Allen met vakantie???

Literaire pareltjes van maatschappelijke gebeurtenissen.
Gast

20 dec 2006, 22:40

Zijn al die befaamde leden van de kolderbrigade dan met vakantie?


Het blijft hier zo leeg en stil!
Zo kalm en rustig!

Worden er misschien snode plannen gesmeed?
Of is er effectief een soort staatsgreep op komst?!

Kalmte voor de storm?

:?: :?: :?: :?: :?: :?:
Gast

21 dec 2006, 12:35

Neen Goliard, de feestdagen naderen en dan is er ander werk te doen.

Maar laat me je hierbij een fijne Kerstdag wensen en een goed uiteinde.

Fikske
Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
Locatie: W-O 1970

21 dec 2006, 16:31

Nee Goliard, we zijn nog niet weg. Ik wacht liever om weg te gaan tot de schoolvakantie voorbij is. Vroeger, met de kinderen waren we altijd aangewezen op die drukke periode en dan werd er vaak onverantwoord lang gereden om toch maar zo lang mogelijk van die twee of drie weken te kunnen genieten.

Herinneringen ...
Deel 1
De vakantie zit er op. Overmorgen, maandag, moet ik weer beginnen werken.
Van de Costa Brava in één ruk terug naar huis rijden, dat moet kunnen. We zijn nog jong!

Het is ruim negen uur eer het aanhangwagentje met tent en materiaal uiteindelijk geladen is. De kinderen zitten al in de auto te wachten op het vertrek. Ze houden hun hoofdkussens bij zich op schoot want ze willen onderweg een dutje doen.
Onze Duitse herder Dino loopt onrustig rond de auto en als ik de laaddeur van de Volkswagen Break omhoog klap springt hij dadelijk naar binnen en gaat languit op zijn plaats liggen.
Zodra we beginnen rijden staat de hond weer recht, begint met zij grote pluimstaart te kwispelen, steekt zijn kop tussen de hoofden van de kinderen en likt aan hun gezichten.
Ze liefkozen hem om beurten maar na een tijdje begint de hond te zweten - honden zweten langs hun tong - en wanneer de nattigheid als een lekkende kraan uit zijn bek loopt, is het genoeg geweest.
' Ja zeg, ga eens bij iemand anders likken hé! ' Zegt Walter terwijl hij de hondenkop naar Marleen duwt.
' Ha nee, ga weg, niet bij mij, 't is al genoeg geweest. '
De hond gaat even liggen.
Als ik vijf minuten later in de spiegel kijk is de kwispelstaart er weer...
' Beikes, Dino, ga nu toch eens weg met je viezigheid! '
Bert tracht de hond weer even te doen liggen.
Zo gaat het de hele tijd door. Liggen, rechtstaan, wegduwen, liggen, rechtstaan ...
De marteling wordt enkel onderbroken als we langs de autostrade stoppen om wat te eten, de benen te strekken en Dino uit te laten.
Na amper een kwartier rijden begint het spel van vooraf aan.
' We moeten absoluut een net of tussenschot plaatsen,' zegt mijn vrouw, ' kijk, de kinderen zitten al helemaal onder de kwijl van de hond. '
Ik beloof er voor te zorgen.
Laatst gewijzigd door Fikske op 22 dec 2006, 12:06, 1 keer totaal gewijzigd.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.

