Gedichten van Claire Vanfleteren [2]

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.

mira
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 15 aug 2004, 18:22
Locatie: Het Vlakke Land bij de Noordzee

09 jul 2016, 23:52

Geplaatst: Za 09 Jul 2016, 9:32

De toekomst

De mijne kan z’n voorligger al volgen
zonder dat ik zelf gas moet geven.
Wanneer de bestuurder voor mij plots remt
zal de mijne nooit zijn bumper kussen.
Handig zo’n zelf parkerende auto.
Technisch gezien is onze rol van chauffeur
bijna aan het einde van zijn Latijn.

Ooit moest je je voertuig nog voederen.
De manen kammen
en de hoeven verzorgen.
Vandaag kun je opnieuw praten, niet
tegen je paard maar tegen het stalen ros
Auto genaamd.

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Do 07 Jul 2016, 19:12

Heroes

Voor velen waren ze een held
en lieten hun heldenstatus welgevallen.
Het waren zelden sympathieke mensen.
Ze hadden merkwaardige dingen verwezenlijkt,
maar als mens scheerden ze geen hoge toppen.

De Grieken hadden dit al vroeg begrepen.
Hun goden hadden uitzonderlijke talenten
maar ook zeer grote gebreken.
Het waren uitvergrote mensen met gaven
en driften, ze ruziën, zijn jaloers en wraakzuchtig,
tarten het noodlot en worden erdoor ingehaald.

Wie mij het dichtst lijkt te komen als held
Is Nelson Mandela.
De wijze waarop hij zijn land
de verzoening tot stand bracht
na het einde van de apartheid.
Een indrukwekkende man
die een grote sereniteit uitstraalde.

De heldenwereld van historische figuren
ligt in gruzelementen op de vloer van de tijd.
Zo zong David Bowie
They are heroes, just for one day.

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Wo 06 Jul 2016, 9:03

De zelfrijdende auto

Alleen nog enkele kleine mankementen
wat aangepaste verzekeringselementen
en we zijn klaar om nooit nog een voetganger omver te rijden.
Om elk euvel op de straat te mijden.
Hij knalt nooit nog ergens tegen op
alleen van een oude auto krijgt hij nog op zijn kop.
Ik bekijk het met gemengde gevoelens.
Ik wil natuurlijk geen ongevallen meemaken
of dat een boom mijn karretje in twee kan kraken.
Ik heb het leven veel te lief,
daarom mag mijn auto het van mij overnemen.
Kom ik zelfs goed thuis met een glaasje op.
Maar, ik hou er toch noch altijd van
zelf te rijden, eens lekker optrekken na een rood licht,
of cruisen in slow motion langs veldweggetjes
op een kalme zondag morgen
terwijl de zon opkomt
met goud in haar mond.
Zalig!

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Di 05 Jul 2016, 11:35

Nieuwe regering

Wat een kijkcijfers, ze piekten die K 3 tjes,
net zoals het de Rode duivels nu is vergaan.
Dit is echt entertainment, geen politiek.
We hebben onze stem laten horen,
De wat oudere meisjes gepast uitgewuifd.
De drie nieuwe met grote trom binnen gehaald.

Erg democratisch, als je het mij vraagt.
Televoting is uiteraard niet heiligmakend,
maar dat zijn verkiezingen eigenlijk ook niet.
Misschien een tv show met regering zoekt regering.

Zou het resultaat flauwe kul zijn
of zou het beter meevallen, dan verwacht.
Even een voorstel moeten doen,
Show gepresenteerd door Premier Michel.

Niemand buiten de contreien, dat mag niet,
alleen een landgenoot kan dat en die moet
hartstikke zwijgen over zaken van staatsbelang.
Waar wachten we nog op?

Ik stem voor!

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Ma 04 Jul 2016, 16:26

Romantiek

Is romantiek overschat?
Twee mensen kennen elkaar van haar noch pluim.
Wetenschappers hebben beslist,
ze passen bij elkaar.

