Het lichtend pad
-
figaretto - Lid geworden op: 13 aug 2005, 14:10
- Locatie: waar de meeuwen schreeuwen boven 't golfgedruis...
Delaatste decennia zien we een flukse toename van het aantal betogingen
en de ermee gepaard gaande baldadigheden. Iedereen demonstreert
tegen alles : tegen brandstofprijzen en BTW op elektriciteit, tegen
Trump en Macron, tegen zij die voor Marrakesh zijn en dezen die er
tegen zijn, tegen het warme weer maar ook tegen de vallende bladeren,
tegen Michel, Bart, Theo, Schild en zijn Vrienden, kortom tegen Jan
en Alleman.Ditalles brengt me op het idee dat we bezig zijn met totaal overbodige
zaken omdat wij niet weten wat goed voor ons is, terwijl we
beschikken over een leger van specialisten zoals klimaatexperten,
deradicaliseringsambtenaren, milieuactivisten, politicologen,
voedingsgoeroes, enfin, teveel om op te sommen. Waarom moeten wij nog
nadenken over existentiële levensvragen of over dagdagelijkse
beslommeringen wanneer we een armada van intellectuelen ter
beschikking hebben die in onze plaats nadenken en weten wat goed voor
ons is ? Moeten wij dan überhaupt nog nadenken?Neemnu ons onderwijs. Tot voor enige tijd was gekend dat het Vlaamse
onderwijs tot de top van de wereld behoorde maar nu stilaan wegzakt
uit die top. Is dat nu erg ? Maar neen, want vroeger gebruikte men
als criterium de kennisoverdracht ! Kunt u zich dat nu nog
voorstellen ??? Kennisoverdracht ! Mensen, waar haalde men het ?
Maar ja, dit was te wijten aan het feit dat wij toen nog niet de
geneugten kenden van de vele onderwijspsychologen die er ons op wezen
dat kennisoverdracht een archaïsch begrip is, niet meer van deze
tijd, en dat het onderwijs voortaan “leuk” moest zijn. De
leerkracht moet een coach worden die aandacht besteedt aan de
amusementswaarde van zijn/haar lesuren. Dat de aarde een sfeer is die
om haar as draait, dat de vierkantswortel uit 121 gelijk is aan 11 en
dat de slag bij Waterloo niet op een gelijk spel eindigde, ook niet
na verlengingen, maar door Napoleon Bonaparte werd verloren, dit zijn
toch allemaal dingen die je op Internet kunt vinden !Eigenlijkis deze brief te kort om al de narigheden op te sommen die men zich
op de hals haalt door zelf na te denken en het betere denkwerk niet
over te laten aan de grotere geesten. Toch misschien nog dit
voorbeeld : de immigratie. Vroeger dacht ik – totaal verkeerd
natuurlijk – dat ongebreidelde immigratie wel eens gevolgen zou
kunnen hebben voor onze sociale zekerheid, taalachterstand in werk en
onderwijs of veiligheid. Hoe dwaas was ik toch ! Gelukkig brachten
gerespecteerde personaliteiten uit de politiek en de media mij nog
tijdig op het juiste spoor. Zij zijn de Duiders die dwalenden zoals
ik (en vele andere oningewijden) zich er van bewust maken dat het
precies die nieuwkomers zijn uit verre landen waar veel zand is, die
voor onze pensioenen gaan zorgen. Velen onder hen, de meeste zelfs,
zullen ons ook inwijden in hun verheven cultuur, gebaseerd op hun
Heilig Boek. Zij zijn onze dankbaarheid waardig.Onlangsvolgde ik op televisie een programma waarin een nobele Duider een
vraag voorgeschoteld kreeg van een wellicht onwetende criticaster
waarbij deze laatste de stelling poneerde dat sedert de toevloed van
legale en illegale verrijkers, de dodelijke terreuraanslagen in
zorgwekkende mate toenemen. De Duider glimlachte even en zei dat het
aantal doden en verminkten die hier bij betrokken waren, slechts
enkele tientallen en dozijnen waren terwijl er op de weg elk jaar
honderden sneuvelen. “Moeten we dan ook het autorijden verbieden ?”
