Opleiding in Doornik (Kaz. St Jean), KRO, KROO, Ord (Log)
-
andemu - Lid geworden op: 30 apr 2006, 15:33
- Locatie: Lokeren
Twee jaar later bleken die hoeveelheden veranderd, ofwel hadden de KROO's niet zo veel nodig om beschermd te zijn...
Volgens mijn inentingskaart kregen we spuiten tegen Tetanus, Typhus en Paratyphus
Op maandag 1 september 1969 dienst begonnen
Vrijdag 05/09/1969: 0,5cc
Woensdag 17/09/1969: 1cc
Vrijdag 03/10/1969: 1cc
Woensdag 08/10/1969: pokken
Cdt Bussels toen ook Hoofd van geneeskundige dienst van de Ord School.
andre
Volgens mijn inentingskaart kregen we spuiten tegen Tetanus, Typhus en Paratyphus
Op maandag 1 september 1969 dienst begonnen
Vrijdag 05/09/1969: 0,5cc
Woensdag 17/09/1969: 1cc
Vrijdag 03/10/1969: 1cc
Woensdag 08/10/1969: pokken
Cdt Bussels toen ook Hoofd van geneeskundige dienst van de Ord School.
andre
-
Gast
Het oefenplein in Doornik
In 1967 kwamen we tijdens onze opleiding tot KRO ook regelmatig op het oefenplein aan de ring ten zuiden van Doornik.
Ons peloton van 64 KRO’s marcheerde dan in volle uitrusting, met ransel, gasmasker, Engelse helm en Mausergeweer naar dat grasplein. Onderweg moesten we steeds zingen om in de pas te blijven, maar de liedjes moesten deftig blijven. We hadden altijd nogal wat beziens. Als we door ons repertorium zaten en ophielden met zingen klonk het meteen: ‘zingen of lopen’. De keuze was rap gemaakt en we begonnen dan maar van vooraf.
Vanuit de kazerne St. Jan was het zo’n 20-tal minuutjes marcheren.
Als ik me niet vergis was het plein gelegen aan de Boulevard Bara maar het zou ook kunnen dat het iets dichter tegen de Ruquoi was aan de Boulevard du Roi Albert? Vermoedelijk werd daar nu al wel gebouwd?
Op dat oefenplein leerden we ons camoufleren en ons gezicht zwart maken met het roet van stopsels die we daartoe eerst verbrandden.
We zagen nogal wat grassprieten van heel dichtbij want op dát plein leerden we ook plat op onze buik kruipen, zonder ons achterste omhoog te steken. De rand van die Engelse helm zat altijd wel ergens in de weg.
Plots klonk gerinkel van metaal op metaal (gamellen tegen elkaar geslagen)… etenstijd ?
Neen, het signaal voor NBC-alarm! Vlug ons gasmasker op en ons individueel tentzeiltje over onze schouders zodanig dat ook onze ransel ermee bedekt was. Vervolgens mochten we als marsmannetjes, met ons gasmasker op, van de ene kant van het veld naar de andere kant kruipen. Je hoorde je longen piepen en de lucht door de filter van het gasmaskers gezogen worden. Het duurde niet lang of de glazen van je gasmasker waren zodanig aangedampt dat je geen steek meer voor ogen zag; een goede conditie kwam nu van pas want dit was echt vermoeiend.
's Avonds wisten we wat doen: kledij, uitrusting en Mauser kuisen.
De hindernispiste naast het oefenplein herinner ik me slechts vaag.
Als het lief op een zondag op bezoek kwam gebeurde het wel dat we ook eens naar het karkas van de tank op dat oefenplein gingen kijken.
Om één of andere reden zag het gras op het oefenplein er díe zondagen altijd groener en liefelijker uit, al had het misschien nog wel wat langer mogen zijn !
Welke KRO of KROO vertelt ook zijn belevenissen op dat oefenplein?
EVB
In 1967 kwamen we tijdens onze opleiding tot KRO ook regelmatig op het oefenplein aan de ring ten zuiden van Doornik.
Ons peloton van 64 KRO’s marcheerde dan in volle uitrusting, met ransel, gasmasker, Engelse helm en Mausergeweer naar dat grasplein. Onderweg moesten we steeds zingen om in de pas te blijven, maar de liedjes moesten deftig blijven. We hadden altijd nogal wat beziens. Als we door ons repertorium zaten en ophielden met zingen klonk het meteen: ‘zingen of lopen’. De keuze was rap gemaakt en we begonnen dan maar van vooraf.
Vanuit de kazerne St. Jan was het zo’n 20-tal minuutjes marcheren.
Als ik me niet vergis was het plein gelegen aan de Boulevard Bara maar het zou ook kunnen dat het iets dichter tegen de Ruquoi was aan de Boulevard du Roi Albert? Vermoedelijk werd daar nu al wel gebouwd?
Op dat oefenplein leerden we ons camoufleren en ons gezicht zwart maken met het roet van stopsels die we daartoe eerst verbrandden.
