Over weglopende ouders
-
Cyper - Lid geworden op: 12 jun 2013, 23:17
- Locatie: Ieper
Een vriend van me ziet zich totaal onverwacht tot alleenstaande ouder gebombardeerd, omdat zijn vriendin met de noorderzon is verdwenen en hem met zijn twee kindjes (twee jaar en 9 maanden) heeft achtergelaten.
Ik hoor hem feitelijk niet klagen; want eerst is ze weggelopen mét de kindjes, en dàn was hij wanhopig, want hij is dol op die kindjes. Na enige -lange en angstige- weken stond ze daar echter opeens terug, dropte de babies bij hem, met maxicosi en pampers en al, en sedertdien is er van haar geen spoor meer te bekennen.
Hij was zo opgelucht om zijn kinderen terug te zien dat hij over het "verlies" van de vrouw -vermits de liefde door dat plotse wangedrag toch al serieus bekoeld was- gemakkelijk heen geraakt is; hij amuseert zich te pletter met zijn twee klein mannen, heeft het er druk mee, en heeft nog maar één vrees: dat ze ooit terugkomt en hen meepakt. Maar die kans is niet erg groot.
Om zeker te zijn over haar mogelijke blijvende 'rechten', vraag ik me in zijn plaats af, hoelang een ouder het "huisgezin" moet verlaten hebben om wettelijk alle rechten op de voogdij te verliezen? Ik meen me daarover iets te herinneren, maar ik weet niet of dat alleen geldt voor getrouwde echtelieden, of voor alle soorten van koppels.
En ook niet hoélang dat precies is, àls ik het me juist herinner. Zou er iemand hier iets meer over weten? Ik heb al wat gegoogled, maar ik kom altijd uit bij regels over overleden ouders, of zo.
Ik hoor hem feitelijk niet klagen; want eerst is ze weggelopen mét de kindjes, en dàn was hij wanhopig, want hij is dol op die kindjes. Na enige -lange en angstige- weken stond ze daar echter opeens terug, dropte de babies bij hem, met maxicosi en pampers en al, en sedertdien is er van haar geen spoor meer te bekennen.
Hij was zo opgelucht om zijn kinderen terug te zien dat hij over het "verlies" van de vrouw -vermits de liefde door dat plotse wangedrag toch al serieus bekoeld was- gemakkelijk heen geraakt is; hij amuseert zich te pletter met zijn twee klein mannen, heeft het er druk mee, en heeft nog maar één vrees: dat ze ooit terugkomt en hen meepakt. Maar die kans is niet erg groot.
Om zeker te zijn over haar mogelijke blijvende 'rechten', vraag ik me in zijn plaats af, hoelang een ouder het "huisgezin" moet verlaten hebben om wettelijk alle rechten op de voogdij te verliezen? Ik meen me daarover iets te herinneren, maar ik weet niet of dat alleen geldt voor getrouwde echtelieden, of voor alle soorten van koppels.
En ook niet hoélang dat precies is, àls ik het me juist herinner. Zou er iemand hier iets meer over weten? Ik heb al wat gegoogled, maar ik kom altijd uit bij regels over overleden ouders, of zo.
-
pastoor - Lid geworden op: 19 mar 2005, 21:55
- Locatie: Hoeselt, White House
Voor mij is hier het woord "voogdij" niet van toepassing.
Is het niet eerder "ontzetting ouderlijk gezag"?
http://www.elfri.be/juridische-informat ... bepalingen
Dan is er een exclusief ouderlijk gezag voor een partner.
Is het niet eerder "ontzetting ouderlijk gezag"?
http://www.elfri.be/juridische-informat ... bepalingen
Dan is er een exclusief ouderlijk gezag voor een partner.
Sudoku, wijntjes proeven, genieten.
-
Prima Vera - Lid geworden op: 25 mei 2012, 19:10
Vlgs mij is zijn eerste stap naar de politie om dit te melden. En van daaruit eventueel een advokaat nemen of de zaak voor de jeugdrechter te brengen.
-
pcekspeer - Lid geworden op: 06 aug 2010, 12:44
- Locatie: 3530 houthalen limburg
@cyper
Jouw vriend kan dat probleem zelf niet aanpakken?