Fikske
Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
Locatie: W-O 1970

21 dec 2006, 17:26

De weg is lang en eentonig.
Als het donker wordt betert de situatie. De kinderen kunnen slapen want de hond is eindelijk gaan liggen. Zelf wakker blijven is nu de boodschap.
De radio staat luid en Tineke probeert de conversatie op gang te houden maar na een tijdje beginnen haar oogleden zwaar te wegen en valt ook zij in slaap.
Opletten nu! Een appel eten, mijn aangezicht regelmatig nat maken met een washandje, een banaan eten, een slokje drinken etc.
Ik weet het, het is onverantwoord.
Na verloop van tijd neem ik een kauwgom en begin verwoed te knabbelen.
Dit helpt me om attent te blijven.
Rond drie uur krijg ik lichte krampen in mijn darmen. Niet aan denken, het zal wel over gaan. Maar het gaat niet over. De aandrang wordt sterker met de minuut ...
Ik knijp mijn billen toe en als ik denk dat er iets onfris gaat gebeuren ontwaar ik een kleine onverlichte stopplaats bij een druivenplantage en rijd ze roekeloos op.
Mijn vrouw schiet wakker en Dino ook.
'Hé, wat gebeurt er?' Haar ogen zijn plots wagenwijd open.
Ik grijp mijn zaklamp.
'Laat jij even die hond uit want ik moet dringend ... ' Voor ze kan antwoorden verdwijn ik al tussen de druivelaars.
De plek is blijkbaar zeer gewild voor een sanitaire stop want ik zie overal hoopjes uitwerpselen en toiletpapier. Er is geen tijd om nog een vrij plaatsje te zoeken en ik steek dadelijk mijn broek af.
Ah ...! Mensen, dat doet deugd.
In mijn haast vergat ik toiletpapier mee te nemen maar een blad van de druivenlaar klaart de klus.
Terwijl ik mijn broek optrek komt Dino aangestormd. Ik wil hem tegenhouden maar ... het is al te laat. Hij loopt vrolijk rondom mij en trekt het zich niet aan waar zijn poten terechtkomen ...
Voor wij terug instappen wrijf ik die poten zo goed mogelijk schoon met keukenpapier maar de stank blijft de hele verdere reis in de auto hangen en mijn medereizigers geven mij de schuld.
Het wordt licht als we de Luxemburgse grens passeren. Instinctief tast naar de achterzak van mijn broek om de identiteitskaart uit mijn portefeuille te nemen. Plots verstijf ik. Een koude rilling loopt over mijn rug. Het bloed trekt weg uit mijn gezicht. Mijn achterzak is leeg!
Paniek! Gelukkig doet de douanier teken dat we mogen doorrijden.
Ik besef dadelijk dat ik mijn portefeuille verloren ben bij onze laatste stopplaats, waarschijnlijk tussen de druivelaars.
Wat moeten we doen? Driehonderd kilometer terugrijden en dan vaststellen dat hij er niet ligt of gewoon doorrijden en thuis aangifte doen bij de politie.
We besluiten het laatste te doen.
:roll:
Laatst gewijzigd door Fikske op 22 dec 2006, 12:07, 1 keer totaal gewijzigd.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.

Fikske
Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
Locatie: W-O 1970

22 dec 2006, 12:03

Maandagochtend.
Ik heb nog geen tijd voor het politiebureau.
Als ik tien minuten op het werk ben gaat de telefoon.
'Je Parle a monsieur ... V... ?'
'Oui.'
Ik heb een Franstalige dorpsgenoot aan de lijn die me uitlegt dat zijn kinderen mijn portefeuille hebben gevonden op een stopplaats langs de autostrade in Frankrijk en dat ik mijn eigendom bij hem kan komen afhalen.
Stom van verbazing leg ik de hoorn neer. Een kwartuur later sta ik nog wat ongelovig aan zijn voordeur. Hij laat me binnen.
'Is het dit wat je kwijt bent? ' zegt hij, en steekt een plastiek zak met inhoud in de hoogte.
'Euh, ja,' stotter ik.
'Eigenlijk is het mijn hond die hem gevonden heeft,' zegt hij, 'dat beest loopt altijd naar de smerigste plekken eerst als we hem uitlaten.' 'Kijk eens of alles er nog in zit.'
De plastiek zak is nat en het leder van de portefeuille ook.
'Ja, alles is er nog. Heel erg bedankt! Kijk, hier is een fooi voor je kinderen.' Ik wil hem 2000 frank geven.
'Geen kwestie van!' Zegt hij gedecideerd, 'en sorry dat alles zo nat is. Ik heb hem eerst onder de kraan gehouden voordat ik er je adreskaartje heb uitgehaald. Je zal wel begrijpen waarom ...'
'Ja, ik begrijp het ...'
Hij laat me uit.
Ik sta buiten met de twee briefjes van duizend nog in mijn hand.
Bij het passeren van de brievenbus steek ik het geld door de gleuf en keer met een rode kop en een opgelucht hart huiswaarts.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.

