Legerdienst Heverlee (Kazerne Cdt de Hemptinne)

Zoek je maten uit je legertijd? Wil je herinneringen ophalen met andere die in dezelfde kazerne lagen?

NDN
Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
Locatie: Dottignies

23 jan 2014, 10:33

Gezien het belang van de kazerne van Heverlee als opleidingscentrum (OC), in die tijd voor de Logistiek, vond ik het aangewezen om een oproep te lanceren naar alle betrokkenen om hun ervaringen die ze opdeden in deze kazerne te posten. Het betreft alle mensen die er ooit verbleven, ongeacht de hoedanigheid (SM, BV, KTOO, KBOO, KROO, KRO,...) en ongeacht het tijdstip .
Afbeelding

Een eerste staaltje ABL...
Ikzelf stapte op een koele 3 februari 1975 van de trein in Leuven, geladen met mijn sportzak waarin naast kleren ook de spullen zaten die we op de lijst terugvonden die bij de oproepingsbrief zat (wasgerei e.d. maar ook twee elastieken, een kurk, drie houten plankjes (???), en nog zo van dat meer).


Bij het verlaten van de trein was ik er niet zo gerust in hoe ik in de kazerne van Heverlee zou geraken. Er was wel op de uitnodiging vermeld dat vervoer naar de kazerne zou voorzien zijn, maar toch.... Deze zorg bleek al vlug overbodig te zijn want iemand in legeruniform was ter plaatse om de 'starters' op te vangen en in goede banen te leiden. Er werd mij een kaki bus aangewezen die op het plein vóór het station geparkeerd stond. Op het ritme van de aankomende treinen en bussen uit verscheidene bestemmingen, liep de kaki bus stillaan vol met nieuwe recruten, die in de komende 12 tot 15 maanden hun 'legerdienst zouden volbrengen', zoals dit gezegd werd.
Iedereen zat er wat onwennig en beteuterd bij en ik kan mij voorstellen dat bij velen dezelfde vragen opkwamen: "waar zullen we terechtkomen? - "hoe zal het eten meevallen? - "wie zullen mijn kamergenoten zijn?" - en vooral: "wanneer zouden we voor de eerste keer terug naar huis mogen?.

De deuren van de bus gingen dicht en daarmee ook deze van ons burgerleven. Voor wat mij betreft was dit voor 15 maanden, gezien ik voor KRO gekozen had.

Bleus in burger...
Eens in de kazerne aangekomen, werden we naar de kantine begeleid. Binnen de kazerne voelden we ons een vreemde eend in de bijt. Iedereen, en dat waren in die tijd heel wat mensen, liep er rond in legerplunje. Met onze burgerkledij waren we precies een inktvlek op een wit vel papier. Iedereen kon direct merken dat we " bleu's " waren. Dit zou nog een eindje duren want de legerkledij die we kregen zag er de eerste dagen te net en te goed gesteven uit , vooral de muts die er in het begin uitzag als een pannenkoek. Aan dit euvel werd vlug verholpen door de muts stevig onder de waterkraan te houden en ze dan opgerold te laten drogen.:lol:
Er werd in de kazerne stevig gegroet en met de hielen gestampt zodat we direct al volledig in het ABL bad ondergedompeld waren. Het was een ietwat vreemde sfeer voor ons: iedereen in hetzelfde uniform, het wat formele gedoe, de typische kazerne gebouwen, de legervoertuigen die her en der rondreden, een peloton dat marcheerde op het paradeplein, al deze nieuwe en voor ons ongewone prikkels gaven ons het gevoel dat we het in de eerste dagen niet gemakkelijk zouden hebben.

In de kantine moesten we de nodige administratieve formaliteiten vervullen. Dat ging zoals aan de lopende band en meteen werd duidelijk dat we onze persoonlijkheid ingeruild hadden voor een stamnummer. Gelukkig verdwenen de ietwat bange gevoelens naarmate de tijd vorderde. Al gauw waren we gewend geraakt aan de 'codes' en geplogendheden van deze nieuwe wereld en dag na dag voelden we ons wat meer deel van deze grote gemeenschap, waar we een stuk van het leven leerden kennen, namelijk het leven samen met anderen, met wie we dag in dag uit, nacht in nacht uit, wel en wee deelden gedurende een aantal maanden. We leerden beseffen hoe belangrijk de kracht van solidariteit en vriendschap is, hoe belangrijk het respect voor anderen is, hoe belangrijk discipline en doorzetting zijn, allemaal waarden die we in ons verdere leven hebben kunnen aanwenden.

