palliatieve zorgen

Hier is plaats voor discussie of vragen over palliatieve zorgen.
sybersma

30 okt 2004, 07:17

tillie schreef:maar dat dementeren verloopt meestal in fases. En ik vind het toch moeilijk om te beslissen wanneer euthanasie?
De familie mee beslissen? Delicaat. Gevaarlijk soms. Geen moeite meer doen om te gaan bezoeken....
En, als je in palliatieve werkzaam bent. Ik dacht altijd dat dat toch al de laatste levensfase helpt begeleiden.
tuurlijk moet je in de zorg zorgen voor maar als een mens onnodig moet lijden en geen menswaardig bestaan meer heeft dan is bv. passieve euthanasie een milde dood.
Gast

30 okt 2004, 10:48

--------------------------------------------------------------------------------

Tilly schreef:
antwoordje van Nina76 naar deze topic verplaatst:


nina76

Geregistreerd op: 26-4-2004
Ber.: 32
Woonplaats: Noordscheschut gem ;Hoogeveen
Geplaatst: Di 22 Jun 2004, 11:35 Onderwerp: palliatieve zorg

--------------------------------------------------------------------------------

Hallo Zusje

Wil bij deze graag reageren op je geschreven stukje over
euthanasie bij dementerende mensen.
Hoe lang doe je dit werk en wat is je contact met de patienten.
Met je instelling euthanasie voor dementerende mensen ben ik
het in het geheel niet eens, je laat deze mensen toch in hun eigen
belevingswereldje leven en praat toch met hen mee?En hoe
intensiever je contact met deze patienten is des te nauwer wordt
je band met hen ook hebben ze soms wel ineens heldere momenten
Laat ze leven en op hun manier genieten van dat wereldje waar ze
in leven en leef in datzelfde wereldje met hen mee, zo kun je hen
nog plezier geven en ze weten heus wel dat jij wel aanwezig bent.
De familie? Sorry Zusje maar die kiezen over het algemeen de
weg van de minste weerstand en de voor hen op dat moment
makkelijkste manier die gunnen zich de tijd niet om alles aan te
horen, ook schrikt het hen vaak af hen eigen vader of moeder zo te
zien, wat ook wel begrijpelijk is, maar het gaat over die mensen,ze
beschouwen het vaak als een last op hun schouders. Niet allemaal
natuurlijk maar helaas in veel gevallen wel.
Als je van je werk houd en van de patienten haal je het niet in je
hoofd om ook maar een moment aan euthanasie te denken.
Je leeft denkt en praat toch met hen mee daar ben je voor om het
die mensen zo aangenaam mogelijk te maken en ze te begeleiden
en je warmte en aandacht geven tot hun laatste moment, heb je er
zelf weleens aangedacht als het zover met jezelf is hoe het dan is
dat anderen over je beslissen en jij in deze niets te vertellen hebt?
_____________________
als je de mensen leert kennen ga je van de dieren houden
Nienkadenk nou toch eens na, heb jij wel echt gezien hoe het kan zijn om weg te kwijnen? wat een menswaardig bestaan is? we hoeven niet zoooo sentimenteel te worden, als je echt zorgt voor mensen dan gun je hen een milde dood en de kwelling een onmenswaardig bestaan te lijden. en denk nu maar niet dat men over een nacht ijs gaat er wordt door deskundigen in overleg met fam. weloverwogen te handelen en waarom zou je iemands leven rekken in een tijd waarin we meestal blij zijn met alle nieuwe medicijnen om een mens waardig te laten leven maar het kan dus ook averechts werken .
Een mens moet ook de kans hebben om te kunnen sterven

Apolonia
Lid geworden op: 17 sep 2004, 13:45
Locatie: Cantal fr.

31 okt 2004, 10:04

De grenzen zijn moeilijk te bepalen.
Ik had een oudere buurvrouw.
Een zeer geestige humorvolle leuke vrouw van in de 70.
Tot de Dementie toe sloeg.
Ze iedere dag wat achteruit ging waarbij ze verzorgd werd door haar Schoondochter.
Ze moest gevoerd het eten spuugde ze uit of het liep langs haar kin.
Haar geest doofden steeds verder en na een paar jaar.
Was het een in haar broek doende haar bed vol smeerden hier mee.
Haar pampers afrukkende (met alle gevolgen van dien voor de Schoondochter) onwaardige persoon geworden.
En later een plant die in een stoel zat zonder een vonkje geest.
Dat 1 jaar lang, tot ze uiteindelijk gestorven is.
Een leuke trotse geestige vrouw die zo eindigd.
Had van mij wat eerder gemogen, met in deze mens onwaardige toestand.
Apolonia
Zouave

romain.gerits
Lid geworden op: 05 dec 2004, 11:24
Locatie: 3690 Zutendaal

05 dec 2004, 11:32

Kan iemand een verklaring geven waarom er zo weinig bedden in de afdelingen "palliatieve zorgen" in Limburg voorhanden zijn?
Gast

