Kankerpatiënte verliest ontslagvergoeding
-
dejules
Kankerpatiënte verliest ontslagvergoeding omdat ze geen outplacement volgt
Een terminale kankerpatiënte krijgt geen volledige ontslagvergoeding omdat ze outplacement zou moeten volgen, en dat terwijl ze door haar ziekte aan haar bed is gekluisterd. Dat meldt de Antwerpse regionale zender ATV, die het over een absurde situatie heeft.
Karine Bastens (52) uit Emblem (Ranst) lijdt al jaren aan kanker. Het bedrijf waar ze werkte heeft de boeken neergelegd. Omdat ze ouder dan 45 is en haar job heeft verloren, moet ze zich laten begeleiden in de zoektocht naar een nieuwe job, het zogenoemde 'outplacement'.
De verzwakte Karine kon uiteraard niet op gesprek komen, waardoor ze een maand van haar ontslagvergoeding moest laten vallen. Haar oncoloog stelde een verklaring op waarin ze arbeidsongeschikt werd verklaard, wat door de RVA werd goedgekeurd. Voor outplacement gold dit blijkbaar niet. Door lacunes in de wet vallen mensen als Karine klaarblijkelijk uit de boot.
De terminale kankerpatiënte en haar echtgenoot willen dat de wetgeving rond outplacement wordt aangepast, ook al is de kans groot dat ze dit niet meer zal meemaken.
http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnenland ... olgt.dhtml
Dit is het Vlaanderen dat de vastbenoemden van de N-VA voor Vlaanderen in petto hebben!!
Een terminale kankerpatiënte krijgt geen volledige ontslagvergoeding omdat ze outplacement zou moeten volgen, en dat terwijl ze door haar ziekte aan haar bed is gekluisterd. Dat meldt de Antwerpse regionale zender ATV, die het over een absurde situatie heeft.
Karine Bastens (52) uit Emblem (Ranst) lijdt al jaren aan kanker. Het bedrijf waar ze werkte heeft de boeken neergelegd. Omdat ze ouder dan 45 is en haar job heeft verloren, moet ze zich laten begeleiden in de zoektocht naar een nieuwe job, het zogenoemde 'outplacement'.
De verzwakte Karine kon uiteraard niet op gesprek komen, waardoor ze een maand van haar ontslagvergoeding moest laten vallen. Haar oncoloog stelde een verklaring op waarin ze arbeidsongeschikt werd verklaard, wat door de RVA werd goedgekeurd. Voor outplacement gold dit blijkbaar niet. Door lacunes in de wet vallen mensen als Karine klaarblijkelijk uit de boot.
De terminale kankerpatiënte en haar echtgenoot willen dat de wetgeving rond outplacement wordt aangepast, ook al is de kans groot dat ze dit niet meer zal meemaken.
http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnenland ... olgt.dhtml
Dit is het Vlaanderen dat de vastbenoemden van de N-VA voor Vlaanderen in petto hebben!!
-
dejules
Als het aan de N-VA ligt, zal je als langdurig zieke een paar uren of dagen kunnen werken met behoud van je uitkering, in een nieuw stelsel van zogenoemde arbeidsintegratiejobs.miel schreef:Veel sterkte aan de mevrouw en haar gezin.
Dejules, dit is er ver over.
Op de kap van een kankerpatiënten de kans grijpen om een partij te jennen. Foei !
https://www.n-va.be/nieuws/arbeidsinteg ... rig-zieken
-
dejules
Ziek en werken tot de dood en werkloos dan huis verkopen.miel schreef: Dejules, dit is er ver over.
Miel, U bent statutair?
Vervroegd gepensioneerd vanaf 50 jaar?
N-VA-lidkaart?
-
Ice
De schande en gewetenloosheid van de lijkenpikkers in brussel vėr voorbij.
De block en consoorten sméken om een pak slaag!
De block en consoorten sméken om een pak slaag!
