Het taalgebruik van het Sciëntisme
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
In het topic: "Bewijs van het ontbreken van een leven na de dood" schrijft Zondervrees het volgende:
De manier waarop elk van ons zijn bestaan innerlijk ervaart is óók kennis. En zeer fundamentele kennis.
Het komt er op neer dat het belangrijk is deze innerlijke kennis te integreren met de kennis die van buitenaf komt, zoals de kennis die de wetenschap ons levert bvb.
De wetenschap kan noodgedwongen niets zinnig zeggen over onze innerlijke ervaring en negeert die dus. Het foute zit hem in het feit dat in het sciëntisme het taalgebruik van de wetenschap - het zogenaamde jargon van het reductionisme - wordt overgenomen om het totale mensbeeld te omschrijven en dat klopt eenvoudig niet!
De mens ervaart zichzelf niet als een 'wolk van quarks' die interactie aangaat met andere wolken en wolkjes van diezelfde quarks. De mens ervaart zijn denken niet als het 'vuren van neuronen' of zuiver fysieke en chemische processen van een brein. De mens ervaart zijn gedrag niet als het gevolg van blinde, totaal gedetermineerde processen.
Nee, de mens ervaart zichzelf als een individu met grote creatieve vermogens en vrijheid tot verantwoordelijk handelen.
Deze ervaring herleiden tot een illusie die het gevolg móét zijn van fysische en chemische processen - omdat de wetenschap nu eenmaal niet anders kan dan deze processen onderzoeken - is een fundamentele denkfout.
Ik sta in deze opvatting niet alleen. Eminente denkers zoals Karl Kraus (sic), Richard Weaver, Wittgenstein, Popper, in onze tijd vooral Thomas Szasz (door wie ik zeer sterk beïnvloed ben), en onlangs Alva Noé hebben hier ook op gewezen.
Ik denk dat mijnheer Zondervrees het punt dat ik wil maken eenvoudig weg niet ziet.Omdat jij als egocentrisch denkend persoon jouw individuele ervaringen als de essentie van jezelf ziet is dat nog niet waar voor anderen. Als ik zeg dat het brein de essentie van een persoon is kan je dat immers niet tegenspreken, hoogstens zeg jij dat die uitspraak dan weer geen respect zou tonen voor de mens. Wat kant noch wal raakt, want daar heeft het dus niets mee te maken.
De manier waarop elk van ons zijn bestaan innerlijk ervaart is óók kennis. En zeer fundamentele kennis.
Het komt er op neer dat het belangrijk is deze innerlijke kennis te integreren met de kennis die van buitenaf komt, zoals de kennis die de wetenschap ons levert bvb.
De wetenschap kan noodgedwongen niets zinnig zeggen over onze innerlijke ervaring en negeert die dus. Het foute zit hem in het feit dat in het sciëntisme het taalgebruik van de wetenschap - het zogenaamde jargon van het reductionisme - wordt overgenomen om het totale mensbeeld te omschrijven en dat klopt eenvoudig niet!
De mens ervaart zichzelf niet als een 'wolk van quarks' die interactie aangaat met andere wolken en wolkjes van diezelfde quarks. De mens ervaart zijn denken niet als het 'vuren van neuronen' of zuiver fysieke en chemische processen van een brein. De mens ervaart zijn gedrag niet als het gevolg van blinde, totaal gedetermineerde processen.
Nee, de mens ervaart zichzelf als een individu met grote creatieve vermogens en vrijheid tot verantwoordelijk handelen.
Deze ervaring herleiden tot een illusie die het gevolg móét zijn van fysische en chemische processen - omdat de wetenschap nu eenmaal niet anders kan dan deze processen onderzoeken - is een fundamentele denkfout.
Ik sta in deze opvatting niet alleen. Eminente denkers zoals Karl Kraus (sic), Richard Weaver, Wittgenstein, Popper, in onze tijd vooral Thomas Szasz (door wie ik zeer sterk beïnvloed ben), en onlangs Alva Noé hebben hier ook op gewezen.
