Money (that's what I want)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
VIVI VICTORIE !
Vivi fietste op haar twintigste door de
zwarte sneeuw naar een eerste werkdag
als verpleegkundige in een psychiatrie.
Haar man die zij twee zoons schonk
was misschien weliswaar fils de bonne
famille maar was een notoire dronkaard
wiens bek elke dag stonk naar wodka
of Martini, nergens werd hij aanvaard.
De collega's op 't werk staarden haar
aan als 'n persona non grata, zij vreesde
voor ontslag en was dus op haar hoede.
Tijdens de nachtdienst sprak men over
boompje huisje tuintje terwijl men achter
de rug haar povere situatie uitbazuinde.
Maar er kwam licht aan het eind van de
tunnel: haar zoon Tom had zijn diploma
van ingenieur behaald en trouwde met
een tolk die werkte aan een tribunaal.
Zo nam ze dan toch afscheid in grandeur
ging in brugpensioen nadat ze iedereen
had bedankt voor de samenwerking en
had uitgenodigd voor 'n groot feestmaal.
En ze dacht: merci monsieur le directeur
voor de verstandhouding in geheimtaal.
Toen kraaide zij vivi-victorie
met een very big ...smile !
Vivi fietste op haar twintigste door de
zwarte sneeuw naar een eerste werkdag
als verpleegkundige in een psychiatrie.
Haar man die zij twee zoons schonk
was misschien weliswaar fils de bonne
famille maar was een notoire dronkaard
wiens bek elke dag stonk naar wodka
of Martini, nergens werd hij aanvaard.
De collega's op 't werk staarden haar
aan als 'n persona non grata, zij vreesde
voor ontslag en was dus op haar hoede.
Tijdens de nachtdienst sprak men over
boompje huisje tuintje terwijl men achter
de rug haar povere situatie uitbazuinde.
Maar er kwam licht aan het eind van de
tunnel: haar zoon Tom had zijn diploma
van ingenieur behaald en trouwde met
een tolk die werkte aan een tribunaal.
Zo nam ze dan toch afscheid in grandeur
ging in brugpensioen nadat ze iedereen
had bedankt voor de samenwerking en
had uitgenodigd voor 'n groot feestmaal.
En ze dacht: merci monsieur le directeur
voor de verstandhouding in geheimtaal.
Toen kraaide zij vivi-victorie
met een very big ...smile !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
99 LUFTBALLONS
De stad Sint-Niklaas, waar ik ben geboren en getogen, bestaat dit jaar, anno 2017, exact achthonderd jaar. Eigenlijk vrees ik dat ik bijzonder weinig afweet van mijn geboorteplaats. Maar mijn Waalse halfbroer Daniël, een ware cultuurfreak, is onlangs bij ons op bezoek geweest om te genieten van mijn moeders kookkunsten, à la Flamande. Zijn onafscheidelijke vriend Benito was ook van de partij. Daniël zou die dag dus als mijn stadsgids fungeren.
Sint-Niklaas staat bekend om zijn Grote Markt waar jaarlijks het wereldberoemde ballonfestival plaatsvindt. Maar aangezien het daar erg druk was fotografeerde Daniël de luchtballonnen vanuit het raam bij moeder die nog steeds op de veertiende étage woont. Dat was veel comfortabeler.
Nadat we als Oude Belgen een gemarineerd varkensgebraad hadden verorberd, namen we de bus richting centrum ... teneinde mijn cultuurgat te dichten.
Het eerste wat Benito opviel was het bizarre standbeeld dicht bij de bushalte waar we uitstapten. Het was een bronzen beeld en het moest een paard met kind voorstellen. Dat kende ik maar al te goed: het was een beeldhouwwerk van moeders eerste grote jeugdliefde John. In mijn ogen was dit werk totaal mislukt. Op naar het stadspark dus. En ja, daar passeerden wij het fraaie herenhuis van mijn overleden vriend Jan Buytaert. Het huis is nu omgevormd tot kunstenplatform dat wordt beheerd door WARP, Wase ARtistieke Projecten. Ook daarvan was ik op de hoogte.
Dan maar naar het Salon voor Schone kunsten, een museum in de Stationsstraat. Maar ook dat kende ik, daar werkte mijn vriendin Christy, de vrouw van wijlen Ferre Grignard, een bekende Antwerpse kleinkunstzanger. En het Mercatormuseum dan? Dat had ik al vijf keer bezocht. En ook de Kunst-Academie, het tabaksmuseum enz. ...
