Opleiding in Doornik (Kaz. St Jean), KRO, KROO, Ord (Log)
-
boemer - Lid geworden op: 22 feb 2005, 21:20
- Locatie: 2845-Niel
Ik was in 1969 Mess bediende in de Mess Off bij 1JP in Arolsen.andemu schreef:Hallo evb,
in uw artikel van de weekends in Duitsland, maak je op het einde de opmerking dat je voor je maaltijden als KRO moest betalen. Is dat waar? andre
de KRO's moesten daar enkel de extra's betalen, zoals 's morgens spiegeleieren - een stuk chocolade, e.d.
Als er 's avonds keuze was tussen een vast menu en à la carte, moesten de extra menu's ook betaald worden.
Zij moesten wel zichzelf inschrijven in een boek, of ze al dan niet 's avonds aanwezig zouden zijn bij het eten.
Indien niet ingeschreven -----> geen eten,(of door de goodwill van de milicien met dienst, een bockworst of spiegelei met brood, uiteraard tegen betaling) zelfs de off met wachtdienst viel onder deze regeling, omdat deze al eens durfde in de keuken troep te blijven eten.
Ook hun verbruik in de bar uiteraard.
Geld hebben wij nooit gezien. Iedere Off had een steekkaart en bij iedere consumatie werd deze daarop geschreven en ter ondertekening aangeboden aan de desbetreffende Off. Op het einde van de maand werd door het personeel van de Mess beheerder een rekening gemaakt en overgemaakt aan de Off.
De kuis van hun kamer moesten ze zelf doen, en het inderhoud van de mess, het was hier een villa met annex buiten de kazerne, werd door ons miliciens gedaan in beurtrol.
MVG
-
Gast
Hello Boemer,
Ja, dat systeem met een boek waar we ons als KRO, maar ook de andere officieren, moesten inschrijven voor de maaltijden, bestond in Probsteierwald ook en ook WIJ kregen op het einde van de maand onze fiche met de rekening die we dan betaalden aan de Messbeheerder ‘Chef Jambé’.
In Probsteierwald moesten we dus onze maaltijden WEL betalen maar de kleine bijbestellingen niet.
Maar je ziet het, in het ene garnizoen moesten de KRO’s ook voor onderhoud van hun kamer betalen, in het andere garnizoen niet en nog elders moesten ze zelf hun kamer onderhouden.
De Officier van wacht moest altijd het middagmaal in de keuken troep gaan proeven, dat gebeurde in ELK garnizoen, en zijn bevindingen in een keukenboek noteren. In plaats van gewoon een klein beetje te proeven vroeg hij soms wat meer en had dan meteen ook gegeten (geld gespaard in de Mess).
De kleine villa waarover je spreekt, in Arolsen, ken ik heel goed, vlak tegenover de kazerne van 1JP. Ik was er detachementscommandant van 202 Cie Materieel van aug ’76 tot nov ’77.
Ons Maintenacecomplex (de gebouwen) bevonden zich gans achteraan IN het kwartier van 1JP.
Ik stond echter niet onder het bevel van de Korpscommandant van 1JP (toen Kol De Boever) maar wel van het 18 Bn Log in Werl.
De villa waarin U dienst deed is volgens ik hoorde eens gedeeltelijk uitgebrand maar werd terug opgebouwd.
Toen ik in Arolsen toekwam werd ik in cumul ‘brandweerofficier’ van het kwartier van 1JP en de villa erbij. Blijkbaar vond men dat ook een taak voor de logistiek.
In die villa, in de bar officieren, stond een beeldje van een aapje op de toog en 't was toen de gewoonte diens kopke te aaien.
Als de officieren aan tafel moesten gaan werd toen geroepen: 'Heren te paard'.
EVB
Ja, dat systeem met een boek waar we ons als KRO, maar ook de andere officieren, moesten inschrijven voor de maaltijden, bestond in Probsteierwald ook en ook WIJ kregen op het einde van de maand onze fiche met de rekening die we dan betaalden aan de Messbeheerder ‘Chef Jambé’.
In Probsteierwald moesten we dus onze maaltijden WEL betalen maar de kleine bijbestellingen niet.
Maar je ziet het, in het ene garnizoen moesten de KRO’s ook voor onderhoud van hun kamer betalen, in het andere garnizoen niet en nog elders moesten ze zelf hun kamer onderhouden.
De Officier van wacht moest altijd het middagmaal in de keuken troep gaan proeven, dat gebeurde in ELK garnizoen, en zijn bevindingen in een keukenboek noteren. In plaats van gewoon een klein beetje te proeven vroeg hij soms wat meer en had dan meteen ook gegeten (geld gespaard in de Mess).
De kleine villa waarover je spreekt, in Arolsen, ken ik heel goed, vlak tegenover de kazerne van 1JP. Ik was er detachementscommandant van 202 Cie Materieel van aug ’76 tot nov ’77.
