Gewoon, gedichten - 4

[*Joy*]

Beste Ingo,

Een klein moment tussen alle andere...om  jou en je geliefden fijne kerst dagen toe te wensen.
Voor mij het ideaal moment om even afstand te doen van computer en sociale media.
Gewoon genieten van familie, vrienden én vooral van mijn drie oogappeltjes.
Toevallig net deze avond een magisch spektakel gezien " Nacht van de engelen"
Kerstmis, de geborgen tijd van warmte , liefde en hoop.

Warme groet en tot gauw.

[sunset]

van al dat wat je ooit verloren bent

zwijgen is als een lange rechte weg
waar woorden de hals toeknijpen
het schijnt dat uit zongebleekte wolken
nog nooit één iemand gevallen is

geen droomverloren engel
of verkeerd bedoelde regen;
iemand, toevallig voorhanden, probeert mij
het alledaagse te laten begrijpen

wanneer je steeds weer balanceert
op de rand van leven
heel diep inademt en daarna snel uit
zelfs op de meest onpassende momenten

toveren herinneringen
op elke splitsing van jouw paden
versleten kaarten te voorschijn
blijft er geen ruimte voor ontmoeten

noch een tijd voor tederheden
enkel slechts de pijn van verlies
want leven is ook de smart
van al dat wat je ooit verloren bent
*******************
sunset 18-12-2017



tonen zo zacht

de bladeren zijn wit
en herinneren mij
aan gekristalliseerde druppels

wanneer zij vallen
en de bodem raken
hoor je zachte tonen
als van duizende harpen

iemand die ik niet ken
raapt hen op
verstouwt hen zorgvuldig
in zijn zakken

nog voor dat hij de hoek om gaat
stopt hij plots
en beweegt niet meer

bladeren druppelen uit zijn mond
en wanneer je ernaar kijkt
blijken het gedichten te zijn

en alles wordt schimmig grijs
de hele wereld wit
net als ’t verlangen

op elk vallend blad
*******************
sunset 19-12-2017

[sunset]

december

tot schemer hen weer verjaagt
zoals herfstwind lover heel hoog omhoog wervelt
of op het zomereinde geel rijpe peren
met dof ploffende geluiden op de grond vallen

zitten onder grijze laaghangende wolken
kraaien die opvliegen voor de koude wind
uit het zwart van vers omploegde velden

en zich zetten op de kale twijgen
waar zij zwijgende bomen
voor een paar uren
hun bladeren vervangen
*******************
sunset 20-12-2017



ik schilder mij mijn eigen wereld

[‘kben naar een  simpel schrijvertje
ook al beleef ik mijn jaren in verzen
en verzoet mij nu reeds met mijn dood]

staar een gat in de dagen
tot zij gaan slapen
speel op harpensnaren
een ieder mijn leven voor

breng de stilte ertoe
mij verhalen te vertellen
verfrommel blanco bladen
tot zij hun geduld verliezen

werp kiezelsteentjes over ’t water
en hoor vissen spreken
wijl ik mijn eigen wereld schilder
met tere penseelstreken
*******************
sunset 21-12-2017



en dat voor heelmijn leven

haar naam schrijft zij met vingers op mijn huid
van rechts naar links onleesbaar op mijn rug
zo dat in ‘t bad en voor de spiegel, de hand
nog warm van haar mond zij zich niet schuwt
om mij te zoenen ik het niet berouw

dat ik geleerd heb haar te lezen
als ik haar aanrakingen in mijn herinnering schrijf
haar vingers die met hete hand en liefde
figuren in mijn huid masseren

en zoek en vind, verbaas mij telkens weer
dat wat ik mij herinner ook terugvind en herken
en proef, voel hoe onder siroopbruine ogen
haar lijf zich steeds maar dieper in mij brandt

en dat voor heel mijn leven
*******************
sunset 22-12-2017

[sunset]

