Money (that's what I want)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
ETERNAL FAME
My favourite Rolling Stones-song
'2000 Light Years from Home' must
be shot away with a space-shuttle
so it can rock between the black stars.
Aliens will hear these strange pulsars
and my idols will live in atmospheres
much higher than the pope of Rome.
That's what I dreamt last night in an
African cocktailbar, by a full red moon.
But all I hear is doom and gloom.
To all the fans of planet Earth: please
let us pray on a sunday afternoon, you
are all invited for a sunny barbecue .
God, you gave me everything I want,
so make my biggest wish come true !
In return I will stop feeling blue !
My favourite Rolling Stones-song
'2000 Light Years from Home' must
be shot away with a space-shuttle
so it can rock between the black stars.
Aliens will hear these strange pulsars
and my idols will live in atmospheres
much higher than the pope of Rome.
That's what I dreamt last night in an
African cocktailbar, by a full red moon.
But all I hear is doom and gloom.
To all the fans of planet Earth: please
let us pray on a sunday afternoon, you
are all invited for a sunny barbecue .
God, you gave me everything I want,
so make my biggest wish come true !
In return I will stop feeling blue !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
ONTROEREND GOED
M'n halfbroer Stefan is een man
naar wie ik echt opkijken kan, hij
heeft vader destijds uit de goot
gehaald, zo deden zij gouden
zaken in onroerend goed, hun
ambities waren toen torenhoog
in hun vak waren ze steengoed.
Want vijftien jaar na vaders dood
heeft mon demi-frère préferé een
volle portemonnee, knipoogt elke
ochtend naar z'n vrouw en kinderen
alsof hij daarmee zeggen wil: niks zal
ons geluk nog hinderen, alles is ok !
Zijn oudste dochter is nu journaliste en
verblijft in een mooie loft te New-York.
Op een feestje onlangs vond zij daar
haar grote liefde, een Franse acteur
die 'n landgoed in Hollywood kocht.
Vader groet zijn zoon dus elke nacht
en fluistert met veel douceur: je doet
het zo goed Stefan, ontroerend goed !
Laatst gewijzigd door Claudio op 13 mar 2018, 10:42, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
TIME IS ON MY SIDE
Tijdens een discussie met mijn hoog-intelligente broer Tom, ingenieur van opleiding, beweer ik stellig dat de mogelijkheid om te 'Reizen in de tijd, naar verleden of toekomst' reeds bestaat en wel sinds mensenheugenis. Rationeel als Tom is vraagt hij naar mijn argumenten die zo'n een 'bizarre' bewering kunnen staven.
Toevallig staat de TV in de woonkamer aan. Kijk dan maar eens naar deze documentaire over de Tweede wereldoorlog, zeg ik hem. Deze beelden reizen naar de toekomst, namelijk naar ons beiden, tv-kijkers van de 21ste eeuw. De soldaten die vechten voor hun leven hebben op dat moment geen besef dat wij, ooit naar hen zouden kijken, evenals ze toen nog geen enkel benul hebben van de moderne snufjes die deze tv- beelden zouden omringen, zoals een computer,smartphone enz... Ze zijn dus in de toekomst beland.
Ok, beaamt Tom, ik volg je redenering maar ik beschouw dit reizen in de tijd als virtual reality! Wat is het verschil ? vervolg ik mijn uiteenzetting. Want op het moment van het aanschouwen van deze documentaire, reizen we naar het verleden, wat zeg ik, we 'zijn' in het verleden: vader en moeder, ooms en tantes, alles en iedereen, zijn ergens aanwezig terwijl deze soldaten elkaar beschieten. En zo reizen verleden en toekomst continu naar elkaar !
Ach ja, mompelt Tom, jij met je duistere filosofie !
Maar je geeft me toch gelijk, Tom ?
Een beetje, misschien geef ik je ooit volkomen gelijk, Claude. Time is on your side !