vroeg hij retorisch. Dat de onverlaat daarop repliceerde dat het in
het eerste geval om moorden gaat en in het andere om ongelukken,
wuifde de Duider achteloos weg met de opmerking : “Dood is toch
dood. Welk verschil maakt dat uit !” Wijze woorden natuurlijk waar
geen speld tussen te krijgen is.Maarwat bij mij persoonlijk alle twijfel heeft doen wegvloeien is het
besef dat ik lange tijd aan de verkeerde kant van de
wereldgeschiedenis heb gestaan. Dit feit werd me niet kond gedaan
door een of andere cafékennis maar door niemand minder dan onze
Eerste Minister tijdens zijn toespraak voor de Verenigde Naties in
Marokko. Hij en zijn aanhangers staan langs de goede kant van de
geschiedenis ; dat heeft hij uitdrukkelijk gezegd. En ik wil ook
langs die kant staan. Voortaan zal ik dus zelf niet te veel meer
nadenken want dat kan gevaarlijk zijn, net zoals houtkachels branden,
vlees eten of voor een populistische partij stemmen. Neen, die
geestelijke arbeid laat ik nu over aan hen die op een hogere morele
ladder staan. Zij zijn als Het Lichtend Pad en wij, met ons benepen
gedachtegoed als gevolg van een laag IQ, moeten ons gelukkig prijzen
dat we kunnen mee kijken naar hun brede horizon.
figaretto
en de ermee gepaard gaande baldadigheden. Iedereen demonstreert
tegen alles : tegen brandstofprijzen en BTW op elektriciteit, tegen
Trump en Macron, tegen zij die voor Marrakesh zijn en dezen die er
tegen zijn, tegen het warme weer maar ook tegen de vallende bladeren,
tegen Michel, Bart, Theo, Schild en zijn Vrienden, kortom tegen Jan
en Alleman.Ditalles brengt me op het idee dat we bezig zijn met totaal overbodige
zaken omdat wij niet weten wat goed voor ons is, terwijl we
beschikken over een leger van specialisten zoals klimaatexperten,
deradicaliseringsambtenaren, milieuactivisten, politicologen,
voedingsgoeroes, enfin, teveel om op te sommen. Waarom moeten wij nog
nadenken over existentiële levensvragen of over dagdagelijkse
beslommeringen wanneer we een armada van intellectuelen ter
beschikking hebben die in onze plaats nadenken en weten wat goed voor
ons is ? Moeten wij dan überhaupt nog nadenken?Neemnu ons onderwijs. Tot voor enige tijd was gekend dat het Vlaamse
onderwijs tot de top van de wereld behoorde maar nu stilaan wegzakt
uit die top. Is dat nu erg ? Maar neen, want vroeger gebruikte men
als criterium de kennisoverdracht ! Kunt u zich dat nu nog
voorstellen ??? Kennisoverdracht ! Mensen, waar haalde men het ?
Maar ja, dit was te wijten aan het feit dat wij toen nog niet de
geneugten kenden van de vele onderwijspsychologen die er ons op wezen
dat kennisoverdracht een archaïsch begrip is, niet meer van deze
tijd, en dat het onderwijs voortaan “leuk” moest zijn. De
leerkracht moet een coach worden die aandacht besteedt aan de
amusementswaarde van zijn/haar lesuren. Dat de aarde een sfeer is die
om haar as draait, dat de vierkantswortel uit 121 gelijk is aan 11 en
dat de slag bij Waterloo niet op een gelijk spel eindigde, ook niet
na verlengingen, maar door Napoleon Bonaparte werd verloren, dit zijn
toch allemaal dingen die je op Internet kunt vinden !Eigenlijkis deze brief te kort om al de narigheden op te sommen die men zich
op de hals haalt door zelf na te denken en het betere denkwerk niet
over te laten aan de grotere geesten. Toch misschien nog dit
voorbeeld : de immigratie. Vroeger dacht ik – totaal verkeerd
natuurlijk – dat ongebreidelde immigratie wel eens gevolgen zou
kunnen hebben voor onze sociale zekerheid, taalachterstand in werk en
onderwijs of veiligheid. Hoe dwaas was ik toch ! Gelukkig brachten
gerespecteerde personaliteiten uit de politiek en de media mij nog
tijdig op het juiste spoor. Zij zijn de Duiders die dwalenden zoals
ik (en vele andere oningewijden) zich er van bewust maken dat het
precies die nieuwkomers zijn uit verre landen waar veel zand is, die
voor onze pensioenen gaan zorgen. Velen onder hen, de meeste zelfs,
zullen ons ook inwijden in hun verheven cultuur, gebaseerd op hun
Heilig Boek. Zij zijn onze dankbaarheid waardig.Onlangsvolgde ik op televisie een programma waarin een nobele Duider een
vraag voorgeschoteld kreeg van een wellicht onwetende criticaster
waarbij deze laatste de stelling poneerde dat sedert de toevloed van
legale en illegale verrijkers, de dodelijke terreuraanslagen in
zorgwekkende mate toenemen. De Duider glimlachte even en zei dat het
aantal doden en verminkten die hier bij betrokken waren, slechts
enkele tientallen en dozijnen waren terwijl er op de weg elk jaar
honderden sneuvelen. “Moeten we dan ook het autorijden verbieden ?”
