De wereld, haar onmacht en het lijden van miljoenen.
-
Monika ** - Lid geworden op: 05 jun 2004, 13:10
- Locatie: ardennen
Aankloppen
Dikwijls klop ik zachtjes aan
bij de woningen van velen
en probeer dan wat ik zie
met zo'n medemens te delen.
'k Blijf niet op de drempel staan.
Er is zoveel te bekijken,
waar de ander mij wellicht
onbewust mee kan verrijken.
Er zijn kamers waar een strijd
ongezien wordt uitgestreden.
Even verder hoor ik hoe er stil
voor mijn welzijn wordt gebeden.
Ik daal zelfs in kelders af
waar men niets heeft te verliezen
en toch heeft men hier ook nog
voor Gods almacht durven kiezen.
Ik hoor iemand die vertroost.
Zo de liefde Gods betrachtend.
Even verder tref'k een ziel
zegenrijk een pijn verzachtend.
Er zijn in haast elk vertrek
dingen die mijn ziel bewegen.
Overal ontdek ik God
en kom ik Zijn liefde tegen!
Zachtjes sluit ik elke deur.
Een ontdekkingsreis ervaren
kan, als een gelezen boek,
veel geheimen openbaren.
Ik leer zo van and'ren veel
dat soms jaren bleef verborgen
en klop zeker nog eens aan,
deze dag of wellicht morgen!
Frits Deubel
lieve groetjes en fijn weekend Ria
Dikwijls klop ik zachtjes aan
bij de woningen van velen
en probeer dan wat ik zie
met zo'n medemens te delen.
'k Blijf niet op de drempel staan.
Er is zoveel te bekijken,
waar de ander mij wellicht
onbewust mee kan verrijken.
Er zijn kamers waar een strijd
ongezien wordt uitgestreden.
Even verder hoor ik hoe er stil
voor mijn welzijn wordt gebeden.
Ik daal zelfs in kelders af
waar men niets heeft te verliezen
en toch heeft men hier ook nog
voor Gods almacht durven kiezen.
Ik hoor iemand die vertroost.
Zo de liefde Gods betrachtend.
Even verder tref'k een ziel
zegenrijk een pijn verzachtend.
Er zijn in haast elk vertrek
dingen die mijn ziel bewegen.
Overal ontdek ik God
en kom ik Zijn liefde tegen!
Zachtjes sluit ik elke deur.
Een ontdekkingsreis ervaren
kan, als een gelezen boek,
veel geheimen openbaren.
Ik leer zo van and'ren veel
dat soms jaren bleef verborgen
en klop zeker nog eens aan,
deze dag of wellicht morgen!
Frits Deubel
lieve groetjes en fijn weekend Ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Kinderen bidden voor kinderen, die het minder goed hebben dan zij zelf.
Nog velen dwalen rond in de wereld. Soms met hun families, soms zelfs alleen.
Maar er is ook goed nieuws. Misschien zag u op TV hoe in Canada enkele honderden Syriërs opgevangen werden, toen zij het vliegtuig verlieten, dat hen uit Libanon naar Canada bracht. Ze worden een nieuwe generatie Canadezen.
Blije kindersnuitjes en opgeluchte vaders en moeders, en een oude vader die zijn 2 zonen terugzag na meer dan 10 jaar.
Moge het Kerstmis worden in de wereld, en VREDE die het Kindje ons is komen brengen.
Zalig Kerstfeest, ook voor U en allen die u dierbaar zijn.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Het verdriet van een moeder, die haar kinderen niet te eten kan geven.
Het verdriet van het kind, dat zijn moeder niet kan troosten.
En wat kunnen wij doen, op dagen van feesten en gezelligheid?
Wat kunnen wij doen?
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
IS waarschuwt Iraakse moslims: Kerstmis is ketterij
IS heeft moslims in Irak gewaarschuwd op geen enkele manier Kerstmis te vieren met de christenen.AP
Moslimterroristen hebben in het noorden van Irak opnieuw aanvallen uitgevoerd op christelijke gemeenschappen en Kerstmis “ketterij” genoemd.
In Mosoel hebben terroristen van IS borden opgehangen waarop staat dat het moslims verboden is om op welke manier dan ook Kerstmis te vieren met de christenen. Het kerstfeest is volgens IS “ketterij” en christenen zijn “ketters”.
Bestorming begraafplaatsen
In de stad Kirkoek hebben groepen moslimterroristen twee christelijke begraafplaatsen bestormd. Ze vernielden verschillende graven.
Geloof vieren
Iraakse christenen hebben de aanvallen scherp veroordeeld, evenals de bedreigingen van IS aan hun adres. Ze verklaren dat niets hen kan tegenhouden om het kerstfeest te vieren. In een interview met AsiaNews zeggen christenen dat ze moslims vragen “hun geloof te volgen” en “ons vrij te laten om ons geloof te leven en te vieren”.
Brunei
Enkele dagen geleden werd al bekend dat de sultan van Brunei moslims heeft verboden Kerstmis te vieren. In het Aziatische land mogen christenen het kerstfeest alleen in de privésfeer vieren, mits ze dat vooraf aan de autoriteiten hebben gemeld. Ook daar verzetten christenen zich tegen de inperking van hun geloof.
Bron: http://www.katholieknieuwsblad.nl/nieuw ... s-ketterij
Laten we in deze kerstdagen denken aan en bidden voor allen die vervolgd worden voor hun geloof. Ook voor alle vluchtelingen, die have en goed moesten verlaten, omwille van oorlog en geweld. (ook in Afrika)
IS heeft moslims in Irak gewaarschuwd op geen enkele manier Kerstmis te vieren met de christenen.AP
Moslimterroristen hebben in het noorden van Irak opnieuw aanvallen uitgevoerd op christelijke gemeenschappen en Kerstmis “ketterij” genoemd.
In Mosoel hebben terroristen van IS borden opgehangen waarop staat dat het moslims verboden is om op welke manier dan ook Kerstmis te vieren met de christenen. Het kerstfeest is volgens IS “ketterij” en christenen zijn “ketters”.
Bestorming begraafplaatsen
In de stad Kirkoek hebben groepen moslimterroristen twee christelijke begraafplaatsen bestormd. Ze vernielden verschillende graven.
Geloof vieren
Iraakse christenen hebben de aanvallen scherp veroordeeld, evenals de bedreigingen van IS aan hun adres. Ze verklaren dat niets hen kan tegenhouden om het kerstfeest te vieren. In een interview met AsiaNews zeggen christenen dat ze moslims vragen “hun geloof te volgen” en “ons vrij te laten om ons geloof te leven en te vieren”.
Brunei
Enkele dagen geleden werd al bekend dat de sultan van Brunei moslims heeft verboden Kerstmis te vieren. In het Aziatische land mogen christenen het kerstfeest alleen in de privésfeer vieren, mits ze dat vooraf aan de autoriteiten hebben gemeld. Ook daar verzetten christenen zich tegen de inperking van hun geloof.
Bron: http://www.katholieknieuwsblad.nl/nieuw ... s-ketterij
Laten we in deze kerstdagen denken aan en bidden voor allen die vervolgd worden voor hun geloof. Ook voor alle vluchtelingen, die have en goed moesten verlaten, omwille van oorlog en geweld. (ook in Afrika)
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Ik word altijd een beetje triest als Kerstdag voorbij is.
Voor mij is dat de mooiste kerkelijke feestdag van het jaar.
Een kindje geboren, dat is altijd een wonder,
ik denk en herleef de geboortes van onze eigen kinderen.
Hoe moet het dan geweest zijn in die arme omgeving,
een grot, waarin de Godmens ter wereld kwam.
Vanaf het begin gaf Hij ons het grote voorbeeld
van eenvoud, van soberheid, van onderdanig zijn.
Ik vind het zo triest dat bij velen Kerstmis
alleen maar "feesten" is en cadeautjes
en dan nog die verfoeilijk, lelijke kerstman.
En toch blijft Jezus geboren worden,
in ieder mens van Goede Wil.
Onze kerk was op Kerstdag tot de nok gevuld.
En de kinderen kwamen samen met de priester
naar de stal, het jongste kind droeg
het kindje Jezus en legde het in de kribbe.
Zo ingetogen en toch aangrijpend.
En toen begon de viering, met prachtige
gezangen van ons kerkkoor.
En rond het altaar was het een mengelmoes
van kleuren, van heel blond, tot chocolade-zwart.
Ook dat is Kerstmis, een Kerk die universeel is,
die van Oost tot West, van Noord tot Zuid,
samenkomt om te vieren en te danken,
"dat God Zijn Zoon aan ons heeft gegeven."
EMMANUEL - GOD MET ONS
Ik wens u de vrede en de vreugde
van het pasgeboren Kindje
ria
Voor mij is dat de mooiste kerkelijke feestdag van het jaar.
Een kindje geboren, dat is altijd een wonder,
ik denk en herleef de geboortes van onze eigen kinderen.
Hoe moet het dan geweest zijn in die arme omgeving,
een grot, waarin de Godmens ter wereld kwam.
Vanaf het begin gaf Hij ons het grote voorbeeld
van eenvoud, van soberheid, van onderdanig zijn.
Ik vind het zo triest dat bij velen Kerstmis
alleen maar "feesten" is en cadeautjes
en dan nog die verfoeilijk, lelijke kerstman.
En toch blijft Jezus geboren worden,
in ieder mens van Goede Wil.
Onze kerk was op Kerstdag tot de nok gevuld.
En de kinderen kwamen samen met de priester
naar de stal, het jongste kind droeg
het kindje Jezus en legde het in de kribbe.
Zo ingetogen en toch aangrijpend.
En toen begon de viering, met prachtige
gezangen van ons kerkkoor.
En rond het altaar was het een mengelmoes
van kleuren, van heel blond, tot chocolade-zwart.
Ook dat is Kerstmis, een Kerk die universeel is,
die van Oost tot West, van Noord tot Zuid,
samenkomt om te vieren en te danken,
"dat God Zijn Zoon aan ons heeft gegeven."