'Mijn cultuurgat valt dus eigenlijk nog mee', lachten we met z'n drieën. 'Laten we dan toch maar naar de luchtballons gaan kijken Clo-clo', grinnikte mijn halfbroer.
Op het moment dat we ons in de menigte mengden, galmde een Duitstalige pop-song over heel het marktgebeuren: 99 Luftballons van de zwoele Nena.
'Wie zingt dit ordinair deuntje?' vroeg Daniël mij ernstig.
'Oei', dacht ik bij mezelf 'wie is er nu de cultuurbarbaar?'
De stad Sint-Niklaas, waar ik ben geboren en getogen, bestaat dit jaar, anno 2017, exact achthonderd jaar. Eigenlijk vrees ik dat ik bijzonder weinig afweet van mijn geboorteplaats. Maar mijn Waalse halfbroer Daniël, een ware cultuurfreak, is onlangs bij ons op bezoek geweest om te genieten van mijn moeders kookkunsten, à la Flamande. Zijn onafscheidelijke vriend Benito was ook van de partij. Daniël zou die dag dus als mijn stadsgids fungeren.
Sint-Niklaas staat bekend om zijn Grote Markt waar jaarlijks het wereldberoemde ballonfestival plaatsvindt. Maar aangezien het daar erg druk was fotografeerde Daniël de luchtballonnen vanuit het raam bij moeder die nog steeds op de veertiende étage woont. Dat was veel comfortabeler.
Nadat we als Oude Belgen een gemarineerd varkensgebraad hadden verorberd, namen we de bus richting centrum ... teneinde mijn cultuurgat te dichten.
Het eerste wat Benito opviel was het bizarre standbeeld dicht bij de bushalte waar we uitstapten. Het was een bronzen beeld en het moest een paard met kind voorstellen. Dat kende ik maar al te goed: het was een beeldhouwwerk van moeders eerste grote jeugdliefde John. In mijn ogen was dit werk totaal mislukt. Op naar het stadspark dus. En ja, daar passeerden wij het fraaie herenhuis van mijn overleden vriend Jan Buytaert. Het huis is nu omgevormd tot kunstenplatform dat wordt beheerd door WARP, Wase ARtistieke Projecten. Ook daarvan was ik op de hoogte.
Dan maar naar het Salon voor Schone kunsten, een museum in de Stationsstraat. Maar ook dat kende ik, daar werkte mijn vriendin Christy, de vrouw van wijlen Ferre Grignard, een bekende Antwerpse kleinkunstzanger. En het Mercatormuseum dan? Dat had ik al vijf keer bezocht. En ook de Kunst-Academie, het tabaksmuseum enz. ...
'Mijn cultuurgat valt dus eigenlijk nog mee', lachten we met z'n drieën. 'Laten we dan toch maar naar de luchtballons gaan kijken Clo-clo', grinnikte mijn halfbroer.
Op het moment dat we ons in de menigte mengden, galmde een Duitstalige pop-song over heel het marktgebeuren: 99 Luftballons van de zwoele Nena.
'Wie zingt dit ordinair deuntje?' vroeg Daniël mij ernstig.
'Oei', dacht ik bij mezelf 'wie is er nu de cultuurbarbaar?'
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
JEEZES MAN TOCH !
Ergens in het drukke India
was ik op zoek naar de
wijsheid van Boeddha, zat
in een metro, op weg
naar een sloppenwijk te
Calcutta om daar in het
maanlicht bij een kroostrijk
gezin aan te kloppen.
De grootmoeder wou reeds de
oude dekens opkloppen maar
ik besloot om bij de Ganges
nog even te gaan mediteren.
En daar kwamen de wijze
woorden van mijn overleden
vader weer in m'n gedachten:
Jeezes man toch, graaf niet
te diep in het bestaan, je
komt er toch niet levend uit.
Eet dus wat meer fruit en
zoek hier een lieve bruid.
En kweek een olifantenhuid!
Alleen zo hou je het in de
kosmos nog wel even uit.
Ergens in het drukke India
was ik op zoek naar de
wijsheid van Boeddha, zat
in een metro, op weg
naar een sloppenwijk te
Calcutta om daar in het
maanlicht bij een kroostrijk
gezin aan te kloppen.
De grootmoeder wou reeds de
oude dekens opkloppen maar
ik besloot om bij de Ganges
nog even te gaan mediteren.