Het klinkt misdadig en immoreel.
Niets zo mooi toch een klassieke, schuchtere paringsdans?
Is het niet op de speelplaats, op kantoor, op de bus
of misschien in de sportclub.

Relatiedeskundigen zeggen
romantiek wordt overschat.
Of mensen bij elkaar passen heeft veel meer met
feiten, cijfers en wetenschap te maken.

Huwelijken worden bij ons al eeuwenlang
gekoppeld aan flirten, poëzie, rozen,
geheime afspraakjes in een klein café,
of achter het hoekje waar juist dat ene boompje staat!

Geef mij maar het laatste.

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Di 05 Jul 2016, 11:35

Nieuwe regering

Wat een kijkcijfers, ze piekten die K 3 tjes,
net zoals het de Rode duivels nu is vergaan.
Dit is echt entertainment, geen politiek.
We hebben onze stem laten horen,
De wat oudere meisjes gepast uitgewuifd.
De drie nieuwe met grote trom binnen gehaald.

Erg democratisch, als je het mij vraagt.
Televoting is uiteraard niet heiligmakend,
maar dat zijn verkiezingen eigenlijk ook niet.
Misschien een tv show met regering zoekt regering.

Zou het resultaat flauwe kul zijn
of zou het beter meevallen, dan verwacht.
Even een voorstel moeten doen,
Show gepresenteerd door Premier Michel.

Niemand buiten de contreien, dat mag niet,
alleen een landgenoot kan dat en die moet
hartstikke zwijgen over zaken van staatsbelang.
Waar wachten we nog op?

Ik stem voor!

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Za 02 Jul 2016, 18:27

Open en bloot

Jongeren beginnen steeds later aan seks.
Ze starten niet meer voor hun vijftiende.
Zelfs wachten ze tot hun achttiende, of ouder.
Ze worden allemaal laatbloeiers.

Dertien is de leeftijd waarop jongeren fantaseren.
Niet verwonderlijk in een wereld waar seks
alom vertegenwoordigd is, op TV, internet
radio en sociale media.

Juist door die openheid tegenover hun ouders,
vrienden wachten ze langer dan vroeger.
De dingen zijn bespreekbaar
hoef je niet stiekem uit te proberen.

Jongeren wachten langer op de ware,
waar ze zich goed bij voelen en respect krijgen.
Zo gaan ouders ook hun schroom verleggen.
Het worden best moderne ouders.

Onze oogkleppen vallen af en ik vind dat slim.
Beter open en bloot met hen praten,
dan dat ze het veel te vroeg proberen en gekwetst raken.
Dat wil geen enkele ouder.

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Za 02 Jul 2016, 14:01

Onze kroost

Hebben de ouders een lievelingskind?
Bekijk even geen kinderen, maar de poezen.
Ik zei nog, dat de ene liever was dan de andere.
De deugniet had in mijn grote teen gebeten
terwijl de andere het oogluikend toeliet.
Dat was misschien lief bedoeld,
hij heeft niet doorgebeten.
Hij zocht een klein beetje meer aandacht
dan zijn zus.
Want dat één van de poezen liever zou zijn
dan de andere is onbespreekbaar.
Ze zijn gewoon alle twee anders.
Ze hebben een totaal ander karakter,
ook al zijn het broer en zus.
Als het bij de poezen al taboe is,
hoeveel mensen liggen dan niet in de knoop
met hun partner en met zichzelf,
wanneer het gaat over favoritisme binnen
hun eigen kroost!

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Vr 01 Jul 2016, 19:42

Mars

Marsmannetjes waren verzinsels
vanop tekentafels,
maar nu is er een sprankeltje hoop,
letterlijk.

Zo weten we dat wij mensen water nodig hebben,
een noodzakelijke voorwaarde
voor elke vorm van leven.
De NASA heeft nu water gevonden op de rode planeet.

Vandaar mijn zotte gedachten
en knotsgekke verlangen om snel eens
naar Mars te vliegen en wat sympathiseren
met de lokale bevolking.

