Ik val bij het lezen van deze thread van de ene verbazing in de andere.
Familiehulp afhankelijk van een ziekenfonds???
Roddel en ruzie? Slecht poetsen??
Mijn ervaringen zijn heel anders, maar ik heb geen Familiehulp, maar Familiezorg. Misschien ligt het probleem met het ziekenfonds daar wel aan? Ik zou het niet weten.
Dienstencheques kan ik me ook niet permitteren. Ik krijg maar heel zelden een Familiezorgster op bezoek, omdat er een paar dames met pensioen zijn gegaan en de nieuwe regering geen subsidie wil geven voor nieuwe. Onze prijzen zijn aangepast aan ons inkomen, dus daarvan kan die dienst niet leven. En dan gaan ze natuurlijk prioriteiten stellen, ze moeten wel. De alleroudste en meest hulpeloze mensen hebben dan voorrang, en wie nog zijn plan kan trekken, die moet het allerlangst wachten.
Hoedanook, de dame die mij komt helpen met poetsen, die laat ik compleet haar eigen gang gaan en zelf beslissen wat ze doen zal en wat niet. Een familiehelpster is geen poetsvrouw: het is een vervanghuisvrouw. Tijdens de uren dat ze hier is, is zij de baas. Ik sta dan met grote ogen te kijken naar het ongelooflijk tempo, waarop ze mijn huisje te lijf gaat. In een paar uurtjes heeft ze alle vloeren gedweild, ramen gelapt, weet ikveel wat nog meer, genoeg voor mij om een hele week bezig te zijn. Zij dweilt nog op de ouderwetse manier: met een emmer sop van groene zeep, een dweil en een trekker. Ze schuift alles opzij en zet alles weer terug op zijn plek. Alles glimt, en ik heb de indruk dat ze nog maar pas begonnen is.
En dan te bedenken dat ze bij mij alleen s'namiddags doet, en dat ze dan al van s'ochtends bezig is bij iemand anders, en met de fiets van het ene gezin naar het andere rijdt! Onvermoeibaar is dat meisje, en altijd goed gezind.
Maar wij hebben alleen in West-Vlaanderen de vzw Familiezorg, elders in Vlaanderen is er alleen Familiehulp (wat een heel andere dienst is). Misschien zijn we wel verwend?
Eén ding is zeker: dingen als "ik ben nog altijd de baas in mijn eigen huis en jij hebt te doen wat ik zeg!", dat komt niet in mijn hoofd op om tegen haar te zeggen. Eerder het omgekeerde: als ze binnenkomt en rondkijkt, en vraagt: "waar zal ik beginnen?" dan antwoord ik: Dat mag je zelf uitzoeken, zolang je hier bent ben jij hier de meesteres. En dan duikt ze in mijn kast en diept te stofdoeken en andere spullen op die ze nodig heeft. Ik pas alleen op dat ik niet voor haar voeten loop, maar toch dichtbij genoeg blijf om tijdens het werken een babbeltje te onderhouden over koetjes en kalfjes.
En ik heb nog geen één keer spijt gehad van mijn onthechte houding, ik vind het een kwestie van respect tegenover haar. Ik ga haar niet commanderen, ze is mijn meid niet. Wat ik aan de dienst betaal, daar kun je nog geen muis van tewerkstellen! Als ze beslist dat het tijd is voor de pauze, dan zet ze zelf de waterketel voor de koffie op.
Kortom: ik wil mezelf niet als voorbeeld stellen, maar ik heb het gevoel dat familiehelpsters teveel als poetsvrouwen worden behandeld, en dat ze dat niet leuk vinden en daarom een gespannen verhouding ontstaat tussen de klant en de familiehelpster. Als je de Madame Marianne speelt, dan is alleen Nancy in staat om nog respect voor je op te brengen, en alle andere vrouwen denken dan: pfff, dat stuk madam chichi, laat ze haar eigen troep opruimen als ze het niet goed vindt wat ik doe!
En vóór je het zover laat komen, zal er vast en zeker een "voorgeschiedenis" bestaan. Wie daarin nu de schuldige en wie het slachtoffer is, heeft geen belang. Ik ben bang dat als de relatie verziekt is, er gewoon veranderd moet worden. Van dienst, of van familiehelpster, of van ziekenfonds, ik zou het niet weten; maar een verziekte relatie is maar heel zelden nog te herstellen.