Nog nooit zo bang geweest
Geplaatst: 15 mei 2016, 23:09
Mijn ma is onlangs gestorven op 17 maart, we hadden nooit een echte band, ik kon nooit iets goed doen en ook al deed ik voor mijn eigen gevoel althans, alles voor haar, toch bleef ze boos op mij, ik hoopte tot op het einde dat ik een antwoord kreeg op vragen: waarom heb je me gehaat, was ik niet gewenst....maar het bleef stil.
Op 20 maart bleef mijn vader bij mij overnachten, om de eenzaamheid en het rouwproces voor hem te verlichten,ik sliep op dezelfde kamer en midden in de nacht overviel er me zo een angst, ik was bang, mijn hart ging tekeer, nooit zo'n akelig gevoel ervaren, wat ik voelde: een zwart, wapperend object, te vergelijken met een wapperende vlag wou bezit nemen van mezelf, ik voelde dat het best aan in de buikstreek (mijn navel is een paar dagen gevoelig geweest), ik heb er tegen gevochten en was klaarwakker en op datzelfde moment hoorde ik mijn vader tegen moeder praten, heel luid, liefdevol en heel aanwezig.
Zo een akelig gevoel heb ik nog nooit ervaren en ik durf het ook niemand vertellen!
Op 20 maart bleef mijn vader bij mij overnachten, om de eenzaamheid en het rouwproces voor hem te verlichten,ik sliep op dezelfde kamer en midden in de nacht overviel er me zo een angst, ik was bang, mijn hart ging tekeer, nooit zo'n akelig gevoel ervaren, wat ik voelde: een zwart, wapperend object, te vergelijken met een wapperende vlag wou bezit nemen van mezelf, ik voelde dat het best aan in de buikstreek (mijn navel is een paar dagen gevoelig geweest), ik heb er tegen gevochten en was klaarwakker en op datzelfde moment hoorde ik mijn vader tegen moeder praten, heel luid, liefdevol en heel aanwezig.
Zo een akelig gevoel heb ik nog nooit ervaren en ik durf het ook niemand vertellen!