Tijdens een discussie met mijn hoog-intelligente broer Tom, ingenieur van opleiding, beweer ik stellig dat de mogelijkheid om te 'Reizen in de tijd, naar verleden of toekomst' reeds bestaat en wel sinds mensenheugenis. Rationeel als Tom is vraagt hij naar mijn argumenten die zo'n een 'bizarre' bewering kunnen staven.
Toevallig staat de TV in de woonkamer aan. Kijk dan maar eens naar deze documentaire over de Tweede wereldoorlog, zeg ik hem. Deze beelden reizen naar de toekomst, namelijk naar ons beiden, tv-kijkers van de 21ste eeuw. De soldaten die vechten voor hun leven hebben op dat moment geen besef dat wij, ooit naar hen zouden kijken, evenals ze toen nog geen enkel benul hebben van de moderne snufjes die deze tv- beelden zouden omringen, zoals een computer,smartphone enz... Ze zijn dus in de toekomst beland.
Ok, beaamt Tom, ik volg je redenering maar ik beschouw dit reizen in de tijd als virtual reality! Wat is het verschil ? vervolg ik mijn uiteenzetting. Want op het moment van het aanschouwen van deze documentaire, reizen we naar het verleden, wat zeg ik, we 'zijn' in het verleden: vader en moeder, ooms en tantes, alles en iedereen, zijn ergens aanwezig terwijl deze soldaten elkaar beschieten. En zo reizen verleden en toekomst continu naar elkaar !
Ach ja, mompelt Tom, jij met je duistere filosofie !
Maar je geeft me toch gelijk, Tom ?
Een beetje, misschien geef ik je ooit volkomen gelijk, Claude. Time is on your side !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Clo-clo à Monaco
In 1969 waren mijn ouders twee jaar samen. Mijn broer Tom was toen nog een baby van enkele maanden. Halsoverkop vertrokken ze vanuit België voor een avontuurlijke wereldreis.
Na een lange autorit door Frankrijk besloot mijn vader om in één van de hotels van Monaco te overnachten. De volgende ochtend wou hij dolgraag eens naar de yachthaven gaan kijken. Bij het overhandigen van de hotelsleutel informeerde de receptionist hem dat de toeristen geluk hadden vandaag: Liz Taylor en haar man Richard Burton verbleven momenteel in hun luxe-yacht in Monaco. Die waren uitgenodigd op het Paleis om de verjaardag van Grace Kelly te komen vieren. Vader was in de wolken met dit nieuws, deze filmsterren waren immers zijn idolen. Naar verluidt zouden deze sterren zelfs even naar buiten komen om hun fans te begroeten. Ook moeder keek er opgewonden naar uit ...
Na meer dan drie uren wachten op het filmpaar begon Tom echter om zijn papflesje te zeuren. Moeder zag op haar uurwerk dat het voor haar kind inderdaad etenstijd was. Er was wel één probleem: moeder had de papfles in het hotel laten liggen. Maar vader was een pienter man en vroeg beleefd aan enkele omstanders met een baby of ze nog een papje in overschot hadden. Zo gezegd zo gedaan: een kwartier later lag Tom terug vredig te slapen.
En dan... liet het beroemde filmkoppel zich eindelijk zien: welgeteld twintig seconden! Voor Liz net lang genoeg om met haar nieuwste geschenk van Burton te pronken: een fel schitterend peervormige diamanten juweel! Mijn ouders waren meer dan tevreden ... dit was een memorabel moment.
En ik, Clo-clo, was er ook hoor, daar in Monaco. Ik zat immers in mijn moeders zwangere buik van een paar maanden!
In 1969 waren mijn ouders twee jaar samen. Mijn broer Tom was toen nog een baby van enkele maanden. Halsoverkop vertrokken ze vanuit België voor een avontuurlijke wereldreis.