-
dejules
Karine (52) uit Emblem is kankerpatiënte. Het bedrijf waar ze werkte sluit. Ze moet vier weken ontslagvergoeding inleveren omdat ze outplacement zou moeten volgen, onder meer voor sollicitatietraining. Maar Karine is terminaal.
Eigenlijk zijn Karine Bastens en haar man Gert uit Emblem (Ranst) niet de personen die naar de krant stappen om iets aan te klagen, zeggen ze zelf bijna verontschuldigend. Maar Karines jongere broer was erg verontwaardigd toen hij de maatregel vernam en stuurde een mail.
“Ik begrijp hem wel, bij mij wringt het ook. Mijn rechtvaardigheidsgevoel zegt dat dit niet klopt”, vertelt Gert. “Pas op: wij maken niemand een verwijt. Noch Karines ex-werkgever, noch de RVA of dat outplacementbureau. Ik ben naar de vakbond gegaan. Die zegt dat de wet gewoon wordt toegepast. Toen de wet op outplacement werd gestemd, heeft de wetgever waarschijnlijk niet gedacht aan zwaar zieken zoals Karine en is er daarom nu een hiaat in de wetgeving.”
“Wij hopen dat de politici na onze getuigenis deze lacune aanpassen. Voor Karine zal het waarschijnlijk te laat zijn, maar misschien zijn anderen in een soortgelijke situatie erdoor geholpen. Karines ziekte heeft onze relatie niet kapot gekregen, maar sommige andere langdurig zieken komen wel alleen te staan. En dan maken vier weken extra ontslagvergoeding financieel een heel verschil.”
Van 14 jaar aan het werk
Foto: foto Joren De Weerdt
Karine was pas 14 jaar toen ze begon te werken bij een kartonnagebedrijf in Lier. “Ik heb er altijd graag gewerkt”, zegt ze. In 2003 – hun dochtertje was pas 2,5 – werd borstkanker geconstateerd bij Karine. “Een heel moeilijk jaar, maar ik ben genezen en heb nadien 8 jaar voltijds kunnen werken. Tot ik in 2011 opnieuw ziek werd. De kanker was teruggekomen. In 2012 begon ik opnieuw te werken, maar ik kreeg te veel pijn. Toen bleek dat er uitzaaiingen waren. Ik voelde meteen dat het anders was dan in 2003. Dit gevecht zou wel eens te zwaar kunnen worden.”
“Sindsdien ga ik van therapie naar therapie. De goeie en slechte dagen wisselen elkaar af, maar de laatste tijd zijn er niet veel goeie dagen meer. De oncoloog stelde voor om de behandelingen te stoppen, maar ik wil nog doorgaan. Daarom krijg ik opnieuw chemo. Een mens blijft hopen op een opflakkering, maar het wordt zwaarder en zwaarder.”
Fabriekssluiting
Karine krijgt al een tijdje een uitkering, maar ze werd nooit ontslagen. Dat gebeurde pas recent, omdat de fabriek sluit. Het gaat dus om een collectief ontslag. Haar werkgever is verplicht om aan alle 45-plussers outplacement aan te bieden ter ondersteuning bij de zoektocht naar een nieuwe job. Hij mag hiervoor vier weken verbrekingsvergoeding inhouden.
“Normaal heeft Karine met haar 37 dienstjaren recht op 140 dagen en 13 weken ontslagvergoeding, maar ze heeft maar 140 dagen en 9 weken gekregen, door die afhouding voor haar outplacement. De wetgever voorziet wel in enkele uitzonderingscategorieën, zoals 58-plussers en gehandicapten van een beschutte werkplaats. Maar voor zwaar zieken is er geen ontheffing van outplacement. De oncoloog heeft een bewijs bezorgd dat Karine niet in staat is om nog sollicitatietraining te volgen, laat staan om nog een nieuwe job te zoeken. Dat document hebben we afgegeven, maar volgens de vakbond is er niets aan te doen en is Karine die vier weken ontslagvergoeding sowieso kwijt voor haar heroriëntering op de arbeidsmarkt, ongeacht of ze palliatief is”, zegt Gert.