Onze nieuwe thuis...
In onze nieuwe "thuis" zouden we een opleiding krijgen. In Heverlee werd opleiding in de Rav Tpt (ravitaillering en transport) en in de Mat (materieel) gegeven. Onze groep was bestemd voor de Mat.
In Heverlee kregen we hoofdzakelijk de tactische aspecten van het leger (drill, schietoefening, omgaan met nucleaire, biologische en bacteriologische aanvallen, kaartlezen, communicatie met radiotechniek en morse, en zo meer). Daarnaast hadden we ook les in de legerstructuur, de tekens m.b.t. wapen en rang, EHBO, edm.
Voor het operationele gedeelde van de opleiding, motoren kennis, wapen techniek, optiek, ... werden we naar Doornik overgeplaatst. Onze opleiding in Heverlee nam 3 maanden in beslag, daarna Doornik voor 2 maanden en de resterende 10 maanden in onze eenheid. Voor mij werd dit Duistland (BSD), waar ik in de 4de Cie Mat http://www.4ciemat.be te Werl als MTO (onderhoud van de voertuigen van de eenheid) fungeerde.

Ik kan mij voorstellen dat heel wat mensen via de kazerne te Heverlee voorbijgekomen zijn. Iedereen zal wel zijn eigen ervaringen en gevoelens daarbij hebben. Via deze weg kunt u ze delen met anderen. Het is ook altijd interessant om foto's toe te voegen, indien die voorhanden zijn (want in vroegere tijden was er nog geen sprake van digitale fototechniek en waren foto's heel wat zeldzamer dan op heden). Het kan een goede gelegenheid zijn om legermakkers terug te ontmoeten.
Dus aan al diegenen die in de kazerne van Heverlee vertoefden (er gemarcheerd, geschoten, gelopen, gekropen, gezongen, gereden en ....gedronken hebben), kom op met die ervaringen!
Laatst gewijzigd door NDN op 12 mei 2021, 11:35, 26 keer totaal gewijzigd.
Met vriendelijke groeten.

Choerrel
Lid geworden op: 27 dec 2008, 21:08

23 jan 2014, 10:54

Was in Heverlee KROO Tpt in 1970.

procman4
Lid geworden op: 29 jun 2009, 11:47
Contacteer:

23 jan 2014, 11:25

Ik heb van juli 69 tot eind april 70 in Heverlee "gelegen".

Als administratief bediende bij de Staf Compagnie.

"Gelegen" op één - en dat was uitzonderlijk, tweetalige kamer. Met allemaal bedienden van één of ander Cie.

En heel wat anekdotes ontstonden uit taalmisverstanden onder elkaar.
En ook uit de pogingen van franstalige oversten, om een soort Nederlands te praten.

Ik had een diploma (nou ja) typen. En heb daardoor wel enige gunsten genoten tijdens mijn legerdienst. En ... mijn vaardigheid kunnen onderhouden. Wat mij in het latere beroepsleven erg nuttig is geweest.

En ook nu nog .. als ik op het forum kom en mijn teksten nog altijd blind kan typen. :wink:

Zo zie je maar ...

.

Tom Dooley
Lid geworden op: 23 nov 2008, 11:47
Locatie: West Vlaanderen

23 jan 2014, 11:33

Heverlee 1964 opleiding KROO QM
The Dooleydancers
Weten dat je niets weet, is het begin van de wijsheid.

Exjager
Lid geworden op: 10 jul 2006, 19:06

23 jan 2014, 12:47

Opleiding in 1987 : één maand Heverlee.
O.a. KRO Van Malcot herinner ik mij nog.
(Vermoedelijk was hij peletonscommandant, maar dat weet ik niet meer juist)