Na een lange autorit door Frankrijk besloot mijn vader om in één van de hotels van Monaco te overnachten. De volgende ochtend wou hij dolgraag eens naar de yachthaven gaan kijken. Bij het overhandigen van de hotelsleutel informeerde de receptionist hem dat de toeristen geluk hadden vandaag: Liz Taylor en haar man Richard Burton verbleven momenteel in hun luxe-yacht in Monaco. Die waren uitgenodigd op het Paleis om de verjaardag van Grace Kelly te komen vieren. Vader was in de wolken met dit nieuws, deze filmsterren waren immers zijn idolen. Naar verluidt zouden deze sterren zelfs even naar buiten komen om hun fans te begroeten. Ook moeder keek er opgewonden naar uit ...
Na meer dan drie uren wachten op het filmpaar begon Tom echter om zijn papflesje te zeuren. Moeder zag op haar uurwerk dat het voor haar kind inderdaad etenstijd was. Er was wel één probleem: moeder had de papfles in het hotel laten liggen. Maar vader was een pienter man en vroeg beleefd aan enkele omstanders met een baby of ze nog een papje in overschot hadden. Zo gezegd zo gedaan: een kwartier later lag Tom terug vredig te slapen.
En dan... liet het beroemde filmkoppel zich eindelijk zien: welgeteld twintig seconden! Voor Liz net lang genoeg om met haar nieuwste geschenk van Burton te pronken: een fel schitterend peervormige diamanten juweel! Mijn ouders waren meer dan tevreden ... dit was een memorabel moment.
En ik, Clo-clo, was er ook hoor, daar in Monaco. Ik zat immers in mijn moeders zwangere buik van een paar maanden!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
MY AMERICAN DREAM ?
Toen ik vorige week tijdens een nacht in New-York terugkwam van een feestje liep ik opgewekt door the Bronx, was mij van geen kwaad bewust. Want geruisloos gleed een zwarte limousine achter mij. Ik had een glaasje porto teveel op en hoorde enkel een hond onheilspellend blaffen in de verte...
Tot de autolichten fel een muur met reggae-graffiti beschenen. Even keek ik om en versnelde gauw mijn pas, het hotel waar ik logeerde was niet ver meer.
Maar de geheimzinnige wagen kwam naast mij gereden en de geblindeerde ruiten schoven naar beneden. Je mag drie keer raden wie ik daar zag grijnzen: Jawel, mijn goede vriend Donald Trump!
'Stap in jongeman,' fluisterde hij in de kille ijzige nacht !
Even aarzelde ik maar nam plaats naast de machtigste man op Aarde. Ook hij was dronken.
Na een korte stilte vroeg hij wat ik deed in het leven. Ik lachte en grinnikte dat ik niet veel zaaks deed, een beetje poezie schrijven en de neuro-psycholoog uithangen.
Wow, ik kan je daarmee veel geld doen verdienen. Kom voor mij werken, ik maak jouw American Dream waar ! glimlachte hij boosaardig.
En plots besefte ik dat deze man een dubbelganger was!
Ik smeet het auto-portier open, rolde weg over de grond en zette het op een lopen, recht naar mijn hotel !
Want dit was geen Amerikaanse droom maar een ware nightmare !
Toen ik vorige week tijdens een nacht in New-York terugkwam van een feestje liep ik opgewekt door the Bronx, was mij van geen kwaad bewust. Want geruisloos gleed een zwarte limousine achter mij. Ik had een glaasje porto teveel op en hoorde enkel een hond onheilspellend blaffen in de verte...
Tot de autolichten fel een muur met reggae-graffiti beschenen. Even keek ik om en versnelde gauw mijn pas, het hotel waar ik logeerde was niet ver meer.
Maar de geheimzinnige wagen kwam naast mij gereden en de geblindeerde ruiten schoven naar beneden. Je mag drie keer raden wie ik daar zag grijnzen: Jawel, mijn goede vriend Donald Trump!
'Stap in jongeman,' fluisterde hij in de kille ijzige nacht !