EMMANUEL - GOD MET ONS
Ik wens u de vrede en de vreugde
van het pasgeboren Kindje
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
NOEL!...DANS LES LARMES!
Zaterdag, 26 december 2015
CHALDEEUWSE PATRIARCH: ‘WIJ EISEN ONZE RECHTEN’”
Patriarch Louis Sako Bron: Phk/Kerknet
BRUSSEL (KerkNet/RadVat) – De Chaldeeuwse patriarch Louis Sako zei in een kersttoespraak dat de christenen in Irak tijdens deze kersttijd geen kerstbomen, maar hun rechten willen. “Wij vieren deze kersttijd zwijgend en met tranen”, vertelde hij in een telefoongesprek op ‘Radio Vaticaan’.
“Met Kerstmis vinden geen publieke feesten plaats en wij hebben ook geen kerstversiering aangebracht. Zo maken wij aan de moslims duidelijk dat wij geen tweederangsburgers zijn. De Iraakse regering heeft vlak bij de tuin van het Chaldeeuwse patriarchaat en voor het Parlement een kerstboom opgesteld. Maar dat betekent niets zo lang wij geen gelijke rechten hebben. Dat is onze belangrijkste wens voor de toekomst.”
De patriarch vestigt er nog de aandacht op dat ook Jezus tweeduizend jaar geleden arm en aan de rand van de stoep werd geboren. “Zijn ouders waren vluchtelingen en moesten naar Egypte vluchten. Onze kerk is missionair. Zij bracht het evangelie naar China en India. Ook vandaag nog zijn wij geloofsgetuigen omdat wij in omgeving waarin de meerderheid van de bevolking moslim is, getuigen van vergeving, samenwerking, vreugde en broederlijkheid.”
“Wij vieren deze kersttijd zwijgend en met tranen”, vertelde hij in een telefoongesprek op ‘Radio Vaticaan’.
(Kerknet)
Zaterdag, 26 december 2015
CHALDEEUWSE PATRIARCH: ‘WIJ EISEN ONZE RECHTEN’”
Patriarch Louis Sako Bron: Phk/Kerknet
BRUSSEL (KerkNet/RadVat) – De Chaldeeuwse patriarch Louis Sako zei in een kersttoespraak dat de christenen in Irak tijdens deze kersttijd geen kerstbomen, maar hun rechten willen. “Wij vieren deze kersttijd zwijgend en met tranen”, vertelde hij in een telefoongesprek op ‘Radio Vaticaan’.
“Met Kerstmis vinden geen publieke feesten plaats en wij hebben ook geen kerstversiering aangebracht. Zo maken wij aan de moslims duidelijk dat wij geen tweederangsburgers zijn. De Iraakse regering heeft vlak bij de tuin van het Chaldeeuwse patriarchaat en voor het Parlement een kerstboom opgesteld. Maar dat betekent niets zo lang wij geen gelijke rechten hebben. Dat is onze belangrijkste wens voor de toekomst.”
De patriarch vestigt er nog de aandacht op dat ook Jezus tweeduizend jaar geleden arm en aan de rand van de stoep werd geboren. “Zijn ouders waren vluchtelingen en moesten naar Egypte vluchten. Onze kerk is missionair. Zij bracht het evangelie naar China en India. Ook vandaag nog zijn wij geloofsgetuigen omdat wij in omgeving waarin de meerderheid van de bevolking moslim is, getuigen van vergeving, samenwerking, vreugde en broederlijkheid.”
“Wij vieren deze kersttijd zwijgend en met tranen”, vertelde hij in een telefoongesprek op ‘Radio Vaticaan’.
(Kerknet)
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
RECHTSTREEKS UIT SYRIA: van pater Daniël
Bethlehem alom
De kleine profeet Micha kondigde in de 8e eeuw voor onze tijdrekening aan dat het piepkleine plaatsje Bethlehem beroemd zou worden bij alle volkeren van alle tijden omwille van de geboorte van Jezus: “Gij echter Bethlehem in Ephrata, al zijt gij klein onder Juda’s geslachten, toch zal er, zeg Ik, iemand uit u komen die over Israël gaat heersen…Hij zal de man van de vrede zijn” (5, 1-4). Niet Rome, Washington, New York, Brussel, Parijs of Londen, maar Bethlehem. In de kersttijd is de hele wereld verlicht door kerststallen die de geboorte van Jezus in Bethlehem vieren. Noch de wereldheerser Augustus, noch de moordenaar Herodes kunnen de vervulling van deze profetie beletten. Vurige ridders van de laïciteit in Frankrijk hebben zich ingespannen om dit jaar kerststallen in het openbaar te verbieden. Het heeft een omgekeerd effect en er prijken meer kerststallen dan voorheen. In feite is iedere plaats op aarde een Bethlehem geworden en iedere mens van goede wil is als een herder of als een wijze op weg naar Jezus in de kribbe.
De komst van de herders
Twee dagen voor Kerstmis komen de eerste herders hier al toe. Het zijn Fransen die op een vredesconferentie in Genève moeder Agnès-Mariam ontmoet hebben en de gemeenschap willen leren kennen. Het zijn vurige moslims, beide gehuwd met een Algerijnse vrouw, trouwe bedevaarders naar Mekka en ze willen de islam terug brengen naar naastenliefde en broederlijkheid. Ze vertelden hoe massa’s moslims in Algerije nu terugkeren naar hun wortels en christen worden. Ze hebben een vereniging gesticht voor de eenheid van alle vredelievende gelovigen. ‘s Morgens namen we een simpel (vrij primitief) maar erg gezellig ontbijt met vijf in mijn klein kamertje (mijn slaapkamer, studiekamer, leslokaal, conferentiezaal, refter, ontmoetingsruimte, gastenkwartier voor mannen, ‘all rolled in one’!) Zo konden we naar hun vurige pleidooien luisteren en omgekeerd getuigen van het christelijk geloof en de ware betekenis van “dé Profeet Gods”, Jezus, de enige Redder voor alle mensen. Hun levensstrijd gaat tegen alle vormen van fanatisme in de islam en vooral tegen het wahabisme van Saoedi-Arabië. Dat is voor hen de hoogste gruwel. Eindeloze verhalen brachten ze over de corruptie, huichelarij, arrogantie van de heersende klasse in Saoedi-Arabië. Ze zagen er zovele jongeren met afgehakte hand of zelfs afgehakte arm, die als slaven voor hun heersers gewerkt hebben en omdat ze een kleine fout begingen op die wijze verminkt werden. Ondertussen stelen deze prinsen zelf alle rijkdom van anderen, laten voor zich champagne en luxegoederen overkomen met een helikopter en zwalpen van de ene prostitué naar de andere. Over heel de wereld richten ze centra op om mensen tot het strikte wahabisme te verleiden als de enige ware leer. Ondertussen is Saoedi-Arabië aangesteld als hoofd van de officiële UNO commissie voor de rechten van de mens. De wereld is gek geworden. Vrouwen in het westen worden betaald om opvallend gesluierd rond te lopen. Voor onze Franse moslims is het duidelijk waarom het wahabisme en het zionisme zo nauw samenwerken: het is dezelfde wereld van geld en geweld, macht, arrogantie, overheersing, racisme en haat tegen anderen. Zoals het wahabisme al wat menselijk is in de islam afbreekt, zo breekt het zionisme al het waardevolle van het joodse geloof af, zeggen zij. Meteen vernemen we dat het wahabisme eigenlijk uit het zionisme ontstaan is. Hun getuigenis over Frankrijk was merkwaardig. Bij zovele moslimgemeenschappen in Algerije, Libanon, Syrië en elders voelden ze de diepe onderlaag van een vredevol samenleven van de verschillende godsdiensten en ethnische groepen. Welnu, bij ons in Frankrijk, zegt de ene, voel je steeds meer hoe de moslimgemeenschappen omgevormd worden door het wahabisme en groeien naar haat tegenover alle anderen. Zo worden vele jongeren voorbereid om naar “het hoogste doel” te streven nl. hier in Syrië of elders komen vechten, zoveel mogelijk ‘ongelovigen’ doden en zelf als ‘martelaar’ sterven om de hemel te verdienen! Deze misleide jongeren menen hierin de enige zekerheid te vinden om in de hemel te komen.
En van de wijzen
De dag voor kerstmis worden in de voormiddag “de grote uren”, gevierd, ook “koninklijke uren” genoemd omdat de keizer in Constantinopel destijds daaraan deelnam. Ook onze moslims waren present en lazen om beurt uit de psalmen en de brieven van Paulus, waarvan ze getuigden dat die psalmen hen diep getroffen hadden. Dit gebed omvat de zogenaamde primen, tertsen, seksten en nonen en duurt meer dan een uur. Daarna was het tijd voor de eucharistie van de 24e december. Ik bekleedde me met de gewaden en ging in het atrium. En plots verschenen de volgende herders of wijzen: de bisschop met nog een gast. Hij zei lachend dat ik in dit misgewaad er als een bisschop uitzag en hij hing zijn kruis om mijn hals. Dan stelde hij zijn gast voor: broeder Alois, de huidige overste van de broeders van Taizé, de opvolger van broeder Roger. Deze wist niet dat hier een religieuze gemeenschap was en viel van de ene verbazing in de andere. De bisschop kon maar even blijven, maar broeder Alois wilde wel met ons het middagmaal gebruiken en wij zouden in de namiddag zorgen dat hij terug in Yabroed geraakte. Ondertussen was de tijd voor de eucharistie al lang voorbij, trouwens straks zingen we vespers en die duren ook vijf kwartier. Broeder Alois vertelde dat er nu een “kleine gemeenschap” van een honderdtal broeders is in Taizé, alsook verschillende fraterniteiten in diverse landen. De poging om een fraterniteit te stichten in Libanon lukt niet, omdat de broeders geen Arabisch spreken en westerlingen zijn. Op dit ogenblik bereiden ze de jaarlijkse jongerenontmoeting voor in Valencia, Spanje, waar van 28 december tot 2 januari 2016 ‘n 20.000 jongeren verwacht worden. Zij willen alom de kleine loten van hoop aanmoedigen. Zelf vieren de broeders onder elkaar hun kerstfeest op 6 januari. Er werd nog een rondleiding voorzien voor broeder Alois en dan was het tijd om afscheid te nemen. De handgemaakte sierkaars die we hem meegaven, zou hij op de jongerenontmoeting in Valencia aansteken.
