Historie van Kerken.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Majke,
Vrijdag 21 Juli was ik in Hoogstraten,en ik was daar nogal geboeid
door de bijzondere vormgeving van de torenkap(bulbe),van de kerk.
Kun jij mij daar iets méér over vertellen?
Met dank bij voorbaat,
Alterego 1
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Hoogstraten en de Sint Katharinakerk.
******
.
Sint-Katharina kerk van Hoogstraten
(1525-1550)
****
Hoogstraten is een kleine stad, ten noorden van Antwerpen, langs de autosnelweg naar Breda (Nederland).
De dekanale Sint-Katharinakerk van deze stad, waar onze voorgangers in Kapittel bijeenkwamen op 26 maart 1558, werd tussen 1525 en 1550 gebouwd, in opdracht van Antoon de Lalaing , eerste Graaf van Hoogstraten, en zijn echtgenote Elisabeth van Culemborg, dochter van Johanna van Bourgondië, kleindochter van Filips de Goede.
De kerk herbergt meubilair uit de zestiende eeuw, dat zorgvuldig bewaard en onderhouden werd. Dit meubilair vormt een geheel van uitzonderlijke waarde: koorgestoelten, liggende grafbeelden, wandtapijten, glasramen, priestergewaden ...
Op 22 oktober 1944, werd de toren van de kerk, die honderd en vijf meter boven de Kempense vlakte uitsteekt, door het zich terugtrekkend Duitse leger opgeblazen, opdat de geallieerde strijdkrachten hem niet als uitkijkpost zouden kunnen gebruiken. Hierbij werd grote schade aan het kerkschip toegebracht, en gingen talrijke kunstvoorwerpen onherroepelijk verloren. De wederopbouw en de restauratie van de kerk werd tussen 1950 en 1958 uitgevoerd.
**
Hoogstraten heeft ook een Begijnhof, met kerk, sedert enkele jaren met zorg gerestaureerd.
**
Verder is Hoogstraten sinds 1652 bekend om zijn jaarlijkse Heilig Bloedprocessie, een godsdienstige traditie waarvan in 2002 de driehonderd vijftigste verjaardag werd gevierd
**
Liggende grafbeelden van de Graaf en Gravin Antoon de Lalaing
***
http://www.holysepulchre.be/nl/Hoogstraten_nl.htm
******
. Sint-Katharina kerk van Hoogstraten
(1525-1550)
****
Hoogstraten is een kleine stad, ten noorden van Antwerpen, langs de autosnelweg naar Breda (Nederland).
De dekanale Sint-Katharinakerk van deze stad, waar onze voorgangers in Kapittel bijeenkwamen op 26 maart 1558, werd tussen 1525 en 1550 gebouwd, in opdracht van Antoon de Lalaing , eerste Graaf van Hoogstraten, en zijn echtgenote Elisabeth van Culemborg, dochter van Johanna van Bourgondië, kleindochter van Filips de Goede.
De kerk herbergt meubilair uit de zestiende eeuw, dat zorgvuldig bewaard en onderhouden werd. Dit meubilair vormt een geheel van uitzonderlijke waarde: koorgestoelten, liggende grafbeelden, wandtapijten, glasramen, priestergewaden ...
Op 22 oktober 1944, werd de toren van de kerk, die honderd en vijf meter boven de Kempense vlakte uitsteekt, door het zich terugtrekkend Duitse leger opgeblazen, opdat de geallieerde strijdkrachten hem niet als uitkijkpost zouden kunnen gebruiken. Hierbij werd grote schade aan het kerkschip toegebracht, en gingen talrijke kunstvoorwerpen onherroepelijk verloren. De wederopbouw en de restauratie van de kerk werd tussen 1950 en 1958 uitgevoerd.
**
Hoogstraten heeft ook een Begijnhof, met kerk, sedert enkele jaren met zorg gerestaureerd.
**
Verder is Hoogstraten sinds 1652 bekend om zijn jaarlijkse Heilig Bloedprocessie, een godsdienstige traditie waarvan in 2002 de driehonderd vijftigste verjaardag werd gevierd
**
Liggende grafbeelden van de Graaf en Gravin Antoon de Lalaing
***
http://www.holysepulchre.be/nl/Hoogstraten_nl.htm
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Parochie Sint-Pieter-en-Paul.
***
.
Geschiedenis.
******
De Mechelaar noemt ze "Sint-Pieterskerk", maar in werkelijkheid heet ze officieel "Kerk van de H.H. Apostelen Petrus en Paulus". Bij de bouw in de jaren 1670 tot 1677 werd ze toegewijd aan de H. Franciscus Xaverius, de Spaanse Jezuïet (1506-1552), één der eersten die als missionaris naar Indië vertrok. Hij werd bekend als "Apostel van India" en werd 70 jaar na zijn dood, in 1622, heilig verklaard. De Jezuïetenorde zelf werd opgericht door Ignatius Van Loyola in 1540 als strijdende orde tegen de Reformatie (Protestantisme).
In Mechelen vestigden de Jezuïeten zich in 1580. In 1611 werd een noviciaat opgericht in de gebouwen van het vroegere Prinsenhof of Keizershof. Dit is het Hof waar in het begin van de 16de eeuw de latere Keizer Karel V in Mechelen werd opgevoed onder toezicht van zijn tante, Margaretha van Oostenrijk. De laatste resten van dit Hof vormen nu de Stadsschouwburg naast de kerk. In 1611 werd een eerste kapel ingewijd door de toenmalige aartsbisschop van Mechelen, Mathias Hovius. Na de Heiligverklaring van Franciscus Xaverius vergrootte de toeloop zodanig dat de kapel moest vervangen worden door een grotere die weldra ook te klein was. Toen werd het plan opgevat een grotere kerk te bouwen. Dit gebeurde met het geld van de twee paters Losson en naar het plan van Antoon Losson. Begonnen in 1670, werd ze voor de eredienst opengesteld op 23 mei 1677. Slechts op 8 augustus 1694 werd ze plechtig geconsacreerd door Aartsbisschop Humberto A Precipiano. Na de opheffing van de Jezuïetenorde in 1773 werd het een parochiekerk toegewijd aan de H.H. Apostelen Petrus en Paulus. Tijdens de Franse Revolutie diende ze vanaf 1798 als Tempel van de Rede. Na het Concordaat met Napoleon werd ze op 25 april 1802 opnieuw opengesteld voor de katholieke eredienst. Tussen 1970 en 1980 werd de kerk aan de buitenzijde volledig gerestaureerd. In 1982 en 1983 werd de vloer van de kerk vernieuwd. Bij die gelegenheid werden archeologische opgravingen uitgevoerd.
***
Gevel en toren.
**********
Tot 1782 stak de toren juist boven het dak uit. Toen werd hij een weinig hoger opgetrokken om er de parochieklokken in op te hangen. In de toren hangen vijf klokken, alle gegoten door Andreas Van Den Gheyn in Leuven in 1782, in 1820, en in 1822. In het veld van de topgevel staat het monogram van de naam Jezus: J.H.S. (Jesus Hominum Salvator, wat betekent Jezus Redder der Mensheid). Vroeger waren op de gevel nog beelden aangebracht die de verheerlijkte Sint-Franciscus en de vier werelddelen voorstelden. Al deze versieringen werden door de Franse revolutionairen verwijderd. In de nis boven de hoofdingang staat nu een beeld van de H. Petrus, vervaardigd door Jan Van Arendonck in 1876. Boven de twee kleine deuren zijn in halfreliëf beelden aangebracht van een Indische prins en prinses met het gezicht naar elkaar toegekeerd.
***
De kerkruimte.
***********
.
Het geheel vormt een mooie Barokkerk in echte jezuïetenstijl. Het ruimtegevoel wordt opgewekt door de composieten hoogoprijzende zuilen. Het kerkschip meet 60 m. bij 27 m. De middenbeuk eindigt op een ondiep koor in halve cirkelboog. Overal in de versiering wordt verwezen naar Franciscus Xaverius. Hierin komt de uitbundige devotie van de 17de eeuw tot deze Heilige tot uiting.
*****
Het Hoogkoor.
***********.
.
Het hoofdaltaar is laag en klein. Daarom werden de wanden van het halfrond rijkelijk versierd. In het bovendeel zien we God de Vader uitziend naar de H. Franciscus die geknield op een wolk naar Hem opstijgt. Onder de altaartafel ligt Franciscus op zijn sterfbed. Een engel laat een lichtstraal op hem vallen. Aan hoofd- en voeteinde zit een geknielde Indiër die tevens de altaartafel ondersteunt. In het midden van de altaartafel staat het tabernakel[foto 675] versierd met eucharistische symbolen. Naast het tabernakel staat links een engel die een jonge Indiër leidt, en rechts een engel die een Indisch kind de hemel wijst. Aan het uiteinde knielen serafijnen in aanbidding neer. Al deze beelden werden in marmer vervaardigd door de Antwerpenaar Melchior Hamers die in Mechelen overleed in 1723. In de nissen in de zijwanden staan beelden van Petrus, Paulus, Marcus en Lucas. Ze werden alle in 1867 vervaardigd door Jozef Geefs. Op het hoogkoor links vóór het altaar duidt een witte steen met bijna vergaan Maltezer kruis de plaats aan waar de ingewanden van Margaretha van Oostenrijk begraven liggen. Ze werden van de oude Sint-Pieterskerk naar hier overgebracht op 28 oktober 1778. Links en rechts in het koor staat een gestoelte met vier zitplaatsen. De gebeeldhouwde borstwering (voor de zetels) is uit de 18de eeuw. De vakken zijn voorzien van eucharistische symbolen: manna, lam Gods, ongedesemd brood, ark des verbond. Op de stijlen werden symbolen aangebracht van Priesterschap en eucharistie: druiventros, korenaren, kelk, kruis, stool. Waarschijnlijk was dit de communiebank van de oude Sint-Pieterskerk.
****
Kapel van de H. Maagd (links).
************************
.
Het altaar is uitgevoerd in wit en zwart marmer. Vooraan staat het monogram van de H. Maagd omringd door een stralenbundel. De groep engeltjes is het werk van Jan Gerrits (gestorven 1906). Op het altaar staat een kruisbeeld met ivoren Christus van Jeroom Ducquesnoy. In het midden boven het altaar in een nis van wit en zwart marmer staat een Mariabeeld met rechts het kind Jezus staande op een voetstuk. Dit is een werk van Maria Faid'herbe, tante van Lucas Faid'herbe, die architect en bouwmeester was van de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswyck en van de kerk van Leliëndaal (de huidige Jezuïetenkerk in de Bruul). Aan weerszijden van het Mariabeeld staan pleisteren beelden van de H. Barbara en de H. Magdalena, vervaardigd door de Mechelse beeldhouwer Jan Frans Van Turnhout (18de eeuw)..
****
Kapel van de H. Apollonia (rechts).
******************************.
.
Vroeger was hier de kapel van de H. Ignatius. Het altaar is uitgevoerd in wit en zwart marmer door Jan Gerrits. In het midden van de altaarnis staat een beeld van de H. Apollonia uit de 18de eeuw. Het tabernakel is uitgevoerd in palissander met voet in schildpad. Links van het altaar staat een houten beeld van de H. Stanislas Kostka (jezuïet, heilig verklaard in 1726), vervaardigd door Jan Frans Van Turnhout. Rechts van het altaar een beeld van de H. Aloisius van Gonzaga, eveneens een jezuïet. Aan de muur hangt een schilderij van Lucas Franchoys de Jongere met 'n voorstelling van de H. Ignatius. In een nis aan de buitenmuur staat een miniatuurbeeldje van Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel, gesneden uit het hout van de boom waarin het miraculeuze beeld werd gevonden.
****
De Communiebank.
**************
Deze werd vervaardigd in 1684 door J.F. Verbrugghen en stelt voor: het werk van de missionaris, de verheerlijking van Franciscus Xaverius en het Apostolaat van het Geloof. Op de stijlen tussen de panelen bevinden zich medaillons met hoofden van Indische prinsen en prinsessen. Als toneeltjes zien we van links naar rechts:
1. Missionaris in dienst van de inboorlingen;
2. Zinnebeelden van de pelgrim: buidel, staf, veldfles, hoed;
3. Roeping: kinderen verzameld bij klokgelui;
4. Ontwaken van het christendom: vrouw ontwakend bij de wekroep van de Apostel;
5. Toediening van het doopsel;
6. Vernieling van afgodsbeelden en oprichting van het Kruis;
7. Weldaden van het Geloof: het kruis brengt vrede;
8. Martelaarschap: voorbereidselen tot onthoofding;
9. Symbolen van priesterschap;
10. Doodsslaap onder de hoede van de Voorzienigheid.
****
De Preekstoel of Kansel.
