Allen met vakantie???

Literaire pareltjes van maatschappelijke gebeurtenissen.

air
Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!

01 jan 2009, 16:36

telloorlekker schreef:Allen men vacantie ? Het lijkt erop. In tegenstelling tot andere nieuwjaren kwam ik vanmorgen héél wat minder volk tegen bij mijn dagelijkse wandeling. Een mens moet nu eenmaal bewegen om in conditie te blijven, hoewel ik me nu toch wel afvraag of dit bedoelt alleen het bewegen van de hartkamers. Deuren gesloten, blaffetuurs (=rolluiken) neergelaten, dus er moet binnenskamers toch beweging zijn, maar op straat ? Zelfs geen hond die z'n pootjes wou strekken, geen vriend des menschen die z'n spoor achterlaat aan een boomstronk of struik. Wel overal verpakkingen, plastic en glas, van laveloze feestgangers op hoeken en kanten in de buurt, teken van vervlogen nachtelijk leven en hier en daar overblijfsels van een of andere maag- en darminhoud.
Ik lijk wel een zoekende in de woestijn...
Ooh, hier op de kaaien was het al niet beter! Indien er nu eens statiegeld werd gevraagd voor de lege flessen, onze dag was goed!!!!!! 8)
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

01 jan 2009, 17:10

Air, men zegt, men fluistert, men fezelt... dat ruimen van zwerfvuil méér kost dan wat men aan statiegeld terugkrijgt. Zou het daarom niet zinvoller zijn alle troep op te kuisen en in zakken te doen bij de wandeling.
Na de wandeling eens langsgaan bij de vuilophaaldienst en je commissie te vragen ? :wink:

air
Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!

01 jan 2009, 21:15

Verhip...'k was te laat, alles al opgeruimd, de mannen met het fluorkostuum zijn er al mee weg!8)
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.
Gast

08 jan 2009, 16:01

Wat vliegt de tijd weer snel voorbij. Amper zijn de briefjes getrokken om een cadeau aan iemand te schenken of je krijgt folders in de bus die je lokken naar de soldenafdelingen.
Het lijkt wel als de koopkrachtproblemen definitief van de baan zijn want bijna iedereen heeft in deze maand januari de fashionverslaving de vrije loop gelaten.
Nieuwe parels lagen er niet in de rekken, oude vodden die ze opgespaard hebben van enkele jaren, lagen overal her en der op hopen gegooid in de grootwarenhuisketens. Niemand interesseert zich voor een hoop kleren op elkaar gedumpt, iedereen wil het zien hangen in de lange rekken of deftig geschikt in mooi ogende ellenlange rijen. Wie niet aan de deur stond nog voor het openingsuur zich aankondigde, viel uit de boot. Geen enkel stukje rok of broek in de duurdere winkels lag of hing nog in de rekken. Plunderaars op het eerste gezicht sleepten alles mee wat ze maar mee konden graaien. Je staat er een beetje perplex bij als je nog denkt dat je aan je beurt komt in het pashokje. Geen enkel hokje vrij en iets op het oog kopen valt niet echt mee. Je moet het kunnen zien in de spiegel wanneer je een leuke bloes aantrekt. Geen stijlvol groen met wit en zwart, niks rood dat bij je haren paste, niks, alles weg. En iets voor een begrafenis kunnen we nog altijd kopen, we willen feestkleren hebben. Menige zoektocht naar het perfecte cadeau liep af op een sisser. Ellenlange driedubbele rijen die de kassa nog moesten passeren stonden naast elkaar te verbroederen. Het duurde uren vooraleer je aan de kassa kwam en koffie was niet in de aanbieding. Niemand die eraan gedacht had om een plooistoeltje mee te nemen om de benen wat te ontlasten. Hopelijk sloopten de mensen niet de schoenenzaken om hun voeten te verlichten. Vrouwen hebben iets met schoenen en accessoires, laden vol met hebbedingetjes die ze zich amper kunnen herinneren die ooit gekocht te hebben.
Wat deze week ook veel aan zijn trekken komt is de sneeuw. In geen jaren nog zo’n hoop bij elkaar gezien. De strooidiensten konden het niet bijhouden, hun voorraad raakte uitgeput. Hier was beslist de soldenduivel niet in het spel. Kom je daar met lage abrikoosschoentjes buiten en een uur later heb je de snowboots nodig. Hele troep weggeduwde sneeuw lag op de stoepen, spekglad waar nog niks gestrooid was en toch lieten de mensen de auto niet thuis. Sneeuwpret voor iedereen zou je denken? Neen hoor, alleen de vijvers die bevrozen erbij lagen konden de pret niet op. Algauw vlogen de eerste schaatspassen over de vijvers en wie slim was verkocht er erwtensoep bij. Schaatsen doen we dit jaar niet, die blijven mooi verpakt liggen op zolder, wel trokken we de runschoenen aan. Start to run is begonnen om de vele extra kerstkilootjes kwijt te raken. Echter door de sneeuw joggen valt niet goed mee. Iets protesteert, ofwel je schoenen die nat worden ofwel de straat die geen ongeduldige joggers toelaat.
Dan gebruiken we maar weer de hometrainer om ons buikvet te verbranden. De zwembandjes die we zorgvuldig gekweekt hebben tijdens de feestdagen moeten er uiteindelijk toch vanaf geraken vooraleer we de fietsschoenen terug aantrekken. De sneeuw smelt toch ook voor de zon, waarom zou dan ons caloriegehalte niet in volume afnemen?