vroeg hij retorisch. Dat de onverlaat daarop repliceerde dat het in
het eerste geval om moorden gaat en in het andere om ongelukken,
wuifde de Duider achteloos weg met de opmerking : “Dood is toch
dood. Welk verschil maakt dat uit !” Wijze woorden natuurlijk waar
geen speld tussen te krijgen is.Maarwat bij mij persoonlijk alle twijfel heeft doen wegvloeien is het
besef dat ik lange tijd aan de verkeerde kant van de
wereldgeschiedenis heb gestaan. Dit feit werd me niet kond gedaan
door een of andere cafékennis maar door niemand minder dan onze
Eerste Minister tijdens zijn toespraak voor de Verenigde Naties in
Marokko. Hij en zijn aanhangers staan langs de goede kant van de
geschiedenis ; dat heeft hij uitdrukkelijk gezegd. En ik wil ook
langs die kant staan. Voortaan zal ik dus zelf niet te veel meer
nadenken want dat kan gevaarlijk zijn, net zoals houtkachels branden,
vlees eten of voor een populistische partij stemmen. Neen, die
geestelijke arbeid laat ik nu over aan hen die op een hogere morele
ladder staan. Zij zijn als Het Lichtend Pad en wij, met ons benepen
gedachtegoed als gevolg van een laag IQ, moeten ons gelukkig prijzen
dat we kunnen mee kijken naar hun brede horizon.
figaretto
-
MichelN - Lid geworden op: 16 nov 2008, 17:44
- Locatie: Groot-Leuven
Best een aardig bericht maar quasi onleesbaar door de knullige lay-out, misschien eerst eens door een tekstverwerker halen?figaretto schreef:Delaatste decennia zien we een flukse toename van het aantal betogingen
en de ermee gepaard gaande baldadigheden.[...]
"Les socialistes aiment tellement les pauvres qu'ils en fabriquent" (Jacques Godfrain)
-
figaretto - Lid geworden op: 13 aug 2005, 14:10
- Locatie: waar de meeuwen schreeuwen boven 't golfgedruis...
Wellicht wel. Ik ga als volgt te werk : ik schrijf een tekst en plaats die bij "Mijn documenten". Dan kopieer ik hem en plak hem bij Sennet. Als "voorbeeld" verschijnt hij net zoals in mijn origineel maar na "oK" en het versturen verschijnt hij zoals hierboven. Maar het dient gezegd dat ik niet goed overweg kan met een tekstverwerker ; eigenlijk ken ik dit niet.MichelN schreef: Best een aardig bericht maar quasi onleesbaar door de knullige lay-out, misschien eerst eens door een tekstverwerker halen?
-
Fazal
Als je knipt en plakt in een bericht op het forum, dan verwerk je de tekst beter in uw bericht zelf, alvorens het te versturen.figaretto schreef:Wellicht wel. Ik ga als volgt te werk : ik schrijf een tekst en plaats die bij "Mijn documenten". Dan kopieer ik hem en plak hem bij Sennet. Als "voorbeeld" verschijnt hij net zoals in mijn origineel maar na "oK" en het versturen verschijnt hij zoals hierboven. Maar het dient gezegd dat ik niet goed overweg kan met een tekstverwerker ; eigenlijk ken ik dit niet.MichelN schreef: Best een aardig bericht maar quasi onleesbaar door de knullige lay-out, misschien eerst eens door een tekstverwerker halen?
