Leopold II de vervloekte koning

Dit is de plaats voor cultuur en historie. Ook voor nostalgie en geschiedenis van steden, dorpen, kerken, rivieren, enz. kan je hier terecht.

Joris
Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01

01 mei 2009, 22:10

Hij is lui en alleen leergierig voor de dingen die hem interesseren.
Hij is lelijk. Zijn moeder, Louise Marie d’Orléans schrijft aan haar vader, de koning van Frankrijk, dat Leo een enorme grote neus heeft en er uit ziet als een vogel.
Hij mankt een beetje. Sciatique.
Als hij 19 is verlooft men hem met Marie Henriette van Habsburg-Lotharingen. Ook 19.
De prinses van Metternich laat zich ontvallen dat er een huwelijk wordt gepland tussen een paardenverzorger en een non, de non zijnde Leo.
Inderdaad. Leopold is een teruggetrokken stille jongen, terwijl zijn verloofde een levendige speelse en intelligente jonge vrouw is.
Maar Leopold houdt van aardrijkskunde. Hij houdt van reizen. Hij wil de wereld zien.
Twee gebeurtenissen gaan zijn ideeën en zijn leven bepalen.
De revolutie in Frankrijk van 1848, waar zijn grootvader wordt verjaagd van de Franse troon en vooral de Frans-Duitse oorlog van 1870.
Hij beseft de kracht van Duitsland en zal tot op zijn sterfbed vechten voor een staand leger in België. Maar vooral de Commune van Parijs, die volksopstand, die door de eigen Franse kanonnen wordt uiteengeslagen in een bloedbad.
Het schrikt hem af. Hij kent de ellende van de werkende klasse en begrijpt dat er een uitweg moet zijn voor die steeds aangroeiende massa proleten.
Dat, in combinatie met zijn geografische obsessie, zet hem in de richting van een kolonie. Een land waar de overvloed aan werklui een nieuwe toekomst kan vinden.
Waar hij ook met zijn plannen komt, wordt hij uitgelachen. Hij wordt er norser en nog meer gesloten door. Stanley zal van hem zeggen, dat hij nooit zijn gedachten heeft gekend. Hij wordt een cynische manipulator.
Dat levert hem de Kongo op. Hij weet de grote mogendheden ervan te overtuigen dat een kleine koning van een nog kleiner land geen gevaar kan vormen voor hen en als neutraal vorst, het evenwicht tussen Frankrijk en Engeland kan verzekeren. Het alternatief, Centraal Afrika aan het Duitsland van Bismarck te laten, lijkt hen een ondenkbare gruwel. Zodus.
De rest is geschiedenis. Of toch niet. Serieuze historici blijven beweren dat hij 3 miljoen negers heeft omgebracht. Met een legertje van 400 soldaten waarvan 9 Belgische officieren?
Heeft hij handen afgekapt van onwillige zwarten? Dat afkappen van handen was een vaste gewoonte van de slavendrijvers, die via Zanzibar een lucratieve handel met de Engelsen.
Als het legertje eindelijk het basiskamp van slavendrijver Tippo Tip verovert vinden ze sergeant De Bruyne en luitenant Lippens vastgebonden aan palen, de handen afgehakt. Beide doodgebloed.
Van waar dan die bijzonder slechte reputatie?
De man was zeker niet geliefd en dat had hij grotendeels aan zichzelf te danken. Zijn meest intieme medewerkers, zoals bv. Edouard Empain, de latere baron, moesten vaak de grofste beledigingen over zich heen laten gaan, als de vorst weer eens slecht gezind was. Hij voelde zich een reus in een lage kelder, zoals hijzelf zei.
Omdat zijn vrouw zich in Spa vermeide aan casinospelen en roddelkransjes allerhande, zocht hij zich een stil lief, zonder pretentie, die hem simpelweg kon liefhebben en gelukkig maken. Hij vond dat in een danseresje in Parijs. Hij maakte ze barones: la baronne de Vaughan. Ze bleef bij hem tot zijn laatste adem, waarna ze door zijn neven het paleis weg uit gejaagd. Letterlijk.
Ruzie met de kardinaal dus. Want beminnen is doodzonde voor de kerk, nietwaar!
Dan is het niet zo moeilijk om die droeve onsympathieke man ook in de ogen van de wereld neer te sabelen.
Als zijn legertje een Engelse wapenhandelaar op heterdaad betrapt bij een levering aan slavendrijvers, en die standrechterlijk executeert, eist Engeland een openbaar proces. Dat heeft plaats 1000 km verder in Boma, waar een Iers journalist, Careman, verslag doet. De officier wordt vrijgesproken, maar dat is natuurlijk niet naar de zin van Londen. Careman maakt een levendig verslag van de executie, die hij dus nooit heeft gezien. Dat gaat erin als zoete koek bij de Engelse en het hek is van de dam.
Zij die zich bekocht voelden door het verdrag van Berlijn, waar Leo Centraal Afrika binnenrijfde komen in Aktie.
Hun koning heeft officiëel een lief (Jersey Lilly), hun kolonialen maken ruim gebruik van in Congo ontvoerde negersslaven, zij bewapenen de slavendrijvers, maar wie hen een strobreed in de weg legt, die moet zich verantwoorden voor heel de wereld.
Het resultaat van hun haatcampagne is bekend. Ze gaat nog altijd door.
Het zij zo.
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)

