Money (that's what I want)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
NATHALIE !
Toen ze drie jaar was, viel ze van de
tweede etage van het huis dat haar
vader, oom Robert, aan het bouwen
was maar als een pluizig katje kwam
zij zoals altijd op haar pootjes terecht.
Toch was ze reeds op haar zestiende
zwanger van een kerel met wie ze niet
mocht trouwen van haar vader, ze ging
dus met haar vriend samenwonen want
hij was de stoerste van de hele wereld.
En nu is hun kleinkind geboren, precies
één maand voor oom Roberts overlijden.
Werd jij de nagel aan je vaders doodskist?
Ach nee, dat maken de demonen je wijs, ze
willen in je zelfverwijt snijden...met hun Zeis!
Best geen morele kater aan overhouden want
je vader gaat gewoon verder met z'n zielenreis.
Toen ze drie jaar was, viel ze van de
tweede etage van het huis dat haar
vader, oom Robert, aan het bouwen
was maar als een pluizig katje kwam
zij zoals altijd op haar pootjes terecht.
Toch was ze reeds op haar zestiende
zwanger van een kerel met wie ze niet
mocht trouwen van haar vader, ze ging
dus met haar vriend samenwonen want
hij was de stoerste van de hele wereld.
En nu is hun kleinkind geboren, precies
één maand voor oom Roberts overlijden.
Werd jij de nagel aan je vaders doodskist?
Ach nee, dat maken de demonen je wijs, ze
willen in je zelfverwijt snijden...met hun Zeis!
Best geen morele kater aan overhouden want
je vader gaat gewoon verder met z'n zielenreis.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
IN HET HUWELIJKSBOOTJE ?
Toen mijn moeder in blijde verwachting was van haar eerste kind, mijn broer Tom, had vader een wit bootje gekocht. Er waren twee slaapbanken voorzien en een keukentje met vier zitplaatsen. Moeder hield er van om in bikini te zonnen op het bovendek.
Het bootje lag aangemeerd in een yacht-club te Nieuwpoort. Op een mooie zomerochtend besloten de tortelduifjes om naar Brugge te varen.
Zij genoten daar van een kopje koffie op een gezellig druk terras. Tot vader een oude klasgenoot herkende. André, een bleke dikkerd met kort ros haar, zat er vrolijk met een jonge Afrikaanse vrouw champagne te drinken. 'Hey, kom er bij zitten, ouwe makker!', brulde de man stomdronken toen ook hij z'n schoolvriend in het vizier kreeg.
Mijn ouders namen verveeld plaats naast het koppel. Bleek dat André en zijn Kongolese vrouw Any hier hun wittebroodsweken doorbrachten, ze logeerden in een hotel verderop. André kletste uitgebreid over zijn succesvolle carrière als film-acteur. Any glimlachte verlegen.
De vrienden haalden de ene jeugd-anekdote na de andere op. Vooral de toenmalige leraar Latijn moest het nog steeds ontgelden. En toen kwam de hamvraag! De bezopen dwaas brulde alweer: 'En? Zijn jullie reeds getrouwd?' Heel het café keek hun richting uit!
'Ja hoor', loog vaders grinnikend, 'kijk maar naar ons huwelijksbootje daar bij de Onze-Lieve Vrouwekerk!'
'Oh !' piepte André en veerde geïrriteerd op, nam zijn vrouw bij de hand en verdween waggelend in de menigte.
Moeder keek geamuseerd naar vader en lachte: 'Goed dat je het grote luxe-yacht van de burgemeester aanwees!'
Toen mijn moeder in blijde verwachting was van haar eerste kind, mijn broer Tom, had vader een wit bootje gekocht. Er waren twee slaapbanken voorzien en een keukentje met vier zitplaatsen. Moeder hield er van om in bikini te zonnen op het bovendek.
Het bootje lag aangemeerd in een yacht-club te Nieuwpoort. Op een mooie zomerochtend besloten de tortelduifjes om naar Brugge te varen.
Zij genoten daar van een kopje koffie op een gezellig druk terras. Tot vader een oude klasgenoot herkende. André, een bleke dikkerd met kort ros haar, zat er vrolijk met een jonge Afrikaanse vrouw champagne te drinken. 'Hey, kom er bij zitten, ouwe makker!', brulde de man stomdronken toen ook hij z'n schoolvriend in het vizier kreeg.
Mijn ouders namen verveeld plaats naast het koppel. Bleek dat André en zijn Kongolese vrouw Any hier hun wittebroodsweken doorbrachten, ze logeerden in een hotel verderop. André kletste uitgebreid over zijn succesvolle carrière als film-acteur. Any glimlachte verlegen.
De vrienden haalden de ene jeugd-anekdote na de andere op. Vooral de toenmalige leraar Latijn moest het nog steeds ontgelden. En toen kwam de hamvraag! De bezopen dwaas brulde alweer: 'En? Zijn jullie reeds getrouwd?' Heel het café keek hun richting uit!
'Ja hoor', loog vaders grinnikend, 'kijk maar naar ons huwelijksbootje daar bij de Onze-Lieve Vrouwekerk!'
'Oh !' piepte André en veerde geïrriteerd op, nam zijn vrouw bij de hand en verdween waggelend in de menigte.
Moeder keek geamuseerd naar vader en lachte: 'Goed dat je het grote luxe-yacht van de burgemeester aanwees!'
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
DIT GELOOF JE NOOIT...
Op een vroege zomerochtend toen vader op een Brusselse tram stond te wachten gebeurde er iets vreemd. Een Afrikaans albino van rond de dertig staarde hem minutenlang aan.