“Haar ex-werkgever heeft correct gehandeld, maar het is een hiaat in de wetgeving. Wij willen de aandacht vestigen op deze uitzonderlijke gevallen. Langdurig zieken die geen vooruitzicht hebben op beterschap, werden over het hoofd gezien.”
Karine knikt. “Ik zou veel liever gaan werken dan hier te zitten. Zo’n outplacement kan zeker interessant zijn. Maar ik ben er niets meer mee. Waarom moet ik dan een maand ontslagvergoeding, toch zo’n 2.000 euro bruto, laten vallen?”
Van kastje naar de muur
Het was gisteren niet gemakkelijk om iemand te vinden die commentaar wou geven. De verplichting om outplacement toe te kennen is een federale bevoegdheid, maar de organisatie zelf is regionaal. De RVA speelt de bal door naar Vlaams minister van Werk Philippe Muyters (N-VA), die ons doorverwijst naar de VDAB. De VDAB kaatst de bal door naar de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg, omdat het een juridische aangelegenheid betreft. Maar ook hier worden we niet veel wijzer.
Uiteindelijk is het Miet Deckers, woordvoerder van federaal minister van Werk Kris Peeters (CD&V), die toch de tijd neemt om enkele diensten te raadplegen. Maar ze vindt ook niets specifieks terug over outplacement in het geval van langdurig ernstig zieken zoals uitbehandelde kankerpatiënten die geen uitzicht op werk meer hebben.
“Deze mensen worden normaal ook bijna nooit ontslagen, omdat ze niet kunnen worden ontslagen. Ik kan onmogelijk een uitspraak doen over het dossier van Karine, omdat het ook belangrijk is om te zien in welk bedrijf ze werkte en onder welk stelsel en dergelijke. Ze mag ons altijd haar dossier bezorgen zodat we alles kunnen nakijken.”
Eigenlijk zijn Karine Bastens en haar man Gert uit Emblem (Ranst) niet de personen die naar de krant stappen om iets aan te klagen, zeggen ze zelf bijna verontschuldigend. Maar Karines jongere broer was erg verontwaardigd toen hij de maatregel vernam en stuurde een mail.
“Ik begrijp hem wel, bij mij wringt het ook. Mijn rechtvaardigheidsgevoel zegt dat dit niet klopt”, vertelt Gert. “Pas op: wij maken niemand een verwijt. Noch Karines ex-werkgever, noch de RVA of dat outplacementbureau. Ik ben naar de vakbond gegaan. Die zegt dat de wet gewoon wordt toegepast. Toen de wet op outplacement werd gestemd, heeft de wetgever waarschijnlijk niet gedacht aan zwaar zieken zoals Karine en is er daarom nu een hiaat in de wetgeving.”
“Wij hopen dat de politici na onze getuigenis deze lacune aanpassen. Voor Karine zal het waarschijnlijk te laat zijn, maar misschien zijn anderen in een soortgelijke situatie erdoor geholpen. Karines ziekte heeft onze relatie niet kapot gekregen, maar sommige andere langdurig zieken komen wel alleen te staan. En dan maken vier weken extra ontslagvergoeding financieel een heel verschil.”
Van 14 jaar aan het werk
Foto: foto Joren De Weerdt
Karine was pas 14 jaar toen ze begon te werken bij een kartonnagebedrijf in Lier. “Ik heb er altijd graag gewerkt”, zegt ze. In 2003 – hun dochtertje was pas 2,5 – werd borstkanker geconstateerd bij Karine. “Een heel moeilijk jaar, maar ik ben genezen en heb nadien 8 jaar voltijds kunnen werken. Tot ik in 2011 opnieuw ziek werd. De kanker was teruggekomen. In 2012 begon ik opnieuw te werken, maar ik kreeg te veel pijn. Toen bleek dat er uitzaaiingen waren. Ik voelde meteen dat het anders was dan in 2003. Dit gevecht zou wel eens te zwaar kunnen worden.”