Laatst gewijzigd door Vesselin op 10 sep 2012, 09:38, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Het blijkt zo goed als onmogelijk op dit forum duidelijk te maken dat ik niet de 'wetenschap op zich' aanval, maar wel het zogenaamde Sciëntisme.
Ten eerste blijken de meesten niet eens op de hoogte van het bestaan van dit in de hedendaagse filosofie veel besproken fenomeen. Namelijk dat het reductionistische jargon van de wetenschap gebruikt wordt om de totaliteit van de menselijke existentie te omschrijven. Hetgeen om vele redenen absurd is.
Wat is hier de oorzaak van?
Er is een vacuüm ontstaan als gevolg van het verdwijnen van het traditionele geloof. God is dood. Dit vacuüm op het gebied van de zingeving wordt onder andere ingevuld door dit zogenaamde sciëntisme. Van 'gatenvullerij' gesproken!
Maar het is een retorische valstrik die maar weinigen doorhebben. Men wil tot de groep behoren van degenen die denken dat de theoretische fysica het laatste woord heeft op gebied van begrijpen van de werkelijkheid zoals die zich aan ons voordoet.
Het blijft het fenomeen om tot een groep te willen behoren. Evolutionair zeer verklaarbaar.
Heel platvloers zou men kunnen zeggen: "Het Sciëntisme heeft de godsdienst vervangen."
Ten eerste blijken de meesten niet eens op de hoogte van het bestaan van dit in de hedendaagse filosofie veel besproken fenomeen. Namelijk dat het reductionistische jargon van de wetenschap gebruikt wordt om de totaliteit van de menselijke existentie te omschrijven. Hetgeen om vele redenen absurd is.
Wat is hier de oorzaak van?
Er is een vacuüm ontstaan als gevolg van het verdwijnen van het traditionele geloof. God is dood. Dit vacuüm op het gebied van de zingeving wordt onder andere ingevuld door dit zogenaamde sciëntisme. Van 'gatenvullerij' gesproken!
Maar het is een retorische valstrik die maar weinigen doorhebben. Men wil tot de groep behoren van degenen die denken dat de theoretische fysica het laatste woord heeft op gebied van begrijpen van de werkelijkheid zoals die zich aan ons voordoet.
Het blijft het fenomeen om tot een groep te willen behoren. Evolutionair zeer verklaarbaar.
Heel platvloers zou men kunnen zeggen: "Het Sciëntisme heeft de godsdienst vervangen."
-
cappa - Lid geworden op: 17 feb 2009, 17:49
In dezelfde lijn ligt de opwerping van een aantal wetenschappers dat men waarschijnlijk het fenomeen bewustzijn niet volledig zal (kan) doorgronden zonder de 'ervaring' in het onderzoek te betrekken. M.a.w. uitbreiden van het onderzoeksveld van het objectieve met het subjectieve.
Boeiende ontwikkeling alleszins.
Boeiende ontwikkeling alleszins.
-
Zondervrees - Lid geworden op: 04 jul 2010, 22:00
Het is lang geleden, maar laten we er de stelling van het onbreekbare kippenei er maar weer eens bijhalen.
Sommigen beweren dat er onbreekbare kippeneieren bestaan. Wat doet de wetenschapper? Die neemt een paar duizend kippeneieren en laat die een voor een vallen. Zij breken een voor een. Bovendien gebruikt die wetenschapper ook zijn hersenen: als een kippenei onbreekbaar zou zijn, dan kan dat kuiken er nooit uit. Een kip die onbreekbare eieren zou leggen kan zich dus nooit succesvol voortplanten.
