Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

steeds meer van hetzelfde

één stap richting stad
in laatste woorden
slagroom-stijf, fruitig ijs
en zomerzondagen
van hetzelfde

in vensters het plezier
nu met lang haar
in bagage gezichten
de blik op doelloze hielen
op het asfalt van dagen

vrolijke mimiek bewaren
onder schamel lachen
over schuim springen
dat telkens weer komt

linkshandig het strand
steeds dezelfde promenades
schimmig geschaduwde passanten
in smalle steegjes vogels
klevend aan de wanden

gisteren nog champagneontbijt
**********
sunset 09-06-2017
**********

[sunset]

roerloos / nooit

tussendoor
gevangen
gevraagd

soms vermoed ik
de geur van donderwolken
toch snel daarna
werp ik blikken in ’t blauwe
nek-stijf
trekken wolken verder

altijd nog vallen de buien
glijden naar beneden langs het glas
doornatte voeten en van ’t wandelen
roerloos
is koud niet onderweg

zeg nooit
nimmer
aankomen
**********
sunset 10-06-2017
**********


van heel ver boven (uit: vroeger)

beelden op prentbriefkaarten
met verkorte naakte tenen;
het herinneren draait zich
nog een keer om in de dekens

blootsvoets in zwarte kleren
koffie en toast met confituur
toevallige vlakken
van een vreemd gelaat

eigen adem hemelwaarts
twee wimpers in de wasbak
de voordeur dichtgeslagen
van heel ver boven
**********
sunset 11-06-2017
**********

[sunset]

minder is meer

slaap is niet verkwikkend
maar eerder wedstrijd
minder is meer

hoofden neigen naar maan
die op een beat glittert
tot niemand nog de geur van alcohol ruikt
over vurige liefde twittert

als zwart niet meer donker is
maar een wegwijzer
schuren idealen zacht tegen mij aan
vooraleer op toppen van tenen weg te sluipen
**********
sunset 12-06-2017
**********

[sunset]

Aleppo, juni 2017

elk zaad is een verlangen
[Kahlil Gibran, Syrisch dichter,
geboren Chalil Djoebraan]


na de laatste gevechten
wordt het plots herfst
dragen huizen inslaggaten
als zomersproeten
rijpen op velden
kruizen aan veldranden

verzamel het zaad

wie eenzaam is
leeft nog alleen tussen doden
die herinneringen laten ontwaken
- aan bomen hangen olijven
zo groot als babyknuisten
**********
sunset 13-06-2017
**********


zou het kunnen?

in schalen rust fruit, staart een lege
mannelijkheid fluit grotesk onder platanen
ontmoet ik het wisselend gemoed
- jurken fladderen in bonte kleuren

misschien regent het wel zuren
of Griekse goden met borsten
- zou het kunnen dat ik verander?

de woestijn brandt, veegt onverzettelijk
zand tot steen, koestert als romantiek
twee groene ogen; mijn elleboog draagt
reeds een baard, zij weer een korset
en nauwgezet bouw ik ons een tent
van koper dat traag van kleur verandert

slechts eenzame nachten zijn koud
**********
sunset 14-07-2017
**********


jij toont mij leven

in verschrote stilte
laat de liefde na
een dam op te werpen
tussen de haat en mij

de voorgeschiedenis:
mijn heel leven al
geef ik mij bloot
door mijn spreken

woorden als tornado’s
hameren een patroon
voor de voeten
waar de evenaar rust

ben jij nog steeds
toont mij dit leven
als verwarrend fenomeen

[ik interesseer mij meer
voor alles dat is
dan dat heel dit zijn
zich voor mij interesseert]
**********
sunset 15-06-2017
**********