Vader negeerde hem en stapte op de tram richting centrum want daar deed hij zijn dagelijkse inkopen. De zonderling nam echter plaats vlak naast hem en bekeek vader weer van kop tot teen. Het begon vader te irriteren. Vader stapte dus een halte vroeger uit. Een beetje beweging en wat frisse lucht zou zijn bejaarde lichaam goed doen.
Even zag het er naar uit dat de albino op de tram was blijven zitten. Oef, dacht vader maar ineens doemden er allerlei vragen bij hem op: Ken ik deze bizarre snuiter ergens van? Van het werk ? Of van het uitgangsleven ?
Na een korte wandeling bereikte vader zijn bestemming. Plots hoorde hij achter zich roepen: Papa, papa, attends-moi, c'est moi, ton fils ! Vader schrok zich te pletter toen hij achterom keek. De vreemde man was hem gevolgd en riep weer: Papa, c'est moi, ton fils de Rwanda ! Vader rende weg , dook vol paniek een taxi in en verzocht de chauffeur gauw door te rijden naar treinstation Noord. Zo zou hij naar Sint-Niklaas reizen waar moeder hem eigenlijk maar pas de volgende dag verwachtte.
Op de trein zat vader diep na te denken over het hele gebeuren terwijl hij zijn pijp rookte. En toen schoot hem iets te binnen: ooit had hij het bed gedeeld met een Afrikaanse jongedame toen hij in Rwanda was voor een korte zakenreis, begin jaren '70.
Zou het...? vroeg hij zich twijfelend af. 'Ach neen, die jongeling was wellicht een flauwe grappenmaker !'
Verrast en blij deed moeder de voordeur open maar voor ze iets kon zeggen, fluisterde vader opgewonden: Schat,dit geloof je nooit...
Op een vroege zomerochtend toen vader op een Brusselse tram stond te wachten gebeurde er iets vreemd. Een Afrikaans albino van rond de dertig staarde hem minutenlang aan.
Vader negeerde hem en stapte op de tram richting centrum want daar deed hij zijn dagelijkse inkopen. De zonderling nam echter plaats vlak naast hem en bekeek vader weer van kop tot teen. Het begon vader te irriteren. Vader stapte dus een halte vroeger uit. Een beetje beweging en wat frisse lucht zou zijn bejaarde lichaam goed doen.
Even zag het er naar uit dat de albino op de tram was blijven zitten. Oef, dacht vader maar ineens doemden er allerlei vragen bij hem op: Ken ik deze bizarre snuiter ergens van? Van het werk ? Of van het uitgangsleven ?
Na een korte wandeling bereikte vader zijn bestemming. Plots hoorde hij achter zich roepen: Papa, papa, attends-moi, c'est moi, ton fils ! Vader schrok zich te pletter toen hij achterom keek. De vreemde man was hem gevolgd en riep weer: Papa, c'est moi, ton fils de Rwanda ! Vader rende weg , dook vol paniek een taxi in en verzocht de chauffeur gauw door te rijden naar treinstation Noord. Zo zou hij naar Sint-Niklaas reizen waar moeder hem eigenlijk maar pas de volgende dag verwachtte.
Op de trein zat vader diep na te denken over het hele gebeuren terwijl hij zijn pijp rookte. En toen schoot hem iets te binnen: ooit had hij het bed gedeeld met een Afrikaanse jongedame toen hij in Rwanda was voor een korte zakenreis, begin jaren '70.
Zou het...? vroeg hij zich twijfelend af. 'Ach neen, die jongeling was wellicht een flauwe grappenmaker !'
Verrast en blij deed moeder de voordeur open maar voor ze iets kon zeggen, fluisterde vader opgewonden: Schat,dit geloof je nooit...
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
EEN BRON VAN RUST
De rosse weerwolfmaan
bescheen die zomernacht
het koperen Christuskruis
feller dan ik had verwacht.
Ik riep om haar, krijsend
uit alle macht. Met een
olielamp kwam zij kijken
naar mijn jammerklacht
wiegde mij in haar armen
zong slaap kindje zacht
terwijl ze wees naar de
sterren met al hun pracht.
Wat was zij aardig en lief.
Daar heb ik vele jaren later
nog vaak aan teruggedacht.
Vooral nu ze met een
koperen Christuskruis
wordt weggebracht.
Of teruggebracht........
naar een bron van rust ?
Weer word ik door
haar gesust !
De rosse weerwolfmaan
bescheen die zomernacht
het koperen Christuskruis
feller dan ik had verwacht.
Ik riep om haar, krijsend
uit alle macht. Met een
olielamp kwam zij kijken
naar mijn jammerklacht
wiegde mij in haar armen
zong slaap kindje zacht
terwijl ze wees naar de
sterren met al hun pracht.
Wat was zij aardig en lief.
Daar heb ik vele jaren later
nog vaak aan teruggedacht.
Vooral nu ze met een
koperen Christuskruis
wordt weggebracht.
Of teruggebracht........
naar een bron van rust ?
Weer word ik door
haar gesust !
Laatst gewijzigd door Claudio op 02 dec 2017, 05:54, 2 keer totaal gewijzigd.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
EEN BERG GELD ?
Mijn overgrootvader Félicien was een eenvoudige molenaar in de provincie Namen. Hoewel hij een tijdje goed boerde, droomde hij van het grote geld. Maar tijdens een zomers onweer trof de bliksem zijn molen en zo brandde zijn bron van inkomsten in een mum van tijd af. Buiten een appeltje voor de dorst had hij niks meer. Zijn vrouw en kinderen lieten hem in de steek en waren met de noorderzon vertrokken. Félicien vierde zijn veertigste verjaardag eenzaam en alleen in één of andere stal. Het hele dorp lachte hem uit. Hij mompelde in zichzelf terwijl hij 's nachts door de straten doolde.
