Afscheid van mijn vriend: uw huisdier overleden?

Hier kan je praten, vragen stellen en discussiëren over huisdieren. Alle dieren: honden, katten, vissen, konijnen, cavia's, fretjes, kanaries, enz.

swakke
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 04 aug 2002, 00:29
Locatie: Mechelen

08 jun 2005, 20:07

Beste dierenvrienden,

Hier kan je het overlijden van jouw lief dier plaatsen.
Moderator Swakke

swakke
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 04 aug 2002, 00:29
Locatie: Mechelen

08 jun 2005, 20:10

Aat schreef :


Aat



Geregistreerd op: 22-11-2004
Ber.: 13
Woonplaats: Zwammerdam
Geplaatst: Do 02 Jun 2005, 12:45 Onderwerp: Afscheid van Dino

--------------------------------------------------------------------------------

Een plotseling afscheid

Het is stil in huis. Mijn Duitse herder Dino (elf) was al een paar weken ziek. Hij hoestte en hijgde veel. Heftige infectie, constateerde de arts na bloedonderzoek. Antibiotica brachten weer veel van zijn oude levenslust terug. Hij sprong weer fit op de bank, schold krantenbezorger en postbode uit als vanouds en vertoonde weer zijn bekende staaltjes van intelligentie. Er was weer communicatie. Gisteren, vrijdag, bleef hij liggen. Zijn kop tussen de voorpoten, steeds draaiend, af en toe een diepe zucht. Hij at nog wel een paar pepernoten die op de grond lagen en dronk wat melk, maar had verder geen behoefte aan eten. Hij ging ’s avonds nog tegen zijn zin mee voor de dagelijkse wandeling in het park maar bleef achter me sjokken alsof hij in een begrafenisstoet meeliep. Als ik stil stond, bleef hij ook staan. Hij kwam niet als ik hem riep. Vannacht en vanochtend bleef hij in de kamer op de grond liggen. Zijn adem ging snel. Aan de onrustige manier waarop op hij steeds ging verleggen kon je zien dat het niet goed ging. Zijn temperatuur was normaal. Met zijn laatste krachten ging hij nog in op de vraag of hij de tuin in wilde. Hij zakte tijdens die korte tocht voortdurend door zijn poten, bleef even in het gras liggen en kwam snel weer naar binnen gestrompeld. In de keuken zakte hij in elkaar, precies voor zijn drinkbak. Hij dronk liggend, gulzig maar spuugde het direct weer uit. Ik zag dat zijn tong en oren wit waren. Een slecht teken. Hij reageerde niet meer op mijn stem. Hij toonde ook geen behoefte aan bemoediging. Ons contact was al zo goed als verbroken. Een bittere constatering.

Gelukkig kon ik direct bij Dierenartsenpraktijk Bodegraven terecht. Met hulp van de buurman droeg ik mijn al totaal verslapte makker de auto in. De dienstdoende arts stak een injectienaald in zijn buik en daarbij bleek wat hij al vreesde: er was een ernstige inwendige bloeding. We vonden een spoedoperatie nodig.
Dierenarts Ilse van Boxel was op haar vrije dag thuis een paar boterhammen aan het smeren toen haar collega haar belde voor overleg. Zij had de jarenlange misère met Dino na diens ongelukkige sprong over een sloot in een Hollandse polder in 1997 en diverse mislukte operaties in verscheidene klinieken, meegemaakt. Ze at haar boterhammen in de auto op en een kwartier later lag Dino op de operatietafel. Zijn enige reactie is nog af en toe een zoekende blik naar zijn baasje. Het is alsof hij zijn wenkbrauwen fronst wat zijn mooie kop een bezorgde uitdrukking geeft. Ik voel me machteloos en vrees het ergste. Ilse heeft me al gezegd wat ze vermoedt: kanker. Dat komt bij herders meestal voor aan de milt of aan de lever. Of aan beide organen. Als er alleen tumoren aan de mild zouden zijn kon die verwijderd worden en zou hij, als er geen uitzaaiingen waren, nog een kans maken. Als hij althans in deze kritieke toestand de narcose zou overleven. Leverkanker zou fataal zijn.
Omdat er twijfel is vind ik dat hij nog een eerlijke kans moet hebben.
In de operatiekamer valt het definitieve vonnis: bij de opening van de buik is aanvankelijk alleen veel, daar niet thuishorend bloed te zien. Als dat voor het grootste deel is weggezogen, zeker een liter, blijkt de milt meerdere tumoren te vertonen. Een ogenblik heb ik nog de hoop dat het daartoe beperkt blijft, maar als Ilse de lever opdiept zie ik dezelfde verschijnselen. Het is mogelijk zijn milt te verwijderen en af te wachten maar de prognose is te slecht. Misschien zou mijn toegewijde makker nog een maandje leven. Misschien met een korte opleving maar al gauw weer met hetzelfde soort klachten. In het felle licht van de operatielampen gaat boven de gapende wond in zijn buik, zijn borstkas rustig op en neer. Op de monitor verglijdt een gezonde grafiek van zijn hartslag. Ilse kijkt mij vragend aan. Ik moet nu beslissen over het leven van een kameraad. Dino en ik hebben samen in de loop der jaren al heel veel, soms ernstige problemen overwonnen, maar hier is geen strijd meer mogelijk.
Het is plotseling stil in huis!