Misschien een plaatselijke pint te drinken
als ze bier hebben natuurlijk,
Want dat kletst toch een stuk gezelliger
dan bij een glaasje water uit eigen bron.

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Do 30 Jun 2016, 9:58

Waterellende

Tot hun knieën stonden ze in het wassende sop.
Zwembad in de kelder.
Zwembad in de woonkamer.
Zwembad in de keuken.
Niet van de luxe, maar van pure ellende.
De civiele bescherming bleef onvermoeid
zandzakjes aandragen.
Nauwelijks zoden aan de dijk.
Het was waden door het slijk.
Het klimaat wordt warmer
De lucht houdt meer water vast
dus heviger regenval, simpel samengevat.
Water zoekt altijd zijn weg.
De ondoordringbare ondergrond
dwingt het water de huizen in.
Deze mensen ondergaan een regelrechte nachtmerrie.
Ja, de natuur is de natuur,
maar die krijgt vandaag geen kansen meer
om de nog open vlakten binnen te dringen.
Geen hoop op beterschap,
zolang we beton blijven storten.

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Wo 29 Jun 2016, 20:11

De panda

Een ongelooflijk straf beeld
blijft kleven op je netvlies.
Het gaat de media rond,
Iedereen juicht met een glimlach
In de grijze ochtendstond.
Een lichtroze worstje
nauwelijks ogen,
bloot als een wormpje
met knobbels van pootjes
spartelend in het ijle.
Een kleine panda zag het levenslicht.
Niet gemakkelijk, want panda’s
zijn maar drie dagen per jaar loops.
Pandaatjes die geboren worden in een dierentuin
blijft in Europa uniek.
Dat kleine hoopje panda geeft weer hoop
Met dat belofte volle roze velletje,
wordt het hopelijk een rots in de branding
de komende maanden en jaren.

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Zo 28 Jun 2015, 17:54


De eclips

Ik stond buiten met mijn brilletje op,
ze hadden het fenomeen uitgelegd,
het stond in mijn agenda,
de wolken mochten voor mij wegblijven.

Bij heldere hemel zou ik van een
spektakel kunnen genieten.
Zeker niet te missen.

Ooit was het anders.
Toen deed de maan het ook af en toe,
de medicijnmannen noemden het taboe.
Offers moesten komen, een dier of mens
om wie of wat die op dat moment
nu ontstemd was te plezieren.

Geen weermannen of kalenders
waar het in het breed werd uitgelegd.
die mensen moeten schrik gehad hebben,
dramatisch op een wolkenloze dag.
De maan zien voor de zon schuiven.
hun licht afnemen en hen
In het duistere van de nacht hullen.

Ze moeten gedacht hebben,
dat het einde nabij was, of nog erger
dat de hemel de aarde zou verpletteren.

Het is goed om in de tijd van nu te leven,
zodat we weten waar we aan toe zijn.
Niet zoals vroeger, de angst voor het vuur
van de bliksemschichten,
voor de aarde die zou stil kunnen staan
en niet meer rond de zon zou draaien.

Een iets hoop ik nu terwijl ik schrijf,
dat het wolkendek dat zich hier opstapelt
toch een stukje opheldering zal geven,
zodat ik met mijn brilletje en open mond,
het wonder van de natuur kan beleven.

Claire Vanfleteren ©

* * *

Geplaatst: Wo 13 Jan 2016, 17:00

David Bowie

Op zijn laatste plaat zal hij het antwoord
nooit kennen op zijn glorieuze vraag!
Hij heeft daar ongetwijfeld vrede mee.

In zijn leven was hij ongrijpbaar.
Excentriek en onvoorspelbaar.
In zijn metamorfoses liep je verloren,
bij zijn teksten raakte je de weg kwijt.

Bowie mikte op het hoofd.
Met let’s dance op de benen,
maar nooit op het hart.
Weinig was uit het leven gegrepen.

