Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

Grieks drama anno 2017

luister niet naar
de mannen; aan hun poort
bewegen geen grendels
wordt het zwaard van de vrijheid
gevangen gehouden

op monden gedrukt
handen
als broederkus
die zusters
niet benijden

zing ik zinnen
over stenen hoofden
op vreemde plaatsen
namen als etterende wonden
die ik zal verzwijgen

en iedereen lacht
hun scherpe tanden
in Griekse nekken;
nergens vluchten zij dommer
dan hier

vandaag denk ik na
over stukjes zomer
en die onafscheidelijke hemel
van eens
*******************
sunset 26-11-2017



des hemel vale lichten wijken

des hemel vale lichten wijken
de stad straalt fel in kerstmisgroen
als in een waan vluchten de ratten
en haasten zich over de lijken

de wind trekt hard aan alle muren
het stelen van verloren macht
wijl tevergeefs de sterren manen
verheldert stil de maan de nacht

en op een stoel ligt een viool
’t geraas van leven laat haar zwijgen
vanuit een hoogte starren sidderend
de oude boom zijn laatste twijgen
*******************
sunset 27-11-2017

[sunset]

als ik maar had geweten waar jij was
het mes van mijn verloren jeugd was jij
toen ik je nog achterna rende, de kamers door
schrok van de afkeer in jouw ogen
waarin zich meestal woede nestelde

je was ’t gerinkel uit de keuken
toen ik een liefdevolle moeder zocht
als ik maar had geweten waar jij was
dan hadden wij elkaar misschien gevonden

nog kussen elke nacht tranen mijn wangen
die jij rechts streelde en links sloeg;
jouw naam is mij een dolk in ’t hart
sinds jij mijn onschuld daar verbrandde
*******************
sunset 28-11-2017




als de brand in jouw ogen

ik zie wouden, groen
als het schitteren van jouw ogen
die stralend vlammen
enkel slechts as achterlaten
en mij mijn adem roven

wanneer je naar mij kijkt
is het alsof een riem
mijn borst vastsnoert
net zoals jij
wanneer je op mij ligt
wassen jouw haren
mijn voorhoofd
met druppels zweet

als is het de zomerregen
die wij beiden lieven
met zulk een intensiteit
als de brand in jouw ogen
en de as in de mijne
*******************
sunset 29-11-2017




november kruipt diep

november kruipt diep
brandt in mijn huid
vaal licht

ik dicht mij nevel
tot grijze perfectie
blijf dagblind achter

stilte heerst er
onder kale bomen
begraven in ’t lover

ik draag de maan
als gouddraad
op mijn vingertoppen
*******************
sunset 30-11-2017

[sunset]

jij en ik

nazinderend verlangen
giert nog steeds door onze aderen
brandt vurig op de huid

wij liggen verspreid
tussen de vouwen
van doorwoelde lakens

zijn een laatste rest
gebluste hartstocht
van het voorbije moment
*******************
sunset 01-12-2017

[sunset]

vooruitlopend op kerst
(ook voor mijn eerstgeborene)

houtsplinters van de kribbe
gevormd tot doornen
weven in de tuin des leven
vissersnetten

wie slaat de eerste nagel
breekt het brood
maakt van water wijn
en wast zelfs de voeten?

in kookpotten van rijken
braden vette kerstkalkoenen
maar  Gods armen
leggen rozenblaadjes
op tongen van vermoorde kinderen
en nemen hen liefdevol op
in Zijn eeuwigheid
********************
sunset 02-12-2017



echo van een bescheiden leven

in schemer van avondzon rusten duiven
ik zie hun warmte glanzen
hun gekoer een bestendig roepen
echo van een bescheiden leven

slechts één vleugelslag scheidt mij van de hemel
en deze ochtend is helder
al dien ik de dag nooit voor de avond te loven
maar steeds op eender welk willekeurig moment

de duiven zijn mooi
als blauwe streep in een grijze lucht,
een geel blad dat traag neerdwarrelt
-  volheid openbaart zich in ‘t rustig ademen
********************
sunset 03-12-2017

[*Joy*]

Beste Ingo,

Een kijkje komen nemen op jouw "topic" en genoten van jouw schrijven.
Ik lees je graag.
Bij deze wens ik jou een mooie Zondag toe.

