De prinses en de dood
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
Geen revolutie is zo bepalend geweest voor het Westen als de Franse revolutie. Maar het heeft meer dan een eeuw geduurd om dat in te zien.
Europa is onrustig. Revolutie in Genève, Frederik II van Pruisen, dood. Catharina de Grote van Rusland, dood. De Brabantse revolutie…
Toch is de Franse revolutie geen massale eenduidige beweging. Er zijn merkwaardige slingerbewegingen. Zo wordt Lodewijk XVI één dag na de plundering van de Bastille uitbundig toegejuicht door de massa in Parijs.
Het volk is rumoerig, maar ook angstig. Dan zoekt het leiders. De koning heeft dat leiderschap in de hand. Hij heeft het zo voor het grijpen, maar faalt. Men zegt door Marie-Antoinette. Die keizersdochter uit Oostenrijk heeft met iedereen die het wel meent aan het hof ruzie. Turgot wil hervormingen…buiten. Charlatan en valsemunter, Necker, binnen. Ze doet maar. De edelen hebben het moeilijk in hun domeinen. Boeren weigeren nog te werken voor een habbekrats. Er wordt niet geoogst. Oogsten mislukken. Voorraden liggen te rotten in stapelplaatsen, die door lansknechten worden bewaakt.
Toch zijn er edelen die inzien wat er mis is. De graaf de Mirabeau is zo iemand. Hij wil beperking van de koninklijke macht. Een echt parlement. Hij sterft in zijn bed…aan syfilis.
Dan is er een dame. Manon Phlipon.
Marie Jeanne Phlipon is de dochter van een welstellende graveerder. Haar moeder sterft aan een hersentumor. Manon, want zo wordt ze genoemd, is leergierig en verslindt alle boeken die ze kan vinden. Ze huwt Roland de la Platière, hoge ambtenaar in Amiens.
Haar vader geraakt aan lagerwal in zijn weduwschap. Manon grijpt in. Ze bekomt voor de rechtbanken het beheer over alle goederen van de familie. Ze werkt mee aan de encyclopedie. Onder de naam van haar man, weliswaar. Zij maakt haar man minister in volle revolutie. Dan breekt de grote terreur uit. Roland vlucht, maar Manon blijft. Arrestatie. Guillotine. Roland pleegt zelfmoord als hij het hoort.
Manon is geen passionaria, maar een verstandige vrouw met een helder inzicht in de staatszaken.
Ze wordt net geen 40.
Madame Tallien is veel jonger en wordt veel ouder. Dochter van een bankier, die een beetje te veel de knepen van het vak kent en dus regelmatig in ongenade valt. Ook wordt hij gewaardeerd. Lodewijk XVI maakt hem baron en na de revolutie zal hij zelfs graaf worden. Cabarrus. Met Spaanse roots. Vurig volkje. Wat kan men dan verwachten van zijn dochter? Jeanne-Marie-Ignace-Theresa. Of gewoon Thérèse.
Ze is 15 en trouwt met een edelman. Jean-Jacques Devin de Fontenay. Ze krijgen een zoon, maar dan is het ook afgelopen. Thérèse vindt haar ding bij de helden van de revolutie. Die gedreven mannen, die durven en ondernemen en vechten en liefhebben. Meer dan één lief gewoonlijk.
Ze heeft een van die jongens diep in de ogen gekeken en hij allicht onder haar rok. Jean-Lambert Tallien is verkocht en verknocht.
Robespierre heeft de macht met zijn Comité de Salut Public. Madame de Fontenay wordt gearresteerd in Bordeaux. Haar hoofd moet vallen, maar dat is zonder Tallien gerekend. Die organiseert met Fouché, de latere minister van Napoleon en Barras, de minnaar van Joséphine de Beauharnais, de ‘réaction de Thermidor’. Thérèse wordt ‘Notre-Dame de Thermidor’
De kop van Robespierre valt. Die van Thérèse niet. Als dank aan Tallien, begint ze een affaire met Barras. Moet kunnen. Die stelt haar voor aan Napoleon. Ze probeert de toekomstige keizer uit, maar is diep ontgoocheld. Het is een egoïstische minnaar, die alleen aan eigen plezier denkt. Meer een konijn dan een man.
Als ze Barras moe is, want met de opkomst van Napoleon is diens vlam ook uit, kruipt ze in bed met Ouvrard. Eindelijk iemand waarmee ze kan praten. Een bankier. Daar kent ze alles van!
Na eentje van Fontenay en eentje van Tallien, krijgt ze vier kinderen van Ouvrard. Dat gaat goed dus. Tot…ze het welletjes vindt.
Ze trouwt met comte François de Riquet-Caraman. Dat kan tellen. Vooral omdat de familie van de jongeman helemaal niet blij is met die verbintenis. Graaf François is de toekomstige prins van Chimay. Zodus.
So what…Thérèse heeft een goede opvoeding genoten. Ze is vurig en intelligent. Het wordt een goed huwelijk. Twee prinsjes en een prinsesje zijn het resultaat en ook een rustige oude dag in Chimay als kasteelvrouw. Ze is erg populair in de streek en nu nog leeft de herinnering aan die Madame Tallien, prinses van Chimay in de streek. Ze sterft in 1835, 62 jaar oud.