Ons Maintenacecomplex (de gebouwen) bevonden zich gans achteraan IN het kwartier van 1JP.
Ik stond echter niet onder het bevel van de Korpscommandant van 1JP (toen Kol De Boever) maar wel van het 18 Bn Log in Werl.
De villa waarin U dienst deed is volgens ik hoorde eens gedeeltelijk uitgebrand maar werd terug opgebouwd.
Toen ik in Arolsen toekwam werd ik in cumul ‘brandweerofficier’ van het kwartier van 1JP en de villa erbij. Blijkbaar vond men dat ook een taak voor de logistiek.
In die villa, in de bar officieren, stond een beeldje van een aapje op de toog en 't was toen de gewoonte diens kopke te aaien.
Als de officieren aan tafel moesten gaan werd toen geroepen: 'Heren te paard'.
EVB
Laatst gewijzigd door Gast op 20 aug 2008, 12:10, 2 keer totaal gewijzigd.
-
boemer - Lid geworden op: 22 feb 2005, 21:20
- Locatie: 2845-Niel
@ EVB
Het was niet zo een kleine villa in Arolsen. Dat ondervond je als het u beurt was van onderhoud.
Van dat afbranden weet ik niets. Ik denk dat dit een kwakkel is.
Ik heb goede relaties met iemand die daar in Arolsen verbleef van 1963 tot en met het vertrek in 1994. En deze heeft het daarover nog nooit gehad.
Het betreft hier de Chef RP van 1 JP Brig Chef Grootjans Bob
Indien je interesse hebt ga eens kijken naar
http://groups.msn.com/arnsberg-kassel-a ... elkom.msnw
Ik ben hier medebeheerder samen met voornoemde persoon.
En..... idd de Jagers waren en zijn nog rare vogels. Ik kan er een boek over schrijven van de anekdotes in de Mess (doch doe het niet omwille van mijn huidige goede verstandhouding met de vroegere Off)
MVG
Het was niet zo een kleine villa in Arolsen. Dat ondervond je als het u beurt was van onderhoud.
Van dat afbranden weet ik niets. Ik denk dat dit een kwakkel is.
Ik heb goede relaties met iemand die daar in Arolsen verbleef van 1963 tot en met het vertrek in 1994. En deze heeft het daarover nog nooit gehad.
Het betreft hier de Chef RP van 1 JP Brig Chef Grootjans Bob
Indien je interesse hebt ga eens kijken naar
http://groups.msn.com/arnsberg-kassel-a ... elkom.msnw
Ik ben hier medebeheerder samen met voornoemde persoon.
En..... idd de Jagers waren en zijn nog rare vogels. Ik kan er een boek over schrijven van de anekdotes in de Mess (doch doe het niet omwille van mijn huidige goede verstandhouding met de vroegere Off)
MVG
-
boemer - Lid geworden op: 22 feb 2005, 21:20
- Locatie: 2845-Niel
@ EVB
nog iets over dat beeldje.
idd het was een aapje " le singe de Liége" genaamd.
De KRO's hadden wel eens het lumineuze idee om dit beeldje te laten verdwijnen, iets wat de barman van dienst niet altijd opmerkte.
Meestal werd het beeldje door het raam gekieperd in de tuin.
O ramp als de aap niet gevonden werd ,voor kontrole van de bar, devolgende dag door de OWM Bogaerts(adj messbeheerder) (iemand die zichzelf niet graag zag).
EVB
als je in de Mess geweest bent heb je daar uiteraard ook de maître d'hotel gezien.
de genaamde MIEL(+) die graag goochelde (als hij den bibber niet had)
nog iets over dat beeldje.
idd het was een aapje " le singe de Liége" genaamd.
De KRO's hadden wel eens het lumineuze idee om dit beeldje te laten verdwijnen, iets wat de barman van dienst niet altijd opmerkte.
Meestal werd het beeldje door het raam gekieperd in de tuin.
O ramp als de aap niet gevonden werd ,voor kontrole van de bar, devolgende dag door de OWM Bogaerts(adj messbeheerder) (iemand die zichzelf niet graag zag).
EVB
als je in de Mess geweest bent heb je daar uiteraard ook de maître d'hotel gezien.
de genaamde MIEL(+) die graag goochelde (als hij den bibber niet had)
-
Gast
Boemer,
In het Detachement 202 Cie Materieel in Arolsen waren we in '76 - '77 slechts met 2 Logistieke Officieren, ikzelf en mijn adjunct.
1JP in Arolsen, was een groot Regiment met traditie, met een Kolonel als Korpscommandant, een tweede commandant, een Staf met de officieren S1, S2, S3, S4, een maintenanceofficier en dan in al de Eskadrons en pelotons nog eens een aantal officieren.
Samen vormden die een grote homogene groep met allemaal gele spiegels op hun kraag, waar WIJ als logistiekers met onze blauwe spiegels niet echt bij hoorden.
