Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

liggend in ebbenhuid

wij verliezen ons in de tijd
bladeren door vergeelde fotoalbums
en jij, twee vingers op mijn lippen
legt woorden tussen de bladzijden

tot de plank volledig leeg
boeken verloren op de grond liggen
en wachten op het verslindend vuur

altijd, zeg jij
en ‘t maakt blij dat beelden mij warmen
ik in ebbenhuid lig
tot het licht als honing
traag door de ramen druppelt

sunset 03-07-2017

[sunset]

lief, hoe heb ik jou lief

blij ben ik
om de helderheid van vertrouwde muren
om de pluisjes van de bedsprei
die ons telkens weer liefdevol omarmt

jouw witte op en neer rijzende borst
steekt fel af tegen mijn huid
en ik adem plagend in jouw haar
glimlach wanneer ik naar je kijk

[ wij verschuilen ons
in het duister van de nacht
storten hongerige monden op elkaar
tot lettergrepen uit de lucht vallen
waarvan echo’s ons naar beneden trekken
heel ons zijn rilt en beeft -

over ons is er geen hemel
enkel een spiegelglad plafond
dat ik in jouw ogen weerkaatst zie
en liefdevol fluister ik jouw naam
als ik op jouw huid kleef]

op lege plaatsen hang ik
jouw gezicht, zoek het raam
en luister naar het vertragend
bonzen van mijn hart
waaraan ik mij overgeef
in een bodemloos verlangen naar jou

lief, hoe heb ik jou lief
**********
sunset 04-07-2017
**********


verlangen (uit: gisteren)

onder de deurmat
ligt een sleutel

in jouw hand
opent hij de deur
achter verzegelde poorten
ook mijn hart

neem hem
wanneer je wilt
is hij van jou

draai je hem in ’t slot
draagt het geluid
van knarsende scharnieren
jou over de dorpel

naar mij
**********
sunset 06-07-2017
**********

[sunset]

stromen vluchtelingen

op golven
van zeeën
reist angst

het zoeken
naar vrede
vrijheid, geluk

maar waar
te vinden
deze wereld

ergens
nergens
overal

liefdesmoe
**********
sunset 07-07-2017
**********

[sunset]

ben jij mij vrouw

doorheen de spiegel waar, liefste
jij je ziet, omvat ik stil jouw sterrenglans
houd hem voor eeuwig in mijn hart

hoe meer ik weet van treurnis die jou diep beweegt
bewonder ik wat jij daarachter stil verbergt
jouw bevend zijn - wordt stiller

vijver die jij me bent, het eiland dat in avondzon
als was ’t van stralend goud
intens fel gloeit en waarin ik mij verdrink

laat jou in ’t licht van sterren zien, bewonderend de stille
ondoorgrondelijke schoonheid jij, liefste,
gehuld in lichte sluiers van de maan

ben jij mij vrouw en ik voor eeuwig man
**********
sunset 08-07-2017
**********

[sunset]

de laatste voor mij

over mij maan
en onder mij steen
gemalen tot zand
bergen en been

[volkeren in massagraf]

dat ik je lief had
is te lezen
op papier gestanst
in zeeën geplant
in wind geschreven

[wanneer alle lieven]

daar vind je mij
midden in ‘t leven
een knook voor vader
en eentje voor mama

de laatste voor mij
**********
sunset 09-07-2017
**********

[sunset]

een overstromende tijd

heel graag ga ik naar Rome
bouw mij daar een woning
aan de oevers van de Tiber
hang in bomen mijn vleugels
die groen, blauw glanzen
zweef door vage nevels
van deze eeuwige stad

’s nachts keer ik naar huis terug
in de armen van het zachte
witte vlees van mijn liefste
met ogen zo helder klaar
dat ik tot op haar bodem kijk;
de wegen van mijn lippen
doordringen haar diepste zijn

aan de oevers van de stroom
verorber ik mijn buit, lees haar
wijl ik wankel op stenen sta
in een altijd overstromende tijd
**********
sunset 10-07-2017
**********

[*Joy*]

Beste Ingo,

Aandoenlijk, aangrijpend...zeker wat "stromen vluchtelingen" betreft.
Hartveroverend én hartverwarmend, met een tintje erotiek.
Heel mooi geschreven.
Dank je wel en slaap wèl.