En daar kwamen de wijze
woorden van mijn overleden
vader weer in m'n gedachten:
Jeezes man toch, graaf niet
te diep in het bestaan, je
komt er toch niet levend uit.
Eet dus wat meer fruit en
zoek hier een lieve bruid.
En kweek een olifantenhuid!
Alleen zo hou je het in de
kosmos nog wel even uit.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
ROLLING STONED ?
My mom yelled hard to me:
Come on ! And so I was born
in a cross-fire hurricane...
I was a baby who cried every
painted black night because
I was so hard to satisfy, but I
knew already: you can't
always get what you want.
I became a goodlooking boy
who loved every day another
honky tonk woman, some girls
were under my thumb, some
were stone stone cold, but
every body needs somebody
so I asked a stupid girl: Marry
me, I wanna be your man! Her
answer: Oh no! Not you again !
But it's all over now, I miss you Angie,
cause I'm 2000 light years from home.
Although I live now like a boeddhist
for a long long years, there is still one
drug I can't clean out of my veins :
The greatest rock and roll band...
and its moments of doubt and pains !
My mom yelled hard to me:
Come on ! And so I was born
in a cross-fire hurricane...
I was a baby who cried every
painted black night because
I was so hard to satisfy, but I
knew already: you can't
always get what you want.
I became a goodlooking boy
who loved every day another
honky tonk woman, some girls
were under my thumb, some
were stone stone cold, but
every body needs somebody
so I asked a stupid girl: Marry
me, I wanna be your man! Her
answer: Oh no! Not you again !
But it's all over now, I miss you Angie,
cause I'm 2000 light years from home.
Although I live now like a boeddhist
for a long long years, there is still one
drug I can't clean out of my veins :
The greatest rock and roll band...
and its moments of doubt and pains !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
WANT ER KOMEN ANDERE TIJDEN !
Ja, ik wil het volk voor mij winnen
door 'n vreedzame revolutie te beginnen
ieder in zijn droomhuis te laten wonen.
Villa's, kastelen of herenhuizen, kies maar
uit: we worden allen spirituele rijkeluizen.
Dàt kan men klaarspelen door de inkomens
van alle gezinnen gelijkmatig te verdelen.
Maar helaas, het zullen luchtkastelen blijven
waar ik enkel een gedicht over kan schrijven.
Of komt postuum mijn droom toch nog uit?
Zal ik dan geschiedenis schrijven terwijl ik in
Adamskostuum in 't Paradijs mag verblijven?
Ja, ik wil het volk voor mij winnen
door 'n vreedzame revolutie te beginnen
ieder in zijn droomhuis te laten wonen.
Villa's, kastelen of herenhuizen, kies maar
uit: we worden allen spirituele rijkeluizen.
Dàt kan men klaarspelen door de inkomens
van alle gezinnen gelijkmatig te verdelen.
Maar helaas, het zullen luchtkastelen blijven
waar ik enkel een gedicht over kan schrijven.
Of komt postuum mijn droom toch nog uit?
Zal ik dan geschiedenis schrijven terwijl ik in
Adamskostuum in 't Paradijs mag verblijven?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
(een gedicht over de oorlogscrimineel die tijdens zijn verhoor een gifbeker dronk na het aanhoren van zijn vonnis)
DE VERMOORDE ONSCHULD?
De generaal die veroordeeld werd
op het Joegoslavië-tribunaal in Den
Haag schreeuwde zijn onschuld uit:
Ik ben echt geen oorlogscrimineel
uw verdict is ronduit immoreel !!
Wat volgde is wereldwijd gezien
de aanwezige tolk had even geen
woorden meer: Dit is ongezien!
De rechter veroordeelde deze laffe
daad want hij vond dat de Kroaat
twintig jaar celstraf had verdiend.
Het is echter nog niet te laat ...
alleen de Mensenrechter bepaalt
wat er nu met deze man gebeurt.
Maar het Kwaad is geschied, hij
zal de geschiedenis ingaan als een
commandant die vele Bosnische
moslims onrecht heeft aangedaan.
Vergeven moet kunnen, zegt
men vaak, maar lijkt dat niet op
een inbraak bij de hemelpoort?
Want heeft deze man zijn
onschuld niet vermoord?
DE VERMOORDE ONSCHULD?
