Vleugels van papier

[Robol]

Heel vaag in mijn geheugen, leven nog enkele sprookjes uit mijn kinderjaren, sprookjes die moeder vertelde bij het slapen gaan. Ik tracht ze in dichtvorm te gieten...


Het distelvinkje

(Hoe dit vogeltje aan zijn mooie kleurtjes kwam)



God had op een dag de vogeltjes geschapen
gewoon in ’t klad...nog zonder kleur
"Ga deze nacht, maar in de bomen slapen"
sprak Hij, "kom morgenvroeg hier samen
aan de hemeldeur..."

Van de zeven regenbogen
had God potten gevuld
met verf en goed op tijd
kwamen de vogels aangevlogen
en God penseelde, met lust en vlijt

Het wielewaaltje geel
een ander kreeg ’t borstje rood
De bosduif kreeg
een blauwe veeg
Zo verfde God
Zijn potten leeg

Toen kwam de distelvink
het vogeltje had zich verslapen
met traantjes in de ogen
zat het zijn Schepper aan te gapen

En God dacht ... wat nu gezongen
Uit elk penseel heeft hij
dan maar
een druppel uitgewrongen

Het werd tenslotte
nog een blij gebeuren
zo komt dit vinkje
aan zijn vele kleuren


Robbe

[Bomi]

-
-
Robbe,


Succes gewenst met je nieuwe topic,

Eén twee drie vier,
een hoedje van
hoedje van,
een twee drie vier
hoedje van papier,

vijf zes, zeven, acht
heel lang gewacht . . .

een liedje gezongen tijdens
touwtje springen. Er moet ook nog iets bij van negen en tien . . .tot mijn spijt vergeten,

Mvg.


Bomi

[gustilpe]

Robbe,

koeken bakken,
het distelvinkje,

tweemaal denk je hierbij aan jouw moeder,
ontroerend mooi!

nog een fijne avond,
gustilpe

[elisa20]

Hallo Robbe


Koekenbakken

Distelvink:


Beide gedichten heerlijk eenvoudig, en ... met een glimlach!!!


Groetjes,
elisa

[hilde m]

Robbe,
zoals je wel al weet,
hildeke is altijd de laatste aan de meet...
Zo heb ik weer alles gemist
je vertrek en je wederkeren,
heb dan nu vol interesse
de laatsten en de eersten blz. gelezen
en ik zei bij mezelf,
wat een geluk hij is terug.
Veel liefs van Hilde m.

[Robol]

Bedankt voor jullie bezoekje
Bomi, Gustilpe, Elisa en Hilde...

Wie als vriend hier binnengaat
komt nooit te vroeg en nooit te laat

die spreuk hing vroeger in mijn stamcafé...

Ik zag juist een kort filmpje.
Een oude, bijziende vader zit langs zijn zoon op een bank in de tuin. Hij hoort een vogeltje en vraagt zijn zoon: "Wat is dat?"
Zijn zoon, die de krant leest zegt: "Een mus, vader..."

Klik op de link om het vervolg te zien...ik bekeek het met betraande ogen...

mvg

Robbe

KLIKHIER

Het kan ook dat de vader wat onwillig is, wat meer aandacht wil, de levensles is wel, geduld hebben met ouderen, zoals die ooit geduld hadden met hun kind...

[Robol]

Ik sta voor’t ’t raam
en zie de takken zwaaien
in ’t schreeuwen van de wind

Aan de hemel vechten
zwarte kraaien
De herfststorm voert een schrikbewind

Bladeren fladderen
als vlinders
kleurloos in het ijle

Wolken slieren laag
met grauwe
bolle zeilen

Ik zie met lede ogen
hoe de storm
de treurwilg tart

met zomerdromen
en met heimwee
in mijn hart



Robbe

[schrijfster]

Robbe, mooi de nieuwe titel voor je topic.
Ooit heb ik op www.1001gedichten.nl een gedicht geschreven
deze wil ik je graag laten lezen.

Geef me vleugels,

sterker als papier.
Waar ik mee kan vliegen,
ver weg van hier.

Dwalen boven de heuvels,
vliegen over de oceaan.
Maak je nu geen zorgen.