We zagen nogal wat grassprieten van heel dichtbij want op dát plein leerden we ook plat op onze buik kruipen, zonder ons achterste omhoog te steken. De rand van die Engelse helm zat altijd wel ergens in de weg.
Plots klonk gerinkel van metaal op metaal (gamellen tegen elkaar geslagen)… etenstijd ?
Neen, het signaal voor NBC-alarm! Vlug ons gasmasker op en ons individueel tentzeiltje over onze schouders zodanig dat ook onze ransel ermee bedekt was. Vervolgens mochten we als marsmannetjes, met ons gasmasker op, van de ene kant van het veld naar de andere kant kruipen. Je hoorde je longen piepen en de lucht door de filter van het gasmaskers gezogen worden. Het duurde niet lang of de glazen van je gasmasker waren zodanig aangedampt dat je geen steek meer voor ogen zag; een goede conditie kwam nu van pas want dit was echt vermoeiend.
's Avonds wisten we wat doen: kledij, uitrusting en Mauser kuisen.
De hindernispiste naast het oefenplein herinner ik me slechts vaag.
Als het lief op een zondag op bezoek kwam gebeurde het wel dat we ook eens naar het karkas van de tank op dat oefenplein gingen kijken.
Om één of andere reden zag het gras op het oefenplein er díe zondagen altijd groener en liefelijker uit, al had het misschien nog wel wat langer mogen zijn !
Welke KRO of KROO vertelt ook zijn belevenissen op dat oefenplein?
EVB
Laatst gewijzigd door Gast op 09 aug 2008, 07:51, 2 keer totaal gewijzigd.
-
flupke2 - Lid geworden op: 09 jan 2005, 16:51
- Locatie: naast mijn buur
Om een "zwart" gecamoufleerd gezicht te krijgen pasten wij niet de methode toe van evb(verbrande kurken) maar wel iets gans anders.
Wij gebruikten Nivea crème gemengd met asse van een kolenkachel.Voordeel :véél makkelijker en sneller aan te brengen,minder huidirritatie en nadien ook véél makkelijker te verwijderen.
Wat het oefenterrein betreft.Als ik er de laatste maal langs gereden ben in mijn functie als inspecteur bij de Navo-pijpleidingen ,in 1998 , was het plein nog steeds onbebouwd.Het werd geregeld gebruikt voor het opstellen van circustenten en kermisattrakties.
Ik heb eens nagezien op Google earth en daaruit blijkt dat het plein nu ongeveer voor de helft is bebouwd,de andere helft schijnt nog grasland te zijn .
Wij gebruikten Nivea crème gemengd met asse van een kolenkachel.Voordeel :véél makkelijker en sneller aan te brengen,minder huidirritatie en nadien ook véél makkelijker te verwijderen.
Wat het oefenterrein betreft.Als ik er de laatste maal langs gereden ben in mijn functie als inspecteur bij de Navo-pijpleidingen ,in 1998 , was het plein nog steeds onbebouwd.Het werd geregeld gebruikt voor het opstellen van circustenten en kermisattrakties.
Ik heb eens nagezien op Google earth en daaruit blijkt dat het plein nu ongeveer voor de helft is bebouwd,de andere helft schijnt nog grasland te zijn .
-
andemu - Lid geworden op: 30 apr 2006, 15:33
- Locatie: Lokeren
Om iedereen zijn geheugen wat op te frissen: het grondplan van de St Janskazerne, zoals ze in 1969 ingedeeld was. De plaatsaanduiding geldt hier voor de groep KROO's die op 1 september 1969 startte. Ik meen mij te herinneren dat ook de KRO's in hetzelfde gebouw hun kamers hadden, maar dan op het 1ste verdiep.
Andre
Andre
-
Gast
Niveacrème gemengd met assegruis uit de kachel zal zeker een betere methode zijn, maar wij moesten het natuurlijk doen zoals de instructeurs het toen van ons verlangden. We hadden die stopsels zelf van thuis moeten meebrengen (stond op onze lijst van mee naar de school te brengen spullen).
Tegenwoordig gebruiken ze daar waarschijnlijk al uitdraaibare sticks voor en dan niet alleen zwarte maar ook groene.
Bedankt voor het nakijken voor wat betreft het oefenplein, ik vermoedde al dat er stilletjesaan wel op gebouwd zou zijn.
EVB
Tegenwoordig gebruiken ze daar waarschijnlijk al uitdraaibare sticks voor en dan niet alleen zwarte maar ook groene.
Bedankt voor het nakijken voor wat betreft het oefenplein, ik vermoedde al dat er stilletjesaan wel op gebouwd zou zijn.
EVB
-
Gast
André, ter info,
In 1967 waren de kamers van de KRO's ook in diezelfde blok als deze van de KROO's later in '69 (zoals op uw plan van de kazerne aangeduid).
Een gelijkvloers was er in die blok in feite niet want er was een kelderverdieping die een stukje boven de grond stak.
Ik zat in kamer 105 vlak naast de hal met de trap en dat was dus ook vlak boven die kelderverdieping waarin ondermeer toen de S4 zat (laten we mijn verdieping dan misschien de eerste verdieping noemen). De KRO's namen in '67 ook op de tweede verdieping een paar kamers in beslag.
