verdriet

Dit is de plaats waar je jouw verhaal kan vertellen, zorgen delen, troost zoeken/vinden en geven aan elkaar.

osmarcellav
Lid geworden op: 03 mei 2007, 15:52

01 jul 2015, 22:58

Hartelijk dank OMA-C mooi gedicht waar men zich goed kan in terug
vinden; Bij jouw is het al 23 jaar, dan moet je nog heel jong geweest
zijn , hoe jonger hoe erger natuurlijk maar als men een geliefde moet
afgeven daar staat geen ouderdom op , het verdriet is altijd heel erg
als men van elkaar gehouden heeft.
Voor jou ook veel sterkte lieve OMA .

Veel liefs ,

Osmar.

Had dit al geschreven maar kwam weer op een nieuw plaatsje terecht
sorry weet niet hoe dat komt .

Oma-C
Lid geworden op: 20 jun 2010, 15:55
Locatie: Thuis

02 jul 2015, 09:45

Dag osmarcellav,
Als wil antwoorden in dezelfde topic
dan ga terug naar deze pagina "verdriet" en klikt op nieuw antwoord
anders maak je telkens een andere aan en staat alles dooreen
Gewoon bij het troosthoekje naar verdriet en daarop klikken
en schrijven in een "nieuw antwoord" zo blijft alles bijeen

Veel sterkte, het leven is hard maar we moeten verder...
er is geen keuze..
Zoals zovelen hier zijn we er allemaal doorheen gesparteld,
de een heeft meer tijd nodig dan de ander..
Ik was 50 en mijn man was net 54 als hij heenging na 5j K.
veel te vroeg ... maar het wordt niet gevraagd... :?
ik ben 73 en alleen .. gelukkig heb ik mijn kinderen
maar die hebben ook hun eigen leven... wat heel normaal is. :)
Afbeelding "Gelukkig zijn betekent dat je dankbaar bent voor alles wat je hebt".

osmarcellav
Lid geworden op: 03 mei 2007, 15:52

02 jul 2015, 22:29

Aan 50 jaar je man verliezen is heel erg dan heb je nog een heel leven
voor je, heel droevig lieve Oma ;
Dank voor de uitleg , dacht al dat het zo iets was , maar kan men die
verkeerde plaatjes niet doen verdwijnen ? of gaat dat niet ?
beste groetjes en knuffel .

Osmar .

Oma-C
Lid geworden op: 20 jun 2010, 15:55
Locatie: Thuis

03 jul 2015, 19:34

Dag Osmarcellav

Je kan als je teruggaat naar de foute berichtjes
aan de rechtse kant van je berichtje klikken op verwijderen
en een paar kruisjes of een kleine tekst in de plaats zetten :)
Helemaal weg gaat het niet....

Sterkte en groetjes,
Oma-C
Afbeelding "Gelukkig zijn betekent dat je dankbaar bent voor alles wat je hebt".

elisabeth60
Lid geworden op: 07 apr 2009, 21:59
Locatie: de Turnhoutse Kempen

25 jul 2015, 22:44

Ook ik heb veel verdriet. In november 2013 werd er bij mijn man longkanker vastgesteld. Na 3 operaties, waarbij een stuk van beide longen werd afgenomen, was hij heel goed aan het herstellen.
Doch bij een controle in september 2014 werd vastgesteld dat deze verschrikkelijke ziekte weer had toegeslagen.
Met hulp van de thuisverpleging en de huisdokter heb ik hem zo lang mogelijk thuis kunnen verzorgen. Echter op het laatst kreeg hij zoveel morfine toegediend, dat hij de realiteit uit het oog verloor. Dat was een heel moeilijke periode ezn heeft 6 weken geduurd. In april 2015 is mijn man dan gelukkig heel rustig zonder benauwdheid overleden.
Aan de ene kant ben ik blij voor heem dat hij uit zijn lijden is verlost, maar aan de andere kant mis ik hem zo verschrikkelijk veel dat het pijn doet.
Het is nu 3 maanden geleden, maar ik kan niet eten, niet slapen en beweeg me voort als een robot.
Is dit nou normaal???? Ik weet het niet meer, het is zo moeilijk en het doet zo'n pijn.
Lenovo/ Windows 10 /Malwarebytes Premium / gmailaccount

