Bewijs voor het niet bestaan van God

[Fazal]

Het leven is en blijft een mysterie, voor wat het dient, tja dat weet niemand en waarom het is, kun je daar ook een antwoord voor vinden, waarom leeft de ene lang en de andere kort, en wat is e bedoeling ervan? Niemand weet het.

Ik vind persoonlijk niks mysterieus aan het leven.
Men hoeft niet te (blijven) zoeken naar iets dat niet bestaat.
Wat niet bestaat kan men ook niet vinden.

Er is ook niets mysterieus aan het feit dat de ene langer leeft dan de andere.
Er zijn dieren die 150 jaar kunnen worden, en zelfs meer, denk maar aan de reuzenschildpad bvb. Aan de andere kant zijn er wezens welke hoogstens één dag leven, zoals de zgn ééndagsvlieg bvb. Bij de mens ligt de (huidige) gemiddelde levensverwachting tussen 75 à 80 jaar.

En als een levend wezen niet sterft door een ongeval, of aan een of andere ziekte, dan sterft het uiteindelijk toch, omdat bvb door de hoge leeftijd de levens-energie is opgebrand. Dat gebeurt bij de ene wat vroeger of wat later dan bij de andere.
En dat gebeurt bij alle levende wezens, daar is dus ook niks mysterieus aan.

Een mysterie is pas een mysterie, als men er een mysterie van maakt.

[YYZ]

Een mysterie is pas een mysterie, als men er een mysterie van maakt.

Het gebeurt wel vaker dat iets als 'mysterie' of 'vaag' wordt gelabeld, alles vereist onderzoek en onderwijs. Ik ken veel mysteries, ze lossen op wanneer ik er een vraag over stel aan mensen die er wel iets van kennen. Mensen die op een fiets voorbij reden, vond ik vroeger ook een mysterie.

[janx]

Hiervoor is een beter begrip nodig om het onderzoek te starten, in deze context wordt 'waar' gezien als iets dat altijd blijft bestaan, iets is 'niet waar' als het verdwijnt. Vroeg of laat zullen jij en ik van het wereldtoneel verdwijnen, jij en ik zijn dan 'niet waar'. Dit lijkt me eenvoudig om te begrijpen, niet?

Vanuit de natuurwetenschappen gezien is niets blijvend. Alles wat wij als mens in de materie waarnemen is gedoemd om op te lossen ook de kosmos die wij nu waarnemen.
Echter er zullen nog wel miljarden tijdperken verstrijken eer de nu zichtbare materie is opgelost. Dus gemeten naar jouw stelling is het 'niet waar'. Echter, ook een natuurkundige stelling is dat er niets verloren gaat het wordt enkel omgezet in een andere substantie of wat dan ook.
Daarom is ook mijn denken dat alles wat nu is, was en komt, altijd al aanwezig is geweest en dat er niets nieuws aan toegevoegd kan worden er zijn enkel veranderingen. En die werkzaamheid heeft de naam leven en mijn denken is dat dat geen einde heeft. Dus gemeten naar jouw stelling "is het waar”. ‘t Ja, waar kiezen we nu voor?

[cappa]

Daarom is ook mijn denken dat alles wat nu is, was en komt, altijd al aanwezig is geweest en dat er niets nieuws aan toegevoegd kan worden er zijn enkel veranderingen.

Volgens de huidige wetenschappelijke inzichten is er niet altijd leven geweest.

[YYZ]

Vanuit de natuurwetenschappen gezien is niets blijvend. Alles wat wij als mens in de materie waarnemen is gedoemd om op te lossen ook de kosmos die wij nu waarnemen. Echter er zullen nog wel miljarden tijdperken verstrijken eer de nu zichtbare materie is opgelost. Dus gemeten naar jouw stelling is het 'niet waar'. Echter, ook een natuurkundige stelling is dat er niets verloren gaat het wordt enkel omgezet in een andere substantie of wat dan ook. Daarom is ook mijn denken dat alles wat nu is, was en komt, altijd al aanwezig is geweest en dat er niets nieuws aan toegevoegd kan worden er zijn enkel veranderingen. En die werkzaamheid heeft de naam leven en mijn denken is dat dat geen einde heeft. Dus gemeten naar jouw stelling "is het waar”.