Niet dat we niet welkom waren in hun bar en Mess, maar we voelden ons toch altijd een beetje als buitenstaanders; we kenden ook de geplogenheden van die Jagers niet zo goed.
Het Det 202 Cie Mat zorgde voornamelijk voor de herstellingen 3e echelon (motoren, voorbruggen, achterbruggen, enz vervangen) van al de wiel- en rupsvoertuigen van de Jagers (toen vooral CVRT’s) en we deden ook dag en nacht depanage van voertuigen van andere eenheden die in onze sector in panne vielen. Ook lichte en zware wapens en optische instrumenten werden bij ons hersteld, alsook radioapparatuur. Carrosseriewerk en herspuiten van voertuigen was ook een van onze bezigheden. Verder leverden we ook de kleine wisselstukken (batterijen, bougies, lampen, enz) voor de MT van de jagers.
Er was nog een tweede Logistieke eenheid achteraan in het kwartier van de Jagers in Arolsen, 107 Cie Rav tpt met slechts één officier.
Die eenheid zorgde voor de ravitaillering van voedingswaren, POL-producten (Power Oil and Lubrification) en beheerde ook de brandstofpompen in Arolsen.
EVB
In het Detachement 202 Cie Materieel in Arolsen waren we in '76 - '77 slechts met 2 Logistieke Officieren, ikzelf en mijn adjunct.
1JP in Arolsen, was een groot Regiment met traditie, met een Kolonel als Korpscommandant, een tweede commandant, een Staf met de officieren S1, S2, S3, S4, een maintenanceofficier en dan in al de Eskadrons en pelotons nog eens een aantal officieren.
Samen vormden die een grote homogene groep met allemaal gele spiegels op hun kraag, waar WIJ als logistiekers met onze blauwe spiegels niet echt bij hoorden.
Niet dat we niet welkom waren in hun bar en Mess, maar we voelden ons toch altijd een beetje als buitenstaanders; we kenden ook de geplogenheden van die Jagers niet zo goed.
Het Det 202 Cie Mat zorgde voornamelijk voor de herstellingen 3e echelon (motoren, voorbruggen, achterbruggen, enz vervangen) van al de wiel- en rupsvoertuigen van de Jagers (toen vooral CVRT’s) en we deden ook dag en nacht depanage van voertuigen van andere eenheden die in onze sector in panne vielen. Ook lichte en zware wapens en optische instrumenten werden bij ons hersteld, alsook radioapparatuur. Carrosseriewerk en herspuiten van voertuigen was ook een van onze bezigheden. Verder leverden we ook de kleine wisselstukken (batterijen, bougies, lampen, enz) voor de MT van de jagers.
Er was nog een tweede Logistieke eenheid achteraan in het kwartier van de Jagers in Arolsen, 107 Cie Rav tpt met slechts één officier.
Die eenheid zorgde voor de ravitaillering van voedingswaren, POL-producten (Power Oil and Lubrification) en beheerde ook de brandstofpompen in Arolsen.
EVB
Laatst gewijzigd door Gast op 21 aug 2008, 11:08, 1 keer totaal gewijzigd.
-
papafreddy - Lid geworden op: 04 nov 2006, 21:05
- Locatie: ardooie
Dag EVBevb schreef:1JP in Arolsen, was een groot Regiment met traditie, met een Kolonel als Korpscommandant, een tweede commandant, een Staf met de officieren S1, S2, S3, S4, een maintenanceofficier en dan in al de Eskadrons en pelotons nog eens een aantal officieren.
We deden ook dag en nacht depanage van voertuigen van andere eenheden die in onze sector in panne vielen. Ook lichte en zware wapens en optische instrumenten werden bij ons hersteld, alsook radioapparatuur. Carrosseriewerk en herspuiten van voertuigen was ook een van onze bezigheden. Verder leverden we ook de kleine wisselstukken (batterijen, bougies, lampen, enz) voor de MT van de jagers.
EVB
De 2 Hawk bataljon's 62A & 43A waren ook een volledig bataljon met alle nodige Off aanwezig zoals U hierboven vernoemd.
I.P.V. eskadrons werd dat bij ons een Batt genoemd, normaal 4 Batt per Batlj.
Maar waar eigenlijk maar 3 Batt effektief waren en één spook Batt.
Ja wij gingen vaak voor 3de echelon naar Arolsen voor onze vgt.
Dit zowel voor 43A als 62A.
Het Hawk mat dat ging ik naar ik me nie vergis naar Werl voor 3de of 4de echlon.
Meestal waren dat maar printplaten die stuk waren.
Wij zelf hadden een goed onderhouds team van Ooff, die in Safraanberg waren gevormd.
Een goede technische opleiding daar.
Ben zelf verschillende keren in 1976 in Arolsen geweest om aan atletiek meet te doen, als ik nie geblesseerd was.
MVGr.
