Claustrofobie

Hier is de plaats voor discussie en vragen over psychische aandoeningen

Falco26
Lid geworden op: 19 mar 2008, 16:14
Locatie: WEMMEL

16 dec 2015, 21:48

Was verleden maandag in UZ Brussel voor MRI van het kleine bekken.
Heb in het verleden al tal van scans doorlopen, Ct-scans, bot scans, MRI in 2010 telkens zonder stress of angst en met goed resultaat. Bij de laatste MRI liep het mis, ik kreeg het plots benauwd, begon te zweten, droge mond, kon niet meer slikken, voelde mij opgesloten, heb dan in extreme paniek op de alarmdrukknop gedrukt, de verpleegster heeft dan het onderzoek stilgelegd. Zij had het over Claustrofobie. Is mij nooit eerder overkomen. Als er door dit vroegtijdig afgebroken onderzoek onvoldoende bruikbare beelden zijn zal dit onderzoek moeten worden overgedaan. Dat zie ik echt niet zitten. Zijn er mensen al in deze situatie terechtgekomen?

maior domus
Lid geworden op: 25 jul 2014, 00:06

17 dec 2015, 03:56

Kunnen ze u voor dat onderzoek geen pilleke geven om te kalmeren?
Ondank is 's werelds loon

Falco26
Lid geworden op: 19 mar 2008, 16:14
Locatie: WEMMEL

17 dec 2015, 11:47

Had medicatie genomen om rustig te worden, vroeger al voorgeschreven door huisdokter, voor onder meer onderzoeken zoals gastro scopie.
Wordt ook toegediend net voor men U naar het operatie kwartier rijdt.
Maar hier heeft het echt niet geholpen.

Prima Vera
Lid geworden op: 25 mei 2012, 19:10

17 dec 2015, 12:49

Als het van het bekken is, kunnen ze je toch met je voeten eerst inschuiven? Dan blijft je hoofd vrij. Hebben ze bij mij vorige maand ook gedaan. Bovendien zeiden ze me dat dit nu algemeen bij hen gedaan werd, je moest dat zelfs niet meer vragen (Klina Brasschaat).

Falco26
Lid geworden op: 19 mar 2008, 16:14
Locatie: WEMMEL

17 dec 2015, 14:11

Ja, dit lijkt mij de oplossing, maar of ze dit op mijn vraag zo gaan willen doen is een andere vraag. Als patiënt heb je niet veel inspraak, zelf al heb je gelijk.

Prima Vera
Lid geworden op: 25 mei 2012, 19:10

17 dec 2015, 16:48

Falco26 schreef:Ja, dit lijkt mij de oplossing, maar of ze dit op mijn vraag zo gaan willen doen is een andere vraag. Als patiënt heb je niet veel inspraak, zelf al heb je gelijk.
Uiteraard heeft elke kliniek zijn eigen werkwijze. Maar het is het waard om het te vragen. Als ze het in Klina te Brasschaat kunnen, moeten ze het op een ander ook kunnen niet? En tenslotte een nee heb je al en een 'ja' kan je nog altijd bekomen! Veel suc6. :wink:

Falco26
Lid geworden op: 19 mar 2008, 16:14
Locatie: WEMMEL

17 dec 2015, 18:14

Kom zopas van specialist gastro enterologie en een nieuwe MRI is niet direct nodig. Een hele opluchting. Blijkbaar had ze voldoende info met de weinige foto's die de MRI scan toch nog heeft kunnen maken. Maar als er ooit een nieuw onderzoek met MRI komt zal ik zeker vragen om het onderzoek met lichaam omgekeerd te laten doen.
Bedankt "maior domus' en "Prima Vera" voor de nuttige tip.
MVG.

angel22
Lid geworden op: 10 jun 2012, 12:54

19 mei 2016, 19:22

In Knokke is er een ziekenhuis dat een open scan heeft, ik heb claustrofobie maar eerlijk gezegd ik had er daar nog last van.
Vriendinnen van mij hadden er daar geen last van.
fijne dag verder

they
Lid geworden op: 29 sep 2013, 18:20
Locatie: Limburg

30 aug 2016, 00:18

Ik heb zéér erge claustrofobie , en neem telkens een "Temesta" kalmeerpil ,een tiental minuten vóór ik onder een scanner ga .En dat help mij , de zonder , vergeet het maar!!!

angel22
Lid geworden op: 10 jun 2012, 12:54

21 okt 2017, 06:50

In Knokke is er een open MRI scan
ziekenhuis is niet ver van de hoofdstraat in Knokke, als je van het station komt ligt het aan de rechterkant.
Je moet in de straat gaan waar aan de linkerkant een winkel met manden is.