EVB
In 1967 waren de kamers van de KRO's ook in diezelfde blok als deze van de KROO's later in '69 (zoals op uw plan van de kazerne aangeduid).
Een gelijkvloers was er in die blok in feite niet want er was een kelderverdieping die een stukje boven de grond stak.
Ik zat in kamer 105 vlak naast de hal met de trap en dat was dus ook vlak boven die kelderverdieping waarin ondermeer toen de S4 zat (laten we mijn verdieping dan misschien de eerste verdieping noemen). De KRO's namen in '67 ook op de tweede verdieping een paar kamers in beslag.
EVB
Laatst gewijzigd door Gast op 09 aug 2008, 13:19, 2 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
Open deur in kazerne St. Jan op 24 september 1967
Ongeveer één maand vooraleer onze opleiding als KRO zou ten einde lopen, werd er een ‘open deur’ georganiseerd in de Ordonnanceschool.
Tijdens die ‘open deur’ mochten de families bijna alle hoekjes van de school bezoeken: onze kamers, de keuken, de refter, de leslokalen, de diverse werkplaatsen, de kantine, enz.
Op een hoekje van het paradeplein kon men het Honest John raketsysteem bewonderen (later kwam er de Hawk), alsook een Helikopter Alouette II.
Ons peleton KRO's had bijna een maand geoefenend om een demonstratie te geven van een drill met geweer enkel begeleid door marsmuziek.
Het peleton voerde, op die muziek, zonder verdere bevelen, een mars uit, naar alle hoeken en kanten van het paradeplein, waarbij zowat alles aaneensluitend aan bod kwam, rechtsom keert, schuin links, schuin rechts, peleton halt, voorwaarts, zet af geweer, schoudert geweer, presenteert geweer, en nog veel meer. We hadden flink met onze handpalmen tegen het wapen leren slaan zodat elke beweging extra geaxentueerd werd. Het werd een succes! Fier waren we uiteraard ook!
Mijn lief (later mijn vrouw) op bezoek.
Voor ons duurde de sfeer een drietal dagen want er was natuurlijk buiten de dag zelf ook wel wat voorbereiding aan; zo was er ondermeer ook een ‘wedstrijd van de mooiste kamer’.
Ik kreeg het bij Kapitein De Reu voor elkaar om mijn muziekinstallatie thuis te mogen halen.
Het was een zelfgebouwde, voor die tijd vrij moderne, nogal veel omvattende klankinstallatie. Kapt De Reu gaf er me één dag speciaal verlof voor om ze in Mechelen op te halen. Hoe ik dat had durven vragen is me nú nog een raadsel want tussen ons leerlingen en de compagnie commandant was toen een enorme afstand om te overbruggen… en ‘speciaal verlof’ was al helemaal uit den boze.
Ik vertrok met de trein naar huis en keerde met de wagen van mijn vader, inclusief muziekinstallatie boven op de ‘porte bagage’, terug naar de kazerne.
Vanuit kamer 105 kon nu muziek gedraaid worden, ook hoorbaar in al de andere kamers… en EVB was dus D.J. van dienst.
Ondertussen hadden de kamergenoten ook niet stilgezeten en één ervan had een mooie muurschildering gemaakt: een matador in gevecht met een stier.
Welke kamer uiteindelijk met de prijs ging lopen weet ik niet meer, maar die open deur was een welgekomen afwisseling en gaf onze dierbaren de kans ook even de sfeer van de Ordonnanceschool op te snuiven.
Ongeveer één maand vooraleer onze opleiding als KRO zou ten einde lopen, werd er een ‘open deur’ georganiseerd in de Ordonnanceschool.
Tijdens die ‘open deur’ mochten de families bijna alle hoekjes van de school bezoeken: onze kamers, de keuken, de refter, de leslokalen, de diverse werkplaatsen, de kantine, enz.
Op een hoekje van het paradeplein kon men het Honest John raketsysteem bewonderen (later kwam er de Hawk), alsook een Helikopter Alouette II.
Ons peleton KRO's had bijna een maand geoefenend om een demonstratie te geven van een drill met geweer enkel begeleid door marsmuziek.
Het peleton voerde, op die muziek, zonder verdere bevelen, een mars uit, naar alle hoeken en kanten van het paradeplein, waarbij zowat alles aaneensluitend aan bod kwam, rechtsom keert, schuin links, schuin rechts, peleton halt, voorwaarts, zet af geweer, schoudert geweer, presenteert geweer, en nog veel meer. We hadden flink met onze handpalmen tegen het wapen leren slaan zodat elke beweging extra geaxentueerd werd. Het werd een succes! Fier waren we uiteraard ook!
Mijn lief (later mijn vrouw) op bezoek.
Voor ons duurde de sfeer een drietal dagen want er was natuurlijk buiten de dag zelf ook wel wat voorbereiding aan; zo was er ondermeer ook een ‘wedstrijd van de mooiste kamer’.