PapaFreddy
Noot: EVB mag ik een gunst vragen, uw artikels zijn mij zeer genegen, daar mijn vader nu 76 jaar oud, in de jaren 51, 52 ook in Propersterwald dienst heeft gedaan, het is zo dat u regelmatig wijzigingen doorvoerd aan uw artikel, maar voor een buitenstaander is het moeilijk zichtbaar wat er veranderd is, je moet terug het gans artikel lezen, kan die wijziging nie in een ander kleur zoals een MoWab.
-
Gast
Hello Papafreddy
In 76.... dan hebben onze wegen zich daar zeker ergens gekruist.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar in Arolsen beschikte over een fantastische ploeg mechaniekers en bevoorraders, niet alleen de beroeps maar ook de miliciens, stuk voor stuk gemotiveerde harde werkers die ook hun hand niet omdraaiden voor wat overuren als dat nodig was, overigens onbezoldigd. Er bestonden toen geen vergoedingen voor overuren, weekendprestaties of deelname aan manoeuvers en ook nog geen 'recup'.
Ons detachement in Arolsen was bovendien als het ware ALTIJD een beetje op manoeuver, ook al kwam het de kazerne niet uit.
EVB
In 76.... dan hebben onze wegen zich daar zeker ergens gekruist.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar in Arolsen beschikte over een fantastische ploeg mechaniekers en bevoorraders, niet alleen de beroeps maar ook de miliciens, stuk voor stuk gemotiveerde harde werkers die ook hun hand niet omdraaiden voor wat overuren als dat nodig was, overigens onbezoldigd. Er bestonden toen geen vergoedingen voor overuren, weekendprestaties of deelname aan manoeuvers en ook nog geen 'recup'.
Ons detachement in Arolsen was bovendien als het ware ALTIJD een beetje op manoeuver, ook al kwam het de kazerne niet uit.
EVB
Laatst gewijzigd door Gast op 19 jan 2010, 15:19, 2 keer totaal gewijzigd.
-
Emteechauffeurke - Lid geworden op: 27 feb 2007, 17:10
- Locatie: Blaasveld op het Vlaamse boerenland
Hoi Evb!
Ja, destijds als MT-chauffeur 43A kwam ik regelmatig in Arolsen! De naam
De Bontridder zal je als muziek in de oren klinken zeker??En idd. regelmatig was ik in de MTs van Brakel te vinden!!En wat U zegt daar bij ons op de MTs deden wij ons beste!!Zo ver ik kan herinneren deden er zich relatief weinig pechgevallen voor!
GRTZ,
EMTEEKEN
Ja, destijds als MT-chauffeur 43A kwam ik regelmatig in Arolsen! De naam
De Bontridder zal je als muziek in de oren klinken zeker??En idd. regelmatig was ik in de MTs van Brakel te vinden!!En wat U zegt daar bij ons op de MTs deden wij ons beste!!Zo ver ik kan herinneren deden er zich relatief weinig pechgevallen voor!
GRTZ,
EMTEEKEN
Suuuupppeeers yes!!!!!
-
Gast
Hello Emteechauffeurke,
Ja, we zaten daar ver binnen W-Duitsland allemaal een beetje in hetzelfde schuitje. Er werd weinig gemord en we deden wat van ons verwacht werd, elke dag opnieuw.
Op zeker ogenblik kwam in ons detachement voor het eerst een vrouwelijke BV een lading banden voor camions afhalen. Vrouwen bij het leger dat was nog nieuw. Ik meen me te herinneren dat ze van een Aie eenheid kwam. In elk geval, ze kon haar mannetje staan, die enorme camionbanden vormden voor haar geen enkel probleem.
De Bontridder… ja, toen nog ‘Chef’ De Bontridder; later wel ‘adjt’ of ‘adjt Chef’ geworden veronderstel ik.
Helaas bleven wij als officieren nooit lang in dezelfde logistieke eenheid. In grote Regimenten lag dat anders, maar bij de logistiek muteerden officieren vrij snel naar een volgende eenheid en zo geraakte je het contact met collega’s, vrienden en kennissen snel kwijt.
Dat was spijtig, want je begon je mannen dan net goed te kennen en je moest alweer voort.
De onderofficieren bleven langer in hetzelfde garnizoen, vriendschappen bleven onder hen dan ook langer bestaan. Er waren ook méér onderofficieren dan officieren met een Duitse echtgenote; de logistieke onderofficieren waren beter ter plekke verankerd, ook in het leven buiten de kazerne.
Sommige echtgenotes van onderofficieren werkten als BAK-personeel in de kazernes; bij de officieren kwam dat veel minder voor, ook alweer door het feit dat ze snel weer muteerden.
EVB
Ja, we zaten daar ver binnen W-Duitsland allemaal een beetje in hetzelfde schuitje. Er werd weinig gemord en we deden wat van ons verwacht werd, elke dag opnieuw.
Op zeker ogenblik kwam in ons detachement voor het eerst een vrouwelijke BV een lading banden voor camions afhalen. Vrouwen bij het leger dat was nog nieuw. Ik meen me te herinneren dat ze van een Aie eenheid kwam. In elk geval, ze kon haar mannetje staan, die enorme camionbanden vormden voor haar geen enkel probleem.