wordt vervolgd
Bethlehem alom
De kleine profeet Micha kondigde in de 8e eeuw voor onze tijdrekening aan dat het piepkleine plaatsje Bethlehem beroemd zou worden bij alle volkeren van alle tijden omwille van de geboorte van Jezus: “Gij echter Bethlehem in Ephrata, al zijt gij klein onder Juda’s geslachten, toch zal er, zeg Ik, iemand uit u komen die over Israël gaat heersen…Hij zal de man van de vrede zijn” (5, 1-4). Niet Rome, Washington, New York, Brussel, Parijs of Londen, maar Bethlehem. In de kersttijd is de hele wereld verlicht door kerststallen die de geboorte van Jezus in Bethlehem vieren. Noch de wereldheerser Augustus, noch de moordenaar Herodes kunnen de vervulling van deze profetie beletten. Vurige ridders van de laïciteit in Frankrijk hebben zich ingespannen om dit jaar kerststallen in het openbaar te verbieden. Het heeft een omgekeerd effect en er prijken meer kerststallen dan voorheen. In feite is iedere plaats op aarde een Bethlehem geworden en iedere mens van goede wil is als een herder of als een wijze op weg naar Jezus in de kribbe.
De komst van de herders
Twee dagen voor Kerstmis komen de eerste herders hier al toe. Het zijn Fransen die op een vredesconferentie in Genève moeder Agnès-Mariam ontmoet hebben en de gemeenschap willen leren kennen. Het zijn vurige moslims, beide gehuwd met een Algerijnse vrouw, trouwe bedevaarders naar Mekka en ze willen de islam terug brengen naar naastenliefde en broederlijkheid. Ze vertelden hoe massa’s moslims in Algerije nu terugkeren naar hun wortels en christen worden. Ze hebben een vereniging gesticht voor de eenheid van alle vredelievende gelovigen. ‘s Morgens namen we een simpel (vrij primitief) maar erg gezellig ontbijt met vijf in mijn klein kamertje (mijn slaapkamer, studiekamer, leslokaal, conferentiezaal, refter, ontmoetingsruimte, gastenkwartier voor mannen, ‘all rolled in one’!) Zo konden we naar hun vurige pleidooien luisteren en omgekeerd getuigen van het christelijk geloof en de ware betekenis van “dé Profeet Gods”, Jezus, de enige Redder voor alle mensen. Hun levensstrijd gaat tegen alle vormen van fanatisme in de islam en vooral tegen het wahabisme van Saoedi-Arabië. Dat is voor hen de hoogste gruwel. Eindeloze verhalen brachten ze over de corruptie, huichelarij, arrogantie van de heersende klasse in Saoedi-Arabië. Ze zagen er zovele jongeren met afgehakte hand of zelfs afgehakte arm, die als slaven voor hun heersers gewerkt hebben en omdat ze een kleine fout begingen op die wijze verminkt werden. Ondertussen stelen deze prinsen zelf alle rijkdom van anderen, laten voor zich champagne en luxegoederen overkomen met een helikopter en zwalpen van de ene prostitué naar de andere. Over heel de wereld richten ze centra op om mensen tot het strikte wahabisme te verleiden als de enige ware leer. Ondertussen is Saoedi-Arabië aangesteld als hoofd van de officiële UNO commissie voor de rechten van de mens. De wereld is gek geworden. Vrouwen in het westen worden betaald om opvallend gesluierd rond te lopen. Voor onze Franse moslims is het duidelijk waarom het wahabisme en het zionisme zo nauw samenwerken: het is dezelfde wereld van geld en geweld, macht, arrogantie, overheersing, racisme en haat tegen anderen. Zoals het wahabisme al wat menselijk is in de islam afbreekt, zo breekt het zionisme al het waardevolle van het joodse geloof af, zeggen zij. Meteen vernemen we dat het wahabisme eigenlijk uit het zionisme ontstaan is. Hun getuigenis over Frankrijk was merkwaardig. Bij zovele moslimgemeenschappen in Algerije, Libanon, Syrië en elders voelden ze de diepe onderlaag van een vredevol samenleven van de verschillende godsdiensten en ethnische groepen. Welnu, bij ons in Frankrijk, zegt de ene, voel je steeds meer hoe de moslimgemeenschappen omgevormd worden door het wahabisme en groeien naar haat tegenover alle anderen. Zo worden vele jongeren voorbereid om naar “het hoogste doel” te streven nl. hier in Syrië of elders komen vechten, zoveel mogelijk ‘ongelovigen’ doden en zelf als ‘martelaar’ sterven om de hemel te verdienen! Deze misleide jongeren menen hierin de enige zekerheid te vinden om in de hemel te komen.
En van de wijzen
De dag voor kerstmis worden in de voormiddag “de grote uren”, gevierd, ook “koninklijke uren” genoemd omdat de keizer in Constantinopel destijds daaraan deelnam. Ook onze moslims waren present en lazen om beurt uit de psalmen en de brieven van Paulus, waarvan ze getuigden dat die psalmen hen diep getroffen hadden. Dit gebed omvat de zogenaamde primen, tertsen, seksten en nonen en duurt meer dan een uur. Daarna was het tijd voor de eucharistie van de 24e december. Ik bekleedde me met de gewaden en ging in het atrium. En plots verschenen de volgende herders of wijzen: de bisschop met nog een gast. Hij zei lachend dat ik in dit misgewaad er als een bisschop uitzag en hij hing zijn kruis om mijn hals. Dan stelde hij zijn gast voor: broeder Alois, de huidige overste van de broeders van Taizé, de opvolger van broeder Roger. Deze wist niet dat hier een religieuze gemeenschap was en viel van de ene verbazing in de andere. De bisschop kon maar even blijven, maar broeder Alois wilde wel met ons het middagmaal gebruiken en wij zouden in de namiddag zorgen dat hij terug in Yabroed geraakte. Ondertussen was de tijd voor de eucharistie al lang voorbij, trouwens straks zingen we vespers en die duren ook vijf kwartier. Broeder Alois vertelde dat er nu een “kleine gemeenschap” van een honderdtal broeders is in Taizé, alsook verschillende fraterniteiten in diverse landen. De poging om een fraterniteit te stichten in Libanon lukt niet, omdat de broeders geen Arabisch spreken en westerlingen zijn. Op dit ogenblik bereiden ze de jaarlijkse jongerenontmoeting voor in Valencia, Spanje, waar van 28 december tot 2 januari 2016 ‘n 20.000 jongeren verwacht worden. Zij willen alom de kleine loten van hoop aanmoedigen. Zelf vieren de broeders onder elkaar hun kerstfeest op 6 januari. Er werd nog een rondleiding voorzien voor broeder Alois en dan was het tijd om afscheid te nemen. De handgemaakte sierkaars die we hem meegaven, zou hij op de jongerenontmoeting in Valencia aansteken.
wordt vervolgd
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Vervolg:
Voor de vespers van deze 24 december kwamen de volgende herders toe, enkele moslims en christenen uit Qâra. Hierna de plechtige nachtmis, al was het om 10.00 u. Traditioneel worden daarna kerstliederen uit verschillende landen en in verschillende talen gezongen. Dit is een zingen en dansen tegelijk, waar ook de kinderen graag aan deelnemen en duurt tot middernacht. Daarna was het tijd om in de hal van allerlei versnaperingen met wat warms te genieten, door enkele volwassenen samen met de kinderen klaargemaakt en opgediend. Dan ging het nog een tijd verder met kerstliederen en met de gekke toeren van “papa en mamma Noel”. De volgende dag, met kerstmis zelf zou trouwens “papa Noel” nog kippen brengen aan de zuster die voor de kippen zorgt. Tegen twee uur was het wel stilaan goed geweest en gingen we slapen. Op Kerstdag zingen we ’s middags het morgengebed met de speciale byzantijnse kerstgezangen van de liturgie, welke ook ruim een uur duren. We wachten immers nog op enkele herders of wijzen die groot oponthoud gehad hebben omwille van moeilijkheden met de hulpverdeling in het noorden en in deze wintertijd heeft zulks voorrang. Uiteindelijk arriveren moeder Agnès-Mariam, zr. Carmel en haar broer. We eten samen en er wordt uitvoerig en lang gedeeld, o.a. ook samen met onze Franse moslims over de raakpunten van soefisme en christelijke mystiek, waarbij moeder Agnes-Mariam helder het unieke van de christelijke mystiek belicht omwille van Jezus de enige Verlosser. ’s Avonds vieren we plechtig de Latijnse eucharistie van Kerstmis, weliswaar met Arabische en byzantijnse elementen. Dan volgen de maaltijd en de officiële viering van kerstavond met voor iedereen de traditionele geschenken: warme handschoenen, sokken, een sjaal… maar ook een microgolf, een strijkijzer, boeken… De verantwoordelijke van de groep vrijwilligers krijgt zelfs een laptop (die ze al heel lang nodig hadden). Gedurende het jaar wordt eens gekeken wat ieder persoonlijk of voor zijn werk nodig heeft. De sfeer hierbij is eerder uitgelaten en ondertussen speelt er ritmische muziek alsof het een mini-rockfestival is Tweede kerstdag verloopt nog helemaal in de sfeer van kerstmis. Van buitenaf hadden we wel aparte geluiden. Aan de kant van Libanon zijn de VS, Saoedi-Arabië en het zionistisch Israël de rebellen aan het helpen om toch nog een doorgang te forceren, wat gelukkig niet lukt. Aan de andere kant is het leger een grondige zuivering aan het uitvoeren rond het christelijk dorp Sadad. Ondertussen is Maheen weer bevrijd van rebellen. Vandaar wat meer schoten, ontploffingen en oorlogsgeroffel, maar het boezemt niemand enige vrees in. ’s Middags verzamelen we op het voorplein rond een groep gehandicapten uit het dorp. Ook voor hen brengt “papa Noël” geschenken en ze hebben er plezier in. Tweede kerstdag eindigen we ’s avonds in de kerk rond de grote kerststal waar voor ieder een tekst uit de Schrift wordt gelezen. Ook de volgende dagen heerst er nog feeststemming. Er komt nog een Syrisch meisje toe die onze vrienden in Tartous gaat helpen met hun zware taak van de hulpverlening. En ’s avonds staat er niets bijzonders op het programma. Sommigen amuseren zich met een gezelschapsspel: plastieken stokjes worden op tafel gegooid en ieder moet trachten zoveel mogelijk stokjes te nemen, zonder dat anderen verschuiven. Twee zitten er te schaken en enkelen zijn onder begeleiding van een gitaar liedjes aan het zingen. Kortom, het is als in een gezellige stal van Bethlehem.