Hieruit besluit de wetenschapper dat de kans dat er een onbreekbaar ei zo onnoemelijk klein is dat de mogelijkheid in de praktijk onbestaande is. Maar de wetenschapper mag dus blijkbaar niet zeggen dat er geen onbreekbare kippeneieren bestaan, dan is hij een sciëntist. De wetenschapper dient te zeggen dat er waarschijnlijk geen onbreekbare kippeneieren zijn. Waarop de gelovigen dus hardnekkig blijven geloven in het bestaan van dat ei en dat zelfs als een zekerheid blijven zien want de wetenschap kan het zogenaamd niet ontkennen.
En dan wordt de wetenschapper die niet gelooft in een miniem kleine, compleet verwaarloosbare kans, er haast van beschuldigd een nieuw soort geloof aan te hangen?
Precies hetzelfde met die 'geest': nooit waargenomen, nooit aangetoond in welk proefondervindelijk onderzoek dan ook. Maar wel: geen geest zonder brein, wel een brein zonder geest. Het brein kan dus geen product zijn van de geest, de geest wel van het brein. De ervaring van het individu doet daar niets aan af of bij. Al zou het natuurlijk een leuke studie zijn: waarom heeft de mens blijkbaar de illusie van een vrije wil en zo?
Bovendien, waarom zou van alle dieren enkel de mens over een geest beschikken? Met het brein in de hand -figuurlijk gesproken dan- kunnen we wel een onderscheid maken tussen de verschillende diersoorten en dat verschil bovendien redelijk gemakkelijk, evolutionair verklaren.
Het grappige is dat de wetenschapper die zegt dat de vrije wil waarschijnlijk niet bestaat, zich dus van een overdosis intellectuele eerlijkheid bedient, toch van sciëntisme zal beschuldigd worden. Hij beledigt immers de gelovigen die er van uit gaan dat die geest wel moet bestaan, ook al wijst alles in een andere richting. Net gelovigen die er van uitgaan dat er wel een god moet zijn, tegen alle aanwijzingen in, zonder enige onderbouwing.
Sommigen beweren dat er onbreekbare kippeneieren bestaan. Wat doet de wetenschapper? Die neemt een paar duizend kippeneieren en laat die een voor een vallen. Zij breken een voor een. Bovendien gebruikt die wetenschapper ook zijn hersenen: als een kippenei onbreekbaar zou zijn, dan kan dat kuiken er nooit uit. Een kip die onbreekbare eieren zou leggen kan zich dus nooit succesvol voortplanten.
Hieruit besluit de wetenschapper dat de kans dat er een onbreekbaar ei zo onnoemelijk klein is dat de mogelijkheid in de praktijk onbestaande is. Maar de wetenschapper mag dus blijkbaar niet zeggen dat er geen onbreekbare kippeneieren bestaan, dan is hij een sciëntist. De wetenschapper dient te zeggen dat er waarschijnlijk geen onbreekbare kippeneieren zijn. Waarop de gelovigen dus hardnekkig blijven geloven in het bestaan van dat ei en dat zelfs als een zekerheid blijven zien want de wetenschap kan het zogenaamd niet ontkennen.
En dan wordt de wetenschapper die niet gelooft in een miniem kleine, compleet verwaarloosbare kans, er haast van beschuldigd een nieuw soort geloof aan te hangen?
Precies hetzelfde met die 'geest': nooit waargenomen, nooit aangetoond in welk proefondervindelijk onderzoek dan ook. Maar wel: geen geest zonder brein, wel een brein zonder geest. Het brein kan dus geen product zijn van de geest, de geest wel van het brein. De ervaring van het individu doet daar niets aan af of bij. Al zou het natuurlijk een leuke studie zijn: waarom heeft de mens blijkbaar de illusie van een vrije wil en zo?
Bovendien, waarom zou van alle dieren enkel de mens over een geest beschikken? Met het brein in de hand -figuurlijk gesproken dan- kunnen we wel een onderscheid maken tussen de verschillende diersoorten en dat verschil bovendien redelijk gemakkelijk, evolutionair verklaren.