Even aarzelde ik maar nam plaats naast de machtigste man op Aarde. Ook hij was dronken.
Na een korte stilte vroeg hij wat ik deed in het leven. Ik lachte en grinnikte dat ik niet veel zaaks deed, een beetje poezie schrijven en de neuro-psycholoog uithangen.
Wow, ik kan je daarmee veel geld doen verdienen. Kom voor mij werken, ik maak jouw American Dream waar ! glimlachte hij boosaardig.
En plots besefte ik dat deze man een dubbelganger was!
Ik smeet het auto-portier open, rolde weg over de grond en zette het op een lopen, recht naar mijn hotel !
Want dit was geen Amerikaanse droom maar een ware nightmare !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
A BRIEF HISTORY
Gekluisterd aan de zwaartekracht van
zijn rolstoel communiceerde dit genie
met collega's via een spraakcomputer.
Als student aan Oxford en Cambridge was
hij niet bepaald populair, toch hing er ook
voor hem weldra love in the air, hij begon
van geluk en plezier bijna te stampvoeten.
Met veel vingertoppengevoel wist hij een
theorie over zwarte gaten te formuleren.
Want ondanks z'n fysieke achteruitgang
genoot hij ervan om met zijn scooter te
racen op de wegen van de vooruitgang.
Met zijn overlijden verliest het heelal
een intellectuele spierbal die big was
en wellicht ooit wel eens intens bang.
Hij was immers een mens en dus was
ook voor hem levensgeluk van belang !
Gekluisterd aan de zwaartekracht van
zijn rolstoel communiceerde dit genie
met collega's via een spraakcomputer.
Als student aan Oxford en Cambridge was
hij niet bepaald populair, toch hing er ook
voor hem weldra love in the air, hij begon
van geluk en plezier bijna te stampvoeten.
Met veel vingertoppengevoel wist hij een
theorie over zwarte gaten te formuleren.
Want ondanks z'n fysieke achteruitgang
genoot hij ervan om met zijn scooter te
racen op de wegen van de vooruitgang.
Met zijn overlijden verliest het heelal
een intellectuele spierbal die big was
en wellicht ooit wel eens intens bang.
Hij was immers een mens en dus was
ook voor hem levensgeluk van belang !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
DANCING IN THE STREET
On the corner I'm singing like a beggar
but to get more money in my blue hat
I gotta to move like sir Michael Jagger
ANGEL IN DISGUISE
You look, walk and talk like a devil
but I got wise
you're an angel in disguise
yes you are
I thought you were danger
but suprise surprise
Heaven knows I only saw
Lucifer in your eyes
OUT OF CONTROL ?
You're just sittin on a fence
with a certain je ne sais quoi
I can say you got no sense
so stop checking your charisma
(Dit zijn enkele teksten die ik postte op de facebook-pagina van Mick Jagger)
On the corner I'm singing like a beggar
but to get more money in my blue hat
I gotta to move like sir Michael Jagger
ANGEL IN DISGUISE
You look, walk and talk like a devil
but I got wise
you're an angel in disguise
yes you are
I thought you were danger
but suprise surprise
Heaven knows I only saw
Lucifer in your eyes
OUT OF CONTROL ?
You're just sittin on a fence
with a certain je ne sais quoi
I can say you got no sense
so stop checking your charisma
(Dit zijn enkele teksten die ik postte op de facebook-pagina van Mick Jagger)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
OPKNAPBEURT NODIG ?
Omdat oom Marc zijn werk als bezigheidstherapeut in een psychiatrie had opgegeven en zijn droom als restaurateur van oude schilderijen vaarwel had gezegd moest hij wel een manier vinden om zijn dagen door te komen en een beetje geld te verdienen.