’t is bijna kerst (Erzgebirge)

in dorpen slingert wit met rood
en huizen stralen zilver licht
het wandelen langs de vele kribben
- tijd telt men hier al eeuwig niet

en rond de kerstboom op de markten
verbroederen zich uit alle streken
wordt wijn gedeeld en ook het leed
al worden dromen niet vergeten

tot schemer drenkt hen met zijn zwijgen
en ’t al versmelt tot een geheel
en boom en mens en ook de velden
een lachen draagt op eigen wijze

en in het donker van de nacht
als hier en daar wat lichtjes gloeien
wordt blij op ’t goddelijk kind gewacht
*******************
sunset 23-12-2017



jou heb ik lief

nooit afgemaakte gedichten,fragmenten
die ik, sinds ‘k woordeloos door dagen drijf
jou schrijf
- leven is zoveel meer dan enkel maar wat poëzie

ik voel gedachten schuchter, steels ontkiemen
al mis ik soms een vers, dat laatste woord,
ontglipt er mij toch regelmatig ook de hoop
en kan ik nooit het tot een einde rijmen

blijven het niet afgemaakte zinnen
waarin nog veel te veel onuitgesproken
maar desondanks wil ik niet dat wat is verzwijgen
jou heb ik toch voor altijd lief
*******************
sunset 24-12-2017

[sunset]

*Joy*
En gelijk heb je. Ik had nu even tijd in afwachting van mijn zoon en familie die uit België (Zutendaal) moeten komen en dan hebben wij strakjes het eerste deel van onze familiekerstviering (dinsdag volgt dan het tweede deel). 't Gaf mij even de tijd om heel wat bij te werken (want door drukte geen tijd gehad om hier te plaatsen). En ook mijn eigen website bijgewerkt tot en met vandaag.
Ik wens jou en de jouwen een fijne maar vooral vredige kerst en nog een verdere rustige 4de Advent.
Warme genegen groet, sunset (ingo)

[zee]

Moeders kerst is echt geen feest. 
Rennen, hollen en draven, dat doet zij het meest. 
Cadeaus voor haar kinderen en voor haar man, 
En ook nog een 5 sterren diner in de pan. 
Huis versieren, boom optuigen, tafel dekken, 
En nog duizend klusjes die haar bijna nekken. 
Zeg nou eens eerlijk, vindt u het raar, 
Dat moeder zucht: "Was het januari maar." 
Wat ik wil zeggen en heel erg meen: 
Kerstmis moet een feest zijn voor iedereen

[sunset]

zee

Een treffend tonend gedicht dat ik helemaal wil onderschrijven.
Nog een heel fijne en vooral vredige kerst en alvast een gelukkig maar vooralles gezond 2018.
Warme genegen groet, sunset

[sunset]

kerst 2017

leg een riem om je hals
en pers er elke toon uit
ook al hoort de wereld je niet
de hemel kijkt
toch altijd op je neer

haal alle muren weg
rond je hart
en heel diep adem
open jouw ogen
en laat je stem klinken

bergen praten niet
maar luister hoe de zon
reeds onderweg is
naar ieders hart,
ook naar het jouwe
*******************
sunset 25-12-2017



de hemel is mijn vriend

rechts hangen vage sporen
van het voorbije jaar;
een vogel roept en de zon wijkt
mijn blik niet uit
- regen verschuilt zich in lege notendopjes

het water is nooit ver
en met vaste tred
zijn wegen goed begaanbaar
- de hemel is een vriend
die nooit slaapt

ik hoor reeds het leven dat zingt
zich door de aarde en ‘t hout wil baren
het geeft mijn hart moed
armen en ogen te openen
mij thuis te voelen
*******************
sunset 26-12-2017

[sunset]

bijna oudjaar

nu is het tijd
de voeten in de aarde te planten
en telkens weer opnieuw
het slapen te leren

in de wijzer van de wortels
is het mijn tijd
en niet in de wijzers van klokken

het gaan ligt brak
op straten van nu-wijzers
die tussen mijn tenen en tanden wegsnellen

niet onder de ogen van daken
vind ik mijn rust
enkel in de schaduw van twijgen en bladeren
waar ik bloesems kan tellen

met sterke wijzers onder mijn voeten
groei ik in de andere richting
wordt het tijd deze en gene schaduw te volgen
*******************
sunset 27-12-2017