Maar Félicien bleef niet bij de pakken zitten. Sinds de Industriële Revolutie in Europa waren er een pak meer mogelijkheden in België bijgekomen voor inventieve geesten als hij.
En ja, op een mooie lentedag kreeg hij plots een geniaal idee. Een gravin wou dringend haar granieten berg verkopen die sinds 1450 in familiebezit was. De berg was te vinden aan de rand van het dorp. Nadat Félicien meerdere keren bij de gravin had aangedrongen op een kort gesprek, werd hij tenslotte met veel weerzin ontvangen in haar kasteel.
Jaren later had hij het fortuin waar hij al lang van droomde! Hij ontmoette zelfs een jongere vrouw die hem nog tien kinderen zou schenken.
Félicien had tijdens dat korte gesprek met de gravin immers gevraagd of hij de granieten berg voor onbepaalde tijd mocht huren. ‘Had hij een slag van de molen gekregen?’ vroeg iedereen zich toen af.
Wel neen, hij had gewoon een berg geld verdiend met het ontginnen van kasseien voor de eerste Belgische spoorwegen!
Mijn overgrootvader Félicien was een eenvoudige molenaar in de provincie Namen. Hoewel hij een tijdje goed boerde, droomde hij van het grote geld. Maar tijdens een zomers onweer trof de bliksem zijn molen en zo brandde zijn bron van inkomsten in een mum van tijd af. Buiten een appeltje voor de dorst had hij niks meer. Zijn vrouw en kinderen lieten hem in de steek en waren met de noorderzon vertrokken. Félicien vierde zijn veertigste verjaardag eenzaam en alleen in één of andere stal. Het hele dorp lachte hem uit. Hij mompelde in zichzelf terwijl hij 's nachts door de straten doolde.
Maar Félicien bleef niet bij de pakken zitten. Sinds de Industriële Revolutie in Europa waren er een pak meer mogelijkheden in België bijgekomen voor inventieve geesten als hij.
En ja, op een mooie lentedag kreeg hij plots een geniaal idee. Een gravin wou dringend haar granieten berg verkopen die sinds 1450 in familiebezit was. De berg was te vinden aan de rand van het dorp. Nadat Félicien meerdere keren bij de gravin had aangedrongen op een kort gesprek, werd hij tenslotte met veel weerzin ontvangen in haar kasteel.
Jaren later had hij het fortuin waar hij al lang van droomde! Hij ontmoette zelfs een jongere vrouw die hem nog tien kinderen zou schenken.
Félicien had tijdens dat korte gesprek met de gravin immers gevraagd of hij de granieten berg voor onbepaalde tijd mocht huren. ‘Had hij een slag van de molen gekregen?’ vroeg iedereen zich toen af.
Wel neen, hij had gewoon een berg geld verdiend met het ontginnen van kasseien voor de eerste Belgische spoorwegen!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
SAINT LUC
Mijn oom Luc was geen heilige hoewel hij graag de moraal-apostel uithing, vooral bij mijn vader, die ook geen onbeschreven blad was natuurlijk. Luc had architectuur gestudeerd aan de Sint-Lucas Academie te Gent waar hij vijf jaar lang de beste leerling van de klas was. Later zou hij hier in de stad snel bekend worden als een uiterst bekwaam architect.
Van bij het begin was er een wrevel tussen Luc en mijn vader. Lucas wist dat vader dertien jaar ouder was dan zijn dierbare zus en kon het niet hebben dat vader haar had kunnen overhalen om in het holst van de nacht te vertrekken voor een avontuurlijke wereldreis.
De twee rivalen hadden echter een hobby gemeen: ze lustten graag een glaasje wodka. De luttele keren dat ze elkaar mochten, was dan ook bij een partijtje schaak met een fles wodka bij de hand. Ook qua intelligentie konden ze zich met elkaar meten en dat deden ze... tot vervelens toe.
Toen oom Luc naar het klooster ging om zich te bezinnen na een moeilijke periode in zijn leven, had mijn vader veel leedvermaak. Hij had gewed met Luc dat hij het er nog geen drie dagen zou volhouden. De inzet was een dure fles wodka.
Maar toen Luc zich in geen vier weken had laten zien of horen, maakte vader die winteravond aanstalten om de kachel uit te zetten en te gaan slapen. Plots hoorde hij hard kloppen aan de voordeur.
Het was al laat en dus vroeg vader voorzichtig wie er aan de deur stond.
Hij hoorde de bezoeker grinniken: C'est moi, Saint Luc !
Tijdens een familiefeestje vele jaren later biechtte Luc ons op dat hij die nacht uit het klooster was ontsnapt via de wijnkelder...net na de avondmis.
Halleluja ! lachten we en dronken met z'n allen een glaasje wodka !
Mijn oom Luc was geen heilige hoewel hij graag de moraal-apostel uithing, vooral bij mijn vader, die ook geen onbeschreven blad was natuurlijk. Luc had architectuur gestudeerd aan de Sint-Lucas Academie te Gent waar hij vijf jaar lang de beste leerling van de klas was. Later zou hij hier in de stad snel bekend worden als een uiterst bekwaam architect.
Van bij het begin was er een wrevel tussen Luc en mijn vader. Lucas wist dat vader dertien jaar ouder was dan zijn dierbare zus en kon het niet hebben dat vader haar had kunnen overhalen om in het holst van de nacht te vertrekken voor een avontuurlijke wereldreis.
De twee rivalen hadden echter een hobby gemeen: ze lustten graag een glaasje wodka. De luttele keren dat ze elkaar mochten, was dan ook bij een partijtje schaak met een fles wodka bij de hand. Ook qua intelligentie konden ze zich met elkaar meten en dat deden ze... tot vervelens toe.