Mijn vader die thuis was in de wereld van antiek, had nog enkele versleten zetels in zijn woning staan. Hij stelde Marc voor om deze meubels op te lappen. Voor een lekker varkensgebraad die mijn moeder hem zou bereiden, was mijn artistiek begaafde oom bereid tot alles. Na enkele pogingen slaagde Marc erin om prachtig werk af te leveren. Mettertijd waagde hij zich ook aan het maken van moderne stoelen en zetels met leder van hoge kwaliteit.
Marc en zijn vriend Alex waren beiden in de flower-powersfeer van de jaren '60 blijven hangen, ze dronken en 'rookten' tijdens de vele wilde feestjes in Marcs ruime duplex-appartement.
Tot Marc de pedalen verloor en steeds meer de roes van verdovende middelen opzocht. Hij verhuisde naar een armoedige buurt in Gent. Alex verliet hem. Eenzaam trachtte mijn brave oom in putje winter bij een zelfgemaakt kacheltje zijn werk als oplapper verder te zetten. Ondanks pijnlijk verkleumde vingers deed hij al zijn werk handmatig, met naald en draad dus.
De tekenen van zijn verval waren op familiefeestjes erg frappant.
Hij maakte een sombere en verwaarloosde indruk op mij. Ik was volop aan het puberen en had veel leedvermaak toen ik deze magere langharige zonderling observeerde. En zo kon ik het niet nalaten om hem grinnikend in het oor te fluisteren: Marc, je hebt dringend een opknapbeurt nodig !! Met diep bedroefde ogen keek hij me aan.
Vele jaren na zijn tragische dood, kon vader op de Brusselse rommelmarkt een mooie lederen zetel op de kop tikken. En ja, men kan het al raden, bij thuiskomst onderzocht vader de fauteuil grondig. En wat bleek ? Inderdaad !!
Omdat oom Marc zijn werk als bezigheidstherapeut in een psychiatrie had opgegeven en zijn droom als restaurateur van oude schilderijen vaarwel had gezegd moest hij wel een manier vinden om zijn dagen door te komen en een beetje geld te verdienen.
Mijn vader die thuis was in de wereld van antiek, had nog enkele versleten zetels in zijn woning staan. Hij stelde Marc voor om deze meubels op te lappen. Voor een lekker varkensgebraad die mijn moeder hem zou bereiden, was mijn artistiek begaafde oom bereid tot alles. Na enkele pogingen slaagde Marc erin om prachtig werk af te leveren. Mettertijd waagde hij zich ook aan het maken van moderne stoelen en zetels met leder van hoge kwaliteit.
Marc en zijn vriend Alex waren beiden in de flower-powersfeer van de jaren '60 blijven hangen, ze dronken en 'rookten' tijdens de vele wilde feestjes in Marcs ruime duplex-appartement.
Tot Marc de pedalen verloor en steeds meer de roes van verdovende middelen opzocht. Hij verhuisde naar een armoedige buurt in Gent. Alex verliet hem. Eenzaam trachtte mijn brave oom in putje winter bij een zelfgemaakt kacheltje zijn werk als oplapper verder te zetten. Ondanks pijnlijk verkleumde vingers deed hij al zijn werk handmatig, met naald en draad dus.
De tekenen van zijn verval waren op familiefeestjes erg frappant.
Hij maakte een sombere en verwaarloosde indruk op mij. Ik was volop aan het puberen en had veel leedvermaak toen ik deze magere langharige zonderling observeerde. En zo kon ik het niet nalaten om hem grinnikend in het oor te fluisteren: Marc, je hebt dringend een opknapbeurt nodig !! Met diep bedroefde ogen keek hij me aan.
Vele jaren na zijn tragische dood, kon vader op de Brusselse rommelmarkt een mooie lederen zetel op de kop tikken. En ja, men kan het al raden, bij thuiskomst onderzocht vader de fauteuil grondig. En wat bleek ? Inderdaad !!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
DE GULDEN...MIDDENKLASSE
Armoede is als een ijskoud bad
en aan teveel rijkdom verbrandt
men de vingers, dus kies je best
voor de gulden...middenweg.