Olie op het (staakt-het-)vuur
Eensgezind heeft de Veiligheidsraad van de UNO op 18 december 2254 een routeplan gelanceerd voor de vrede in Syrië. Ze gaan zich allemaal inzetten voor de bescherming van de soevereiniteit van Syrië. Hierbij wordt gesteld dat een staakt-het-vuren samen moet gaan met een politiek proces. Ziedaar de woorden in de wind, voor de schone schijn, ver van de werkelijkheid. Drie van de vijf permanente leden streven immers nog steeds niets anders na dan een nieuwe oorlog tegen Syrië en Rusland. Het zijn de VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, die daarbij de volle steun genieten van de NAVO, Turkije en Israël, om nog te zwijgen van Saoedi-Arabië en Qatar. Het is deze coalitie die de grootste schuld draagt voor de blijvende ellende in Syrië en heel de regio. Onder morele druk van Rusland zijn ze nu echter verplicht een bocht te nemen en ze weten niet goed hoe ze dat best doen.
Op de dag van deze glorieuze UNO-verklaring meldt de NAVO dat Duitse oorlogsschepen en Deense Awacs radar vliegtuigen naar Turkije komen “om de grens met Syrië te verdedigen”, dus rechtstreeks gericht tegen Syrië en Rusland. De volgende dag wordt de eerste van de drones “Global Hawk” voor spionage gestuurd. Op hetzelfde ogenblik kondigt Duitsland de levering aan van de vijfde atoomduikboot “Popeye Turbo” aan Israël. Terwijl Iran de atoomwapens afzweert en Syrië zijn chemische wapens laat ontruimen, wordt de super-kernmacht van Israël nog versterkt, naast hun immense voorraad biologische en chemische wapens. Op 19 december vernietigen twee zionistische bommenwerpers een gebouw in Damascus dat naast burgerdoden ook Samir Kuntar doodt. Als Libanese verzetsstrijder heeft deze man 30 jaar in een Israëlische gevangenis doorgebracht en had zich nu bij Hezbollah aangesloten om tegen Daesh te strijden. Nu is hij het symbool van het gerechtvaardigde verzet van het Palestijnse, Libanese en Syrische volk. Tevens meldt Frankrijk dat het voor 7 miljard dollar 24 jachtbommenwerpers Rafale geleverd heeft aan Qatar. De wapenindustrie floreert als nooit voorheen. Verder hebben de VS zogenaamd in Kirkouk met helikopters Daesh gebombardeerd. In feite hebben ze de Chinese olie-installaties vernietigd. Hakem al-Zamoli, voorzitter van de Irakese commissie voor nationale veiligheid was hieromtrent dan ook zeer duidelijk: de Amerikanen zijn met hun actie Daesh komen beschermen. Zullen de grootmachten hiermee het routeplan voor de vrede in Syrië volgens resolutie 2254 garanderen of is het eerder bedoeld als “olie op het vuur”? De internationale coalitie onder leiding van de VS kan Daesh niet bestrijden omdat ze niet zijn oorsprong en oorzaak erkent. En dat zijn ze zelf. Ze mogen echter niet vergeten dat Syrië vast besloten blijft om ook deze keer zich niets van buitenaf te laten opleggen, zoals Bouthania Shaaban, de woordvoerster van de president nog eens duidelijk heeft gezegd in haar toelichting op de UNO resolutie.
Nieuwjaarswens
Zoals ieder mens verlangen ook wij naar vrede om in liefde en vreugde te kunnen leven. Moge Syrië dit jaar bevrijd worden van alle terreur en zijn soevereiniteit herwinnen. Mogen we vervolgens in staat zijn daadwerkelijk te blijven meehelpen aan de moeizame heropbouw van dit land en het herstel van zijn harmonieuze samenleving, waarbij de christenen altijd een eminente rol gespeeld hebben. Dit was hun land, lang voordat de islam bestond. Wij danken alle weldoeners die ons in staat stellen de bevolking en de christenen te blijven helpen.
Zelf afkomstig uit Europa vonden we in Syrië ons tweede kostbaar vaderland. Eens waren Europa en Rusland nauw met elkaar verbonden. Dan kwam de scheiding tussen het vrije westen en het Oostblok onder communistische dictatuur. Nu zijn de rollen omgekeerd. De Europese landen zijn vazallen geworden van Amerika en Rusland heeft opnieuw zijn identiteit en soevereiniteit herwonnen. Terwijl Rusland zich noodgedwongen tot China wendt, wordt in Europa plechtig de inhuldiging van een immens koopcentrum, een McDonald of een islamitisch centrum gevierd. In Rusland viert men de inhuldiging van een schitterende iconostase in een nieuwe orthodoxe kerk. De Europese landen hebben hun christelijke wortels verloochend, samen met hun soevereiniteit, hun geestelijke en menselijke waarden, opgeslorpt door een Amerikaanse verpletterende mondialisatie. Het zijn landen zonder grenzen, zonder waarden, zonder eigenheid of geschiedenis. De droom van de grotere welvaart wordt verdreven door de werkelijkheid van steeds meer verarming, de beloofde grotere vrijheid wordt verpletterd door een steeds grotere totalitaire dictatuur. Het is het Europa van de ontbinding van de gezinnen, van de LBGT en de Femen, het Europa van het consumentisme, de multinationals en het entertainment. De hogepriesters van de afschaffing van alle grenzen en het opheffen van alle waarden zullen nog een tijd met succes aan de macht blijven, totdat de bodem van de ravijn bereikt is. De getuigen van de waarheid en van het leven zullen voorlopig nog aan de rand staan als de “ losers”. Mijn wens en hoop is dat zij volhouden en talrijker worden. Eén dokter die een moeder helpt haar kind ter wereld te brengen en abortus weigert of iemand een echt menswaardig sterven gunt op zijn tijd en zijn wijze (eu-thanatos = goede dood) en euthanasie weigert, kan nog tot gevangenisstraf veroordeeld worden. Een massa overtuigde gewetensbezwaarden kan men niet meer opsluiten. Mijn hoop is dat deze menigte authentieke weerstanders als getuigen van de waarheid, van het leven en het christelijk geloof mag groeien.
Wil je een aangrijpend kerstverhaal van weerstand uit Syrië, lees Ugarit Dandache, Syrie: du ciel à la terre, les hommes de Kweiris ont gangné leur pari, mondialisation.ca, 19 dec 2015. Drie jaar lang leefden de soldaten van het militaire vliegveld ten oosten van Aleppo, 25 vierkante km groot, te midden van een door Daesh gecontroleerd gebied, met de dood voor ogen. Nu getuigen zij hoe ze als broeders overleefden, ieder ogenblik bereid om hun leven te geven voor elkaar en voor hun volk. Sommigen sneuvelden, maar allen bleven trouw in de strijd tegen leugen en moord.
Waar zijn de christenen in Europa die naar het woord van Paulus weerstand willen bieden: “Stemt uw gedrag niet af op deze wereld. Wordt andere mensen met een nieuwe visie” (Romeinen 12, 2)?