Ik kreeg het bij Kapitein De Reu voor elkaar om mijn muziekinstallatie thuis te mogen halen.
Het was een zelfgebouwde, voor die tijd vrij moderne, nogal veel omvattende klankinstallatie. Kapt De Reu gaf er me één dag speciaal verlof voor om ze in Mechelen op te halen. Hoe ik dat had durven vragen is me nú nog een raadsel want tussen ons leerlingen en de compagnie commandant was toen een enorme afstand om te overbruggen… en ‘speciaal verlof’ was al helemaal uit den boze.
Ik vertrok met de trein naar huis en keerde met de wagen van mijn vader, inclusief muziekinstallatie boven op de ‘porte bagage’, terug naar de kazerne.
Vanuit kamer 105 kon nu muziek gedraaid worden, ook hoorbaar in al de andere kamers… en EVB was dus D.J. van dienst.
Ondertussen hadden de kamergenoten ook niet stilgezeten en één ervan had een mooie muurschildering gemaakt: een matador in gevecht met een stier.
Welke kamer uiteindelijk met de prijs ging lopen weet ik niet meer, maar die open deur was een welgekomen afwisseling en gaf onze dierbaren de kans ook even de sfeer van de Ordonnanceschool op te snuiven.
Laatst gewijzigd door Gast op 08 aug 2008, 20:39, 2 keer totaal gewijzigd.
-
andemu - Lid geworden op: 30 apr 2006, 15:33
- Locatie: Lokeren
In 1969 gebeurde de verwarming nog met individuele kolenkachels op de kamers. Niets was dan ook beter geschikt om de vloer van de kamer mooi vuil te maken, met alle gevolgen van dien bij een inspectie.
Die kolenkachel was er mede oorzaak van dat ik een verslag versierde bij de kapitein. De mannen die het weekend van piket waren geweest, hadden de boel nogal vuil achtergelaten op zondagavond. Het toeval wilde dat ik op maandag kameroudste werd, dus o.a. verantwoordelijk voor de netheid van de kamer. Tussen 6.30 en 7.00u diende de kamer dagelijks gekuist te worden, maar in die tijdspanne hadden we die vloer toch niet echt proper gekregen. Na de inspectie had ik natuurlijk een verslag aan mijn been. Ik naar de kapitein en gans mijnen uitleg gedaan over het weekend, zeer vuil, weinig tijd, enz... Maar dat was allemaal niet gekort, want zijn eindvraag aan mij was: " Was de vloer vuil, ja of neen?" Ik kon alleen maar ja antwoorden waarop de kapitein replikeerde met: " 4 dagen karwei". Zodoende had ik mijn eerste en enige dagen ballen vast. Gelukkig was het in het begin van de week zodat mijn weekend verlof niet in gedrang kwam.
Dus die kachel, stond bij mij op geen goed blaadje meer.
Roland DW en Andre DM voor de bewuste kachel terwijl de schoenen gepoetst werden
andre
Die kolenkachel was er mede oorzaak van dat ik een verslag versierde bij de kapitein. De mannen die het weekend van piket waren geweest, hadden de boel nogal vuil achtergelaten op zondagavond. Het toeval wilde dat ik op maandag kameroudste werd, dus o.a. verantwoordelijk voor de netheid van de kamer. Tussen 6.30 en 7.00u diende de kamer dagelijks gekuist te worden, maar in die tijdspanne hadden we die vloer toch niet echt proper gekregen. Na de inspectie had ik natuurlijk een verslag aan mijn been. Ik naar de kapitein en gans mijnen uitleg gedaan over het weekend, zeer vuil, weinig tijd, enz... Maar dat was allemaal niet gekort, want zijn eindvraag aan mij was: " Was de vloer vuil, ja of neen?" Ik kon alleen maar ja antwoorden waarop de kapitein replikeerde met: " 4 dagen karwei". Zodoende had ik mijn eerste en enige dagen ballen vast. Gelukkig was het in het begin van de week zodat mijn weekend verlof niet in gedrang kwam.
Dus die kachel, stond bij mij op geen goed blaadje meer.
Roland DW en Andre DM voor de bewuste kachel terwijl de schoenen gepoetst werden
andre
Laatst gewijzigd door andemu op 08 aug 2008, 18:57, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
André,
Jullie zaten geloof ik tijdens de opleiding KROO van september tot december '69 in Doornik, daarvan dus minstens 3 wintermaanden.
Wij deden onze KRO opleiding in '67 van 02 mei tot 25 oktober.
Dan werden we tot Adjudat KRO aangesteld en op 26 oktober '67 vetrokken we naar onze eenheden in België en Duitsland.
Bij ons heeft de kolenkachel in Doornik dus hooguit gedurende één maand moeten branden, maar inderdaad, het was een vuile boel.
In Duitsland (Probsteierwald) aangekomen, kreeg ik twee kamertjes in een houten barak. Een slaapkamertje en een klein salonnetje met een tafeltje, twee stoelen, een zetel en een kachel OP BRUINKOOL briketten.