De generaal die veroordeeld werd
op het Joegoslavië-tribunaal in Den
Haag schreeuwde zijn onschuld uit:
Ik ben echt geen oorlogscrimineel
uw verdict is ronduit immoreel !!
Wat volgde is wereldwijd gezien
de aanwezige tolk had even geen
woorden meer: Dit is ongezien!
De rechter veroordeelde deze laffe
daad want hij vond dat de Kroaat
twintig jaar celstraf had verdiend.
Het is echter nog niet te laat ...
alleen de Mensenrechter bepaalt
wat er nu met deze man gebeurt.
Maar het Kwaad is geschied, hij
zal de geschiedenis ingaan als een
commandant die vele Bosnische
moslims onrecht heeft aangedaan.
Vergeven moet kunnen, zegt
men vaak, maar lijkt dat niet op
een inbraak bij de hemelpoort?
Want heeft deze man zijn
onschuld niet vermoord?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
MADAME MARIE BUCKET
Mijn moeder heeft een vrije geest
maar bij haar pietluttige vriendin
die zij meer dan een halve eeuw
kent, moet ze soms geeuwen, de
kleine burgeres heeft immers op
alles commentaar: op dat lelijke
blonde haar, de versleten foulard
en vaders ouderwetse dressoir.
Moeder is immuun voor deze scherpe
papegaaienstem die kwekt en kwaakt.
Maar als deze madame plotseling op tv
een bekende snaak in adamskostuum
ziet, laat ze alle remmen los, krijgt haar
kwaad gezicht ineens 'n glamourblos!
En als ik haar betrap plukt ze
verlegen aan de druiventros.
Want ondanks alle schone schijn blijkt
zij dan toch van vlees en bloed te zijn!
Mijn moeder heeft een vrije geest
maar bij haar pietluttige vriendin
die zij meer dan een halve eeuw
kent, moet ze soms geeuwen, de
kleine burgeres heeft immers op
alles commentaar: op dat lelijke
blonde haar, de versleten foulard
en vaders ouderwetse dressoir.
Moeder is immuun voor deze scherpe
papegaaienstem die kwekt en kwaakt.
Maar als deze madame plotseling op tv
een bekende snaak in adamskostuum
ziet, laat ze alle remmen los, krijgt haar
kwaad gezicht ineens 'n glamourblos!
En als ik haar betrap plukt ze
verlegen aan de druiventros.
Want ondanks alle schone schijn blijkt
zij dan toch van vlees en bloed te zijn!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
ODE AAN JAN BUYTAERT
Weg van het stadslawaai
schilderde hij de stilte waar hij
zoveel van hield terwijl de koele
zomerwind waaide door z'n kiel.
Want zijn ziel was een astronaut
die verre reizen maakte door de
kosmos, hij was wat buytenaerts.
Hij was een giraf in de steppe
die alles snel had gezien maar
ook gauw mensenfouten vergaf
zonder nog een keer om te zien.
Onlangs bezocht ik zijn graf
samen met een blondien die
zich ooit aan hem blootgaf.
Het werd een blij weerzien.
Hij heeft echter nooit 'n trouwring
gedragen maar ik wed dat in de
hemel vele witte bruiden hem
ten huwelijk zullen vragen...
Ja, hij is een van de groten der Aard !
Lang leve Jan Buytaert!
Weg van het stadslawaai
schilderde hij de stilte waar hij
zoveel van hield terwijl de koele
zomerwind waaide door z'n kiel.
Want zijn ziel was een astronaut
die verre reizen maakte door de
kosmos, hij was wat buytenaerts.
Hij was een giraf in de steppe
die alles snel had gezien maar
ook gauw mensenfouten vergaf
zonder nog een keer om te zien.
Onlangs bezocht ik zijn graf
samen met een blondien die
zich ooit aan hem blootgaf.
Het werd een blij weerzien.
Hij heeft echter nooit 'n trouwring
gedragen maar ik wed dat in de
hemel vele witte bruiden hem
ten huwelijk zullen vragen...
Ja, hij is een van de groten der Aard !
Lang leve Jan Buytaert!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
EEN PAREL VAN ONS PATRIMONIUM
Toen mijn vader in 1955 een mooie villa aan de Maas had gekocht waren zijn broers en zussen erg verwonderd, om niet te zeggen stikjaloers. Vooral vaders oudste broer, Francois, die toen vrederechter was, kon het niet verkroppen dat l'enfant terrible van de familie het zo ver geschopt had.