Toen oom Luc naar het klooster ging om zich te bezinnen na een moeilijke periode in zijn leven, had mijn vader veel leedvermaak. Hij had gewed met Luc dat hij het er nog geen drie dagen zou volhouden. De inzet was een dure fles wodka.
Maar toen Luc zich in geen vier weken had laten zien of horen, maakte vader die winteravond aanstalten om de kachel uit te zetten en te gaan slapen. Plots hoorde hij hard kloppen aan de voordeur.
Het was al laat en dus vroeg vader voorzichtig wie er aan de deur stond.
Hij hoorde de bezoeker grinniken: C'est moi, Saint Luc !
Tijdens een familiefeestje vele jaren later biechtte Luc ons op dat hij die nacht uit het klooster was ontsnapt via de wijnkelder...net na de avondmis.
Halleluja ! lachten we en dronken met z'n allen een glaasje wodka !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
Tante Berna heeft een avontuurlijk doch soms gevaarlijk leven geleid. Begin jaren '70 werkte zij als docent Frans en Geschiedenis in een Congolese school. Ze was immers haar eerste grote liefde Arthur, een Afrikaanse piloot, achterna gevlogen. Die mooie jongeman had zij hier aan de Belgische kust leren kennen tijdens een bal. Toen zij in Brazzaville aankwam, bleek dat haar geliefde reeds jaren was getrouwd met een inheemse vrouw. Desalniettemin bleef hij van Berna houden. Ontgoocheld had tante troost gevonden in de armen van Alfons, een ingenieur. Deze zwarte intellectueel behoorde echter tot een stam die op vijandige voet leefde met die van Arthur. Bovendien misbruikte hij zijn blanke Berna vooral als een statussymbool.
Tante Berna waagde het ooit om kort na zonsondergang door het donkere woud naar Arthurs hut te sluipen. Alfons, sluw als een hyena, rook onraad en bedreigde haar met pijnlijke bestraffende rituelen als zij hem niet gehoorzaamde. De grond werd haar te heet onder de voeten en ze kon in het holst van de nacht wegvluchten naar Belgie, met de hulp van haar piloot.
Totaal van streek moest tante met ernstige achtervolgingswaanzin opgenomen worden in een kliniek waar ze even tot rust kon komen. Het is sindsdien nooit meer goedgekomen met haar. De familie zorgde voor een woonst waar zij de weekends kon doorbrengen maar wel in gezelschap...vanwege haar plotse paniekaanvallen. Die taak namen vooral oom Luc en oom Marc op zich.
Mijn broer en ik, die toen nog kleuters waren, genoten enorm van haar interieur dat met vele geheimzinnige Afrikaanse spullen was aangekleed. We waanden ons op ontdekkingstocht in Afrika. We vonden er speren, kleine olifantsculpturen, zware boeken vol met foto's van dansende vrouwen.
Maar op een zwoele zomernacht kreeg ook ik even de schrik van mijn leven. Ik werd wakker geschud door een hand, ik opende mijn ogen en zag een afschuwelijk monster dat naar mij staarde in het rode maanlicht: ' Help tante Berna, help!' huilde ik als een bang hertje.
'Niet schrikken Cloclo', hoorde ik mijn broer schaterlachen, 'het is maar een Afrikaans masker!'
Gelukkig had tante Berna niks gehoord, ze snurkte vredig voort...als een gezapig nijlpaard.
Tante Berna waagde het ooit om kort na zonsondergang door het donkere woud naar Arthurs hut te sluipen. Alfons, sluw als een hyena, rook onraad en bedreigde haar met pijnlijke bestraffende rituelen als zij hem niet gehoorzaamde. De grond werd haar te heet onder de voeten en ze kon in het holst van de nacht wegvluchten naar Belgie, met de hulp van haar piloot.
Totaal van streek moest tante met ernstige achtervolgingswaanzin opgenomen worden in een kliniek waar ze even tot rust kon komen. Het is sindsdien nooit meer goedgekomen met haar. De familie zorgde voor een woonst waar zij de weekends kon doorbrengen maar wel in gezelschap...vanwege haar plotse paniekaanvallen. Die taak namen vooral oom Luc en oom Marc op zich.
Mijn broer en ik, die toen nog kleuters waren, genoten enorm van haar interieur dat met vele geheimzinnige Afrikaanse spullen was aangekleed. We waanden ons op ontdekkingstocht in Afrika. We vonden er speren, kleine olifantsculpturen, zware boeken vol met foto's van dansende vrouwen.
Maar op een zwoele zomernacht kreeg ook ik even de schrik van mijn leven. Ik werd wakker geschud door een hand, ik opende mijn ogen en zag een afschuwelijk monster dat naar mij staarde in het rode maanlicht: ' Help tante Berna, help!' huilde ik als een bang hertje.
'Niet schrikken Cloclo', hoorde ik mijn broer schaterlachen, 'het is maar een Afrikaans masker!'
Gelukkig had tante Berna niks gehoord, ze snurkte vredig voort...als een gezapig nijlpaard.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
LE BBQ DE PAOLA
Mijn halfbroer Daniël en zijn vriend Benito wonen al jaren in een afgelegen maar pittoresk huisje ergens in de Ardennen. Zij spreken uitsluitend Waals en doen alsof ze geen woord Vlaams begrijpen maar ik weet wel beter.
Onlangs nodigden zij mijn moeder, broer Tom en mij uit om daar te komen genieten van een zomerse BBQ. Daniëls broer Stéfan en zus Catherina zouden ook van de partij zijn. Benito's tuin die elke dag vier uur onderhoud nodig heeft, is heel ruim en staat vol met zorgvuldig geselecteerde bloemen en planten, hij heeft er zelfs een bananenboom geplant!