Vielleicht ist heute ein besonderer Tag für Dich. Vielleicht ist es ein Tag wie jeder andere. Vielleicht träumst Du gerade heute wieder, träumst von irgend einer Sache, die Du noch nicht hast? Träume ruhig weiter, aber vergiß die Wirklichkeit nicht. Die Wirklichkeit, die Dir viel abfordert, aber nicht alles schenkt. Solange Du träumst, aber den Boden nicht unter den Füßen dabei verlierst, so lange versuche Deine Träume wahr zumachen. Wünsche Dir ruhig Unmöglichkeiten. Aber sei nicht enttäuscht, wenn es nicht gelingt. Nicht jeder Wunsch ist erreichbar, und das ist gut so.

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

08 jan 2009, 17:59

Ich traume von Sachertorte... ebenfals in 14 Tagen... :lol:

zandmannetje
Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners

08 jan 2009, 19:32

Und ich träume von eine Liebe, aber das ist wieder mehrere Jahre vorbei...

Al gaat Engels mij veel beter af, maar een mens moet zich aanpassen aan de omstandigheden, zeg ik altijd maar. En die omstandigheden zijn hier en nu momenteel in de taal van Adolf.
Of van Schumacher, of Franz Bauer, als je Adolf zo direct niet op prijs weet te stellen.
Overigens heb ik mijn gerede twijfels of die Franz wel een Frits is?
Al had genoemde Adolf ook zijn goede kanten, veronderstel ik.
Hij had het niet zo begrepen op sommige mensenrassen, maar hield wel veel van zijn hond, en is dat een goede eigenschap of is het er geen?
Want er bestaan zelfs mensenrassen die iedere hond als zijnde ongelovig beschouwen, wat helemaal fout gedacht is van hen uiteraard.
Daarbij denken ze dan ook nog eens dat een hond steeds van origine Christelijk is, god betere het maar zij weten niet beter.
Genoemde Adolf zou het helemaal niet eens geweest zijn met hen.
Of hij er ook een kat op na hield is mij niet bekend, maar ik denk dat Eva Braun ook behoorlijk kattig uit de hoek kon komen, als hij weer eens haar verjaardag vergeten was...
Dat weet ik uit persoonlijke ondervinding, als ik zandvrouwtjes jaardag vergeten ben, door de velerlei beslommeringen die mijn aandacht opeisen, zoals daar momenteel zijn het voetpad sneeuwruimen en bestrooien met peper. Dat werkt veel beter dan zout, wist je dat?
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Gast

