Jure***

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

13 okt 2016, 08:09

Op een zaterdag, nog niet eens lang geleden vond ik een fietsenwiel in de "stal". Ik ontdeed het van de buitenband inclusief de binnenband ( die toch al plat stond ).
In een hoek zag ik een dunne, geschuurde stok. Waarschijnlijk foutief gekocht als bezemsteel.
Toen in de namiddag twee kleindochtertjes kwamen stond ik op de straat en liet het wiel voor mij oprollen voortgedreven door die stok.
De meisjes keken vol verwondering, gingen snel - hun, allez zoiets waarop ze films konden kijken en op het internet gaan - naar binnen brengen en hebben van 14.00 uur tot bijna 17.00 uur onafgebroken met dat wiel gespeeld. En...er kwamen buurtkinderen meespelen.
...............
Er is nog hoop :)
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

25 feb 2017, 09:08

De zalm


Als ik de zon zie
die het hoogste puntje raakt
die van het hoogste bergje
voel ik mij in die sfeer
een zwak, maar ook teder dwergje

Ik wacht nog even
tot de helft van de grote zon
omgeven van gebroken stralen
verdwijnen zal en in een
andere ruimte dalen

Dan zie ik mijn
kleinkind naar dat bergje turen
en naar die grote zon
Die dan ook zal dalen
Hopende dat ‘t nog lang zal duren
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

14 jun 2017, 08:06

Voor onze kleinkinderen


De klagende kapstok


Er was eens een kapstok
Die droeg zeven haken
En hij was van hout,
je hoorde hem dikwijls kraken


Misschien was hij al oud
Hij stond recht in de gang
Soms had hij het koud
Bij de deur stond hij al heel lang

Het werd hem echt teveel
Toen ging hij droef klagen
Het gewicht werd zwaar
Hij moest te veel dingen dragen

Jassen, mutsen truien
Riemen, sokken, ook dat
Hij boog zo ver door
Het leek of hij weende zo nat

Een man zag het verdriet
Hij zou hem verlossen
Alles nam hij af
Hij zou hem even aflossen

Maar de kapstok huilde
Zie mij hier maar zo staan
Bloot als een baby
Zo naakt en zonder kleren aan

Het duurde niet lang
Tot hij weer werd vol geladen
Hij kloeg ook niet meer
En dat, was hem ook geraden
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

Robol
Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
Locatie: Beringen

15 jun 2017, 22:04

Er bestaan ook poëtische kapstokken. Gelukkig maar. Mooi geschreven, Jure.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

12 nov 2017, 08:23

De straten


Wat zullen ze verlaten zijn
de straten
Als een mens, verdwenen
dan wenen
achterblijvers in alle staten

Ze zullen ongelukkig zijn
en nukkig
Eén misschien tevreden
om reden
van wel oprecht gelukkig

De vogels in de lucht, hoog
in hun vlucht
Blijven hun kreten uiten
altijd buiten
en de eenzame zucht

De stilte voor de storm, regen
is enorm
Stil ook is de omgeving
die meeging
Bescheiden maar conform
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

03 dec 2017, 07:05

De postbode


De ‘s Ochtends op een motor
of een elektrische fiets,
volgeladen met brieven of pakjes met iets
Soms een goed humeur
soms ook wat depressief
om een slechte relatie met vriend of lief
Hij vult de open monden
Die stokstijf langs de straat
wachten gelijk het leger, steeds paraat
Hij mag alles bezorgen
De man met de goede faam
behalve de brieven met een raam
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

05 dec 2017, 05:34

Metaf 0/13
Hier sta ik nog in't volle licht
waar voor mij grauw, grijze grommende wolken naderen
Binnenin het venijn, ook een licht
maar zo beangstigend voor ons als voor onze vaderen
Maar ook wetende dat daarna
als de bliksem en het gedonder voorbij zijn gestuwd
en de omgeving, nat maar ook rein is
alle emoties en stormen weer een tijdlang zijn geluwd

- jure -
Laatst gewijzigd door jure op 19 feb 2018, 07:56, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

05 dec 2017, 07:56

Vrouwen  weer 2

Ik voel het weer, de Lente komt
Maar eerst moeten Herfst en Winter gaan
Voorheen vormde de Zomer front
Zodat wij nat en koude kunnen ondergaan

Ik vind het vreemd die aardse as
Die lijkt te hellen naar rechts,dan links
Maar kijk je van bovenaf is’t anders
Hadden wij geen kalender, deed ze ‘t slinks

De seizoenen hebben hun charme
H en W zijn voor de kouwelijke
Waaronder een grote groep, tja
L en Z zijn voor de vrouwelijke