Vader floreerde er enkele jaren als antiquair en zakenman. Hij was gelukkig getrouwd, had drie mooie kinderen verwekt maar ... zijn drankprobleem deed hem de das om. Na vijftien jaar huwelijk kwam er een eind aan het sprookje. Enige tijd later zat vader aan lager wal, woonde in een kamer te Brussel.
Maar ook de zeven magere jaren gingen voorbij want vader ontmoette per toeval mijn halfbroer Stéfan, die sinds enkele maanden in een studentenkot leefde, twee straten verder. Nadat de mooie grote blonde jongeman zijn studies had afgewerkt, hadden ze plannen gemaakt om weer grof geld te verdienen: ze zouden een immobiliënkantoor oprichten ... het werd een groot succes!
In die wonderbaarlijke tijd nam vader me ooit eens mee naar Namen om zijn villa van eertijds door mij te laten bewonderen.
Maar toen vader overleed had hij het mooie verdiende geld alweer verbrast. Op enkele antieke spullen na, stierf hij zonder een rooie cent ...
Deze zomer waren we met z'n allen uitgenodigd voor een barbecue bij mijn halfbroer Daniel. Zijn zus Catherine liet ons trots een boekje zien, een uitgave van de provincie Namen, met de titel ' Perles de notre patrimoine'. En wat bleek? La belle villa stond afgebeeld op de eerste bladzij!
En onze vader zag dat het goed was!
Toen mijn vader in 1955 een mooie villa aan de Maas had gekocht waren zijn broers en zussen erg verwonderd, om niet te zeggen stikjaloers. Vooral vaders oudste broer, Francois, die toen vrederechter was, kon het niet verkroppen dat l'enfant terrible van de familie het zo ver geschopt had.
Vader floreerde er enkele jaren als antiquair en zakenman. Hij was gelukkig getrouwd, had drie mooie kinderen verwekt maar ... zijn drankprobleem deed hem de das om. Na vijftien jaar huwelijk kwam er een eind aan het sprookje. Enige tijd later zat vader aan lager wal, woonde in een kamer te Brussel.
Maar ook de zeven magere jaren gingen voorbij want vader ontmoette per toeval mijn halfbroer Stéfan, die sinds enkele maanden in een studentenkot leefde, twee straten verder. Nadat de mooie grote blonde jongeman zijn studies had afgewerkt, hadden ze plannen gemaakt om weer grof geld te verdienen: ze zouden een immobiliënkantoor oprichten ... het werd een groot succes!
In die wonderbaarlijke tijd nam vader me ooit eens mee naar Namen om zijn villa van eertijds door mij te laten bewonderen.
Maar toen vader overleed had hij het mooie verdiende geld alweer verbrast. Op enkele antieke spullen na, stierf hij zonder een rooie cent ...
Deze zomer waren we met z'n allen uitgenodigd voor een barbecue bij mijn halfbroer Daniel. Zijn zus Catherine liet ons trots een boekje zien, een uitgave van de provincie Namen, met de titel ' Perles de notre patrimoine'. En wat bleek? La belle villa stond afgebeeld op de eerste bladzij!
En onze vader zag dat het goed was!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
OH DIERBAAR VADER-LAND ?
Twee jaar geleden waren we op een mooie zomerdag uitgenodigd bij Benito, de vriend van mijn halfbroer Daniël. Zij woonden in een kleine bungalow met een enorm mooie tuin. We hadden het al een tijdje druk met een moeilijke lang aanslepende erfeniskwestie, een beetje ontspanning zou ons dus wel goed doen.
Broer Tom had moeder en mij opgepikt en een uurtje later reden wij vrolijk door het Waalse heuvellandschap, nog niks vermoedend dat het een bijzondere dag zou worden. Daniël had immers een verrassing voor ons in petto. Nadat hij ons hartelijk had verwelkomd, bood hij iets te drinken aan. Al snel haalden we leuke herinneringen op tot... zijn zus Cathérine en haar man Patrick plots aan de voortuin stonden, zichtbaar verbolgen omdat hun Vlaamse familie die zij nog nooit hadden ontmoet, eveneens van de partij zou zijn. Ook wij waren niet op de hoogte gebracht. Daniël had ons immers 'samen willen brengen' om een heel welbepaalde reden.