mira
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 15 aug 2004, 18:22
Locatie: Het Vlakke Land bij de Noordzee

22 dec 2006, 22:22

Verdorie Fikske, je hebt er goed aan gedaan dat stukje tekst te verwijderen waarin je het staartje aankondigde want bijna had ik deze voormiddag geschreven dat ik zat te wachten op je staartje. En maar goed ook want dat zou wellicht geleid hebben tot enkele niet mis te verstane opmerkingen van mede-kolderaars, met het bijkomend risico dat ik het hier had mogen uitleggen aan Opa Brombeer :roll:

Het weze gezegd, niet alleen van het staartje maar van je hele verhaal heb ik genoten Fikske. Heel knap geschreven, verteld in kleuren en geuren en met veel humor, al is het, in dit geval, toch met de nadruk op "geuren" :lol:

Mira

Fikske
Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
Locatie: W-O 1970

23 dec 2006, 14:15

Ach Mira, weet je dat ik het (staartje) ook pas gezien heb als het er al stond. Ik dacht; dat zal nog niemand hebben opgemerkt, en ga het er maar vlug afkappen. Enfin ik bedoel verwijderen, want afkappen ... ai. :roll:
Ik ben blij dat je van het verhaal genoten hebt maar ik kan zeggen dat het niet zo prettig was om die 'verwijtende blikken' te moeten trotseren van dat (een beetje hautaine, Franssprekende) heerschap. Aan de ene kant was ik content van mijn portefeuille terug te hebben maar anderzijds zakte ik bijna door de grond van schaamte ... en van de geur!

Sindsdien ben ik al drie keer mijn portefeuille verloren en telkens heb ik hem teruggekregen of zelf teruggevonden.
'Iets verliezen? Kan gebeuren, en wel bij de slimste 't eerst, maar bij de domste 't meest!' zegt mijn vrouwtje als ik weer iets kwijt ben
En als ze zoiets zegt trek ik gauw mijn staartje in. :lol:

Eigenlijk hoort dit verhaaltje meer thuis in de topic 'Frustratie' hieronder, misschien moet ik het maar eens verplaatsen.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
Gast