Het grappige is dat de wetenschapper die zegt dat de vrije wil waarschijnlijk niet bestaat, zich dus van een overdosis intellectuele eerlijkheid bedient, toch van sciëntisme zal beschuldigd worden. Hij beledigt immers de gelovigen die er van uit gaan dat die geest wel moet bestaan, ook al wijst alles in een andere richting. Net gelovigen die er van uitgaan dat er wel een god moet zijn, tegen alle aanwijzingen in, zonder enige onderbouwing.
Ni Dieu, Ni Maître
-
Wil. - Lid geworden op: 15 nov 2005, 19:41
En dan zegt die wetenschapper, met het gehele overdonderende gewicht van 'de wetenschap' achter zich: "Er bestaan enkel witte zwanen. Dat hebben wij wetenschappelijk vastgesteld!".Zondervrees schreef: Hieruit besluit de wetenschapper dat de kans dat er een onbreekbaar ei zo onnoemelijk klein is dat de mogelijkheid in de praktijk onbestaande is.
Of nog: "Wat jij zegt, Daniel Shechtman, kán niet. Lees eens een standaarwerk over kristallen. Tot dan word jij verbannen uit je lab. "
Tot daar jouw (on)breekbaar ei.
Inderdaad, dat zou een leuke studie zijn. Laat maar komen die argumenten. Ik weet er wel raad mee. Ook hier volstaat het immers om 1 zwarte zwaan aan te wijzen om de stelling naar de prullenmand te verwijzen. Dat is al meermaals gebeurd.Al zou het natuurlijk een leuke studie zijn: waarom heeft de mens blijkbaar de illusie van een vrije wil en zo?
Op dezelfde grond waarop degenen die Shechtman uit zijn lab lieten verwijderden, ook van sciëntisme beschuldigd konden worden.Het grappige is dat de wetenschapper die zegt dat de vrije wil waarschijnlijk niet bestaat, zich dus van een overdosis intellectuele eerlijkheid bedient, toch van sciëntisme zal beschuldigd worden.
pSorry, hoor, dat ik je beledigd heb; ik had moeten liegen.-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Zondervrees... je ziet het punt dus écht niet!
Ga jij dat, wat je innerlijk ervaart als bewustzijn, ontkennen omdat de wetenschap het niet kan onderzoeken?
Dat is wat je doet... je ontkent het meest fundamentele van wat je bent om deel te kunnen uitmaken van wat je beschouwt als 'de wetenschappelijke visie'.
Dat is de essentie wat sciëntisme is! Je bent echt een schoolvoorbeeld.
Ik gun het je van harte hoor, maar het is nonsens! En verder: http://www.youtube.com/watch?v=XEZXjW_s0Qs of dit, zeer populair: http://www.youtube.com/watch?v=EHFGtX0VHZY
Ziehier een voorbeeld van het gevolg van 'willoos vurende neuronen'!
Ga jij dat, wat je innerlijk ervaart als bewustzijn, ontkennen omdat de wetenschap het niet kan onderzoeken?
Dat is wat je doet... je ontkent het meest fundamentele van wat je bent om deel te kunnen uitmaken van wat je beschouwt als 'de wetenschappelijke visie'.
Dat is de essentie wat sciëntisme is! Je bent echt een schoolvoorbeeld.
Ik gun het je van harte hoor, maar het is nonsens! En verder: http://www.youtube.com/watch?v=XEZXjW_s0Qs of dit, zeer populair: http://www.youtube.com/watch?v=EHFGtX0VHZY
Ziehier een voorbeeld van het gevolg van 'willoos vurende neuronen'!
Laatst gewijzigd door Vesselin op 10 sep 2012, 21:44, 4 keer totaal gewijzigd.