Dank voor evenwichtige reactie, kan ik mee instemmen. Het denken krijgt alvast een centrale plaats hierin.

‘t Ja, waar kiezen we nu voor?

Dat is de vraag, beiden zijn als uitgangspunt mogelijk, iets dat ik in de stelling heb trachten te weerspiegelen. Het is dan een kwestie van keuze, consensus en bereidheid tot volwassen dialoog om vanuit hetzelfde standpunt de zaken te belichten, net zoals we kunnen switchen van standpunt. Het mag alvast duidelijk zijn dat hierdoor nogal wat verwarring kan ontstaan, met in het verlengde oeverloze discussies zonder doorbraak en/of synchronisatie. Het aannemen van het zgn EN/EN perspectief lost dit conflict op, het verwijst naar de tweeledige natuur van ons bestaan. Op basis van je reactie zou ik de volgende vragen kunnen opperen;

(1) wie of wat is die 'waarnemer'?
(2) zijn jij en ik de waarnemer van wat we denken te zijn?
(3) zijn jij en ik een creatie van het denkende?
(4) zijn jij en ik verschillend en/of is dat een illusie die door het denkende bedacht is?
(5) ....

Ook hierin kunnen we een keuze maken om dan te kijken of het ons tot meer inzichten brengt. Sowieso zijn we al een heel eind geraakt, meen ik.

[janx]

Daarom is ook mijn denken dat alles wat nu is, was en komt, altijd al aanwezig is geweest en dat er niets nieuws aan toegevoegd kan worden er zijn enkel veranderingen.

Volgens de huidige wetenschappelijke inzichten is er niet altijd leven geweest.

Dat klopt cappa, er is niet altijd leven geweest.
Leven, of werkzaamheid, is ooit ontstaan (ontwaakt). Hoe en waardoor is, denk ik, niet te begrijpen door de mens. Maar wat ik wel kan bevatten is dat werkzaamheid enkel kan ontstaan door dat er een aanwezigheid is waar vanuit die werkzaamheid kan voortkomen (ontwaken).
En dat bevatte wel alles in zich wat heeft kunnen vormen naar alles wat was, nu is en nog zal komen. Immers, uit het absolute niets kan geen iets ontstaan. Dat is een absolute waarheid lijkt mij zo. Daarom is mijn stelling, er is geen absolute niets of leegte, ook al lijkt het voor de mens van wel, wegens zijn beperkte waarnemings vermogen die nog gebonden is aan de materie.

[janx]

(1) wie of wat is die 'waarnemer'?
(2) zijn jij en ik de waarnemer van wat we denken te zijn?
(3) zijn jij en ik een creatie van het denkende?
(4) zijn jij en ik verschillend en/of is dat een illusie die door het denkende bedacht is?

1- het deeltje leven (werkzaamheid) wat je bent.
2- We zijn het. En het vermogen om dat waar te nemen
is afhangkelijk van de hoeveelheid vergaarde bezit aan bewustzijn.
3- wij, als werkzaamheid (leven), hebben ons ontwikkeld naar
het vermogen om te denken. Het denkende maakt de mens tot
een zelfstandheid welke zich dan pas kan manifesteren als een persoonlijkheid.
4- Enkel als ( in je ) persoonlijkheid zijn die verschillen,
gemeten, naar anderen toe.
5-

[cappa]

Daarom is ook mijn denken dat alles wat nu is, was en komt, altijd al aanwezig is geweest en dat er niets nieuws aan toegevoegd kan worden er zijn enkel veranderingen.

Volgens de huidige wetenschappelijke inzichten is er niet altijd leven geweest.

Dat klopt cappa, er is niet altijd leven geweest.
Leven, of werkzaamheid, is ooit ontstaan (ontwaakt). Hoe en waardoor is, denk ik, niet te begrijpen door de mens. Maar wat ik wel kan bevatten is dat werkzaamheid enkel kan ontstaan door dat er een aanwezigheid is waar vanuit die werkzaamheid kan voortkomen (ontwaken).
En dat bevatte wel alles in zich wat heeft kunnen vormen naar alles wat was, nu is en nog zal komen. Immers, uit het absolute niets kan geen iets ontstaan. Dat is een absolute waarheid lijkt mij zo. Daarom is mijn stelling, er is geen absolute niets of leegte, ook al lijkt het voor de mens van wel, wegens zijn beperkte waarnemings vermogen die nog gebonden is aan de materie.

