Doelgerichtheid versus Zingeving

[Reini]

De definitie zegt ook: " in staat is zich voort te planten."
Dat kan een steen of een stuk metaal niet.

Dus die objecten leven niet, de krachten die ze samenhouden kan je dus geen leven noemen. voortplanting zou dan de determinerende factor zijn ?

Ik denk het wel. Het is niet omdat wij onszelf niet meer kunnen voortplanten op zekere leeftijd, dat onze atomen, cellen, enz, zich niet meer vernieuwen...tot brein en hart stil vallen.

[Wil.]

Het gaat er zeker om dat er een mogelijkheid tot voortplanting is. Mensen die besluiten kinderloos te blijven of dieren die geen nakomelingen hebben, zijn nochtans levende wezens.

Een watermolecule is niet levend. Er is geen metabolisme; er is geen mogelijkheid tot voortplanting. Idem voor metalen.

Levend = de kwaliteiten van leven in zich dragend.

[cappa]

Ik zocht naar het kernbegrip in de eerder lange definitie.
Voortplanting lijkt me ondergeschikt / eerder een gevolg van de mogelijkheid tot uitwisseling met de omgeving.
De uitwisselingsmogelijkheid is echter geenszins afhankelijk van voortplanting.

[socrates]

Ik zocht naar het kernbegrip in de eerder lange definitie.
Voortplanting lijkt me ondergeschikt / eerder een gevolg van de mogelijkheid tot uitwisseling met de omgeving.
De uitwisselingsmogelijkheid is echter geenszins afhankelijk van voortplanting.

Kernbegrip al gevonden ? Ik vind de "definitie" ook veel te lang om inderdaad bepalend te zij. De aangehaalde "definitie" beschrijft een aantal kenmerken en functies van leven maar bepaalt volgens mij niet exclusief wat leven dan wel IS. Ik herhaal dat ik perfect het woord "leven" in die beschrijving kan vervangen door het woord "boom" Is het leven dan een boom ? Voortplanting kan in elk geval geen determinerende factor zijn immers, impotente mannen en vrouwen in de post- menopauze zouden dan niet meer leven. Hierbij ontstaat dan de bedenking: bestaat er überhaupt zoiets als "leven" buiten een organisme dat er drager van is; zo ja wat is hèt dan en waar komt hèt vandaan ? Onbepaalde concepten definiëren door middel van andere onbepaalde concepten leidt tot vicieuze cirkels.
Is het fenomeen leven beperkt tot biologisch leven ?

[janx]

Het idee van doelloosheid komt enkel voort uit het onvermogen te willen en te kunnen begrijpen dat 'leven' iets anders is dan enkel de materie zelf te zien als het 'leven'.
Pas als men persoonlijk zelf iets heeft kunnen beleven' in het volle bewustzijn van het gevoel wat men is, dan kan men pas enig idee hebben aangaande het leven wat je bent. En als ik zo de diverse stukjes doorneem, dan ziet men enkel en alleen vanuit de materie en haar eigenschappen zonder te beseffen dat het 'leven' dit vanuit haar zelf heeft voortgebracht. En ook wij als mens, zijn daar een op zichzelf staande deeltje van. Je kunt het zien als de voortplanting van het 'Leven' zelf. En het doel daarvan is om de levensgraad, die mens is, vanuit het onbewuste naar een totaal bewustzijn te brengen die het dag bewustzijn middels ervaringen vanuit je, oorzaak en gevolg, je gevoel voed.
In één enkel leven is dat niet mogelijk daar zijn vele levens voor nodig waardoor de noodzaak aanwezig is om telkens stoffelijke (materiële ) lichamen te kunnen vormen als behuizing en als woning voor de levensgraad die je bent voorzien met al de benodigde sensoren om het materiele leven te kunnen waarnemen en daarin te kunnen creëren/scheppen al naar vermogen van het momentele bewustzijn. Dat is wat ik denk en deels weet. Zeker, als men hier nog niet aan toe is, dan zal deze zienswijze van mij, als onzin worden afgedaan. So be it.

[Vesselin]

Dag Janx!

Ik dacht al dat je de planeet verlaten had.

Jouw visie is mij zeer bekend, als voormalig student in de Indische filosofie.

Om daar enige betekenis te kunnen aan geven, moeten we natuurlijk bepalen wat het "zelf" is.