-
janx - Lid geworden op: 02 okt 2008, 19:52
Zondervrees schreef: Precies hetzelfde met die 'geest': nooit waargenomen, nooit aangetoond in welk proefondervindelijk onderzoek dan ook. Maar wel: geen geest zonder brein, wel een brein zonder geest. Het brein kan dus geen product zijn van de geest, de geest wel van het brein.
gevonden;
Professor John Lorber van de universiteit van Sheffield stelt dat er geen relatie is met de hoeveelheid grijze materie en het IQ. Zijn onderzoek wees uit dat individuen met slechts 5% van de normale herseninhoud een gemiddelde of zelfs bovengemiddelde intelligentie vertonen. Hun lege hersenpannen weerhoudt deze medische anomalieën er niet van om een normaal leven te leiden en universitaire diploma’s te behalen.
De wetenschap kiest er voor dit soort onderzoeken te negeren.
Alles is Één en die Éne is Alles.
-
Zondervrees - Lid geworden op: 04 jul 2010, 22:00
Ik ontken helemaal niet dat jij 'innerlijk' iets als een bewustzijn ervaart. Ik ken een aantal mensen die last hebben gehad van psychoses. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om de ervaringen van die mensen te ontkennen.Vesselin schreef:Zondervrees... je ziet het punt dus écht niet!
Ga jij dat, wat je innerlijk ervaart als bewustzijn, ontkennen omdat de wetenschap het niet kan onderzoeken?[…]
Maar om nu te zeggen dat er dus wel degelijk een god is geweest die hen opdrachten gaf, neen, dat dacht ik dus niet.
Jij wel?
Ni Dieu, Ni Maître
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Het is, zoals mijn vriend - die hier een beetje verder woont - Dr. professor emeritus Ulrich Libbrecht, mij vertelde: "Ik heb 3000 boeken gelezen en dan komt een vent, die nooit van zijn leven een boek over filosofie gelezen heeft mij de les spellen!"
En zo is dit forum! Wat moet men doen? Er een beetje om lachen? Of het Vlaamse volk een beetje opvoeden?
En zo is dit forum! Wat moet men doen? Er een beetje om lachen? Of het Vlaamse volk een beetje opvoeden?
-
Zondervrees - Lid geworden op: 04 jul 2010, 22:00
Hoe verheffend te praten met een erudiet persoon als Vesselin. Zo erudiet dat hij weet dat zijn gesprekspartner nooit een boek over filosofie gelezen heeft. Zal wel een onderdeel vormen van zijn geest en dus ongrijpbaar voor de wetenschap.
Nog een geluk dat hij nooit schimpt …
Een mens vraagt zich af waarom je nog je best zou doen om hier wat te posten, Vesselin vult dit forum toch moeiteloos zelf?
Nog een geluk dat hij nooit schimpt …
Een mens vraagt zich af waarom je nog je best zou doen om hier wat te posten, Vesselin vult dit forum toch moeiteloos zelf?
Ni Dieu, Ni Maître
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Zondervrees schreef:Hoe verheffend te praten met een erudiet persoon als Vesselin. Zo erudiet dat hij weet dat zijn gesprekspartner nooit een boek over filosofie gelezen heeft. Zal wel een onderdeel vormen van zijn geest en dus ongrijpbaar voor de wetenschap.
Nog een geluk dat hij nooit schimpt …
Een mens vraagt zich af waarom je nog je best zou doen om hier wat te posten, Vesselin vult dit forum toch moeiteloos zelf?
Ik zal het sciëntisme bestrijden tot mijn laatste snik!
Omdat het het toppunt van mensonterende stupiditeit is!
-
Zondervrees - Lid geworden op: 04 jul 2010, 22:00
Maar blijkbaar ben jij niet in staat om daar rationeel over te praten, enkel emotionele kreten te slaken. Net zoals de gelovige die het bestaan van zijn god bedreigd weet. Er moet toch iets meer zijn! Maar wat dan precies en waarom dat zou moeten, daarover blijft men in het ongewisse. Tenzij het eeuwige argument dat de wetenschap iets (nog?) niet helemaal kan verklaren. Wel, dat argument zal je eeuwig kunnen blijven gebruiken. Alleen, het bestaan van een gat houdt niet in dat er iets in moet zitten.Vesselin schreef:[...] Ik zal het sciëntisme bestrijden tot mijn laatste snik!