Het herkenbare liet hij over aan anderen.
Hij was geen handelaar in troost en tranen.
Werkte niet op het sentiment.
Toch raakte hij de juiste snaar, zonder ze te zoeken.

Hoe kon hij bij zijn overlijden,
mensen tot tranen bewegen.
Net of ze een soulmate verloren hadden
een virtuele vriend.


Claire Vanfleteren ©
Laatst gewijzigd door mira op 30 okt 2018, 11:47, 1 keer totaal gewijzigd.
clairev

11 jul 2016, 11:51

De liefde voor elkaar


Verknocht aan het verleden
Verkocht aan het heden
Verliefd op de toekomst

Liefde en leed
In harmonie gekleed
Lachen en verdriet
Samen aan een geniet

Storm en wind
Zijn als een blij kind
Twijfel en ongemak
Zit in een keurslijf, te strak

Wij zijn één geworden
In mening en gedachten
Verstrengeld als wortels
In de onuitputtelijke aarde

Ons leven is een ketting
Met aaneengeregen parels
Wit, grijs, zwart
Ons huwelijk blijft iets apart.

Claire Vanfleteren ©

Claudio
Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
Locatie: Sint Niklaas

23 aug 2016, 20:00

Ik begrijp niet waarom jij zo weinig reacties krijgt op jouw zo mooie gedichten ! Jouw werk verdient veel meer erkenning, ik ben in ieder geval al een vurige fan !


Claudio
clairev

25 aug 2016, 17:59

Helden van onze tijd

Onze tijd kent ook helden?
Niet langer diegenen waarvoor standbeelden
worden opgericht,
die door de volgende generatie worden neergehaald.
De vele naamlozen die het oorlogsleed
trachten te verzachten.
Die ouderen en zieken verzorgen,
vluchtelingen redden en een sprankeltje hoop brengen,
In de troosteloosheid van het bestaan.
Hun leven riskeren voor onze veiligheid en samenleving.
Naar hen gaat nu mijn gedachte.

Claire Vanfleteren ©
clairev

25 aug 2016, 18:01

Heroes

Voor velen waren ze een held
en lieten hun heldenstatus welgevallen.
Het waren zelden sympathieke mensen.
Ze hadden merkwaardige dingen verwezenlijkt,
maar als mens scheerden ze geen hoge toppen.

De Grieken hadden dit al vroeg begrepen.
Hun goden hadden uitzonderlijke talenten
maar ook zeer grote gebreken.
Het waren uitvergrote mensen met gaven
en driften, ze ruziën, zijn jaloers en wraakzuchtig,
tarten het noodlot en worden erdoor ingehaald.

Wie mij het dichtst lijkt te komen als held
Is Nelson Mandela.
De wijze waarop hij zijn land
de verzoening tot stand bracht
na het einde van de apartheid.
Een indrukwekkende man
die een grote sereniteit uitstraalde.

De heldenwereld van historische figuren
ligt in gruzelementen op de vloer van de tijd.
Zo zong David Bowie
They are heroes, just for one day.

Claire Vanfleteren ©

mira
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 15 aug 2004, 18:22
Locatie: Het Vlakke Land bij de Noordzee

29 nov 2016, 21:27

Geplaatst door clairev: Di 29 Nov 2016, 11:42 Onderwerp: wolkenkunst

Wolkenkunst

Storm op komst.
De lucht werd geschilderd
met de meest intense kleuren
die de goddelijke kunstenaar op zijn palet durft te mengen.

Het was donkerblauw en pikzwart.
Dreigend grauwgrijs een kleur apart.
Wit in alle mogelijke tinten in die eindeloze lucht.
Ik keek ernaar en slaakte een zucht.

Door de inval van het licht waren de bomen
fluorescerend geel of wijnrood
Dreigend als de dood.
Bruin met oker wel honderd soorten.

Ik was overdonderd door het landschap,
die zoveel verscheidenheid bracht.