Naar mijn vlucht,
kom ik weer behouden,
op ons nest weer aan.

Lieve groet en fijne woensdag schrijfster.

[Bosrankje]

Beste Robbe,

Begin maart 2007, kwam je Muze op satijnen vleugels aangelopen
en jullie vulden samen je nieuwe topic met prachtige gedichten in 't
donkerrood geschreven...

Bijna één jaar later, opende jij je tweede gelijknamige topic en...
het werd weer een sprookjesachtig, gevoel- en talentvol stekje
waar men overal de liefdevolle invloed van je trouwe Muze kon
voelen...

De zacht satijnen vleugels zijn nu omgetoverd in papier en nu,
dat ik alles rustig gelezen heb, ben ik weer zeker dat zij je niet
verlaten heeft...en, ligt het misschien aan mijn huidige gemoeds-
toestand, maar ik voel een vleugje melancholische nostalgie in je
poëzie...

Als je schrijft, na 't kijken van de clip "Wat is dat ?" :
" Klik op de link om het vervolg te zien...ik bekeek het met betraande ogen...
" dan kan ik je alleen antwoorden : " ik ook ! "

Bedankt voor al het moois dat je met ons wilt delen, beste vriend !

Warme novembergroetjes van Alter en Rankje

[Robol]

Bedankt dat jullie op bezoek kwamen

Schrijfster en Rankje

met een passend gedicht
met strelende woorden

groetjes

Robbe

[Robol]

Jij bent een bloem


jij bent een bloem
die met de vlinders stoeit
de vlinders diep in mij

Telkens als je open bloeit
verzinkt mijn bloed
in wulpse dromerij

Je wiegt je hoofdje
sensueel op ’t ritme
van genot

Jij bent een bloem
ik ben een bij
en schik me in mijn lot

Robbe

[elisa20]

Hallo Robbe,

Twee mooie pareltjes mocht ik komen lezen

'Ik sta voor het raam'... ik beleef november mee, en
geniet van je mooie poëzie!

'Jij bent een bloem' is dan weer heerlijk ontroerend,
en oh zo innig lief!....

Dank voor je bezoekje en je feeërieke illustratie!
groetjes,
elisa

[Bomi]

-
-
Beste Robbe,


Bedankt voor je uitleg, ook ik sta voor mijn raam
en heb plezier aan al die vogelbeweging in mijn tuintje.
Een kenner ben ik niet maar genieten doe ik wel.
Het roodborstje is tot mijn grote verwondering ook
al een paar keer op de stokjes aan het vogelhuis
geraakt maar zeer schichtig.

Wat is dat? heeft ook mij een krop in de keel bezorgd.
Onze kinderen hebben ( maken ) zo weinig tijd voor ouderen.
We leven in een andere tijd.

Laat het een troost zijn, ook bijtjes moeten er zijn. Zij
zorgen immers voor de bloemen van volgend jaar.
Of niet?

Groetjes bomi



- - - - - - - -

. . . . . . Het blooemetje en de bij.

[Bomi]

-
-

Robbe,

Nog een oud gedichtje dat wel met
het onderwerp past.


Een bijtje en een bloemetje
vielen voor elkaar,
zo wisten ze,
aan ’t oevertje
zij voor hem, hij voor haar
’t was zo zonneklaar.
Bloempje, lokkend naar ’t bijtje
bood hem haar kelkje aan,
ze vrijden en ze vrijden
verliefd bleef ‘t bijtje staan,
wist niet dat het
ooit voorbij zou gaan.


Het bijtje fladderde en draaide
vloog beurtelings van het ene
bloempje naar het ander
tevreden zoemend her en der,
van boterbloem naar oleander
wist niet hoeveel paniek ‘t zaaide.


Wanhopig riepen dan in koor
vele bloemen al te saam
zuster wil één ding niet vergeten
bijtjes zijn nooit monogaam
massa’s bloempjes
hebben zij versleten
eer ze voorgoed te ruste gaan.


Bomi

(2003)

[Robol]

Beste Elisa en Bomi

bedankt voor jullie reactie
er komt nu spontaan een liedje bij me op...

Jewel Akens

The birds and the bees

groetjes

Robbe