gerarda
Lid geworden op: 02 feb 2005, 09:55

26 jul 2015, 10:08

elisabeth60

Ik begrijp uw verdriet hoor. Is dit normaal,ja hoor verdriet hebben bij het verlies van uw echtgenoot is zeker normaal en dat zal nog vele jaren duren.
Maar niet eten en slapen is niet goed hoor.Misschien dat ge er eens met uw dokter kan over praten om iets te krijgen dat ge u wat sterker voelt. iedereen verwerkt het rouwproces anders.
Veel wenen is normaal ,maar niet eten en slapen zal u ziek maken en dan moet ge denken dat uw man dat niet zou willen.Hebt ge geen kinderen waarvoor ge er nog moet zijn?
Ikzelf heb B.V veel foto's gezet van mijn man.Hij is overal bij mij in huis. Zijn kleren dat hij laatst aan had ,hangen nog altijd op de stoel waar hij altijd zat.
Niet erg dat ge ganse dagen aan hem denkt hoor, dat moet niet verdwijnen maar dat word draaglijker.
Ge moet zeker uw best doen om te eten.Al was het maar wat fruit.
maar ik denk dat ge toch wat hulp moet vragen aan de dokter maar niet teveel medicamenten nemen hoor. Juist een beetje sterkte.

En gaat het niet ,kom hier maar praten dat helpt zeker ook.Hier heb ikzelf veel troost gevonden. Het is nu al 4 jaar en ik voel mij al sterker.

Ik hoop dat ik u hiermee wat heb kunnen helpen. Er zullen u wel nog mensen komen troosten.

Groetjes gerarda

elisabeth60
Lid geworden op: 07 apr 2009, 21:59
Locatie: de Turnhoutse Kempen

26 jul 2015, 20:41

Dank U Gerarda voor uw lieve berichtje. Dat slapen is en blijft moeilijk, maar ik wil geen slaappillen gaan gebruiken. Ik heb een tip gehad van iemand die een glas warme melk met een schep honing drinkt voor het slapen gaan en dat wil ik wel proberen. Het is misschien omdat mijn man overdag heel veel sliep en dan 's nachts wakker was en door zijn medicatie erg verward, zodat ik 's nachts van alles deed om hem rustig te houden. Maar toch wordt ik nog altijd op dezelfde tijden wakker zoals toen.
Eten is moeilijk, ik krijg het niet weg, maar ik eet wel fruit, vooral 's morgens, dus dat is misschien al wel goed.
Ik probeer wel, want wil ook niet graag pillen slikken.
Ga ook elke dag naar zijn graf en daar wordt ik wel rustiger van, want dan weet ik dat hij geen pijn meer heeft en dat geeft mij dan een goed gevoel.
Maar het is net zoals U al zei, het heeft tijd nodig, veel tijd blijkbaar.
Nogmaals dank, ik ben blij dat ik er eens over kon praten, want wil mijn kinderen hier eigenlijk niet mee lastig vallen. Die hebben het er zelf ook moeilijk mee, want mijn man was erg geliefd bij de kinderen en kleinkinderen, hij was altijd met hen bezig.
Groetjes van Elisabeth
Lenovo/ Windows 10 /Malwarebytes Premium / gmailaccount

gerarda
Lid geworden op: 02 feb 2005, 09:55

26 jul 2015, 20:59

Ja Elisabeth met mijn zoon spreek ik ook niet over mijn verdriet.Hij kwam ook goed overeen met zijn vader. Nu nà vier jaar spreek ik al eens over hem maar niet over mijn verdriet.
ja het zal wel tijd vragen om je leven te veranderen.En gelukkig dat ge kinderen hebt want ze hebben u toch nu en dan eens nodig hé.En dat helpt om te vechten om sterk te worden.
Kom hier maar eens vertellen als ge een praatpaaltje moet hebben. vele lieve mensen geven u steun , De meeste hebben het ook meegemakt en begrijpen het allemaal.
Nog een goed nacht
gerarda

