Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

groeiende momenten

uitgespaarde plaats
op stukjes papier
voor woorden
door mij geschapen

lijntjes tonen
tekens en patronen
leiden ‘t grafiet
op het onrustig pad

kleine segmenten
waaien warmte en zand
van groeiende momenten
zachte beelden
uit partikels gebouwd
*******************
sunset 25-03-2018



voor altijd onvindbaar (uit: gisteren)

ik leef in werelden zonder rivieren
de grenzen hier
bestaan enkel uit wind
en miezerende regenbuien

mij beangstigt dat ’s nachts
al mag ik in ’t ouderlijk huis niet wenen
 - misschien omdat men het anders op zijnheupen krijgt
of dat ik hen daarmee van hun verstand beroof

elk gevoel blijft koud in de stenen
en ook al laten afstanden zich niet beschrijven
blijven er toch de duistere vermoedens

niets noch iemand nadert ons huis
en mijn ouders heb ik nooit echt gezien
ik heb geen enkel houvast
nu alles nog lijkt op sneeuwresten in maart

slechts de wind
die de regen in zijn vormloosheid voortjaagt
trekt ergens een mat grijze grens

en een thuis
al dan niet bedekt door ijs en sneeuw
blijft voor altijd onvindbaar
*******************
sunset 26-03-2018

[sunset]

een vol hart

liefde in ogen en op lippen
de genade van een hart, vol
deze nacht en toch onverwacht
in het gebogen glas van lampen
bergt zich het donker
en mijn lijf in het jouwe

onder vroege dauw dromen
mensenlege pupillen
van nevels die wonden
vanuit  mijn jeugd
verdrijven
*******************
sunset 27-03-2018



het ongezegde, het onzegbare

ik leef van de smaak van woorden
proef welvingen van tijd op mijn tong
- wat is het heden anders
dan een levende toekomst
verleden het weggeworpene nu

ik bewonder hen
die op de snede van ‘t leven balanceren
met het altoos gevaar
af te storten in peilloze diepten

van het ongezegde, het onzegbare
*******************
sunset 28-03-2018

[sunset]

handzachte warmte

jij zegt dat,
zelfs midden in de winter,
er geen vlokjes tot ons komen
als ook de koeien in de stallen
reeds zomer verlangen
mollen kamerdeuren uit mijn jeugd openen

ijspegels verwarmen jouw gezicht
en jouw lachen
schommelt door jouw haar
toont mij weelderige beelden
daar waar jouw oog-hart
zelfs olifanten temt

terugvloeiend naar kinderdagen
houden ongevraagd engelen
hun handen beschermend over mij

handzachte warmte
in een late winter
*******************
sunset 29-03-2018

[sunset]

zorgeloze tijden(uit: gisteren)

daar staat iemanddie ik ken
zijn handen in zijn zakken
tegen het hek geleund

er streelt een zachte wind
over het erf, wervelt zand
omhoog tot onder oksels

en het geurt naar vruchten
gebakken brood en humus
over straat lopen vreemden

een lied zoemt in mijn hoofd
van ergens vandaan
glijdt het weg naar nergens

ik kom uit mijn hurken, sta op
leun mij tegen het hek
*******************
sunset 30-03-2018

[sunset]

heel diep in mij in

terugkerend binden handen
helend tussen varens
bloemen onder kruiden
alles dat stilt

lente, eindelijk ontkleed
toont zich in naaktheid
op langere dagen
gaat na de vorst
bloeigroei door ’t land

de hemel trekt plooien
met sneeuwwitte tanden
zuiderwind mest
de winter snel uit

ik luister jouw adem
die een weg baant naar buiten
mij streelt met jouw liefde
waar deuren zich sluiten
dring jij als orkaan
heel diep in mij in
*******************
sunset 31-03-2018

[sunset]

vanuit mijn voel

vanuit mijn voel
schraap ik woorden
voor poëtische teksten

hoe verstandelijk
is mijn hart
in haar omwegen
naar buiten wandelend
kringelend, slepend
in een niemandland

een weggevoel
en de  liefde
als magneet van
een fijnstofafzuiger
met in het harteoog
standvastig dat beeld

omgedraaid in tijd
het meisje met parel
van Vermeer
met jouw, mijn
melkachtige blik
als achter glas

vanuit mijn voel
schep ik woorden
van simpele liefde
*******************
sunset 01-04-2018

