SeniorenNet

kleinzoon van 24jaar is al een hele tijd verslaafd aan Ketamine. Hij heeft in een gesloten instelling gezeten maar hij is er weggelopen. Uiteindelijk zou hij op straat beland zijn, hij was heel agressief, we hebben zelfs gedacht dat het niet ging overleven. De vader zei, ik laat hem niet vallen en om dat wereldje weg te zijn heeft er mee ingestemd. Mijn zoon is mee gegaan van in Parijs tot aan de Spaanse grens. Vanaf daar is hij alleen gegaan, we hebben contact via messenger en het gaat heel goed. Nog een 100tal km en hij is in Compostella. Ik houd mijn hart vast en ben wel wat bang dat hij opnieuw met dealers in contact zou komen. Niemand zal dit ooit meegemaakt hebben denk ik maar wat denken jullie; zou de kans klein zijn? Hij verlangd om de familie terug te zien. Alleen al bedankt om dit verhaal te lezen, ik moest er eens met iemand kunnen over praten.

Zo'n tocht naar Compostela doet inderdaad wat met een mens, waarschijnlijk gaat hij er sterker uitkomen. @Fret hou ons op de hoogte mocht je daar zin/ behoefte aan hebben.
Surf ook eens binnen in het genoodschap

Mijn vrouw en ik hebben ook de compostela wegen gestapt
en ik durf u verzekeren... ! ! ! het maakt van u een andere mens
Een onzer kleinzonen heeft het ook moeilijk daarom heb ik hem een
brief geschreven waarin ik hem aanraad ook de weg eens af te leggen.
Tot nu is het nog niet van gekomen maar hij heeft zijn probleem ingezien.
Ik hoop dat hij de moed vindt "al was het maar een deel"om de stap te zetten.

Heel veel zal wel goed bedoeld zijn...
Maar uiteindelijk zitten de eigen problemen tussen de beide oren.
En spijts eventuele begeleiding, kan men enkel iets bereiken door
zelf de stier bij de horens te vatten.
"De aanhouder wint"...zoals we dat recent nog hebben gezien, tijdens de Olympics in Parijs...

Ps.: Mijn overgrootvader zaliger geloofde zelfs in een oud hoefijzer, dat boven de staldeur hing.
M.a.w. geloof kàn bergen verzetten, maar vooral in zichzelf moet men geloven.

Heel veel sterkte met jullie kleinzoon, hij is op de goede weg. Nu is het belangrijk dat je hem vertrouwen durft geven en als het toch misloopt, een veilig plekje waar hij terecht kan als het toch mis gaat.
Andere vrienden zoeken, zinvolle dagbestedingen waar hij ook voldoening kan uit putten.
Hij heeft in ieder geval een zware tocht gemaakt, zichzelf tegen gekomen en veel kunnen nadenken en belangrijk, andere pelgrims ontmoet waaronder velen die ook hun problemen willen aanpakken. Hij komt er wel
Groetjes