De uitzonderlijke schoonheid van zijn siertuin kreeg al gauw faam in ons land, zoveel zelfs dat onze koningin Paola per post liet weten dat ze zou langskomen om Benito's tuin te komen bewonderen.
Zo gezegd, zo gedaan. Benito en de koningin poseerden samen voor de lens, haalden de krant en Daniël mailde alles door aan familie en vrienden. Dolce Paola was zo opgetogen over Benito's werk dat ze hem voorstelde om jardinier te worden in één van haar majestueuze tuinen. Benito was heel vereerd maar sloeg het voorstel vriendelijk af.
Bij de BBQ gisteren, toen ik voor het eerst zijn paradijs in al zijn glorie mocht aanschouwen, dacht ik plots aan mijn vader die in 1959 een zekere Paola had ontmoet tijdens een avondje uit in Brussel. Nooit heeft hij echt geweten wie zij echt was, daarvoor was hij die nacht té dronken geweest.
Maar bij Benito kon ik de aanwezigheid van La Reine des Belges bijna voelen. Ik voelde mij dus even de koning te rijk!
Mijn halfbroer Daniël en zijn vriend Benito wonen al jaren in een afgelegen maar pittoresk huisje ergens in de Ardennen. Zij spreken uitsluitend Waals en doen alsof ze geen woord Vlaams begrijpen maar ik weet wel beter.
Onlangs nodigden zij mijn moeder, broer Tom en mij uit om daar te komen genieten van een zomerse BBQ. Daniëls broer Stéfan en zus Catherina zouden ook van de partij zijn. Benito's tuin die elke dag vier uur onderhoud nodig heeft, is heel ruim en staat vol met zorgvuldig geselecteerde bloemen en planten, hij heeft er zelfs een bananenboom geplant!
De uitzonderlijke schoonheid van zijn siertuin kreeg al gauw faam in ons land, zoveel zelfs dat onze koningin Paola per post liet weten dat ze zou langskomen om Benito's tuin te komen bewonderen.
Zo gezegd, zo gedaan. Benito en de koningin poseerden samen voor de lens, haalden de krant en Daniël mailde alles door aan familie en vrienden. Dolce Paola was zo opgetogen over Benito's werk dat ze hem voorstelde om jardinier te worden in één van haar majestueuze tuinen. Benito was heel vereerd maar sloeg het voorstel vriendelijk af.
Bij de BBQ gisteren, toen ik voor het eerst zijn paradijs in al zijn glorie mocht aanschouwen, dacht ik plots aan mijn vader die in 1959 een zekere Paola had ontmoet tijdens een avondje uit in Brussel. Nooit heeft hij echt geweten wie zij echt was, daarvoor was hij die nacht té dronken geweest.
Maar bij Benito kon ik de aanwezigheid van La Reine des Belges bijna voelen. Ik voelde mij dus even de koning te rijk!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
DE VERMOORDE ONSCHULD ?
De generaal die veroordeeld werd
op het Joegoslavië-tribunaal in Den
Haag schreeuwde zijn onschuld uit:
ik ben echt geen oorlogscrimineel
uw verdict is ronduit immoreel ! !
Wat volgde is wereldwijd gezien
de aanwezige tolk had even geen
woorden meer: Dit is ongezien !
De rechter veroordeelde deze laffe
daad want hij vond dat de Kroaat
twintig jaar celstraf had verdiend.
Het is echter nog niet te laat...
alleen de Mensenrechter bepaalt
wat er nu met deze man gebeurt.
Maar het Kwaad is geschied, hij
zal de geschiedenis ingaan als een
commandant die vele Bosnische
moslims onrecht heeft aangedaan.
Vergeven moet kunnen, zegt
men vaak, maar lijkt dat niet op
een inbraak bij de hemelpoort ?
Want heeft deze man zijn
onschuld niet vermoord ?
De generaal die veroordeeld werd
op het Joegoslavië-tribunaal in Den
Haag schreeuwde zijn onschuld uit:
ik ben echt geen oorlogscrimineel
uw verdict is ronduit immoreel ! !
Wat volgde is wereldwijd gezien
de aanwezige tolk had even geen
woorden meer: Dit is ongezien !
De rechter veroordeelde deze laffe
daad want hij vond dat de Kroaat
twintig jaar celstraf had verdiend.
Het is echter nog niet te laat...
alleen de Mensenrechter bepaalt
wat er nu met deze man gebeurt.
Maar het Kwaad is geschied, hij
zal de geschiedenis ingaan als een
commandant die vele Bosnische
moslims onrecht heeft aangedaan.
Vergeven moet kunnen, zegt
men vaak, maar lijkt dat niet op
een inbraak bij de hemelpoort ?
Want heeft deze man zijn
onschuld niet vermoord ?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
CLAUS STOND ACHTER MIJ
Die zomerdag zou ik voor het derde jaar op rij naar het Vlaamse dichtersdorp Watou fietsen. Ik was immers een grote fan van Hugo Claus die daar in een oude omgebouwde varkensschuur zijn gedichten zou voordragen. Ik was daar de vorige twee zomers ook reeds komen luisteren naar zijn sublieme voordrachten en was zelfs met hem in contact gekomen via een bizarre, toevallige ontmoeting met zijn schoonzuster Mary, een dame van rond de zeventig.
Deze keer had ik besloten om Claus met rust te laten en gewoon achteraan plaats te nemen in de schuur en te genieten van zijn hese stem waarmee hij zijn werk zou brengen.
Ik was echter vergeten dat Claus pas tegen de avond zou optreden. Ik wachtte vol spanning maar na twee uurtjes had ik mijn idool nog steeds niet te zien gekregen. Ik besloot dus om een ommetje te maken in de weidse tuin waar de barbecue klaar stond voor de bezoekers en al heerlijk rook. Maar ik had nog geen honger en sloeg dan maar een babbeltje met twee jonge vrouwen. Ik vroeg terloops of zij wisten wanneer Claus zou optreden. Ze giechelden en probeerden mij met veel handgebaar iets duidelijk te maken ... ik begreep niet direct wat zij bedoelden ... tot ik achterom keek: Claus stond vlak achter mij!