De Bontridder… ja, toen nog ‘Chef’ De Bontridder; later wel ‘adjt’ of ‘adjt Chef’ geworden veronderstel ik.
Helaas bleven wij als officieren nooit lang in dezelfde logistieke eenheid. In grote Regimenten lag dat anders, maar bij de logistiek muteerden officieren vrij snel naar een volgende eenheid en zo geraakte je het contact met collega’s, vrienden en kennissen snel kwijt.
Dat was spijtig, want je begon je mannen dan net goed te kennen en je moest alweer voort.
De onderofficieren bleven langer in hetzelfde garnizoen, vriendschappen bleven onder hen dan ook langer bestaan. Er waren ook méér onderofficieren dan officieren met een Duitse echtgenote; de logistieke onderofficieren waren beter ter plekke verankerd, ook in het leven buiten de kazerne.
Sommige echtgenotes van onderofficieren werkten als BAK-personeel in de kazernes; bij de officieren kwam dat veel minder voor, ook alweer door het feit dat ze snel weer muteerden.
EVB
-
papafreddy - Lid geworden op: 04 nov 2006, 21:05
- Locatie: ardooie
Ja EVB.evb schreef: Op zeker ogenblik kwam in ons detachement voor het eerst een vrouwelijke BV een lading banden voor camions afhalen. Vrouwen bij het leger dat was nog nieuw. Ik meen me te herinneren dat ze van een Aie eenheid kwam. In elk geval, ze kon haar mannetje staan, die enorme camionbanden vormden voor haar geen enkel probleem.
EVB
Ik heb de eerste VBV weten toekomen in Lombardsijde, ik denk op 1 februari 1976.
Ja daar zaten ook hoog geschoolde meisjes tussen, kzal maar zeggen universitairen.
Hun bedoeling was gewoon met de tijd door te stromen naar het Off kader.
Ik denk dat die dames dan begin mei of juni van dat jaar naar hun eenheid zijn gegaan, dus ook in 62a of 43a zijn ze toegekomen.
Met alle hilariteit van dien!
MVGr.
PapaFreddy
-
Gast
KRO’s en contact met beroepsofficieren.
Als kersverse dienstplichtige KRO, werd je NA de opleiding in Doornik, door de beroepsofficieren echt wel aanvaard als een volwaardig lid van het Officierenkorps; zo ervaarde ik het althans in Duitsland. Je kreeg in je eenheid ook dezelfde taken en verantwoordelijkheden toebedeeld als een jonge onderluitenant die zopas zijn vorming in de Koninklijke Militaire School had genoten. Je werd dus even goed pelotonscommandant als je jonge collega uit de KMS.
Natuurlijk moest je daar in groeien, maar dat was ook voor die jonge beroepsofficier het geval.
Je had dan ook nooit het gevoel, als KRO milicien maar het vijfde wiel aan de wagen te zijn.
Je nam deel aan belangrijke vergaderingen en je mening werd gevraagd; je werkte op Stafniveau en ook jouw inbreng werd naar waarde geschat.
Als KRO in Duitsland heb ik ook nooit het gevoel gehad dat de beroepsofficieren me als ‘niet vol’ beschouwden en ook buiten het werk werden het vrienden waar ik al eens mee optrok, of die me zelfs thuis, bij vrouw en kinderen, uitnodigden.
Natuurlijk bleef er altijd wel een afstand tussen een jonge KRO en een al wat oudere, ervaren Kolonel; maar diezelfde afstand gold ook tussen een jonge onderluitenant uit de KMS en een Kolonel.
Net zoals je collega uit de KMS werd je als KRO beoordeeld op je inzet en je capaciteiten en bij beide categorieën van officieren zullen er goede en minder goede geweest zijn.
Terloops:
In de Landmacht waren er bij de beroepsofficieren, wat wij noemden: 'Polytechniekers' en 'Alle wapens'; te herkennen aan een kenteken bovenaan op de mouw.
De 'Polytechniekers' hadden het diploma van 'Burgerlijk ingenieur Polytechnicus.
De 'Alle wapens' waren 'Licenciaat in sociale wetenschappen'.
EVB
Als kersverse dienstplichtige KRO, werd je NA de opleiding in Doornik, door de beroepsofficieren echt wel aanvaard als een volwaardig lid van het Officierenkorps; zo ervaarde ik het althans in Duitsland. Je kreeg in je eenheid ook dezelfde taken en verantwoordelijkheden toebedeeld als een jonge onderluitenant die zopas zijn vorming in de Koninklijke Militaire School had genoten. Je werd dus even goed pelotonscommandant als je jonge collega uit de KMS.
Natuurlijk moest je daar in groeien, maar dat was ook voor die jonge beroepsofficier het geval.
Je had dan ook nooit het gevoel, als KRO milicien maar het vijfde wiel aan de wagen te zijn.