Verstandig om je daarin te moeien?
Vriendin zeg je, dus ze zijn niet getrouwd? Samenwonend? Echtscheiding ingezet?
Enz...
Zo snel gaat dat allemaal niet... als ze getrouwd zijn en dus tot een aantal zaken verplicht, onder meer om samen te leven en samen de lasten en geneugten van het huwelijk te dragen...
Hij kan de Vrederechter vragen om de samenwoningsplicht op te schorten en dringende en voorlopige maatregelen te bevelen voor de duur van de feitelijke scheiding.
Zijn ze beiden bereid om te scheiden dan is EOT de goedkoopste oplossing:
http://www.ikwilscheiden.be/welke-echts ... edure/eot/
De duurste -maar evengoed snel gescheiden- is dat een gerechtsdeurwaarder zo snel mogelijk om 5h15 in de morgen bij haar en haar nieuwe vriend een koffie komt drinken...
Een gewaarschuwd man is er twee waard!
Jouw vriend kan dat probleem zelf niet aanpakken?
Verstandig om je daarin te moeien?
Vriendin zeg je, dus ze zijn niet getrouwd? Samenwonend? Echtscheiding ingezet?
Enz...
Zo snel gaat dat allemaal niet... als ze getrouwd zijn en dus tot een aantal zaken verplicht, onder meer om samen te leven en samen de lasten en geneugten van het huwelijk te dragen...
Hij kan de Vrederechter vragen om de samenwoningsplicht op te schorten en dringende en voorlopige maatregelen te bevelen voor de duur van de feitelijke scheiding.
Zijn ze beiden bereid om te scheiden dan is EOT de goedkoopste oplossing:
http://www.ikwilscheiden.be/welke-echts ... edure/eot/
De duurste -maar evengoed snel gescheiden- is dat een gerechtsdeurwaarder zo snel mogelijk om 5h15 in de morgen bij haar en haar nieuwe vriend een koffie komt drinken...
Een gewaarschuwd man is er twee waard!
PC Win7 Prem SP1/64bit/RAM4GB/HD1000GB/IE11//FFox
63.0.3 64bit /Chrome64bit//MSE+Win firewall/WLMail/Gmail/thunderbird/OpenOffice4.1.5/BSA+Micr.SafetyScan+MSRT.-Web Of Trust (WOT)-Spywarebl 5.5--Superantispyw/MBAM/AdwCleaner/JRT/Win10/Ixquick/
63.0.3 64bit /Chrome64bit//MSE+Win firewall/WLMail/Gmail/thunderbird/OpenOffice4.1.5/BSA+Micr.SafetyScan+MSRT.-Web Of Trust (WOT)-Spywarebl 5.5--Superantispyw/MBAM/AdwCleaner/JRT/Win10/Ixquick/
-
stevens-willy - Lid geworden op: 24 jul 2005, 11:25
- Locatie: HEERS (Veulen)
-
Cyper - Lid geworden op: 12 jun 2013, 23:17
- Locatie: Ieper
Gek, ik had al eens gereplied, maar dat is blijkbaar niet doorgekomen, want het staat er niet meer bij. 
Nee, ze zijn niet getrouwd, daarom zei ik vriendin, niet vrouw. En ze heeft geen nieuwe vriend, ze is gewoon "weg". Hij weet niet waar ze is, ze is simpelweg weg. Waarnaartoe, dat weet hij niet.
Ik moei me niet in de zaak; ik stel mezelf alleen vragen, terwijl ik me in zijn plaats zet, opdat ingeval hij me ooit iets zou vragen, ik een antwoord zou kunnen geven dat klopt.
Hij stelt zichzelf nog geen vragen, hij is jong en blij dat hij zijn kinderen heeft en verder wenst hij niks, er is geen verdeling van goederen of wat dan ook nodig, alles is alleen van hem, het huis, alles. Daar zit het probleem niet.
Het is de onzekerheid die mij ongerust zou maken, als ik in zijn plaats was, omdat ik verder in de toekomst kijk dan hij: ik ben een héél stuk ouder en ken de menselijke natuur. Als een vrouw opeens onder de invloed van het één of ander (we weten niet wat het is, het hoeft geen andere man te zijn) opeens haar kinderen dumpt, dan kan dat ook opeens terug omslaan naar de andere kant: en daarom stel ik me voor dat ze ooit op een dag aan de deur zou kunnen staan met de eis, de kinderen terug te krijgen. En of ze daar dan recht op zou hebben, vraag ik mij af.