NDN
Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
Locatie: Dottignies

24 jan 2014, 09:53

Hotel ABL!
Na de administratieve rompslomp ging het richting kamer. Op de tweede verdieping wachtte ons een typische kamer, waar een 12-tal typische ijzeren bedden in twee rijen langs elke kant van de kamer netjes uitgelijnd stonden. Het onderstel was niet van het type 'latoflex' maar was eenvoudigweg een raster van ijzerdraad, waarvan men zag dat het reeds sinds lange tijd vele recruten te rusten had gelegd.
Het bedgerei lag in gespreide orde op het bed: een matras, een onderlaken, een bovenlaken, een oorkussen met dito overtrek en een deken.
Al heel vlug werden we aangeleerd hoe we dit bedgerei, volgens de regels van de ABL kunst, aan het hoofdeind netjes opgeplooid moesten deponeren. Lakens netjes geplooid op de exacte breedte van het bed, hoofdkussen erop, de matras errond en dan alles vastmaken door het deken vast errond te spannen. Niets mocht uitsteken of een ongepaste plooi vertonen of het was herbeginnen geblazen.

"Ter order!!!"
Onze plaats in de kamer was toegewezen en stond op een lijst die aan het venster gekleefd was. De kamer bevatte langs de ene zijde een venster dat uitgaf op het paradeplein en aan de andere zijde een deur met langs beide zijden vensters, die uitgaven op de gang. Vanop de gang was dus voortdurend te zien wat er in de kamer gebeurde.
Regelmatig vloog die deur open en moest ik als kameroverste "geef acht" (bij het binnenkomen van een onderofficier) of "ter order" (bij het binnenkomen van een officier) roepen zodat iedereen in de kamer alles liet vallen waar het viel en in "geef acht " naast zijn bed ging staan. Als kameroverste moest men dus steeds bij de pinken zijn, want op ieder moment kon iemand binnenvallen en daarbij moest men goed in het oog houden of het een onderofficier dan wel een officier betrof. Het was uiteraard geen optie om "geef acht" te roepen wanneer een officier de kamer betrad...

Poetsen, poetsen, poetsen ...
Naast ieder bed stond een hoge metalen kast, waarin we onze spullen konden opbergen. Het opbergen moest vanzelfsprekend ordentelijk gebeuren, dus niet zomaar alles erin kieperen en met de schouder de deur dichtbeuken, maar wel alles netjes geordend. Dit werd regelmatig gecontroleerd.

De kamer moest constant net en proper blijven, zoals alles trouwens (kledij, eetgerief, wapens, schoenen, botinnes en ander legergerei). Ik was van bij het begin als kameroverste gebombardeerd en kreeg elke dag, 's morgens vóór het ontbijt, twee man van de kamer ter beschikking om alles net te houden. De andere leden van de kamer moesten algemene karweien klaren (WC's kuisen, de gang kuisen, leslokalen kuisen, trappen kuisen,...), er werd tijdens de legerdienst gepoetst voor de rest van ons leven.
Op een blauwe maandag kwam daar een leerling korporaal BV (wit lintje dacht ik) binnen en begon de kamer te inspecteren. Met kraaknette witte handschoentjes begon hij over alles te wrijven (kasten, bedden, radiatoren, ...) en natuurlijk waren de nette handschoentjes na deze oefening niet meer spierwit. Dus werden we met de ganse kamer op rapport geplaatst.
Wij hadden allen als student de mei '68 periode meegemaakt en waren dus niet van plan dit zomaar te ondergaan, KRO of niet. Dus met een delegatie (de kameroverste van de 3 kamers) zijn we naar de Cie Cdt getrokken en hebben hem duidelijk gemaakt dat we toegewijd waren aan de opleiding maar dat we dergelijke behandeling disproportioneel vonden. De Kapitein, Cie Commandant legde ons met een glimlachje uit dat dit nu eenmaal bij de opleiding behoorde en liet het voorval verder voor wat het was. We hebben nooit nog zo'n doorgedreven inspectie van de kamer gehad. Rebellie bij de kandidaat officieren! :lol:
Laatst gewijzigd door NDN op 19 jul 2021, 18:24, 9 keer totaal gewijzigd.
Met vriendelijke groeten.