Je nam deel aan belangrijke vergaderingen en je mening werd gevraagd; je werkte op Stafniveau en ook jouw inbreng werd naar waarde geschat.
Als KRO in Duitsland heb ik ook nooit het gevoel gehad dat de beroepsofficieren me als ‘niet vol’ beschouwden en ook buiten het werk werden het vrienden waar ik al eens mee optrok, of die me zelfs thuis, bij vrouw en kinderen, uitnodigden.
Natuurlijk bleef er altijd wel een afstand tussen een jonge KRO en een al wat oudere, ervaren Kolonel; maar diezelfde afstand gold ook tussen een jonge onderluitenant uit de KMS en een Kolonel.
Net zoals je collega uit de KMS werd je als KRO beoordeeld op je inzet en je capaciteiten en bij beide categorieën van officieren zullen er goede en minder goede geweest zijn.
Terloops:
In de Landmacht waren er bij de beroepsofficieren, wat wij noemden: 'Polytechniekers' en 'Alle wapens'; te herkennen aan een kenteken bovenaan op de mouw.
De 'Polytechniekers' hadden het diploma van 'Burgerlijk ingenieur Polytechnicus.
De 'Alle wapens' waren 'Licenciaat in sociale wetenschappen'.
EVB
-
Gast
KRO’s en ex-KRO’s
Na mijn 15 maanden als dienstplichtige KRO bleef ik als ROVPK (Reserve Officier in Vrijwillige Prestatie wegens Kaderbehoeften) bij het leger; kort daarop deed ik een examen aan de Koninklijke Militaire School en bouwde definitief een loopbaan op als officier in het Aanvullingskader; ik was nu ex-KRO.
Ik huwde en mijn echtgenote kwam in Duitsland wonen.
In Siegen kregen wij thuis regelmatig KRO’s over de vloer en ook mijn vrouw was altijd blij met die bezoekjes want de gezellige gesprekken vulden, zeker tijdens de gure wintermaanden, onze avonden of de zaterdag- of zondagnamiddagen.
Zo kwam ondermeer Adjt KRO André De Vacht, uit de 1 Cie Mat, regelmatig foto’s ontwikkelen in onze fotokamer.
Een KRO van dezelfde lichting, eveneens uit 1 Cie Mat, leerde in de Mess Officieren een onderwijzeres kennen en is er later mee getrouwd. In de garnizoenen in Duitsland waren toen Belgische scholen (lager onderwijs) voor de kinderen van de militairen. Kort na de oorlog 40-45, tijdens de eerste jaren van het bezettingsleger, kreeg het onderwijzend personeel de graad van subalterne officier en droeg toen het militair uniform. Het onderwijzend personeel had toegang tot de Mess Officieren.
Een KRO die een ‘wederoproeping’ deed in 1 Cie Mat en die we nog kenden van vóór enkele jaartjes (van tijdens zijn verplichte diensttijd) kwam ook graag op bezoek. Later ging het contact door diverse mutaties verloren; hij was privaat piloot en woonde in de streek rond Dendermonde. Wie herkent zich in dit verhaal?
Een andere KRO van 1 Cie Mat logeerde eens met zijn verloofde in de meidenkamer op onze zolderverdieping.
De KRO’s hadden een kamer in de Mess Officieren maar mochten er geen dames op hun kamer ontvangen, tenzij ze ermee gehuwd waren. Buiten de kazerne had daar natuurlijk niemand kijk op en mijn vrouw en ik woonden op de Kulmberg in een woning waarin op de zolderverdieping nog meidenkamers bestonden. Kort na de oorlog hadden de Officieren van het bezettingsleger recht op een Duitse meid en die kon men vanuit de keuken met een belletje op haar zolderkamer roepen. Toen wij er in de jaren ’70 woonden, waren er al lang geen meiden meer, maar die zolderkamers bestonden nog en zo’n kamer kwam nu goed van pas om onze KRO met zijn verloofde uit de nood te helpen.
Nog een andere KRO van 1 Cie Mat was op een vrijdagnamiddag, na een oefening in Trupbach, plots naar België verdwenen nadat hij van zijn verloofde een brief gekregen had waarin ze meldde dat ze zwanger was (in die tijd nog een ramp). Die KRO had in feite zijn post verlaten want we waren nog bezig alle voertuigen in de kazerne terug op hun plaats te zetten. De Korpscommandant, had hem nog gezocht maar niet meer gevonden.
De zondagnamiddag stond die KRO beteuterd aan mijn deur; hij wist natuurlijk dat er de maandagmorgen, bij het hervatten van de dienst, wat ging zwaaien. Als tweede in bevel heb ik hem toen aangeraden niet te wachten en meteen tot bij de Korpscommandant te rijden en alles op te biechten. Hij heeft mijn raad gevolgd en hoewel de Majoor geen gemakkelijke was werd het geval met de mantel der liefde toegedekt. KRO’s waren ook maar mensen !