Beperk je maar tot zeggen dat we het niet kunnen vatten. Al de rest is wollige onzin vol contradicties.
Samengevat: Er is geen absolute leegte, enkel een aanwezigheid die alles bevat en werkzaamheid doet ontstaan.
In 't kort dus: er is een god.
Vraag: en van waar komt die god? 'k Wil maar zeggen, zo kun je nog lang in (wollige) cirkeltjes lopen. Zijn ze al duizenden jaren mee bezig.

[YYZ]

1- het deeltje leven (werkzaamheid) wat je bent.
2- We zijn het. En het vermogen om dat waar te nemen
is afhangkelijk van de hoeveelheid vergaarde bezit aan bewustzijn.
3- wij, als werkzaamheid (leven), hebben ons ontwikkeld naar
het vermogen om te denken. Het denkende maakt de mens tot
een zelfstandheid welke zich dan pas kan manifesteren als een persoonlijkheid.
4- Enkel als ( in je ) persoonlijkheid zijn die verschillen,
gemeten, naar anderen toe.
5-

'Werkzaamheid' is een nieuw begrip, ik begrijp dat je dit synoniem stelt aan 'leven', en jij en ik zijn ook 'werkzaamheid'. Stel je dan 'het denken' ook gelijk aan 'leven' en/of 'werkzaamheid'? 'We' zijn het 'leven', zo begrijp ik dan uit je reactie.

Bij (2) komt 'vermogen' in beeld, we hebben het vermogen om bewustzijn te 'vergaren'. Op welke manier kunnen we dit in deze context? Hoe uit zich dat in praktijk?

[YYZ]

4- Enkel als ( in je ) persoonlijkheid zijn die verschillen,
gemeten, naar anderen toe.

Elk individu is als manifestatie van 'werkzaamheid' uniek, als dieperliggende 'werkzaamheid-leven' gelijk? Zoiets?

[Fazal]

Ik begin het hier, eerlijk gezegd, een beetje gecompliceerd te vinden.
Ik heb zo de indruk dat wij hier allemaal zo ongeveer hetzelfde aan het vertellen zijn.
Maar dan met andere woorden. Gevolg van de toren van Babel waarschijnlijk!?

Je kan het natuurlijk zo ingewikkeld maken als je wil.
Resulteert dan wel in het probleem, dat niemand de andere zijn/haar bedoeling meer begrijpt.

En dat, resulteert dan weer in een (weliswaar en gelukkig maar, in een gezonde) discussie, maar dan toch in een discussie waarvan het einde nog in de verste verte nog niet in het zicht schijnt te zijn.

'Moet' dat dan ècht allemaal zo ingewikkeld?
Dat, maar dan alléén dàt, vraag 'ik' mij af!

[YYZ]

Ik begin het hier, eerlijk gezegd, een beetje gecompliceerd te vinden. Ik heb zo de indruk dat wij hier allemaal zo ongeveer hetzelfde aan het vertellen zijn. Maar dan met andere woorden. Gevolg van de toren van Babel waarschijnlijk!? Je kan het natuurlijk zo ingewikkeld maken als je wil. Resulteert dan wel in het probleem, dat niemand de andere zijn/haar bedoeling meer begrijpt. En dat, resulteert dan weer in een (weliswaar en gelukkig maar, in een gezonde) discussie, maar dan toch in een discussie waarvan het einde nog in de verste verte nog niet in het zicht schijnt te zijn. 'Moet' dat dan ècht allemaal zo ingewikkeld? Dat, maar dan alléén dàt, vraag 'ik' mij af!

Is dat niet wat er al eeuwen gebeurt? Uiteindelijk is het eenvoudiger dan we doorgaans denken, niet?

[Reini]

Tja, Fazal; het kan aan mij liggen, maar als ik YYz 's postings lees, snap ik er ook minder en minder van.
Voor mij is het ontstaan van het leven een zekere toevalligheid, zo simpel als maar zijn kon; samensmelten van mineralen, zonnewarmte, misschien bliksem inslagen die maakten dat er iets kon blijven wroeten...en zich delen.
Men is ermee bezig om dat goed te beschrijven; en toen dat wondertje zich voltrokken had, was er geen houden meer aan.
Een goed boek over evolutie brengt dan raad.