[sunset]

als is zij het zich niet bewust

het speels gemak waarmee zij zich
ontbloot en onder haar draagt bodem
geen gewicht als is zij heel alleen
en is het niet mijn blik die zij gevangen houdt

als zij heel speels haar slipje vallen laat
die glimlach om haar mond die mij verteert
mij nodigt om mijn lippen vast op die van haar te leggen
alsof haar blote borsten mij geen reden geeft

voor ’t felle branden van mijn zinnen
op het moment dat zij zich eindelijk naar mij neigt
uitnodigend op mijn bed zich vleit

en dan dat zachte schuchtere in haar stem
alsof zij zelf schrikt van haar lust
als is zij eigen naaktheid niet bewust
**********
sunset 16-06-2017
**********



het Bodemmeer (2)

verweerde stenen bekleden
de pracht van ‘t koor en het altaar
in stilte sereen gebleven
walmen wat kaarsen gebeden

gedimd de atmosferen
door gekleurde ramen in lood
balans van het licht en de schaduw
van leven en ook van de dood

ik kuier langs stenen getuigen
’t verleden herleeft in mijn oog
wil eerbied voor ’t gisteren betuigen
neig respectvol en kleintjes mijn hoofd
**********
sunset 20-06-2017
**********

[*Joy*]

.
Dag Ingo,

Heel graag komen bijlezen.
Gevoelig, maar ook sensueel onder woorden gebracht.
Daar hou ik van.

Nog een weekje rust en dan de grote drukte !!

Wens jou eveneens een mooie avond én Zondag toe.

Lieve groetjes,

[sunset]

*Joy*,
Een goedemorgen. Omdat mijn oud Hotmailaccount gehackt is, diende ik een nieuw aan te maken. Mijn huidig te gebruiken e-mail adres is dus]mailadres verwijderd door moderator, dergelijke gegevens doorgeven via PB aub. (van het oude emailadres krijg ik dus geen berichten meer binnen en zag dus niet dat jij gereageerd had).
Dank je wel voor je lezen en je fijne reactie en nog een heel vredige zondag.
Warme groetende genegenheid, sunset (ingo)

PS: Ik zie geen berichtjes meer op mijn eigen website verschijnen van jou. Dus neem ik aan dat jij er nog steeds niet op'/ in komt.

[sunset]

het Bodenmeer

door bomen ruiselt zacht
een wind die over water fluistert
vanaf de oever hoor ik luid
het lachen van een kind

en in gedachten stil verzonken
wandel ik traag langs de façaden
van al wat uit het gisteren pronkt
vanuit de hoogte luiden klokken

zij vragen mij de nodige aandacht
vegen het jachtige van dit leven uit
ik hoor het zoemen van insecten
ja zelfs het groeien van de halmen

waar vruchten kleven aan de ranken
rode bessen struiken tooien
legt ‘s avonds zich met laatste stralen
de zon zich in het Bodenmeer

en doet de dag zijn lichten uit
**********
sunset 20-06-2017
**********




waar tijden wenden

lang reeds heeft dag
zich in de horizon
te neer gelegd
uren dichtgeslagen
en naar de ochtend uitgekeken
net als het woud, de maan
nog immer niets gewonnen

dreunt lang gerekt
enkel een stem die,
eeuwig niet gehoord,
een eenzaamheid betoont
en ook zijn echo kleeft
‘s nachts hunkerend
nog immer aan mijn oor

in mij klinkt ‘t na
en wil er eindelijk uit
al zweeft heel slim
mijn schaduw traag
nog altijd voor mij uit
**********
sunset 22-06-2017
**********




het Bodenmeer (3)

dat moment op het terras
wanneer plots aan de einder
reuzen zich verheffen
in een staalblauwe hemel

zo-even lag er nog
een nevel over de toppen
was er slechts het vermoeden
van waar de bergen lagen

en nu zit ik hier en kijk
met open mond naar de verte
het wolkeloze blauw en het landschap
verstoren mijn zicht niet

en over alles
een rustgevende stilte
**********
sunset 23-06-2017
**********



eindeloos ’s zomers blauw

Ik betreed de dag
met vederlichte voeten
en slechts het ruwe
in mijn hals zegt me
dat ik sterfelijk ben

voor de rest jubileert
het eindeloze blauw
in zonovergoten einders
als aquariums van verten

enkel stijg- of valwinden
strelen je zo af en toe
met verkwikkende koelte
en het weerlichten belooft
misschien wat regen
**********
sunset 24-06-2017
**********



net als de wind

licht ontvlambaar en sterfelijk
lijfloos als de wind
draag ik zeeën van sterren
op breekbare schouders

de schaduw van een zwaluw
is genoeg om mij ’s middags te breken
en op witgeschilderde muren, bedrieglijk
als gast uit verre landen, de zon

zo ben ik lijfloos en sterfelijk
geketend aan gevoelens
en aan geheimen van aeonen
leef ik een ziekte die niet doodt

mocht ik ooit sterven
gebeurt het in een volmaaktheid
want de dood laat mij onverschillig
ook hij is lijfloos en sterfelijk

net als de wind
**********
sunset 25-06-2017
**********

[Janina]

Weer herbrond na jou te lezen!
Janina.

