Vleugels van papier
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Heel vaag in mijn geheugen, leven nog enkele sprookjes uit mijn kinderjaren, sprookjes die moeder vertelde bij het slapen gaan. Ik tracht ze in dichtvorm te gieten...
Het distelvinkje
(Hoe dit vogeltje aan zijn mooie kleurtjes kwam)
God had op een dag de vogeltjes geschapen
gewoon in ’t klad...nog zonder kleur
"Ga deze nacht, maar in de bomen slapen"
sprak Hij, "kom morgenvroeg hier samen
aan de hemeldeur..."
Van de zeven regenbogen
had God potten gevuld
met verf en goed op tijd
kwamen de vogels aangevlogen
en God penseelde, met lust en vlijt
Het wielewaaltje geel
een ander kreeg ’t borstje rood
De bosduif kreeg
een blauwe veeg
Zo verfde God
Zijn potten leeg
Toen kwam de distelvink
het vogeltje had zich verslapen
met traantjes in de ogen
zat het zijn Schepper aan te gapen
En God dacht ... wat nu gezongen
Uit elk penseel heeft hij
dan maar
een druppel uitgewrongen
Het werd tenslotte
nog een blij gebeuren
zo komt dit vinkje
aan zijn vele kleuren
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Robbe,
Succes gewenst met je nieuwe topic,
Eén twee drie vier,
een hoedje van
hoedje van,
een twee drie vier
hoedje van papier,
vijf zes, zeven, acht
heel lang gewacht . . .
een liedje gezongen tijdens
touwtje springen. Er moet ook nog iets bij van negen en tien . . .tot mijn spijt vergeten,
Mvg.
Bomi
-
Robbe,
Succes gewenst met je nieuwe topic,
Eén twee drie vier,
een hoedje van
hoedje van,
een twee drie vier
hoedje van papier,
vijf zes, zeven, acht
heel lang gewacht . . .
een liedje gezongen tijdens
touwtje springen. Er moet ook nog iets bij van negen en tien . . .tot mijn spijt vergeten,
Mvg.
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Robbe,
zoals je wel al weet,
hildeke is altijd de laatste aan de meet...
Zo heb ik weer alles gemist
je vertrek en je wederkeren,
heb dan nu vol interesse
de laatsten en de eersten blz. gelezen
en ik zei bij mezelf,
wat een geluk hij is terug.
Veel liefs van Hilde m.
zoals je wel al weet,
hildeke is altijd de laatste aan de meet...
Zo heb ik weer alles gemist
je vertrek en je wederkeren,
heb dan nu vol interesse
de laatsten en de eersten blz. gelezen
en ik zei bij mezelf,
wat een geluk hij is terug.
Veel liefs van Hilde m.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Bedankt voor jullie bezoekje
Bomi, Gustilpe, Elisa en Hilde...
Wie als vriend hier binnengaat
komt nooit te vroeg en nooit te laat
die spreuk hing vroeger in mijn stamcafé...
Ik zag juist een kort filmpje.
Een oude, bijziende vader zit langs zijn zoon op een bank in de tuin. Hij hoort een vogeltje en vraagt zijn zoon: "Wat is dat?"
Zijn zoon, die de krant leest zegt: "Een mus, vader..."
Klik op de link om het vervolg te zien...ik bekeek het met betraande ogen...
mvg
Robbe
KLIKHIER
Het kan ook dat de vader wat onwillig is, wat meer aandacht wil, de levensles is wel, geduld hebben met ouderen, zoals die ooit geduld hadden met hun kind...
Bomi, Gustilpe, Elisa en Hilde...
Wie als vriend hier binnengaat
komt nooit te vroeg en nooit te laat
die spreuk hing vroeger in mijn stamcafé...
Ik zag juist een kort filmpje.
Een oude, bijziende vader zit langs zijn zoon op een bank in de tuin. Hij hoort een vogeltje en vraagt zijn zoon: "Wat is dat?"
Zijn zoon, die de krant leest zegt: "Een mus, vader..."
Klik op de link om het vervolg te zien...ik bekeek het met betraande ogen...
mvg
Robbe
KLIKHIER
Het kan ook dat de vader wat onwillig is, wat meer aandacht wil, de levensles is wel, geduld hebben met ouderen, zoals die ooit geduld hadden met hun kind...
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ik sta voor’t ’t raam
en zie de takken zwaaien
in ’t schreeuwen van de wind
Aan de hemel vechten
zwarte kraaien
De herfststorm voert een schrikbewind
Bladeren fladderen
als vlinders
kleurloos in het ijle
Wolken slieren laag
met grauwe
bolle zeilen
Ik zie met lede ogen
hoe de storm
de treurwilg tart
met zomerdromen
en met heimwee
in mijn hart
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Robbe, mooi de nieuwe titel voor je topic.
Ooit heb ik op www.1001gedichten.nl een gedicht geschreven
deze wil ik je graag laten lezen.
Geef me vleugels,
sterker als papier.
Waar ik mee kan vliegen,
ver weg van hier.
Dwalen boven de heuvels,
vliegen over de oceaan.
Maak je nu geen zorgen.
Naar mijn vlucht,
kom ik weer behouden,
op ons nest weer aan.
Lieve groet en fijne woensdag schrijfster.
Ooit heb ik op www.1001gedichten.nl een gedicht geschreven
deze wil ik je graag laten lezen.
Geef me vleugels,
sterker als papier.
Waar ik mee kan vliegen,
ver weg van hier.
Dwalen boven de heuvels,
vliegen over de oceaan.
Maak je nu geen zorgen.
Naar mijn vlucht,
kom ik weer behouden,
op ons nest weer aan.