[YYZ]

Tja, Fazal; het kan aan mij liggen, maar als ik YYz 's postings lees, snap ik er ook minder en minder van. Voor mij is het ontstaan van het leven een zekere toevalligheid, zo simpel als maar zijn kon; samensmelten van mineralen, zonnewarmte, misschien bliksem inslagen die maakten dat er iets kon blijven wroeten...en zich delen. Men is ermee bezig om dat goed te beschrijven; en toen dat wondertje zich voltrokken had, was er geen houden meer aan. Een goed boek over evolutie brengt dan raad.

Zit wat in Reini, heel het leven lijkt zo opgebouwd te zijn, toen is wetenschap dat verder gaan onderzoeken en nu komt men met het onderstaande. Zie je het verband?

Wat we zien is niet de werkelijkheid. We zien dat de zon opkomt, maar ‘weten’ dat in werkelijkheid de zon ten opzichte van ons (de aarde) stilstaat en dat de aarde draait. In de wereld van het onzichtbaar kleine is het nog gekker, want de wereld is vooral leeg. Materie is niet van materie gemaakt. Als we de kern van een atoom vergroten tot een rijstkorrel, zou het hele atoom de grootte hebben van een voetbalstadion en de elektronen zouden als rijstkorrels zijn die tussen de plaatsen doorvliegen. Sir Arthur Eddington zei: “De materie is overwegend spookachtige lege ruimte.” Om preciezer te zijn, het is 99,9999999% lege ruimte.

Maar waarom zakt die 99,9…% lege ruimte van mijn hand niet door de 99,9… % lege ruimte van de tafel, waarop mijn hand ligt? De makkelijkste verklaring hiervoor is dat de elektronen zo snel rond de kern draaien dat ze een ondoordringbaar pantser vormen. Stel je voor dat iemand een gewicht aan een touw rond zich slingert. Je kunt niet in de buurt komen om hem of haar aan te raken, want het rondcirkelende gewicht houdt je op afstand. Wanneer twee atomen elkaar ontmoeten, zorgt de cirkelende beweging van hun elektronen ervoor dat ze elkaar niet kunnen raken en gedragen ze zich als massieve ballen. (Peter Russel)

Ook zo eenvoudig als het maar zijn kan, niet?

[Fazal]

Een goed boek over evolutie brengt dan raad.

God ja zeg, ik heb daarover al enkele interessante boeken verslonden, en volg de evolutie v/d wetenschap verder op.
Maar telkens weer, kwam, en kom ik nog altijd, tot de conclusie dat het leven géén mysterie is.
Dus, maak ik er ook géén mysterie van.

Laat dan het leven eventueel een toevalligheid wezen, ik lig er niet wakker van.
Ik blijf erbij, een mysterie is pas een mysterie, als, en voor iemand, die er een mysterie van maakt.

Maar goed, degenen die er willen blijven over discussiëren, voor mij geen probleem.
Ik zie het als een hobby, en ik denk dat dat vooral voor hen zo is.
Zo, wie ben ik, om die mensen de mond te snoeren!?
Ik mocht dat nog kunnen, ik zou het zeker NIET doen.

Maar trachten een mysterie op te lossen dat eigenlijk geen mysterie is, daarvoor vind ik persoonlijk, het leven te kort.

Ik zie het dus zo, als er geen probleem is, dan hoeft men het ook niet op te lossen.
Men kan slechts een probleem oplossen, als het probleem zich stelt.
Er rekening mee houdende dat de kans bestaat, dat men geen oplossing vindt.
Het kan zelfs heel goed zijn, dat er helemaal geen oplossing voor bestaat.

DE waarheid en DE werkelijkheid zijn eigenlijk zo simpel als wat.
Belééf het leven en geniet ervan, voor zo ver dat in uw mogelijkheden ligt.
Het is al erg genoeg dat niet voor iedereen de zon schijnt.
Maar ook dat, is al lang geen mysterie meer.
Er zullen altijd mensen zijn die het beter of (helaas voor hen) slechter hebben dan de anderen.

Conclusie: het leven is, of wordt, pas ingewikkeld voor degene die het ingewikkeld maakt.
Erger is natuurlijk, als hij/zij het voor anderen ingewikkeld maakt.