'Hier heb je een flyer met het programma van de optredens, Claude.' lachte hij met hese stem.
'Ja, natuurlijk, ik had eerst naar het stadhuis moeten gaan voor die flyer!' lachte ik verlegen terug.
We babbelden even ...
Daarna genoot ik, vanop de eerste rij, dubbel zoveel van zijn bloemlezing! En sinds die dag ...wist ik dat er iemand achter me stond !
Die zomerdag zou ik voor het derde jaar op rij naar het Vlaamse dichtersdorp Watou fietsen. Ik was immers een grote fan van Hugo Claus die daar in een oude omgebouwde varkensschuur zijn gedichten zou voordragen. Ik was daar de vorige twee zomers ook reeds komen luisteren naar zijn sublieme voordrachten en was zelfs met hem in contact gekomen via een bizarre, toevallige ontmoeting met zijn schoonzuster Mary, een dame van rond de zeventig.Deze keer had ik besloten om Claus met rust te laten en gewoon achteraan plaats te nemen in de schuur en te genieten van zijn hese stem waarmee hij zijn werk zou brengen.
Ik was echter vergeten dat Claus pas tegen de avond zou optreden. Ik wachtte vol spanning maar na twee uurtjes had ik mijn idool nog steeds niet te zien gekregen. Ik besloot dus om een ommetje te maken in de weidse tuin waar de barbecue klaar stond voor de bezoekers en al heerlijk rook. Maar ik had nog geen honger en sloeg dan maar een babbeltje met twee jonge vrouwen. Ik vroeg terloops of zij wisten wanneer Claus zou optreden. Ze giechelden en probeerden mij met veel handgebaar iets duidelijk te maken ... ik begreep niet direct wat zij bedoelden ... tot ik achterom keek: Claus stond vlak achter mij!
'Hier heb je een flyer met het programma van de optredens, Claude.' lachte hij met hese stem.
'Ja, natuurlijk, ik had eerst naar het stadhuis moeten gaan voor die flyer!' lachte ik verlegen terug.
We babbelden even ...
Daarna genoot ik, vanop de eerste rij, dubbel zoveel van zijn bloemlezing! En sinds die dag ...wist ik dat er iemand achter me stond !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
LE CLO-CLOCHARD DE PARIS
Comme un pauvre chien staat
hij nu te bedelen, dicht bij het
paleis waar hij vroeger woonde
als een edele maar hij voelt
geen chagrin alors il mange
du pain sans du boursin maar
wel met een beker rode wijn.
Toch kijkt hij stiekem naar de
hovenieren die met het slijk
der Aarde 'zijn' tuinen sieren.
Ach, het is nu reeds na achten
hij groet de wachters en neemt
de aalmoes uit zijn bolhoed om
er morgen mee te bankieren.
Hij staat dus nog niet in het rood
voelt zich zelfs kapitaalkrachtig.
Oui, ze werken encore...z'n lachspieren !
Comme un pauvre chien staat
hij nu te bedelen, dicht bij het
paleis waar hij vroeger woonde
als een edele maar hij voelt
geen chagrin alors il mange
du pain sans du boursin maar
wel met een beker rode wijn.
Toch kijkt hij stiekem naar de
hovenieren die met het slijk
der Aarde 'zijn' tuinen sieren.
Ach, het is nu reeds na achten
hij groet de wachters en neemt
de aalmoes uit zijn bolhoed om
er morgen mee te bankieren.
Hij staat dus nog niet in het rood
voelt zich zelfs kapitaalkrachtig.
Oui, ze werken encore...z'n lachspieren !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
EEN AFRIKAANS MASKER
Tante Berna heeft een avontuurlijk doch soms gevaarlijk leven geleid. Begin jaren '70 werkte zij als docent Frans en Geschiedenis in een Congolese school. Ze was immers haar eerste grote liefde Arthur, een Afrikaanse piloot, achterna gevlogen. Die mooie jongeman had zij hier aan de Belgische kust leren kennen tijdens een bal. Toen zij in Brazzaville aankwam, bleek dat haar geliefde reeds jaren was getrouwd met een inheemse vrouw. Desalniettemin bleef hij van Berna houden. Ontgoocheld had tante troost gevonden in de armen van Alfons, een ingenieur. Deze zwarte intellectueel behoorde echter tot een stam die op vijandige voet leefde met die van Arthur. Bovendien misbruikte hij zijn blanke Berna vooral als een statussymbool.
Tante Berna waagde het ooit om kort na zonsondergang door het donkere woud naar Arthurs hut te sluipen. Alfons, sluw als een hyena, rook onraad en bedreigde haar met pijnlijke bestraffende rituelen als zij hem niet gehoorzaamde. De grond werd haar te heet onder de voeten en ze kon in het holst van de nacht wegvluchten naar Belgie, met de hulp van haar piloot.
Totaal van streek moest tante met ernstige achtervolgingswaanzin opgenomen worden in een kliniek waar ze even tot rust kon komen. Het is sindsdien nooit meer goedgekomen met haar. De familie zorgde voor een woonst waar zij de weekends kon doorbrengen maar wel in gezelschap...vanwege haar plotse paniekaanvallen. Die taak namen vooral oom Luc en oom Marc op zich.
Mijn broer en ik, die toen nog kleuters waren, genoten enorm van haar interieur dat met vele geheimzinnige Afrikaanse spullen was aangekleed. We waanden ons op ontdekkingstocht in Afrika. We vonden er speren, kleine olifantsculpturen, zware boeken vol met foto's van dansende vrouwen.