*********************.
.
Deze werd in 1700 vervaardigd door J.F. Verbrugghen. Hij stelt de verspreiding van het Geloof voor over alle vier werelddelen (het vijfde werelddeel, Oceanië, werd pas uitgebreid ontdekt in de jaren 1770-1778). De voet is een wereldbol waarop zeeën, continenten en lengte- en breedtegraden afgebeeld staan. Vier figuren verpersoonlijken de vier werelddelen. Europa is een rijkgeklede vrouw met de rechterhand leunend op de hoorn van overvloed (= bezit) en een scepter (= macht), de linkerhand leunend op een boek (= kennis), en aan haar voeten een hinde. Azië is een vrouw met op het hoofd de tulband der heidenen, op de schouder een geldkistje, symbool van de Arabische handel, in de schoot een wierookvat, symbool van de Arabische reukwaren. Zij heeft blote voeten die doen denken aan het brandend zand van de woestijn. Afrika is een gespierde neger bedekt met de huid van een olifant en met een krokodil aan zijn voeten. Amerika is een indiaan met een hoofddeksel met pluimen, met boog en pijlkoker op de blote borst en een schildpad aan zijn voeten. Op de stijlen van de kuip staan de symbolen van de vier evangelisten. Op de panelen van de kuip zien we medaillons met de borstbeelden van beroemde jezuïeten. Op de omlijsting van het klankbord staan o.m. een borstbeeld van Ignatius van Loyola. Onderaan de trap staan beelden van Sint-Petrus en Paulus, waarschijnlijk van de hand van Nicolaas Van Der Veken.
***
De Biechtstoelen.
**************.
.
Niet minder dan 14 biechtstoelen getuigen van het grote Godsbesef en zondebesef van de gelovige mens uit de 17de eeuw. De biechtstoelen vormen langs beide zijden van de kerk een grote gebeeldhouwde lambrisering. Zij werden ontworpen door Nicolaas Van Der Veken (1637-1704).
***
De onderwerpen van de biechtstoelen aan de linkerzijde (indien gezicht gekeerd naar het koor) en van voor naar achter:
1. Symbolen van goddelijke deugden en gebed;
2. Symbolen van tijd, eeuwigheid en verdriet;
3. Symbolen van boetedoening;
4. Symbolen van beheersing, maat en wroeging;
5. Tekens van het lijden van Ons Heer;
6. Priesterlijke en pauselijke macht in de biecht;
7. Liefde tot God.
8. Meditatie en spijt;
Onderwerpen van de biechtstoelen rechts van voor naar achter:
9. Berouw;
10. Laatste oordeel: bijeenroepen van uitverkorenen en verworpenen;
11. De dood;
12. De Almachtige God;
13. De eigenlijke biecht;
14. De triomf van het Goede.
******.
De Schilderijen
*************
Langs de zijmuren boven de biechtstoelen hangen tien doeken van 3,5 m. bij 4,75 m. met episoden uit het leven van Franciscus Xaverius. Zij werden alle speciaal gemaakt als versiering van deze kerk tussen 1680 en 1704 en geschonken door particulieren. Zij werden geschilderd door verschillende meesters, allen navolgers van Rubens, zoals J. Erasmus Quellin, Lucas Franchoys de jongere, Jan Michiel De Coxie. De onderwerpen van de schilderijen zijn duidelijk leesbaar aangebracht op plaatjes onderaan elke schilderij. Achteraan tegen de buitenmuren hangen eveneens schilderijen met beelden uit het leven van Franciscus Xaverius.
*****
De Kruisweg.
***********.
De veertien staties uitgevoerd in halfverheven beeldhouwwerk werden gemaakt in 1867 door Jozef Geefs uit Antwerpen.
****.
De Apostelbeelden.
***************.
.
Tegen de pilasters boven de Kruiswegstaties prijken apostel beelden eveneens van de hand van Jozef Geefs. De beelden werden geleidelijk geplaatst volgens de vrijgevigheid van de Mechelaars. Het laatste beeld kwam er in 1871.
***.
De Doopvont (bij het altaar).
***********************
Zij bestaat uit een ronde kuip in zwart marmer rustend op een voet versierd met vier witmarmeren mascarons (groteske mensenkoppen) in Lodewijk XIV stijl. Het deksel is in gedreven Iatoen (geelkoper) afwisselend versierd met holle eierlijsten, akant en lofwerk. De kuip en het deksel hebben een diameter van 91 cm. De hoogte van de kuip is 90 cm., deze van het deksel 80 cm. De doopvont werd vervaardigd door Jan Smets rond 1655.
***
De Crypte.
*********.
Onder het koor en een deel van de kerkruimte is een crypte (niet toegankelijk) die gediend heeft als begraafplaats voor de overleden paters jezuïeten. Ook pater Antoon Losson werd hier begraven. De grafschriften vermelden data van 1678 tot 1782, wat bewijst dat ook na het vertrek van de jezuïeten in 1773, en toen de kerk al parochiekerk was (vanaf 1777), er nog begraven werd in de crypte.
*********
http://www.kerkmechelen.be/sintpieter.html#8
***
. Geschiedenis.
******
De Mechelaar noemt ze "Sint-Pieterskerk", maar in werkelijkheid heet ze officieel "Kerk van de H.H. Apostelen Petrus en Paulus". Bij de bouw in de jaren 1670 tot 1677 werd ze toegewijd aan de H. Franciscus Xaverius, de Spaanse Jezuïet (1506-1552), één der eersten die als missionaris naar Indië vertrok. Hij werd bekend als "Apostel van India" en werd 70 jaar na zijn dood, in 1622, heilig verklaard. De Jezuïetenorde zelf werd opgericht door Ignatius Van Loyola in 1540 als strijdende orde tegen de Reformatie (Protestantisme).
In Mechelen vestigden de Jezuïeten zich in 1580. In 1611 werd een noviciaat opgericht in de gebouwen van het vroegere Prinsenhof of Keizershof. Dit is het Hof waar in het begin van de 16de eeuw de latere Keizer Karel V in Mechelen werd opgevoed onder toezicht van zijn tante, Margaretha van Oostenrijk. De laatste resten van dit Hof vormen nu de Stadsschouwburg naast de kerk. In 1611 werd een eerste kapel ingewijd door de toenmalige aartsbisschop van Mechelen, Mathias Hovius. Na de Heiligverklaring van Franciscus Xaverius vergrootte de toeloop zodanig dat de kapel moest vervangen worden door een grotere die weldra ook te klein was. Toen werd het plan opgevat een grotere kerk te bouwen. Dit gebeurde met het geld van de twee paters Losson en naar het plan van Antoon Losson. Begonnen in 1670, werd ze voor de eredienst opengesteld op 23 mei 1677. Slechts op 8 augustus 1694 werd ze plechtig geconsacreerd door Aartsbisschop Humberto A Precipiano. Na de opheffing van de Jezuïetenorde in 1773 werd het een parochiekerk toegewijd aan de H.H. Apostelen Petrus en Paulus. Tijdens de Franse Revolutie diende ze vanaf 1798 als Tempel van de Rede. Na het Concordaat met Napoleon werd ze op 25 april 1802 opnieuw opengesteld voor de katholieke eredienst. Tussen 1970 en 1980 werd de kerk aan de buitenzijde volledig gerestaureerd. In 1982 en 1983 werd de vloer van de kerk vernieuwd. Bij die gelegenheid werden archeologische opgravingen uitgevoerd.
***
Gevel en toren.
**********
Tot 1782 stak de toren juist boven het dak uit. Toen werd hij een weinig hoger opgetrokken om er de parochieklokken in op te hangen. In de toren hangen vijf klokken, alle gegoten door Andreas Van Den Gheyn in Leuven in 1782, in 1820, en in 1822. In het veld van de topgevel staat het monogram van de naam Jezus: J.H.S. (Jesus Hominum Salvator, wat betekent Jezus Redder der Mensheid). Vroeger waren op de gevel nog beelden aangebracht die de verheerlijkte Sint-Franciscus en de vier werelddelen voorstelden. Al deze versieringen werden door de Franse revolutionairen verwijderd. In de nis boven de hoofdingang staat nu een beeld van de H. Petrus, vervaardigd door Jan Van Arendonck in 1876. Boven de twee kleine deuren zijn in halfreliëf beelden aangebracht van een Indische prins en prinses met het gezicht naar elkaar toegekeerd.
***
De kerkruimte.
***********
. Het geheel vormt een mooie Barokkerk in echte jezuïetenstijl. Het ruimtegevoel wordt opgewekt door de composieten hoogoprijzende zuilen. Het kerkschip meet 60 m. bij 27 m. De middenbeuk eindigt op een ondiep koor in halve cirkelboog. Overal in de versiering wordt verwezen naar Franciscus Xaverius. Hierin komt de uitbundige devotie van de 17de eeuw tot deze Heilige tot uiting.
*****
Het Hoogkoor.
***********.
. Het hoofdaltaar is laag en klein. Daarom werden de wanden van het halfrond rijkelijk versierd. In het bovendeel zien we God de Vader uitziend naar de H. Franciscus die geknield op een wolk naar Hem opstijgt. Onder de altaartafel ligt Franciscus op zijn sterfbed. Een engel laat een lichtstraal op hem vallen. Aan hoofd- en voeteinde zit een geknielde Indiër die tevens de altaartafel ondersteunt. In het midden van de altaartafel staat het tabernakel[foto 675] versierd met eucharistische symbolen. Naast het tabernakel staat links een engel die een jonge Indiër leidt, en rechts een engel die een Indisch kind de hemel wijst. Aan het uiteinde knielen serafijnen in aanbidding neer. Al deze beelden werden in marmer vervaardigd door de Antwerpenaar Melchior Hamers die in Mechelen overleed in 1723. In de nissen in de zijwanden staan beelden van Petrus, Paulus, Marcus en Lucas. Ze werden alle in 1867 vervaardigd door Jozef Geefs. Op het hoogkoor links vóór het altaar duidt een witte steen met bijna vergaan Maltezer kruis de plaats aan waar de ingewanden van Margaretha van Oostenrijk begraven liggen. Ze werden van de oude Sint-Pieterskerk naar hier overgebracht op 28 oktober 1778. Links en rechts in het koor staat een gestoelte met vier zitplaatsen. De gebeeldhouwde borstwering (voor de zetels) is uit de 18de eeuw. De vakken zijn voorzien van eucharistische symbolen: manna, lam Gods, ongedesemd brood, ark des verbond. Op de stijlen werden symbolen aangebracht van Priesterschap en eucharistie: druiventros, korenaren, kelk, kruis, stool. Waarschijnlijk was dit de communiebank van de oude Sint-Pieterskerk.
****
Kapel van de H. Maagd (links).
************************
. Het altaar is uitgevoerd in wit en zwart marmer. Vooraan staat het monogram van de H. Maagd omringd door een stralenbundel. De groep engeltjes is het werk van Jan Gerrits (gestorven 1906). Op het altaar staat een kruisbeeld met ivoren Christus van Jeroom Ducquesnoy. In het midden boven het altaar in een nis van wit en zwart marmer staat een Mariabeeld met rechts het kind Jezus staande op een voetstuk. Dit is een werk van Maria Faid'herbe, tante van Lucas Faid'herbe, die architect en bouwmeester was van de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Hanswyck en van de kerk van Leliëndaal (de huidige Jezuïetenkerk in de Bruul). Aan weerszijden van het Mariabeeld staan pleisteren beelden van de H. Barbara en de H. Magdalena, vervaardigd door de Mechelse beeldhouwer Jan Frans Van Turnhout (18de eeuw)..
****
Kapel van de H. Apollonia (rechts).