Het is natuurlijk een feit dat we elkaar in de garnizoenen in Duitsland, in de beslotenheid van die kleine Belgische gemeenschap, allemaal een beetje meer nodig hadden dan dit het geval was bij onze collega’s in België.
Terloops: Kort na de oorlog heerste er in Duitsland hongersnood. Het land lag platgebombardeerd en er was een groot tekort aan woningen; de bezettingslegers eisten bovendien woningen op om de families van hun militairen in onder te brengen. Soms mochten de eigenaars van de woning in een kamer (of op zolder of in de kelder) blijven wonen, maar dat was zelden het geval. De meiden die in de huizen van de officieren mochten werken waren er in feite goed aan toe: ze hadden een dak boven hun hoofd, hadden een job en konden een beetje mee genieten van de voedingswaren waarover het officiersgezin kon beschikken.
EVB
Na mijn 15 maanden als dienstplichtige KRO bleef ik als ROVPK (Reserve Officier in Vrijwillige Prestatie wegens Kaderbehoeften) bij het leger; kort daarop deed ik een examen aan de Koninklijke Militaire School en bouwde definitief een loopbaan op als officier in het Aanvullingskader; ik was nu ex-KRO.
Ik huwde en mijn echtgenote kwam in Duitsland wonen.
In Siegen kregen wij thuis regelmatig KRO’s over de vloer en ook mijn vrouw was altijd blij met die bezoekjes want de gezellige gesprekken vulden, zeker tijdens de gure wintermaanden, onze avonden of de zaterdag- of zondagnamiddagen.
Zo kwam ondermeer Adjt KRO André De Vacht, uit de 1 Cie Mat, regelmatig foto’s ontwikkelen in onze fotokamer.
Een KRO van dezelfde lichting, eveneens uit 1 Cie Mat, leerde in de Mess Officieren een onderwijzeres kennen en is er later mee getrouwd. In de garnizoenen in Duitsland waren toen Belgische scholen (lager onderwijs) voor de kinderen van de militairen. Kort na de oorlog 40-45, tijdens de eerste jaren van het bezettingsleger, kreeg het onderwijzend personeel de graad van subalterne officier en droeg toen het militair uniform. Het onderwijzend personeel had toegang tot de Mess Officieren.
Een KRO die een ‘wederoproeping’ deed in 1 Cie Mat en die we nog kenden van vóór enkele jaartjes (van tijdens zijn verplichte diensttijd) kwam ook graag op bezoek. Later ging het contact door diverse mutaties verloren; hij was privaat piloot en woonde in de streek rond Dendermonde. Wie herkent zich in dit verhaal?
Een andere KRO van 1 Cie Mat logeerde eens met zijn verloofde in de meidenkamer op onze zolderverdieping.
De KRO’s hadden een kamer in de Mess Officieren maar mochten er geen dames op hun kamer ontvangen, tenzij ze ermee gehuwd waren. Buiten de kazerne had daar natuurlijk niemand kijk op en mijn vrouw en ik woonden op de Kulmberg in een woning waarin op de zolderverdieping nog meidenkamers bestonden. Kort na de oorlog hadden de Officieren van het bezettingsleger recht op een Duitse meid en die kon men vanuit de keuken met een belletje op haar zolderkamer roepen. Toen wij er in de jaren ’70 woonden, waren er al lang geen meiden meer, maar die zolderkamers bestonden nog en zo’n kamer kwam nu goed van pas om onze KRO met zijn verloofde uit de nood te helpen.
Nog een andere KRO van 1 Cie Mat was op een vrijdagnamiddag, na een oefening in Trupbach, plots naar België verdwenen nadat hij van zijn verloofde een brief gekregen had waarin ze meldde dat ze zwanger was (in die tijd nog een ramp). Die KRO had in feite zijn post verlaten want we waren nog bezig alle voertuigen in de kazerne terug op hun plaats te zetten. De Korpscommandant, had hem nog gezocht maar niet meer gevonden.
De zondagnamiddag stond die KRO beteuterd aan mijn deur; hij wist natuurlijk dat er de maandagmorgen, bij het hervatten van de dienst, wat ging zwaaien. Als tweede in bevel heb ik hem toen aangeraden niet te wachten en meteen tot bij de Korpscommandant te rijden en alles op te biechten. Hij heeft mijn raad gevolgd en hoewel de Majoor geen gemakkelijke was werd het geval met de mantel der liefde toegedekt. KRO’s waren ook maar mensen !
Het is natuurlijk een feit dat we elkaar in de garnizoenen in Duitsland, in de beslotenheid van die kleine Belgische gemeenschap, allemaal een beetje meer nodig hadden dan dit het geval was bij onze collega’s in België.