08 jan 2009, 22:09

Hoor je jezelf al zeggen: “Vandaag duurt de dag weer lang? Als je een saaie dag beleefd of je bent een paar uurkes alleen thuis zeg je makkelijk dat de dag lang is. Nu is die dag maar even lang als andere dagen maar de invulling van de dag is meestal anders. Je zou zo graag willen uitslapen onder de dikke donsdeken maar je staat toch vroeg op. Vroeg begonnen is half gewonnen! Dan kijk je door je raam naar buiten en je ziet dat de eerste vogels zich aandienen om hun ontbijt op te eisen dat je de dag ervoor reeds gesnipperd hebt voor de buitenhuisdieren. Temperaturen waar zelfs de kranen van de buitenmuur afspringen zijn we niet meer gewoon. We werden verwend door moeder natuur met zachte winters. Eindelijk zouden de oudgedienden zeggen, eindelijk weer een strenge winter. Jonge mensen weten niet goed wat ze met zo iets aanmoeten. Ze nemen meestal geen voorzorgen om de waterkranen af te dichten met isolatie of met een paar oude handdoeken die niet meer nodig zijn in de keuken.. Ook zien we nog dieren zo maar in de helse koude buiten staan zonder afdak. Nu kunnen dieren er wel goed tegen maar uiterst strenge koude temperaturen gelijk als wat we deze week mogen ervaren is ook een minpunt voor dieren op de wei. Als we ons vervelen spelen we liever spellekes met onze vrienden voor de heerlijke zoemende warme kachel. We tafelen tot het een lieve lust is en de wijn vloeit gretig naar binnen. Even tijd maken voor eenzame mensen die in deze lange donkere wintermaanden bijna smeken om een babbeltje met iemand te mogen hebben, zien velen niet zitten. We hebben ons verwend als we diep in ons binnenste kijken. Doch zou het plezant zijn voor iedereen als men eens belde naar diegenen die het slechter hebben dan wezelf. Een onverwachts telefoontje doet menig mens verblijden. Even vragen hoe het met hen gaat, vragen of ze genoeg te eten hebben gelijk de vogeltjes buiten, doet niet pijn. Vragen aan mensen die minder bedeeld zijn dan wij of ze warm genoeg hebben, of de koude niet binnen gedrongen is. Een handje toesteken bij je buren om de stoep te vrijwaren van ijsklonters is vlug gebeurd. Een vrolijke lach laten weerklinken, een handgebaar, een vriendelijke hoofdknik, kost helemaal niks. Maar we hebben ons door de jaren heen verwend met snufjes die iedere week vernieuwen op de markt. Dus mensen, denk deze week eens aan een ander, geef eens een helpende hand, zet af en toe iets buiten beschut voor de stadsmussen en merels die nu niks vinden in de bittere koude. Maar vooral, wat je doet voor een ander, krijg je ooit terug in honderdvoud. :P