Cathérine heeft het jaren moeilijk gehad met vaders drankprobleem en wilde reeds vanaf haar tiende niks meer met hem te maken hebben, laat staan met moeder en ons. Nu veertig jaar later nam zij verveeld plaats onder de parasol en keek ons zwijgend en met argusogen aan.
Na enkele glaasjes cava ontdooide zij een beetje en informeerden wij naar elkaars bezigheden. De vader van haar man was luitenant-generaal bij het Belgische leger geweest. Na een tijdje kon er af en toe een glimlach af bij Cathérine en dus begon Patrick straffe verhalen te vertellen.
De zon gleed langzaam voorbij en zodoende ontstond er sympathie voor elkaar. Daniël keek zichtbaar tevreden terwijl hij met de gegrilde kippenboutjes rondging. Hij had al die jaren machteloos toegezien hoe zijn zus de hele misérie met mijn dierbare vader had opgekropt. Hij merkte nu dat het haar ontspande om ons te leren kennen...
Toen ik met haar man door de tuin keuvelde liet hij ontvallen dat zijn oom als notaris werkzaam was in mijn geboortestad. Nieuwsgierig maar voorzichtig vroeg ik hem naar de achternaam van die oom. En toen volgde er nog een verrassing: het betrof de notaris die zich met onze erfeniskwestie bezighield!
Zo namen we hartelijk afscheid van onze nieuwe familie en voldaan omhelsde Catherine ons innig.
Een week later was moeders erfeniskwestie eindelijk afgerond !
Twee jaar geleden waren we op een mooie zomerdag uitgenodigd bij Benito, de vriend van mijn halfbroer Daniël. Zij woonden in een kleine bungalow met een enorm mooie tuin. We hadden het al een tijdje druk met een moeilijke lang aanslepende erfeniskwestie, een beetje ontspanning zou ons dus wel goed doen.
Broer Tom had moeder en mij opgepikt en een uurtje later reden wij vrolijk door het Waalse heuvellandschap, nog niks vermoedend dat het een bijzondere dag zou worden. Daniël had immers een verrassing voor ons in petto. Nadat hij ons hartelijk had verwelkomd, bood hij iets te drinken aan. Al snel haalden we leuke herinneringen op tot... zijn zus Cathérine en haar man Patrick plots aan de voortuin stonden, zichtbaar verbolgen omdat hun Vlaamse familie die zij nog nooit hadden ontmoet, eveneens van de partij zou zijn. Ook wij waren niet op de hoogte gebracht. Daniël had ons immers 'samen willen brengen' om een heel welbepaalde reden.
Cathérine heeft het jaren moeilijk gehad met vaders drankprobleem en wilde reeds vanaf haar tiende niks meer met hem te maken hebben, laat staan met moeder en ons. Nu veertig jaar later nam zij verveeld plaats onder de parasol en keek ons zwijgend en met argusogen aan.
Na enkele glaasjes cava ontdooide zij een beetje en informeerden wij naar elkaars bezigheden. De vader van haar man was luitenant-generaal bij het Belgische leger geweest. Na een tijdje kon er af en toe een glimlach af bij Cathérine en dus begon Patrick straffe verhalen te vertellen.
De zon gleed langzaam voorbij en zodoende ontstond er sympathie voor elkaar. Daniël keek zichtbaar tevreden terwijl hij met de gegrilde kippenboutjes rondging. Hij had al die jaren machteloos toegezien hoe zijn zus de hele misérie met mijn dierbare vader had opgekropt. Hij merkte nu dat het haar ontspande om ons te leren kennen...
Toen ik met haar man door de tuin keuvelde liet hij ontvallen dat zijn oom als notaris werkzaam was in mijn geboortestad. Nieuwsgierig maar voorzichtig vroeg ik hem naar de achternaam van die oom. En toen volgde er nog een verrassing: het betrof de notaris die zich met onze erfeniskwestie bezighield!
Zo namen we hartelijk afscheid van onze nieuwe familie en voldaan omhelsde Catherine ons innig.
Een week later was moeders erfeniskwestie eindelijk afgerond !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
A BRIEF HISTORY
Gekluisterd aan de zwaartekracht van
zijn rolstoel communiceerde dit genie
met collega's via een spraakcomputer.
Als student aan Oxford en Cambridge was
hij niet bepaald populair, toch hing er ook
voor hem weldra love in the air, hij begon
van geluk en plezier bijna te stampvoeten.
Met veel vingertoppengevoel wist hij een
theorie over zwarte gaten te formuleren.
