Gewoon, gedichten - 4

[*Joy*]

.
Mooi mooi Ingo ...
Daar kan ik van genieten .
Ik trek erop uit voor enkele dagen .
Wens jou alvast ook nog fijne dagen toe.
Tot weldra.

[sunset]

*Joy*
En gelijk heb je. Zelf ga ik aanstaande vrijdag weer voor een lang weekend naar de Bodenzee.
Dank je voor je lezen en reageren en nog een heel vredige woensdag.
Warme genegen groet en geniet van jouw dagen weg, sunset

[sunset]

heet, warm, rood

wazig, rood,
leg ik mijn woorden voor je voeten
bind hen om je linkse kleine teen
die heel onschuldig lijkt

[verliefd zucht ik melancholisch]

en nu ik toch hier ben, blijf ik simpelweg liggen:
van onder naar boven zie je er heel levendig uit
met jouw haren in een winden woorden
die jou uit je mond vallen, rondvliegen
als zonnestralen doorheen alle schaduwen

[jij bent mijn passie]

wanneer beenderen door verlangens versplinteren
en bizar uit bleekroze huid naar voren steken
dan mag je er op zitten en zingen
draai ik mijn hoofd terzijde en druk mijn wang
tegen jouw voetzool, sluit mijn ogen en kus je

[jij woont in mijn spiegel,
zeg ik]

wazig rood
als ik ooit weg ben
weet je dat ik mij het liefst
achter jouw oren verstop

en ook onder je wimpers, tussen jouw vingers
en onder heel jouw heel
streelt mijn adem door jouw haren
in een diepe intens stilte
die ik ook ben

[heet, warm, rood]
**********
sunset 09-08-2017
**********



het getekend hart (uit: gisteren)

het getekend hart
valt uit jouw fluistermond
wanneer ik het venster sluit
- en ik sluit het
twee maal drie keer zeven

zacht adem jij
op mijn laatste woord
[en mijn hart weent adieu]

wijl ik een rode pijl schilder
van mijn naar jouw polsader
tot in onze ellebogen

lievende fluistermond
waar jij ooit
mij kuste
en ik ons ontbind
kruisjes plaats

achter jou en mij
**********
sunset 10-08-2017
**********

[sunset]

maar soms ook niet

schaduw en zon
spiegelbeeld van tussen randen
gebroken hemellicht
dat zacht en hard wordt
en af en toe ook donker
in het ongeziene

is een gedicht een dans
met mooie, kortlevende passen
maar soms ook niet
wanneer ik moe ben
als bij die eerste keer
dat het leven open bloeide
een borst warm en vol aanvoelde

altijd;
maar soms ook niet
**********
sunset 11-08-2017
**********

[sunset]

de blijheid is weg

het opstijgend licht valt
dan is het nacht
en heel stil in dit land

al lacht uit de verte
reeds de zon als een kind
van de andere kant
van de wereld
dat geen weet heeft
van het leed dat ons wacht

is voor haar het leven
niet meer dan een speeltuin
waarin elke nieuwe dag
schaduwen zich vormen
die ons toch en telkens weer
blijven bedreigen
**********
sunset 12-08-2017
**********

[sunset]

het houdmijvast

ik bedrieg de tijd aan mijn pols
tot daar waar de klok tikt
weef ik ons een gordijn liefde
verzink mij warm in dit zwijgen

duik in, in het schemerlicht
om vijf uur ’s namiddags
lijkt het mij reeds avond
wanneer ik sterf op jouw borst

aan zacht warme vragende handen
kleeft steeds het houdmijvast vast
**********
sunset 13-08-2017
**********



veel te fris voor ‘t jaar

augustusdrukte
in straten
tussen mij
tot aan het plein

fietsen families
snateren kortgerokte
meiden, lippen gestift
en vanille-ijs
op stokjes

rugzakjes om
op de bank
een hoed
naast ongeschoren
flesjes bier

ondertussen
mimet zomer
schuw in het grijs
hunkert verlangen
haar warmte
**********
sunset 14-08-2017
**********



hoe zinloos is het

wij leven in aanbidding
en sterven aan verwijten
in een zich steeds weer
herhalend verhaal

waarin dagen en nachten
in elkaar overvloeien
en tot pijnlijke formalisering
verstenen

die ons eraan herinneren
hoe zinloos het is
de liefde op te waarderen
wanneer zij geen diepte kent
**********
sunset 15-08-2017
**********



dit beeld voor jou

wanneer de nacht
zachtblauw als inkt
rondom mij vloeit
bloeien lieve woorden
op in mijn hart

behoedzaam pluk ik hen
en modelleer liefdevol
dit beeld voor jou
**********
sunset 16-08-2017
***********


onze stenen in dit water

onze stenen in dit water
worden weldra schuim op de oever
één worp, en vogels
vliegen op van twijgen

spiegelend oppervlak toont snel
nieuwe veren en uitgeademde rooksignalen
onder witgrijze wolken
die nimmer de aarde raken
**********
sunset 17-08-2017
**********

[sunset]

op weg naar het Bodenmeer

iemand lacht steendiep
en valt naar de hemel omhoog

misschien ben ik wel een zeilboot
op een klein-eiland-helling
en mis ik een ladder
glij onherroepelijk maar beneden

[naar een prentjesboek
van een geliefd land]

geloof je nou echt,
een halve kruipt geheeld
in een bed van dons
en overtuigt zichzelf
dat hij op een dag
alleen en zelfstandig kan lopen

ver van de hemel?
**********
sunset 18-08-2017
**********

[*Joy*]

.