Hoe je het ook draait en keert
Hun humeur wordt er door bepaald
De seizoenen, hier in ons landje
Wordt in menig conflict vertaald
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

16 feb 2018, 07:13

De Laborant
Van “s morgens vroeg tot ‘s avonds laat
Drenk ik glazen in de alcohol
Dood aan alle virussen, delirium incluis.
Ik vergeet zeker de instrumenten niet
Die nodig zijn tot sterilisatie in mijn huis.
Maar zij worden resistent
Ik moet meer vloeistof gebruiken
‘t Lijkt wel of ze me uitlachen
Als ik nerveus de hoeveelheid inschat
Terwijl ik sta te zigzaggen
Ik draag geen steriele handschoenen
Waarom  zou ik dat doen
Tenslotte ben ik bezig met een doder
En ‘t blijkt al lang
Slechts mijn aangezicht wordt roder
Een ongeval in een labo gebeurt snel
Een te grote hoeveelheid
Kan leiden tot een explosie
Tot in de lever
En leidt tot cirrose
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

19 feb 2018, 07:55

Reik-hem

Het is niet meer gemeubeld
Dat beroemde, oude, beruchte Kasteel
tot verval gedoemd, ‘t reutelt
want de stank van ‘t vocht zegt veel

Daar hebben mensen verbleven
misschien allen in ‘t zelfde pak
meestal voor heel hun leven
omdat zij als zotten zijn opgepakt

De wrede winter kende geen genade
in de slaapvertrekken
de verwarming vertoonde hiaten
maar ‘t was niet zo erg voor die gekken

De ijzige,bijtende onmenselijke kou
deed regelmatig sterven daar
de wil die het toch niet houden zou
toverde een glimlach op het dood gelaat.jure -
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

20 feb 2018, 05:50

Uit ons leven : Naïviteit






Ik haalde een foto uit een doos.
Van pakweg zo’n 50 jaar geleden.
Hierop keek jij heel erg boos.
Wij hadden fel met woorden gestreden.


Weet jij nog waarom?
Ik wel, en het was heel stom
wat wij voordien deden


Wij gingen naar een dancing toen.
Jij in jouw heerlijk minirokje
En je truitje, smaragd groen
We kwamen voorbij ons kushokje.


We wandelden binnen
De passie kon beginnen
Eerst de kauwgom tegen een blokje


Toen wilde ik wat meer dan een zoen
Mijn hand gleed over je blote rug
Dat had ik nog niet mogen doen
Want je nam mijn hand terug.


Ik noemde jou een flauwe
en jij mij een veel te gauwe
En toen werd ik plotseling stug.


We keerden zwijgend terug naar huis
Waarna je vader deze foto nam
Hij oefende z’n nieuwe camera thuis
Iedereen poseerde van zijn stam.


En ik, ik had wat tranen in de ogen
om wat ik eerder durfde pogen
Toen het moment van afscheid kwam.





- jure -
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

denook
Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
Locatie: Vlaams-Brabant

21 feb 2018, 08:36

ja, Jure,
en dat zo vroeg in de prille morgen
en met zo'n scherpe details van ... vijftig jaar geleden,
mooi,

denook

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

05 mar 2018, 05:34

Wegwijzer

Men heeft de gps d’er uitgegooid
En gebruikt weer een echte kaart
Want gezellige ruzies tijdens 
het lezen zijn zo vermaard

Bijna heel de auto was gevuld
met lijntjes, kruisjes en kerkjes
En om dat goed te begrijpen
waren het voorzeker werkjes

Eens iets bekend gevonden 
werd zij weer “netjes” gevouwen
Kwam men toch verkeerd aan
hing de lezer afgemat in de touwen

Uiteindelijk stapt men uit
wordt netjes de weg gevraagd
Opnieuw sociaal contact
Alhoewel, in ‘t Chinees is ‘t gewaagd
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

20 mar 2018, 05:43

Missen
Iemand missen is als kanker.
Langzaam vreet het je op.
Intussen blijf jij leven,
totdat jouw leven,
zelf ooit stopt.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.

jure
Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28

23 mar 2018, 05:57

De rugzak

Ze draagt een rugzak
volgepropt
met nare dingen
uit ‘t verleden
Maar nu 
dichtgesnoerd
want ‘t hoeft niet
in het heden

De rugzak vertoond
onderaan 
haast onzichtbaar
een kleine scheur
Daaruit
ontsnapt
sporadisch
een vieze geur

Als zij dan
volwassen is
en levend
in totale vrede
de rugzak
leeggelopen
zit er slechts
in ‘t kleine zakje
gegespt
dat wat 
nog rest
en zij wetende
doet haar dat
nog meer hopen

- jure -
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.