Europa is onrustig. Revolutie in Genève, Frederik II van Pruisen, dood. Catharina de Grote van Rusland, dood. De Brabantse revolutie…
Toch is de Franse revolutie geen massale eenduidige beweging. Er zijn merkwaardige slingerbewegingen. Zo wordt Lodewijk XVI één dag na de plundering van de Bastille uitbundig toegejuicht door de massa in Parijs.
Het volk is rumoerig, maar ook angstig. Dan zoekt het leiders. De koning heeft dat leiderschap in de hand. Hij heeft het zo voor het grijpen, maar faalt. Men zegt door Marie-Antoinette. Die keizersdochter uit Oostenrijk heeft met iedereen die het wel meent aan het hof ruzie. Turgot wil hervormingen…buiten. Charlatan en valsemunter, Necker, binnen. Ze doet maar. De edelen hebben het moeilijk in hun domeinen. Boeren weigeren nog te werken voor een habbekrats. Er wordt niet geoogst. Oogsten mislukken. Voorraden liggen te rotten in stapelplaatsen, die door lansknechten worden bewaakt.
Toch zijn er edelen die inzien wat er mis is. De graaf de Mirabeau is zo iemand. Hij wil beperking van de koninklijke macht. Een echt parlement. Hij sterft in zijn bed…aan syfilis.
Dan is er een dame. Manon Phlipon.
Marie Jeanne Phlipon is de dochter van een welstellende graveerder. Haar moeder sterft aan een hersentumor. Manon, want zo wordt ze genoemd, is leergierig en verslindt alle boeken die ze kan vinden. Ze huwt Roland de la Platière, hoge ambtenaar in Amiens.
Haar vader geraakt aan lagerwal in zijn weduwschap. Manon grijpt in. Ze bekomt voor de rechtbanken het beheer over alle goederen van de familie. Ze werkt mee aan de encyclopedie. Onder de naam van haar man, weliswaar. Zij maakt haar man minister in volle revolutie. Dan breekt de grote terreur uit. Roland vlucht, maar Manon blijft. Arrestatie. Guillotine. Roland pleegt zelfmoord als hij het hoort.
Manon is geen passionaria, maar een verstandige vrouw met een helder inzicht in de staatszaken.
Ze wordt net geen 40.
Madame Tallien is veel jonger en wordt veel ouder. Dochter van een bankier, die een beetje te veel de knepen van het vak kent en dus regelmatig in ongenade valt. Ook wordt hij gewaardeerd. Lodewijk XVI maakt hem baron en na de revolutie zal hij zelfs graaf worden. Cabarrus. Met Spaanse roots. Vurig volkje. Wat kan men dan verwachten van zijn dochter? Jeanne-Marie-Ignace-Theresa. Of gewoon Thérèse.
Ze is 15 en trouwt met een edelman. Jean-Jacques Devin de Fontenay. Ze krijgen een zoon, maar dan is het ook afgelopen. Thérèse vindt haar ding bij de helden van de revolutie. Die gedreven mannen, die durven en ondernemen en vechten en liefhebben. Meer dan één lief gewoonlijk.
Ze heeft een van die jongens diep in de ogen gekeken en hij allicht onder haar rok. Jean-Lambert Tallien is verkocht en verknocht.
Robespierre heeft de macht met zijn Comité de Salut Public. Madame de Fontenay wordt gearresteerd in Bordeaux. Haar hoofd moet vallen, maar dat is zonder Tallien gerekend. Die organiseert met Fouché, de latere minister van Napoleon en Barras, de minnaar van Joséphine de Beauharnais, de ‘réaction de Thermidor’. Thérèse wordt ‘Notre-Dame de Thermidor’
De kop van Robespierre valt. Die van Thérèse niet. Als dank aan Tallien, begint ze een affaire met Barras. Moet kunnen. Die stelt haar voor aan Napoleon. Ze probeert de toekomstige keizer uit, maar is diep ontgoocheld. Het is een egoïstische minnaar, die alleen aan eigen plezier denkt. Meer een konijn dan een man.
Als ze Barras moe is, want met de opkomst van Napoleon is diens vlam ook uit, kruipt ze in bed met Ouvrard. Eindelijk iemand waarmee ze kan praten. Een bankier. Daar kent ze alles van!
Na eentje van Fontenay en eentje van Tallien, krijgt ze vier kinderen van Ouvrard. Dat gaat goed dus. Tot…ze het welletjes vindt.
Ze trouwt met comte François de Riquet-Caraman. Dat kan tellen. Vooral omdat de familie van de jongeman helemaal niet blij is met die verbintenis. Graaf François is de toekomstige prins van Chimay. Zodus.
So what…Thérèse heeft een goede opvoeding genoten. Ze is vurig en intelligent. Het wordt een goed huwelijk. Twee prinsjes en een prinsesje zijn het resultaat en ook een rustige oude dag in Chimay als kasteelvrouw. Ze is erg populair in de streek en nu nog leeft de herinnering aan die Madame Tallien, prinses van Chimay in de streek. Ze sterft in 1835, 62 jaar oud.
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
Fransen zijn chauvinistisch, maar ze hebben goede historici. Die durven het aan 't een en 't ander bloot te leggen, ook al sneuvelt er dan een heilig huisje.Emmanuel schreef:Goed hoor Joris maar waar haal jij al die geschiedkundige wijsheid. Van Karel de Grote tot aan de revolutie?
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)