Maar op een zwoele zomernacht kreeg ook ik even de schrik van mijn leven. Ik werd wakker geschud door een hand, ik opende mijn ogen en zag een afschuwelijk monster dat naar mij staarde in het rode maanlicht: ' Help tante Berna, help!' huilde ik als een bang hertje.
'Niet schrikken Cloclo', hoorde ik mijn broer schaterlachen, 'het is maar een Afrikaans masker!'
Gelukkig had tante Berna niks gehoord, ze snurkte vredig voort...als een gezapig nijlpaard.
Tante Berna heeft een avontuurlijk doch soms gevaarlijk leven geleid. Begin jaren '70 werkte zij als docent Frans en Geschiedenis in een Congolese school. Ze was immers haar eerste grote liefde Arthur, een Afrikaanse piloot, achterna gevlogen. Die mooie jongeman had zij hier aan de Belgische kust leren kennen tijdens een bal. Toen zij in Brazzaville aankwam, bleek dat haar geliefde reeds jaren was getrouwd met een inheemse vrouw. Desalniettemin bleef hij van Berna houden. Ontgoocheld had tante troost gevonden in de armen van Alfons, een ingenieur. Deze zwarte intellectueel behoorde echter tot een stam die op vijandige voet leefde met die van Arthur. Bovendien misbruikte hij zijn blanke Berna vooral als een statussymbool.
Tante Berna waagde het ooit om kort na zonsondergang door het donkere woud naar Arthurs hut te sluipen. Alfons, sluw als een hyena, rook onraad en bedreigde haar met pijnlijke bestraffende rituelen als zij hem niet gehoorzaamde. De grond werd haar te heet onder de voeten en ze kon in het holst van de nacht wegvluchten naar Belgie, met de hulp van haar piloot.
Totaal van streek moest tante met ernstige achtervolgingswaanzin opgenomen worden in een kliniek waar ze even tot rust kon komen. Het is sindsdien nooit meer goedgekomen met haar. De familie zorgde voor een woonst waar zij de weekends kon doorbrengen maar wel in gezelschap...vanwege haar plotse paniekaanvallen. Die taak namen vooral oom Luc en oom Marc op zich.
Mijn broer en ik, die toen nog kleuters waren, genoten enorm van haar interieur dat met vele geheimzinnige Afrikaanse spullen was aangekleed. We waanden ons op ontdekkingstocht in Afrika. We vonden er speren, kleine olifantsculpturen, zware boeken vol met foto's van dansende vrouwen.
Maar op een zwoele zomernacht kreeg ook ik even de schrik van mijn leven. Ik werd wakker geschud door een hand, ik opende mijn ogen en zag een afschuwelijk monster dat naar mij staarde in het rode maanlicht: ' Help tante Berna, help!' huilde ik als een bang hertje.
'Niet schrikken Cloclo', hoorde ik mijn broer schaterlachen, 'het is maar een Afrikaans masker!'
Gelukkig had tante Berna niks gehoord, ze snurkte vredig voort...als een gezapig nijlpaard.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
BLIND GETROUWD
Sommige gefortuneerde westerlingen
zoeken de ware liefde bij de verkeerde
vrouwen, schenken dure trouwringen
aan té gedecolleteerd zelfvertrouwen.
Deze mannen zien geen verschil
tussen romantiek en uitzuigerij.
Ach wat wil je, deze sluwe dellen
staan in het geheim achter rode
vitrines om nog meer stijve heren
te bedienen, met de jarretellen aan,
voor hen is dat dagelijkse routine.
En ja, de echtgenoot blijft smachtend
van haar dromen terwijl zij elke nacht
haar bankrekening doet klaarkomen.
Blind getrouwd ! Hoe heeft
het ooit zo ver kunnen komen ?
Sommige gefortuneerde westerlingen
zoeken de ware liefde bij de verkeerde
vrouwen, schenken dure trouwringen
aan té gedecolleteerd zelfvertrouwen.
Deze mannen zien geen verschil
tussen romantiek en uitzuigerij.
Ach wat wil je, deze sluwe dellen
staan in het geheim achter rode
vitrines om nog meer stijve heren
te bedienen, met de jarretellen aan,
voor hen is dat dagelijkse routine.
En ja, de echtgenoot blijft smachtend
van haar dromen terwijl zij elke nacht
haar bankrekening doet klaarkomen.
Blind getrouwd ! Hoe heeft
het ooit zo ver kunnen komen ?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
DE ARK VAN NORA
Mijn nichtje Nora is een echte dierenvriend. Haar allereerste knuffeldier was een aandoenlijk bruingevlekt caviaatje. Ook aan haar twee goudvissen, jaren later, gaf ze veel aandacht. Ooit bezocht ze met haar vader een hondenasiel, daar werd zij verliefd op een witte puppy, een Maltezer die heftig begon te keffen toen Nora aan zijn hok stond te glunderen. Een smeekbede volgde: Please, please papa ! Nu ze een studentenkot huurt te Leuven zorgt ze liefdevol voor een dwergkonijntje. Onlangs overwoog ik om voor haar Kerst een kameleon te kopen maar dat was iets teveel van het goede, liet m'n moeder weten. Nora moet ook nog studeren hé, repliceerde zij.
Ja, Nora is een echte dierenvriend. Ik heb me altijd afgevraagd hoe iemand zo'n groot en warm hart kan toedragen aan al de vreemde levende creaturen die op deze Aardbol kruipen, zwemmen, jagen en vliegen. En toen bedacht ik plots dat we al deze schoonheid te danken hebben aan Noach die ten tijde van de zondvloed alle diersoorten veilig had ondergebracht in zijn zelfgebouwde Ark.