Als dat alleen maar een "verhaal" is, opgeslagen in het geheugen, en het geheugen is afhankelijk van de hersens, dan is het heel goed te begrijpen, binnen de materialistische visie, dat de fysieke dood het einde van dat "zelf" betekent.
En is de geschiedenis van een individu, dat evolueert van onbewustheid naar volkomen bewustheid, een vorm van "wishful thinking".

[socrates]

Het idee van doelloosheid komt enkel voort uit het onvermogen te willen en te kunnen begrijpen dat 'leven' iets anders is dan enkel de materie zelf te zien als het 'leven'.

Maar dat is eigenlijk de vraag: WAT is het leven dan wel !! ? Je zegt hier wat het leven NIET is, jouw definitie is dan "het is iets anders".

[janx]

Het idee van doelloosheid komt enkel voort uit het onvermogen te willen en te kunnen begrijpen dat 'leven' iets anders is dan enkel de materie zelf te zien als het 'leven'.

Maar dat is eigenlijk de vraag: WAT is het leven dan wel !! ? Je zegt hier wat het leven NIET is, jouw definitie is dan "het is iets anders".

'leven ' is die energie waaruit alles is ontstaan in stand houd en doet voortgaan. Dat is het. Aantoonbaar? hm... in zekere zin, kijk maar om je heen en in de spiegel.

[Wil.]

Het idee van doelloosheid komt enkel voort uit het onvermogen te willen en te kunnen begrijpen dat 'leven' iets anders is dan enkel de materie zelf te zien als het 'leven'.

Maar dat is eigenlijk de vraag: WAT is het leven dan wel !! ? Je zegt hier wat het leven NIET is, jouw definitie is dan "het is iets anders".

Je kan ook heel mooi afbakenen wat iets is, door al de rest uit te sluiten. Ipv een gele bal te tekenen op een blad, kan ik ook de ganse achtergrond zwart inkleuren. De plek die niet gekleurd werd, is de bal.

Leven is de bezigheid die je observeert wanneer een wezen beweegt, wanneer het een metabolisme heeft, zich voortplant enz.

Je kan ook de vraag stellen: wat is voetballen? Het is achter de bal aan lopen en hem in een doel trachten te trappen en daarbij rekening houden met afgesproken regels zoals buitenspel enz.

Ja, maar wat is voetballen, vraag jij dan opnieuw. Het is niet meer dan die bezigheid. Leven is ook die bezigheid die je vaststelt bij mensen, dieren, planten en virussen.

[janx]

Dag Janx!

Ik dacht al dat je de planeet verlaten had.

Jouw visie is mij zeer bekend, als voormalig student in de Indische filosofie.

Om daar enige betekenis te kunnen aan geven, moeten we natuurlijk bepalen wat het "zelf" is.

Als dat alleen maar een "verhaal" is, opgeslagen in het geheugen, en het geheugen is afhankelijk van de hersens, dan is het heel goed te begrijpen, binnen de materialistische visie, dat de fysieke dood het einde van dat "zelf" betekent.
En is de geschiedenis van een individu, dat evolueert van onbewustheid naar volkomen bewustheid, een vorm van "wishful thinking".

Hi, ik ben er nog Vesselin, met best wel een woelige tijd achter de rug met momenteel veel bezigheden die mij van de computer weg houden. En dat betekend dat ik in het leven sta en er aan deelneem.
"wishful thinking", is en wordt gedaan als men het niet bezit of heeft.
En het weten is een bezit verkregen door het ervaren van, en niet door het lezen zelf, van wat dan ook. Het lezen van is geen ervaring, meer het aanhoren of zien middels geschift vastlegging van gedachten en gevoelens van de ander. Door het zelf te beleven en/of uit te voeren kan het pas een bezit zijn waarmee je bewust kan omgaan. Ik hang geen enkele religie of stroming aan, Ik probeer mijn persoonlijk bezit te verwoorden naar de ander. Kan alleen vertellen en geen belevingservaring naar de ander overbrengen die ik zelf heb doorgaan.
Het geheugen zelf is een gevoelsbezit van de mens die deze kan verwoorden via zijn hersenmassa naar de materiële wereld waar wij ons in bevinden. Verstoringen in de hersenmassa geeft beperkingen om je bezit aan gevoelens te kunnen verwoorden naar de ander naast het persoonlijke bewustzijns bezit verkregen door de opgedane en verwerkte levens ervaringen.
Tot zover maar weer mijn inbreng in deze.