Die kachel was aan de buitenkant helemaal bekleed met dikke tegels die de warmte accumuleerden, een zogenaamde 'Kachelofen' (want Kachel is het Duits woord voor tegel).
De winter was er bar koud. Die barak had dubbele ramen (geen dubbele ruiten, maar twee ramen achter elkaar) en dat was echt nodig.
Die bruinkoolbriketten zorgden voor enorm veel stof, maar gelukkig was er een Duitse poetsvrouw die de kamers en ook de kachel van de KRO's onderhield.
EVB
Jullie zaten geloof ik tijdens de opleiding KROO van september tot december '69 in Doornik, daarvan dus minstens 3 wintermaanden.
Wij deden onze KRO opleiding in '67 van 02 mei tot 25 oktober.
Dan werden we tot Adjudat KRO aangesteld en op 26 oktober '67 vetrokken we naar onze eenheden in België en Duitsland.
Bij ons heeft de kolenkachel in Doornik dus hooguit gedurende één maand moeten branden, maar inderdaad, het was een vuile boel.
In Duitsland (Probsteierwald) aangekomen, kreeg ik twee kamertjes in een houten barak. Een slaapkamertje en een klein salonnetje met een tafeltje, twee stoelen, een zetel en een kachel OP BRUINKOOL briketten.
Die kachel was aan de buitenkant helemaal bekleed met dikke tegels die de warmte accumuleerden, een zogenaamde 'Kachelofen' (want Kachel is het Duits woord voor tegel).
De winter was er bar koud. Die barak had dubbele ramen (geen dubbele ruiten, maar twee ramen achter elkaar) en dat was echt nodig.
Die bruinkoolbriketten zorgden voor enorm veel stof, maar gelukkig was er een Duitse poetsvrouw die de kamers en ook de kachel van de KRO's onderhield.
EVB
-
Gast
De eedaflegging in kazerne St. Jan.
Tijdens een parade heb ik in de Ordonnanceschool in '67 één keer de eedaflegging van een aantal beroepsmilitairen bijgewoond.
Al de leerlingen, de onderofficieren onderrichters en de officieren stonden in rijen opgesteld op het paradeplein.
Vóór het monument stond de schoolcommandant en een vaandeldrager.
De militairen die de eed moesten afleggen werden één voor één tot bij het vaandel geroepen, namen het met de linkerhand vast, staken de rechter hand omhoog en legden volgende eed af:
'Ik zweer getrouwheid aan de Koning, gehoorzaamheid aan de grondwet en aan de wetten van het Belgische volk'.
Wij hebben als KRO deze eed pas moeten afleggen na méér dan een jaar dienst, in onze eenheden, dus niet in de school.
Hoe ging dat voor de KROO's ?
EVB
Tijdens een parade heb ik in de Ordonnanceschool in '67 één keer de eedaflegging van een aantal beroepsmilitairen bijgewoond.
Al de leerlingen, de onderofficieren onderrichters en de officieren stonden in rijen opgesteld op het paradeplein.
Vóór het monument stond de schoolcommandant en een vaandeldrager.
De militairen die de eed moesten afleggen werden één voor één tot bij het vaandel geroepen, namen het met de linkerhand vast, staken de rechter hand omhoog en legden volgende eed af:
'Ik zweer getrouwheid aan de Koning, gehoorzaamheid aan de grondwet en aan de wetten van het Belgische volk'.
Wij hebben als KRO deze eed pas moeten afleggen na méér dan een jaar dienst, in onze eenheden, dus niet in de school.
Hoe ging dat voor de KROO's ?
EVB
-
Gast
Bars, Mess en Cantine in Kaz St. Jan
Als ik even het plan van de kazerne van André mag aanwenden.
Er was in '67 een bar en een mess voor Officieren, een bar en een mess voor Onderofficieren en een cantine voor de miliciens (de leerlingen KROO & KRO).
De KRO’s hadden tijdens hun opleiding in de school nog geen recht om zich er naar de bar of de mess voor Officieren te begeven en de KROO’s mochten op hun beurt nog niet binnen in de bar of de mess voor Onderofficieren. Voor de leerlingen dienstplichtigen was er daarom een Cantine.
In die Cantine werden we bediend door de cantinières; vriendelijke jonge dames in een donkerblauw pakje. Als ik me niet vergis sprak men van ‘dames van de Belaac’.
Na hun opleiding en aanstelling tot Adjt KRO zouden de KRO’s zich in hun eenheid naar de bar en de mess Officieren begeven.
Na hun opleiding en aanstelling tot Sgt KROO zouden de KROO’s zich in hun eenheid naar de bar en de mess Onderofficieren begeven.
Voor de beroepsvrijwilligers (troep) was er in die eenheden een bar en een mess BV.
Die drie groepen mochten slechts in elkaars bar of mess mits een uitnodiging.
In die eenheden was er dan ook nog een Cantine maar daar kwamen dan alleen de dienstplichtige soldaten en korporaals.