“Sindsdien ga ik van therapie naar therapie. De goeie en slechte dagen wisselen elkaar af, maar de laatste tijd zijn er niet veel goeie dagen meer. De oncoloog stelde voor om de behandelingen te stoppen, maar ik wil nog doorgaan. Daarom krijg ik opnieuw chemo. Een mens blijft hopen op een opflakkering, maar het wordt zwaarder en zwaarder.”
Fabriekssluiting
Karine krijgt al een tijdje een uitkering, maar ze werd nooit ontslagen. Dat gebeurde pas recent, omdat de fabriek sluit. Het gaat dus om een collectief ontslag. Haar werkgever is verplicht om aan alle 45-plussers outplacement aan te bieden ter ondersteuning bij de zoektocht naar een nieuwe job. Hij mag hiervoor vier weken verbrekingsvergoeding inhouden.
“Normaal heeft Karine met haar 37 dienstjaren recht op 140 dagen en 13 weken ontslagvergoeding, maar ze heeft maar 140 dagen en 9 weken gekregen, door die afhouding voor haar outplacement. De wetgever voorziet wel in enkele uitzonderingscategorieën, zoals 58-plussers en gehandicapten van een beschutte werkplaats. Maar voor zwaar zieken is er geen ontheffing van outplacement. De oncoloog heeft een bewijs bezorgd dat Karine niet in staat is om nog sollicitatietraining te volgen, laat staan om nog een nieuwe job te zoeken. Dat document hebben we afgegeven, maar volgens de vakbond is er niets aan te doen en is Karine die vier weken ontslagvergoeding sowieso kwijt voor haar heroriëntering op de arbeidsmarkt, ongeacht of ze palliatief is”, zegt Gert.
“Haar ex-werkgever heeft correct gehandeld, maar het is een hiaat in de wetgeving. Wij willen de aandacht vestigen op deze uitzonderlijke gevallen. Langdurig zieken die geen vooruitzicht hebben op beterschap, werden over het hoofd gezien.”
Karine knikt. “Ik zou veel liever gaan werken dan hier te zitten. Zo’n outplacement kan zeker interessant zijn. Maar ik ben er niets meer mee. Waarom moet ik dan een maand ontslagvergoeding, toch zo’n 2.000 euro bruto, laten vallen?”
Van kastje naar de muur
Het was gisteren niet gemakkelijk om iemand te vinden die commentaar wou geven. De verplichting om outplacement toe te kennen is een federale bevoegdheid, maar de organisatie zelf is regionaal. De RVA speelt de bal door naar Vlaams minister van Werk Philippe Muyters (N-VA), die ons doorverwijst naar de VDAB. De VDAB kaatst de bal door naar de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg, omdat het een juridische aangelegenheid betreft. Maar ook hier worden we niet veel wijzer.
Uiteindelijk is het Miet Deckers, woordvoerder van federaal minister van Werk Kris Peeters (CD&V), die toch de tijd neemt om enkele diensten te raadplegen. Maar ze vindt ook niets specifieks terug over outplacement in het geval van langdurig ernstig zieken zoals uitbehandelde kankerpatiënten die geen uitzicht op werk meer hebben.
“Deze mensen worden normaal ook bijna nooit ontslagen, omdat ze niet kunnen worden ontslagen. Ik kan onmogelijk een uitspraak doen over het dossier van Karine, omdat het ook belangrijk is om te zien in welk bedrijf ze werkte en onder welk stelsel en dergelijke. Ze mag ons altijd haar dossier bezorgen zodat we alles kunnen nakijken.”
-
Gast
http://www.gva.be/cnt/dmf20170609_02917 ... ent-volgen
Een wet van september 2001 !!!
Wie zat er toen in de regering????
Een wet van september 2001 !!!
Wie zat er toen in de regering????