Toen mijn nichtje nog een kleuter was mocht ik regelmatig op haar passen. Haar ouders hadden het immers erg druk met hun professionele bezigheden en vonden mij een heel geschikte baby-sitter vooral omdat hun dochter bij mij zo snel insliep, zonder gezeur of gemor. Maar dàt slaapmiddel hield ik geheim.
Want vlak voor het slapengaan vertelde ik haar telkens weer hetzelfde Bijbelse verhaal : de Ark van ....Nora ! Bij het voorlezen verving ik dus de naam 'Noach', door 'Nora' en ja, wat vond ze dat fijn !! Al snel dommelde ze in als een engeltje. En ik glimlach: Is Noortje daarom zo'n dierenvriend geworden ?
Mijn nichtje Nora is een echte dierenvriend. Haar allereerste knuffeldier was een aandoenlijk bruingevlekt caviaatje. Ook aan haar twee goudvissen, jaren later, gaf ze veel aandacht. Ooit bezocht ze met haar vader een hondenasiel, daar werd zij verliefd op een witte puppy, een Maltezer die heftig begon te keffen toen Nora aan zijn hok stond te glunderen. Een smeekbede volgde: Please, please papa ! Nu ze een studentenkot huurt te Leuven zorgt ze liefdevol voor een dwergkonijntje. Onlangs overwoog ik om voor haar Kerst een kameleon te kopen maar dat was iets teveel van het goede, liet m'n moeder weten. Nora moet ook nog studeren hé, repliceerde zij.
Ja, Nora is een echte dierenvriend. Ik heb me altijd afgevraagd hoe iemand zo'n groot en warm hart kan toedragen aan al de vreemde levende creaturen die op deze Aardbol kruipen, zwemmen, jagen en vliegen. En toen bedacht ik plots dat we al deze schoonheid te danken hebben aan Noach die ten tijde van de zondvloed alle diersoorten veilig had ondergebracht in zijn zelfgebouwde Ark.
Toen mijn nichtje nog een kleuter was mocht ik regelmatig op haar passen. Haar ouders hadden het immers erg druk met hun professionele bezigheden en vonden mij een heel geschikte baby-sitter vooral omdat hun dochter bij mij zo snel insliep, zonder gezeur of gemor. Maar dàt slaapmiddel hield ik geheim.
Want vlak voor het slapengaan vertelde ik haar telkens weer hetzelfde Bijbelse verhaal : de Ark van ....Nora ! Bij het voorlezen verving ik dus de naam 'Noach', door 'Nora' en ja, wat vond ze dat fijn !! Al snel dommelde ze in als een engeltje. En ik glimlach: Is Noortje daarom zo'n dierenvriend geworden ?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
AN AMERICAN DREAM ?
Toen ik vorige week tijdens een nacht in New-York terugkwam van een feestje liep ik opgewekt door the Bronx, mij van geen kwaad bewust. Want geruisloos gleed een zwarte limousine achter mij. Ik had een glaasje porto teveel op en hoorde enkel een hond blaffen in de verte...
Tot de autolichten fel een muur met een reggae-graffiti beschenen. Even keek ik om en versnelde gauw mijn pas, het hotel waar ik logeerde was niet ver meer.
Maar de geheimzinnige wagen kwam naast mij gereden en de geblindeerde ruiten schoven naar beneden. Je mag drie keer raden wie ik daar zag grijnzen: Jawel, mijn goede vriend Donald Trump!
'Stap in jongeman,' fluisterde hij in de kille ijzige nacht !
Even aarzelde ik maar nam plaats naast de machtigste man op Aarde. Ook hij was dronken.
Na een korte stilte vroeg hij wat ik deed in het leven. Ik lachte en grinnikte dat ik niet veel zaaks deed, een beetje poëzie schrijven en de neuro-psycholoog uithangen.
Wow, ik kan je daarmee veel geld doen verdienen. Kom voor mij werken, ik maak jouw American Dream waar ! glimlachte hij boosaardig.
En plots besefte ik dat deze man een dubbelganger van Trump was!
Ik smeet het auto-portier open, rolde weg over de grond en zette het op een lopen, recht naar mijn hotel !
Want dit was geen Amerikaanse droom maar een ware nightmare !
Toen ik vorige week tijdens een nacht in New-York terugkwam van een feestje liep ik opgewekt door the Bronx, mij van geen kwaad bewust. Want geruisloos gleed een zwarte limousine achter mij. Ik had een glaasje porto teveel op en hoorde enkel een hond blaffen in de verte...
Tot de autolichten fel een muur met een reggae-graffiti beschenen. Even keek ik om en versnelde gauw mijn pas, het hotel waar ik logeerde was niet ver meer.
Maar de geheimzinnige wagen kwam naast mij gereden en de geblindeerde ruiten schoven naar beneden. Je mag drie keer raden wie ik daar zag grijnzen: Jawel, mijn goede vriend Donald Trump!
'Stap in jongeman,' fluisterde hij in de kille ijzige nacht !
Even aarzelde ik maar nam plaats naast de machtigste man op Aarde. Ook hij was dronken.
Na een korte stilte vroeg hij wat ik deed in het leven. Ik lachte en grinnikte dat ik niet veel zaaks deed, een beetje poëzie schrijven en de neuro-psycholoog uithangen.
Wow, ik kan je daarmee veel geld doen verdienen. Kom voor mij werken, ik maak jouw American Dream waar ! glimlachte hij boosaardig.
En plots besefte ik dat deze man een dubbelganger van Trump was!
Ik smeet het auto-portier open, rolde weg over de grond en zette het op een lopen, recht naar mijn hotel !
Want dit was geen Amerikaanse droom maar een ware nightmare !