[sunset]

*Joy*

Dank voor je lezen en je weer mooi inlevend reageren en nog een heel vredige dinsdag.
Warme genegen knuf, sunset

[sunset]

als donkere vloed
vlijt zich de avond
om jouw lendenen

vogels zingen
hun laatste lied van de dag
in jouw haar

op jouw borsten
nog altijd warm
gloeien late zonnestralen
**********
sunset 11-07-2017
**********

[sunset]

n ’t zomerwoud zingen de nachtegalen

in jou leef ik
jouw lijf mijn huis
vanuit jouw ogen
zie ik lente
rode kastanjes

jij zwemt elke dag
over deze rivier
staat op met de zon
en brengt mij
over elke heuvel

zelf heb ik handen
tien vingers en
voeten die mij dragen
dichter naar jou
om je te omarmen

heel diep kijk ik in jou
en zie ons beiden
achter mijn woorden
leeft jouw roerloos luisteren
naar mijn stem

in hem voel je mijn hart
dat begint te gloeien
wanneer golven lust
mij overspoelen
met jouw liefdesgeur

en in het zomerwoud
zingen de nachtegalen
**********
sunset 12-07-2017
**********

[sunset]

enkel ademend

stil golft de vloed traag naar me toe
brengt mij de diepe stilte

toch ben ik schreeuw van mosselbanken
het donkerte van slijk
het schuim van eeuwige golven

niet slapend noch wakend
niet voelend noch denkend

enkel slechts ademend
**********
sunset 14-07-2017
**********

[sunset]

't rijk der hoertjes

kuilen in 't wegdek
trappen mij na
terwijl vuile gordijnen
uit grauwe gaten staren
spottend naar mij grijnzen

gestrand in zwanenzang
van eens jonge zomernachten
haalt zij haar lippenstift
uit haar handtas

groen, geel, rood
kwellen lichten het asfalt
op gebroken hakken
net zoals elke hoop
**********
sunset 15-07-2015
**********

[sunset]

nachten vervagen

adem van woorden
door mij gebeiteld
in jouw vlees

in vrije val
regent het zonlicht

op onze huid
bloeien de dagen
vervagen de nachten
**********
sunset 16-07-2015
**********

[sunset]

nooit krijg ik genoeg van jou

woelend verlangend in jou
droom ik lindebloesems
wek het bruisend opwellen
dat het zelfs verlegen maakt

in jouw afwezigheid,
die ik dikwijls verzuim,
is enkel ruisende tijd
in jouw opbollend kleed
altijd aanwezig in mij

vlinders in mijn buik
dartelen door het denken
en ik krijg er nooit genoeg van
om onmiddellijk, windsnel
met jou en dit leven
- en ook wel met mij -
dol door de dagen te dwazen
**********
sunset 17-07-2017
**********

[sunset]

een moment eeuwigheid

lichtgrijze wolkenkopjes drijven,
tenger gebeeldhouwd
door de weidse hemel

als sluierende wolken
opgebolde rokken
op ruggen van witte ruiters

uitstervend in de avondzon

over daken
barsten sterren open
in maanheldere nacht

een moment eeuwigheid

snel sluit ik mijn raam
om de onschuld van het kind
in mij te beschermen
**********
sunset 18-07-2017
**********



liefde staat weerloos

waar lage wolken grijs in hemel hangen
daar roept vadertje dood zijn zwarte kraaien
laat op de lege velden doodshoofden zaaien
en ’t zilte nat stroomt over bleke wangen

sindsdien verdwijnen niet meer duistere nachten
waar ik de schaduwen zie elk licht bedwingen
op maneschijn is het vergeefs een wachten
en zelfs de liefde is gestopt met zingen

de duistere tijd is al reeds lang begonnen
toen gekte in de wereld kwam tot leven
en wie dit alles heeft verzonnen
niemand die er een zinnig antwoord op kan geven

de oorlogsgod waart rond en grijpt meedogenloos
de mensen, of zij nu grijsaard zijn of kind
de liefde wringt haar handen en staat weerloos
weent luid haar tranen in deze stormwind
**********
sunset 19-07-2017
**********