Terloops:
Toen de eerste gezinnen van Belgische militairen zich na de tweede wereldoorlog in Duitsland begonnen te vestigen waren ze afhankelijk van eigen bevoorrading want in Duitsland heerste nog nagenoeg hongersnood en in de Duitse handel was dus vrijwel niets te kopen.
De gezinnen kregen voor sommige producten toegang tot de MOT’s (Magazijnen voor Officieren en Troepen) en er werd een Militaire Cantine opgericht (een Militaire Coöperatieve) met verkoopsmagazijnen in gans het bezettingsgebied; de CMC (Cantine Militaire Cantine) werd overal een begrip.
Maar wat ik me afvraag is wat die benaming Belaac (voor de cantinières) betekende en van wie ze afhingen; misschien van de CMC?
Ik geloof dat die meisjes ook geen kennis met een miltair mochten aangaan zoniet werden ze verplaatst of verloren hun job ?
En de CMC onder wiens vleugels werkte die dan ? Bestond de CDSCA (Centrale Dienst voor Sociale en Culturele Actie), OCASC in het Frans, toen al ?
Die vriendelijke cantinières troffen we niet alleen in de Cantines in de diverse garnizoenen aan, maar bijvoorbeeld ook in Vogelsang, waar ze met een camionette tot op de schietstanden kwamen om ons een versnapering te bezorgen.
Na het opschorten van de dienstplicht zijn ook zij uit de kazernes verdwenen.
Een miskende groep ! Wie weet er meer over?
EVB
Als ik even het plan van de kazerne van André mag aanwenden.
Er was in '67 een bar en een mess voor Officieren, een bar en een mess voor Onderofficieren en een cantine voor de miliciens (de leerlingen KROO & KRO).
De KRO’s hadden tijdens hun opleiding in de school nog geen recht om zich er naar de bar of de mess voor Officieren te begeven en de KROO’s mochten op hun beurt nog niet binnen in de bar of de mess voor Onderofficieren. Voor de leerlingen dienstplichtigen was er daarom een Cantine.
In die Cantine werden we bediend door de cantinières; vriendelijke jonge dames in een donkerblauw pakje. Als ik me niet vergis sprak men van ‘dames van de Belaac’.
Na hun opleiding en aanstelling tot Adjt KRO zouden de KRO’s zich in hun eenheid naar de bar en de mess Officieren begeven.
Na hun opleiding en aanstelling tot Sgt KROO zouden de KROO’s zich in hun eenheid naar de bar en de mess Onderofficieren begeven.
Voor de beroepsvrijwilligers (troep) was er in die eenheden een bar en een mess BV.
Die drie groepen mochten slechts in elkaars bar of mess mits een uitnodiging.
In die eenheden was er dan ook nog een Cantine maar daar kwamen dan alleen de dienstplichtige soldaten en korporaals.
Terloops:
Toen de eerste gezinnen van Belgische militairen zich na de tweede wereldoorlog in Duitsland begonnen te vestigen waren ze afhankelijk van eigen bevoorrading want in Duitsland heerste nog nagenoeg hongersnood en in de Duitse handel was dus vrijwel niets te kopen.
De gezinnen kregen voor sommige producten toegang tot de MOT’s (Magazijnen voor Officieren en Troepen) en er werd een Militaire Cantine opgericht (een Militaire Coöperatieve) met verkoopsmagazijnen in gans het bezettingsgebied; de CMC (Cantine Militaire Cantine) werd overal een begrip.
Maar wat ik me afvraag is wat die benaming Belaac (voor de cantinières) betekende en van wie ze afhingen; misschien van de CMC?
Ik geloof dat die meisjes ook geen kennis met een miltair mochten aangaan zoniet werden ze verplaatst of verloren hun job ?
En de CMC onder wiens vleugels werkte die dan ? Bestond de CDSCA (Centrale Dienst voor Sociale en Culturele Actie), OCASC in het Frans, toen al ?
Die vriendelijke cantinières troffen we niet alleen in de Cantines in de diverse garnizoenen aan, maar bijvoorbeeld ook in Vogelsang, waar ze met een camionette tot op de schietstanden kwamen om ons een versnapering te bezorgen.
Na het opschorten van de dienstplicht zijn ook zij uit de kazernes verdwenen.
Een miskende groep ! Wie weet er meer over?
EVB
-
Genieterke - Lid geworden op: 15 nov 2002, 01:36
- Locatie: Maasmechelen
Hallo vriend EVB en sympathisanten van deze rubriek.
Ik wil graag uw vraag beantwoorden wat de betekenis is van BELAAC.
De Heer Louis Vanoverbeke
schonk 115 VICI-tijdschriften aan ons archief.
In VICI nr. 150 van 02—01-1953
is een heel artikel gewijd aan de BELAAC.
Wat is de BELAAC?
Herkomst:
De club maakt deel uit van het Engelse leven, waar ze dagbladen vinden, vrienden ontmoeten en zich naar wens ontspannen. De geest van die clubs is via de Bevrijdingslegers naar ons overgewaaid.
De stichting:
Men was spoedig overtuigd dat de soldaat, als hij ver van huis was, nood had aan een plaats waar hij zich kon thuis voelen.
