De Zoo
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
Antwerpen heeft een kontaktblad. De[N]Antwerpenaar.
Om de Zoo te promoten geven ze abonnementen weg voor wie een verhaal over die zoo instuurt.
Ik heb mijn kans gewaagd. Lang geleden had ik een abonnement.
Ziehier mijn bijdrage:
Het oudste dier
Welk dier is nu het langst in de zoo? Welk dier is nu het oudst?
Ooit was het Kobus. Niet dat het dier een naam had. Ik noemde het zo. Kobus de Kea.
Een papegaaiachtige uit Nieuw-Zeeland, geloof ik.
Hij (of zij, ik heb het nooit geweten), zat daar in een fel verlicht kooitje in het vogelverblijf.
Eenzaam in het zand of op een oude stok.
Er stond een berichtje bij: dit is het oudste dier in de zoo, het is al 50 jaar hier. Of zoiets.
Kobus was dus meer dan een halve eeuw oud.
Geen kroon, geen feest, neen een kale kooi, met wat zand en een oude stok.
Kobus zat er, keek af en toe naar de bezoekers. Naar mij. Ik groette steeds minzaam, met mijn liefste glimlach. Kobus knipperde dan even met de ogen en keerde telkens weer het hoofd af.
Ik kwam in die jaren alle dagen naar de dierentuin. Ik zat er vaak op het grote terras dat over het binnenplein met de kiosk kijkt. Comfortabele banken waren het. Behalve de dagen dat er een af andere receptie was. Dan was het overdekte terras niet toegankelijk voor de trouwe abonnee. Want dat was ik. Trouwe abonnee.
Hoeveel boeken ik er heb gelezen…ik weet het niet. Het was er aangenaam en rustig. Behalve de dagen dat er scholen hun kroost joelend loslieten. Ook dat went.
De recepties wenden niet. Maar ik bleef wel komen omdat ik elke dag Kobus wou zien. Kobus de oude Kea op zijn stok in geel zand en een hel verlichte kooi. De grijsbruine gehavende veren en de wijze kop die even keek en dan wegdraaide. Staren naar de wand….weg van die vervelende bezoekers, in diep en wijs gepeins verzonken. Dag Kobus!
Op een dag was Kobus weg. Er hing een bericht: Kea is overleden.
Toen heeft men het vogelpaleis verbouwd. Alsof men de grote leegte na Kobus wou verdoezelen.
Voor wie Kobus niet gekend heeft was de ombouw een grote verbetering. Voor mij een nog groter zwart gat.
Toen er weer een receptie mijn terras blokkeerde, was dat de druppel die de emmer deed overlopen.
Ik ben nooit meer naar de zoo gegaan. Vaarwel Kobus.
Nu ik kleinkinderen heb, denk ik steeds meer aan de dagen met mijn Kea. Ik denk dat ik maar eens terugga. Met de kids. Misschien ontdekken zij dan hun Kobus.
Om de Zoo te promoten geven ze abonnementen weg voor wie een verhaal over die zoo instuurt.
Ik heb mijn kans gewaagd. Lang geleden had ik een abonnement.
Ziehier mijn bijdrage:
Het oudste dier
Welk dier is nu het langst in de zoo? Welk dier is nu het oudst?
Ooit was het Kobus. Niet dat het dier een naam had. Ik noemde het zo. Kobus de Kea.
Een papegaaiachtige uit Nieuw-Zeeland, geloof ik.
Hij (of zij, ik heb het nooit geweten), zat daar in een fel verlicht kooitje in het vogelverblijf.
Eenzaam in het zand of op een oude stok.
Er stond een berichtje bij: dit is het oudste dier in de zoo, het is al 50 jaar hier. Of zoiets.
Kobus was dus meer dan een halve eeuw oud.
Geen kroon, geen feest, neen een kale kooi, met wat zand en een oude stok.
Kobus zat er, keek af en toe naar de bezoekers. Naar mij. Ik groette steeds minzaam, met mijn liefste glimlach. Kobus knipperde dan even met de ogen en keerde telkens weer het hoofd af.
Ik kwam in die jaren alle dagen naar de dierentuin. Ik zat er vaak op het grote terras dat over het binnenplein met de kiosk kijkt. Comfortabele banken waren het. Behalve de dagen dat er een af andere receptie was. Dan was het overdekte terras niet toegankelijk voor de trouwe abonnee. Want dat was ik. Trouwe abonnee.
Hoeveel boeken ik er heb gelezen…ik weet het niet. Het was er aangenaam en rustig. Behalve de dagen dat er scholen hun kroost joelend loslieten. Ook dat went.
De recepties wenden niet. Maar ik bleef wel komen omdat ik elke dag Kobus wou zien. Kobus de oude Kea op zijn stok in geel zand en een hel verlichte kooi. De grijsbruine gehavende veren en de wijze kop die even keek en dan wegdraaide. Staren naar de wand….weg van die vervelende bezoekers, in diep en wijs gepeins verzonken. Dag Kobus!
Op een dag was Kobus weg. Er hing een bericht: Kea is overleden.
