Levenssprokkels door de jaren heen.

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.

lief
Lid geworden op: 19 apr 2005, 20:55

07 feb 2014, 19:34

Microben op bezoek.

Ik heb er heus niet om gevraagd
deze bezoekers zijn gewoon een plaag.
Ze brengen geen gemakken mee
soms moet je ongewild naar de plee.

Ze blijven plakken , planten zich voort
en heel je programma wordt verstoord.
Maar dat kan hun echt niets schelen
zij willen gewoon hun kinders delen.

Want voorbestaan een doel op zich
voor al wat ooit zag ,het levenslicht.
Maar ik vind het wel genoeg geweest
jullie hebben hier al te lang gefeest.

Dus wil ik je vragen, beste microob
ga nu a u b naar een ander oord.
En laat ons gewoon recupereren
terug genieten van het leven .
Laatst gewijzigd door lief op 08 feb 2014, 19:40, 1 keer totaal gewijzigd.

Monika **
Lid geworden op: 05 jun 2004, 13:10
Locatie: ardennen

07 feb 2014, 19:56

Afbeelding.


hallo lief
ben op u topic komen lezen
dat wat u schreef over die microbe
dat hebben nu veel mensen he
met dat vieze natte weer
ik wens u beterschap
als u bent bevangen
liefs Monika

lief
Lid geworden op: 19 apr 2005, 20:55

08 feb 2014, 19:41

Dank u Monica ......Ik ben er gelukkig
aan ontsnapt......misschien zit het griepvaccin
er voor iets tussen :lol:

lief
Lid geworden op: 19 apr 2005, 20:55

12 apr 2015, 20:24

Er was een tijd dat ik rust en vrede vond
in het beleven van 'n mooie morgenstond.
Dat spiegelend water, heel onbewust
mijn gedachten bracht tot een diepe rust.
En ongekende krachten van onze natuur
die waren voor mij zo onmetelijk puur.

Nu veel jaren later en rimpeltjes meer
het dagelijks bestaan veel vragen geeft .
Waarop ik niet steeds een antwoord ken
hoe meer ik ook maar in rondjes denk.
Ik weet maar al te goed ,je maakt je geluk
omgaan met het leven dat is een truc. Afbeelding

lief
Lid geworden op: 19 apr 2005, 20:55

31 mei 2015, 19:51

Even naar buiten,met de wind in het haar
en trappen en rijden genieten zomaar.
Niets wat kan storen van al wat beweegt
gewoon het ondergaan van wat leven heet.
Opzij met de vele niet gevraagde plagen
waarvan ze komen niet altijd te verklaren.
Uitkijken naar het mooie wat er bestaat
waardoor je weer stil glimlachen gaat.

Mijn kleindochters gezichtje dat straalt als de zon
en het goudgele bloempje dat prijkt in 't gazon.
De lichtvoetige eekhoorn die zweeft in de boom
de hemelsblauwe lucht is als in een droom.
Waarin ik ga geloven tegen beter weten in
zo krijgt dat wispelturige leven weer meer zin
Want ik voel me zo klein en heel machteloos
bij het beleven van het leven, ontzettend broos.


Afbeelding