Want ondanks z'n fysieke achteruitgang
genoot hij ervan om met zijn scooter te
racen op de wegen van de vooruitgang.
Met zijn overlijden verliest het heelal
een intellectuele spierbal die big was
en wellicht ooit wel eens intens bang.
Hij was immers een mens en dus was
ook voor hem levensgeluk van belang!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
FILO SOFIA
Graag zou ik willen filosoferen
met Sofie, een psychologe die
wellicht zonder schroom mijn
theorie rond het goede leven
zal falsificeren, waar nodig.
Want mijn kritisch denken wordt
gestimuleerd als zij als schepen
van welzijn 'n pleidooi houdt voor
'n groene gezonde maatschappij.
Bij de aankomende verkiezingen
trekt ze de lijst, mijn stem heeft
zij, haar visie is immers mijn wet !
Filo Sofia !!
Uw wijsheid bemin ik !
Tot dan Sofie, tot bij het kies-loket !!
Graag zou ik willen filosoferen
met Sofie, een psychologe die
wellicht zonder schroom mijn
theorie rond het goede leven
zal falsificeren, waar nodig.
Want mijn kritisch denken wordt
gestimuleerd als zij als schepen
van welzijn 'n pleidooi houdt voor
'n groene gezonde maatschappij.
Bij de aankomende verkiezingen
trekt ze de lijst, mijn stem heeft
zij, haar visie is immers mijn wet !
Filo Sofia !!
Uw wijsheid bemin ik !
Tot dan Sofie, tot bij het kies-loket !!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
A DATE WITH KATE ?
In hartje Londen slenterde ik die winteravond over de Tower Bridge. Ik kwam net terug van een klassiek pianoconcert. Het hotel waar ik verbleef was nog een eind van hier en dus wilde ik eerst vanop een bankje van de bevroren Theems genieten. Het begon te sneeuwen, gauw nam ik nog een slokje van de fles Gin die ik had gekocht om me op te warmen. The Big Ben sloeg exact middernacht. Ik begon bijna in te dutten.
Op dat moment hoorde ik achter me een vriendelijke zachte stem: Mijnheer, kan ik U helpen? ' Ik draaide mij om en zag prinses Kate Middleton staan !! Ik was te verbouwereerd om iets terug te zeggen maar ze wenkte mij en even later zat ik naast haar in de gouden koets met de prachtige zwartglimmende paarden. 'Dit kan niet waar zijn' dacht ik, 'dit moet een droom zijn !'
Na een korte stilte vroeg zij wie ik was en wat ik deed. Ik had echter geen zin om over mezelf te praten en dus informeerde ik beleefd naar haar haar zoontje George. Al gauw deed zij dienst als stadsgids, we passeerden The British museum, The London Zoo en enkele mooie standbeelden, de prinses wist over al deze bezienswaardigheden gezellig te vertellen.Tot mijn grote verrassing stopten we aan het Buckingham Palace. Alsof we elkaar al jaren kenden stapten we hand in hand uit de koets. Ze fluisterde: 'Claude ik nodig je graag uit voor een romantisch diner.' Toen werd het mij allemaal wat teveel: ik gleed uit en viel achterover en was zo even bewusteloos !
Na een tijdje opende ik mijn ogen en zag een oud vrouwtje bezorgd naar me staren.
'Mijnheer, kan ik je helpen? '
'Wat is er gebeurd?' ijlde ik.
'Ach jongeman, je lag hier buiten westen naast dit bankje ! glimlachte zij
Ik keek wild om mij heen, zag het bankje van daarnet en de bevroren Theems, het was nog altijd nacht !
'Ik moet gedroomd hebben' stamelde ik.
'Ja, je mompelde iets over een date met Kate !'
In hartje Londen slenterde ik die winteravond over de Tower Bridge. Ik kwam net terug van een klassiek pianoconcert. Het hotel waar ik verbleef was nog een eind van hier en dus wilde ik eerst vanop een bankje van de bevroren Theems genieten. Het begon te sneeuwen, gauw nam ik nog een slokje van de fles Gin die ik had gekocht om me op te warmen. The Big Ben sloeg exact middernacht. Ik begon bijna in te dutten.
Op dat moment hoorde ik achter me een vriendelijke zachte stem: Mijnheer, kan ik U helpen? ' Ik draaide mij om en zag prinses Kate Middleton staan !! Ik was te verbouwereerd om iets terug te zeggen maar ze wenkte mij en even later zat ik naast haar in de gouden koets met de prachtige zwartglimmende paarden. 'Dit kan niet waar zijn' dacht ik, 'dit moet een droom zijn !'
