Gewoon, gedichten - 4

[*Joy*]

.
Beste Ingo

Heel graag komen bijlezen.
De herfst is echt wèl in het land.
Maar ook dit heeft zijn charmes, net als alle andere seizoenen, niet?
Ik hoop dat je fijne dagen hebt beleefd daar in Normandië.
Mooie streek...trouwens ik ben zowat verliefd geworden op dit land...
Alle hoekjes en kantjes gezien..

Wens je een fijn weekend,
Lieve groet,

[sunset]

ouder worden is soms geen pretje

in bepaalde bezwete nachten
wanneer lakens en kussens
heroïsch strijden met mijn lijf
in het bijzonder in vroege
ietwat schemerende ochtenduren
doorleef ik een half leven
ben niet meer dan een haar
dat de wind der synapsen
om mijn gevoelige vinger windt
die plots zich wijzend toont
en tot middelpunt
van de schepping maakt

alle spieren spannen zich
voor de sprong over de afgrond
van de wegdeemsterende nacht
wanneer ik ontwaak
en mij de dag eigen maakt
ook al ben ik jaren ouder geworden
en is wat ik gedroomd hebt
mij nog maar half bewust
liggend in dit vochtig bed
als op mos in het regenwoud
alsof ik probleemloos
graag een dag niet leef
**********
sunset 08-10-2017
**********

[sunset]

*Joy*
Fijn je weer eens te horen"/ lezen *glimlacht*.
Normandië was inderdaad een fijne tijd (en wij zijn weer bijna startbereid om naar de Bodenzee te gaan de 18de van deze maand).
Ondertussen ben ik bezig met een nieuwe website (betaalde) om van al de regelmatige problemen af te zien. Ook heb ik mij een domennaam aangeschaft waarmee je rechtstreeks naar mijn website kunt gaan. T.z.t. laat ik je via e-mail alle gegevens geworden (al zal het omzetten van alle gedichten en het rubriceren, wel enige tijd in beslag nemen.
Nog een heel fijn weekend verder en warme genegen groet,
sunset (ingo)

[*Joy*]

Laat me maar iets weten Ingo zodra je website in orde is.
Verder wens ik je nog een zachte nacht.
En ...ouder worden is zeker geen pretje.

Liefs,

[sunset]

tot aan de rand van tijd
(voor mijn eerstgeborene)

ontworteld drijft een boom in de stroom
tot aan de rand van de tijd

de aan neem zich een schommelstoel
zet zich in de donkerheid

aan kale twijgen zweet de nacht
uit al haar poriën zand
dat traag neervalt, korrel na korrel

droefheid reist mee met de wind
tot aan de rand van tijd

eens zal ik weer bij jou zijn mijn kind
de weg is niet meer ver
**********
sunset 09-10-2017
**********

[sunset]

*Joy*
Ik stuur je wel een berichtje in je e-mail; hier mag dat niet (al snap ik nog altijd niet waarom).
En ouder worden is op zich niet erg. Het is de langzaam voortschrijdende aftakeling die het ergste is. Toch?
Nog een heel fijne woensdag en warme groetende genegenheid,
sunset (ingo)

[sunset]

nu is gisteren

nu is gisteren:
aarde onder slepende voeten
niets om te zingen
en toch altijd onderweg
in mijn gespannen buitenvel

diepstenige opheffing onschuld
in het daar en altijd weer:
ik en mijn eenzaamheid
alleen in dit leven
de windharde smart

het gisteren
als lichte druk op de borst
nu, hoe anders
in een ontbrekende schemer:

teksten van andere manen
en ik, achter het glas
met mijn neus aan het aquarium
vandaag in het gisteren:

ontelbare woorden van willen
schrijven en het doorstrepen
van herhalingen van een kraaiende haan
die nooit echt mocht zijn
********************
sunset 11-10-2017

[sunset]

pijlen van jouw lippen

reeds verdampt mijn droom
die mij zo-even
nog in haar ban hield

in één enkel, naakt moment
loop ik over een weg van dauw
brengt verlangen mij jou nabij

onder mij brandt huid
in de langzame hitte van ochtenden
pijlen van jouw lippen

zon slentert over onze lijven
********************
sunset 12-10-2017

[*Joy*]

Beste Ingo

Ging al een kijkje nemen op je website ...
Prachtig gedaan.
Kijk nu maar eens in je privé box.
Waarschijnlijk vergeten?

Wens je nog een mooie Donderdag.
Hier prachtig weer en er volgen er nog meer ...

Lieve groet,

[sunset]

nooit een te veel

liefde beroert in wind
een schaal vol licht;
ontwortelde kinderen
spelen met regenwormen -
aarde neemt alles op

de hemel oefent geduld
trekt mij naar zich toe
ook al schuur ik langs stoppels
en distels in stille zorg
zoals leven zich windt

in eenheid van het zijn
de totale argeloosheid
van dat kind in mij
dat ik soms niet herken
maar nooit als een te veel
*******************
sunset 13-10-2017

[sunset]

Gelukkig beter weer met wat zon. En net op tijd nu ik weer woensdag aanstaande voor een midweek naar het Bodenmeer vertrek (ik heb de weercijfers van daar al bekeken; volgens de voorspellingen elke dag een 8 en ... veel zon *glimlacht*).
In privé box gekeken en ook al gereageerd intussen.
Nog een vredige vrijdag en warme genegen groet, sunset (ingo)

[sunset]

jouw huid voelt zijdezacht

en reeds een eeuwigheid
gevangen
ben ik in liefde
geketend door jou

mijd in de nachten elke afstand
wanneer jouw benen mijn omarmen
verzinkt mijn zijn in jou
waar ik toch tijdloos blijf verlangen

zolang jij mij berijdt
wil ‘k elke ochtend loochenen
en schuw het licht van dag
lief jou in het intieme van de schemer

jouw huid voelt zijdezacht
********************
sunset 14-10-2017

[*Joy*]

Erotisch en sensueel .
Mooi !!
Niet veel tijd, en te mooi weer om achter dit schermpje te zitten.
Daarom, nog even een groetje voor je naar het Bodenmeer trekt.
Geniet ervan,

Lieve groet,

[sunset]

*Joy*
En gelijk heb je. Er komen nog genoeg herfstige en winterige dagen om (bij) te lezen.
Dank je voor je warme woordjes weer en ik zal aan je denken tijdens mijn wandelingen door de pittoreske dorpjes, stadjes aan het Bodenmeer.
Warme genegen groet en een heel fijne zondag, sunset (ingo)

[sunset]

over leven, liefde en het nu

ik noem hen ketens, deze sporen
uit broodkorsten, bronzen woorden
en droefheid waarin ik rijd

als ik hen volg door het blauw
balancerend als een koorddanser
laten zij mijn zolen glanzen en zingen
brengen honger tot zwijgen

lachen berg ik op in aardenkruiken
schenk wenen uit over abrikozenpitten
bereik een paleis tussen de jaren

[als ik mijn ogen sluit, verlies ik elke oriëntatie
open ik hen weer, ben ik mij kwijt]

clematis waait door zalen als zwaar brokaat
kastanjebomen groeien door wateren
richten zich aan de oever weer op
waar leven woekert en krekels sjirpen

in hun hemel zeilen boten nagekeken door neptunus
en dáár, in die verte waar wegen zich splitsen
wil ik mij planten en eeuwig groeien

zoete vruchten dragen en de wereld liefdevol omarmen
********************
sunset 15-10-2017