******************************.
. Vroeger was hier de kapel van de H. Ignatius. Het altaar is uitgevoerd in wit en zwart marmer door Jan Gerrits. In het midden van de altaarnis staat een beeld van de H. Apollonia uit de 18de eeuw. Het tabernakel is uitgevoerd in palissander met voet in schildpad. Links van het altaar staat een houten beeld van de H. Stanislas Kostka (jezuïet, heilig verklaard in 1726), vervaardigd door Jan Frans Van Turnhout. Rechts van het altaar een beeld van de H. Aloisius van Gonzaga, eveneens een jezuïet. Aan de muur hangt een schilderij van Lucas Franchoys de Jongere met 'n voorstelling van de H. Ignatius. In een nis aan de buitenmuur staat een miniatuurbeeldje van Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel, gesneden uit het hout van de boom waarin het miraculeuze beeld werd gevonden.
****
De Communiebank.
**************
Deze werd vervaardigd in 1684 door J.F. Verbrugghen en stelt voor: het werk van de missionaris, de verheerlijking van Franciscus Xaverius en het Apostolaat van het Geloof. Op de stijlen tussen de panelen bevinden zich medaillons met hoofden van Indische prinsen en prinsessen. Als toneeltjes zien we van links naar rechts:
1. Missionaris in dienst van de inboorlingen;
2. Zinnebeelden van de pelgrim: buidel, staf, veldfles, hoed;
3. Roeping: kinderen verzameld bij klokgelui;
4. Ontwaken van het christendom: vrouw ontwakend bij de wekroep van de Apostel;
5. Toediening van het doopsel;
6. Vernieling van afgodsbeelden en oprichting van het Kruis;
7. Weldaden van het Geloof: het kruis brengt vrede;
8. Martelaarschap: voorbereidselen tot onthoofding;
9. Symbolen van priesterschap;
10. Doodsslaap onder de hoede van de Voorzienigheid.
****
De Preekstoel of Kansel.
*********************.
. Deze werd in 1700 vervaardigd door J.F. Verbrugghen. Hij stelt de verspreiding van het Geloof voor over alle vier werelddelen (het vijfde werelddeel, Oceanië, werd pas uitgebreid ontdekt in de jaren 1770-1778). De voet is een wereldbol waarop zeeën, continenten en lengte- en breedtegraden afgebeeld staan. Vier figuren verpersoonlijken de vier werelddelen. Europa is een rijkgeklede vrouw met de rechterhand leunend op de hoorn van overvloed (= bezit) en een scepter (= macht), de linkerhand leunend op een boek (= kennis), en aan haar voeten een hinde. Azië is een vrouw met op het hoofd de tulband der heidenen, op de schouder een geldkistje, symbool van de Arabische handel, in de schoot een wierookvat, symbool van de Arabische reukwaren. Zij heeft blote voeten die doen denken aan het brandend zand van de woestijn. Afrika is een gespierde neger bedekt met de huid van een olifant en met een krokodil aan zijn voeten. Amerika is een indiaan met een hoofddeksel met pluimen, met boog en pijlkoker op de blote borst en een schildpad aan zijn voeten. Op de stijlen van de kuip staan de symbolen van de vier evangelisten. Op de panelen van de kuip zien we medaillons met de borstbeelden van beroemde jezuïeten. Op de omlijsting van het klankbord staan o.m. een borstbeeld van Ignatius van Loyola. Onderaan de trap staan beelden van Sint-Petrus en Paulus, waarschijnlijk van de hand van Nicolaas Van Der Veken.
***
De Biechtstoelen.
**************.
. Niet minder dan 14 biechtstoelen getuigen van het grote Godsbesef en zondebesef van de gelovige mens uit de 17de eeuw. De biechtstoelen vormen langs beide zijden van de kerk een grote gebeeldhouwde lambrisering. Zij werden ontworpen door Nicolaas Van Der Veken (1637-1704).
***
De onderwerpen van de biechtstoelen aan de linkerzijde (indien gezicht gekeerd naar het koor) en van voor naar achter:
1. Symbolen van goddelijke deugden en gebed;
2. Symbolen van tijd, eeuwigheid en verdriet;
3. Symbolen van boetedoening;
4. Symbolen van beheersing, maat en wroeging;
5. Tekens van het lijden van Ons Heer;
6. Priesterlijke en pauselijke macht in de biecht;
7. Liefde tot God.
8. Meditatie en spijt;
Onderwerpen van de biechtstoelen rechts van voor naar achter:
9. Berouw;
10. Laatste oordeel: bijeenroepen van uitverkorenen en verworpenen;
11. De dood;
12. De Almachtige God;
13. De eigenlijke biecht;
14. De triomf van het Goede.
******.
De Schilderijen
*************
Langs de zijmuren boven de biechtstoelen hangen tien doeken van 3,5 m. bij 4,75 m. met episoden uit het leven van Franciscus Xaverius. Zij werden alle speciaal gemaakt als versiering van deze kerk tussen 1680 en 1704 en geschonken door particulieren. Zij werden geschilderd door verschillende meesters, allen navolgers van Rubens, zoals J. Erasmus Quellin, Lucas Franchoys de jongere, Jan Michiel De Coxie. De onderwerpen van de schilderijen zijn duidelijk leesbaar aangebracht op plaatjes onderaan elke schilderij. Achteraan tegen de buitenmuren hangen eveneens schilderijen met beelden uit het leven van Franciscus Xaverius.
*****
De Kruisweg.
***********.
De veertien staties uitgevoerd in halfverheven beeldhouwwerk werden gemaakt in 1867 door Jozef Geefs uit Antwerpen.
****.
De Apostelbeelden.
***************.
. Tegen de pilasters boven de Kruiswegstaties prijken apostel beelden eveneens van de hand van Jozef Geefs. De beelden werden geleidelijk geplaatst volgens de vrijgevigheid van de Mechelaars. Het laatste beeld kwam er in 1871.
***.
De Doopvont (bij het altaar).
***********************
Zij bestaat uit een ronde kuip in zwart marmer rustend op een voet versierd met vier witmarmeren mascarons (groteske mensenkoppen) in Lodewijk XIV stijl. Het deksel is in gedreven Iatoen (geelkoper) afwisselend versierd met holle eierlijsten, akant en lofwerk. De kuip en het deksel hebben een diameter van 91 cm. De hoogte van de kuip is 90 cm., deze van het deksel 80 cm. De doopvont werd vervaardigd door Jan Smets rond 1655.
***
De Crypte.
*********.
Onder het koor en een deel van de kerkruimte is een crypte (niet toegankelijk) die gediend heeft als begraafplaats voor de overleden paters jezuïeten. Ook pater Antoon Losson werd hier begraven. De grafschriften vermelden data van 1678 tot 1782, wat bewijst dat ook na het vertrek van de jezuïeten in 1773, en toen de kerk al parochiekerk was (vanaf 1777), er nog begraven werd in de crypte.
*********
http://www.kerkmechelen.be/sintpieter.html#8
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
San Marco venetië.
***************
In 828 werden de relieken van de heilige Marcus door Venetiaanse kooplieden uit Alexandrie geroofd. Na aankomst in Venetië werd Marcus stadspatroon en ontstond de behoefte aan een aan hem gewijde kerk. Twee exemplaren gingen vooraf aan de huidige kerk.
De San Marco is in Byzantijnse stijl gebouwd tussen 1063 en 1094. Het bouwwerk kwam tot stand onder drie pro-Byzantijnse dogen. Het grondplan heeft de vorm van een Grieks kruis. De basiliek heeft één centrale koepel boven de viering en één boven elke arm. Het ontwerp is door de Apostelkerk in Constantinopel beïnvloed.
De San Marco maakte deel uit van het Dogenpaleis. Belangrijke bezoekers werden hier ontvangen en de Ceremonies van de Serenissima vonden er plaats. De nieuwe Doge werd er voorgesteld aan de Venetianen. Het gebouw weerspiegelde dan ook de macht en glans van de staat. Het waren dus niet zozeer godsdienstige motieven die leidde tot deze pracht en praal. Na eeuwen gediend te hebben als privé-kapel werd de San Marco in 1807 een bisschopszetel.Venetië was toen niet meer onafhankelijk.
.
San Marco
Het oorspronkelijke uiterlijk is gewijzigd door talrijke latere ingrepen. Om het muuroppervlak te vergroten zijn de vensters gedeeltelijk opgevuld. Het interieur van de kerk was aanvankelijk dus met meer licht gevuld. In de dertiende eeuw zijn de koepels verhoogd, de gewelven versiert met mozaïeken en de binnenwanden bekleed met marmer. Aan het einde van de veertiende eeuw volgt een gotische aanbouw. De façade is gedecoreerd met gotisch maaswerk en nissen en sokkels met standbeelden.
**
Haast alle dertiende-eeuwse mozaïeken aan de westelijke gevel zijn vervangen door latere exemplaren. Slechts het noordelijke portaal heeft de mozaïeken uit 1256 behouden. De binnenkant van de koepels en de inwendige muren zijn grotendeels nog met twaalfde en dertiende-eeuwse goudmozaïeken bekleed (zeer mooi zijn de dertiende-eeuwse mozaïeken in het atrium, de pinksterkoepel en de hemelvaartkoepel). De oudste mozaïeken dateren uit de elfde eeuw. De geometrische figuren in de met marmer, purpersteen en glas ingelegde vloer zijn eveneens schitterend.
***
.
Het verplaatsen van het lichaam van de Heilige Marcus naar de basiliek, ca. 1256, noordelijke portaal van de voorgevel.
***
Zowel de architectuur als de aankleding wordt gekenmerkt door grote diversiteit. Dit is te verklaren door werkzaamheden gedurende eeuwen en de inrichting met oorlogsbuiten uit diverse streken en tijden. Dit is direct duidelijk bij het aanschouwen van de voorgevel. Zuilen in diverse soorten marmeren flankeren de poorten. Een grote hoeveelheid van kleuren en texturen is het gevolg. De zuilen zijn buit gemaakt in de veroverde gebieden. Ook andere geroofde voorwerpen, waaronder kapitelen en schilderijen zijn in de San Marco hergebruikt. Nadat de Venetianen Constantinopel hebben leeggeplunderd in 1204 volgden er grote verbouwingen in niet Byzantijnse stijl. Natuurlijk zijn oorlogsbuiten uit Constantinopel in de kerk ondergebracht, zeer bekend zijn een elfde-Eeuwse icoon, de Madonna Nicopeia genaamd, en de vierde-eeuwse paardengroep. De paardengroep is het symbool geworden van de macht van Venetië. Door milieu vervuiling zijn de originele in 1982 verplaatst naar het kerkmuseum, het Museo Marciano. In dit museum zijn ook de veertiende-eeuwse pala feriale, manuscripten en fragmenten van oude mozaïeken te zien. Het museum biedt perspectieven op de kerk en toegang tot ruimtes die anders gesloten blijven.
.
Replica’s vervangen de vierde-eeuwse paardengroep van verguld brons.
*****
Het gouden altaarstuk op het hoogaltaar, de Pala d’Oro, is de waardevolste schat van de San Marco. Rond 976 is de eerste versie voltooid. In 1105 is het uitgebreid door de toevoeging van twee platen cloisonné email. Deze panelen worden beschouwd als de mooiste Byzantijnse kunstwerken van hun tijd. De lijnvoering en vormgeving is zeer elegant.
**
De huidige vormgeving van de Pala d’Oro is in 1342 tot stand gekomen door 250 panelen van verschillende goudsmeden uit de tiende tot de veertiende eeuw opnieuw samen te voegen. Elk paneel bestaat uit email en edelsteen. Samen vormen ze een geheel van 3.45 x 1.40 meter. De Byzantijnse, Romaanse en gotische stijl zijn verenigd in het hoogaltaar.
***
.
Pala d’Oro; detail van de panelen uit 1105.
****
De kerk heeft nog veel andere belangrijke bezienswaardigheden. Een beeldengroep op de hoek van de schatkamer uit de vierde eeuw moet vermeld worden. Waarschijnlijk is het afkomstig uit Egypte en stelt het de tetrarchen voor (Diocletianus, Maximianus, Valerianus en Constantijn, zij waren aangesteld als regenten in het Romeinse Rijk).
In de schatkamer zijn zowel kostbare oorlogsbuiten te zien als Italiaanse kunstwerken. Tot de bezienswaardigheden behoren reliekhouders, bokalen, kelken en iconen. De verzameling Byzantijns goud, zilver en glaswerk is belangrijk. De San Marco heeft zoveel bezienswaardigheden dat alleen een uitgebreid boekwerk recht doet aan het geheel. Aangezien de meeste toeristen geen dagen durende studie aan de basiliek wijden zal voor velen deze informatie volstaan en richting kunnen geven tussen al dat schoons.
