Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

ik houd mij staande

dus houd ik mij staande
en open mijn hart
spreek het woord
dat niet geliefd is,
in deze dagen verbleekt
in getijden van tijd

en ik doorsta
eeuwen van ontkenning
heb slechts voor ogen
het uitbottend zaad

door jou geleid
tot aan de bron
omsluit mijn voel
opengebarsten wonden
opdat  ingebedde kracht
vleugels ontvouwt
*******************
sunset 28-09-2018

[sunset]

jou, maar ook mij

letters dansen
op maagdelijk papier
branden beelden
in luisterende harten

bloed druppelt
met elk woord
in elke zin
zijn zoveel vragen

dit kind in mij
wil alles veranderen
hunkerend hopen
enkel liefde te voelen

kleine doden
lachen en wenen
reinigen mij
door hartstocht en verlangen

scheppen dromen
waar grenzen verdwijnen
helen misschien
jou, maar ook mij
*******************
sunset 29-09-2018

[sunset]

[je haar ruikt naar voorbereidingen
en na het avondeten kan ik
uien van knoflook onderscheiden]

jouw mond ligt op mijn naakte borst
en tussen ons rust een voldane stilte
die gelukkige momenten weerspiegelt
evenals oktober-grauwe dagen

liefde heeft geen behoefte aan praten
*******************
sunset 03-10-2018

[sunset]

wagenwijd geopend

wat blijft
is niet meer dan een oever
of maar een simpele smalle veldweg

en tot voorbij de laatste lichten
door niets of niemand opgehouden
loop ik tot in jouw  mond

zo ver wil ‘k gaan
nu mijn ziel reis-klaar is
en hemel slechts een kleine deur

wagenwijd geopend
*******************
sunset 05-10-2018

[sunset]

regenbogen verbinden

ik sla mijn hemel op
onder mijn bed
daar in het donker
waar in een koud Rome
ik als nomade droom
over rustige wateren,
regenbogen verbinden
de luchten en aarde

er bestaat geen terugkeer
uit deze slaap noch uit gene zijde
van mijn immer bonzend hart
*******************
sunset 06-10-2018

[sunset]

ik leef en lief en droom

dagen minderen wijl ik de weiden volg
waarop de paarden paren
de nacht draag ik als anorak
en met de maan volg ik de velden

mijn kloppend hart is rood en rond
ik zweef intiem op wolken
en leef en lief en droom
*******************
sunset 09-10-2018

[sunset]

oktober

woorden slippen van de tong
balanceren op de rand van de afgrond
dwarrelen dansend neer

weekwarme handen van de zomer
vermageren tot op beenderen
knijpen je de hals dicht

traag zingt de dood
- en alles luistert naar hem

sunset 16-10-2018

[sunset]

toch zie je reeds knoppen schemeren

bijna november zegt het kalenderblad
de zon verschuilt zich na haar gloriedagen 
nu heerst het grauwe van de grijze wolken

kragen worden hoog gedragen
en bloezen dichtgeknoopt
in herfstelijk winters zwijgen

onder de bast van bast van naakte bomen
zie je reeds knoppen schemeren
als kleine sterren in de donkere nachten
die zelfs in ’t diepste duister hoop ons schrijven
*******************
sunset 19-10-2018

[sunset]

het kloppen van mijn hart

nog steeds valt er iets te zeggen
blijft mijn mond  geopend
en slechts heel af en toe gesloten

pijnpunten die jij op mij richt zijn vergiftigd
en wanneer je stilte kunt fotograferen
is mijn zwijgen een slanke vis

die zilverkleurig glad
uit de diepste diepte
hoopvol naar jou omhoog kijkt
*******************
sunset 22-10-2018

[sunset]

wij buigen voor de schaduw
(nacht van de nacht)

wij lopen de dag na
die rood aan een horizon verdwijnt
alsof hij zich schaamt voor de nacht

die over ’t land naderbij komt
als niet te blussen vuur
dat ons te langzaam maakt

wij buigen voor de schaduw
die ons van achter in de knieën
gericht neerslaat terwijl de hemel

de toppen van bomen nog laat oplichten
tot ook zij uiteindelijk zwart worden
en met het duister vergroeien

tenslotte geven wij het op
het licht is ons al zo ver vooruit
dat wij het reeds in een ander land vermoeden

waarom  zouden wij donker verlichten
en daarmee uren lengen
die wij stelen  van broodnodige rust?
*******************
sunset 24-10-2018

[sunset]

ik vraag je niet te geeuwen

ik haat de vochtige dagen
of het nu vorst is of ook nevel
dat is mij eender, maakt niets uit

ik blaas adem uit mijn longen
en ’t warme van de lucht
lijkt als een koorts voor jou

en ‘k vraag je niet te geeuwen;
mijn trommelvellen
zouden kunnen scheuren
*******************
sunset 27-10-2018

[sunset]

naar huis, naar huis

een ondergaande zon
vleit zich tegen
het stervensrode eikenblad

vuur gloeit door me heen
maar niet aardewaarts
hemelhoog toont het
de weg van mijn verlangen

een band van donkere wolken
trekt over de zee
tot aan de koperen horizon

geluiden van de branding
en ver meeuwengekrijs
begeleiden mijn zwijgen

naar huis, naar huis
fluisteren de twijgen
- wind houdt de adem in
*******************
sunset 29-10-2018

[sunset]

plots schaduwloos

ik weet nog waar het is
alsof een omweg dagelijks
ernaartoe leidt
en zelfs eraan voorbij
met onveranderlijk een naam nog op de deur

misschien dat het de mijne is
maar nu, sinds het nu allemaal voorbij,
haar schaduw mist en ik,
ik er twee heb

tenminste, tot gisteren nog
toen ik haar weer ontmoette in het park
en zij niets zei
mij heel gewoon voorbijging
de schaduwen met haar mee

en ik plots schaduwloos
en weg
zelfs het donkere raam
en ook de voordeur, nameloos
*******************
sunset 30-10-2018

[sunset]

hinderlijk of niet,
waterstraten stromen
wild in een herfstwind

een zachte vroegte
opent zich
voor mensen in huizen

wij drijven de tijd voorwaarts
tot zij pijnvol schreeuwt
en alle wolken verteert

in een blauw uitspansel
dat harten bekleedt
met ontelbare sterren
*******************
sunset 04-11-2018

[sunset]

vooruitblik op kerst

een stadsherberg vol vee en stro
en het begint met barensweeën
waarna schokkende krampen
op het einde van het gesteun

loopt het jaar op laatste benen
overleeft winterse sneeuw
op de hoogste toppen
en levend zaad
wordt onbevlekt ontvangen

maakt toch de hemel heel
*******************
sunset 05-11-2018