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

09 jan 2009, 06:56

Ja, schenkt men al eens een helpende hand, rijkt men na die uitgerekte arm de hand aan je eenzame genodigde ... maar wordt die afgewezen met "sorry, da's voor komend jaar... ik heb het nu te druk". Want dit is het resultaat van datgene wat je nu vooral rond de oren wordt geslingerd: "Nodig eens een eenzame uit !" Er zijn nu eenmaal zwakzinnigen die een week hartje hebben en in grote getale die bede waar willen maken. De eenzame weet dan geeneens waar zijn kop staat; hij of zij kan toch onmogelijk twee heren dienen, van twee walletjes tegelijk eten; men stelt hem/haar voor dilemna's want wie te kiezen ?
Maar om eenzaamheid te verdringen zijn tegenwoordig goedkope middeltjes op de markt. GSM-men, SMS-sen of M&M-en ? Hoewel het gebruik van een dezer laatsten al in twijfel wordt getrokken wegens vermoedelijk stralingsgevaar Men gaat uzelf of je naaste toch niet begiftigen met de gevolgen daarvan hé ? 300 mW/km lijkt weinig maar is toch nog het tienvoudige van wat een Groene+ verdragen kan. En die ene prominente Groene parlementarier zal het al die andere eenzamen wel aandoen dat hun electronische gesprekspartner het op de lange duur laat afweten omdat de verbinding tussen dat en de buitenwereld door Groen+ wordt afgesneden. Voor groenen is dit misschien wel de uitkomst -ze zijn toch met een beduidende minderheid- en hun groepje is al niet zo groot; er zullen wellicht geen eenzamen tussen zitten die gebruik willen of kunnen maken van de vooruitgang. Daarom ook mijn bedenking wat die laatste soort betreft; is Groen+ zijn nu écht een overtuiging danwel een religie ? Door vooruitgang af te zweren, de klok terug te willen draaien ed. doet me vermoeden dat ook zij door godsdienstige overtuiging hun eigen zichzelven en dat van anderen willen kastijden, de begenadigde eenzame incluis.
Laat het ons dus niet meer hebben over die zgn. eenzame... want hoeveel zouden er dan zijn ? Zou men niet beter het woord meerzame in de mond nemen, want gedupeerden van allerlei oplichtingsbanken zijn heden gegroepeerd en verweren zich; zoals de allochtone azielzoekers in de woestijn van het rijke manna dat ons ook om de oren wordt gegooid... de welvaart die ons toegeworpen werd en waarvoor wij niet gevraagd hebben. Een welvaart geschapen door de kapitaalkrachtigen...

air
Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!

09 jan 2009, 08:33

Zandmannetje schreef:
Of van Schumacher, of Franz Bauer, als je Adolf zo direct niet op prijs weet te stellen.
Goethe oder Schiller bitte! :wink:
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.
Gast