****
http://www.kunstreis.com/landen/italie/ ... enetie.htm.
***************
In 828 werden de relieken van de heilige Marcus door Venetiaanse kooplieden uit Alexandrie geroofd. Na aankomst in Venetië werd Marcus stadspatroon en ontstond de behoefte aan een aan hem gewijde kerk. Twee exemplaren gingen vooraf aan de huidige kerk.
De San Marco is in Byzantijnse stijl gebouwd tussen 1063 en 1094. Het bouwwerk kwam tot stand onder drie pro-Byzantijnse dogen. Het grondplan heeft de vorm van een Grieks kruis. De basiliek heeft één centrale koepel boven de viering en één boven elke arm. Het ontwerp is door de Apostelkerk in Constantinopel beïnvloed.
De San Marco maakte deel uit van het Dogenpaleis. Belangrijke bezoekers werden hier ontvangen en de Ceremonies van de Serenissima vonden er plaats. De nieuwe Doge werd er voorgesteld aan de Venetianen. Het gebouw weerspiegelde dan ook de macht en glans van de staat. Het waren dus niet zozeer godsdienstige motieven die leidde tot deze pracht en praal. Na eeuwen gediend te hebben als privé-kapel werd de San Marco in 1807 een bisschopszetel.Venetië was toen niet meer onafhankelijk.
. San Marco
Het oorspronkelijke uiterlijk is gewijzigd door talrijke latere ingrepen. Om het muuroppervlak te vergroten zijn de vensters gedeeltelijk opgevuld. Het interieur van de kerk was aanvankelijk dus met meer licht gevuld. In de dertiende eeuw zijn de koepels verhoogd, de gewelven versiert met mozaïeken en de binnenwanden bekleed met marmer. Aan het einde van de veertiende eeuw volgt een gotische aanbouw. De façade is gedecoreerd met gotisch maaswerk en nissen en sokkels met standbeelden.
**
Haast alle dertiende-eeuwse mozaïeken aan de westelijke gevel zijn vervangen door latere exemplaren. Slechts het noordelijke portaal heeft de mozaïeken uit 1256 behouden. De binnenkant van de koepels en de inwendige muren zijn grotendeels nog met twaalfde en dertiende-eeuwse goudmozaïeken bekleed (zeer mooi zijn de dertiende-eeuwse mozaïeken in het atrium, de pinksterkoepel en de hemelvaartkoepel). De oudste mozaïeken dateren uit de elfde eeuw. De geometrische figuren in de met marmer, purpersteen en glas ingelegde vloer zijn eveneens schitterend.
***
. Het verplaatsen van het lichaam van de Heilige Marcus naar de basiliek, ca. 1256, noordelijke portaal van de voorgevel.
***
Zowel de architectuur als de aankleding wordt gekenmerkt door grote diversiteit. Dit is te verklaren door werkzaamheden gedurende eeuwen en de inrichting met oorlogsbuiten uit diverse streken en tijden. Dit is direct duidelijk bij het aanschouwen van de voorgevel. Zuilen in diverse soorten marmeren flankeren de poorten. Een grote hoeveelheid van kleuren en texturen is het gevolg. De zuilen zijn buit gemaakt in de veroverde gebieden. Ook andere geroofde voorwerpen, waaronder kapitelen en schilderijen zijn in de San Marco hergebruikt. Nadat de Venetianen Constantinopel hebben leeggeplunderd in 1204 volgden er grote verbouwingen in niet Byzantijnse stijl. Natuurlijk zijn oorlogsbuiten uit Constantinopel in de kerk ondergebracht, zeer bekend zijn een elfde-Eeuwse icoon, de Madonna Nicopeia genaamd, en de vierde-eeuwse paardengroep. De paardengroep is het symbool geworden van de macht van Venetië. Door milieu vervuiling zijn de originele in 1982 verplaatst naar het kerkmuseum, het Museo Marciano. In dit museum zijn ook de veertiende-eeuwse pala feriale, manuscripten en fragmenten van oude mozaïeken te zien. Het museum biedt perspectieven op de kerk en toegang tot ruimtes die anders gesloten blijven.
. Replica’s vervangen de vierde-eeuwse paardengroep van verguld brons.
*****
Het gouden altaarstuk op het hoogaltaar, de Pala d’Oro, is de waardevolste schat van de San Marco. Rond 976 is de eerste versie voltooid. In 1105 is het uitgebreid door de toevoeging van twee platen cloisonné email. Deze panelen worden beschouwd als de mooiste Byzantijnse kunstwerken van hun tijd. De lijnvoering en vormgeving is zeer elegant.
**
De huidige vormgeving van de Pala d’Oro is in 1342 tot stand gekomen door 250 panelen van verschillende goudsmeden uit de tiende tot de veertiende eeuw opnieuw samen te voegen. Elk paneel bestaat uit email en edelsteen. Samen vormen ze een geheel van 3.45 x 1.40 meter. De Byzantijnse, Romaanse en gotische stijl zijn verenigd in het hoogaltaar.
***
. Pala d’Oro; detail van de panelen uit 1105.
****
De kerk heeft nog veel andere belangrijke bezienswaardigheden. Een beeldengroep op de hoek van de schatkamer uit de vierde eeuw moet vermeld worden. Waarschijnlijk is het afkomstig uit Egypte en stelt het de tetrarchen voor (Diocletianus, Maximianus, Valerianus en Constantijn, zij waren aangesteld als regenten in het Romeinse Rijk).
In de schatkamer zijn zowel kostbare oorlogsbuiten te zien als Italiaanse kunstwerken. Tot de bezienswaardigheden behoren reliekhouders, bokalen, kelken en iconen. De verzameling Byzantijns goud, zilver en glaswerk is belangrijk. De San Marco heeft zoveel bezienswaardigheden dat alleen een uitgebreid boekwerk recht doet aan het geheel. Aangezien de meeste toeristen geen dagen durende studie aan de basiliek wijden zal voor velen deze informatie volstaan en richting kunnen geven tussen al dat schoons.
****
http://www.kunstreis.com/landen/italie/ ... enetie.htm.
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
H. Lambertus.
*********
.
Foto: Sander van Daal
Redengevende omschrijving Rijksdienst voor de Monumentenzorg
LAMBERTUSKERK. Toren in de rijke Kempische trant, begonnen 1467. Schip en koor 1840. Barok hoogaltaar van omstreeks 1840.Twee koorbanken, XVI-XVII.Hardstenen doopvont, 1698, met koperen deksel. Kerkbanken. 1754. Op het kerkhof stenen grafkruisen van 1692 en 1785. Orgel gemaakt door A. Clerinx in 1849. Uit 1776 daterende beeldengroep, voorstellende de gekruisigde Christus, bestaande uit een corpus dat met een ijzeren oog aan het kruis is bevestigd; het kruis bestaat uit drie delen, de vertikale balk is gedeeld en wordt doorsneden door de horizontale balk; op de sokkel van het kruis de woorden Crucifixum Laetus Adora; daarin opgenomen het chronogram 1776; voorts een Maria-figuur en Johannes-figuur, beiden op een sokkel met cartouche, waarop de letters G.P.N. en de namen Maria en Johannes; de achterzijden van de Maria en Johannes beelden zijn afgeplat. De uit 1776 daterende beeldengroep van de gekruisigde Christus, Maria en Johannes, is van groot kunsthistorisch belang vanwege de voor Nederland relatieve zeldzaamheid van een dergelijk ensemble aan de buitenzijde van een gebouw. Om de beeldengroep tegen weersinvloeden te beschermen is echter recent gekozen voor een opstelling achter in het kerkgebouw. Eikenhouten klokkenstoel, circa 1500, met vier moderne klokken. (Datum: 11-02-1969).
In de kloostertuin staat een beeldengroep die eveneens een rijksmonument is. (Objectnr. 419455). De redengevende omschrijving hiervan luidt:
Uit 1776 daterende beeldengroep die voorheen aanwezig was boven de toreningang van de St. Lambertuskerk. Bij een verbouwing van het torenportaal afgenomen beelden vervaardigd van trachiet, voorstellende de gekruisigde Christus, bestaande uit een corpus dat met een ijzeren oog aan het kruis is bevestigd; het kruis bestaat uit drie delen, de vertikale balk is gedeeld en wordt doorsneden door de horizontale balk; op de sokkel van het kruis de woorden Crucifixum Laetus Adora; daarin opgenomen het chronogram 1776; voorts een Maria- figuur en Johannes-figuur, beiden op een sokkel met cartouche, waarop de letters G.P.N. en de namen Maria en Johannes; de achterzijden van de Maria en Johannes beelden zijn afgeplat. De uit 1776 daterende beeldengroep van de gekruisigde Christus, Maria en Johannes, is van groot kunsthistorisch belang vanwege de voor Nederland relatieve zeldzaamheid van een dergelijk ensemble aan de buitenzijde van een gebouw. Bescherming van de groep als Rijksmonument is zonder meer gerechtvaardigd. (Datum: 24-03-1992).
Type
Driebeukige, pseudobsilicale kerk met vijfzijdig gesloten koor, dakruiter en een forse toren in een stijl, verwant aan die van de torens in het Kempenland.
Bouwgeschiedenis
In 1467 werd met de bouw van de rijke laatgotische toren begonnen. Ook het schip en koor dateren in opzet uit de 15e eeuw. De kerk brandde zowel in 1592 als 1659 geheel uit. In 1840'-41 werd de kerk vrijwel geheel herbouwd en daarbij verbreed en verlengd. Bij de restauratie in 1899-1900 kreeg de toren een vijfde geleding met hoektorens, achtkantige lantaarn en naaldspits. De in 1944 door enkele voltreffers beschadigde toren werd in 1946-'48 hersteld en in 1983-'84 gerestaureerd.
Exterieur
De onderste vier geledingen van de toren hebben overhoekse steunberen en zijn per gevelvlak telkens voorzien van drie spaarnissen met gespaarde spitsbogen. De horizontale banden en de gotische detaillering zijn uitgevoerd in tufsteen. Op het kerkhof staat een rijk uitgevoerde neogotische kerkhofkapel uit 1892, vermoedelijk naar ontwerp van Johan Kayser. Er zijn grafstenen uit 1692 en 1785. Daarnaast zijn er diverse interessante graftekens, zoals bijvoorbeeld die voor M.C. Beys, gestorven in 1864 en voor burgemeester P.J.H. Vullers, gestorven in 1893.
Interieur
.
Foto: Sander van Daal.
**
Het interieur wordt gedekt door kruisribgewelven op kolommen uit 1840-'41, op enkele oude basementen na. Tot de oudste inventaris behoren koorbanken met laatgotische versierngen uit begin 16e eeuw, een hardstenen doopvont met koperen deksel uit 1698, kerkbanken uit 1756 en een kruisegingsgroep uit 1776 die oorspronkelijk buiten tegen de koorsluiting stond. Het monumentale neobarokke hoofdaltaar is in 1842-'45 vervaardigd door J. Buijssen met beeldhouwwerk van J.J. Peeters uit Antwerpen. Verde bevat de kerk communiebanken en een biechtstoel, vervaardigd door P.J. Scheepers uit 1970.
Bron: Monumenten in Nederland: Limburg, Waanders Uitgevers, Zwolle en Rijksdienst voor de Monumentenzorg, Zeist.
Orgel
Blijkens het ‘Aardrijkskundig woordenboek’ van van der Aa was deze kerk in 1846 ‘van een orgel voorzien’; dit werd in 1853 verkocht aan de kerk te Broekhuizen; voor de kerk te Nederweert bouwde Clerinx (B) een nieuw tweemanuaals orgel, dat bekostigd werd door één milde gever; in 1944 werd het aanzienlijk beschadigd; met gebruikmaking van de oude kas en enig pijpwerk van het vorige orgel bouwden Gebr. Vermeulen (Weert) in 1956 een nieuw orgel
****
Oorlogsschade
Twee maanden lang, van 23 september 1944 tot 23 november, lag de kerk van Nederweert met het dorp tussen de frontlinies en werd dus van twee kanten beschoten. Soms stond de kerk ten gevolge van de licht- of misschien wel fosforgranaten hele nachten lang in een vuurgloed. Romp en spits van de toren telden volgens officiële gegevens ten slotte ongeveer 2000 treffers en alle ramen waren natuurlijk vernield, evenals delen van het interieur. De schade werd echter dirtect na de bevrijding van Nederweert met voortvarendheid hersteld.