Aat.

Naar boven


LadyRam



Geregistreerd op: 4-5-2005
Ber.: 9

Geplaatst: Do 02 Jun 2005, 14:40 Onderwerp: Dino

--------------------------------------------------------------------------------

Beste Aad , heb met ontroering je brief gelezen.
Ik heb zelf 3 hondjes gehad en weet wat je doormaakt.
Bij ieder hondje was het stil in huis , nu kan ik er niet meer tegen en blijft het stil in huis.
Ik hoop dat je terugdenkt aan de mooie momenten die jullie gehad hebben.
Ik wens je veel sterkte de komende tijd, groetjes vanuit Friesland LadyRam.

Naar boven


bekaf



Geregistreerd op: 11-4-2005
Ber.: 99
Woonplaats: leuven
Geplaatst: Do 02 Jun 2005, 15:01 Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------

hallo aat heb je bericht gelezen met tranen in de ogen ja dat zal wel dat het stil in huis is Ben zelf zo een grote dierenvriend en heb zes jaar terug mijne zwarte podel moeten laten in slapen ondanks ik nog een hond had was het gemis ook nog groot Heb nuterug twee in huis Ik wil je zeggen heel veel sterkte met het verlies van je trouwe viervoeter denk aan de goede momenten in de mogelijkheid dat het gaat dus heel veel sterkte en houd de moed erin
_________________
aan iedereen een fijne dag gewenst

Naar boven


Berichten van afgelopen: Alle berichten1 Dag7 Dagen2 Weken1 Maand3 Maanden6 Maanden1 Jaar Oudste eerstNieuwste eerst

silf_ke
Lid geworden op: 08 mei 2005, 09:28
Locatie: Limburg - België

18 jun 2005, 15:35

Beste aat,
Ik heb met een dikke krop in mijn keel je bericht gelezen. Ik kan je zo goed begrijpen, want ik heb een dik jaar geleden mijn zwart poedeltje van 14 jaar moeten laten inslapen en een half jaar daarna mijn kat van 12 jaar oud. Ik heb voor mijn poedel een gedicht gemaakt toen ze al heel erg ziek was, om het verdriet een beetje van me af te schrijven en wou het hier even zetten.

VERDRIET OM SHIRA

Na het verschrikkelijke ongeluk met mijn vorige hond,
Was ik zo blij dat ik je in het asiel vond.
Jouw lieve zwarte krullenbol sprak me dadelijk aan,
Wie kon er nu aan je smekende bruine ogen weerstaan ?

Al 13 jaar ben je mijn liefste en trouwste vriend,
Dit lijden heb je dan ook niet verdiend.
Je was er voor mij, altijd,
Strijd jij dan nu een verloren strijd ?