Dingen die nadelig zijn voor de kinderen? Ik vind weglopen en niet meer terugkomen al erg genoeg, eerlijk gezegd, voor een kindje van twee en een baby van anderhalf jaar. Toch?
Maar hoe de wet in die situatie luidt, dat weet ik niet. Meestal is er sprake van mannen, die weglopen en blijft de moeder als alleenstaande ouder achter. Die kan dan naar het OCMW trekken om raad en hulp, en soms ook om financiële hulp: maar dat heeft hij niet nodig, hij heeft een goede baan en werkt hard. Hij zet zijn kindjes af in de crèche, gaat de hele dag werken, komt terug en haalt ze af en speelt er de hele avond mee, fiedelt met pampers en flesjes als een gediplomeerde, stopt ze in hun bedjes en gaat dan zelr slapen; en de volgende dag weer, enzovoort; en als hij boodschappen doet loopt hij met een brede glimlach door de straat met zijn dochtertje op zijn ene arm, waar ze als een kleine prinses op zijn biceps zit. Hij maakt zich geen zorgen. Intussen blijft de baby thuis bij een babysit-vriendin (en nee, dat is geen minnares, alleen een brave vrouw die hem helpt op de uren als de crèche niet open is).
Kortom, ik ben meer bezorgd dan hij, omdat ik denk: als mama ooit van gedachte verandert, kan ze hem dan wéér zoiets lappen, puur omdat ze nu eenmaal voor eens en altijd hun moeder blijft?
Hij had haar aangeboden om de beurt voor de kinderen te zorgen, maar dat wou ze niet.
Ik zal al die links van jullie eens gaan bekijken, misschien kom ik iets te weten. Het is mijn ervaring tot nu toe, dat de basiswetgeving in het Burgerlijk recht nog bijna exclusief uitgaat van getrouwde koppels, en dat je bij ongetrouwde koppels-met-conflicten vaak erg lang naar een toepasselijke regel moet zoeken. Ons Burgerlijk Wetboek is door en door katholiek, hé... er is nog heel wat aanpassingswerk te doen.
Nee, ze zijn niet getrouwd, daarom zei ik vriendin, niet vrouw. En ze heeft geen nieuwe vriend, ze is gewoon "weg". Hij weet niet waar ze is, ze is simpelweg weg. Waarnaartoe, dat weet hij niet.
Ik moei me niet in de zaak; ik stel mezelf alleen vragen, terwijl ik me in zijn plaats zet, opdat ingeval hij me ooit iets zou vragen, ik een antwoord zou kunnen geven dat klopt.
Hij stelt zichzelf nog geen vragen, hij is jong en blij dat hij zijn kinderen heeft en verder wenst hij niks, er is geen verdeling van goederen of wat dan ook nodig, alles is alleen van hem, het huis, alles. Daar zit het probleem niet.
Het is de onzekerheid die mij ongerust zou maken, als ik in zijn plaats was, omdat ik verder in de toekomst kijk dan hij: ik ben een héél stuk ouder en ken de menselijke natuur. Als een vrouw opeens onder de invloed van het één of ander (we weten niet wat het is, het hoeft geen andere man te zijn) opeens haar kinderen dumpt, dan kan dat ook opeens terug omslaan naar de andere kant: en daarom stel ik me voor dat ze ooit op een dag aan de deur zou kunnen staan met de eis, de kinderen terug te krijgen. En of ze daar dan recht op zou hebben, vraag ik mij af.
Dingen die nadelig zijn voor de kinderen? Ik vind weglopen en niet meer terugkomen al erg genoeg, eerlijk gezegd, voor een kindje van twee en een baby van anderhalf jaar. Toch?