Na een korte stilte vroeg zij wie ik was en wat ik deed. Ik had echter geen zin om over mezelf te praten en dus informeerde ik beleefd naar haar haar zoontje George. Al gauw deed zij dienst als stadsgids, we passeerden The British museum, The London Zoo en enkele mooie standbeelden, de prinses wist over al deze bezienswaardigheden gezellig te vertellen.Tot mijn grote verrassing stopten we aan het Buckingham Palace. Alsof we elkaar al jaren kenden stapten we hand in hand uit de koets. Ze fluisterde: 'Claude ik nodig je graag uit voor een romantisch diner.' Toen werd het mij allemaal wat teveel: ik gleed uit en viel achterover en was zo even bewusteloos !
Na een tijdje opende ik mijn ogen en zag een oud vrouwtje bezorgd naar me staren.
'Mijnheer, kan ik je helpen? '
'Wat is er gebeurd?' ijlde ik.
'Ach jongeman, je lag hier buiten westen naast dit bankje ! glimlachte zij
Ik keek wild om mij heen, zag het bankje van daarnet en de bevroren Theems, het was nog altijd nacht !
'Ik moet gedroomd hebben' stamelde ik.
'Ja, je mompelde iets over een date met Kate !'
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
DE DWANG-EROTICUS
Jawel, hij is een dwang-eroticus
die urenlang op de bank ligt te
zeuren bij de psycho-analyticus.
Tja, de patiënt is nog student
een narcist die op de schoolbus
de collegemeisjes verwent met
hier en daar 'n vals compliment.
Hij is cool maar met slechts één doel:
het andere geslacht een kus geven en
zoveel meer, het wordt een obsessie
voor hem, daarom gaat hij elke zomer
verkoeling zoeken bij het stadsmeer.
Ach, concludeert de psycho-analyst:
verleiden moet je doen met passie
en vooral niet geprogrammeerd...
Dàt is pas een must !!
Veel succes, dwang-eroticus !
En tot nooit meer ?
Jawel, hij is een dwang-eroticus
die urenlang op de bank ligt te
zeuren bij de psycho-analyticus.
Tja, de patiënt is nog student
een narcist die op de schoolbus
de collegemeisjes verwent met
hier en daar 'n vals compliment.
Hij is cool maar met slechts één doel:
het andere geslacht een kus geven en
zoveel meer, het wordt een obsessie
voor hem, daarom gaat hij elke zomer
verkoeling zoeken bij het stadsmeer.
Ach, concludeert de psycho-analyst:
verleiden moet je doen met passie
en vooral niet geprogrammeerd...
Dàt is pas een must !!
Veel succes, dwang-eroticus !
En tot nooit meer ?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
LIFE IS LIFE
Sinds het ontstaan van het Leven hier
moeten mensen en dieren op jacht
zich een weg banend door de jungle.
En in de oceanen houdt men zich schuil in
het zeewier, is men op elk gevaar bedacht.
Maar de Aarde is slechts een kiezelsteen in
een groter kosmisch clubverband waarvan
het Ingenieus Plan van atomen en planeten
vele keren terechtkwam in de prullenmand.
En we kunnen enkel wijsheid verwerven
want dàt is de enige rijkdom die we van het
Leven kunnen erven, dat waren immers de
eerste wetsontwerpen van onze Premier !
Zijn wil geschiede !
Nam Hij ooit ... LSD voor zoveel fantasie?
Welnee, Life is life! Het is een Opus Dei !
Sinds het ontstaan van het Leven hier
moeten mensen en dieren op jacht
zich een weg banend door de jungle.
En in de oceanen houdt men zich schuil in
het zeewier, is men op elk gevaar bedacht.
Maar de Aarde is slechts een kiezelsteen in
een groter kosmisch clubverband waarvan
het Ingenieus Plan van atomen en planeten
vele keren terechtkwam in de prullenmand.
En we kunnen enkel wijsheid verwerven
want dàt is de enige rijkdom die we van het
Leven kunnen erven, dat waren immers de
eerste wetsontwerpen van onze Premier !
Zijn wil geschiede !
Nam Hij ooit ... LSD voor zoveel fantasie?
Welnee, Life is life! Het is een Opus Dei !