Het idee dat je er morgen misschien niet meer bent,
Een leven zonder jou ben ik niet gewend !
Ik zal ze missen, jouw likjes op mijn wang,
En het getrippel van je hondenpootjes op de gang.

Is het nu tijd dat ik je moet laten gaan ?
Dra zul je als blinkend sterretje aan de hemel staan.
Ik zal je zo missen lieve, lieve meid,
Ik hou van je voor altijd !!!


Je vrouwtje.

- silf_ke -

tantesim
Lid geworden op: 06 jul 2005, 15:28
Locatie: Westerlo

08 jul 2005, 15:47

Beste Aat
ja jou schrijven was heel aangrijpend ..zeker voor digene die zelf al iets meegemaakt hebben met hun huisdier ..
ja erg ....willen helpen en toch niet meer kunnen.
ons klein meisje heeft ook de strijd verloren ,maar ik denk zoveel mogelijk aan de mooie momenten die we samen hebben beleeft ...en dat waren er verdomt veel .maar ik kan je zeggen ze zal nooit of nooit uit onze gedachten gaan... ik mis haar dagelijkse opmaak ,, ik had namelijk een Yorkje ons Plusje ..en haar haartjes moesten elke dag een beurt hebben want als ze in de tuin had geravot dan zag ze er niet meer uit en dan kwam ze bij me op schoot om haar een beetje op orde te laten brengen , ja het was maar een kleintje maar eentje die we nooit zullen vergeten
daarom ik weet waarover je praat het doet pijn je vriend te verliezen ,, daarom sterkte en doe, of probeer zoals ik ....denk aan de mooie momenten van jullie samen ,
sterkte!!

groetjes

laathi
Lid geworden op: 25 jul 2005, 15:15

25 jul 2005, 15:19

Lieve mensen, ook een toffe plek om je huisdier te herdenken is op de site "afscheidvanmijnvriend".
Je kan er een herdenkingstekstje of een foto van je huisdier plaatsen. Er zijn aparte afdelingen voor honden, katten en andere huisdieren. Het is een zeer mooie, sobere site, en de teksten staan er blijvend op. Vanop mijn poezenblogje vindt je een link naar deze site. Vriendelijke groeten, Laathi.
blog.seniorennet.be/laathi/

"Voor het slagen van het kwaad,
is niets anders nodig dan dat goede mensen niets doen. "(Martin Luther King)

NewHaunter
Lid geworden op: 09 jan 2005, 15:11
Locatie: Buizingen

23 sep 2005, 18:57

Tilly schreef:NewHaunter,

Er bestaat al een topic: mededelingen

http://www.seniorennet.be/forum/viewtopic.php?t=26992

Mag ik je vragen bovenstaande bericht daar te plaatsen aub, zo blijven al deze onderwerpen bijeen.

Dank je,
Tilly
CPU: Intel Core i7 4,20GHz OC // RAM: 16GB DDR3 // SSD: Crucial MX100 256GB // Graka: AMD Radeon R9 270 Gaming 2G// Windows 7 Home Premium SP1 64-bit // Avira Free Antivirus

redpoppy
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 23 sep 2004, 09:15
Locatie: tussen Rupel en Schelde

23 sep 2005, 19:10

Laathi en New Haunter, ik kende deze site al, mijn vorige hond Toesjka staat op pagina 6. Het is inderdaad een mooi inititatief voor al die dierbare "schatten " die in de eeuwige jachtvelden nu rondlopen.
Luister naar ieders kritiek ,maar behoud uw eigen oordeel (Hamlet)

I :heart: Seniorennet

redpoppy
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 23 sep 2004, 09:15
Locatie: tussen Rupel en Schelde

04 okt 2005, 11:51

maureen hagers



Geregistreerd op: 28-8-2005
Ber.: 31
Woonplaats: 8620 Nieuwpoort
Geplaatst: Di 13 Sep 2005, 13:53 Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------

Hallo iedereen.Het is nu niet ,een persoon waar ik om rouw, maar mijn lieve kater .Gestorven op 9 December 2004. Hij was op z'n 13 jaar.Het is toch een deel van je leven, wat wij samen hebben meegemaakt.Hij was een echte trooster, en veel vriendschap had ik van deze kater , maar ja hij is in vrede ingeslapen. Nu nog heb ik het moeilijk, kan hem moeilijk loslaten , toch moet het hé. Maar met deze site zal het mij wel lukken.Vele groetjes, en veel sterkte voor de andere mensen ,die in een rouwproces zitten.Mau.

