SeniorenNet

Je hebt het mooi verwoord scorpio
Misschien is ouder worden ook een beetje vergelijkbaar met de overgang naar puberteit in onze vroegere jonge jaren,je komt in een andere levensfase terecht,dat vergt zijn aanpassing en heeft zijn tijd nodig(voor de ene al wat meer dan de andere).
Daarbij komt melancholie soms ook al eens om de hoek kijken......
grtjes.

@prego

Daarbij komt melancholie soms ook al eens om de hoek kijken......

Vooral uit onze kinderjaren ...
Is toch bij mij zo

Grtj's

We willen allemaal ouder worden (leven), maar het "verouderen" en zijn vaak lastige problemen zijn zwaar mee te leven

kom even goede avond wensen,en jullie vertellen dat mijn man terug de oude is en zijn 80ste verjaardag gevierd heeft!! hij luistert muziek ( uit de goede oude tijd) en vindt het fijn dat het zomer ,????? (waar is ie???) is ik zie dus toch dat hij weer zin heeft in het leven, dus het zal wel allemaal te maken hebben met het recupereer gevoel! nogmaals bedankt voor het luisterend oor!!



tot nog eens!!

voor Franny

Geweldig dat je man weer de oude is. Het moet ook voor jou een hele opluchting zijn!

Nog veel mooie jaren samen gewenst! "mot kunne" zegt mijn petekind (38 ondertussen) in zo´n geval dan.

Voor prego :

Er zit heelwat waarheid in wat je schrijft. Met die derde fase moet je natuurlijk een beetje geluk hebben. Het moet meezitten. Het is alleen maar jammer dat er heelwat mensen dat beetje "meezitten" niet krijgen.
Ik heb een vraagje voor je ben jij soms Portugees? Bizarre vraag he.
Prego is het Portugese woord voor spijker...en er zijn hier,in Portugal dan) mensen die als familinaam "prego" hebben. Vandaar mijn vraag dus.

groetjes aan iedereen

scorpio,

ik heb je een berichtje gestuurd.....

Het is inmiddels meer dan drie jaar geleden dat ik dit onderwerp ter sprake bracht. Ik ben nu bijna 77 en heb in die drie jaar veel "ervaring" opgedaan. Eerst ben ik een jaar in behandeling geweest bij een psychiater. Die bezorgde mij na enig uitproberen een goed pilletje waarvan ik nu om de drie dagen nog een stukje (de helft van een pilletje van 30 mg) neem. Mijn probleem is eerder een probleem van zenuwachtigheid en angst dan van depressie. Zoals de man van Franny kan ik mijn vrouw niet missen. In de voorbije jaren heeft zij (zeer kortstondig) enkele rare kwaaltjes gehad, zoals een soort angina die haar de adem afsneed (gelukkig met zware cortisonen vlug verholpen) en iets in de lever dat - eigenaardig genoeg - ook min of meer vanzelf is weggegaan... Die kwaaltjes brachten mij wel even in paniek, maar gelukkig is mijn vrouw van een sterk geslacht en niet kleinzerig. Normaal gesproken moet ze mij overleven! Mijn vader was eerder een zwartkijker en dat heb ik - willen of niet - toch geërfd. Daardoor moet ik meer moeite doen om optimist te blijven. Sommige mensen hebben dat uit zichzelf. Mijn schoonvader zaliger was zo iemand: altijd welgezind! Gelukkige mensen zijn dat. Mensen zoals ik daarentegen moeten zichzelf voortdurend hoeden voor "niet-helpende gedachten". Dat is een uitdrukking die ik vond bij Pluk je geluk (een internet-programma van de CM-ziekenkas). Daar trek ik mij aan op: "niet-helpende gedachten" moet je opzij zetten! Dat is nog ruimer dan negatieve gedachten. Niet-helpende gedachten zijn alle overwegingen die geen aarde aan de dijk zetten en zo zijn er vele. Bijv. piekeren over ouder worden! Dat piekeren helpt je toch niet vooruit!!! Mijn vrouw roept mij om te komen eten. Binnenkort schrijf ik wellicht verder... Tot dan!