06 dec 2004, 20:36

Er is meer personeel nodig voor die afdeling en de overheid subsidieerd dat. Tot nu toe komen ze maar matig over de brug voor enkele bedden, ze gaan ervan uit dat de meeste mensen thuis kunnen begeleid worden.

Utopia
Lid geworden op: 03 dec 2003, 19:55
Locatie: Vlaamse Ardennen

10 dec 2004, 17:19

Het is in Limburg alleen dat er zo weinig bedden zijn , hier in Oost- Vlaanderen is het idemdito. De regering heeft een aantal jaren geleden beslist een zeker aantal bedden te verdelen over alle Vlaamse ziekenhuizen en dat aantal is tot op heden niet gewijzigd. Ziekenhuizen die toen reeds over de nodige accomodatie beschikten en een aanvraag deden kregen bedden toegewezen zodat er nu véél ziekenhuizen zijn die geen blijf weten met hun palliatieve zieken en géén palliatieve dienst meer mogen inrichten. Die terminale zieken worden dus op een gewone dienst verzorgd en daar is niet altijd voldoende personeel aanwezig om met grote zorgzaamheid , tijd en geduld met die zieken om te gaan en dat is .... erg!
vink

02 feb 2005, 23:16

Mijn groot-ouders hebben ook paliatieve zorgen gekregen. In de jaren 60 bestond dat ook. De familie stelde een beurtrol op, en samen met de dokter, en verpleegster, werd de stervende met veel liefde omringd, tot het laatste moment. Onze groot-ouders konden nog sterven terwijl ze de hand van hun geliefden vasthielden. Dit was zelf de normale gang van zaken.
De sandwitch generatie (lees emancipatie van de vrouw) heeft dit nu onmogelijk gemaakt. Nochthans, met de huidige mogelijkheden tot pijnbestrijding, zou dit toch moeten kunnen.

Rocky4810
Lid geworden op: 06 mei 2005, 11:22
Locatie: grimbergen

03 aug 2006, 21:15

Ik heb geen goede ervaring met palliatieve zorg. Mijn man kreeg in 2000 te horen na een strijd van een paar maanden(bestraling operatie) dat ze in het ziekenhuis niks meer konden doen. We werden zo maar ineens met palliatieve zorg in contact gebracht maar na een paar dagen heb ik stop gezegd. De morfine werd meteen bovengehaald en mijn man was helemaal niet gereed om ongeneeslijk te aanvaarden laat staan sterven.
Ik heb hem mee naar huis genomen en we zijn nog bij andere dokters geweest en nog chemo geprobeerd en stilaan legde hij zich bij de gedachte neer dat het niet meer ging. Heeft meermaals korte opnames in ziekenhuis gehad maar is tenslotte thuis gestorven. Ik zou het zeker terug zo willen hoewel het zwaar en hard was. Hij was 53j en heeft nog drie maanden geleefd.

Nu sta ik voor hetzelfde met mijn broer van 62j die gaat morgen ook naar huis en ik hoop dat ik samen met zijn vrouw en zoon ook voor hem kan zorgen zodat het allemaal niet zo bruusk hoeft te gaan. Hij heeft longkanker met uitzaaiingen en we weten het pas van drie weken geleden. 13/07/2006

Het woordje "comfort" hoor ik liever niet meer.

Groetjes
Agnes

DoDoRemi
Lid geworden op: 16 okt 2006, 10:55

17 okt 2006, 14:14

als demente mensen geen wens om eutanassie achtergelaten hebben, is het maar zielig om te zien hoe sommigen zichzelf uithongeren ... maar het is nog erger als er dan gedwongen gevoed wordt, Bv met sondevoeding... Waar begint of eindigt het waardig sterven?