.
Bron: De verwoeste kerken van Limburg / A. van Rijswijck, pr
***************
http://www.kerkgebouwen-in-limburg.nl/v ... ontent=935
*********
. Foto: Sander van Daal
Redengevende omschrijving Rijksdienst voor de Monumentenzorg
LAMBERTUSKERK. Toren in de rijke Kempische trant, begonnen 1467. Schip en koor 1840. Barok hoogaltaar van omstreeks 1840.Twee koorbanken, XVI-XVII.Hardstenen doopvont, 1698, met koperen deksel. Kerkbanken. 1754. Op het kerkhof stenen grafkruisen van 1692 en 1785. Orgel gemaakt door A. Clerinx in 1849. Uit 1776 daterende beeldengroep, voorstellende de gekruisigde Christus, bestaande uit een corpus dat met een ijzeren oog aan het kruis is bevestigd; het kruis bestaat uit drie delen, de vertikale balk is gedeeld en wordt doorsneden door de horizontale balk; op de sokkel van het kruis de woorden Crucifixum Laetus Adora; daarin opgenomen het chronogram 1776; voorts een Maria-figuur en Johannes-figuur, beiden op een sokkel met cartouche, waarop de letters G.P.N. en de namen Maria en Johannes; de achterzijden van de Maria en Johannes beelden zijn afgeplat. De uit 1776 daterende beeldengroep van de gekruisigde Christus, Maria en Johannes, is van groot kunsthistorisch belang vanwege de voor Nederland relatieve zeldzaamheid van een dergelijk ensemble aan de buitenzijde van een gebouw. Om de beeldengroep tegen weersinvloeden te beschermen is echter recent gekozen voor een opstelling achter in het kerkgebouw. Eikenhouten klokkenstoel, circa 1500, met vier moderne klokken. (Datum: 11-02-1969).
In de kloostertuin staat een beeldengroep die eveneens een rijksmonument is. (Objectnr. 419455). De redengevende omschrijving hiervan luidt:
Uit 1776 daterende beeldengroep die voorheen aanwezig was boven de toreningang van de St. Lambertuskerk. Bij een verbouwing van het torenportaal afgenomen beelden vervaardigd van trachiet, voorstellende de gekruisigde Christus, bestaande uit een corpus dat met een ijzeren oog aan het kruis is bevestigd; het kruis bestaat uit drie delen, de vertikale balk is gedeeld en wordt doorsneden door de horizontale balk; op de sokkel van het kruis de woorden Crucifixum Laetus Adora; daarin opgenomen het chronogram 1776; voorts een Maria- figuur en Johannes-figuur, beiden op een sokkel met cartouche, waarop de letters G.P.N. en de namen Maria en Johannes; de achterzijden van de Maria en Johannes beelden zijn afgeplat. De uit 1776 daterende beeldengroep van de gekruisigde Christus, Maria en Johannes, is van groot kunsthistorisch belang vanwege de voor Nederland relatieve zeldzaamheid van een dergelijk ensemble aan de buitenzijde van een gebouw. Bescherming van de groep als Rijksmonument is zonder meer gerechtvaardigd. (Datum: 24-03-1992).
Type
Driebeukige, pseudobsilicale kerk met vijfzijdig gesloten koor, dakruiter en een forse toren in een stijl, verwant aan die van de torens in het Kempenland.
Bouwgeschiedenis
In 1467 werd met de bouw van de rijke laatgotische toren begonnen. Ook het schip en koor dateren in opzet uit de 15e eeuw. De kerk brandde zowel in 1592 als 1659 geheel uit. In 1840'-41 werd de kerk vrijwel geheel herbouwd en daarbij verbreed en verlengd. Bij de restauratie in 1899-1900 kreeg de toren een vijfde geleding met hoektorens, achtkantige lantaarn en naaldspits. De in 1944 door enkele voltreffers beschadigde toren werd in 1946-'48 hersteld en in 1983-'84 gerestaureerd.
Exterieur
De onderste vier geledingen van de toren hebben overhoekse steunberen en zijn per gevelvlak telkens voorzien van drie spaarnissen met gespaarde spitsbogen. De horizontale banden en de gotische detaillering zijn uitgevoerd in tufsteen. Op het kerkhof staat een rijk uitgevoerde neogotische kerkhofkapel uit 1892, vermoedelijk naar ontwerp van Johan Kayser. Er zijn grafstenen uit 1692 en 1785. Daarnaast zijn er diverse interessante graftekens, zoals bijvoorbeeld die voor M.C. Beys, gestorven in 1864 en voor burgemeester P.J.H. Vullers, gestorven in 1893.
Interieur
. Foto: Sander van Daal.
**
Het interieur wordt gedekt door kruisribgewelven op kolommen uit 1840-'41, op enkele oude basementen na. Tot de oudste inventaris behoren koorbanken met laatgotische versierngen uit begin 16e eeuw, een hardstenen doopvont met koperen deksel uit 1698, kerkbanken uit 1756 en een kruisegingsgroep uit 1776 die oorspronkelijk buiten tegen de koorsluiting stond. Het monumentale neobarokke hoofdaltaar is in 1842-'45 vervaardigd door J. Buijssen met beeldhouwwerk van J.J. Peeters uit Antwerpen. Verde bevat de kerk communiebanken en een biechtstoel, vervaardigd door P.J. Scheepers uit 1970.
Bron: Monumenten in Nederland: Limburg, Waanders Uitgevers, Zwolle en Rijksdienst voor de Monumentenzorg, Zeist.
Orgel
Blijkens het ‘Aardrijkskundig woordenboek’ van van der Aa was deze kerk in 1846 ‘van een orgel voorzien’; dit werd in 1853 verkocht aan de kerk te Broekhuizen; voor de kerk te Nederweert bouwde Clerinx (B) een nieuw tweemanuaals orgel, dat bekostigd werd door één milde gever; in 1944 werd het aanzienlijk beschadigd; met gebruikmaking van de oude kas en enig pijpwerk van het vorige orgel bouwden Gebr. Vermeulen (Weert) in 1956 een nieuw orgel
****
Oorlogsschade
Twee maanden lang, van 23 september 1944 tot 23 november, lag de kerk van Nederweert met het dorp tussen de frontlinies en werd dus van twee kanten beschoten. Soms stond de kerk ten gevolge van de licht- of misschien wel fosforgranaten hele nachten lang in een vuurgloed. Romp en spits van de toren telden volgens officiële gegevens ten slotte ongeveer 2000 treffers en alle ramen waren natuurlijk vernield, evenals delen van het interieur. De schade werd echter dirtect na de bevrijding van Nederweert met voortvarendheid hersteld.
.Bron: De verwoeste kerken van Limburg / A. van Rijswijck, pr
***************
http://www.kerkgebouwen-in-limburg.nl/v ... ontent=935
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Kathedraal van Roskilde.
*********************
De kathedraal van Roskilde is een gotische kathedraal in de stad Roskilde op het Deense eiland Seeland. De kathedraal is gebouwd in de twaalfde en dertiende eeuw, en tot in de negentiende eeuw hebben er wijzigingen en uitbreidingen plaatsgevonden. Vanaf de vijftiende eeuw worden leden van het Deense koningshuis er begraven.
De kathedraal werd in 1995 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. Het is één van de oudste uit baksteen opgetrokken post-Romeinse gebouwen in Noord-Europa.
******.
.
Roskilde-domkirke-.
************
verder nog mooie beelden van deze kerk
van binnen en buiten
******************
.
het Orgel.
********.
.
Het altaar
********.
.
het Interieur van de cathedraal.
******.
.
Chapel of Christian IV.
In the foreground on the left to the right: Anna Catherine, Christian IV and Prinz Christian.
Behind it: Sophie Amalie and Frederik III.
The monument is Christian IV.
The painting: Marstrands painting "Christian IV on the ship 'Dreifaltigkeit'.
Author: Christian Bickel
*********************.
http://commons.wikimedia.org/wiki/Roskilde_domkirke.
*********************
De kathedraal van Roskilde is een gotische kathedraal in de stad Roskilde op het Deense eiland Seeland. De kathedraal is gebouwd in de twaalfde en dertiende eeuw, en tot in de negentiende eeuw hebben er wijzigingen en uitbreidingen plaatsgevonden. Vanaf de vijftiende eeuw worden leden van het Deense koningshuis er begraven.
De kathedraal werd in 1995 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. Het is één van de oudste uit baksteen opgetrokken post-Romeinse gebouwen in Noord-Europa.
******.
.Roskilde-domkirke-.
************
verder nog mooie beelden van deze kerk
van binnen en buiten
******************
. het Orgel.
********.
. Het altaar
********.
. het Interieur van de cathedraal.
******.
. Chapel of Christian IV.
In the foreground on the left to the right: Anna Catherine, Christian IV and Prinz Christian.
Behind it: Sophie Amalie and Frederik III.
The monument is Christian IV.
The painting: Marstrands painting "Christian IV on the ship 'Dreifaltigkeit'.
Author: Christian Bickel
*********************.
http://commons.wikimedia.org/wiki/Roskilde_domkirke.
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
De Frauenkirche in Dresden is een Evangelisch-Lutherse kerk in hoogbarokke stijl die tussen 1726 en 1743 werd gebouwd. De kerk werd ontworpen door de Dresdener architect George Bähr (1666-1738). Volgens de lutheraanse liturgie moesten altaar, doopvont en preekstoel voor alle gelovigen zichtbaar zijn. Daarom koos Bähr niet voor een basilicale, langwerpige vorm, maar voor een centraalbouw. De kerk werd rond gebouwd, de kerkgangers zaten op balkons boven elkaar. De koepel was vanuit alle delen van de stad Dresden te zien.
In de Tweede Wereldoorlog werd de kerk tijdens een luchtaanval in de nacht van 13 op 14 februari 1945 verwoest. Bij deze geallieerde aanval met brandbommen werd een groot deel van Dresden verwoest en kwamen ruim 35.000 burgers om het leven. De stad was in die tijd overvol met vluchtelingen. Ten tijd van de DDR bleef de ruïne van de kerk als een permanente herinnering aan de verschrikkingen van de oorlog staan.
Na de Wende begon men in 1994 met de wederopbouw. Door ondersteuning van burgers, steden en landen werd het mogelijk gemaakt dat de kerk op 30 oktober 2005 zijn deuren weer heeft kunnen openen. De restauratie heeft naar schattingen 130 miljoen euro gekost.
**
Symbool van verzoening
**
"Laat deze kerk, die zo lang een symbool van de verwoesting van de stad is geweest, nu een symbool van verzoening tussen Groot-Brittannië en Duitsland worden", schreef de Britse ambassadeur in Duitsland, Peter Torry, in de Süddeutsche Zeitung. 59 Jaar na het geallieerde bombardement werd door de zoon van een piloot, die aan het bombardement deelnam, een gulden kruis vervaardigd. Op 23 juni 2004 werd dit kruis, samen met de koepel, op de kerk gehesen.
***
.
****.
Geschiedenis
********
De Romaanse voorganger
Al in de 11e eeuw werd op de plaats van de huidige Frauenkirche een kleine Romaanse kerk gebouwd. Vermoedelijk was deze de oudste kerk van Dresden. Deze kerk werd gewijd aan de Maagd Maria en werd later Onze Lieve Vrouw genoemd. In de Middeleeuwen werd deze kerk meermaals omgebouwd. Tijdens de Reformatie viel het kerkgebouw onder de Lutheraanse gemeente van de stad. In het begin van de 18e eeuw werd het gebouw bouwvallig en was niet meer toereikend om plaats te bieden aan het groeiende aantal gelovigen uit de omgeving
***
De huidige kerk.
******
De huidige kerk
De huidige Frauenkirche werd gebouwd als een Lutheraanse (Protestantse) kathedraal, ofschoon de keurvorst van Saksen , Frederik Augustus I (1670-1733), Katholiek was. Zijn steun voor de bouw van de kerk maakte de kerk tot een belangrijk symbool van religieuze verdraagzaamheid.