Op 18 juli 1945 werd onder de hoge bescherming van de heer Minister van Landsverdediging de vereniging zonder winstgevend doel van “de Clubs voor Belgisch en geallieerde Legers (BELgian and Allied Army Clubs) opgericht, gekend onder de beginletters BELAAC.
BELAAC stond nog voor veel meer in dan met rijdende kantinewagens de oefenterreinen af te dweilen met koffie, OXO en broodjes.
Hopend u met deze bijdrage voor enige verheldering gezorgd te hebben.
Met kameraadschappelijke en genieterige groet,
Het Genieterke
Ik wil graag uw vraag beantwoorden wat de betekenis is van BELAAC.
De Heer Louis Vanoverbeke
schonk 115 VICI-tijdschriften aan ons archief.
In VICI nr. 150 van 02—01-1953
is een heel artikel gewijd aan de BELAAC.
Wat is de BELAAC?
Herkomst:
De club maakt deel uit van het Engelse leven, waar ze dagbladen vinden, vrienden ontmoeten en zich naar wens ontspannen. De geest van die clubs is via de Bevrijdingslegers naar ons overgewaaid.
De stichting:
Men was spoedig overtuigd dat de soldaat, als hij ver van huis was, nood had aan een plaats waar hij zich kon thuis voelen.
Op 18 juli 1945 werd onder de hoge bescherming van de heer Minister van Landsverdediging de vereniging zonder winstgevend doel van “de Clubs voor Belgisch en geallieerde Legers (BELgian and Allied Army Clubs) opgericht, gekend onder de beginletters BELAAC.
BELAAC stond nog voor veel meer in dan met rijdende kantinewagens de oefenterreinen af te dweilen met koffie, OXO en broodjes.
Hopend u met deze bijdrage voor enige verheldering gezorgd te hebben.
Met kameraadschappelijke en genieterige groet,
Het Genieterke
ESTE NIX PAX CHRISTE NIX !
-
Gast
Beste ‘Genieterke’,
Hartelijk dank voor Uw verhelderende uitleg over BELAAC.
Ik las het boek ‘Belgische bezetting in Duitsland’ van W.R. wat me al een goede kijk bezorgde over wat onze militairen NA de oorlog, vooral in Duitsland, zoal beleefden. Maar die VICI-uitgave vormt zeker een geweldige bron aan informatie, zelf heb ik echter nog nooit een VICI gezien.
Geboren in ’47 heb ik de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog niet meegemaakt en de belevenissen van onze opleiding tot KRO of KROO, die in deze rubriek opgehaald worden, wegen zeker niet op tegen wat er tijdens en kort na de oorlog allemaal is gebeurd. Ze wegen niet op tegen wat de militairen, hun families en ook de burgerbevolking toen heeft meegemaakt.
Toch vind ik ze ook het vernoemen waard want ze weerspiegelen het optimisme, de hoop en de wilskracht van alweer een nieuwe generatie.
Ik beschik niet over voldoende literaire capaciteiten om er een boek aan te wijden en probeer het beeld dan maar wat levendig te houden via ‘seniorennet’ en dat met losse korte passages en de hulp van al wie denkt een steentje te kunnen bijdragen, waarvoor mijn hartelijke dank.
Als jonge snaken kregen wij tijdens onze opleiding alles mee wat nodig was om op dát moment onze taak behoorlijk te kunnen vervullen, maar de geschiedenis die er achter stak en de context waarin het allemaal tot daar gegroeid was, die werd ons toch onvoldoende doorgegeven.
Natuurlijk vertelden ouders en grootouders ons wel uit die periode en waren er de boeken waarin we onze nieuwsgierigheid wat konden temperen, maar gegrepen door de evenementen van het dagelijkse leven was je met het verleden ook niet altijd bezig.
De legerdienst werd opgeschort, onze jeugd heeft nu nog minder voeling met het verleden. Wie weet binnen kort nog wat een milicien was, wat een reservist was, wat een KRO of KROO was en hoe hun opleiding eruit zag?
Zeer genegen
EVB
Hartelijk dank voor Uw verhelderende uitleg over BELAAC.
Ik las het boek ‘Belgische bezetting in Duitsland’ van W.R. wat me al een goede kijk bezorgde over wat onze militairen NA de oorlog, vooral in Duitsland, zoal beleefden. Maar die VICI-uitgave vormt zeker een geweldige bron aan informatie, zelf heb ik echter nog nooit een VICI gezien.
Geboren in ’47 heb ik de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog niet meegemaakt en de belevenissen van onze opleiding tot KRO of KROO, die in deze rubriek opgehaald worden, wegen zeker niet op tegen wat er tijdens en kort na de oorlog allemaal is gebeurd. Ze wegen niet op tegen wat de militairen, hun families en ook de burgerbevolking toen heeft meegemaakt.
Toch vind ik ze ook het vernoemen waard want ze weerspiegelen het optimisme, de hoop en de wilskracht van alweer een nieuwe generatie.