-
figaretto - Lid geworden op: 13 aug 2005, 14:10
- Locatie: waar de meeuwen schreeuwen boven 't golfgedruis...
Merci Fazal. Bij een volgende gelegenheid zal ik dat proberen. Ik zeg wel : proberen.Fazal schreef: Als je knipt en plakt in een bericht op het forum, dan verwerk je de tekst beter in uw bericht zelf, alvorens het te versturen.
-
figaretto - Lid geworden op: 13 aug 2005, 14:10
- Locatie: waar de meeuwen schreeuwen boven 't golfgedruis...
Waarschijnlijk wel ; mede daarom ben ik deze middag aan een cursus begonnen die deze dingen moet verhelderen. Elke maandagnamiddag tot begin april. Eigenlijk valt deze onder de noemer "Volwassenenonderwijs". Ik heb wel gemerkt dat de deelnemers al zeer lange tijd volwassen zijn.Fazal schreef:Maar er zal heel wat werk aan zijn hoor Figaretto.
-
figaretto - Lid geworden op: 13 aug 2005, 14:10
- Locatie: waar de meeuwen schreeuwen boven 't golfgedruis...
K A T
De kat : zij. De hond : hij. Zo vindt men het in een woordenboek. Hond is mannelijk, kat is vrouwelijk, behalve als men het specifiek over een kater heeft, dan is ze mannelijk. Taalkundig is dit correct. Onze Nederlandse vrienden slaan de bal wel eens mis als ze het over koeien hebben. Ze zeggen dikwijls : “de koe, hij staat in de wei en hij geeft melk”. Dit is een slechte spreekgewoonte en druist in tegen de natuurwetten.
Waarom katten als vrouwelijk bestempeld worden en honden niet, staat nergens vermeld. Ik zal aan deze lacune verhelpen.
Eerst is er de manier van voortbewegen, die is sierlijk, elegant en lichtjes heupwiegend ; dames die modekledij presenteren hebben alles geleerd van dit dier wanneer ze hun ding doen op de catwalk. Catwalk betekent niet meer of niet minder dan “kattengang”. “Dogwalk”daarentegen is iets dat niet bestaat en dat best niet in het leven wordt geroepen. Er is al genoeg ongein in dit leven.
Uit mijn jeugd herinner ik me hoe onze kat van het ene uiteinde van de schoorsteenmantel naar de andere huppelde. Mijn moeder was een zeer gelovig mens waardoor die schoorsteenmantel rijkelijk versierd was met een doorzichtig lievevrouwbeeldje met geneeskrachtig water uit de grotten van Lourdes, een kruisbeeld, een statuutje van de heilige Jozef met Kind, een fotostatiefje met de beeltenis van paus Pius XII en nog enkele stichtende voorwerpen meer. Welnu, zij laveerde (de kat, niet mijn moeder) daar netjes en gezwind tussendoor zonder ook maar iets aan te raken, laat staan heiligschennend om te gooien. Net het tegenovergestelde van de spreekwoordelijke hond in het kegelspel.
Katten zijn ook de meest aristocratische dieren die ik ken. In geval van mensen kan men aristocratie met heel wat kenmerken overladen maar in wezen komen die er allemaal op neer dat een aristocraat een persoon is die graag met rust wordt gelaten. De kat wil ook met rust worden gelaten. Het is dan ook zinloos om haar kunstjes proberen aan te leren : hopen dat ze je een stok zal terugbrengen die jij in de vijver hebt gegooid is net zo vergeefs als hopen dat Albert II zijn dochter zal erkennen.