flupke2
Lid geworden op: 09 jan 2005, 16:51
Locatie: naast mijn buur

24 jan 2014, 13:14

NDN schreef :"Op een blauwe maandag kwam daar een leerling korporaal BV (wit lintje dacht ik)
Als het een korporaal was met een "wit" lintje dan was het een "KBOO" (Kandidaat Beroeps Onder Officier) ,zoals ik er zelf eentje was (september 72 tot februari 73 in Heverlee).Deze militairen hadden dan al een jaar basisopleiding achter de rug in 2SCOOK (als het een nederlandstalige was) in Zedelgem waar ze aan het eind van het schooljaar , mits geslaagd te zijn , korporaal werden.In Heverlee deden ze dan hun "specialisatie". Afhankelijk van de uiteindelijke richting waren ze daar dan 6 maanden of een jaar .Ze kregen allemaal de opleiding "logistiek".De "Rav" (kledij-voeding-brandstof-munitie ...) bleven dat ganse jaar in Heverlee. De "Mat"(voertuigen, wisselstukken,wapens ....)deden een half jaar Heverlee en daarna een half jaar in Doornik(zoals ik ).
Als hij een "blauw" lintje droeg dan was het een KTOO (Kandidaat Tijdelijk Onder Officier) .Die hadden al een aantal jaren (minimum 3 meen ik me te herinneren ) dienst in een eenheid en waren daardoor korporaal geworden .Ze kregen verder dezelfde opleiding als en samen met de KBOO, maar konden het later enkel schoppen tot 1Sgt ,behalve indien ze nog een extra overgangscursus volgeden en dan ook BOO werden.
Mits de nodige cursussen te volgen en batige rangschikking , konden dan zowel KBOO als KTOO uiteindelijk de graad van adjudant-majoor behalen.

NDN
Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
Locatie: Dottignies

24 jan 2014, 14:03

Ja, Flupke2, u bent juist, het was een KBOO. Let wel, wij hadden niets tegen de persoon in kwestie, verre van. Die man deed wat van hem verwacht werd en voor hem en voor zijn loopbaan bij het leger was het uiterst belangrijk dat hij toonde dat hij de discipline er kon inhouden.
Maar gezien we ervan overtuigd waren dat deze inspectie geïnitïeerd was door onze instructeurs, wilden we een punt maken en laten verstaan dat er limieten waren aan hoe wij met ons om lieten gaan. Temeer dat ieder van ons uiterst zijn best deed en heel gemotiveerd was om de opleiding op een voorbeeldige manier te doorlopen. Men mocht heel veel van ons vragen, dat vonden we normaal, maar we wilden anderzijds toch ook wel een zekere vorm van respect. Dit signaal werd begrepen, want verder verliep de opleiding uiterst positief. Op het einde van de 3 maanden hebben we een afscheidsdrink georganiseerd waarbij we de officieren en onderofficieren instructeurs van onze Cie uitnodigden en die zijn allen gekomen. Dit heeft geleid tot interessante gesprekken waarbij we konden zien dat die mensen hun beroep met hart en ziel uitoefenden vanuit een zeker ideaal.

Ten opzichte van de mensen die hun loopbaan opbouwden in het leger, van mijn kant dan ook niets dan lof. Men moest er veel voor over hebben en het was niet altijd gemakkelijk. Er werd ook verwacht dat die mensen polyvalent waren, niet alleen hun vak kenden, maar ook leiding konden geven aan mensen die daar meestal tegen hun gedacht waren, konden omgaan met wapens, het tactische gedeelte van het beroep kennen, enz... Trouwens, ik was vastberaden bij te tekenen in het geval ik vóór mijn afzwaai geen werk zou gevonden hebben in het burgerleven.

Ik beschouwde de legerdienst trouwens niet als een karwei maar als een opportuniteit om iets bij te leren (techniek, leidinggeven, omgaan met een grote variëteit aan mensen,...) en op een zekere manier op een positieve manier bij te dragen aan de gemeenschap. Vandaar dat ik met heel veel nostalgie terug denk aan deze periode.
Bedankt voor uw reactie, Flupke2!
Laatst gewijzigd door NDN op 13 jan 2021, 10:37, 1 keer totaal gewijzigd.
Met vriendelijke groeten.

pacha47
Lid geworden op: 22 jan 2014, 10:19

26 jan 2014, 18:52

Veel kan ik mij daar niet meer van herinneren,ik heb daar drie maanden
opleiding gehad als chauffeur van 01-02-1967 tot 30-04-1967.
Mocht toen wel elk weekend naar huis,was toen al gehuwd.
Na die periode moest ik normaal vertrekken naar Arnsberg,dat is dan niet
doorgegaan en ik mocht in Belgie mijn dienst in het kwartier westakkers
in Haasdonk bij de plantrekkers van de genie verderzetten

Hopelijk kan je nog veel verhaaltjes verzamelen

mvg.
pacha47
Je kan niet alles weten

SEBASTIAN
Lid geworden op: 28 sep 2012, 09:12
Locatie: in het midden

27 jan 2014, 07:04

Eveneens opleiding chauffeur gehad in Heverlee.
Van 01/04/65 tot 26/06/65.
Daarna naar Werl (D).
Herinner me chef De Grieck uit Heverlee.
De kunst v/h leven is thuis te zijn alsof men op reis is. Godfried Bomans.