Terloops: Kort na de oorlog heerste er in Duitsland hongersnood. Het land lag platgebombardeerd en er was een groot tekort aan woningen; de bezettingslegers eisten bovendien woningen op om de families van hun militairen in onder te brengen. Soms mochten de eigenaars van de woning in een kamer (of op zolder of in de kelder) blijven wonen, maar dat was zelden het geval. De meiden die in de huizen van de officieren mochten werken waren er in feite goed aan toe: ze hadden een dak boven hun hoofd, hadden een job en konden een beetje mee genieten van de voedingswaren waarover het officiersgezin kon beschikken.
EVB
Laatst gewijzigd door Gast op 19 jan 2010, 15:25, 2 keer totaal gewijzigd.
-
flupke2 - Lid geworden op: 09 jan 2005, 16:51
- Locatie: naast mijn buur
Tijdens mijn periode in Siegen - 1 Cie Mat ( september 73 tot juli 75) was er daar nog een KRO die nadien beroeps geworden is ,nl De Brouwer.Hij was indertijd chef MT.Hij huwde met Jeaninne,die dan op de Appro kwam werken als burgerbediende.Later heb ik hem terug ontmoet bij 4(BE)Pl Div ,toen als kapitein-commandant,waar hij opnieuw verantwoordelijk was voor de voertuigen.Ook zijn Jeaninne werkte in Leuven op de Financiele dienst.
-
Gast
Inderdaad Flupke2,
Onze Cie was, wat men noemt, een 'onafhankelijke compagnie'.
Normaal hing een Ordonnance Compagnie af (vanaf 1971 Compagnie Materieel genoemd), van een Logistiek Bataljon. De Korpscommandant was dan een Kolonel in dat Bataljon. De bataljonsstaf kon in een ander garnizoen gelegen zijn en het Bataljon telde meerdere Logistieke Compagnieën die ook allen in diverse garnizoenen hun standplaats konden hebben.
Maar in een Brigade was een Logistieke Compagnie 'onafhankelijk'. De Compagniecommandant was dan tevens Korpscommandant en daarom ook een hogere officier. In 1 Cie Mat dus een majoor.
In een Compagnie die van een Logistiek Bataljon afhing was de Compagniecommandant een lagere officier (een kapitein of een kapitein-commandant).
Maar in Siegen zaten we dus in een Pantser Infanterie Brigade en was onze Cie Mat daardoor onafhankelijk van een Bataljon. Onze Cie had daardoor ook een eigen Sectie Personeel. In de Logistieke eenheden die van een Bataljon afhingen zat dat sectie Personeel IN het bataljon.
Onze Cie Mat stond rechtsstreeks onder het bevel van de Brigadecommandant van de 1 Ps Inf Bde.
Onze Cie Mat had ook nog een detachement dat in Arnsberg zat.
Onze Cie was, wat men noemt, een 'onafhankelijke compagnie'.
Normaal hing een Ordonnance Compagnie af (vanaf 1971 Compagnie Materieel genoemd), van een Logistiek Bataljon. De Korpscommandant was dan een Kolonel in dat Bataljon. De bataljonsstaf kon in een ander garnizoen gelegen zijn en het Bataljon telde meerdere Logistieke Compagnieën die ook allen in diverse garnizoenen hun standplaats konden hebben.
Maar in een Brigade was een Logistieke Compagnie 'onafhankelijk'. De Compagniecommandant was dan tevens Korpscommandant en daarom ook een hogere officier. In 1 Cie Mat dus een majoor.
In een Compagnie die van een Logistiek Bataljon afhing was de Compagniecommandant een lagere officier (een kapitein of een kapitein-commandant).
Maar in Siegen zaten we dus in een Pantser Infanterie Brigade en was onze Cie Mat daardoor onafhankelijk van een Bataljon. Onze Cie had daardoor ook een eigen Sectie Personeel. In de Logistieke eenheden die van een Bataljon afhingen zat dat sectie Personeel IN het bataljon.
Onze Cie Mat stond rechtsstreeks onder het bevel van de Brigadecommandant van de 1 Ps Inf Bde.
Onze Cie Mat had ook nog een detachement dat in Arnsberg zat.
Laatst gewijzigd door Gast op 19 jan 2010, 15:31, 3 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
Er hebben zich nog niet veel KRO’s en KROO’s van de Ordonnance (vanaf ‘71 Logistiek) gemeld.
KROKROOS waar zitten jullie ?
We wachten op jullie verhalen van tijdens de opleiding in de Kazerne St Jan in Doornik, maar anecdotes van NA de opleiding, in jullie eenheden, of tijdens oefeningen, zijn evenzeer welkom.
Laten we samen de vervaagde beelden die ons nog voor de geest staan van tijdens onze legerdienst terug opfrissen !
Dank U
EVB
KROKROOS waar zitten jullie ?
We wachten op jullie verhalen van tijdens de opleiding in de Kazerne St Jan in Doornik, maar anecdotes van NA de opleiding, in jullie eenheden, of tijdens oefeningen, zijn evenzeer welkom.
Laten we samen de vervaagde beelden die ons nog voor de geest staan van tijdens onze legerdienst terug opfrissen !
Dank U
EVB