Veel mensen denken : och, ik zal eens aardig doen tegenover haar en haar optillen en over mijn knie leggen en eens aaien. Helemaal verkeerd ! Je hoort te wachten tot zij het het meest geschikte moment vindt om aan wederzijdse sympathiebetuigingen te doen en plaats te nemen op die schoot of die knie. Dit is gunstbetoon harentwege. Wat je wel mag doen is praten tegen haar wanneer ze ergens op het tapijt of in een zetel ligt te mijmeren. Ze is een dankbaar gehoor en zal je nooit onderbreken. Onlangs heb ik haar gedurende twintig minuten onderhouden over de potentiële complicaties bij een mogelijke staatshervorming. Uit haar houding kon ik opmaken dat het haar geen seconde verveelde. Nu en dan liet ze een instemmend krrr krrr horen en geen moment geeuwde ze. Alleen toen ik nogal in detail uitweidde over belangenconflicten en dubbele tweederde meerderheden in beide taalgroepen, knipperde ze wel even met ogen. Maar dat doen mensen dan ook wel eens in zulke complexe materies.
Eigenlijk glimlachte ze de hele tijd. Wij noemen dat spinnen maar het spinnen van de kat is haar glimlach. Andere dieren kunnen dat niet. Die laatsten beginnen dan gewoon met hun staart te zwiepen. Katten mogen dan wel goede luisteraars zijn maar het zijn geen lezers ; meer zelfs, aan lezen hebben ze een duidelijke hekel. Neem nu een doorsnee ochtend : ik kom met mijn vaakogen de trap af en beneden staat dat heerlijk schepsel mij op te wachten om mij hartstochtelijk rond de kuiten te draaien bij het produceren van lieflijke zachte knorrende geluidjes. Zalig… Wie dit nooit meemaakte heeft wat gemist in het leven. Maar dan ga ik zitten en neem de krant ter hand. Dat valt wat tegen. Ze springt op mijn knie, duwt met haar kop de buitenste bladzijden naar de kant en bewerkt de overige met haar klauwen tot algehele chaos. In den beginne dacht ik dat ze haar onenigheid wou tonen met de teneur van het blad en daarom schakelde ik over naar een andere krant met meer conservatieve opiniestukken maar dat bleek geen verschil te maken. Het werd me duidelijk dat ze in de mening verkeerde dat de inhoud van die gazetten niet waard was om door haar vriend te worden gelezen. Eigenlijk kon ik haar geen ongelijk geven en liet haar dus begaan, zijnde het zich neervlijen op mijn bovenbeen en het starten van haar goedkeurende spinnende glimlach. En na een kwartuurtje springt ze recht, scherpt haar nagels verder aan het kattenrek en slentert naar de voerbak onderwijl naar mij kijkend als een stille maar duidelijke wenk. Ik heb het begrepen.
figaretto
P.S. : sommige lezers zullen nu zeggen “Oei ; figaretto is een kattenmens...” Dat is juist, maar voor de hondenliefhebbers niet getreurd. Later verschijnt er wel een stukje met als titel : “Honden en ander ongedierte.”
De kat : zij. De hond : hij. Zo vindt men het in een woordenboek. Hond is mannelijk, kat is vrouwelijk, behalve als men het specifiek over een kater heeft, dan is ze mannelijk. Taalkundig is dit correct. Onze Nederlandse vrienden slaan de bal wel eens mis als ze het over koeien hebben. Ze zeggen dikwijls : “de koe, hij staat in de wei en hij geeft melk”. Dit is een slechte spreekgewoonte en druist in tegen de natuurwetten.
Waarom katten als vrouwelijk bestempeld worden en honden niet, staat nergens vermeld. Ik zal aan deze lacune verhelpen.
Eerst is er de manier van voortbewegen, die is sierlijk, elegant en lichtjes heupwiegend ; dames die modekledij presenteren hebben alles geleerd van dit dier wanneer ze hun ding doen op de catwalk. Catwalk betekent niet meer of niet minder dan “kattengang”. “Dogwalk”daarentegen is iets dat niet bestaat en dat best niet in het leven wordt geroepen. Er is al genoeg ongein in dit leven.