osmarcellav
Lid geworden op: 03 mei 2007, 15:52

30 jul 2015, 16:09

Hallo Elisabeth60 en Gerarda, ik zie nu pas jullie betichtje . en zie dan ook dat er nog veel mensen zijn met veel verdriet ,en neen dat gaat zomaar niet over, bij jou Elisabeth 3 maanden bij mij 4 maanden dat is nog heel kort , bij Gerarda 4 jaar en nog doet het verschrikkelijk pijn , ik denk dat het nooit zal over gaan als met het goed gehad heeft samen dan koestert men dat . Ik ben ook zoals jij Gerarda veel met foto's bezig en dat roept mooie herinneringen op , ik zet ze ook overal, zijn kleding ligt ook nog netjes in de kast op hun plaats, zal die ooit misschien wel eens weg doen maar zeker nu nog niet. het liedje dat we laten spelen hebben in de kerk laat ik dagelijks meerdere keren draaien AFSCHEID VAN EEN VRIEND , zeer mooie woorden en echt toepasselijk .Dank voor jullie medeleven , ik leef ook mee met jullie en wens nog veel sterkte en moed . Hartelijke groetjes .

Osmar

osmarcellav
Lid geworden op: 03 mei 2007, 15:52

30 jul 2015, 16:25

Elisabeth60 jij kunt niet goed slapen schrijft je , maar dat is normaal hoor,
ik slaap ook nog altijd niet goed af en toe kom ik eens aan mijn 5 uren maar met 3 of 4 onderbrekingen , meestal is dat alles samen 2 of eens 3 uur , men is oververmoeid maar dat is normaal ik sta daar op , heb mijn man jaren thuis verzorgd en was veel nachten met hem bezig voor toilet enz. Ik wil ook geen slaappil nemen daar begin ik niet mee want dan kan men na een tijd niet meer zonder , iedereen zegt dat wel , maar neen ik doe het niet
Een tas melk is goed en helpt SOMS, ik sta dikwijls rond 1 uur terug op en ga in de zetel 1 uurtje lezen , daarna na een half uur geraak ik dan eindelijk in slaap maar nooit voor lang ben dan ook verplicht in de dag wat rust te nemen . Ik heb wel veel aan mijn kinderen maar zeg ook niet hoeveel verdriet ik heb maar ze voelen dat wel aan .
Veel moed Elisabeth we moeten er door willen of niet .

Osmar

gerarda
Lid geworden op: 02 feb 2005, 09:55

30 jul 2015, 17:40

Osmarcellav bedankt voor uw berichtje. het is inderdaad bij velen dat we hetzelfde doen. ik voel mij ook beter door de muziek te horen van hem dan het weg te doen.
Ik lees dat ge ook niet zoveel uren slaapt. Ik ga ook maar rond elf uur of twaalf uur slapen en dan is dit tot 6 uur ongeveer ,maar geraak ik niet in slaap ,kom ik een spelletje kaarten zoals gisternacht en ik ben rond 1 uur terug gekropen en geslapen tot 7,30 U.
ja ons leven verandert ook een beetje.

groetjes en sterkte voor jullie beiden

Gerarda

osmarcellav
Lid geworden op: 03 mei 2007, 15:52

30 jul 2015, 19:42

Beste Gerarda ,

Ja ik ga ook tussen 11 en 12 naar bed maar zou me goed voelen moest ik al eens tot 7 uur kunnen slapen , rond 5 uur ben ik wakker voor de derde keer en kan dan niet meer in slaap geraken , deze morgen was het zelf 4,15 uur ,
ging eens naar het toilet en dacht nog 2 uur kan ik slapen , maar dat was niet waar, wakker was wakker en dan duurt het geweldig lang en dan sta ik maar op rond 6 uur en zo duurt een dag dan ook lang .

beste groetjes