[Vesselin]

Leuk je weer te horen!
Toch niet weer met piano's aan het sleuren?...

Ik twijfel er niet aan dat jij oprecht bent.

Als je "weet", zoals je zegt, hoef je over bepaalde dingen niet te speculeren. Maar het aan een ander overbrengen kun je inderdaad niet!

[socrates]

Leven is de bezigheid die je observeert wanneer een wezen beweegt, wanneer het een metabolisme heeft, zich voortplant enz.

Leven wordt hierbij dus herleid tot datgene dat men kan waarnemen in hoofde van een wezen.
Mag ik daaruit concluderen dat leven dus enkel bestaat in hoofde van wezens met genoemde eigenschappen. Als bv. een botsing van de aarde met een andere planeet, alle bestaande wezens vernietigt, is er daarna bijgevolg dus geen leven meer op deze planeet.
Tenware datgene wat Janx "het gevoel" noemt; dat zou dan misschien in dat geval toch nog voortbestaan.

[Wil.]

Na die botsing gaat er heel wat leven vernietigd zijn, maar bacteriën zijn taaie beestjes. Als ook die zouden uitgeschakeld zijn, dan is er geen leven meer.

Laat ons radicaler stellen dat over 4 a 5 miljard jaar, wanneer de uitgezette zon alles en iedereen reduceert tot zwartgeblakerde toast, er inderdaad geen leven meer op deze aarde is. Ergens anders mogelijk nog wel.


Zou die vaststelling dan niet inhouden dat het leven eigenlijk doelloos is? Ik denk het wel. Zeker als je de totaliteit van alle leven beschouwt. Maar zinvol kan het zeker en vast nog wel zijn.

[janx]

Waarom zou er een botsing in het verschiet kunnen liggen ? De wetenschap weet veel van materie eigenschappen maar weinig tot niets van hetgeen wat alles heeft doen ontstaan, instandhoud en doet voortgaan.
Leven is een energie, en wel een zeer intelligente, niets is of kan daar boven uitstijgen. Dat de mens nu ook over een zekere mate van intelligentie beschikt komt enkel voort uit het feit dat de mens, zeg levensgraad en/of deeltje zelfstandige levensenergie, vanuit dat alles omvattende levensenergie zelf is en blijft. Maar zelf dit begrip heeft maar bij weinig erkenning waardoor inzichten ontbreken en men enkel zich blind staart op de materie zelf om het geheim van het leven te zoeken wat onmogelijk is.
De aarde, en de vele andere hemellichamen, zijn enkel ten dienste voor het leven en nodig voor het evolutieproces in de materie omgeving om het zelfstandig deeltje levensenergie, de mens, te kunnen doen evolueren naar het hogere bewustzijn. Dat velen dit nog niet kunnen bevatten geeft al aan hoe ver het met die bewustzijn is gesteld, wat gezien de momentele plaats in die totale evolutieweg van vele miljoenen tijdperken te begrijpen is. Niet dat ik alles kan bevatten maar wel in grote lijnen dit weet, hoe raar dit ook kan overkomen als je dit leest.
De materie zelf is eindig dat is waar maar dan pas, als het laatste deeltje levensenergie de aarde zal hebben verlaten. Immers indien ook maar één enkel deeltje levensenergie zou kunnen worden vernietigd, dan is dat een zelfvernietiging van het alles omvattende levensenergie zelf wat niet mogelijk is omdat het zichzelf zal vernietigd wat onmogelijk is.
Dus weg met het doemdenken, gewoon je leven leiden en accepteer wat op je levenspad komt en doe daar wat mee naar eigen keuze en mogelijkheid, dat is wat je maakt die je bent. Een steeds meer bewust wordende deeltje levensenergie, wat het doel is van je gegeven zelfstandigheid. En je bent al vele tijdperken hiermee bezig of je dit kan aanvaarden of gaat afdoen als onzin maakt voor mij niets uit. Enkel voor je zelf heeft het een gevolg.

[Wil.]

Over een 4 a 5 miljard jaar zwelt de zon op tot een rode reus. De oppervlakte van de zon komt dan tot de baan van de aarde. De temperatuur zal dan hier op aarde oplopen tot zo'n 5.000 graden.

Blijft de levensenergie dan aanwezig?