Ik heb het zelf al gedaan maar ik had nog altijd claustrofobie, anderen mensen die ik ken hebben er geen last van gehad.
fijne dag verder

Danny.
Lid geworden op: 15 mei 2003, 21:42
Locatie: Vlaams Brabant

21 okt 2017, 08:21

Betreffende het zogezegde "niets te zeggen hebben als patiënt", mijn echtgenote is rolstoel gebruiker en we werden ook naar een MRI scan gestuurd wegens verergerde pijn aan de rug (is reeds tweemaal geopereerd geweest, en er werden verschillende wervels gefixeerd).

Toen het onze beurt was wenste mijn echtgenote dat ik bij de transfert tussen de rolstoel en die bijzonder smalle tafel aanwezig zou zijn om daarbij te helpen (ik heb ervaring met haar rugpijnen en de manier hoe die transfert op een min of meer pijnloze manier kan gebeuren), maar neen, mevrouwtje, wij zijn hier met voldoende mannen, en we weten wat we moeten doen ...

Dus mijn echtgenote om het zo te zeggen bij armen en benen vast gegrabbeld, en één, twee, drie op die tafel, ik zou bijna moeten zeggen, geworpen. Mijn echtgenote had daardoor enorme rugpijn, en dit nog enkele dagen lang.

Ik heb mij toen, op aanraden van onze huisarts, tot de ombudsdienst van het hospitaal gewend om deze slechte ervaring te melden.

Enkele dagen later kreeg ik daar antwoord op, en indien ik daarmede akkoord was, mocht ik bij de hoofdverpleger (chef van de afdeling radiologie) op gesprek komen, wat ik dan ook gedaan heb.

Wij hadden daar een aangenaam gesprek, en ik kon vernemen dat er daar ook medewerkers zijn die het toch op een andere manier doen, en bij de volgende MRI scan ben ik gaan helpen om de transfert te doen.

Dus, wij hebben wel iets te zeggen, en als ze niet willen luisteren, kan men zelfs weigeren het onderzoek te laten doorgaan, wat ze natuurlijk niet graag hebben.

Groetjes

Danny
Windows 11 Home 64-bit, Ram 8GB, Medion Akoya E23403 All-In-One, Microsoft Defender

kitten
Lid geworden op: 15 apr 2004, 18:19
Locatie: Deurne/Antwerpen

18 nov 2017, 14:50

Door hersenproblemen nu ook al 2 MRI doorstaan. Je hoofd gaat dan in een soort rasterhelm, wat op zich al redelijk claustrofobisch is. De eerste keer was het hel en maar juist op het nippertje doorstaan. De tweede maal, heb ik een pilletje ( Xanax ) genomen zo'n 20 minuten op voorhand. De zeer begrijpende verpleger ( hier in Monica campus Deurne ) raadde me ook aan om te proberen zo rustig mogelijk en traag te ademen en ondertussen elke ademhaling te tellen, zo tot ongeveer 100 zei hij. Wel het viel echt wel mee, bij manier van spreken, bij 77 kon ik er al uit,
Maar uit vroegere ervaring weet ik dat er open MRI's zijn, maar blijkbaar volgens het ziekenhuis zijn dat oudere types en verdwijnen die overal geleidelijk aan.
Misschien eens rondvragen in wat ziekenhuizen in de buurt.