[sunset]

jou houd ik vast bij de hand

de zon valt mij reeds in mijn arm
en om middernacht kleven
handen voetzolen en oogkassen
vast aan stoelen
zoals lippen aan honing

[met lippenstift veegt zij mij
mijn ziel blank]

ik houd je vast bij de hand
net zoals aan mijn moeders graf
waar ik achtergelaten werd
zo zonder schommel noch borst

’t goud plakt op het kerstgebak
als de zon mijn dromen smelt
die in mijn schoenen druppelen
ik over plassen spring die ons drinken

stil liggen de doden in hun kisten
en ik houd de deksels vast,
vast zoals jouw hand
*******************
sunset 28-12-2017

[sunset]

woorden van leven, liefde

onder mijn borstbeen voel ik jou
heb jij mij vastgehouden, de hele weg lang
tot in het duister der aarde
voel ik jouw druk op mijn pols;
de wereld is stom en wij zijn haar woord (heb jij gezegd)
terwijl jij mijn lippen laat ontwaken
rood worden wanneer de spraak komt

ik volg jou door zeeën waarik zwem en droom
en jij mij vasthoudt in taal die ons een brug is
onze liefde tot in de hemel draagt;
want op jouw buik slaap ik veilig en warm
ga ik door het merg van de tijd
laat bruggen verdwijnen onder mij zolen
opdat er niets staat tussen jou en mij

jij opent jouw hand wijl droomvogels mijn ogen eten
en ik jou in het water hoor onder mijn zijn
jou voel in het lippenwoord van de nacht
waar jij nog slaapt en mij vrij gelaten heb
ik steeds verder en verder over de straten loop
- de dood is enkel de smaak tussen jou en mij,
fluister jij in mijn mond, terwijl jij mij intens lieft
*******************
sunset 29-12-2017

[sunset]

gezeefd door de tijd

als eerste stokt het woord
in een nevelschreeuw in mijn spiegel
met jouw naam op mijn lippen
in het merg van mijn beenderen
zoek ik wanhopig mijn roots

en het duurt dagen
voor deze mens die niemand wil
ik naar de steen loop
die op de borst van mijn ouders ligt

zonder enige liefdevolle omarming
tellen zij enkel de jaarringen
dwingen mij op hun wagen
alle herinneringen achter te laten

en verlaten door elke liefde
voel ik mij steen, lucht
kijk ik intens naar mezelf 
breng schaduwen in beweging

smartelijk voelt eenzaamheid
ook al wordt die gezeefd door de tijd
*******************
sunset 30-12-2017

[sunset]

I.M. (moeder, aljaren overleden)

over ons schrijf ik geen gedichten meer
wij zijn als compost
al draagt ons gezamenlijk afval
al lang geen vruchten meer

vele voetzolen heb ik wond gelopen
zoveel verlangens doodgezwegen
en na mijn laatste gedicht
dacht ik bij ons uitgekomen te zijn

ik echter wil leven voelen, liefde en vreugd’
genieten van zon en  regen
wijl jouw herinnering langzaam vervaagt

jij klein geworden bent op die andere oever
ergens in dat duister van jouw onvermogen
van gewoon lief te hebben

laat het jou goed gaan, daar,
moeder
en herinner mij niet
*******************
sunset 31-12-2017

[*Joy*]

.
Beste Ingo,

Eerst en vooral  mijn allerbeste wensen voor "2018" aan jou en alle mensen die je nauw aan het hart liggen.
En vooral nog veel schrijf genot .

Een lieve nieuwjaarsgroet van mij !!

*Joy*

[sunset]

*Joy*
Ook voor jou en de jouwen een heel gelukkig naar vooral gezond 2018,
Warme genegen groet, sunset (ingo)