NDN
Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
Locatie: Dottignies

30 jan 2014, 10:42

ABL Michelin...
Al gauw maakten we kennis met de kantine troep.
Het eten was niet slecht, maar let op, het was zeker ook geen sterren restaurant.
Bij onze basisuitrusting hadden we eetgerief gekregen, waaronder het bestek (mes, vork, lepel), en een inox kom die moest dienen om van alles en nog wat uit te drinken. Dit bestek en die kom moesten we dus bij iedere maaltijd meenemen. Voor het ontbijt en het middagmaal moesten we in formatie naar de kantine marcheren ('s avonds mochten we vrij naar de kantine gaan wanneer ons dat uitkwam). Bij het marcheren was het voor de overste overbodig om de kadans aan te geven want het geklik van het bestek tegen de kom (we hielden die in dezelfde hand) was voldoende om te vrijwaren dat iedereen in de pas liep.
Aangekomen in de kantine, moesten we een soort geprofileerd dienblad nemen, met voorziene plaatsen voor voorgerecht, kom, hoofdgerecht, bestek, enz... Nou ja dat moet je met een korrel zout nemen want eens we aanschoven ging het zo: een ferme schep aardappelen, pardoes midden op het dienblad - een schep groenten ernaast, het viel waar het viel - vlees bovenop de reeds aanwezige hoop en een pollepel saus erover. Iedereen vertrok dan met zijn berg voedsel naar een plaats aan lange tafels waar we met een stuk of 14 konden plaatsnemen.
Op het einde van de maaltijd moesten we onze spullen afwassen: bestek en kom. Het dienblad werd door een machine afgewassen, maar vooraf moesten we het zelf eerst goed afwrijven. Er stonden een 5-tal grote zinken wasbekkens opgesteld met water en een beetje afwasmiddel en een aantal handborstels waarmee men normaal het stof samenveegt. Iedereen, dat waren naar schatting zo'n 300 miliciens moesten dus op die manier hun dienblad voorreinigen. U kunt zich indenken hoe dit afwaswater er na enkele tientallen wasbeurten uitzag! :roll:
VDB pastei
Voor het avondeten kregen we vaak een soort vleespastei uit blik die in het frietvet opgewarmd was. Wij noemden dit Vanden Boeynants pastei. Van den Boeynants was immers in die tijd Minister van Landsverdediging, en gezien hij ook een vleesbedrijf had, was de link met de pastei vlug gemaakt. Hij was anders een vrij populaire figuur die in de jaren '60 - '70 een paar keer Eerste Minister was. Men noemde hem ook smalend 'Polle Pens' omdat hij tijdens boerenkermissen van zijn woonplaats gratis boerenpensen liet uitdelen. :lol:
Four in One
Bij oefeningen op het terrein was er dus geen sprake van kantinekost en moesten we het stellen met dagrantsoenen die 'four-in-one' heetten. Per groep kregen we een kartonnen doos met eten voor 24 uur. De beruchte harde beschuitkoekjes maakten daar deel van uit. Heel wat van de conditionnering gebeurde in blik die we moesten openmaken met een soort mini-sleutel die in het pakket geleverd werd. Enfin, openmaken is een groot woord, het was eerder openwroeten, want het sleuteltje was van bedenkelijke kwaliteit. In de meeste gevallen was het een gat proberen te peuteren in het blik en dan de voeding eruit pitsen. Om het eten op te warmen bevatte elk rantsoen een blikje met een soort gestolde was die we, als er niet teveel wind was, konden aansteken. Het blikje was klein zodat we het eten enkel zone per zone van het conserveblik konden opwarmen. Bij oefeningen was eten dan ook een hele klus die ons aardig wat tijd bezighield. Warm eten was meestal ook een illusie... :(
Kom op met die verhalen uit de Heverlee-tijd. Ik kan mij inbeelden dat er duizenden soldaten van alle rang en graad in deze opleidingsschool voorbijgekomen zijn. Vertel uw verhaal!
Laatst gewijzigd door NDN op 02 jan 2019, 09:17, 3 keer totaal gewijzigd.
Met vriendelijke groeten.