Zonder het slijk der aarde
verwelk je als 'n dorre bloem
maar te hoge bomen vangen
veel wind, dus alweer klinkt
mijn advies: alles met mate!
En daarom is de middenklasse
het meest happy mijns inziens.
Op gras dat altijd groener is dan
aan de overkant zingen zij bij de
zoveelste party: een eigen huis,
een plek onder de zon en altijd
iemand in de buurt die met me …
Voor hen geen kille kasteelgangen
of stijve adellijke tafelmanieren.
En toch zijn zij de sluwste aasgieren
als het om geld van een erfenis gaat
want onder het laagje vernis van hun
savoir vivre tonen zij dan hun ware
gelaat, ze lijden immers aan the
gold-fever maar dat kan efficiënt
behandeld worden door de notaris.
En ja, ook daar sluiten ze ‘n compromis!
Armoede is als een ijskoud bad
en aan teveel rijkdom verbrandt
men de vingers, dus kies je best
voor de gulden...middenweg.
Zonder het slijk der aarde
verwelk je als 'n dorre bloem
maar te hoge bomen vangen
veel wind, dus alweer klinkt
mijn advies: alles met mate!
En daarom is de middenklasse
het meest happy mijns inziens.
Op gras dat altijd groener is dan
aan de overkant zingen zij bij de
zoveelste party: een eigen huis,
een plek onder de zon en altijd
iemand in de buurt die met me …
Voor hen geen kille kasteelgangen
of stijve adellijke tafelmanieren.
En toch zijn zij de sluwste aasgieren
als het om geld van een erfenis gaat
want onder het laagje vernis van hun
savoir vivre tonen zij dan hun ware
gelaat, ze lijden immers aan the
gold-fever maar dat kan efficiënt
behandeld worden door de notaris.
En ja, ook daar sluiten ze ‘n compromis!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
HAAR TREIN GEMIST ?
Moeder die fan was van Miles Davis en Mingus ontving halverwege de jaren '60 een uitnodiging voor een feestje in De Muze, een duister jazz-café dat zich in het centrum van Antwerpen bevond. Ferre Grignard, een bekende Vlaamse protestzanger zou die avond optreden. Ferre werd beschouwd als de Vlaamse Bob Dylan.
Omdat moeder haar trein had gemist, kwam ze pas een uur later in de Muze aan waar het feestje al volop aan de gang was. Ferre stond reeds zijn repertoire te zingen maar viel plots stil toen hij de mooie verschijning van moeder zag binnenkomen. Hij hernam zich snel en blèrde verder terwijl hij de hele avond naar moeder loerde. Zij was vereerd maar de zanger met de lange haren en de ruige baard stootte haar fysiek af.
Na afloop van die zwoele zomeravond kwam hij even bij haar zitten. Ze gingen al snel een diepzinnig gesprek aan. Moeder had vele filosofen gelezen. Bij hun afscheid kuste ze hem afstandelijk op de wang. Zij was immers op de hoogte dat hij iemand had:Christiane.
Vele jaren later kwam ik heel toevallig in contact met Jan Buytaert, een welgestelde kunstschilder van rond de vijftig jaar. Ook hij was betoverd door moeders verschijning toen hij haar en mij had uitgenodigd om in zijn mooi herenhuis een glaasje wijn te komen proeven. Ik kreeg al snel het gevoel dat het klikte tussen hen beide. Jan stelde voor om samen naar Portugal te reizen, hij zou alles bekostigen. Maar moeder wees hem vriendelijk en beleefd af. Ze wilde mijn vader niet zomaar laten vallen...
Jan begreep het maar was erg ontgoocheld. Hij verbrak het contact...