Omdat het het toppunt van mensonterende stupiditeit is!
Ni Dieu, Ni Maître
-
Vesselin - Lid geworden op: 28 jul 2012, 07:52
Shakespeare en de apen...
Voor alle lieve meiskes van het forum:
Schroeder bracht eerst een experiment ter sprake dat was uitgevoerd door de British National Council of Arts, waarbij men een computer had geplaatst in een kooi met zes apen. Nadat ze er een tijdje op hadden geroffeld (en hem als toilet hadden gebruikt) lagen er vijftig getypte pagina's - zonder één enkel woord. Schroeder constateerde dat dit het geval was, ook al bestaat het kortste woord in de Engelse taal slechts uit één letter: 'a' of 'I'. 'A' is alleen dan een woord als er aan beide kanten van de letter een spatie staat. Als we aannemen dat het toetsenbord dertig tekens heeft (26 letters en enkele symbolen) dan is de waarschijnlijkheid dat we een woord van één letter krijgen 30x30x30=27000. De kans op een woord van één letter is dus 1 op 27000.
Schroeder paste daarna waarschijnlijkheidsberekeningen toe op de sonnetanalogie. 'Hoe groot is de kans dat we een sonnet van Shakespeare krijgen?' vroeg hij zich af. Hij vervolgde:
Sonnetten hebben allemaal dezelfde lengte. Ze hebben per definitie veertien regels. Ik koos er een waarvan ik de openingsregel kende: 'Shall I Compare Thee to a Summer's Day?'
Ik telde het aantal letters van het gehele sonnet: 488 letters.
Wat is de waarschijnlijkheid van lukraak maar wat te typen en 488 letters in dezelfde volgorde als in 'Shall I Compare Thee to a Summer's Day?' op papier te krijgen? De uitkomst is het getal 26 tot de 488e macht. Of, met andere woorden, met 10 als grondgetal: 10 tot de 690e macht.
Welnu... het aantal deeltjes in het heelal - ik heb het nu niet over zandkorrels, maar over protonen, electronen en neutronen - is 10 tot de 80e macht. Dit is een 1 gevolgd door 80 nullen; 10 tot de 690e macht is een 1 met 690 nullen erachter. Er zijn in het heelal niet genoeg deeltjes om de proeven te beschrijven en je zou ernaast zitten met een factor van 10 tot de 600e macht.
Wanneer je het volledige heelal zou omzetten naar computerchips - vergeet de apen - en elke chip zou een miljoenste gram wegen en als je elke chip een miljoen keer per seconde 488 proeven zou kunnen laten genereren - dwz: een miljoen keer per seconde 488 willekeurige letters - dan zou het aantal proeven sinds het begin der tijden 10 tot de 90e macht bedragen. Je zou er opnieuw met een factor van 10 tot de 600e macht naast zitten. Door toeval zul je nooit een sonnet krijgen. Terwijl de wereld denkt dat apen dit elke keer wél lukt.
(Gerald Schroeder: 'Has science discovered God?')
Voor alle lieve meiskes van het forum:
En hier de vertaling:Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou owest;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou growest:
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this and this gives life to thee.
Dr. Gerald Schroeder - een Joods geleerde - heeft in één van zijn lezingen flink de draak gestoken met het idee dat het heelal bij toeval ontstaan zou zijn. Zijn lezing wordt het 'apentheorema' genoemd, waarbij de analogie wordt gebruikt dat apen die op een toetsenbord rammen uiteindelijk een sonnet van Shakespeare zullen schrijven.Zal ik jou vergelijken met een zomerdag?