Naar boven
Luister naar ieders kritiek ,maar behoud uw eigen oordeel (Hamlet)

I :heart: Seniorennet

sannetje
Lid geworden op: 14 okt 2005, 15:31

14 okt 2005, 15:47

Hallo
Ik heb een paar mails gelezen ivm het ovelijden van je dierbare vriend!!!!
Allemaal heb ik ze niet kunnen lezen,want cat is voor mij véél te moeilijk
Ik ben begin dit jaar mijn beste vriend,mijn hond Charlotte verloren!!!
We zijn 9 jaar onafschijdelijk geweest!!!
Ik probeer mezelf te troosten met het feit dat ik alles voor haar gedaan heb maardat varzacht de pijn maar even
charlotte is gestorven aan leukemie en is tot de laatste seconde bij mij gebleven,ze is dicht in mijn armen gestorven!!!
ik heb haar 9 jaar geleden uit het dierenasiel gaan halen en het was geen hond maar een angstig verwaarloosd dier!!!
Het heeft me tijd en moeite gekost om haar vertrouwen te winnen en het is me gelukt!!!!alleen had het beestje aan de verwaarlozing verlatingsangst over gehouden!!!
Ik heb haar laten cremeren omdat ik vindt dat ze terug naar huis moest komen,en nu heeft ze een plaatsje in mijn etalagekastje!!!!
In mijn hart zal ze voor altijd blijven,mis haar nog enorm
ik ga dit mailtje maar afsluiten want ik krijg het weer té moeilijk
misschien tot later en véél sterkte aan alle mensen die hun allerliefste troetel zijn verloren
Groetjes Sannetje

chris55
Lid geworden op: 14 nov 2005, 13:54
Locatie: Hasselt

14 nov 2005, 14:06

Lieve mensen, ik heb meermaals met dikke tranen in de ogen jullie berichtjes gelezen. Zelf hebben we zo'n kwajongen, 'n Engelse Cocker (Bailey genaamd) van bijna 3 jaar. Een pittig kereltje is hij ... maar oh zo'n schatje. We mogen er niet aan denken als hij ..... Heel veel sterkte voor jullie allemaal die afscheid hebben moeten nemen van hun geliefde huisdier.

Ik lees af en toe onderstaande brief (neen, is niet van mij, gevonden op het net) en dat sterkt mij. Hopelijk verlicht het ook voor jullie 'n beetje de pijn.


Voor als het zover is ……

Als ik straks oud ben, ziek en zwak
En pijn verjaagd de slaap
Als onrust neemt van mijn bezit
Doe wat dan onvermijdelijk is
En laat me gaan …..
De laatste goede daad

Beslis voor mij
En wees niet laf
Past eigenliefde bij
De vriendschap die ik gaf
Of uitstel tot het beter past
Bij een verloren strijd

Ik ben niet bang
Tijdens die laatste gang
Je loopt niet in de weg, je kijkt me aan
Je noemt me bij mijn liefste naam
En houdt me stevig vast

Vandaag voor het laatst
Groet ik je met mijn hondenstaart…
Wat jij liet doen, deed je voor mij;
Je hebt me nog meer pijn bespaard
Voor zinloos lijden mij gespaard

Een zwaar besluit ?
Nee, huil nu niet
Een wijs besluit
Dat werd gegrond
Op een uniek en oud verbond
Jij bent mijn baas en ik jouw hond.