Tom Dooley
Lid geworden op: 23 nov 2008, 11:47
Locatie: West Vlaanderen

30 jan 2014, 16:21

Op 1/9/1964 begon ik mijn legerdienst als KROO .Ik had pas mijn humaniora achter de rug. Wat mij het meest is bijgebleven, is de sectie met jongens van mijn leeftijd die nauwelijks konden lezen of schrijven. Ook in Duitsland waren er nog. Zij kwamen dan bij ons om hun brieven voor te lezen en te beantwoorden.
The Dooleydancers
Weten dat je niets weet, is het begin van de wijsheid.

Tuurken
Lid geworden op: 13 okt 2006, 16:25
Locatie: W.Vl-Brabant

01 feb 2014, 18:17

Heverlee, waar is de tijd…Het begon allemaal in Brussel aan ’t kanaal…
Na anderhalve dag verblijf in het rekruteringscentrum “het klein kasteeltje” viel op 14 oktober 1970 het besluit: het team van Cdt Schulkens vond mij aangewezen en geschikt voor de dienst. Ik werd huiswaarts gezonden in afwachting van mijn oproeping. Op een bureau van de Belgische Krijgsmacht werd mijn militair zakboekje “deel 2” ingevuld. Ik verbleef vanaf nu “in mijn haardstede” volgens het militair jargon en ik zou rekening moeten houden met de dienstplichtwetten. We waren al een beetje soldaat-milicien.

Eind mei 1971 kreeg ik een kaartje en later nog een brief met uitleg om mij te vertellen dat ik verwacht werd in Kazerne Cdt de Hemptinne te Heverlee, en dit op donderdag 1 juli 1971. Het leger was zo attent geweest een treinkaartje aan het marsbevel te hangen voor het traject tot Leuven. Ook voor aangepast vervoer tot de kazerne was gezorgd. Wanneer de vrachtwagens achter de hoek verdwenen waren ging ik naar de ABL-bus en reed alzo mijn legerdienst binnen…Ik had gekozen voor Duitsland, dus 2 maanden opleiding in Heverlee en dan nog 10 te gaan in de BSD. Vanaf hier loopt het begin van mijn legerdienst min of meer gelijk met die van de heer NDN, dus kunnen we kort zijn, De gang kuisen, matras plooien, kamer kuisen, koper kuisen, schoenen poetsen, enz., alles verliep volgens ABL normen die we ons op korte tijd eigen hadden gemaakt.
In de kantine werd rekker voor de broek onderaan en koperkuis verkocht. Dat probleem was dus ook al van de baan. Er werd nogal wat afgedronken die eerste dagen, ik hield het bij enkele pinten vermits het vroeg opstaan was en ik een houten kop best kost missen. Nu denk ik dat er iets was als “kamerwacht”. ’s Avonds, om het uur iemand anders, maar je kon overnemen van een collega, kan dat?

Wij waren de 4de Cie, De volgende maand zou de 6de Cie worden, en zo om en om, simpel maar efficiënt. Na 2 maanden zou in principe iedereen op bestemming in zijn garnizoen zijn en dat lukte vrij aardig. Zich laten buizen op het examen stelde alleen uw vertrek uit tot de laatste dag van de maand. Zelf was ik op 27 augustus al in Arnsberg, al bleef ik daar maar 1 nacht. Ik mocht naar Attendorn. Hoera.

De 4de Cie was onderverdeeld in A, B en C. A bleef in Belgie, B naar BSD, beiden als “Bedford-chauffeur”. C, waartoe ik behoorde ging naar de BSD als MAN-chauffeur (voertuigen polycarburant).

Wie Heverlee zegt, zegt FRAC. De eerste maand elke namiddag. De andere helft van de dag was voorbehouden aan taktiek, drill, en meer van dat fraais. FRAC was “de” rijschool van de ABL. In het leslokaal de theorie. Dan ritjes op het circuit met een Ford F1, F6, jeep, leuk tijdverdrijf. En vooral wachten, wachten op uw beurt. Zo’n hoge F6 rijden zonder kraken met de versnellingsbak, het werd haast een verslaving. Dubbel ontkoppelen, tussengas, ja, het was me wat.