-
dejules
Misschien kan De Wever ook Vlaamse dementen laten werken in zijn Vlaamse Heilstaat :
Een pop-up restaurant in Tokio, Japan, heeft een heel speciale bediening. Ze zetten mensen met dementie aan het werk, waardoor je nooit echt zeker kan zijn van je bestelling.
Het kan zijn dat je iets anders voorgeschoteld kreeg dan wat je besteld had bij ‘The Restaurant of Order Mistakes’. Het pop-up restaurant stelt namelijk mensen met dementie aan het werk als obers.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170613 ... gn=seeding
Een pop-up restaurant in Tokio, Japan, heeft een heel speciale bediening. Ze zetten mensen met dementie aan het werk, waardoor je nooit echt zeker kan zijn van je bestelling.
Het kan zijn dat je iets anders voorgeschoteld kreeg dan wat je besteld had bij ‘The Restaurant of Order Mistakes’. Het pop-up restaurant stelt namelijk mensen met dementie aan het werk als obers.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170613 ... gn=seeding
-
dejules
Als gij mensen ziet werken, moet U dan kokhalzen of echt overgeven?Wil. schreef:Aha! Eindelijk weg van die pakjes...
-
Gast
Wat een belachelijke infantiele repliek.dejules schreef:Misschien kan De Wever ook Vlaamse dementen laten werken in zijn Vlaamse Heilstaat :
Een pop-up restaurant in Tokio, Japan, heeft een heel speciale bediening. Ze zetten mensen met dementie aan het werk, waardoor je nooit echt zeker kan zijn van je bestelling.
Het kan zijn dat je iets anders voorgeschoteld kreeg dan wat je besteld had bij ‘The Restaurant of Order Mistakes’. Het pop-up restaurant stelt namelijk mensen met dementie aan het werk als obers.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170613 ... gn=seeding
Wa voor ne zeiker zijde gij feitelijk gast.
Ga in de zandbak spelen.
-
dejules
petrol schreef:Wat een belachelijke infantiele repliek.
Wa voor ne zeiker zijde gij feitelijk gast.
Ga in de zandbak spelen.
"Denk aan een verpleegster die thuis zit met een burn-out, maar de kans krijgt om bij te springen in een kinderdagverblijf", zegt N-VA-Kamerlid Jan Spooren. "Of een lerares economie met een burn-out die een aantal uren de boekhouding mag doen bij een klein bedrijf."
Ge merkt onmiddellijk dat die N-VA zooi nooit een bedrijf van binnen zagen.
Niet weten hoe het bedrijfsleven werkt.
Geen notie hebben van economie.
DAT IS NIET HUN NATUURLIJK BIOTOOP!
-
Gast
Gij weet wel hoe een bedrijf en de economie werkt zeker??????????dejules schreef:petrol schreef:Wat een belachelijke infantiele repliek.
Wa voor ne zeiker zijde gij feitelijk gast.
Ga in de zandbak spelen.
"Denk aan een verpleegster die thuis zit met een burn-out, maar de kans krijgt om bij te springen in een kinderdagverblijf", zegt N-VA-Kamerlid Jan Spooren. "Of een lerares economie met een burn-out die een aantal uren de boekhouding mag doen bij een klein bedrijf."
Ge merkt onmiddellijk dat die N-VA zooi nooit een bedrijf van binnen zagen.
Niet weten hoe het bedrijfsleven werkt.
Geen notie hebben van economie.
DAT IS NIET HUN NATUURLIJK BIOTOOP!
Blageur !! Ge hebt nooit anders gedaan dan lege zakken recht gezet.
Als ze uw verstand in een vogeltje steken vliegt het achteruit.
-
dejules
Het is mijn natuurlijke biotoop.petrol schreef: Gij weet wel hoe een bedrijf en de economie werkt zeker?
En niet alleen het Belgisch bedrijfsleven maar ook 5 jaar het Nederlandse en 2 jaar het Duitse bedrijfsleven.