De gruwel van de inquisitie. De brief van een vader
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
We schrijven Bamberg, Noord-Beieren, het jaar 1628.
De prins-bisschop is al enkele jaren de kampioen van de strijd tegen de duivel. Honderden, misschien wel duizenden zijn op de brandstapel gestorven of hebben de folteringen niet overleefd. Vrijwel allemaal simpele mensen, vrouwen vooral, die om een of andere reden opvallen door hun houding, hun gedrag, hun voorkomen. Rosse haren zijn soms al genoeg om als heks gebrandmerkt te worden. Een bochel is een zekerheid, een zwarte kat op je erf en een jaloerse buurman.
De burgemeester van Bamberg, Johann Junius, tracht al vele jaren met praten en paaien de harde prins-bisschop tot mildheid te stemmen.
Uiteindelijk wordt Junius zelf opgepakt.
Hij slaagt erin een brief uit de gevangenis te laten smokkelen door een bewaker. Een brief aan zijn dochter.
Enkele uittreksels:
Honderdduizend maal goedenavond, Veronica, mijn lieve dochter. Onschuldig ben ik gevangen genomen, onschuldig ben ik gefolterd, onschuldig zal ik sterven. Wie hier terecht komt kan niet anders dan heks of tovenaar worden. Hij wordt gefolterd tot hij iets kan verzinnen of tot God hem verlost uit zijn lijden..
Nooit heb ik God verloochend. Nooit zal ik het uit vrije wil doen, moge God mij vergeven.
Maar toen kwam de beul. Hij bond mijn handen samen en zette de duimschroeven op. Het bloed spatte in het rond. Vier weken heb ik mijn handen niet kunnen gebruiken. Je ziet het aan mijn geschrift. Schrijven is pijnlijk en moeizaam.
Daarna heeft men mij de armen achter de rug samen gebonden en mij zo omhoog gehesen. Dan, plots losgelaten. Een val van een paar meter, en mijn volle gewicht rukte mijn schouders kapot.
Acht keer heeft men het herhaald. De pijn is niet te beschrijven. Gruwelijk.
De beul bracht mij terug naar de cel en smeekte mij iets te bekennen.
‘Zeg wat, gelijk wat, vind iets uit. Want men zal doorgaan met deze gruwel als je niets bekent.’
Lieve dochter, ik heb bekend. Ik heb hen gezegd dat ik hosties heb onteerd, aan duivelse sabbats heb deelgenomen, duizend misdaden heb ik verzonnen, honderd medeplichtigen heb ik aangegeven.
Lief kindje, verberg deze brief, houd hem geheim, want anders zal men mij nog zwaarder folteren. Misschien worden mijn bewakers dan week en hebben ze medelijden. Dat kost hen de kop.
Dagen heb ik aan deze brief geschreven. Ik kan mijn armen niet meer bewegen zonder hevige pijnen, mijn handen zijn kapot geslagen. Ik kan niet staan en niet zitten.
Alsjeblief, bewaar deze brief, in naam van het laatste oordeel, bid voor je vader, zoals voor een martelaar als ik dood zal zijn.
Ik ben geen tovenaar, geen heks, geen duivel, ik ben een martelaar die vrede heeft te sterven als jij bidt.
Goede nacht.
Uw vader Johann Junius zal je niet meer zien.
24 juli van het jaar 1628
Veronica heeft haar vader niet meer gezien, maar de brief is in de familie gebleven als een heilig reliek en bevindt zich nu in de historische bibliotheek van Bamberg.
De prins-bisschop is al enkele jaren de kampioen van de strijd tegen de duivel. Honderden, misschien wel duizenden zijn op de brandstapel gestorven of hebben de folteringen niet overleefd. Vrijwel allemaal simpele mensen, vrouwen vooral, die om een of andere reden opvallen door hun houding, hun gedrag, hun voorkomen. Rosse haren zijn soms al genoeg om als heks gebrandmerkt te worden. Een bochel is een zekerheid, een zwarte kat op je erf en een jaloerse buurman.
De burgemeester van Bamberg, Johann Junius, tracht al vele jaren met praten en paaien de harde prins-bisschop tot mildheid te stemmen.
Uiteindelijk wordt Junius zelf opgepakt.
Hij slaagt erin een brief uit de gevangenis te laten smokkelen door een bewaker. Een brief aan zijn dochter.