De voormiddag was heel wat saaier. Een Vigneron openen en kuisen, tot daar aan toe. Drill: oké, dat maakt deel uit van de legerdienst. Maar dat eeuwige gezaag over nucleaire en andere aanvallen, tentzeil, gasmasker op en af, ja, de koude oorlog was in volle gang. Nu moesten we soms lopen met dat gasmasker op. Op mijn gasmasker stond “ABL1942” Nog ergens een oude stock gevonden waarschijnlijk. Dat ding zat vol roest,stof . En toch liep ik haast iedereen voorbij. Ik droeg namelijk een bril, die had ik nodig om vriend van vijand te onderscheiden. Toch een belangrijk gegeven in oorlogstijd. En dus sloot dat masker niet goed aan….vandaar. Later zouden brildragers een ABL style bril krijgen op sterkte. Vader ABL dacht aan alles.

Op een dag, we stonden net te drillen in afwachting om met dezelfde voet vooruit te gaan middagmalen, kwam van rechts over de tarmac de 4de A aangemarcheerd met een zompig geluid. Eén nat spoor achter hen op het beton. Die hadden duidelijk door water moeten kruipen. De volgende dag zouden wij dezelfde les krijgen, er werd over niets anders gepraat die middag. Resultaat: de naden van het stugge camouflagepak schuurden over onze huid de volgende morgen, want iedereen had besloten enkel een onderbroek te dragen onder het pak. Een heel onprettig gevoel en een maat voor niets. We hebben die dag geen water gezien.

Of we gingen eten met een multi-inzetbaar kommetje, ik denk van niet, mijn geheugen laat me in de steek, het bestek zat in de diepe broekzak bij het marcheren. Bestek, waarvan ik na enkele dagen bij de afwas het mes had laten ontvreemden. Met al die bereidingen van “soucisson de jambon” en “corned beef” had je dat wel niet echt nodig. “Kitekat” noemden wij dat.

Het eerst weekend kwam er snel aan. Plannen werden gemaakt. De hormonen manifesteerden zich. Die vrijdag kregen we onze eerste inenting, en dat betekende in de kazerne blijven….

NDN, volgende keer meer….

NDN
Lid geworden op: 05 apr 2012, 12:03
Locatie: Dottignies

02 feb 2014, 11:28

Tom Dooley haalt terecht de speciale companie aan van mensen die men leerde lezen. Er was te Heverlee inderdaad constant een groep dienstplichtigen die ongeletterd toekwamen en aan wie men leerde lezen en schrijven. Zij droegen een ongevercoteerde ceinturon en kregen dagelijks onderricht. Wij zijn die companie eens gaan bezoeken. Daar hebben we de meest gemotiveerde miliciens van het belgisch leger gezien. Ik vond dit een pracht van een initiatief, een geniale manier om de legerdienst te gebruiken voor iets direct nuttigs. Het was wel verbazingwekkend dat men daar jaarlijks ettelijke miliciens leerde lezen, dit in een tijdperk waar de schoolplicht tot 16 jaar bestond.

Prachtig verteld Tuurken! Meer van dat! U denkt dat er iets als een 'kamerwacht' bestond, maar daar kan ik mij niets meer van herinneren, het kan zijn, want met de jaren gaan veel van die herinneringen verloren.

Er werd in de kazerne inderdaad heel wat opleiding 'chauffeur' gegeven. Op een dag hadden wij les kaartlezen. Wij kregen elk een Ford F6 met chauffeur toegewezen en moesten een soort "ralley" uitvoeren. We werden ergens gedropt, kregen kaart (een GPS bestond dan nog in de verste verte niet) en de nodige instructies en moesten dan onze vrachtwagens vervoegen die daar reeds vo'o'r ons aangekomen waren.