Lieve groet,

[sunset]

*Joy*
Dank je wel weer voor je lieve woorden; fijn om te weten dat je me graag leest.
Ik wens je nog een heel vredige eerste Advent.
Warme omarmende genegenheid, sunset (ingo)

[sunset]

waar en waarom

waar ben je
als nachten zich vastklampen
het maanlicht schaduw vreet
een donkere vogel onder gaat
zich in de ribben klauwt
en ik in ‘t vallen bid
dat deze storm
niet langer een naam draagt

slechts zand tussen de vingers
geen goud in de voren
van deze akkers
waar laarzen holle handen drukken
of een leeg hart in dit aarden graf

[waarom verdorie dit gevoel
van een roemloos einde]

morgen sneeuwt het in de koude
beweegt het duister zich in delen
mij gaat dat weer nauw aan ’t hart
[daar, waar het mij mijn leven kost]

op een bord in ’t bed
voel ik rondom mij de rijkdom
door de vergrendelde poorten
 
op doorzichtig glas
schilderen vlokjes hun kleur
vederlicht op het ijs
leggen zich zacht op weiden;
elke heuvel een berg wit

zachter mijn ademen nu
tot in mijn borst
de sterren mij steken
********************
sunset 04-12-2017

[sunset]

jij vult de stilte met ons

liefde rankt
uit jouw vingertopjes
mij omhoog
ongetemd
vertakt
als wilde aardveil

koortsige blaadjes
befluisteren mijn hals
blikdichte tussenruimtes
worden groen
en ik verroer mij niet
voel veel liever
de talloze vlinders
en lustdronken bijen

uitnodigend lach jij
vult wachtende stilte
met ons
********************
sunset 05-12-2017

[sunset]

de planken van de steigers,
niet geaard en ongeschikt
houvast te bieden,
houden wortels uit de zee

verbrokkeld hout
geeft open vaart ruim baan
********************
sunset 06-12-2017

[sunset]

schrijven moet ik

schrijven moet ik, ook als niemand mij gelooft
schrijf ik toch alsof er niets gebeurt
schrijf over geesten en zelfs over dat
wat niemand mij vergeeft

mijn woorden zijn voor mezelf een thuis
en ook wanneer men mij uitlacht
zal ik het alledaagse onrecht
steeds aanklagend verwoorden

en ook over de liefde blijf ik schrijven
vertellen dat ik haar geheim ken
dat liefdeswoorden geschreven worden voor
maar pas echt gelezen worden na de liefde
*******************
sunset 12-12-2017






de herfst weggesneden

in bomen
glanzen lippen
van jonge meisjes
bij ’t denappels plukken
brandt vurig rood
in mijn ogen

de wind stijgt
hellingen omhoog
tot aan de top
vormen zich
wolkensluiers
slepen over ’t land

regen druist
tegen holle ruggen
van kale twijgen
valt sneeuw
loopse krolse katers
jammeren als grasmaaiers

snijden herfst
definitief weg
*******************
sunset 13-12-2017

[sunset]

dichter(l)i(j)k

ben als een sjamaan
de voeten in ‘t stof
het hoofd in de hemel
dans ik mij woorden
in tuimelende reien
grijp ik het vuur
spreek met de geesten

en ben als de vissen
zwijgend in ‘t water
zie ik de zon
op de bodem
groen en vergloeiend

of slechts als een kind
uit vuur en uit water
uit water en vuur
steeds roepend en zoekend
*******************
sunset 14-12-2017

[sunset]

tussentijd

aan de einder een zeil
wit licht herinnering op
aan dagen vol toekomst
avonden zwoel en warm
en snelle hartslagen

waterblauw kleurt mijn blik
de rustig kabbelende zee
aan d’ oever een visskelet
tussen algen en steen
dwarrelt zand door de tijd

aan de kim een boot
het haalt de zeilen in
meeuwen schrijven dromen
over  mensenlege dijken
waaien stille afscheidswoorden
********************
sunset 15-12-2017

[*Joy*]

Beste Ingo,

Schrijven moet je zeker ...want ik geloof in jou.
Heel graag komen bijlezen.
Ik wens je alvast een mooi weekend toe.

Lieve groet,

[sunset]

*Joy*
Dank je wel voor je lieve, warme woorden hier en geniet van een heel rustige derde Advent.
Groetende genegenheid, sunset (ingo)

[sunset]

al is het maar voor dit moment

reeds kan ik lente ruiken,
al is het maar voor een moment,
wanneer wij samen blijven staan

spelen schaduwen, licht en teer
waar jij je stappen zet
de ene voet na d‘ andere

lopen wij steeds verder weg
zeggen stad en haar rumoer adieu
al is het maar voor dit moment

alles schijnt mogelijk te zijn
wanneer ik samen met jou
richting avondzon ga
********************
sunset 16-12-2017



een engelen ochtendzang (3de Advent)

nog lig ‘k in jou in zacht
droomslapen van een nacht
als koude rotsen steen
door haar heel stil omvat

en voel plots hoe de dag
zich in de steen met licht
vervangt en helder, liefdevol
zich aan het leven hangt

tot ik ontwaak en ‘k mij herinner
aan een tere zilveren klank
heel wonderbaar en om mij heen
een engelen ochtendzang
********************
sunset 17-12-2017