03 jan 2007, 15:45

Als je nu in de Ambiorixstad of in de zusterstad van Hasselt ging winkelen vandaag, het was overal dezelfde hetze. Al heel vroeg kon je er over de koppen lopen. Massaal stonden ze in drie lange rijen aan te schuiven aan de pashokjes. Vandaag had niemand nog iets om aan te trekken, je kon het zo van de gezichten aflezen. Dat kon alleen maar te maken hebben met die beruchte soldenperiode die elk jaar opnieuw massa volk op de been brengt. Nochtans had iedereen iets gekocht om de voorbije kerstdagen er nieuwer uit te zien dan het jaar tevoren. Alle kledingswinkels leken eerder op een rommelmarkt. Ik zeg niet dat ze er rommel verkochten maar het leek zo. Hopen overheen gehaalde bloezen, je kon er naar hartelust in grabbelen. Waar het eerst netjes in de rekken gepresenteerd werd kon je nu nog geen kapstok meer op zijn plaats zien hangen. En dan moest je nog oppassen dat je je niet liet beetnemen door de verkeerde artikels te kopen. Niet alles stond in solden, alleen dat wat geprijsd stond met een rode of groene sticker op. Wie niet met aandacht keek en zocht, stond aan de kassa met een niet afgeprijsde bh. De mooiste stukken lingerie waarvan je dacht: die kom ik me hier tussenuit halen als het solden is, wel die stonden nog met de oude prijs vermeld. Geen kortingen, geen lingeriesetjes. Nochtans, bovenaan de rekken hing er 0,0 zo groot als een Hollandse koe en iedereen vluchtte naar die hoek waar het 0 euro kostte. Lekker mis gedacht, het bracht je in verwarring en de stukken die afgeprijsd hingen, hingen netjes langs de normale prijzen. Staken hier ook addertjes onder het gras of was het bewust een stunt van de handelaren die de kopers een rad voor de ogen draaiden? Vroeg je aan de verkoopster voor alle zekerheid hoe het nu zat met die 0,0 boven de kledij kreeg je als antwoord: “Jamaar, dat zijn geen reductieprijzen, dat is om te laten zien dat dit nieuwe collectie is.” “Ach zo zit dat,” opperde ik nog. “Dus al wat met 0,0 in het oog staat, is normaal gezien de nieuwe collectie?” “En waarom hangt er dan boven dit artikel dan ook 0,0 in koeienletters, terwijl er wel een kleursticker opstaat?” Geen antwoord, ze bleef het antwoord schuldig. De kledingsstukken die ik al uit de rek genomen had om mijn eigendom te laten worden, hing ik terug. Geen rode of groene of blauwe bolletjes erop, dan laat ik het hangen. Dat ze hun prullen maar houden, kom ik terug in de zomer met de nieuwe solden. De sporen waren al goed te zien wat de koopjesjagers nalieten. Alles begon al verkeerd in de rekken terug te komen of zelfs niet. Aan het paskotje lagen ze al opgestapeld en het jonge verkoopsterke keek al puffend diep over haar bril. Aaaach wat zag ik daar een mooie rok hangen, die zou mijn deel worden en ik sloot in de ellenlange rij aan om hem te passen. Ieder vrouw kent dat ondertussen al. Broek uit, schoenen uit. Rok passen en bijhorende bloes. Eens ronddraaien voor de spiegel die weeral loog tegen me. Waarom liegen die spiegels toch altijd tegen me, zie ik er nu zo dik uit in die rok. Dan maar de driekwartbroek gepast. Holala, met moeite geraakte ik erin …en ik geraakte er niet meer uit. Mijn eega moest me komen bevrijden van die nare enge broek die ze voor mij veel te klein in de rekken hadden gehangen. Hierbij dacht ik stellig aan mijn koersbroek die me als gegoten zat. Deze kniebroek zat me niet gegoten, ze was een kwelling voor mijn body geworden en ik geraakte er niet uit zonder de hulp van mijn eega. Maar die stond een pashokje verder zelf een floeren broek te passen en die vond blijkbaar wél broeken die hem pasten. Alles meegenomen naar de kassa en nog eens met heimwee achterom gekeken naar die rode en gouden strings in de lingeriehoek, maar ja een mens kan niet alles willen hebben, niet waar mijn beste mensen? Eindelijk waren wij aan de beurt na lang aandringen en de mensen ontweken te hebben die in onze rug duwden om toch nog maar ergens iets te vinden dat ze niet nodig hadden. Hola wacht eens even, zei ik tegen mijn eega, deze handtas die wordt nog de mijne vandaag. Vlug graaide ik nog een handtas mee en legde die voor de kassierster. Ze bekeek de tas en keurde de binnenkant goed. “Zeg jufferke, neem die rommel er maar uit, laat dat papier maar hier want de papierberg is thuis al hoog genoeg. En kijk nog eens na of de ritsen wel goed sluiten!” Alles deed ze netjes in een plastieken zak en wenste ons nog veel succes met onze aankopen. Naar huis dacht ik, ik wil alles gaan showen en toen….ging het alarm af. De attente kassierster had namelijk de veiligsheidknop vergeten af te schroeven en ik had er haar nog attent op gemaakt. :twisted:

Fikske
Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
Locatie: W-O 1970

03 jan 2007, 19:16

Mooie beschrijving van de 'koopwoede' die er op dit moment heerst.