Eens plaatsgenomen in de vrachtwagen zegt de chauffeur mij: "als u wilt, dan zetten we niet aan, de vrachtwagen zal niet starten,... tenzij u toch wilt vertrekken, dan kan ik hem aan de praat krijgen, u zegt het maar...". Die F6-en hadden immers al ettelijke jaren achter de rug (of in de pistons) (dateerden van de 2de WO) en in vele gevallen liet de vlotter het afweten. De vlotter zorgde ervoor dat er niet teveel benzinetoevoer was naar de carburator om zo te vermijden dat de motor verzoop. Het mechanisme werkte een beetje als een doorspoelinrichting van een WC, op een bepaald niveau gekomen sloot de vlotter de benzinetoevoer naar de vlotterkamer af. Het gebeurde vaak dat die vlotter dan in de bovenste stand bleef haperen, wanneer men de motor aflegde. Door met een hamer of engelse sleutel op de vlotterkamer te kloppen kon men de vlotter doen zakken (trouwens de meeste van die vlotterkamers vertoonden menig blutsen, wat dan weer niet goed was voor de mobiliteit van de vlotter...).
Ik zei tegen de chauffeur: "laat maar zitten" , ik had namelijk nog een boek te lezen en die plotse vrije tijd zou mij goed van pas komen. En zo geschiedde.

We werden dus weggetakeld. Eens aangekomen in de karzerne, kreeg de milicien een uitbrander van de chef: "je weet nu toch wel dat die vlotters haperen, een tik erop en het is geregeld!". Maar die milicien liet het niet aan zijn hart komen... :D

Persoonlijk had ik mijn tijd niet verloren, want later tijdens de technische opleiding in Doornik heeft men ons dit euvel aangeleerd. Ik kon zodus mijn kennis tentoon spreiden... :D
Laatst gewijzigd door NDN op 04 feb 2014, 09:43, 2 keer totaal gewijzigd.
Met vriendelijke groeten.

Jozef Maurice
Lid geworden op: 23 sep 2010, 17:56
Locatie: Serskamp

03 feb 2014, 18:11

ook ik heb mijn legerdienst begonnen in de kazerne in heverlee, ben vande lichting 1964 februari, veel herinner ik mij niet van die eerst dagen , alleen dat wij ons kledij kregen , alleen mij schoenen pasten niet goed , ik had een 45 maar hoge wreef waardoor ze niet goed zaten , dus moest ik naar brussel ,etterbeek denk ik een straat waar verschillende kazerne's waren, naar de schoenmaker voeten meten breedte,. hoogte wreef , heeft anderhalve maand, geduurd zolang liep ik eigen schoenen gelukkig sterke gemaakt door neef van mij.we hadden een dag les gekregen over de graden oversten ,die van landmacht kende ik , loop ik op weg naar trein een rijkswachtofficier voorbij die riep mij terug moet jij niet groeten!!! vroeg welke graad hij had?wist ik veel ,besefte zelf niet dat die ook bij het leger telden. mee naar bureau papier opgesteld voor overste dat ik ook die graden moest kennen ,heb ze nooit gekend; na drie maand opleiding als chauffeur ,eerst keer met 'n willy met speling op het stuur, dus zigzag op de baan proberen blijven. na opleiding , met de bus naar merzbruck , lichte vliegtuigen vd landmacht, er waren juist battaljonfeesten , direct in de keuken met ons groepje afwassen , niet door doorgeefluik kijken eventjes loeren , staat er toch wel dienster uit lieveling cafe in heverlee zag ons ook kwam naar de keuken ,groete ons maar zegde ons dat haar lief daar bv was en erg jaloers ,dus was ze direct terug weg. hebben niets gezien van de luchtshow .hebber er wel 9 mooie maanden doorgebracht .na de afzwaai hebben wij met drieen contact gehouden , ene ben ik na een paar jaar gaan bezoeken in itegem de jef goris de andere patrick callant heb ik een paar maal gezien , bij de eerste heb ik de geboorte geweten van twee zonen en een dochter, communie feesten , zilveren jubileum begrafenissen ouders enz.meegemaakt, daarnanog contact gehad met achille verheyen uit oud_turnhout, en nu via fb terug met patrick,
ben nu ook op zoek naar anderen van ons escadron ? piet van overloop uit temse, jos sanders ,bruno de rouck , antwerpen ,delrue aardooie denk ik w-vlaanderen, kent iemand deze mensen graag kontakt .dank u allen, want wat is er leuker na 50 jaar dan vriendschap met deze allen. de jef
zoek oud legervrienden lichting 1964 in heverlee, drie maanden opleiding , daarna naar merzbruck 18éLTAVN