De originele barokke kerk werd gebouwd tussen 1726 en 1743. Deze werd ontworpen door de stadsarchitect van Dresden George Bähr (1666-1738), één van de grootmeesters van Duitse Barokke stijl. Hij leefde helaas niet lang genoeg om de voltooiing van zijn grootste werk te zien. Bähr’s karakteristieke ontwerp van de kerk was in staat om de nieuwe geest van Protestantse liturgie te snappen door het altaar, de apsis en de doopfont te plaatsen in het midden waardoor deze direct zichtbaar waren voor de hele kerkgemeenschap.
In 1736, bouwde de befaamde orgelbouwer Gottfried Silbermann (1683-1753) een drie-lagen, 43-toetsen instrument voor de kerk. Het kerkorgel werd gewijd op 25 november en Johann Sebastian Bach (1685-1750) gaf een opvoering op het instrument op 1 december.
Dresden Frauenkirche in 1880Het meest karakteristieke eigenschap van de kerk was zijn onconventionele 314 voet (100 meter) hoge koepel, die Steinerne Glocke of de "Stenen Klok" werd genoemd. Dit was een technische triomf en vergelijkbaar met de koepel van Michelangelo voor Sint-Pietersbasiliek te Rome. De 12.000-ton koepel van Frauenkirche die gemaakt werd van zandsteen steeg hemelwaarts zonder enige interne steunen. Ondanks twijfels in het begin, bleek de koepel uiterst stabiel te zijn.
Ooggetuigen in 1760 zeiden dat de koepel door meer dan 100 kanonskogels geraakt werd die gevuurd werden door het Pruissische leger onder leiding van Friedrich II tijdens de Zevenjarige Oorlog. De bommen stuiterden eenvoudig weg en de kerk overleefde de aanval.
De voltooide kerk gaf de stad van Dresden een distinctief silhouet, zoals zo mooi afgebeeld in de beroemde schilderijen (zie hierboven) van Bernado Bellotto, een neef van de kunstenaar Canaletto en die tevens bekend was onder dezelfde naam. In 1849 stond de kerk centraal bij de revolutionaire opstanden die later bekend zou worden als de Mei Opstand. Frauenkirche werd omringd door barricades. Hevige gevechten woedde voor dagen alvorens die rebellen die niet reeds waren gevlucht , rondom de kerk gearresteerd werden. Meer dan 200 jaar, siert de prachtige klokvormige koepel, monumentaal en statig het silhouet van oud Dresden, en daarmee de rest van de stad overheersend
***
.
Dresden Frauenkirche in 1880.
****
De verwoesting.
****
.
Fotograf:
Heinrich Gimmler . De ruïne in 1991.
****.
Op 13 februari 1945, begonnen de Geallieerden met het bombarderen van Dresden. Indrukwekkend genoeg kon, de kerk twee dagen en nachten standhouden. De acht zandstenen pilaren die de kolossale koepel ondersteunden konden lang genoeg standhouden voor de evacuatie van de 300 mensen die hun toevlucht hadden gezocht in de crypte van de kerk voordat deze uiteindelijk bezweken door de ongeveer 650.000 brandbommen die de Britten en Amerikanen op de stad hebben gegooid. De temperatuur in en om de kerk bereikte 1000 graden Celsius. Uiteindelijk begaf de koepel het om 10:00 op 15 februari. De pilaren gloeiden rood en ontploften. De buitenmuren verpulverden en bijna 6000 ton steen viel ter aarde neer, daarbij de massieve vloeren van de kerk penetrerend.
Het altaar , een reliëf met de afbeelding van het lijden van Jezus in de hof van Gethsemane op de Olijfberg door Johann Christian Feige, waren slechts gedeeltelijk beschadigd door het bombardement en de brand die de kerk vernietigden. Het altaar en het gebouw daarachter; de apsis hadden deze overleefd. De details van de meeste beelden waren wel verbrijzeld door naar beneden vallend puin en de fragmenten lagen onder het puin.
Het gebouw verdween uit de silhouet van Dresden en de geblakerde stenen zouden voor de volgende 45 jaar op een hoop wachten midden in de stad terwijl de communisten de macht overnamen in wat nu de DDR werd genoemd. Kort na de oorlog begonnen de bewoners van Dresden de unieke stenen fragmenten van de Frauenkirche te verzamelen en te nummeren zodat ze later gebruikt zouden kunnen worden bij de renovatie van de kerk. Voorts ontmoedigde het bestaande volkssentiment de communistische autoriteiten om het puin op te ruimen en plaats te maken voor een parkeerplaats.
In 1982 werd de ruïne een plek van een vredesbeweging gecombineerd met vreedzame demonstraties tegen het regime van de DDR. Op de herdenkingsdag van het bombardement, verzamelden 400 Dresdenaren bij de ruïne en werd dit in stilte herdacht. Dit was onderdeel van de groeiende invloed van de burgerrechtenbeweging. In 1989, kort voor de Wende groeide het aantal demonstranten tot in de tienduizenden, en de Muur die het Westen van het Oosten scheidde viel. Deze opende de deur naar de Duitse eenwording
******
nog wat beelden van interieur.
****
.
Photographed by Andreas Praefcke.
****
.
Photographed by Andreas Praefcke.
****
.
het orgel op de achtergrond.
****
.
koepel.
***
.
*********************************************
http://commons.wikimedia.org/wiki/Categ ... 2C_Dresden
In de Tweede Wereldoorlog werd de kerk tijdens een luchtaanval in de nacht van 13 op 14 februari 1945 verwoest. Bij deze geallieerde aanval met brandbommen werd een groot deel van Dresden verwoest en kwamen ruim 35.000 burgers om het leven. De stad was in die tijd overvol met vluchtelingen. Ten tijd van de DDR bleef de ruïne van de kerk als een permanente herinnering aan de verschrikkingen van de oorlog staan.
Na de Wende begon men in 1994 met de wederopbouw. Door ondersteuning van burgers, steden en landen werd het mogelijk gemaakt dat de kerk op 30 oktober 2005 zijn deuren weer heeft kunnen openen. De restauratie heeft naar schattingen 130 miljoen euro gekost.
**
Symbool van verzoening
**
"Laat deze kerk, die zo lang een symbool van de verwoesting van de stad is geweest, nu een symbool van verzoening tussen Groot-Brittannië en Duitsland worden", schreef de Britse ambassadeur in Duitsland, Peter Torry, in de Süddeutsche Zeitung. 59 Jaar na het geallieerde bombardement werd door de zoon van een piloot, die aan het bombardement deelnam, een gulden kruis vervaardigd. Op 23 juni 2004 werd dit kruis, samen met de koepel, op de kerk gehesen.
***
. ****.
Geschiedenis
********
De Romaanse voorganger
Al in de 11e eeuw werd op de plaats van de huidige Frauenkirche een kleine Romaanse kerk gebouwd. Vermoedelijk was deze de oudste kerk van Dresden. Deze kerk werd gewijd aan de Maagd Maria en werd later Onze Lieve Vrouw genoemd. In de Middeleeuwen werd deze kerk meermaals omgebouwd. Tijdens de Reformatie viel het kerkgebouw onder de Lutheraanse gemeente van de stad. In het begin van de 18e eeuw werd het gebouw bouwvallig en was niet meer toereikend om plaats te bieden aan het groeiende aantal gelovigen uit de omgeving
***
De huidige kerk.
******
De huidige kerk
De huidige Frauenkirche werd gebouwd als een Lutheraanse (Protestantse) kathedraal, ofschoon de keurvorst van Saksen , Frederik Augustus I (1670-1733), Katholiek was. Zijn steun voor de bouw van de kerk maakte de kerk tot een belangrijk symbool van religieuze verdraagzaamheid.
De originele barokke kerk werd gebouwd tussen 1726 en 1743. Deze werd ontworpen door de stadsarchitect van Dresden George Bähr (1666-1738), één van de grootmeesters van Duitse Barokke stijl. Hij leefde helaas niet lang genoeg om de voltooiing van zijn grootste werk te zien. Bähr’s karakteristieke ontwerp van de kerk was in staat om de nieuwe geest van Protestantse liturgie te snappen door het altaar, de apsis en de doopfont te plaatsen in het midden waardoor deze direct zichtbaar waren voor de hele kerkgemeenschap.
In 1736, bouwde de befaamde orgelbouwer Gottfried Silbermann (1683-1753) een drie-lagen, 43-toetsen instrument voor de kerk. Het kerkorgel werd gewijd op 25 november en Johann Sebastian Bach (1685-1750) gaf een opvoering op het instrument op 1 december.
Dresden Frauenkirche in 1880Het meest karakteristieke eigenschap van de kerk was zijn onconventionele 314 voet (100 meter) hoge koepel, die Steinerne Glocke of de "Stenen Klok" werd genoemd. Dit was een technische triomf en vergelijkbaar met de koepel van Michelangelo voor Sint-Pietersbasiliek te Rome. De 12.000-ton koepel van Frauenkirche die gemaakt werd van zandsteen steeg hemelwaarts zonder enige interne steunen. Ondanks twijfels in het begin, bleek de koepel uiterst stabiel te zijn.
Ooggetuigen in 1760 zeiden dat de koepel door meer dan 100 kanonskogels geraakt werd die gevuurd werden door het Pruissische leger onder leiding van Friedrich II tijdens de Zevenjarige Oorlog. De bommen stuiterden eenvoudig weg en de kerk overleefde de aanval.
De voltooide kerk gaf de stad van Dresden een distinctief silhouet, zoals zo mooi afgebeeld in de beroemde schilderijen (zie hierboven) van Bernado Bellotto, een neef van de kunstenaar Canaletto en die tevens bekend was onder dezelfde naam. In 1849 stond de kerk centraal bij de revolutionaire opstanden die later bekend zou worden als de Mei Opstand. Frauenkirche werd omringd door barricades. Hevige gevechten woedde voor dagen alvorens die rebellen die niet reeds waren gevlucht , rondom de kerk gearresteerd werden. Meer dan 200 jaar, siert de prachtige klokvormige koepel, monumentaal en statig het silhouet van oud Dresden, en daarmee de rest van de stad overheersend
***
. Dresden Frauenkirche in 1880.
****
De verwoesting.
****
. Fotograf:
Heinrich Gimmler . De ruïne in 1991.
****.
Op 13 februari 1945, begonnen de Geallieerden met het bombarderen van Dresden. Indrukwekkend genoeg kon, de kerk twee dagen en nachten standhouden. De acht zandstenen pilaren die de kolossale koepel ondersteunden konden lang genoeg standhouden voor de evacuatie van de 300 mensen die hun toevlucht hadden gezocht in de crypte van de kerk voordat deze uiteindelijk bezweken door de ongeveer 650.000 brandbommen die de Britten en Amerikanen op de stad hebben gegooid. De temperatuur in en om de kerk bereikte 1000 graden Celsius. Uiteindelijk begaf de koepel het om 10:00 op 15 februari. De pilaren gloeiden rood en ontploften. De buitenmuren verpulverden en bijna 6000 ton steen viel ter aarde neer, daarbij de massieve vloeren van de kerk penetrerend.
Het altaar , een reliëf met de afbeelding van het lijden van Jezus in de hof van Gethsemane op de Olijfberg door Johann Christian Feige, waren slechts gedeeltelijk beschadigd door het bombardement en de brand die de kerk vernietigden. Het altaar en het gebouw daarachter; de apsis hadden deze overleefd. De details van de meeste beelden waren wel verbrijzeld door naar beneden vallend puin en de fragmenten lagen onder het puin.
Het gebouw verdween uit de silhouet van Dresden en de geblakerde stenen zouden voor de volgende 45 jaar op een hoop wachten midden in de stad terwijl de communisten de macht overnamen in wat nu de DDR werd genoemd. Kort na de oorlog begonnen de bewoners van Dresden de unieke stenen fragmenten van de Frauenkirche te verzamelen en te nummeren zodat ze later gebruikt zouden kunnen worden bij de renovatie van de kerk. Voorts ontmoedigde het bestaande volkssentiment de communistische autoriteiten om het puin op te ruimen en plaats te maken voor een parkeerplaats.
In 1982 werd de ruïne een plek van een vredesbeweging gecombineerd met vreedzame demonstraties tegen het regime van de DDR. Op de herdenkingsdag van het bombardement, verzamelden 400 Dresdenaren bij de ruïne en werd dit in stilte herdacht. Dit was onderdeel van de groeiende invloed van de burgerrechtenbeweging. In 1989, kort voor de Wende groeide het aantal demonstranten tot in de tienduizenden, en de Muur die het Westen van het Oosten scheidde viel. Deze opende de deur naar de Duitse eenwording
******
nog wat beelden van interieur.