Enkele uittreksels:
Honderdduizend maal goedenavond, Veronica, mijn lieve dochter. Onschuldig ben ik gevangen genomen, onschuldig ben ik gefolterd, onschuldig zal ik sterven. Wie hier terecht komt kan niet anders dan heks of tovenaar worden. Hij wordt gefolterd tot hij iets kan verzinnen of tot God hem verlost uit zijn lijden..
Nooit heb ik God verloochend. Nooit zal ik het uit vrije wil doen, moge God mij vergeven.
Maar toen kwam de beul. Hij bond mijn handen samen en zette de duimschroeven op. Het bloed spatte in het rond. Vier weken heb ik mijn handen niet kunnen gebruiken. Je ziet het aan mijn geschrift. Schrijven is pijnlijk en moeizaam.
Daarna heeft men mij de armen achter de rug samen gebonden en mij zo omhoog gehesen. Dan, plots losgelaten. Een val van een paar meter, en mijn volle gewicht rukte mijn schouders kapot.
Acht keer heeft men het herhaald. De pijn is niet te beschrijven. Gruwelijk.
De beul bracht mij terug naar de cel en smeekte mij iets te bekennen.
‘Zeg wat, gelijk wat, vind iets uit. Want men zal doorgaan met deze gruwel als je niets bekent.’
Lieve dochter, ik heb bekend. Ik heb hen gezegd dat ik hosties heb onteerd, aan duivelse sabbats heb deelgenomen, duizend misdaden heb ik verzonnen, honderd medeplichtigen heb ik aangegeven.
Lief kindje, verberg deze brief, houd hem geheim, want anders zal men mij nog zwaarder folteren. Misschien worden mijn bewakers dan week en hebben ze medelijden. Dat kost hen de kop.
Dagen heb ik aan deze brief geschreven. Ik kan mijn armen niet meer bewegen zonder hevige pijnen, mijn handen zijn kapot geslagen. Ik kan niet staan en niet zitten.
Alsjeblief, bewaar deze brief, in naam van het laatste oordeel, bid voor je vader, zoals voor een martelaar als ik dood zal zijn.
Ik ben geen tovenaar, geen heks, geen duivel, ik ben een martelaar die vrede heeft te sterven als jij bidt.
Goede nacht.
Uw vader Johann Junius zal je niet meer zien.
24 juli van het jaar 1628
Veronica heeft haar vader niet meer gezien, maar de brief is in de familie gebleven als een heilig reliek en bevindt zich nu in de historische bibliotheek van Bamberg.
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
pikant toevalletje(?):
Een Spaanse dominicaan werd door paus Innocentius VI tot algemeen inquisiteur van Aragon benoemd.
Hij schreef o.m. 'Directorium Inquisitorum', dat door Rome tot ver in de 17de eeuw als dé handleiding voor het martelen en straffen van ketters werd gehanteerd.
De man was bijzonder geducht wegens zijn niets ontziende wreedheid en zijn sexuele obsessies.
Zijn naam: Nicolas Aymeric (1320-1399).
Gaat er een lampje branden?
Hoe heten de tweeling van Claire en prins Laurent?
Juist: Nicolas en Aymeric!!!!!
Een Spaanse dominicaan werd door paus Innocentius VI tot algemeen inquisiteur van Aragon benoemd.
Hij schreef o.m. 'Directorium Inquisitorum', dat door Rome tot ver in de 17de eeuw als dé handleiding voor het martelen en straffen van ketters werd gehanteerd.
De man was bijzonder geducht wegens zijn niets ontziende wreedheid en zijn sexuele obsessies.
Zijn naam: Nicolas Aymeric (1320-1399).
Gaat er een lampje branden?
Hoe heten de tweeling van Claire en prins Laurent?
Juist: Nicolas en Aymeric!!!!!
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)
-
Gast
Nog zo'n juweel van een lijntje. Mooi Joris !Joris schreef:pikant toevalletje(?):
Een Spaanse dominicaan werd door paus Innocentius VI tot algemeen inquisiteur van Aragon benoemd.
Hij schreef o.m. 'Directorium Inquisitorum', dat door Rome tot ver in de 17de eeuw als dé handleiding voor het martelen en straffen van ketters werd gehanteerd.
De man was bijzonder geducht wegens zijn niets ontziende wreedheid en zijn sexuele obsessies.
Zijn naam: Nicolas Aymeric (1320-1399).
Gaat er een lampje branden?
Hoe heten de tweeling van Claire en prins Laurent?
Juist: Nicolas en Aymeric!!!!!