Toen heeft men het vogelpaleis verbouwd. Alsof men de grote leegte na Kobus wou verdoezelen.
Voor wie Kobus niet gekend heeft was de ombouw een grote verbetering. Voor mij een nog groter zwart gat.
Toen er weer een receptie mijn terras blokkeerde, was dat de druppel die de emmer deed overlopen.
Ik ben nooit meer naar de zoo gegaan. Vaarwel Kobus.
Nu ik kleinkinderen heb, denk ik steeds meer aan de dagen met mijn Kea. Ik denk dat ik maar eens terugga. Met de kids. Misschien ontdekken zij dan hun Kobus.
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)
-
spiksin - Lid geworden op: 05 nov 2004, 09:11
- Locatie: Merksem
Ik word ziek als ik daar in een tijger zen ogen kijk . Hij laat mij weten dat hij mij haat omdat ik hem ( en al die andere dieren ) opgesloten heb in een eindeloze nachtmerrie ! Een uitzichtloze , hopeloze , foltering .
'k ga al lang niet meer .
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Het is zeer lang geleden dat ik hier nog een stukje proza zoals het jouwe heb te lezen gekregen Joris!
Daar is deze rubriek destijds voor opgericht, en dat maakt het vele gezwam dat hier tegenwoordig verschijnt dan weer eventjes goed.
Daar is deze rubriek destijds voor opgericht, en dat maakt het vele gezwam dat hier tegenwoordig verschijnt dan weer eventjes goed.
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
Mathieu - Lid geworden op: 03 nov 2003, 12:19
- Locatie: Aan de rand van de stad langs het groene bos
Niet dat ik het een foltering vindt voor die dieren,je kan het ook bekijken dat ze hun oude dag daar kunnen slijten en dat ze in de jungle misschien al lang verhuisd waren nar het hiernamaals ( als dat bestaat voor dieren) Maar ik ben daar zeker al 25 jaar niet meer geweest, zal me daar nergens meer terug kennen vrees ik.
Gisteren is historie, vandaag is weten, en morgen een misterie
-
air - Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
- Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!
En Joris...heb je een abonnement in de wacht gesleept?
Naar de zoo kan men gaan om van de dieren te genieten of de beplanting of beide.
Het is maar hoe je het bekijkt.
Als abonnee kan je een uur vroeger binnen dan de gewone bezoekers, en dan is het er aangenaam. De dieren zien er zelfs anders uit! Alsof ze zich gereed maken voor de dagelijkse matinee. Nog eventjes relaxen jongens, en dan er (wéér) tegenaan!
Naar de zoo kan men gaan om van de dieren te genieten of de beplanting of beide.
Het is maar hoe je het bekijkt.
Als abonnee kan je een uur vroeger binnen dan de gewone bezoekers, en dan is het er aangenaam. De dieren zien er zelfs anders uit! Alsof ze zich gereed maken voor de dagelijkse matinee. Nog eventjes relaxen jongens, en dan er (wéér) tegenaan!
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.
-
air - Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
- Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!
Ja, ik weet het Spiksin. Mijn wederhelft heeft het er ook altijd over.
Maar de zoo werkt met kweekprogramma's zodat dieren die met uitsterven bedreigd worden kunnen blijven bestaan.
Niet dat ik daarmee akkoord ga.
Men moet de natuur zijn gang laten gaan. Natuurlijke selectie en zo, maar de mens heeft 'alweer' besloten een handje te helpen. Dus blijven de dierentuinen bestaan.
Het is bedroevend om het voederen te zien met dode vissen voor de zeehonden, hompen vlees aan een touw voor de katachtigen, enz...
Aan de andere kant zie je dieren die je anders nooit ziet of misschien op National Geographic channel.
Maar de zoo werkt met kweekprogramma's zodat dieren die met uitsterven bedreigd worden kunnen blijven bestaan.
Niet dat ik daarmee akkoord ga.
Men moet de natuur zijn gang laten gaan. Natuurlijke selectie en zo, maar de mens heeft 'alweer' besloten een handje te helpen. Dus blijven de dierentuinen bestaan.
Het is bedroevend om het voederen te zien met dode vissen voor de zeehonden, hompen vlees aan een touw voor de katachtigen, enz...
Aan de andere kant zie je dieren die je anders nooit ziet of misschien op National Geographic channel.
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.
-
spiksin - Lid geworden op: 05 nov 2004, 09:11
- Locatie: Merksem
NG is goed genoeg voor mij . Dat kweken , tja ............. ik heb een poes die in't wild geboren is maar al 12+ jaren bij ons is , als ge haar ( hem , kater ) bezig ziet weet ge dat dat wild er nog inzit ! Maar die tegenzin voor de zoo is persoonlijk , en ik besef dat veel mensen er naartoe trekken met goede bedoelingen . Verwen ze ( de dieren ! ) als ge kunt .
Met vriendelijke groeten .
Met vriendelijke groeten .