11 jan 2009, 14:21

Het winteroffensief is begonnen en weet niet van ophouden de laatste dagen. Je voelde het al aankomen in november door de striemende en snerpende koude in je gezicht. De voorboden van een strenge winter alhoewel we er ons niet aan verwacht hadden. In het begin is alles mooi, feeëriek en oerromantisch maar na dagen van sneeuwellende wil iedereen dat het vlug voorbij gaat. Maar geef toe, sneeuw zegt je iets. De lang opgeborgen slede wordt van zolder gehaald, de ijzers geslepen en de pret kan beginnen. Overal zie je vaders de slee voort trekken met een tweetal kinderen erop die waanzinnig veel plezier hieraan beleven. Daar waar je mag schaatsen zie je honderden mensen hun kunnen tonen over de bevrozen plassen. Hier en daar wordt er zelfs een wedstrijdje uitgetrokken, niet om ter snelst te vallen maar gewoon omdat vervlogen tijden je eraan doen herinneren dat het zo was vroeger toen we nog strenge winters hadden. Over de spekgladde binnenwegen proberen de mensen door de heuvelachtige sneeuwlandschappen de kronkelige bospaden te vinden. Wandeltochten door de bossen zijn nu het meest in trek. Iedereen wil de top van een mijnterril bereiken en nog meer mensen willen die hete tas choco of Glühwein veroveren. Het lijkt eerder op een traditie waar de mensen jaren op stonden te wachten. Sneeuwpret beleven. Je hoeft deze week niet naar de Ardennen ervoor, je mag in eigen regio genieten. Men kan rustig zijn langlauflatten onderbinden om door de weiden te glijden. Laat de De langlauf-skipistes van de Baraque Michel en Signal de Botrange maar rustig links liggen. Niet alleen de sneeuwpret en ijsvertier kunnen we ons herinneren maar ook de jammerlijke voorvallen. Winters zoals in 1963 kunnen we ons nog voor de geest halen, verder in het verleden zoeken is weggelegd voor de oudere generatie. Gruwelijke dingen die je meemaakte van dichtbij komen je vers voor de geest. Dichtgevrozen kanalen waar zelfs de ijsbreker niet door geraakten vertelde mijn grootje, ze had het mogen beleven. De boeren reden met paard en kar over het kanaal van Eisden naar Rekem. Heel lang vervlogen tijden maar de woorden gaan van kind op kind verder in de familie. We kunnen het ons niet voorstellen hoe het toen moest geweest zijn, de barre koude die de mensen deden bevriezen zodra ze ook maar één stap buiten durfden te zetten. De durvers die de ijskoude buitenlucht trotseerden gingen schaatsen op afgelegen poelen waar er onzichtbare wakken waren. Je hoorde een melodiegekraak tot ver in de beemden. De tragische afloop van menig schaatser, het wordt nog naverteld in vele families. Het gaf meteen een domper op de dagenlange ijspret, een ramp die misschien was te voorkomen geweest. Bij het wakker worden ’s morgens brachten de eerste nieuwsberichten de slechte mare tot in de huiskamers. Ook wij als jonge kinderen gingen de poelen opzoeken toen, gelukkig kenden het niet zulke slechte aflopen.
Mensen met een groot gezin legden hun kinderen in een groot dubbel bed tezamen. Donsdekens bestonden misschien al maar niet bij de gewone mensen. Toch komen zulke mensen gehard uit de harde winters, ze deden een soort ervaring op die ze graag aan hun kinderen vertellen. Wie niet in een goed geïsoleerd huis woonde en dat waren er genoeg vroeger, die konden de ijsbloemen tegen de ruiten zien groeien. De witte gordijnen plakten tegen het glas en je kon ze er pas vanaf doen als de dooi ingetreden was. Waterkranen die buiten tegen de gevels hingen, lagen ’s morgens afgevroren op de grond, waterleidingen stuk gesprongen, geen wasmachine dat nog heel stond in de onbeschutte stallen. Koolsoorten kwamen iedere dag op tafel en niemand zei dat het niet lekker was. Zet de kinderen nu eens een stoemp met saucis voor, ze herkennen het voedsel niet meer. Bonen- en erwtensoep zou ik willen hebben op het ogenblik waar je lepel in recht blijft staan. Mijn grootje kende er alles van. Ze voorspelde het zovele jaren geleden, de jeugd van toen was gehard, de jeugd van tegenwoordig weet zich niet zo goed meer te handhaven maar ze leren er van. En zoals aan alle prettige dingen komt dan een eind, hopelijk geen slecht eind want ooit treedt de dooi in. Winterpret wordt dan winterellende met zijn aanvriezende mist.
Tot schrijfs dan maar
Gast