Zalige Kersttijd en een Gezegend 2016
Van harte en dankbaar
Pater Daniël
Website: http://www.maryakub.net
Namens pater Guy Borreman SJ, Zr Lucienne
Voor de vespers van deze 24 december kwamen de volgende herders toe, enkele moslims en christenen uit Qâra. Hierna de plechtige nachtmis, al was het om 10.00 u. Traditioneel worden daarna kerstliederen uit verschillende landen en in verschillende talen gezongen. Dit is een zingen en dansen tegelijk, waar ook de kinderen graag aan deelnemen en duurt tot middernacht. Daarna was het tijd om in de hal van allerlei versnaperingen met wat warms te genieten, door enkele volwassenen samen met de kinderen klaargemaakt en opgediend. Dan ging het nog een tijd verder met kerstliederen en met de gekke toeren van “papa en mamma Noel”. De volgende dag, met kerstmis zelf zou trouwens “papa Noel” nog kippen brengen aan de zuster die voor de kippen zorgt. Tegen twee uur was het wel stilaan goed geweest en gingen we slapen. Op Kerstdag zingen we ’s middags het morgengebed met de speciale byzantijnse kerstgezangen van de liturgie, welke ook ruim een uur duren. We wachten immers nog op enkele herders of wijzen die groot oponthoud gehad hebben omwille van moeilijkheden met de hulpverdeling in het noorden en in deze wintertijd heeft zulks voorrang. Uiteindelijk arriveren moeder Agnès-Mariam, zr. Carmel en haar broer. We eten samen en er wordt uitvoerig en lang gedeeld, o.a. ook samen met onze Franse moslims over de raakpunten van soefisme en christelijke mystiek, waarbij moeder Agnes-Mariam helder het unieke van de christelijke mystiek belicht omwille van Jezus de enige Verlosser. ’s Avonds vieren we plechtig de Latijnse eucharistie van Kerstmis, weliswaar met Arabische en byzantijnse elementen. Dan volgen de maaltijd en de officiële viering van kerstavond met voor iedereen de traditionele geschenken: warme handschoenen, sokken, een sjaal… maar ook een microgolf, een strijkijzer, boeken… De verantwoordelijke van de groep vrijwilligers krijgt zelfs een laptop (die ze al heel lang nodig hadden). Gedurende het jaar wordt eens gekeken wat ieder persoonlijk of voor zijn werk nodig heeft. De sfeer hierbij is eerder uitgelaten en ondertussen speelt er ritmische muziek alsof het een mini-rockfestival is Tweede kerstdag verloopt nog helemaal in de sfeer van kerstmis. Van buitenaf hadden we wel aparte geluiden. Aan de kant van Libanon zijn de VS, Saoedi-Arabië en het zionistisch Israël de rebellen aan het helpen om toch nog een doorgang te forceren, wat gelukkig niet lukt. Aan de andere kant is het leger een grondige zuivering aan het uitvoeren rond het christelijk dorp Sadad. Ondertussen is Maheen weer bevrijd van rebellen. Vandaar wat meer schoten, ontploffingen en oorlogsgeroffel, maar het boezemt niemand enige vrees in. ’s Middags verzamelen we op het voorplein rond een groep gehandicapten uit het dorp. Ook voor hen brengt “papa Noël” geschenken en ze hebben er plezier in. Tweede kerstdag eindigen we ’s avonds in de kerk rond de grote kerststal waar voor ieder een tekst uit de Schrift wordt gelezen. Ook de volgende dagen heerst er nog feeststemming. Er komt nog een Syrisch meisje toe die onze vrienden in Tartous gaat helpen met hun zware taak van de hulpverlening. En ’s avonds staat er niets bijzonders op het programma. Sommigen amuseren zich met een gezelschapsspel: plastieken stokjes worden op tafel gegooid en ieder moet trachten zoveel mogelijk stokjes te nemen, zonder dat anderen verschuiven. Twee zitten er te schaken en enkelen zijn onder begeleiding van een gitaar liedjes aan het zingen. Kortom, het is als in een gezellige stal van Bethlehem.
Olie op het (staakt-het-)vuur
Eensgezind heeft de Veiligheidsraad van de UNO op 18 december 2254 een routeplan gelanceerd voor de vrede in Syrië. Ze gaan zich allemaal inzetten voor de bescherming van de soevereiniteit van Syrië. Hierbij wordt gesteld dat een staakt-het-vuren samen moet gaan met een politiek proces. Ziedaar de woorden in de wind, voor de schone schijn, ver van de werkelijkheid. Drie van de vijf permanente leden streven immers nog steeds niets anders na dan een nieuwe oorlog tegen Syrië en Rusland. Het zijn de VS, Frankrijk, Groot-Brittannië, die daarbij de volle steun genieten van de NAVO, Turkije en Israël, om nog te zwijgen van Saoedi-Arabië en Qatar. Het is deze coalitie die de grootste schuld draagt voor de blijvende ellende in Syrië en heel de regio. Onder morele druk van Rusland zijn ze nu echter verplicht een bocht te nemen en ze weten niet goed hoe ze dat best doen.
Op de dag van deze glorieuze UNO-verklaring meldt de NAVO dat Duitse oorlogsschepen en Deense Awacs radar vliegtuigen naar Turkije komen “om de grens met Syrië te verdedigen”, dus rechtstreeks gericht tegen Syrië en Rusland. De volgende dag wordt de eerste van de drones “Global Hawk” voor spionage gestuurd. Op hetzelfde ogenblik kondigt Duitsland de levering aan van de vijfde atoomduikboot “Popeye Turbo” aan Israël. Terwijl Iran de atoomwapens afzweert en Syrië zijn chemische wapens laat ontruimen, wordt de super-kernmacht van Israël nog versterkt, naast hun immense voorraad biologische en chemische wapens. Op 19 december vernietigen twee zionistische bommenwerpers een gebouw in Damascus dat naast burgerdoden ook Samir Kuntar doodt. Als Libanese verzetsstrijder heeft deze man 30 jaar in een Israëlische gevangenis doorgebracht en had zich nu bij Hezbollah aangesloten om tegen Daesh te strijden. Nu is hij het symbool van het gerechtvaardigde verzet van het Palestijnse, Libanese en Syrische volk. Tevens meldt Frankrijk dat het voor 7 miljard dollar 24 jachtbommenwerpers Rafale geleverd heeft aan Qatar. De wapenindustrie floreert als nooit voorheen. Verder hebben de VS zogenaamd in Kirkouk met helikopters Daesh gebombardeerd. In feite hebben ze de Chinese olie-installaties vernietigd. Hakem al-Zamoli, voorzitter van de Irakese commissie voor nationale veiligheid was hieromtrent dan ook zeer duidelijk: de Amerikanen zijn met hun actie Daesh komen beschermen. Zullen de grootmachten hiermee het routeplan voor de vrede in Syrië volgens resolutie 2254 garanderen of is het eerder bedoeld als “olie op het vuur”? De internationale coalitie onder leiding van de VS kan Daesh niet bestrijden omdat ze niet zijn oorsprong en oorzaak erkent. En dat zijn ze zelf. Ze mogen echter niet vergeten dat Syrië vast besloten blijft om ook deze keer zich niets van buitenaf te laten opleggen, zoals Bouthania Shaaban, de woordvoerster van de president nog eens duidelijk heeft gezegd in haar toelichting op de UNO resolutie.
Nieuwjaarswens
Zoals ieder mens verlangen ook wij naar vrede om in liefde en vreugde te kunnen leven. Moge Syrië dit jaar bevrijd worden van alle terreur en zijn soevereiniteit herwinnen. Mogen we vervolgens in staat zijn daadwerkelijk te blijven meehelpen aan de moeizame heropbouw van dit land en het herstel van zijn harmonieuze samenleving, waarbij de christenen altijd een eminente rol gespeeld hebben. Dit was hun land, lang voordat de islam bestond. Wij danken alle weldoeners die ons in staat stellen de bevolking en de christenen te blijven helpen.
Zelf afkomstig uit Europa vonden we in Syrië ons tweede kostbaar vaderland. Eens waren Europa en Rusland nauw met elkaar verbonden. Dan kwam de scheiding tussen het vrije westen en het Oostblok onder communistische dictatuur. Nu zijn de rollen omgekeerd. De Europese landen zijn vazallen geworden van Amerika en Rusland heeft opnieuw zijn identiteit en soevereiniteit herwonnen. Terwijl Rusland zich noodgedwongen tot China wendt, wordt in Europa plechtig de inhuldiging van een immens koopcentrum, een McDonald of een islamitisch centrum gevierd. In Rusland viert men de inhuldiging van een schitterende iconostase in een nieuwe orthodoxe kerk. De Europese landen hebben hun christelijke wortels verloochend, samen met hun soevereiniteit, hun geestelijke en menselijke waarden, opgeslorpt door een Amerikaanse verpletterende mondialisatie. Het zijn landen zonder grenzen, zonder waarden, zonder eigenheid of geschiedenis. De droom van de grotere welvaart wordt verdreven door de werkelijkheid van steeds meer verarming, de beloofde grotere vrijheid wordt verpletterd door een steeds grotere totalitaire dictatuur. Het is het Europa van de ontbinding van de gezinnen, van de LBGT en de Femen, het Europa van het consumentisme, de multinationals en het entertainment. De hogepriesters van de afschaffing van alle grenzen en het opheffen van alle waarden zullen nog een tijd met succes aan de macht blijven, totdat de bodem van de ravijn bereikt is. De getuigen van de waarheid en van het leven zullen voorlopig nog aan de rand staan als de “ losers”. Mijn wens en hoop is dat zij volhouden en talrijker worden. Eén dokter die een moeder helpt haar kind ter wereld te brengen en abortus weigert of iemand een echt menswaardig sterven gunt op zijn tijd en zijn wijze (eu-thanatos = goede dood) en euthanasie weigert, kan nog tot gevangenisstraf veroordeeld worden. Een massa overtuigde gewetensbezwaarden kan men niet meer opsluiten. Mijn hoop is dat deze menigte authentieke weerstanders als getuigen van de waarheid, van het leven en het christelijk geloof mag groeien.
Wil je een aangrijpend kerstverhaal van weerstand uit Syrië, lees Ugarit Dandache, Syrie: du ciel à la terre, les hommes de Kweiris ont gangné leur pari, mondialisation.ca, 19 dec 2015. Drie jaar lang leefden de soldaten van het militaire vliegveld ten oosten van Aleppo, 25 vierkante km groot, te midden van een door Daesh gecontroleerd gebied, met de dood voor ogen. Nu getuigen zij hoe ze als broeders overleefden, ieder ogenblik bereid om hun leven te geven voor elkaar en voor hun volk. Sommigen sneuvelden, maar allen bleven trouw in de strijd tegen leugen en moord.
Waar zijn de christenen in Europa die naar het woord van Paulus weerstand willen bieden: “Stemt uw gedrag niet af op deze wereld. Wordt andere mensen met een nieuwe visie” (Romeinen 12, 2)?
Zalige Kersttijd en een Gezegend 2016
Van harte en dankbaar
Pater Daniël
Website: http://www.maryakub.net
Namens pater Guy Borreman SJ, Zr Lucienne
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Profetieën
Paus Franciscus toonde zijn bezorgdheid omdat de wereld een gevaarlijke fase heeft bereikt en gaat in de richting van totale vernietiging.
Zich richtend tot een menigte verzameld op St Peter’s Square in het Vaticaan voor de viering van Driekoningen, maakte de paus van de gelegenheid gebruikt om volgelingen te waarschuwen dat de Midden-Oosten crisis direct zal leiden tot de vervulling van diverse Bijbelse profetieën.