Cyper
Lid geworden op: 12 jun 2013, 23:17
Locatie: Ieper

13 dec 2017, 00:33

Hoi mensen,
Eerst en vooral: gefeliciteerd Danny voor je assertieve houding. Goed idee om te gaan protesteren over de paternalistische houding van het verplegend personeel. Die zijn nu eenmaal zo gestudeerd en onderlegd dat ze soms weten dat er nog àndere dingen over een patiënt te weten zijn behalve wat je in boeken leert! Je verhaal doet me denken aan de problemen met mijn moeder, die erge artritis had. Toen we eens met de bus ergens naartoe waren, strompelde mijn moeder héél voorzichtig de trappen van die hoge bus af, en er was een grote kloeke man die naar voren stapte en zijn armen vooruitstak, met de bedoeling om "dat hier eens eventjes op te lossen", weet je wel, de reddende held. Ik zal mijn moeder al verstijven van schrik, en ik ben ervoor gaan staan en beginnen gaan van neeneeneennee! (ik was nog een joch, dus ik kon hem niet opzij duwen...) tot ze eraf was. Hij vond ons heel ondankbaar, maar ik wist dat je mijn moeder niet zomaar in grote sterke armen kon optillen als een damsel in distress en ergens anders neerpoten, omdat je haar daarmee ontzettende pijn zou doen in al haar gewrichten. Zijzelf wist het best welke bewegingen ze zich kon permitteren en welke niet.

Jij wist wat met je vrouwtje mocht gebeuren, en die verpleegkundigen niet, natuurlijk. Dat hadden ze moeten begrijpen, en ook dat het niets met kracht te maken had maar met gewoonte en informatie over haar lichaam die zij niet hadden.

het is dus waar wat je zegt, als je hen er opmerkzaam op maakt, door bv. zoals jij naar de ombudsdienst te gaan, of je klacht op de feedback-brief te schrijven die ze je na afloop vaak geven in ziekenhuizen, dan zal dat almaar beter worden.

Nu over claustrofobie. Dat is blijkbaar iets, waar jullie allemaal last van hebben. Fobieën zijn heel vervelend, en ze kunnen je hele leven overhoop halen. 
Ik heb een collega gehad die het zo erg had, dat ze liever met loodzware dingen tien trappen op sleepte dan de lift te nemen. De gedachte alleen aan een lift deed haar bijna bezwijmen. Nu zijn liften misschien te vermijden, maar als we ziek zijn en de dokter moet weten wat we hebben, dan is een scan vaak (en steeds meer in de toekomst) nu eenmaal onmisbaar. Dus lijkt claustrofobie een ernstige hinderpaal op dat gebied.
Nu is het goede nieuws: fobieën zijn niet ongeneeslijk! Je kunt je er vanaf helpen, desnoods met een deskundige die je helpt. Ik heb hier ergens een thread over hoogtevrees, hé, en daar heb ik mijn opzoekwerk neergepleurd over hoe neurologen mensen met spinnenfobieën genezen. Wel, dat kan ook met claustrofobie: en je kunt het zelf ook proberen, op je eentje.
Als we nu alleen maar focussen op die scanmachine, dan kun je thuis oefenen, Falco. Bouw jezelf iets na dat op een scan lijkt, in karton of zo, en ga er onder liggen. De eerste dag maar een paar seconden, desnoods. Van zodra je dat kunt zonder dat je het Spaans benauwd krijgt (als je hersenen erachter zijn gekomen dat een scan de Dood op Poten niet is), dan doe je het wat langer. En als dat gaat, nog wat langer. Wat Kitten zegt, is ook goede raad: je moet je zelf bewust zijn van je probleem, en jezelf zo streng mogelijk in de hand houden, je dwingen om rustig te blijven, adem te blijven halen, herhalen dat er geen probleem is, kortom: de angst proberen te overwinnen. Ik zeg met opzet: probéren, want het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.
Vroeger kon je oefenen om van je claustrofobie af te raken in de zonnebank; dat lijkt een beetje op een scan, maar je kunt op elk moment naar believen op de knop drukken om het deksel omhoog te doen gaan.
Maar daar kunnen we nu beter niet in gaan liggen, omdat huidkanker jammer genoeg zelfs nog moeilijker te genezen valt dan claustrofobie.

Maar hoedanook, die verpleegkundigen zullen echt wel begrip hebben voor je probleem, hoor Falco. Als het maar voor je bekken is, dan moet je er alleen tot aan je middel in. 

Mijn ervaring in ziekenhuizen is, dat het personeel vaak tegendraads is uit gewoonte, en dat je je niet van de eerste keer moet laten afschepen, en niet te gedwee zijn, maar gewoon moet blijven zagen. (wel niet kwaad worden en gaan kijven en schelden, dat heeft het omgekeerde effect.)  Als je goede argumenten hebt, dan zullen ze die wel moeten aanvaarden, op den duur. Je moet niet bang zijn om "een lastige patiënt" gevonden te worden.