****
. Photographed by Andreas Praefcke.
****
. Photographed by Andreas Praefcke.
****
.het orgel op de achtergrond.
****
. koepel.
***
. *********************************************
http://commons.wikimedia.org/wiki/Categ ... 2C_Dresden
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Dorpskerk Nieuwerkerk aan den IJssel.
***.
.
Dorpskerk Nieuwerkerk aan den IJssel
De dorpskerk in Nieuwerkerk is al eeuwenlang het herkenningspunt van het (oude) dorp. De kerk staat net buiten de oude bebouwing op de kruising van de Kerklaan en de Dorpsstraat en dateert waarschijnlijk uit het eerste kwart van de 16e eeuw. Op de plek van de huidige kerk zal stellig een oudere kerk hebben gestaan, die gebouwd is als "dochter" van de parochiekerk in Ouderkerk a/d IJssel. In de onrustige tijden voor de 80-jarige oorlog bleef de kerk voor een beeldenstorm gespaard. In 1578 is voor het eerst sprake van een predikant in plaats van de pastoor en doet de gereformeerde religie definitief zijn intrede.
Exterieur.
De bouwstijl van kerktoren en schip is laatgotisch, met de toren - zoals gebruikelijk - aan de westkant. De torenklok is naar schatting vier eeuwen oud. Iets jonger is een steen met inscriptie uit 1615, die in de noordelijke torenmuur is ingemetseld. Op oude afbeeldingen is te zien, dat het schip van de kerk vrij lang is geweest. Opzij van de toren bevond zich de consistoriekamer, die in 1874 werd afgebroken en herbouwd. Een apart "secreet" werd in 1770 in de kerktuin geplaatst. In 1810 werd bij de bouw van een nieuw koor het schip ingekort, waarna in 1825 een flinke restauratie plaatsvond. De gebrandschilderde ramen waren toen al enige tijd verdwenen. In 1927 - 1928 werd de kerk nog grondiger onder handen genomen, onder andere voor dak-, muur- en funderingsherstel. Daarbij werd een nieuwe consistoriekamer tegen de zuidgevel van het koor gebouwd, met daarnaast een stenen toegangsportaal. Bovendien werden weer gebrandschilderde ramen aangebracht, ontworpen door L.F. Asperslagh. Daarbij werd de vanouds betegelde kerkvloer nog niet onderheid. Pas in 1973, bij de laatste restauratie, is daar verbetering in gebracht.
Eeuwenlang is in en buiten de kerk begraven, totdat dit in 1829 definitief werd verboden. Desondanks fungeerde het kerkhof tot 1874 als algemene begraafplaats en tot 1910 werd het nog als zodanig aan de gemeente verhuurd. Twee grafstenen van steenbakkersfamilie Mijnlieff (met een laatste bijzetting uit 1905) herinneren daar nog aan.
Interieur.
Het kerkinterieur bevat nog enkele historisch waardevolle elementen uit de 17e eeuw. Te denken valt aan de kansel, die in 1863 werd verplaatst, gedateerde trekbalken; de koperen lessenaars en één of twee koperen kaarsenkronen; de overige een of twee kronen - uit ongeveer dezelfde tijd - werden in 1851 uit de Gouderakse kerk aangekocht. Het orgel van Pieter van Assendelft dateert weliswaar uit 1770, maar werd in 1890 gekocht van de r.k. parochie in Vlaardingen en tegen de torenmuur geplaatst. De orgelgalerij werd in 1928 vergroot. Het restant van het 17e- en 18e-eeuwse kerkzilver is in de 1966 verkocht, en prijkt nu deels in Rotterdamse musea en deels in het raadhuis. Voor de consistoriekamer werd ca. 1784 een allegorisch schoorsteenstuk geschilderd met als achtergrond de Zuidplas en de dorpskerk. Het werd in 1927 teruggeplaatst en in 1973 gerestaureerd.
Archiefbronnen:
A.M. den Boer, Inventaris van het archief van de hervormde gemeente Nieuwerkerk a/d IJssel ('s-Gravenhage, 1977).
****
http://www.groenehartarchieven.nl/encyc ... ocnaam=g02
***.
. Dorpskerk Nieuwerkerk aan den IJssel
De dorpskerk in Nieuwerkerk is al eeuwenlang het herkenningspunt van het (oude) dorp. De kerk staat net buiten de oude bebouwing op de kruising van de Kerklaan en de Dorpsstraat en dateert waarschijnlijk uit het eerste kwart van de 16e eeuw. Op de plek van de huidige kerk zal stellig een oudere kerk hebben gestaan, die gebouwd is als "dochter" van de parochiekerk in Ouderkerk a/d IJssel. In de onrustige tijden voor de 80-jarige oorlog bleef de kerk voor een beeldenstorm gespaard. In 1578 is voor het eerst sprake van een predikant in plaats van de pastoor en doet de gereformeerde religie definitief zijn intrede.
Exterieur.
De bouwstijl van kerktoren en schip is laatgotisch, met de toren - zoals gebruikelijk - aan de westkant. De torenklok is naar schatting vier eeuwen oud. Iets jonger is een steen met inscriptie uit 1615, die in de noordelijke torenmuur is ingemetseld. Op oude afbeeldingen is te zien, dat het schip van de kerk vrij lang is geweest. Opzij van de toren bevond zich de consistoriekamer, die in 1874 werd afgebroken en herbouwd. Een apart "secreet" werd in 1770 in de kerktuin geplaatst. In 1810 werd bij de bouw van een nieuw koor het schip ingekort, waarna in 1825 een flinke restauratie plaatsvond. De gebrandschilderde ramen waren toen al enige tijd verdwenen. In 1927 - 1928 werd de kerk nog grondiger onder handen genomen, onder andere voor dak-, muur- en funderingsherstel. Daarbij werd een nieuwe consistoriekamer tegen de zuidgevel van het koor gebouwd, met daarnaast een stenen toegangsportaal. Bovendien werden weer gebrandschilderde ramen aangebracht, ontworpen door L.F. Asperslagh. Daarbij werd de vanouds betegelde kerkvloer nog niet onderheid. Pas in 1973, bij de laatste restauratie, is daar verbetering in gebracht.
Eeuwenlang is in en buiten de kerk begraven, totdat dit in 1829 definitief werd verboden. Desondanks fungeerde het kerkhof tot 1874 als algemene begraafplaats en tot 1910 werd het nog als zodanig aan de gemeente verhuurd. Twee grafstenen van steenbakkersfamilie Mijnlieff (met een laatste bijzetting uit 1905) herinneren daar nog aan.
Interieur.
Het kerkinterieur bevat nog enkele historisch waardevolle elementen uit de 17e eeuw. Te denken valt aan de kansel, die in 1863 werd verplaatst, gedateerde trekbalken; de koperen lessenaars en één of twee koperen kaarsenkronen; de overige een of twee kronen - uit ongeveer dezelfde tijd - werden in 1851 uit de Gouderakse kerk aangekocht. Het orgel van Pieter van Assendelft dateert weliswaar uit 1770, maar werd in 1890 gekocht van de r.k. parochie in Vlaardingen en tegen de torenmuur geplaatst. De orgelgalerij werd in 1928 vergroot. Het restant van het 17e- en 18e-eeuwse kerkzilver is in de 1966 verkocht, en prijkt nu deels in Rotterdamse musea en deels in het raadhuis. Voor de consistoriekamer werd ca. 1784 een allegorisch schoorsteenstuk geschilderd met als achtergrond de Zuidplas en de dorpskerk. Het werd in 1927 teruggeplaatst en in 1973 gerestaureerd.
Archiefbronnen:
A.M. den Boer, Inventaris van het archief van de hervormde gemeente Nieuwerkerk a/d IJssel ('s-Gravenhage, 1977).
****
http://www.groenehartarchieven.nl/encyc ... ocnaam=g02
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Basiliek van Santa Maria della Salute
.
De Santa Maria della Salute is een Venetiaanse kerk die gebouwd werd in de periode 1631 – 1687 door de architect Longhena. De kerk staat langs het Canal Grande en is opgetrokken uit witte kalksteen. Het interieur bestaat uit donkergrijs natuursteen. Het gebouw is, afgezien van de aanbouw, achthoekig van vorm en in barokstijl gebouwd.
De kerk werd destijds gebouwd omdat men dacht dat de pest eindelijk uitgebannen was. Na lange tijd is deze echter toch weer uitgebroken in Venetië.
Prachtig is het Pala d'Oro, het met drieduizend edelstenen belegde scherm achter het altaar.
***
Dankzij zijn verschijning en de prominente plek is de koepelkerk Santa Maria della Salute een karakteristiek element in het stadsbeeld van Venetië. De kerk staat namelijk daar waar de Canal Grande overgaat in de zee.
.
Dankzij de koepels valt de Santa Maria della Salute al van ver op.
***
Baldassare Longhena heeft de in 1687 voltooide kerk ontworpen en de bouwwerkzaamheden geleid van 1630 tot zijn dood in 1682. De grote achthoekige ruimte onder de enorme koepel is omgeven door een omgang waarop zes kapellen uitkomen. De uitbouw van de kapellen is aan de buitenkant te zien. Achter de grote centrale ruimte bevindt zich een door twee absissen geflankeerde rechthoekige ruimte. Deze met een tweede, kleinere koepel bekroonde ruimte is bedoeld voor de mis. Enorme met beelden getooide voluten vormen een overgang tussen de twee verdiepingen, de centrale tamboer en de koepel erop. In tegenstelling tot het speelse exterieur is de architectuur van het interieur sober.
.
Santa Maria della Salute te Venetië.
***
De kerk geeft onderdak aan meerdere kunstwerken die op zichzelf al een bezienswaardigheid zijn. De plafondschilderingen van Titiaan met Kaïn en Abel, David en Goliath en Abraham en Izaak zijn afkomstig uit een in de zeventiende eeuw opgeheven klooster ( Santo Spirito in Isola). In de sacristie hangen eveneens werken van Titiaan uit hetzelfde klooster en een schilderij van Giovanni Bellini en Tintoretto.
***.
..
De Heilige Marcus omringd door de Heilige Cosmas, Damiaan, Rochus en Sebastiaan, ca. 1510.
****.
De ontstaansgeschiedenis van de kerk is afgebeeld in een beeldengroep op het hoogaltaar. Na afloop van de pestepidemie van 1629-1630 besloot de toenmalige senaat tot de bouw van deze votief kerk als dank aan Maria voor het einde van de pestepidemie. Op het altaar is Venezia knielend weergegeven voor Maria terwijl de personificatie van de pest de benen neemt. De beeldengroep is het werk van Giusto Le Corte. Jaarlijks wordt het einde van de pest in 1630 gevierd op 21 november (het Salute-Festival) met een processie.
***.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie:Kerkgebouw
. De Santa Maria della Salute is een Venetiaanse kerk die gebouwd werd in de periode 1631 – 1687 door de architect Longhena. De kerk staat langs het Canal Grande en is opgetrokken uit witte kalksteen. Het interieur bestaat uit donkergrijs natuursteen. Het gebouw is, afgezien van de aanbouw, achthoekig van vorm en in barokstijl gebouwd.
De kerk werd destijds gebouwd omdat men dacht dat de pest eindelijk uitgebannen was. Na lange tijd is deze echter toch weer uitgebroken in Venetië.
Prachtig is het Pala d'Oro, het met drieduizend edelstenen belegde scherm achter het altaar.
***
Dankzij zijn verschijning en de prominente plek is de koepelkerk Santa Maria della Salute een karakteristiek element in het stadsbeeld van Venetië. De kerk staat namelijk daar waar de Canal Grande overgaat in de zee.
.Dankzij de koepels valt de Santa Maria della Salute al van ver op.
***
Baldassare Longhena heeft de in 1687 voltooide kerk ontworpen en de bouwwerkzaamheden geleid van 1630 tot zijn dood in 1682. De grote achthoekige ruimte onder de enorme koepel is omgeven door een omgang waarop zes kapellen uitkomen. De uitbouw van de kapellen is aan de buitenkant te zien. Achter de grote centrale ruimte bevindt zich een door twee absissen geflankeerde rechthoekige ruimte. Deze met een tweede, kleinere koepel bekroonde ruimte is bedoeld voor de mis. Enorme met beelden getooide voluten vormen een overgang tussen de twee verdiepingen, de centrale tamboer en de koepel erop. In tegenstelling tot het speelse exterieur is de architectuur van het interieur sober.