Claire Vanfleteren ©

mira
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 15 aug 2004, 18:22
Locatie: Het Vlakke Land bij de Noordzee

29 nov 2016, 21:33

Geplaatst door clairev: Di 29 Nov 2016, 19:38 Onderwerp: luchtschilderijen

Luchtschilderijen

Het moet in de genen zitten,
Het heeft altijd in mij gesluimerd,
want ik ben een krak in wolken lezen.

Ik kon als kind terwijl ik naar de wolken keek
alles voorbij zien waaien
van mystieke figuren, landkaarten, dieren
en natuurlijk die eeuwige lachende gezichten.
Ik kon zo mijn potlood nemen en de contouren
op mijn blad weergeven.
Verrassend was wat ik toverde.

Anderen zagen dan weer stapelwolken
schapenwolken, sluimerwolken.
Maar ik zag dus poëzie.
Het is een boeiende bezigheid,
terwijl je wandelend een lang traject moet afleggen.
Het is een leuke hobby en het kost niks.

Claire Vanfleteren ©

mira
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 15 aug 2004, 18:22
Locatie: Het Vlakke Land bij de Noordzee

02 dec 2016, 12:52

Geplaatst door clairev : Wo 30 Nov 2016, 19:38 Onderwerp: winter

Winter

De winterbanden liggen intussen alweer op.
De griepprik werd vakkundig in mijn arm geplant.
De terrasmeubelen zijn verleden tijd.
Ondertussen is het uur ook weer teruggedraaid.

Zowel de veldrit-als het wildseizoen zijn
aan de grote opmars bezig.
Als de Chrysanten de wapenstilstand hebben overleefd,
zal er vast en zeker een hoogbejaard persoon weer aanmeren,
met zijn stoomboot uit Spanje.

We kunnen dan marsepeinen wortelen eten
zo zal het herwonnen wintervet ons weer beschermen.
We zullen de aarde misschien kunnen laten afkoelen
met barkoude winterdagen.

Ik ben er klaar voor en u ook?

Claire Vanfleteren ©

mira
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 15 aug 2004, 18:22
Locatie: Het Vlakke Land bij de Noordzee

02 dec 2016, 12:54

Geplaatst door clairev: Wo 30 Nov 2016, 11:32 Onderwerp: mensen lezen

Mensen lezen

Op een terrasje zit ik op mijn gemak
Mensjes te kijken noem je dat.
Ik zie hen stappen gedrapeerd in een veel te groot kleed,
een hoed die helemaal niet past.
Sandalen van over 100 jaar,
met van die riempjes aan elkaar.
Maar de gezichten dat is iets apart.

Ik heb al vele bekenden tegenkomen
Een oud leraar die nu wel 120 jaar zou zijn.
Zelf zag ik onze koning handtassen verkopen
en Mathilde ondergoed.
Eerst tweemaal kijken en dan moet
Ik aan mezelf bekennen, dat ik weer iemand zag
dat er helemaal niet was.

Waar veel volk is, vlei ik me graag neer.
Verschiet mij een hoedje van een heer.
Ik laat me niet foppen deze keer
maar er staat te veel volk rond hem?

Inderdaad Johnny Voners was ook in Gent.

Claire Vanfleteren ©
clairev

31 dec 2016, 18:41

Een jaar

Het jaar is vergaan
met maanden en dagen.
Niets is er nog over,
het vooruitzicht is somber,
met aanslagen en moord in de zeilen,
niet strak genoeg
om door de golven van ellende te varen.
De maanden zagen rood van bloed.
De dagen werden nachtmerries.
Misschien zal het nieuwe jaar het halen
als de zeilen de vrede kunnen torsen.
Is er licht op het vaste land
zodat we met maanden en dagen kunnen aanleggen
aan een veilige kade.

Claire Vanfleteren ©
clairev

07 jan 2017, 10:54

Wolkenkrabbers

Just the sky is the limit
Ze rijken niet tot aan de hemel
maar steken boven de wolken uit.
De statige kantoorgebouwen.
Ze zijn verheven.
Het moet hoog zijn.
De kracht en sterkte van hoogte moet erin schuilen.
Ze staan daar trots van vervoering
In al hun glorie.
Ze moeten kunnen trots zijn,
op hun eerzuchtig gebouw,
dat oprijst in pure vervoering
en dat van top tot teen een eenheid vormt
zonder een enkele afwijkende lijn.