Ik beschik niet over voldoende literaire capaciteiten om er een boek aan te wijden en probeer het beeld dan maar wat levendig te houden via ‘seniorennet’ en dat met losse korte passages en de hulp van al wie denkt een steentje te kunnen bijdragen, waarvoor mijn hartelijke dank.
Als jonge snaken kregen wij tijdens onze opleiding alles mee wat nodig was om op dát moment onze taak behoorlijk te kunnen vervullen, maar de geschiedenis die er achter stak en de context waarin het allemaal tot daar gegroeid was, die werd ons toch onvoldoende doorgegeven.
Natuurlijk vertelden ouders en grootouders ons wel uit die periode en waren er de boeken waarin we onze nieuwsgierigheid wat konden temperen, maar gegrepen door de evenementen van het dagelijkse leven was je met het verleden ook niet altijd bezig.
De legerdienst werd opgeschort, onze jeugd heeft nu nog minder voeling met het verleden. Wie weet binnen kort nog wat een milicien was, wat een reservist was, wat een KRO of KROO was en hoe hun opleiding eruit zag?
Zeer genegen
EVB
-
Genieterke - Lid geworden op: 15 nov 2002, 01:36
- Locatie: Maasmechelen
Graag willen wij meewerken om al wat in de BSD gebeurde levendig te houden. Het is zeer waardevol om zoveel mogelijk materiaal vanuit deze periode te digitaliseren. Het geeft ons een inzicht in welke omstandigheden men destijds moest leven en werken.
Wij beschikken over enorm veel beeld- en tekstmateriaal het zou Pascal de webmaster van Sennet niet zinnen omdat allemaal hier in te pompen.
Vandaar dat wij ter aanvulling een link gaan plaatsen om het onderwerp wat hier ter sprake komt wat extra te illustreren.
Wat het tijdschrift VICI betreft, was dit een tijdschrift voor en door soldaten gemaakt. Het mooie ervan is dat alle rangen en alle eenheden hierin aan bod kwamen. Het behoeft niet gezegd dat dit tijdschrift zeer gegeerd was. U moet hierbij de tijdsgeest niet vergeten het katapulteerd u zo'n 50 jaar terug.
Wij hebben reeds een aantal VICI-artikelen op onze site geplaatst, voor wie het interesseert: KLIK HIER
Zo direct na de oorlog klopte onze jongens 18 maanden dienst in heel wat erbarmelijke toestanden als menig ander dit gekend heeft. Wij willen u graag een blik gunnen in een reportage van Soldaat Milicien Louis Vanoverbeke, die met veel beeldmateriaal aantoont hoe het destijds was. Het plat gebombardeerde Keulen, bij gebrek aan kazerne's hun verblijf in het tentenkamp Bruchhausen in Sauerland, enz. KLIK HIER
Graag gedaan.
Het Genieterke
Wij beschikken over enorm veel beeld- en tekstmateriaal het zou Pascal de webmaster van Sennet niet zinnen omdat allemaal hier in te pompen.
Vandaar dat wij ter aanvulling een link gaan plaatsen om het onderwerp wat hier ter sprake komt wat extra te illustreren.
Wat het tijdschrift VICI betreft, was dit een tijdschrift voor en door soldaten gemaakt. Het mooie ervan is dat alle rangen en alle eenheden hierin aan bod kwamen. Het behoeft niet gezegd dat dit tijdschrift zeer gegeerd was. U moet hierbij de tijdsgeest niet vergeten het katapulteerd u zo'n 50 jaar terug.
Wij hebben reeds een aantal VICI-artikelen op onze site geplaatst, voor wie het interesseert: KLIK HIER
Zo direct na de oorlog klopte onze jongens 18 maanden dienst in heel wat erbarmelijke toestanden als menig ander dit gekend heeft. Wij willen u graag een blik gunnen in een reportage van Soldaat Milicien Louis Vanoverbeke, die met veel beeldmateriaal aantoont hoe het destijds was. Het plat gebombardeerde Keulen, bij gebrek aan kazerne's hun verblijf in het tentenkamp Bruchhausen in Sauerland, enz. KLIK HIER
Graag gedaan.
Het Genieterke
ESTE NIX PAX CHRISTE NIX !
-
Gast
Amaai...
Nieuwsgierig als ik ben, kon ik niet nalaten om al vlug eens te gaan kijken via die twee links. Ik kan iedereen aanraden dat OOK te doen, het is echt de moeite waard.
Je wordt inderdaad vanuit onze rubriek, over de opleiding van KRO's en KROO's, eventjes zo'n 50 jaar terug gekatapulteerd.
Voorzie een beetje tijd want er valt VEEL te lezen en te bekijken !
EVB
Nieuwsgierig als ik ben, kon ik niet nalaten om al vlug eens te gaan kijken via die twee links. Ik kan iedereen aanraden dat OOK te doen, het is echt de moeite waard.
Je wordt inderdaad vanuit onze rubriek, over de opleiding van KRO's en KROO's, eventjes zo'n 50 jaar terug gekatapulteerd.
Voorzie een beetje tijd want er valt VEEL te lezen en te bekijken !
EVB