-
katana - Lid geworden op: 02 aug 2002, 17:20
- Locatie: Leopoldsburg , mijn home
In Limburg is er een overschot van everzwijnen , stel voor dat schietgrage Antwerpanaars , daar eens komaf van maken , uitroeing tot zeker de helft van de populatie , en dan maar roosteren op 't spit zoals inden tijd van een zekeren Breugel ( gekend van dergelijke taferelen )
Senioren het zwijgen opleggen is een misdaad
-
katana - Lid geworden op: 02 aug 2002, 17:20
- Locatie: Leopoldsburg , mijn home
snowball schreef:volledig naast de kwestie!katana schreef:In Limburg is er een overschot van everzwijnen , stel voor dat schietgrage Antwerpanaars , daar eens komaf van maken , uitroeing tot zeker de helft van de populatie , en dan maar roosteren op 't spit zoals inden tijd van een zekeren Breugel ( gekend van dergelijke taferelen )
Ach was maar een toemaatje beste Snowbal
Katana draagt Antwerpen in zijn hart , leve de Metropool , met oude Antwerpenaars , die wel konden genieten van een afwijking of zwarte humor ..
Groeten katana
Senioren het zwijgen opleggen is een misdaad
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
Alle begrip voor de kritiek.
Het is inderdaad zielig om dieren, die in de savanne kilometers kunnen rennen en zwerven, op enkele m2 te zien dolen.
De keerzijde van de medaille is dat onbekend onbemind maakt en dat alle goede dingen die vandaag voor de fauna geschieden, hun eerstre oorsprong vinden in juist die instellingen waar men dieren kan leren kennen. Zoo's dus.
Overigens hebben de meeste dieren geen lange termijn geheugen en is opsluiting voor hen minder erg dan voor de mens, omdat zij geen herinnering hebben aan andere leefwijzen.
Daardoor wordt de invloed van het instinct getemperd.
Wij mogen dieren niet meten met mensenmaat, maar voor elk die afzonderlijk nakijken welke impact een bepaalde toestand kan hebben.
Het is inderdaad zielig om dieren, die in de savanne kilometers kunnen rennen en zwerven, op enkele m2 te zien dolen.
De keerzijde van de medaille is dat onbekend onbemind maakt en dat alle goede dingen die vandaag voor de fauna geschieden, hun eerstre oorsprong vinden in juist die instellingen waar men dieren kan leren kennen. Zoo's dus.
Overigens hebben de meeste dieren geen lange termijn geheugen en is opsluiting voor hen minder erg dan voor de mens, omdat zij geen herinnering hebben aan andere leefwijzen.
Daardoor wordt de invloed van het instinct getemperd.
Wij mogen dieren niet meten met mensenmaat, maar voor elk die afzonderlijk nakijken welke impact een bepaalde toestand kan hebben.
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)
-
spiksin - Lid geworden op: 05 nov 2004, 09:11
- Locatie: Merksem
Beste Joris dit is geen kritiek en mijn opmerkingen niet slecht bedoeld , ik ben te amateuristisch op dierkundig gebied maar ik wil enkele gedachten aangaande dieren verdriet kwijt .
Dieren tegennatuurlijk fokken en opsluiten met het excuus " anders kennen wij ze niet " gaat niet op nu dat men véél meer kan tonen , zelfs 3 D , dan men kan in een dieren gevang . Over het vermogen herinneren van het verleden , van dieren , heb ik ook mijn bedenkingen , bewijzen te over dat dieren weet hebben van 't verleden en ook van toekomst .
nb: ik heb , gelukkig , ook enkele opnamen van uitbundig dierengeluk/plezier .
Dieren tegennatuurlijk fokken en opsluiten met het excuus " anders kennen wij ze niet " gaat niet op nu dat men véél meer kan tonen , zelfs 3 D , dan men kan in een dieren gevang . Over het vermogen herinneren van het verleden , van dieren , heb ik ook mijn bedenkingen , bewijzen te over dat dieren weet hebben van 't verleden en ook van toekomst .
nb: ik heb , gelukkig , ook enkele opnamen van uitbundig dierengeluk/plezier .
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
Je standpunt kan ik volledig bijtreden, spiksin. De moderne technologie geeft inderdaad meer mogelijkheden.spiksin schreef:Beste Joris dit is geen kritiek en mijn opmerkingen niet slecht bedoeld , ik ben te amateuristisch op dierkundig gebied maar ik wil enkele gedachten aangaande dieren verdriet kwijt .
Dieren tegennatuurlijk fokken en opsluiten met het excuus " anders kennen wij ze niet " gaat niet op nu dat men véél meer kan tonen , zelfs 3 D , dan men kan in een dieren gevang . Over het vermogen herinneren van het verleden , van dieren , heb ik ook mijn bedenkingen , bewijzen te over dat dieren weet hebben van 't verleden en ook van toekomst .
nb: ik heb , gelukkig , ook enkele opnamen van uitbundig dierengeluk/plezier .
Maar het zijn slechts enkele dieren die wij opsluiten. Vele ervan hebben nooit iets anders gekend dan de kooi.
Natuurlijk is het niet mooi, maar het dient wel een goed doel: bewaren van de diversiteit van de rassen, leken laten kennismaken met die fauna en een groene long midden in de stad.
Niets of niemand is perfect, ook de zoo niet. Het is afwegen.
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)