Maar hoe de wet in die situatie luidt, dat weet ik niet. Meestal is er sprake van mannen, die weglopen en blijft de moeder als alleenstaande ouder achter. Die kan dan naar het OCMW trekken om raad en hulp, en soms ook om financiële hulp: maar dat heeft hij niet nodig, hij heeft een goede baan en werkt hard. Hij zet zijn kindjes af in de crèche, gaat de hele dag werken, komt terug en haalt ze af en speelt er de hele avond mee, fiedelt met pampers en flesjes als een gediplomeerde, stopt ze in hun bedjes en gaat dan zelr slapen; en de volgende dag weer, enzovoort; en als hij boodschappen doet loopt hij met een brede glimlach door de straat met zijn dochtertje op zijn ene arm, waar ze als een kleine prinses op zijn biceps zit. Hij maakt zich geen zorgen. Intussen blijft de baby thuis bij een babysit-vriendin (en nee, dat is geen minnares, alleen een brave vrouw die hem helpt op de uren als de crèche niet open is).
Kortom, ik ben meer bezorgd dan hij, omdat ik denk: als mama ooit van gedachte verandert, kan ze hem dan wéér zoiets lappen, puur omdat ze nu eenmaal voor eens en altijd hun moeder blijft?
Hij had haar aangeboden om de beurt voor de kinderen te zorgen, maar dat wou ze niet.
Ik zal al die links van jullie eens gaan bekijken, misschien kom ik iets te weten. Het is mijn ervaring tot nu toe, dat de basiswetgeving in het Burgerlijk recht nog bijna exclusief uitgaat van getrouwde koppels, en dat je bij ongetrouwde koppels-met-conflicten vaak erg lang naar een toepasselijke regel moet zoeken. Ons Burgerlijk Wetboek is door en door katholiek, hé... er is nog heel wat aanpassingswerk te doen.
-
55 Monique
Altijd aangifte doen , indien iemand ouderlijk dak verlaat , zeker in deze toestand (Man)
En aangifte doen , bij terugbrengen van de kinderen ook aangifte doen .(Man)
Eventueel kan zij ook gedaan hebben (vrouw)????? (Dat ga je pas te horen krijgen eventueel door politie,
over parket als de zaak is overgedragen .)
En dan is aan parket , en dan gaan ze wel opgeroepen worden .
Zowel Man en vrouw.
Dit gaat wel om de belangen van de kinderen .
Want je weet nooit wat de vrouw heeft bezield om weg te lopen met de kinderen .Dat gaan ze wel allemaal na ,
Indien ze kunnen vinden (weet je nooit)
En aangifte doen , bij terugbrengen van de kinderen ook aangifte doen .(Man)
Eventueel kan zij ook gedaan hebben (vrouw)????? (Dat ga je pas te horen krijgen eventueel door politie,
over parket als de zaak is overgedragen .)
En dan is aan parket , en dan gaan ze wel opgeroepen worden .
Zowel Man en vrouw.
Dit gaat wel om de belangen van de kinderen .
Want je weet nooit wat de vrouw heeft bezield om weg te lopen met de kinderen .Dat gaan ze wel allemaal na ,
Indien ze kunnen vinden (weet je nooit)
-
Cyper - Lid geworden op: 12 jun 2013, 23:17
- Locatie: Ieper
Ja, je hebt gelijk, dat was de gedachte die me bezig hield tijdens de paar weken dat ze weg was met kinderen en al. Mijn maat zat in zak en as, niet om haar, maar om de kinderen, en toen heeft hij een advokaat in de arm genomen om zijn recht als papa te claimen. De politie is van alles op de hoogte.
Toen ze -blijkbaar, ik weet niks anders te bedenken- het beu werd om op haar eentje voor die twee babies te zorgen, en het te moeilijk begon te vinden, heeft ze ze bij de papa komen dumpen en is verdwenen. Toen is de voogdijzaak uitgesteld omdat er geen discussie meer was, al denk ik dat het nog wel 's voor zal moeten komen om definitief te worden. Maar dat kan lang duren.
Daarom was ik op zoek naar de termijn die een ouder het echtelijk dak moet verlaten hebben, om hem automatisch uit de ouderlijke macht te zetten. Maar dat schijnt alleen bij getrouwde koppels te zijn.
En hoedanook, afgezet of niet, ouder blijf je tot je dood, niemand kan haar "ont-moederen".