Lieve groet en fijne woensdag schrijfster.
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Robbe,
Begin maart 2007, kwam je Muze op satijnen vleugels aangelopen
en jullie vulden samen je nieuwe topic met prachtige gedichten in 't
donkerrood geschreven...
Bijna één jaar later, opende jij je tweede gelijknamige topic en...
het werd weer een sprookjesachtig, gevoel- en talentvol stekje
waar men overal de liefdevolle invloed van je trouwe Muze kon
voelen...
De zacht satijnen vleugels zijn nu omgetoverd in papier en nu,
dat ik alles rustig gelezen heb, ben ik weer zeker dat zij je niet
verlaten heeft...en, ligt het misschien aan mijn huidige gemoeds-
toestand, maar ik voel een vleugje melancholische nostalgie in je
poëzie...
Als je schrijft, na 't kijken van de clip "Wat is dat ?" :
" Klik op de link om het vervolg te zien...ik bekeek het met betraande ogen...
" dan kan ik je alleen antwoorden : " ik ook ! "
Bedankt voor al het moois dat je met ons wilt delen, beste vriend !
Warme novembergroetjes van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Jij bent een bloem
jij bent een bloem
die met de vlinders stoeit
de vlinders diep in mij
Telkens als je open bloeit
verzinkt mijn bloed
in wulpse dromerij
Je wiegt je hoofdje
sensueel op ’t ritme
van genot
Jij bent een bloem
ik ben een bij
en schik me in mijn lot
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Hallo Robbe,
Twee mooie pareltjes mocht ik komen lezen
'Ik sta voor het raam'... ik beleef november mee, en
geniet van je mooie poëzie!
'Jij bent een bloem' is dan weer heerlijk ontroerend,
en oh zo innig lief!....
Dank voor je bezoekje en je feeërieke illustratie!
groetjes,
elisa
Twee mooie pareltjes mocht ik komen lezen
'Ik sta voor het raam'... ik beleef november mee, en
geniet van je mooie poëzie!
'Jij bent een bloem' is dan weer heerlijk ontroerend,
en oh zo innig lief!....
Dank voor je bezoekje en je feeërieke illustratie!
groetjes,
elisa
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Beste Robbe,
Bedankt voor je uitleg, ook ik sta voor mijn raam
en heb plezier aan al die vogelbeweging in mijn tuintje.
Een kenner ben ik niet maar genieten doe ik wel.
Het roodborstje is tot mijn grote verwondering ook
al een paar keer op de stokjes aan het vogelhuis
geraakt maar zeer schichtig.
Wat is dat? heeft ook mij een krop in de keel bezorgd.
Onze kinderen hebben ( maken ) zo weinig tijd voor ouderen.
We leven in een andere tijd.
Laat het een troost zijn, ook bijtjes moeten er zijn. Zij
zorgen immers voor de bloemen van volgend jaar.
Of niet?
Groetjes bomi
- - - - - - - -
. . . . . . Het blooemetje en de bij.
-
Beste Robbe,
Bedankt voor je uitleg, ook ik sta voor mijn raam
en heb plezier aan al die vogelbeweging in mijn tuintje.
Een kenner ben ik niet maar genieten doe ik wel.
Het roodborstje is tot mijn grote verwondering ook
al een paar keer op de stokjes aan het vogelhuis
geraakt maar zeer schichtig.
Wat is dat? heeft ook mij een krop in de keel bezorgd.
Onze kinderen hebben ( maken ) zo weinig tijd voor ouderen.
We leven in een andere tijd.
Laat het een troost zijn, ook bijtjes moeten er zijn. Zij
zorgen immers voor de bloemen van volgend jaar.
Of niet?
Groetjes bomi
- - - - - - - -
. . . . . . Het blooemetje en de bij.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Robbe,
Nog een oud gedichtje dat wel met
het onderwerp past.
Een bijtje en een bloemetje
vielen voor elkaar,
zo wisten ze,
aan ’t oevertje
zij voor hem, hij voor haar
’t was zo zonneklaar.
Bloempje, lokkend naar ’t bijtje
bood hem haar kelkje aan,
ze vrijden en ze vrijden
verliefd bleef ‘t bijtje staan,
wist niet dat het
ooit voorbij zou gaan.
Het bijtje fladderde en draaide
vloog beurtelings van het ene
bloempje naar het ander
tevreden zoemend her en der,
van boterbloem naar oleander
wist niet hoeveel paniek ‘t zaaide.
Wanhopig riepen dan in koor
vele bloemen al te saam
zuster wil één ding niet vergeten
bijtjes zijn nooit monogaam
massa’s bloempjes
hebben zij versleten
eer ze voorgoed te ruste gaan.
Bomi
(2003)
-
Robbe,
Nog een oud gedichtje dat wel met
het onderwerp past.
Een bijtje en een bloemetje
vielen voor elkaar,
zo wisten ze,
aan ’t oevertje
zij voor hem, hij voor haar
’t was zo zonneklaar.
Bloempje, lokkend naar ’t bijtje
bood hem haar kelkje aan,
ze vrijden en ze vrijden
verliefd bleef ‘t bijtje staan,
wist niet dat het
ooit voorbij zou gaan.
Het bijtje fladderde en draaide
vloog beurtelings van het ene
bloempje naar het ander
tevreden zoemend her en der,
van boterbloem naar oleander
wist niet hoeveel paniek ‘t zaaide.
Wanhopig riepen dan in koor
vele bloemen al te saam
zuster wil één ding niet vergeten
bijtjes zijn nooit monogaam
massa’s bloempjes
hebben zij versleten
eer ze voorgoed te ruste gaan.
Bomi
(2003)
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!