Tot ik hem een tijdje nadien nog eens ontmoette tijdens een vernissage. Stralend liep hij hand in hand met een vrouw. Terwijl ik één van zijn schilderijen nader bekeek, ving ik terloops een gesprek op tussen twee artiesten en kwam zo te weten dat deze dame Christiane heette én...dat zij de partner was geweest van de inmiddels aan keelkanker overleden Ferre Grignard !
En ik bedacht: Moeder heeft alweer haar trein gemist...
Moeder die fan was van Miles Davis en Mingus ontving halverwege de jaren '60 een uitnodiging voor een feestje in De Muze, een duister jazz-café dat zich in het centrum van Antwerpen bevond. Ferre Grignard, een bekende Vlaamse protestzanger zou die avond optreden. Ferre werd beschouwd als de Vlaamse Bob Dylan.
Omdat moeder haar trein had gemist, kwam ze pas een uur later in de Muze aan waar het feestje al volop aan de gang was. Ferre stond reeds zijn repertoire te zingen maar viel plots stil toen hij de mooie verschijning van moeder zag binnenkomen. Hij hernam zich snel en blèrde verder terwijl hij de hele avond naar moeder loerde. Zij was vereerd maar de zanger met de lange haren en de ruige baard stootte haar fysiek af.
Na afloop van die zwoele zomeravond kwam hij even bij haar zitten. Ze gingen al snel een diepzinnig gesprek aan. Moeder had vele filosofen gelezen. Bij hun afscheid kuste ze hem afstandelijk op de wang. Zij was immers op de hoogte dat hij iemand had:Christiane.
Vele jaren later kwam ik heel toevallig in contact met Jan Buytaert, een welgestelde kunstschilder van rond de vijftig jaar. Ook hij was betoverd door moeders verschijning toen hij haar en mij had uitgenodigd om in zijn mooi herenhuis een glaasje wijn te komen proeven. Ik kreeg al snel het gevoel dat het klikte tussen hen beide. Jan stelde voor om samen naar Portugal te reizen, hij zou alles bekostigen. Maar moeder wees hem vriendelijk en beleefd af. Ze wilde mijn vader niet zomaar laten vallen...
Jan begreep het maar was erg ontgoocheld. Hij verbrak het contact...
Tot ik hem een tijdje nadien nog eens ontmoette tijdens een vernissage. Stralend liep hij hand in hand met een vrouw. Terwijl ik één van zijn schilderijen nader bekeek, ving ik terloops een gesprek op tussen twee artiesten en kwam zo te weten dat deze dame Christiane heette én...dat zij de partner was geweest van de inmiddels aan keelkanker overleden Ferre Grignard !
En ik bedacht: Moeder heeft alweer haar trein gemist...
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Mijn DNAendenboom ?
Jawel, zijn naam was Frank Aendenboom
hij had een brood-op-de-plankendroom
zou in grote Vlaamse films acteren
helaas... hij is onlangs overleden
maar deel ik met hem een chromosoom ?
(c) claudio aendenboom2018
Jawel, zijn naam was Frank Aendenboom
hij had een brood-op-de-plankendroom
zou in grote Vlaamse films acteren
helaas... hij is onlangs overleden
maar deel ik met hem een chromosoom ?
(c) claudio aendenboom2018
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
AUTO-BIOGRAFIE VAN EEN ROMEO
Vader heeft zijn voorliefde voor mooie en snelle auto's van mijn opa meegekregen. Vader mocht reeds op zijn veertiende met diens gloednieuwe Austin rijden. Hij stal zo alle meisjesharten en god hij was toch zo'n mooie jongen.
Later maakte hij de buurt onveilig met zijn knalgele Alfa sport. Hij was al enkele jaren getrouwd met zijn jeugdliefde Claire maar bedroog haar aan de lopende band. Hij gedroeg zich als een ware Romeo, een rokkenjager, een playboy en raasde wekelijks met zijn liefjes naar Parijs.
Soms gebeurde het dat hij naar Monaco reisde want zijn grote droom was om daar carrière te maken als Formule-1-coureur. Vol bewondering nam hij dan plaats op de tribune en genoot van de voorbijzoemende racers samen met z'n minnares en een glaasje Martini...