Blijven volhouden en elke dag nemen zoals hij zich aandient en er het beste van proberen te maken......succes...!

Dag iedereen !!

Ik ben vrijwilligerster en pas op twee menskes van 88 jaar ....En meneer zegt het zo
"Oud worden is niets ...maar oud zijn das wat anders"
en verder zeg hij nog dit ....
"Ik verlies mijn haar en mijn tanden ..
Maar mijne fernand blij hangen "

En toch is deze mens moe van te leven ...Ze zijn beiden nog erg goed bij hun verstand ...maar niet meer te been .hebben altijd een druk en mooi leven gehad ...en nu is enkel "zitten" eten"kijken"en slapen ....Ik tracht voor deze menskes nog hun leven wat zin te geven ....en zeker meneer moed in te spreken om het niet op te geven !!want ze zijn nog altijd met twee ....

prutsemie schreef:Dag iedereen !!

Ik ben vrijwilligerster en pas op twee menskes van 88 jaar ....En meneer zegt het zo
"Oud worden is niets ...maar oud zijn das wat anders"
en verder zeg hij nog dit ....
"Ik verlies mijn haar en mijn tanden ..
Maar mijne fernand blij hangen "

En toch is deze mens moe van te leven ...Ze zijn beiden nog erg goed bij hun verstand ...maar niet meer te been .hebben altijd een druk en mooi leven gehad ...en nu is enkel "zitten" eten"kijken"en slapen ....Ik tracht voor deze menskes nog hun leven wat zin te geven ....en zeker meneer moed in te spreken om het niet op te geven !!want ze zijn nog altijd met twee ....

Gefeliciteerd met je goede werk Prutsemie..... als men zo oud wordt en nog samen bent is dit wel mooi, maar men dooft stilletjes uit en moet veel opgeven, dan is het mooi dat er nog iemand hen belangrijk vindt en voor hen zorgt; geestelijk moet dit toch moeilijk te verwerken zijn.
Het leven....... men tracht oud te worden maar HOE, dat blijft altijd de vraag

Iedereen krijgt bij zijn geboorte een bepaald "lichaam" mee en daar moet men het mee doen. Zo hebben wij een buurman van 92 jaar die twee jaar geleden met zijn vrouw werd opgenomen in een rusthuis. Vorig jaar is zijn vrouw gestorven en moest hij verhuizen naar een piepklein kamertje maar... hij is altijd optimist geweest, ook nu nog, en hij zegt dat hij heel gelukkig is, ook al mist hij zijn vrouw. Zij hebben geen kinderen maar gelukkig wel een stel vrienden. Overigens is hij nog heel helder van geest en kan nog tamelijk goed stappen met een stok of rollator. Een maand geleden telefoneerde hij me om te zeggen dat hij een... iPad had gekocht!!! Nooit te oud om te leren en van het leven trachten te genieten. Ik moet wel bekennen dat ik er een beetje jaloers op ben. Zo'n "spirit"! Hij leest ook nog dagelijks de krant.

Hallo beste medeouderen (staat niet in de Van Dale)

:lol:

Ik vind het prachtig wat ik hier allemaal lees.

Joseph man, je zou wat van die ledlichtjes moeten aanbrengen in die afdeling "niet helpende gedachten" Licht verdrijft immers duisternis. Maar je bent wel op de goede weg. Ik zou je zo graag iets van mijn optimisme willen overmqken.

Ik zou mijn lieve eega ook niet willen missen, maar op een dag wordt ik daar misschien wel mee gekonfronteerd. De eerste maanden zal het daarna wel heel erg moeilijk zijn.... Geleidelijk aan dwingt dan het leven zich op en komt het erop aan de draad weer op te nemen en je leven te herorganiseren.
Bezigheden zal ik genoeg hebben : het huis niet laten verloederen, en verder mijn hobbies.... en natuurlijk is er ook nog seniorennet. Tegenwoordig heb ik daar niet zoveel tijd voor.