Ramuntxo
Lid geworden op: 21 feb 2006, 10:13
Locatie: Vlaanderen

15 jun 2009, 12:39

Mooi ! En nu eens vertellen wát Leopold II in werkelijkheid was.

air
Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!

28 jun 2009, 19:03

Den diene met zijn lange baard die België op de wereldkaart heeft gezet, mooie gebouwen neerpootte en óok Nederland wilde invallen en veroveren, allez, nen èchte!
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.

Ramuntxo
Lid geworden op: 21 feb 2006, 10:13
Locatie: Vlaanderen

28 jun 2009, 19:35

Een échte wát .... ? Pedofiel .... massamoordenaar .... sexmaniak .... krapuul ....

air
Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!

28 jun 2009, 20:36

Je weet toch dat na een honderdtal jaren zelfs de grootste snoodaard een 'held' wordt?
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.

Joris
Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01

28 jun 2009, 22:51

Voluit: Leopold Lodewijk Filips Marie Victor (Brussel 9 april 1835 – Laken 17 dec. 1909), tweede koning der Belgen (1865–1909), zoon en opvolger van Leopold I, uit het Huis Saksen-Coburg-Gotha, genoot een militaire opleiding en droeg voor zijn troonsbestijging de titel hertog van Brabant. Voor hij op 17 dec. 1865 de grondwettelijke eed aflegde, was hij (sinds 1853) van rechtswege lid van de Senaat, waar hij verscheidene redevoeringen hield, vnl. over de noodzaak de economische en koloniale expansie van België, en ondernam hij talrijke reizen, meestal naar het Midden- en het Verre Oosten. Op het binnenlandse vlak werd zijn ambtsperiode aanvankelijk gekenmerkt door de groeiende tegenstelling tussen katholieken en liberalen, die hij tevergeefs poogde te matigen. Vanaf 1880 werd hij geconfronteerd met de opkomst van het socialisme en de christen-democratie en met de doorbraak op het politieke vlak van de Vlaamse Beweging. Zowel de sociale als de Vlaamse Beweging droeg hij geen goed hart toe, zodat hij ze met de hulp van conservatieve politici als Ch. Woeste trachtte in te dijken. Zonder succes poogde hij bij de grondwetsherziening van 1893 (invoering van het meervoudig algemeen kiesrecht) het koninklijk referendum in te voeren, waardoor het mogelijk zou worden een koninklijk vetorecht tegen parlementaire beslissingen door het volk te laten beoordelen.

Evenals zijn vader beschouwde Leopold II de landsverdediging als zijn persoonlijk werkterrein. Om de Belgische neutraliteit te waarborgen was volgens hem een belangrijke militaire inspanning nodig. Daartoe liet hij forten oprichten in de Maasvallei (Luik en Namen) en streefde hij naar de invoering van de persoonlijke dienstplicht (de desbetreffende wet bekrachtigde hij op zijn sterfbed). Hij droeg in aanzienlijke mate bij tot de economische expansie van het land (uitbreiding van de havens van Antwerpen, Gent en Oostende; aanleg van de haven van Zeebrugge; grootse urbanisatieplannen te Brussel). Zijn levenswerk is de stichting van de Onafhankelijke Kongostaat waarvan hij in 1885 als de soeverein werd erkend. De kritiek op zijn beleid aldaar en de materiële moeilijkheden om dit onmetelijke gebied te beheren, leidden uiteindelijk tot de overname van de Kongostaat door België op 8 okt. 1908. Uit Leopolds huwelijk (22 aug. 1853) met aartshertogin Maria Hendrika van Oostenrijk werden vier kinderen geboren: Louise (1858–1924), Leopold (1859–1869, zie hierna), Stéphanie (1864–1945) en Clémentine (1872–1955). Uit een verhouding met Blanche Delacroix had hij twee zonen.

Microsoft® Encarta® Encyclopedie 2002 Winkler Prins. © 1993-2001 Microsoft Corporation. Alle rechten voorbehouden.
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)