Ik denk dat ze onder invloed van haar eigen familie zo opeens als een blad aan een boom veranderd is. Voordien was het een hele aardige jonge vrouw, vol ambitie, en een goede moeder. Ze droomde om studies te doen als schoonheidsspecialiste. Toen opeens, leek het net een ander meisje te worden.
Enfin, ze moet het zelf weten, het is haar recht om met haar leven te doen wat ze wil. Maar de kinderen mogen er niet het slachtoffer van worden. Tot nu toe zijn ze zich van geen enkel probleem bewust, ze zijn veel te klein en ze zien hun papa zo graag dat ze niet weten dat er een probleem is. Maar dat kan ooit veranderen: diep in het hartje van een kind zit altijd een vraag: waarom is mijn mama weggelopen? Was dat omdat ik stout was? Was het mijn schuld?
Maar intussen heeft ze bewezen dat ze onder invloed van derden haar plichten kan verzaken, en als ze ooit terugkomt en weer moeilijkheden gaat maken door te eisen om ze terug te krijgen, dan zal hij (en ik ook) haar nooit meer vertrouwen. Als je één keer zo'n toer uithaalt, kun je het twee keer doen ook, en dan misschien ergens, waar hun papa ze niet kan gaan "'redden".
Daarom lijkt het me 't beste dat ze haar wettelijke rechten verliest, zodat welke eisen ze later ook zou kunnen stellen, dat altijd langs officiële weg zal moeten aangevraagd worden, en het bijgevolg ook gecontoleerd kan worden.
Snap je.
Als je buren je vrienden worden (zoals in die serie "Neighbours"), dan worden hun problemen opeens ook een beetje jouw problemen. Zelfs al mag je je theorethisch niet in hun zaken moeien.
Toen ze -blijkbaar, ik weet niks anders te bedenken- het beu werd om op haar eentje voor die twee babies te zorgen, en het te moeilijk begon te vinden, heeft ze ze bij de papa komen dumpen en is verdwenen. Toen is de voogdijzaak uitgesteld omdat er geen discussie meer was, al denk ik dat het nog wel 's voor zal moeten komen om definitief te worden. Maar dat kan lang duren.
Daarom was ik op zoek naar de termijn die een ouder het echtelijk dak moet verlaten hebben, om hem automatisch uit de ouderlijke macht te zetten. Maar dat schijnt alleen bij getrouwde koppels te zijn.
En hoedanook, afgezet of niet, ouder blijf je tot je dood, niemand kan haar "ont-moederen".
Ik denk dat ze onder invloed van haar eigen familie zo opeens als een blad aan een boom veranderd is. Voordien was het een hele aardige jonge vrouw, vol ambitie, en een goede moeder. Ze droomde om studies te doen als schoonheidsspecialiste. Toen opeens, leek het net een ander meisje te worden.
Enfin, ze moet het zelf weten, het is haar recht om met haar leven te doen wat ze wil. Maar de kinderen mogen er niet het slachtoffer van worden. Tot nu toe zijn ze zich van geen enkel probleem bewust, ze zijn veel te klein en ze zien hun papa zo graag dat ze niet weten dat er een probleem is. Maar dat kan ooit veranderen: diep in het hartje van een kind zit altijd een vraag: waarom is mijn mama weggelopen? Was dat omdat ik stout was? Was het mijn schuld?
Maar intussen heeft ze bewezen dat ze onder invloed van derden haar plichten kan verzaken, en als ze ooit terugkomt en weer moeilijkheden gaat maken door te eisen om ze terug te krijgen, dan zal hij (en ik ook) haar nooit meer vertrouwen. Als je één keer zo'n toer uithaalt, kun je het twee keer doen ook, en dan misschien ergens, waar hun papa ze niet kan gaan "'redden".
Daarom lijkt het me 't beste dat ze haar wettelijke rechten verliest, zodat welke eisen ze later ook zou kunnen stellen, dat altijd langs officiële weg zal moeten aangevraagd worden, en het bijgevolg ook gecontoleerd kan worden.
Snap je.
Als je buren je vrienden worden (zoals in die serie "Neighbours"), dan worden hun problemen opeens ook een beetje jouw problemen. Zelfs al mag je je theorethisch niet in hun zaken moeien.