Een jaar voor hij ging scheiden van Claire, kreeg hij plots een lumineus idee: hij zou de auto-pressmobile invoeren in België. De auto-pressmobile was een machine om afgedankte wagens tot een blokje schroot te verwerken. Het werd een groot succes, vader kwam zelfs in de krant.
Twintig jaar later toen zijn drankpobleem hem de das had omgedaan en zijn fortuin in zwarte rook was opgegaan, dwaalde hij met veel te kleine oude tweedehandswagens door de drukke Brusselse straten.De laatste keer dat hij kon pronken, was op het trouwfeest van mijn broer. Vader had het koppel immers naar het stadhuis gereden met een mooie snelle...Alfa ! Die had mijn broer een maand daarvoor aangeschaft. Even leek vader weer op de Romeo van weleer.
Tot zover zijn korte auto-biografie !
Vader heeft zijn voorliefde voor mooie en snelle auto's van mijn opa meegekregen. Vader mocht reeds op zijn veertiende met diens gloednieuwe Austin rijden. Hij stal zo alle meisjesharten en god hij was toch zo'n mooie jongen.
Later maakte hij de buurt onveilig met zijn knalgele Alfa sport. Hij was al enkele jaren getrouwd met zijn jeugdliefde Claire maar bedroog haar aan de lopende band. Hij gedroeg zich als een ware Romeo, een rokkenjager, een playboy en raasde wekelijks met zijn liefjes naar Parijs.
Soms gebeurde het dat hij naar Monaco reisde want zijn grote droom was om daar carrière te maken als Formule-1-coureur. Vol bewondering nam hij dan plaats op de tribune en genoot van de voorbijzoemende racers samen met z'n minnares en een glaasje Martini...
Een jaar voor hij ging scheiden van Claire, kreeg hij plots een lumineus idee: hij zou de auto-pressmobile invoeren in België. De auto-pressmobile was een machine om afgedankte wagens tot een blokje schroot te verwerken. Het werd een groot succes, vader kwam zelfs in de krant.
Twintig jaar later toen zijn drankpobleem hem de das had omgedaan en zijn fortuin in zwarte rook was opgegaan, dwaalde hij met veel te kleine oude tweedehandswagens door de drukke Brusselse straten.De laatste keer dat hij kon pronken, was op het trouwfeest van mijn broer. Vader had het koppel immers naar het stadhuis gereden met een mooie snelle...Alfa ! Die had mijn broer een maand daarvoor aangeschaft. Even leek vader weer op de Romeo van weleer.
Tot zover zijn korte auto-biografie !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
VARKENS, DAT ZIJN WIJ !
Onlangs zag ik schokkende beelden op tv
van hoe de mens omgaat met varkensvee
schoppend trekt de boer hen bij de oren
zelfs bij de biggetjes die pas zijn geboren.
Zonder verdoving de keel overgesneden
om dan in stukken te worden gesneden.
Het is daar echt een smerige boel van
bloed en pijn, het is helaas hun einddoel.
Dat is het tragische van onze maatschappij:
we kunnen niet meer zonder deze zwijnerij!
Ach, laat deze dieren toch ravotten in de modderpoel!
Want de echte varkens, dat zijn wij!
Onlangs zag ik schokkende beelden op tv
van hoe de mens omgaat met varkensvee
schoppend trekt de boer hen bij de oren
zelfs bij de biggetjes die pas zijn geboren.
Zonder verdoving de keel overgesneden
om dan in stukken te worden gesneden.
Het is daar echt een smerige boel van
bloed en pijn, het is helaas hun einddoel.
Dat is het tragische van onze maatschappij:
we kunnen niet meer zonder deze zwijnerij!
Ach, laat deze dieren toch ravotten in de modderpoel!
Want de echte varkens, dat zijn wij!