Claire Vanfleteren ©
clairev

10 jan 2017, 18:32

Eerste communie

Kind van mij
Ik droeg je in mijn schoot
tot je het daglicht mocht aanschouwen.
Mijn hartslag was het symbool
van onze verbondenheid.
Ik liet je dopen met het water
zo helder als de puurheid van je zieltje.
Kind van mij
Je bent zeven jaar geworden
en krijg je voor de eerste keer
van Hem een stukje brood.
Nooit vergeet je nog die dag
omringt met vreugde en tederheid.
De deur van het leven staat open
waar jij nu stilaan gaat lopen.
Een weg met een mooi begin
maar nog zo onbekend.
Kind van mij
het wordt een kering in je leven
om vanaf nu mooie dingen te beleven.

Claire Vanfleteren ©
clairev

18 jan 2017, 10:28

Vriendschap

Je koestert iemand voor zijn persoon,
zijn openheid, zijn oprechtheid.
Je betrapt hem op geen leugens
vertrouwt hem met je ogen toe.
Je had het niet verwacht
ook maar aan gedacht,
dat je aan de kant werd gezet.
Uw hart en voornemens worden geplet.
Vriendschap is licht als een veer
met een punt zo hart als een speer.
Je wordt doorboord met verdriet
er is niemand die het ziet.
Het is nu verleden tijd.
Wat achter blijft is spijt.
Je zag het niet aankomen.
Nu ben je verdwaald in je dromen.

Claire Vanfleteren ©
clairev

27 feb 2017, 10:19

In de krant las ik dat een mevrouw stierf en kort daarna haar man, als de liefde groot is, kan de een zonder de andere niet!




Liefde tot de dood

Zij wilde een schijfje van zijn geheugen,
hij wilde best een oog van haar.
In hun slijtage waren ze complementair.
In de liefde, mekaars spiegelbeeld.

Zij bleven in leven voor elkaar.
Zij werd ziek en zei tegen haar schat:
“Man wat word ik hier verwend”.
Haar glimlach nog zo mooi,
haar wang zo zacht als bij die eerste kus.

Een paar uur later gleed ze weg.
Hij schudde zijn hoofd
Blijven leven voor elkaar
werd nu heel nijpend niet meer waar.

Claire Vanfleteren ©
clairev

27 feb 2017, 10:22

Een uur eerder

Sluimerend dooft het licht van de dag,
maakt plaats voor de nacht.
Als een dekbed strekt de avondschemering
zich uit over het eens zo klare landschap.

De geluiden buiten doven,
stilte maakt zijn intocht.
Nu en dan verdrongen door geluid,
Een auto die over de stenen dondert.

De haan, altijd de eerste als alarmklok,
heeft zijn stem te slapen gelegd.
Ook voor hem is de avondklok ingesteld.
Hij slaapt zijn roes uit tot vroeg in de morgen.

Zal hij zich ook aanpassen aan één uur vroeger kraaien.
Ik denk het niet, want hij is altijd mee met het ochtendritueel
zijn kraaiende roep aan het oefenen,
om antwoord te krijgen van zijn soortgenoten.

Onze biologische klok doet ons ontwaken
als gevolg van een ritmische gewaarwording.
Maar nu wordt die klok overhoop gehaald,
want morgen moet zij één uur eerder haar dag aankondigen.

Wij volwassenen hebben het moeilijk om ons aan te passen,
wat met onze baby’s en kleine kinderen.
Ik smeek alles te laten zoals het is,
wat hebben wij daaraan?

Een houten kop door te weinig slaap,
humeurig door de dag ploeteren.
Wanneer zijn we het gewoon,
niet moeilijk, na een week of zo.

Claire Vanfleteren ©