Mijn lieve groeten, Chris 51 jaar

Tilly
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 24 dec 2002, 15:35
Locatie: aan het bos van den baron

30 dec 2005, 20:36

elsa de leeuwin schreef:


Geregistreerd op: 29-12-2005
Ber.: 2

Geplaatst: Do 29 Dec 2005, 21:31 Onderwerp: 23-12-2005 overleden Kimba 8 jaar

--------------------------------------------------------------------------------

Er staat een nieuwe ster hoog in de hemel vanavond

De schaduwen verdonkeren, de dag wordt gedaan
en ik kan nog niet geloven,
dat je werkelijk waar bent gegaan,
je was immers altijd hier naast me;

Jij gaf me zoveel warmte en vertrouwen,
zodat ik wel moest doorgaan,
Jij gaf door je warme gloed,
een stralend voorbeeld;

Maar toen je in mijn armen lag, je kuste en vaarwel zei,
kon ik nauwelijks door de mist van tranen zien,
dat je glanste als duizende zonnen,
zodat je vanavond als een nieuwe ster hoog in de hemel staat;

Ik hoop dat je weet hoeveel ik van je hield,
en de duisternis in mijn verdrietig geest,
de leegte in de binnenkant wist;

Het is tijd dat je langzaam naar de andere kant gaat,
als een licht over de Regenboog brug naar de andere kant,
ik ben er zeker van dat daar een plaats is,
waar pijn niet bestaat en altijd zult branden;

Lieve Kimba, je straalde hier als een opkomende zon,
en elke avond straal je hoog in de hemel,
en ik kijk zeker naar jou.

Els

Afbeelding
_________________
One Day I'll Fly Away
Gast

13 feb 2006, 15:44

Beste dierenvrienden,
Mijn poedel sissi is mijn beste vriendin, is 14 jaar bijna en heeft niet lang meer ze zit nu bij mij is altijd rond mij, ik kan haar alles vertellen en ik vind het zo erg dat ik ze moet afstaan , de dokter heeft geweest en kan er niets meer aan doen , ik zal ze zo missen, ze is ons kind in huis, ze zeggen dan het is maar een hond, maar ik vind dat iemand dat moet meegemaakt hebben om dat te begrijpen, ik kan er niets aan doen ik moest dit even kwijt .
Samira :(

zuske
Lid geworden op: 06 okt 2005, 18:03
Locatie: Dorpje aan de nete

13 feb 2006, 15:53

Beste Samira ,

ik weet héél goed hoe jij je voelt !!! ik heb het 3 maal meegemaakt , en er zijn echt geen woorden voor , om je te troosten !!!
Ik wens je héél veel sterkte , want ik weet hoeveel pijn dat het doet !!!

veel liefs zuske
Home is where the heart is !
Gast

22 feb 2006, 20:53

Hallo

Het is zo ver 9 dagen geleden was mijn hondje erg ziek, vandaag heb ik mijn lieveling moeten afgeven, ik zal haar zo missen, t zal zo moeilijk zien zonder haar, ze was 14 jaar onze schat

t huis is zo leeg al haar plaatsjes waar ze zo graag vertoefde

k zal zonder haar verder moeten he

:(
:(
Groetjes Samira

rinske
Lid geworden op: 17 feb 2006, 21:23
Locatie: gentbrugge

23 feb 2006, 14:59

Ik wil u graag ook een paar woorden van troost geven .
mijn poedeltje Snoopy is 18 jaar geworden,Het is twee jaar geleden dat hem na een nierblokkage heb moeten laten inslapen.De dag daarvoor liep hij nog rond.Ja achtien jaar is natuurlijk een wel heel oud voor een hondje.Hij is jarenlang mee op reis geweest naar spanje .
Na twee jaar slijt het wel.Mijn kater ven 14 is het jaar daarna gestorven ,ik kwam thuis van mijn werk en hij lag dood achter de deur.
We hadden gezegd geen dieren meer.
Maar nu dat ik niet meer werk hebben we een franse bulldog van twee jaar in huis genomem waar we veel aan hebben.

Mijn medeleven aan iedereen.
Groeten< Rinske>
Laatst gewijzigd door rinske op 17 okt 2007, 12:38, 1 keer totaal gewijzigd.
"Life is not about waiting for the storms to pass...it's about learning how to dance in the rain."