[sunset]

vandaag

als tussendoor,
een banale tevredenheid
fascinerend als de zon
die mij warm bevloeit
geef ik mij feestelijk
over aan gevoel

deze vorm van zijn
is als lenterig geluk
laat mij leven
in dit simpel woordje:

vandaag
*******************
sunset 02-04-2018

[sunset]

in gene eerste nacht

in gene eerste nacht
ontlook jouw naaktheid
en wij verdronken
in zeeën liefdeslust

zweefden door werelden
uitbarstend in heldere regenboogkleuren
vielen uiteindelijk uitgeput
in onszelf terug

ik likte slagroom
van heet-warme dijen
*******************
sunset 03-04-2018

[sunset]

het zwijgen van de maan

ik slijp messen
verkort tafelpoten
verlijm stoelen

verzamel hout
slecht stenen
begraaf afval
pel de takken

jij plukt bloemen
verzamelt zaden
snijdt gras

kookt eten
plukt de wol
droogt aarde

wast af
tekent punten
telt hagedissen

en dan,
dan gaan wij samen naar bed
als over alles het duister zich legt

het zwijgen van de maan
maakt doof
*******************
sunset 04-04-2018

[sunset]

elk leven had zich opgelost(uit: gisteren)

dit bijna naakt stuk hout op dit verlaten strand
kan niet met een in haar beweging versteende slang
verwisseld worden; de kaakachtige spreiding aan het ene einde
is geen tandeloze opengesperde muil

hier en daar zijn bruin gevlekte resten bast gebleven
over het verder blank gespoeld lijf
en in vertwijging van twee afgescheurde takken
nestelt, alsof  bijna vergeten, eenplatte grijze steen

en aan het boveneinde van de licht geworden massa
een aantal schelpen die zijn meegenomen op zijn weg
om nu, als waren het gewrichten van ontbrekende ledematen,
als deel van het geheel, hier rust te vinden

ik heb heel steels geroken aan mijn vondst
omdat ‘k wou weten of na al die jaren
- ontlokt door warme adem aan het bruine hout -
een vleugje geur van zee en wier en zout
nog steeds aanwezig is gebleven

edoch, er viel niets meer te ruiken
elk leven dat er was had zich reeds opgelost
*******************
sunset 05-04-2018

[sunset]

steile paden kolder (uit: gisteren)

steile paden kolder
het zweten
geen verassing
stap naar stap
richting de top

de hommels
overweldigen klaver
krekels tjirpen
en aan struiken
knabbelen geiten

het ruikt naar bosbessen
als ik een pauze inlas
hoog over het dal
kijk naar de bergen
die in de hemel reiken

dreunend valt water
donderend over de rotsen
de boomgrens voorbij
ligt de aarde ruw en bloot
zonder enige bescherming

een vogelballet
omzwermt sneeuwwitte benen
en een hete zon
brandt de hoofden leeg;
kaal mijn rode kop
in een meer van zweet
*******************
sunset 06-04-2018

[sunset]

ogen, kelken voor kleuren

in melancholie van
het nog niet helemaal
vallen bloesems mij toe

ook elke stondenslag
werpt het heden
in de stilte

in haar worden
mijn ogen kelken
voor kleuren

nog vertroebelt
mijn blik
niet
*******************
sunset 07-04-2018

[sunset]

ik kan ’t niet schilderen, schrijven

jouw haar
een zacht gekleurde wolk
in zonsondergang

vleit zich om ‘t hoofd
als schaduw om de zuilen
uit vroegere historie

verspreidt jouw lijf een geur
van mirte en sinaasappelen
er dringt niets door
in diepte van jouw ogen

dan ‘t spel van duizend spiegels
dat steels mij naar beneden lokt:
jouw schoot gevuld met heerlijkheden

aanbidding laat mij zwijgen
*******************
sunset 08-04-2018

[sunset]

zes keer meer

achter dit borstbeen
pompt driehonderd gram
vijf liter per minuut

en zes keer meer
wanneer wij ons lieven

jij mij lieft
*******************
sunset 09-04-2018

[sunset]

voor ‘t aanschijn Gods

ik sta voor vele poorten van hemelen
altijd schuldig en arm
moet ik blijven wachten

met natte slierten haar
kleine kopermuntjes in mijn hand
zo sta ik
bevend voor het licht

kersenhoutkleurige de boog
waarmee ik over de snaren van jouw wimpers strijk
wanneer jij honingkleurige tranen weent

in plaats van berouw te zingen
lieven wij ons voor de ogen van engelen
lieven ons
op de drempel van de tuin Eden

[nog steeds veel te ver weg
van ons
mijn liefste]
*******************
sunset 10-04-2018