Je bent veel mooier, zachter, niet zo heet
Ruwe winden schudden lieftallige knoppen in mei
En voor je het weet is die zomer alweer voorbij
Soms schijnt het hemeloog te fel
En dan weer wordt haar gouden glans versluierd
Al wat mooi is vervaagt zo met de tijd
Door ongeluk of door verval van de natuur
Maar jouw zomer gaat nimmermeer voorbij
Noch zal jouw schoonheid ooit vergaan
Noch zal de Dood snoeven dat jij in zijn schaduw dwaalt,
Want deze regels vereeuwigen jou
Zolang er mensen leven en dit kunnen aanschouwen
Zal jij in dit gedicht verder leven.
Schroeder bracht eerst een experiment ter sprake dat was uitgevoerd door de British National Council of Arts, waarbij men een computer had geplaatst in een kooi met zes apen. Nadat ze er een tijdje op hadden geroffeld (en hem als toilet hadden gebruikt) lagen er vijftig getypte pagina's - zonder één enkel woord. Schroeder constateerde dat dit het geval was, ook al bestaat het kortste woord in de Engelse taal slechts uit één letter: 'a' of 'I'. 'A' is alleen dan een woord als er aan beide kanten van de letter een spatie staat. Als we aannemen dat het toetsenbord dertig tekens heeft (26 letters en enkele symbolen) dan is de waarschijnlijkheid dat we een woord van één letter krijgen 30x30x30=27000. De kans op een woord van één letter is dus 1 op 27000.
Schroeder paste daarna waarschijnlijkheidsberekeningen toe op de sonnetanalogie. 'Hoe groot is de kans dat we een sonnet van Shakespeare krijgen?' vroeg hij zich af. Hij vervolgde:
Sonnetten hebben allemaal dezelfde lengte. Ze hebben per definitie veertien regels. Ik koos er een waarvan ik de openingsregel kende: 'Shall I Compare Thee to a Summer's Day?'
Ik telde het aantal letters van het gehele sonnet: 488 letters.
Wat is de waarschijnlijkheid van lukraak maar wat te typen en 488 letters in dezelfde volgorde als in 'Shall I Compare Thee to a Summer's Day?' op papier te krijgen? De uitkomst is het getal 26 tot de 488e macht. Of, met andere woorden, met 10 als grondgetal: 10 tot de 690e macht.
Welnu... het aantal deeltjes in het heelal - ik heb het nu niet over zandkorrels, maar over protonen, electronen en neutronen - is 10 tot de 80e macht. Dit is een 1 gevolgd door 80 nullen; 10 tot de 690e macht is een 1 met 690 nullen erachter. Er zijn in het heelal niet genoeg deeltjes om de proeven te beschrijven en je zou ernaast zitten met een factor van 10 tot de 600e macht.
Wanneer je het volledige heelal zou omzetten naar computerchips - vergeet de apen - en elke chip zou een miljoenste gram wegen en als je elke chip een miljoen keer per seconde 488 proeven zou kunnen laten genereren - dwz: een miljoen keer per seconde 488 willekeurige letters - dan zou het aantal proeven sinds het begin der tijden 10 tot de 90e macht bedragen. Je zou er opnieuw met een factor van 10 tot de 600e macht naast zitten. Door toeval zul je nooit een sonnet krijgen. Terwijl de wereld denkt dat apen dit elke keer wél lukt.
(Gerald Schroeder: 'Has science discovered God?')
Laatst gewijzigd door Vesselin op 11 sep 2012, 09:40, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Henriette 2 - Lid geworden op: 24 feb 2007, 15:51
Nee, maar wel erom heen.Zondervrees schreef: Alleen, het bestaan van een gat houdt niet in dat er iets in moet zitten.
Wanneer er niets omheen is dan is er geen gat.
Dus wat 'maakt' een gat tot gat?
En wat is dan het meest belangrijke?
Het gat of om wat erom heen is?
Wat is het belangrijkste van een kom?
Het aardewerk of het gat?