Wij hebben hier als buren ook een koppel dat we nu en dan bezoeken.
Ze zitten beiden vol kwalen en kwaaltjes, maar Alentejanen zijn een hard ras dat de tegenslagen in het leven trotseren met een kwinkslag en ze zingen graag . als we bij hen op bezoek gaan zijn ze blij dat we er zijn en dan vertellen ze honderd uit over hun leven. Ze hebben het nooit gemakkelijk gehad. Als ik daarbij vergelijk met ons leven, dan zijn wij (niettegenstaande tegenslagen) echte geluksvogels.

We hebben hier een mooie nazomer met temperaturen van om en nabij 23° .

Wat Prutsemie verteld over haar man die wel nog eens een grapje maakt, maar wel levensmoe is.... Hij is toch niet altijd zo geweest en ...waren er geen dingen waar hij van hield om zich bezig te houden. Levensmoeheid verdrijf je met terug te grijpen naar dingen uit vroegere tijden die je leuk vond. Ik zou zeggen : de draad weer opnemen, misschien op een andere manier dan vroeger.

Ik vind dat idee van het opzij zetten van "niethelpende gedachten" zo mooie ....

Het is hier inmiddels 00;22 uur en ik moet de comp nu maar eens uitzetten.

Allemaal veel "helpende gedachten" toegewenst en groetjes uit Alentejo.
scorpio 987 (of is het 789)

Hallo Scorpio987. Bedankt voor je zonnige adviezen. Dat moet vanuit je verblijf in Portugal ook wel iets gemakkelijker zijn: zonnige adviezen geven. Ik kan mij inbeelden dat het klimaat daar ook aanzet om het leven wat vrolijker te bekijken. Natuurlijk mogen wij ons niet alleen door de zon laten beïnvloeden. Mensen boven de poolcirkel die de helft van het jaar in de duisternis doorbrengen zullen ook wel niet allemaal depressief zijn!
Als je lang in Portugal verblijft zul je wel Portugees hebben geleerd... een in onze ogen moeilijke taal. Ik heb het altijd interessant gevonden: "taal"! Hoewel ingenieur van opleiding en dus eerder technisch georiënteerd, heb ik mij ook altijd voor taal geïnteresseerd en graag boeken gelezen. Ik ga nog steeds naar de bibliotheek maar nu lees ik liever non-fictie dan "romans". Naast het vermijden van "niet-helpende gedachten" doet Scorpio987 mij denken aan een tweede advies dat even belangrijk is: "blijf bezig!". Hoe moeilijk soms ook zorg dat je je met iets bezighoudt al was het een kruiswoordraadsel of hout hakken (nodig voor de kachel hier!). Groeten aan alle lezers en schrijvers!

Sinds ik de kaap van 60 overschreden heb ben ik ook niet meer de optimist van vroeger jaren en dit terwijl ik niet mag klagen over mijn huidig leven.
De ouderdom verandert een mens,je wordt geconfronteerd met je eindigheid en je kan niet meer zo ver vooruitkijken,dat betekent dat je het nu moet doen wat je nog wil en kan verwezenlijken.Soms lukt dat goed en andere dagen minder, hangt van uw ingesteldheid af .
Veel mensen zijn blij met hun pensioen maar anderzijds voor diegenen die hun job graag deden valt er een belangrijk deel weg waar ze zich goed in voelden.Er zijn genoeg zaken waarmee je bezig kan zijn maar het is anders nu hoe dat je die beleeft,niet meer met datzelfde elan van vroeger en daar kunnen we niets aan veranderen dat is de ouderdom die dat meebrengt en ons afremt op allerlei vlakken.Willen maar niet meer kunnen maakt een mens ook weleens moedeloos vind ik.