Uit mijn jeugd herinner ik me hoe onze kat van het ene uiteinde van de schoorsteenmantel naar de andere huppelde. Mijn moeder was een zeer gelovig mens waardoor die schoorsteenmantel rijkelijk versierd was met een doorzichtig lievevrouwbeeldje met geneeskrachtig water uit de grotten van Lourdes, een kruisbeeld, een statuutje van de heilige Jozef met Kind, een fotostatiefje met de beeltenis van paus Pius XII en nog enkele stichtende voorwerpen meer. Welnu, zij laveerde (de kat, niet mijn moeder) daar netjes en gezwind tussendoor zonder ook maar iets aan te raken, laat staan heiligschennend om te gooien. Net het tegenovergestelde van de spreekwoordelijke hond in het kegelspel.
Katten zijn ook de meest aristocratische dieren die ik ken. In geval van mensen kan men aristocratie met heel wat kenmerken overladen maar in wezen komen die er allemaal op neer dat een aristocraat een persoon is die graag met rust wordt gelaten. De kat wil ook met rust worden gelaten. Het is dan ook zinloos om haar kunstjes proberen aan te leren : hopen dat ze je een stok zal terugbrengen die jij in de vijver hebt gegooid is net zo vergeefs als hopen dat Albert II zijn dochter zal erkennen.
Veel mensen denken : och, ik zal eens aardig doen tegenover haar en haar optillen en over mijn knie leggen en eens aaien. Helemaal verkeerd ! Je hoort te wachten tot zij het het meest geschikte moment vindt om aan wederzijdse sympathiebetuigingen te doen en plaats te nemen op die schoot of die knie. Dit is gunstbetoon harentwege. Wat je wel mag doen is praten tegen haar wanneer ze ergens op het tapijt of in een zetel ligt te mijmeren. Ze is een dankbaar gehoor en zal je nooit onderbreken. Onlangs heb ik haar gedurende twintig minuten onderhouden over de potentiële complicaties bij een mogelijke staatshervorming. Uit haar houding kon ik opmaken dat het haar geen seconde verveelde. Nu en dan liet ze een instemmend krrr krrr horen en geen moment geeuwde ze. Alleen toen ik nogal in detail uitweidde over belangenconflicten en dubbele tweederde meerderheden in beide taalgroepen, knipperde ze wel even met ogen. Maar dat doen mensen dan ook wel eens in zulke complexe materies.
Eigenlijk glimlachte ze de hele tijd. Wij noemen dat spinnen maar het spinnen van de kat is haar glimlach. Andere dieren kunnen dat niet. Die laatsten beginnen dan gewoon met hun staart te zwiepen. Katten mogen dan wel goede luisteraars zijn maar het zijn geen lezers ; meer zelfs, aan lezen hebben ze een duidelijke hekel. Neem nu een doorsnee ochtend : ik kom met mijn vaakogen de trap af en beneden staat dat heerlijk schepsel mij op te wachten om mij hartstochtelijk rond de kuiten te draaien bij het produceren van lieflijke zachte knorrende geluidjes. Zalig… Wie dit nooit meemaakte heeft wat gemist in het leven. Maar dan ga ik zitten en neem de krant ter hand. Dat valt wat tegen. Ze springt op mijn knie, duwt met haar kop de buitenste bladzijden naar de kant en bewerkt de overige met haar klauwen tot algehele chaos. In den beginne dacht ik dat ze haar onenigheid wou tonen met de teneur van het blad en daarom schakelde ik over naar een andere krant met meer conservatieve opiniestukken maar dat bleek geen verschil te maken. Het werd me duidelijk dat ze in de mening verkeerde dat de inhoud van die gazetten niet waard was om door haar vriend te worden gelezen. Eigenlijk kon ik haar geen ongelijk geven en liet haar dus begaan, zijnde het zich neervlijen op mijn bovenbeen en het starten van haar goedkeurende spinnende glimlach. En na een kwartuurtje springt ze recht, scherpt haar nagels verder aan het kattenrek en slentert naar de voerbak onderwijl naar mij kijkend als een stille maar duidelijke wenk. Ik heb het begrepen.
figaretto
P.S. : sommige lezers zullen nu zeggen “Oei ; figaretto is een kattenmens...” Dat is juist, maar voor de hondenliefhebbers niet getreurd. Later verschijnt er wel een stukje met als titel : “Honden en ander ongedierte.”
-
figaretto - Lid geworden op: 13 aug 2005, 14:10
- Locatie: waar de meeuwen schreeuwen boven 't golfgedruis...