“Bijeenkomsten van legers, natuurrampen en hongersnood in overvloed over de hele wereld. We hebben kerst gevierd. Nu vieren we de Driekoningen. Maar wees niet blind voor de beproevingen van de wereld. ”
Het conflict, na de uitvoering van de executie van de sjiitische geestelijke sjeik Nimr al-Nimr tussen Saoedi-Arabië en Iran, trekken de gehele Arabische wereld met zich mee, dit is “geen geïsoleerde strijd, maar het begin van een campagne,” zei de paus.
“De grote dag van de almachtige God is nabij.”
Gebarend naar een groep kinderen, zei de paus:
“Deze generatie zal niet opgroeien voordat deze dingen hebben plaatsgevonden.”
Paus Franciscus, geboren als Jorge Mario Bergoglio in 1936, is de 266e en huidige paus van de Rooms-Katholieke Kerk. Epiphany, ook wel bekend als de Dag van Drie Koningen ‘, is een christelijke feestdag die de openbaring van God de Zoon als mens in Jezus Christus viert.
(Yournewswire.com)
Paus Franciscus toonde zijn bezorgdheid omdat de wereld een gevaarlijke fase heeft bereikt en gaat in de richting van totale vernietiging.
Zich richtend tot een menigte verzameld op St Peter’s Square in het Vaticaan voor de viering van Driekoningen, maakte de paus van de gelegenheid gebruikt om volgelingen te waarschuwen dat de Midden-Oosten crisis direct zal leiden tot de vervulling van diverse Bijbelse profetieën.
“Bijeenkomsten van legers, natuurrampen en hongersnood in overvloed over de hele wereld. We hebben kerst gevierd. Nu vieren we de Driekoningen. Maar wees niet blind voor de beproevingen van de wereld. ”
Het conflict, na de uitvoering van de executie van de sjiitische geestelijke sjeik Nimr al-Nimr tussen Saoedi-Arabië en Iran, trekken de gehele Arabische wereld met zich mee, dit is “geen geïsoleerde strijd, maar het begin van een campagne,” zei de paus.
“De grote dag van de almachtige God is nabij.”
Gebarend naar een groep kinderen, zei de paus:
“Deze generatie zal niet opgroeien voordat deze dingen hebben plaatsgevonden.”
Paus Franciscus, geboren als Jorge Mario Bergoglio in 1936, is de 266e en huidige paus van de Rooms-Katholieke Kerk. Epiphany, ook wel bekend als de Dag van Drie Koningen ‘, is een christelijke feestdag die de openbaring van God de Zoon als mens in Jezus Christus viert.
(Yournewswire.com)
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Monika ** - Lid geworden op: 05 jun 2004, 13:10
- Locatie: ardennen
Aandacht
Schenk eens aandacht aan elkaar,
open wijd de sluizen
van je liefdevolle hart
en ontdek de huizen
van de velen waar verdriet
wonden heeft geslagen
en een zware levenslast
haast niet is te dragen.
Schenk eens aandacht aan elkaar,
neem maar in gedachten
iemand waarbij jij wellicht
pijnen kunt verzachten.
Sla je armen heel spontaan
om zo'n mens die jaren
niets van vreugdeblijken of
warmte mocht ervaren.
Schenk eens aandacht aan elkaar.
't Zit in kleine dingen,
dus je moet gewoon maar eens
deze dag beginnen
met een woord, een lief gebaar
aan de ander geven.
Het verrijkt een eenzaam hart
én je eigen leven!
Frits Deubel
lieve groetjes Monika
ik hoop dat het niet erger word
nu is het zo als er iets gebeurd zeggen ze snel
het zijn die vluchtelingen
je kunt niet ieder mens onder een kam scheren
onder ons mensen zijn ook slechte
maar nu is het vlug gezegd vind ik niet goed
hopen dat alles tot rust kan en zal komen
Schenk eens aandacht aan elkaar,
open wijd de sluizen
van je liefdevolle hart
en ontdek de huizen
van de velen waar verdriet
wonden heeft geslagen
en een zware levenslast
haast niet is te dragen.
Schenk eens aandacht aan elkaar,
neem maar in gedachten
iemand waarbij jij wellicht
pijnen kunt verzachten.
Sla je armen heel spontaan
om zo'n mens die jaren
niets van vreugdeblijken of
warmte mocht ervaren.
Schenk eens aandacht aan elkaar.
't Zit in kleine dingen,
dus je moet gewoon maar eens
deze dag beginnen
met een woord, een lief gebaar
aan de ander geven.
Het verrijkt een eenzaam hart
én je eigen leven!
Frits Deubel
lieve groetjes Monika
ik hoop dat het niet erger word
nu is het zo als er iets gebeurd zeggen ze snel
het zijn die vluchtelingen
je kunt niet ieder mens onder een kam scheren
onder ons mensen zijn ook slechte
maar nu is het vlug gezegd vind ik niet goed
hopen dat alles tot rust kan en zal komen
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Ook eens goed nieuws
http://www.tertio.be/magazines/833/arti ... f%E2%80%9D
“Al jaren wordt gezegd dat de jeugd niet meer gelooft en zo goed als niets meer weet of wil weten over godsdienst, maar is dat wel zo?”, vraagt de Leuvense vicerector onderwijs, Didier Pollefeyt, die met Jan Bouwens voor het onderzoek verantwoordelijk is. “Onze cijfers tonen aan dat je niet zomaar kunt stellen dat jongeren niet geïnteresseerd zijn in Christus, een aversie zouden hebben tegen het katholieke geloof of er collectief onverschillig zouden tegenover staan. Dat is voor sommigen het geval, maar niet voor de meerderheid. Onze cijfers staven zeker geen merkbare afkeer voor geloof of voor het katholiek onderwijs. Je kan hoogstens stellen dat de leerlingen een afwachtende houding aannemen tegenover het geloof of er nog onwetend over zijn, maar een aversie koesteren ze niet.”
http://www.tertio.be/magazines/833/arti ... f%E2%80%9D
“Al jaren wordt gezegd dat de jeugd niet meer gelooft en zo goed als niets meer weet of wil weten over godsdienst, maar is dat wel zo?”, vraagt de Leuvense vicerector onderwijs, Didier Pollefeyt, die met Jan Bouwens voor het onderzoek verantwoordelijk is. “Onze cijfers tonen aan dat je niet zomaar kunt stellen dat jongeren niet geïnteresseerd zijn in Christus, een aversie zouden hebben tegen het katholieke geloof of er collectief onverschillig zouden tegenover staan. Dat is voor sommigen het geval, maar niet voor de meerderheid. Onze cijfers staven zeker geen merkbare afkeer voor geloof of voor het katholiek onderwijs. Je kan hoogstens stellen dat de leerlingen een afwachtende houding aannemen tegenover het geloof of er nog onwetend over zijn, maar een aversie koesteren ze niet.”
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Een pater Franciscaan in Aleppo vertelt
"JIHADISTEN BESCHIETEN CHRISTENEN ALEPPO"
PERSOONLIJK VERHAAL
De komende twee weken zijn cruciaal voor de Syrische stad Aleppo. Om de stad wordt hard en op wrede wijze gevochten. De Franciscaanse pater Ibrahim doet verslag van zijn ervaringen in de belegerde stad.
De komende twee weken zijn cruciaal voor de Syrische stad Aleppo. Om de stad wordt hard en op wrede wijze gevochten. Waar media in het Westen schrijven dat het een ramp is dat de strijdkrachten van Rusland en president Assad de rebellen bombarderen, zien veel Christenen dit als een teken van hoop en bevrijding. Na vier maanden zonder elektriciteit is vooral het gebrek aan water een groot probleem. Omdat rebellen de lokale bronnen controleren, zijn veel inwoners aangewezen op putten. De Franciscaanse pater Ibrahim schreef Kerk in Nood vorige week over zijn recente ervaringen in de belegerde stad.
“Beste vrienden, ik zal proberen verslag te doen van wat hier in Aleppo gebeurt sinds het leger aan zijn offensief is begonnen om te stad te heroveren. In de nacht van 3 op 4 februari schoten de jihadisten twee raketten af op de wijk Soulaymanieh-Ram, waar ons pastoraal centrum is gelegen. Dit verhinderde mijn voornemen alle fraters uit de buurt bijeen te roepen om te bezien hoe we onze missie in Soulaymanieh en Midaan zouden kunnen verbeteren en uitbreiden.
Wat de voortdurende bombardementen aanrichten, laat zich raden: dood en verwoesting. Twee christenen kwamen om het leven; er zijn veel gewonden en er is veel schade aan huizen. De moed zonk ons in de schoenen, want we hadden net de schade van de raketinslagen op 12 april 2015 hersteld. Onze kerk staat nog overeind, maar het dak en de leslokalen voor catechese zijn geraakt en gedeeltelijk vernield; inslagen en ontploffingen hebben muren en ramen in puin veranderd.
De eerste raket die ons pastoraal centrum raakte, sloeg door het dak, trof het beeld van de Maagd Maria, de klokkentoren en een waterreservoir dat nog maar net was aangelegd. Het beeld van de Maagd Maria is in diggelen geslagen en brokstukken zijn midden op straat terechtgekomen. Intussen trof de tweede raket de naburige straat en beschadigde de ingang van ons centrum waarbij de twee christenen om het leven kwamen. Gebouwen die al eerder door vele bommen en raketten waren geraakt, werden nog meer vernield.
Onze fraters zijn onmiddellijk poolshoogte gaan nemen in de huizen waar de twee mannen waren gedood en hebben geluisterd naar de hartverscheurende ervaringen van moeders en vaders die ons vertelden wat er was gebeurd en wat een angst ze met hun kinderen hadden gehad. We proberen in nauw contact te blijven met onze mensen, die bij ons om hulp aankloppen.