. Santa Maria della Salute te Venetië.
***
De kerk geeft onderdak aan meerdere kunstwerken die op zichzelf al een bezienswaardigheid zijn. De plafondschilderingen van Titiaan met Kaïn en Abel, David en Goliath en Abraham en Izaak zijn afkomstig uit een in de zeventiende eeuw opgeheven klooster ( Santo Spirito in Isola). In de sacristie hangen eveneens werken van Titiaan uit hetzelfde klooster en een schilderij van Giovanni Bellini en Tintoretto.
***.
.. De Heilige Marcus omringd door de Heilige Cosmas, Damiaan, Rochus en Sebastiaan, ca. 1510.
****.
De ontstaansgeschiedenis van de kerk is afgebeeld in een beeldengroep op het hoogaltaar. Na afloop van de pestepidemie van 1629-1630 besloot de toenmalige senaat tot de bouw van deze votief kerk als dank aan Maria voor het einde van de pestepidemie. Op het altaar is Venezia knielend weergegeven voor Maria terwijl de personificatie van de pest de benen neemt. De beeldengroep is het werk van Giusto Le Corte. Jaarlijks wordt het einde van de pest in 1630 gevierd op 21 november (het Salute-Festival) met een processie.
***.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie:Kerkgebouw
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
. Buggenhout wapenschild.
*****
De barokke Boskapel is een vijfhonderd jaar oude kapel gelegen in het Buggenhouts Buggenhout-bos, de gemeente die precies in het geografisch midden van Vlaanderen ligt waar de provincies Oost-Vlaanderen, Antwerpen en Vlaams-Brabant aan elkaar grenzen. In 2002 werd de kapel en omgeving erkend als monument en in 2004 vierde men het 500 jarig bestaan van de kapel.
Binnen in de kapel ontdekken we door een gedenksteen waarom precies hier midden in een bos een kapel gebouwd werd. Weduwe Jacoba van Heffene die achter bleef met haar zesjarig zoontje Joos de Rijckejaar gaf hiertoe de opdracht, zo zegt de legende, zoals bekent bij iedere fier inwoner van Buggenhout:
.Buggenhout Boskapel
***
In het jaar 1504, den 4en December was Jan de Rycke, drossaard van Buggenhout en Grimbergen uitgenodigd voor een jachtpartij. Deze edelman was een der befaamste jagers uit zijn tijd, onverschrokken en dapper in den aanval, kloek en behendig in den afweer. Veel wilde zwijnen, hazen en reebokken had hij wellicht reeds in 't zand doen bijten, want wanneer hij ter jacht uittrok moesten een paar kloeke knapen hem vergezellen om den buit te helpen torschen en huiswaarts te brengen. In den morgen dus van 4e December, andermaal het bosch ingereden, zag hij plotselings een buitengewoon groot wild zwijn op hem aanstormen? Jan de Rycke plaatst zich dadelijk afwerend gereed. Grimmend schiet het dier toe, de drossaard stoot het wapen vooruit, maar mist doel. Door het geweld van den mislukten stoot het evenwicht verliezende struikelt hij; het zwijn bonst hem zoo duchtig op het lijf, dat hij achterover stort, en vooraleer den jonker zijn wapen in gereedheid heeft en zijn meester helpen kan is de jager het lichaam opengereten en gedood. Op de noodkreten van den jonker komen andere ridders toegesneld, die het vreeselijk dier bespringen en afmaken. De drossaard werd ter plaatse zelf ter aarde besteld.
De in 1504 gebouwde kleine kapel werd van 1664 tot 1677 vergroot, de werken duurden dertien jaar vanwege toenmalige oorlogen en plunderingen in de streek. De familie de Bournonville, de toenmalige heren van Buggenhout sierden de puntgevel met hun wapenschild dat later het wapenschild van de gemeente werd. Het eenvoudig torentje werd in 1764 gebouwd. Op de buitengevel bevinden zich zeven bas-reliëfs in terracotta van de hand van de Leuvense beeldhouwer P.F. van Passel die de zeven weeën van Maria voorstellen, ze werden in 1858 aangebracht.
. Buggenhout gedenksteen.
***
Om de werken in 1677 af te ronden kwam boven de ingang het stenen beeld van O.L.Vrouw van de Nood Gods aan wie de kapel gewijd is (beeldhouwer Filip De Backer).
Binnen vinden we een fraai barokinterieur, boven het altaar (1680) in wit en zwart geschilderd hout, staat in een nis het beeld van de Nood Gods. Aan de zijkanten portiekaltaren van Sint-Eligius (1765) en van Sint-Rochus (1768) door Antoon van Brunswyck. Een biechtstoel, communiebank en enkele schilderijen vervolledigen de versiering.
Het orgel van de hand van Nicolaas Langlez uit Gent werd gebouwd in 1686 en stond oorspronkelijk in de parochiekerk, het werd na vernieuwing door Pieter van Peteghem in 1770 naar de kapel overgebracht. Het werd gerestaureerd in 1957.
In 1949 werd rond de kapel de vijftien staties van de H. Rozenkrans uitgebouwd (Tondeleir en Zoon, Oude-God). Het jaar later werd de kapel gerestaureerd
Elk jaar op de derde zondag na Pasen begint de noveen ter ere van O.L.Vrouw van smarten of de Bosbegangkenis.
***.
. Buggenhout Boskapel binnen.
***
Beelden.
**** .
. Buggenhout St Eloy.
***.
. Buggenhout OLVvdNood Gods, .
**** .
. Buggenhout St Rochus.
***.
De zeven weeën van Maria.
*********************.
. 
.. 
.
. 
.
. 
. ***************
http://nl.wikipedia.org/wiki/Boskapel
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Kerk van de Verlosser op het Bloed.
****
Kerk van de Verlosser op het Bloed is een Russisch-Orthodoxe kerk in Sint-Petersburg.
*
Deze kerk wordt ook wel genoemd de Heiland op het (verspilde) bloed. De officiële naam is Kerk van de Wederopstanding van Jezus Christus. Maar er zijn ook nog andere (combinaties van) namen en vertalingen daarvan in omloop.
*
Exterieur.
*******
De kerk is gebouwd op de plaats waar tsaar Alexander II is vermoord op 13 maart 1881 (1 maart volgens de Juliaanse kalender). Na zijn dood is tussen 1883 en 1907 deze kerk verrezen. In de kerk bevindt zich een schrijn ter ere van de vermoorde tsaar precies op de plek van de moord.
Na de Russische revolutie is de kerk geplunderd. Gedurende de Tweede Wereldoorlog diende de kerk als opslagplaats van levensmiddelen en raakte de kerk bij het beleg van Sint-Petersburg zwaar beschadigd. Na de Tweede Wereldoorlog was de kerk een opslagplaats voor de Opera. In 1970 is men begonnen de kerk te repareren en in 1997 is de kerk weer geopend (als museum niet als kerk).
De architect van deze kerk is de Rus Alfred Parland. Met de zeer drukke decoratie en de ui-vormige koepels vormt deze kerk een zeer groot contrast met de barokke of neoclassicistische gebouwen in zijn omgeving. Het plafond en de wanden zijn volledig bedekt met in totaal ongeveer 7500 vierkante meter fijn mozaiekwerk. Volgens velen een record. De kerk lijkt op de bekende zestiende eeuwse Basiliuskathedraal op het Rode Plein in Moskou.
*
.
Interieur.
*******
.
het aanzicht.
******
http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie: ... in_Rusland
****
Kerk van de Verlosser op het Bloed is een Russisch-Orthodoxe kerk in Sint-Petersburg.
*
Deze kerk wordt ook wel genoemd de Heiland op het (verspilde) bloed. De officiële naam is Kerk van de Wederopstanding van Jezus Christus. Maar er zijn ook nog andere (combinaties van) namen en vertalingen daarvan in omloop.
*
Exterieur.
*******
De kerk is gebouwd op de plaats waar tsaar Alexander II is vermoord op 13 maart 1881 (1 maart volgens de Juliaanse kalender). Na zijn dood is tussen 1883 en 1907 deze kerk verrezen. In de kerk bevindt zich een schrijn ter ere van de vermoorde tsaar precies op de plek van de moord.
Na de Russische revolutie is de kerk geplunderd. Gedurende de Tweede Wereldoorlog diende de kerk als opslagplaats van levensmiddelen en raakte de kerk bij het beleg van Sint-Petersburg zwaar beschadigd. Na de Tweede Wereldoorlog was de kerk een opslagplaats voor de Opera. In 1970 is men begonnen de kerk te repareren en in 1997 is de kerk weer geopend (als museum niet als kerk).
De architect van deze kerk is de Rus Alfred Parland. Met de zeer drukke decoratie en de ui-vormige koepels vormt deze kerk een zeer groot contrast met de barokke of neoclassicistische gebouwen in zijn omgeving. Het plafond en de wanden zijn volledig bedekt met in totaal ongeveer 7500 vierkante meter fijn mozaiekwerk. Volgens velen een record. De kerk lijkt op de bekende zestiende eeuwse Basiliuskathedraal op het Rode Plein in Moskou.
*
. Interieur.
*******
. het aanzicht.
******
http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie: ... in_Rusland
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet
-
majke - Lid geworden op: 01 jan 2005, 00:20
- Locatie: europa
Kerk van Vittskövle.
******************.
De kerk van Vittskövle (in het Zweeds: Vittskövle kyrka) is een kerk in de gemeente Kristianstad, in Skåne, in het diocees Lund, Zweden.
De kerk werd oorspronkelijk gebouwd in de 12de of 13de eeuw. In de 15de eeuw werd er aan de noordzijde een kapel aan toegevoegd gewijd aan Sint Anna, de moeder van Maria.
.
De gewelven stammen uit de 15de eeuw en in 1480 werden zij voorzien van muurschilderingen. Deze zijn in de 20ste eeuw gerestaureerd. Zij beelden verhalen uit het boek Genesis uit. In het koor is de legende van Sint Nicolaas afgebeeld. In de Sint Anna kapel zijn de symbolen van de vier evangelisten en de volgende vier vrouwelijk heiligen terug te vinden: Sint Barbara, Sint Ursula, Sint Gertrude en Sint Katharina.
*
De toren werd in de 16de eeuw gebouwd en in de 17de werd er aan de zuidzijde een familiegraf voor de Barnekow familie teogevoegd. Het doopvont stamt nog uit de middeleeuwen.
****.
Interieur.
***
.
Author: Väsk .
**********
.
mooi beeld
Author: Väsk .
**********
.
Preekstoel
Author: Väsk.
***********.
.
Schepping der dieren.
Author: Väsk.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie:Kerkgebouw.
****
******************.
De kerk van Vittskövle (in het Zweeds: Vittskövle kyrka) is een kerk in de gemeente Kristianstad, in Skåne, in het diocees Lund, Zweden.
De kerk werd oorspronkelijk gebouwd in de 12de of 13de eeuw. In de 15de eeuw werd er aan de noordzijde een kapel aan toegevoegd gewijd aan Sint Anna, de moeder van Maria.
. De gewelven stammen uit de 15de eeuw en in 1480 werden zij voorzien van muurschilderingen. Deze zijn in de 20ste eeuw gerestaureerd. Zij beelden verhalen uit het boek Genesis uit. In het koor is de legende van Sint Nicolaas afgebeeld. In de Sint Anna kapel zijn de symbolen van de vier evangelisten en de volgende vier vrouwelijk heiligen terug te vinden: Sint Barbara, Sint Ursula, Sint Gertrude en Sint Katharina.
*
De toren werd in de 16de eeuw gebouwd en in de 17de werd er aan de zuidzijde een familiegraf voor de Barnekow familie teogevoegd. Het doopvont stamt nog uit de middeleeuwen.
****.
Interieur.
***
. Author: Väsk .
**********
. mooi beeld
Author: Väsk .
**********
. Preekstoel
Author: Väsk.
***********.
. Schepping der dieren.
Author: Väsk.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Categorie:Kerkgebouw.
****
als je je zelf niet helpt
een ander kan dat niet
een ander kan dat niet