[sunset]

Janina,
Dank je wel voor je lezen en he meer dan mooie complimenteerde woorden.
Nog een heel fijne dinsdag en warme genegen groet,
sunset[

[sunset]

liefde maakt sprakeloos

de geur van zomer op je huid
zweetdruppels over je pols
mijn vingertoppen nog verdoofd
van het koude water verkoelen
de brandblazen van de knopjes
op je borst bundelen zonnestralen
tot een plotselinge hete warme regen
voor een kort moment weet ik
niet meer waarheen met mijn geluk
is je buiknavel het gat in mijn hart
dat anders in leegte overloopt
daar dan staan blijft als een dromer
die zijn droom vergeten heeft
**********
sunset 26-06-2017
**********



zoekend naar de juiste woorden

die woorden
als uit honingmond
diep ingedoken
in jouw ziel
heb ‘k jou herkend
gezien aan ’t einde
van de tijd
de donkere poort
wordt helder

en ‘k hoor het bonzen
van jouw hart
doorheen jouw huid
toekomst-brede plaats
op zachte heuvel
van genade

in mij heel stil
dit beeld van jou
in ’t dansen van
de woorden poëzie
wil ‘k mij verliezen
eeuwig in jou
diep verbonden
**********
sunset 27-06-2017
**********

[sunset]

eindelijk, eindelijk

en waar in duisternis
enkel nachtmerries zijn
elke wimperslag van ster
niets meer is dan een bleke pols
ben ik toch dromer
moedig als een blinde
verhef 'k mijn aardgezicht uit rauwe nachten
al beeft er stilte in mijn borst
toch zal ik 't horen

eens droeg mijn weg het stondenglas
van d’ oude zon zijn schijnen
nu zwijgt zij grijs
en toch en toch,
dit pad zal ik ten einde gaan

zal elke steen
en elke schaduw van een boom
mij tot mijn vreugde temmen
elk dier ook bij zijn naam benoemen
tot ook mijn hart, vertrouwensvol
eindelijk, eindelijk,
niet meer slaapt
**********
sunset 28-06-2017
**********

[sunset]

dáár, zonder weerstand

ik lig jou in jouw oren
mijn hoofd bereid
lopen mijn ogen over
als ik omhoog kom
om de sprong te wagen
naar jouw borsten

nooit eerder ooit
heb ik kunnen denken
jou te mogen nemen
in je gespleten diepte
mij te verenen
schreeuwen te laten bloeien

dáár,
zonder enige weerstand
heel warm in jou
**********
sunset 29-06-2017
**********



waarde van liefde

de liefde heeft slechts waarde
in haar moeite zich te hangen
aan de ander

aan het kruis der rechtvaardigen
zonder dewelke niets bestaat
is zij gewoon, simpelweg

als wordende in het oeverloze
laat zij niet met zich sollen
vanaf de eerste ademtocht

zo diep haar schreeuw van verlangen
in een ieder van ons
vanaf het allereerste begin
**********
sunset 01-07-2017
**********



zij verstrooien zich snel

het wit blad papier
beeft onder mijn hand
een smal strookje krant, onbedrukt

ik vis naar beelden van mijn dromen
zoek de woorden
maar vind hen niet

zij verstrooien zich snel
omhoog gewerveld als stofwolken
drijven zij ver van mij vandaan

ik veeg mij over mijn voorhoofd
en gloei nog steeds
**********
sunset 02-07-2017
**********

[Janina]

[sunset]

Janina,
Dank je wel voor je bezoekje hier en je warme reactie die je achterliet.
Nog een heel vredige maandag en warme genegen groet,
sunset