Ik zat onlangs te denken - redenerend vanuit mijn eigen ervaring: "Woede is eigenlijk zeer verslavend!"
Ik zocht dan "de fysiologie van de woede" op, op het web.
Er gebeurt nogal wat, wat betreft hormonen en neurotransmitters. Het lijkt me duidelijk dat het vooral de adrenaline-opstoot is, die een "kick" geeft en verslavend werkt.
Maar er is meer: Als woede niet mag "uitwoeden" - om het zo maar eens te zeggen - kan het ronduit schadelijk worden!
Vooral als die woede geen "genoegdoening" vindt! (Je kan niet zomaar iedereen, die je kwaad maakt, een klap geven! Ook al zou je dat misschien het liefste willen
).
Wordt woede vastgehouden, en wordt ze uiteindelijk chronisch, dan wordt het "haat" en dat blijkt, volgens wetenschappelijke studies, o.a. je leven voortijdig te kunnen beëindigen, door de schade die het aanricht op lichamelijk niveau.
Verbaal geweld: je "kolere" met woorden afreageren, door je "tegenstander" uit te schelden of te beledigen - wat op internetforums gebeurt onder de vorm van "bashen" en "flamen" - is eigenlijk een manier om, van de - in jouw ogen - "terechte" woede af te komen!
Maar... er is een "maar"!
Geweld leidt tot meer geweld! Als je tegenstander riposteert met een verbale tegenaanval, en jij opnieuw riposteert met nog meer verwijten, komen we in de bekende vicieuze cirkel van het "bashen" terecht.
Die vicieuze cirkel kan maar doorbroken worden als één van de "tegenstanders" hier mee ophoudt.
Dan kunnen we echter de vraag stellen:
Als woede zo schadelijk is voor ons systeem, en je reageert ze
niet af op je "belager", hoe moet je daar dan mee omgaan?!
Buiten het meest schadelijke: de haat, heb je ook het fenomeen van de
ontkenning - meestal uit (door de opvoeding opgelegde) morele overwegingen. "Ik mag niet woedend zijn, want dat is niet netjes." Of als je godsdienstig bent, bvb: "Jezus vindt het niet leuk dat ik woedend ben!"
Dan wordt de woede onderdrukt en weggemoffeld naar meer onderbewuste lagen van de geest.
Ook hier zegt de wetenschap: "Dit is schadelijk voor het systeem en kan je leven verkorten."
Wat te doen?... Persoonlijk werkt voor mij in de praktijk:
In geen geval de opkomende woede ontkennen, maar ze in je binnenste toelaten en ze laten "uitwoeden" door
niet op iemand of iets af te reageren, maar door in te zien dat de woede je in geen geval vooruit helpt, en ze verder niet met je gedachten en fantasieën te "voeden". Dan "woedt" ze inderdaad "uit", en verdwijnt als een storm die uitgeraasd is.
Heb je je kalmte hervonden en moeten er praktische maatregelen genomen worden, dan kun je dat op de meest verstandige manier doen.
En moet je antwoorden op iemand die je beledigt, dan kun je dat of op een zo wijs mogelijke manier doen.. of - als je veronderstelt dat de karaktergestoordheid, bij degene die je aanvalt, te problematisch is - helemaal niet reageren en de stilte zijn werk laten doen.