Wij hebben gezinnen uit de buurt opgenomen, maar ook mensen uit Midaan die hulp zochten na de verwoesting van de Bicharat kerk daar. We openen onze deuren ook voor de Maronieten die hier vaak door de week de Eucharistie vieren omdat hun kerken in de buurt zijn verwoest. Verschillende parochiegroepen komen hier wekelijks bijeen en we hebben ook een school voor doofstommen: een van de zeer weinige nog steeds functionerende instituten in Aleppo. Naast opvang en het bieden van materiële en geestelijke steun, delen we water uit dat we putten uit de bron in ons centrum.
De christengemeenschap in Midaan
De jihadisten bleven in de nacht van 4 op 5 februari raketten afschieten in reactie op het offensief van de regeringstroepen en hun bondgenoten. De inslagen troffen Midaan waar de meeste mensen christen zijn. De verwoesting was volledig: de arme inwoners die zich daar nog bevinden, zijn weer dakloos. Probeer u in te denken wat deze gezinnen doormaken wanneer ’s nachts om hen heen raketten inslaan, zonder dat zij ook maar een idee hebben van wat er nog gaat gebeuren. Een oude vrouw vertelde onder tranen dat de mensen die nacht niet wisten wat ze moesten doen: “wegrennen en de dood op straat in de ogen zien of thuis blijven en riskeren door raketten om het leven te komen?” Sommigen slapen bij hun voordeur, in de kou, anderen verschuilen zich onder hun trappen. Op een gegeven moment klopte een vrouw bij mijn deur aan; ze had haar baby in haar armen en vroeg hulp: ze vertelde dat er nog steeds mensen onder het puin lagen. Snikkend vroeg ze of iemand die stakkers wilde komen helpen, maar niemand had de moed om met haar mee te gaan. De gewonden bleven liggen en ook de dode lichamen, urenlang.
Waarom we blijven
Maar we geven niet op. We hebben het moeilijk, maar we zijn niet verslagen. We hebben onmiddellijk voedselpakketten naar de getroffen woningen gebracht, hebben de schade met een deskundige opgenomen en zijn met het herstel van de deuren en ramen begonnen. Aan de mensen van wie het huis volledig onbewoonbaar is geworden, hebben we een bijdrage gegeven om drie maanden elders te kunnen huren met de mogelijkheid van verlenging. Veel, heel veel angstige mensen kloppen bij ons aan, vooral gezinnen met kleine kinderen. De meesten kunnen niet eens denken aan vluchten. Ze hebben geen geld, zelfs niet voor vervoer. In deze omstandigheden valt er voor mij niet veel meer te doen dan onderdak te bieden en te luisteren. Verder doen we wat geen uitstel duldt. Maar de noden en behoeften zijn enorm.
Water en onbetaalbare prijzen
Water is nog altijd een groot probleem. Het was vreselijk te zien hoe mensen tussen de inslaande raketten naar water zochten. De wanhopige mensen trotseren raketten en regen om wat water te tappen uit de kranen langs de weg bij de bronnen. De dollar staat nu op 410 eenheden, gisteren was dat nog 400. Het betekent dat de voedselprijzen van de ene dag op de andere zijn gestegen, zelfs voor eerste levensbehoeften als groenten. Een dame die nog zo gelukkig is een baan te hebben, vertelde me dat ze met haar maandsalaris niet eens groente voor één dag kan betalen.
“Hoe lang o God, zult u mij nog vergeten?” (Psalm 12)
In de ellende van deze dagen moet ik denken aan de psalm die zegt: “Hoe lang o God, zult u mij vergeten?” Soms vraag ik me af “Heeft de Heer ons verlaten? We zijn op een punt waar het geloof tot op zijn grondvesten beeft, voor ons allen van de kleine kudde die nog over is in Aleppo. Christus vroeg aan Saul “Waarom vervolgt gij mij?” Het zijn woorden die duidelijk blijk gaven van Zijn verbondenheid met ieder deel van Zijn Heilig lichaam. Hij is hier, lijdend aan het kruis en Hij wendt zijn blik niet af van het lijden van Zijn volk; Hij is hier te midden van Zijn volk. Hij helpt Zijn mensen en Hij staat hen bij via de barmhartigheid en het mededogen van Zijn apostelen, al wordt hun moed soms zwaar op de proef gesteld en worden zij door verslagenheid bevangen bij het zien van wat hun kudde wordt aangedaan. Zo is het voor ons, Franciscaner monniken. En daarom blijven we hier."
Bron: Kerk in Nood, Nl.
"JIHADISTEN BESCHIETEN CHRISTENEN ALEPPO"
PERSOONLIJK VERHAAL
De komende twee weken zijn cruciaal voor de Syrische stad Aleppo. Om de stad wordt hard en op wrede wijze gevochten. De Franciscaanse pater Ibrahim doet verslag van zijn ervaringen in de belegerde stad.
De komende twee weken zijn cruciaal voor de Syrische stad Aleppo. Om de stad wordt hard en op wrede wijze gevochten. Waar media in het Westen schrijven dat het een ramp is dat de strijdkrachten van Rusland en president Assad de rebellen bombarderen, zien veel Christenen dit als een teken van hoop en bevrijding. Na vier maanden zonder elektriciteit is vooral het gebrek aan water een groot probleem. Omdat rebellen de lokale bronnen controleren, zijn veel inwoners aangewezen op putten. De Franciscaanse pater Ibrahim schreef Kerk in Nood vorige week over zijn recente ervaringen in de belegerde stad.
“Beste vrienden, ik zal proberen verslag te doen van wat hier in Aleppo gebeurt sinds het leger aan zijn offensief is begonnen om te stad te heroveren. In de nacht van 3 op 4 februari schoten de jihadisten twee raketten af op de wijk Soulaymanieh-Ram, waar ons pastoraal centrum is gelegen. Dit verhinderde mijn voornemen alle fraters uit de buurt bijeen te roepen om te bezien hoe we onze missie in Soulaymanieh en Midaan zouden kunnen verbeteren en uitbreiden.
Wat de voortdurende bombardementen aanrichten, laat zich raden: dood en verwoesting. Twee christenen kwamen om het leven; er zijn veel gewonden en er is veel schade aan huizen. De moed zonk ons in de schoenen, want we hadden net de schade van de raketinslagen op 12 april 2015 hersteld. Onze kerk staat nog overeind, maar het dak en de leslokalen voor catechese zijn geraakt en gedeeltelijk vernield; inslagen en ontploffingen hebben muren en ramen in puin veranderd.
De eerste raket die ons pastoraal centrum raakte, sloeg door het dak, trof het beeld van de Maagd Maria, de klokkentoren en een waterreservoir dat nog maar net was aangelegd. Het beeld van de Maagd Maria is in diggelen geslagen en brokstukken zijn midden op straat terechtgekomen. Intussen trof de tweede raket de naburige straat en beschadigde de ingang van ons centrum waarbij de twee christenen om het leven kwamen. Gebouwen die al eerder door vele bommen en raketten waren geraakt, werden nog meer vernield.
Onze fraters zijn onmiddellijk poolshoogte gaan nemen in de huizen waar de twee mannen waren gedood en hebben geluisterd naar de hartverscheurende ervaringen van moeders en vaders die ons vertelden wat er was gebeurd en wat een angst ze met hun kinderen hadden gehad. We proberen in nauw contact te blijven met onze mensen, die bij ons om hulp aankloppen.
Wij hebben gezinnen uit de buurt opgenomen, maar ook mensen uit Midaan die hulp zochten na de verwoesting van de Bicharat kerk daar. We openen onze deuren ook voor de Maronieten die hier vaak door de week de Eucharistie vieren omdat hun kerken in de buurt zijn verwoest. Verschillende parochiegroepen komen hier wekelijks bijeen en we hebben ook een school voor doofstommen: een van de zeer weinige nog steeds functionerende instituten in Aleppo. Naast opvang en het bieden van materiële en geestelijke steun, delen we water uit dat we putten uit de bron in ons centrum.
De christengemeenschap in Midaan
De jihadisten bleven in de nacht van 4 op 5 februari raketten afschieten in reactie op het offensief van de regeringstroepen en hun bondgenoten. De inslagen troffen Midaan waar de meeste mensen christen zijn. De verwoesting was volledig: de arme inwoners die zich daar nog bevinden, zijn weer dakloos. Probeer u in te denken wat deze gezinnen doormaken wanneer ’s nachts om hen heen raketten inslaan, zonder dat zij ook maar een idee hebben van wat er nog gaat gebeuren. Een oude vrouw vertelde onder tranen dat de mensen die nacht niet wisten wat ze moesten doen: “wegrennen en de dood op straat in de ogen zien of thuis blijven en riskeren door raketten om het leven te komen?” Sommigen slapen bij hun voordeur, in de kou, anderen verschuilen zich onder hun trappen. Op een gegeven moment klopte een vrouw bij mijn deur aan; ze had haar baby in haar armen en vroeg hulp: ze vertelde dat er nog steeds mensen onder het puin lagen. Snikkend vroeg ze of iemand die stakkers wilde komen helpen, maar niemand had de moed om met haar mee te gaan. De gewonden bleven liggen en ook de dode lichamen, urenlang.
Waarom we blijven
Maar we geven niet op. We hebben het moeilijk, maar we zijn niet verslagen. We hebben onmiddellijk voedselpakketten naar de getroffen woningen gebracht, hebben de schade met een deskundige opgenomen en zijn met het herstel van de deuren en ramen begonnen. Aan de mensen van wie het huis volledig onbewoonbaar is geworden, hebben we een bijdrage gegeven om drie maanden elders te kunnen huren met de mogelijkheid van verlenging. Veel, heel veel angstige mensen kloppen bij ons aan, vooral gezinnen met kleine kinderen. De meesten kunnen niet eens denken aan vluchten. Ze hebben geen geld, zelfs niet voor vervoer. In deze omstandigheden valt er voor mij niet veel meer te doen dan onderdak te bieden en te luisteren. Verder doen we wat geen uitstel duldt. Maar de noden en behoeften zijn enorm.