Wel kwezel ik leef met je mee, of liever ik leef mee met je man want uit ervaring weet ik hoe de meeste mannen zich voelen als vrouwlief erop uit trekt om haar koopjes op de kop te tikken.
Tijdens zulke soldendagen probeer ik er voor te zorgen dat ik niet mee moet en laat haar gerust met een vriendin of onze dochter op stap gaan.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.

hermano
Lid geworden op: 17 mei 2004, 21:11
Locatie: Aangespoelde

03 jan 2007, 19:59

Wel Fikske, dat kan ik nu eens goed begrijpen zie. Ik ben er eens één keer ingeluisd toen ik op een 5 januari van veel jaren geleden vooraf bestelde toegangskaarten in Deurne of Merksem ging afhalen voor het circus van Moskou, het enige echte met de enige echte Popov van voor het uiteenvallen van de Sovjetunie waarbij het voortaan om het Russische staatscirkus ging. Als bij toeval zaten ook mijn vrouw en de twee kinderen in de auto, en ik had mij zelfs niet afgevraagd waarom want eigenlijk kon ik die kaarten gerust alleen afgehaald hebben. Nu is dat natuurlijk veel gemakkelijker geworden, internet, even klikken op Sherpa bijvoorbeeld, klikken, datum ingeven, categorie ingeven, aantal plaatsen ingeven, visakaart ingeven en dat is het, reservatiekosten 4 € per stuk, portkosten nog eens 9 € en je bent gesteld.

Toen moest je nog een halfuur aan de telefoon hangen en dan de kaarten nog ter plaatse gaan betalen en afhalen, en als dat gedaan was zei mijn vrouw zo terloops: "Nu we hier toch zijn, kunnen we misschien eens tot in Antwerpen gaan, eens zien naar de winkels". En nog viel mijn frank niet, het waren nog frankskes, dat is ook al lang geleden, en van solden had ik eigenlijk nog niet gehoord, en ik had ze zeker nog niet meegemaakt. Kortom, wist ik veel dat louter toevallig die dag de solden begonnen. Van Deurne naar Antwerpen met de auto, afstand een vier kilometer denk ik, twee uur op gereden en ik vroeg mij nog altijd af hoe dat kwam.

Parkeren? Ja, maar waar? Zelfs alle parkeergarages zaten overvol, maar toch lukt het dan uiteindelijk om ergens een betalend plaatsje te pakken te krijgen, maar ondertussen is het al late namiddag. Toen we in de winkelstraten kwamen had ik het eindelijk door, op zich is dat geen prestatie want het zag er zwart van het volk. Ik had het nu wel door, maar nu moesten we daar nog door geraken, en nog erger, ze wilde absoluut een winkel binnengaan waar volgens mijn berekeningen al tweehonderd mensen in overtal waren, het verbaasde mij eigenlijk dat de Antwerpse brandweer die winkel niet bijna volledig deed ontruimen met het oog op de brandveiligheid.

Ik had wijselijk besloten om maar buiten te blijven, zij geraakte binnen met de twee kinderen toen er twintig man was buitengekomen, en ze begon direct mee te vechten met de massa die nog binnen was, en ze slaagde er zelfs in om voor elk van de twee een KidCoolgeval te pakken te krijgen, nog een uur aanschuiven aan de kassa en ze waren terug buiten. Toen moest er nog ergens een schoenwinkel aan geloven, die werd ook bestormd, dan nog iets voor vrouwen, dan nog iets voor kweetnietwat, volgens mij iets dat we totaal niet nodig hadden, en toen vond ze dat ik ook moest gaan meevechten in een winkel met mannenpulls en hemden, en ze besefte niet hoe dicht ze bij een instantechtscheiding stond.

We zijn Antwerpen terug uitgeraakt in een dreigende stilte, en het is de allerlaatste keer geweest dat ik mij nog met solden heb bemoeid, nooit meer. Een uurtje geleden zei ze nog dat ik toch eens zou moeten gaan zien in Ninove, en in Lennik en ze noemde nog een paar winkels op maar ik ben ineens selectief oostindisch doof geworden. Wat er op TV wordt gezegd hoor ik nochtans nog wel, maar ik heb geen tijd voor die solden, ik moet absoluut gaan werken, ze kunnen mij geen dag missen tot het einde van deze maand. Foert met die solden, niets voor mij.