grrrapjas
Lid geworden op: 13 mei 2006, 12:13

17 okt 2006, 17:28

Als eerste wens ik iedereen heel veel liefde en sterkte toe die van naby het stervensproces van een dierbare moeten meemaken.
Ik kom zelf uit nederland en myn moeder is een paar jaar terug gestorven in hetgeen wy een hospice noemen.
Het idee komt uit amerika overwaaien en een verbeterde versie van hetgeen wy vroeger sterfhuizen noemde.
Een hospice is een benaming voor een particulier huis waar 2 tot 6 stervende mensen in hun laatste fase liefdevol begeleid worden.
Er werken daar dan zo een 40 vrywilligers op toerbeurten onder begeleiding van verpleegkundigen en een arts.
Ook kan en mag je daar zelf in deze huiselyke sfeer de laatste zorg aan je dierbare geven.
Zelfs is daar de mogelykheid dat familie kan overnachten.
Ik ben bly dat myn moeder daar op een zeer waardige en liefdevolle manier in het byzyn van al haar kinderen is gestorven.
En ik hoop dat er net als hier in nederland ook in belgie van die hospices zyn of mogen komen.
I'll keep the memory of you and me inside

DoDoRemi
Lid geworden op: 16 okt 2006, 10:55

18 okt 2006, 13:29

Hier in Belgie zijn er ook pogingen om gezellige plaatsen te creêren voor deze mensen met zo wat dezelfde feciliteiten als bij jullie, hier zijnze meestal gerelatteerd aan een ziekenhuis. heel spijtig is wel dat er nog te weinig algemeen bekend is hoe diensten en huizen voor palliatieve zorg werken. Als je kan helpen bij de verzorging van een dierbare dan versterk je ook de band met die persoon en dan gaat het meestal gemakkelijker om een gesprek te hebben over die zaken die de stervende echt interesseren...

mayi
Lid geworden op: 29 jul 2006, 18:49
Locatie: lokeren

03 nov 2006, 23:03

Inderdaad Tilley, zo comfortabel en sereen mogelijk naar het levenseinde toe mensen begeleiden. Dit houdt palliatieve in.
Doch, niet alle dokters zien het zo.
Mijn moeder verbleef 5 dagen voor haar overlijden nog in het ziekenhuis.
Kanker had zich uitgezaaid in de mond: héél pijnlijk, voor de rest had ze nergens pijn.
Op de dienst (wel geriatrie) kreeg ze 3X daags dafalgan 1gr.
Dat verdreef natuurlijk de pijn niet. Dus zorgde ik ervoor dat ze steeds dafalgans in haar bereik had zodat ze die zelf kon nemen.
Volgens het personeel was teveel dafalgan niet goed voor het lichaam.
Hét ergste: men ging een biopsie doen in haar mond, therapeutisch van weinig nut, maar diagnostisch heel belangrijk, bleek uit het gesprek met de dokter. M.a.w. goed voor de statistieken. Welke symptomen bij welke kanker.
Nu, dit heb ik tegengehouden. Ik heb haar zelfs naar huis laten overbrengen (na tekenen van een formulier 'op eigen verantwoordelijkheid')
Thuisgekomen is de huisdokter direct gestart met morfine-inspuitingen.
4 dagen daarna is ze overleden, veel rustiger omdat ze thuis was.
Je vraagt je soms af: met wat zijn ze bezig? Sommige dokters hebben nog héél veel te leren wat betreft comfortzorg en pijnbehandeling naar hezt levenseinde toe
Gast

14 nov 2006, 16:50

Hallo beste mensen ,

Wil er één ding aan toevoegen ,het is een aanrader palliatieve !!

Ik spreek van ondervinding !! Mijn moeder is overleden twee terug

aan kanker!! De zorg die ze daar krijgen kan je gewoon thuis niet geven.

Mijn vader had daar zeer moeilijk mee !! had er begrip voor !!

Maar daarna heeft hij me toch bedankt dat ik toch de stap heb gezet !!

En met overleg van dokter en specialisten !!

Monique.
bakker

14 nov 2006, 17:40

Mijn schoonzus overleed in Coda in Wuustwezel, centrum voor palliatieve zorgen, ik heb nooit iemand zo sereen zijn of haar laatste dagen en uren weten doorbrengen en zo rustig zien sterven

prutske
Support SeniorenNet
Lid geworden op: 04 aug 2002, 08:51
Locatie: onder mijn dak

14 nov 2006, 19:13

Juist Bakker, dit is een uniek en meest serene palliatieve zorg.
Spijtig is, dat hun subsidies voor het dagcentrum is ontnomen door Demotte, de andere gelede staan op de helling. Het voltallig personneel is daar zo goed bezig, ontroerend mooi. Zij werken ook met 40 (al jaren dezelfde) vrijwilligers, die zich onvoorwaardelijk inzetten. Men kan Coda een bezoekje gaan brengen na telefonische afspraak.
Hun website is in de maak. Ik zet hem hier neer zodra die af is.