Water en onbetaalbare prijzen
Water is nog altijd een groot probleem. Het was vreselijk te zien hoe mensen tussen de inslaande raketten naar water zochten. De wanhopige mensen trotseren raketten en regen om wat water te tappen uit de kranen langs de weg bij de bronnen. De dollar staat nu op 410 eenheden, gisteren was dat nog 400. Het betekent dat de voedselprijzen van de ene dag op de andere zijn gestegen, zelfs voor eerste levensbehoeften als groenten. Een dame die nog zo gelukkig is een baan te hebben, vertelde me dat ze met haar maandsalaris niet eens groente voor één dag kan betalen.
“Hoe lang o God, zult u mij nog vergeten?” (Psalm 12)
In de ellende van deze dagen moet ik denken aan de psalm die zegt: “Hoe lang o God, zult u mij vergeten?” Soms vraag ik me af “Heeft de Heer ons verlaten? We zijn op een punt waar het geloof tot op zijn grondvesten beeft, voor ons allen van de kleine kudde die nog over is in Aleppo. Christus vroeg aan Saul “Waarom vervolgt gij mij?” Het zijn woorden die duidelijk blijk gaven van Zijn verbondenheid met ieder deel van Zijn Heilig lichaam. Hij is hier, lijdend aan het kruis en Hij wendt zijn blik niet af van het lijden van Zijn volk; Hij is hier te midden van Zijn volk. Hij helpt Zijn mensen en Hij staat hen bij via de barmhartigheid en het mededogen van Zijn apostelen, al wordt hun moed soms zwaar op de proef gesteld en worden zij door verslagenheid bevangen bij het zien van wat hun kudde wordt aangedaan. Zo is het voor ons, Franciscaner monniken. En daarom blijven we hier."
Bron: Kerk in Nood, Nl.
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Terwijl de meeste ogen gericht zijn op de conflicten in het Midden-Oosten
wordt Afrika soms vergeten.
Geweld tegen christenen in Nigeria neemt toe
Open Doors en Christian Association of Nigeria publiceren de cijfers
in een gezamenlijk rapport. Ze telden in 2015 ruim 4.000 moorden.
Het geweld tegen christenen nam in Nigeria het voorbije jaar toe met 62 procent.
Bij het geweld sneuvelden in 2015 meer dan 4.000 Nigeriaanse christenen.
Dat schrijven Open Doors en de Christian Association of Nigeria (CAN)
in een gemeenschappelijk rapport.
Beide organisaties registreerden 4.028 moorden en 198 aanvallen tegen kerken.
Dat is aanzienlijk meer dan in 2014, toen 2.484 moorden en 108 aanvallen
tegen kerken werden genoteerd.
Niet enkel Boko Haram
Open Doors beklemtoont dat de Nigeriaanse christenen niet enkel door de radicale terreurbeweging Boko Haram werden vermoord. Ook de Fulani herders, een overwegend islamitische gemeenschap, en opmerkelijk ook de politieke elite in het noorden van Nigeria vervolgden de christenen. In Noord-Nigeria, waar de sharia in verschillende staten werd ingevoerd, wonen 30 miljoen christenen.
Lisa Pierce van Open Doors: Nigeria is officieel een seculiere staat, met gegarandeerde gewetens- en godsdienstvrijheid voor alle burgers. Maar de werkelijkheid is heel anders in het noorden van Nigeria. Christenen zijn er al decennia slachtoffer van marginalisering en discriminatie. In grote delen van het noorden van het land is het christendom in feite uitgewist. Het vertrouwen tussen de christenen en de moslims is verdwenen, waardoor zij als gescheiden groepen leven.
Bron: Catholic Herald
- See more at: https://www.kerknet.be/kerknet-redactie ... lePkV.dpuf
Laten wij bidden voor allen die vervolgd worden, ook om hun geloof en eveneens in Afrika.
wordt Afrika soms vergeten.
Geweld tegen christenen in Nigeria neemt toe
Open Doors en Christian Association of Nigeria publiceren de cijfers
in een gezamenlijk rapport. Ze telden in 2015 ruim 4.000 moorden.
Het geweld tegen christenen nam in Nigeria het voorbije jaar toe met 62 procent.
Bij het geweld sneuvelden in 2015 meer dan 4.000 Nigeriaanse christenen.
Dat schrijven Open Doors en de Christian Association of Nigeria (CAN)
in een gemeenschappelijk rapport.
Beide organisaties registreerden 4.028 moorden en 198 aanvallen tegen kerken.
Dat is aanzienlijk meer dan in 2014, toen 2.484 moorden en 108 aanvallen
tegen kerken werden genoteerd.
Niet enkel Boko Haram
Open Doors beklemtoont dat de Nigeriaanse christenen niet enkel door de radicale terreurbeweging Boko Haram werden vermoord. Ook de Fulani herders, een overwegend islamitische gemeenschap, en opmerkelijk ook de politieke elite in het noorden van Nigeria vervolgden de christenen. In Noord-Nigeria, waar de sharia in verschillende staten werd ingevoerd, wonen 30 miljoen christenen.
Lisa Pierce van Open Doors: Nigeria is officieel een seculiere staat, met gegarandeerde gewetens- en godsdienstvrijheid voor alle burgers. Maar de werkelijkheid is heel anders in het noorden van Nigeria. Christenen zijn er al decennia slachtoffer van marginalisering en discriminatie. In grote delen van het noorden van het land is het christendom in feite uitgewist. Het vertrouwen tussen de christenen en de moslims is verdwenen, waardoor zij als gescheiden groepen leven.
Bron: Catholic Herald
- See more at: https://www.kerknet.be/kerknet-redactie ... lePkV.dpuf
Laten wij bidden voor allen die vervolgd worden, ook om hun geloof en eveneens in Afrika.
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
De wereld staat op zijn kop. Dat weten we al langer. Veel draait vierkant. Vergaderen, dat kunnen ze, die hoge pieten, maar met een degelijk plan voor de pinnen komen, dat is wat anders. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is om het vluchtelingen probleem aan te pakken op een menswaardige manier. Misschien hebben jullie ook Martin Heylen gezien op vier, en zijn metgezellen. Over hen ga ik het niet hebben, want aan verschillende heb ik mij vreselijk geërgerd.
Ik wil spreken over de kampen, zowel in Midden-Oosten als in Afrika. Dat kan men geen menswaardig leven meer noemen. Nadat velen onder hen de oorlogslanden ontvluchtten, zitten ze nu in de meest erbarmelijke toestanden te wachten op de mogelijkheid naar het "paradijs" af te reizen. Tenminste zij die nog wat geld hebben. De armsten onder hen zijn gedoemd te blijven waar ze nu zijn, in de ellende. Wat een tragedie voor die kinderen, maar ook voor de ouders die hun kinderen niet kunnen geven wat ze nodig hebben. Nog niet het minimum. Dat zijn hele generaties die voor de toekomst alleen maar problemen zullen hebben. Psychisch, maar ook fysisch en mentaal. Kinderen die alleen maar oorlogen en angst hebben gezien. De dood van dichtbij hebben meegemaakt. En de volwassenen die niet meer weten hoe ze het nog zullen redden, 'ooit'. Ook voor hen zijn kinderen het dierbaarste dat zij hebben.
Doen wij er niet alles aan om onze kinderen en kleinkinderen, het beste van het beste te geven? Toen ik jong was heb ik mij altijd de vraag gesteld, "waarom hebben wij zoveel geluk"? en moeten anderen zoveel ontberen. Het is een vraag die nog steeds door mijn geest spookt. Ik heb maar één antwoord (voor mezelf) "delen van al het goede dat ons te beurt is gevallen".
Er zijn vele manieren om dat te doen. Ieder moet dat voor zichzelf uitmaken. Maar één ding staat vast, als wij later hierboven aankomen zal ons gevraagd worden: "wat heb jij voor de minste van de Mijnen gedaan".
Goed om in deze "Goede Week" over na te denken en naar te handelen.
ria
http://www.vier.be/terugnaareigenland/v ... rt/1775636
Ik wil spreken over de kampen, zowel in Midden-Oosten als in Afrika. Dat kan men geen menswaardig leven meer noemen. Nadat velen onder hen de oorlogslanden ontvluchtten, zitten ze nu in de meest erbarmelijke toestanden te wachten op de mogelijkheid naar het "paradijs" af te reizen. Tenminste zij die nog wat geld hebben. De armsten onder hen zijn gedoemd te blijven waar ze nu zijn, in de ellende. Wat een tragedie voor die kinderen, maar ook voor de ouders die hun kinderen niet kunnen geven wat ze nodig hebben. Nog niet het minimum. Dat zijn hele generaties die voor de toekomst alleen maar problemen zullen hebben. Psychisch, maar ook fysisch en mentaal. Kinderen die alleen maar oorlogen en angst hebben gezien. De dood van dichtbij hebben meegemaakt. En de volwassenen die niet meer weten hoe ze het nog zullen redden, 'ooit'. Ook voor hen zijn kinderen het dierbaarste dat zij hebben.
Doen wij er niet alles aan om onze kinderen en kleinkinderen, het beste van het beste te geven? Toen ik jong was heb ik mij altijd de vraag gesteld, "waarom hebben wij zoveel geluk"? en moeten anderen zoveel ontberen. Het is een vraag die nog steeds door mijn geest spookt. Ik heb maar één antwoord (voor mezelf) "delen van al het goede dat ons te beurt is gevallen".
Er zijn vele manieren om dat te doen. Ieder moet dat voor zichzelf uitmaken. Maar één ding staat vast, als wij later hierboven aankomen zal ons gevraagd worden: "wat heb jij voor de minste van de Mijnen gedaan".
Goed om in deze "Goede Week" over na te denken en naar te handelen.
ria
http://www.vier.be/terugnaareigenland/v ... rt/1775636
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