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

03 jan 2007, 20:55

De koopjesperiode met de solden ? Waar is dat goed voor ?
Ik wou niet met vacantie, maar de wederhelft heeft afgeprijsde reclamestunts gezien in een tourwinkel en dus ...
Nadien kan ik me misschien bedenken dat de meeste mannen in zo'n geval toch toegeven en de vrouw het gevoel geeft dat ze met haar niet "solden"... :wink:

Fikske
Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
Locatie: W-O 1970

03 jan 2007, 21:45

Hi, hi, Hermano jongen. Ik krijg rillingen over mijn rug als ik je verhaal lees.

Ik geniet mee met het plezier dat mijn vrouw beleeft aan die koopjesdagen, ... maar dan wel op een veilige afstand.
Zij weet dat, en daarom hebben we jaren geleden al een overeenkomst gesloten; Zij sleurt mij niet overal mee in de winkels en ik zaag niet aan haar oren om met mij mee op café te gaan of pétanque te gaan spelen ... En zo is iedereen content!
Nu moeten jullie niet denken dat ik nooit met mijn vrouw op stap ga. Integendeel. Buiten dat slenteren in overvolle winkels, doen we praktisch alles samen.
Mijn humeur blijft altijd goed als het solden zijn en zij is gelukkig.
Slechts één ding heeft ze dan van mij nodig ; mijn bankkaart!
:wink:
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.

ED.
Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20

03 jan 2007, 22:50

Wanneer mijn vrouw zegt, "schat 't zijn solden, ge hebt nieuwe broeken vandoen" , dan sla ik telkens in paniek en moet twee pilletjes Emconcor nemen voor mijn bloeddruk. Telkenjare is het weer hetzelfde liedje. Haar kleerkasten puilen uit, ik loop nog altijd met dezelfde broeken aan mijn smalle kont. Ik wou dat ik een hondje was. Die zijn het gewoon om op hun baasje-in dit geval bazinnekken- te wachten. Dit jaar zal ze mij niet liggen hebben, goed geweten. Ik ga daar geen uren meer wachten aan de winkeldeuren, sigaretten staan roken, doen of ik een portier ben en voor al dat schoon vrouwvolk de deur open doen. Alhoewel,..... dat schoon vrouwvolk!!?...... "Schatteke, ik heb dringend tien nieuwe broeken en vijf paar schoenen nodig. Het zijn solden, weet je?"

hermano
Lid geworden op: 17 mei 2004, 21:11
Locatie: Aangespoelde

03 jan 2007, 23:32

Fikske schreef:...Slechts één ding heeft ze dan van mij nodig ; mijn bankkaart! :wink:
Mijn chef heeft er zelf één, eigenlijk is het bij ons omgekeerd gegaan, zij had eerst een Visakaart en jaren later heeft ze mij er ook één bezorgd. Maar nu mag ik die weer nooit gebruiken omdat zij per 5 keer gebruik boven een bepaalde som een chekske krijgt van 5 €, te besteden bij handelaars die je op de website kunt vinden. Dus zelfs daar heeft ze mij niet voor nodig, ik moet volhouden tot 10 januari, vanaf 11 tot 26 januari zijn we weg naar een plaats in de zon waar ze hopelijk geen solden kennen. Nu daar moet ik mij eigenlijk geen zorgen over maken, aan de prijs van die reis te zien kennen ze daar echt geen solden.

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

04 jan 2007, 08:48

Ah Hermano, heb jij dat ook al in 't snuitje ? De loonnorm zou voor dit jaar niet boven de 5% mogen uitkomen hé... en toch zijn de vacantieprijzen weeral met 10 % gestegen.
Zo kan mijne bruine dat niet meer bijhouden.
Ik herinner mij dat we 30 jaar geleden 10 dagen uittrokken om met 10000 ouwe baarden zelfs nog oveschot te hebben; nu kom je met 500 Euro pp amper toe voor één week. Toén waren er nog solden... in Oostenrijk...