Ingo

Ooit ...lang geleden naar de Bodenzee getrokken.
Een weekje ter plaatse gebleven, doch de weergoden waren ons niet goed gezind.
Maar het is er mooi.
Heel graag komen bijlezen.
Terug genoten ...én nu wat laten bezinken.
Wens je een mooi weekend toe.

Lieve groet én slaap wel.

[sunset]

*Joy*

Gisterenavond pas teruggekomen. Ik was er in juni en nu dus en we gaan in oktober weer. Mijn oudste zus, eergisteren eenentachtig geworden, verblijft daar in een verzorgingstehuis. Zij is licht dement reeds. Beide keren dat ik er tot nu toe ben geweest, was het stralend zomerweer.
En morgen weer richting Fürstenwalde / D waar een crematie wacht van een langjarige bekende waarmee ik een kleine maand geleden nog aan een feesttafel zat.
Dank voor je lezen en reageren en nog een heel fijne woensdagnamiddag,
sunset (Ingo)

[sunset]

der Bodensee

in Baumen flüstert leise
wind über das schweigende Wasser
vom Ufer her hör ich
laut Lachen eines Kind

versunken in tiefe Gedanken
wandele ich entlang Fassaden
von alle dem das gestern prunkvoll war;
und aus der Höhe lauten Glocken

sie bitten um die nötige Andacht
fegen den Hast des Lebens raus;
ich lausch das Summen der Insekten
ja selbst das Wachsen der Halme

wo Fruchten kleben an die Ranken
Rote Beeren Sträucher zieren
legt Abend sich mit letzten Strahlen
der Sonne sich in den Bodensee

und macht den Tag die Lichter aus
**********
sunset 23-08-2017
**********

Een vertaling naar het Duits van het eerdere door mij op 20 juni 2017 geschreven Nederlandstalig gedicht



zo leef je nog, zo ben je dood

sterven verzwijgen
kan ik niet
waar jij uit het leven breekt
als uit een waan en ik
jou mijn adem inblaas,
tot diep in je hart

in de zomer
zijn weiden fris
dansen over de doden
en over hun graven
eeuwig groene vinken
**********
sunset 23-08-2017
**********

Vrijdag crematie in Fürstenwalde / D van een jarenlange bekende waarmee ik een kleine maand geleden nog aan een feesttafel heb gezeten

[*Joy*]

Dan kom ik je heel veel sterkte toe wensen voor Vrijdag Ingo.
Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar, zo is dat.
En fijn dat jij je zus een bezoekje ging brengen.
Hier wordt het ook een drukte van jewelste..
Dus zeg ik je ...tot later.

Lieve groet,

[sunset]

*Joy*
Warme lieve woorden van en door jou hier; dank je wel (en ben nu pas weer terug).
Warme genegen groet en heel vredevolle dinsdag, sunset (Ingo)

[sunset]

niet uitgesproken

blaffende steegjes

oogleden
in dit licht verloren
neig ik mijn hoofd

[naar het graf]

neem ik iets mee
vanuit de tijd
waarin ik zing

en toch zwijg

dag-diep
dit uitgeleefd hart
verkruimeld onder

werkelijkheden

niet uitgesproken
liggen gebleven woorden
- nachten lang

[zand van woestijnen]
**********
sunset 29/08/2017
**********

[sunset]

wanneer het aarde regent

wij graven ons
door dagen
en smalle ravijnen

hakken boomwortels
met bijlen fijn
en stenen vonken
wolken onder de grond

wij graven ons
door smalle dagen
laten wolken
onder de grond
aarde regenen

en wij struikelen
over de wortels
met witte benen
handen en rode wangen

graven wij ons
door smalle dagen
en door het duister

fijngehakte kleine stenen
vonken onze rozerode huid
wolkend onder de grond

wanneer het aarde regent
**********
sunset 30-08-2017
**********

[sunset]

tien seconden; misschien

waarnemende licht-gedichten
in een kromming van seismografen
een in-elkaar-vallen en uit-elkaar-vouwen

later

een terugkeer in vreemde steden
en een schets van kleurtonen
gegraveerd in woorden uit de adem gevlucht

waar jij bent geweest

dwaallichtende ochtend als een deel gisteren
in afgeschaafde kleuren de lantaarnpalen
vensterbankafdrukken op kamerwanden

littekens licht in de hemel
een lijst van dingen die nooit zullen zijn
en een weinig overgebleven liefde

tien seconden; misschien
**********
sunset 31-08-2017
**********