23 jan 2009, 10:47

Ecce homo, de mens is niet gemaakt om alleen te zijn. Iedereen heeft iemand nodig om zich heen. Niemand is graag alleen op de wereld behalve als je een emeriet bent. Vriendschap is zo iets als een pc. Onderhoud je de pc niet, raakt hij onder het stof bedolven. Zie je lange tijd je vrienden niet, raken ze dikwijls in de vergeethoek te belanden. Afstandsvriendschap bestaat die ook? Lange afstandsvrienden is wellicht goed voor één jaar, daarna wordt de band minder en minder tot er uiteindelijk niks meer van overblijft. Het verwatert met de jaren die volgen. Je hebt ook mensen die denken dat ze bevriend zijn met iemand maar de ander heeft daar totaal geen weet van. Ook heb je mensen die sommige mensen met een ander verwisselen en in hun eigen denken dat ze deze persoon kennen of herkennen. Wanneer kent men iemand? En wanneer heeft men dan deze persoon nodig en voor wat en waarom? Als deze persoon zo belangrijk is in iemands leven waarom probeert hij dan niet die persoon voor zich te winnen?! Bestaat eeuwige liefde wel? Of is het eerder nostalgie naar die ene persoon die niet voor hem bestemd is? Je eerste liefde terug ontmoeten. Het moet iets fantastisch zijn in je leven maar als die ene ware liefde er niet meer is? En waarom heeft men vroeger dan niks ondernomen om die ene ware liefde te behouden? In mijn ogen is iemand die je graag ziet, die je graag heeft, waar je graag bij bent veel belangrijker dan spoken na te jagen die niet haalbaar zijn. Zou het leven er anders uit gezien hebben moest men met zijn of haar eerste liefde gehuwd zijn? Misschien wel maar het zou ook verkeerd hebben kunnen aflopen. Na een paar jaar huwelijk komen de ruwe kantjes naar boven, de bolster opent zijn ware gelaat en de stekels groeien naar buiten. Met iemand huwen om die ander te vergeten, dat zou ook een optie zijn. Komt men dan jaren later zijn eerste liefde terug tegen, zou het dan de moeite zijn om haven en goed te verlaten om toch bij die ene ware te vertoeven? En als die ene ware niet de juiste blijkt te zijn na een scheiding want men wil toch in de armen van zijn grote liefde immer zijn? Wanneer men reeds tot de jaren van verstand gekomen is houdt men liever de dingen vast waarvoor men hard gewerkt heeft en de partner waarmee je kinderen gekregen hebt, waarmee je alles gedeeld hebt en die er altijd voor je is in goede en kwade dagen. Vriendschap is trouwer en duurt langer dan liefde in zo’n zaken.
Doet men zijn haven en goed, zijn hebben en houden niet weg om die ene persoon te volgen, wel dan is er geen ware liefde, dan is er iets anders in het spel. Men is op zoek naar genegenheid, naar een handjevasthouden, een moment van gelukkig zijn, meer niet. Trouwens, hoe ga je het je volwassen kinderen en je opgroeiende kleinkinderen uitleggen dat opa of oma nog andere behoeften hebben? Dat ze ook maar gewone mensen zijn die door de jaren heen gelouterd zijn en hunkeren naar iets dat ze gemist hebben. Iedereen heeft zijn eigen vriendenkring die besloten is, geen mens komt er nog bij. Soms zoekt men zijn eigen vrienden en heeft men geen nood aan bevliegingen. Maar voor een goede babbel kan men wel te vinden zijn, vriendschap gaat boven liefde! :wink:

air
Lid geworden op: 06 jul 2006, 17:00
Locatie: In de A van mAai! Antwerpen dus!

23 jan 2009, 11:48

Kwezel schreef:
...Dat ze ook maar gewone mensen zijn die door de jaren heen gelouterd zijn en hunkeren naar iets dat ze gemist hebben...
Wat een zonde van de energie en wat een foute keuze. Iemand die een heel leven hunkert naar iets of iemand of spijt heeft om de verkeerde keuze die hij gemaakt heeft...hoe droevig is zoiets. om daar mee te moeten leven!

Een eerste lief mag je toch niet verwarren met de eerste liefde want als tiener regelmatig een lief hebben is iets anders dan op volwassen leeftijd met de man of vrouw van je dromen je verdere leven mee door te brengen en dit officiëel maken en plechtig beloven.

Persoonlijk heb ik geen behoefte om mijn vroegere lieven of zelfs het allereerste lief terug te zien.

Vrienden hoeven ook niet. Als je partner niet je beste vriend is of kan zijn, vergeet het maar.

Zo gaat je laatste zin, vriendschap gaat boven liefdeinderdaad op, want mijn man is mijn beste maatje en ik ben het zijne, zo simpel is dat.
I'm fluent in two languages: sarcasm and movie quotes.

zandmannetje
Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners

24 jan 2009, 14:22

air schreef:Zo gaat je laatste zin, vriendschap gaat boven liefdeinderdaad op, want mijn man is mijn beste maatje en ik ben het zijne, zo simpel is dat.
Dan is het leven voor jou inderdaad heel simpel beste Air.
Maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik het epistel van Kwezel niet éénmaal maar driemaal heb overlezen. En wel omdat ikzelf het zou kunnen geschreven hebben. Indien ik al over haar fijngevoeligheid zou beschikken om een dergelijk onderwerp aan te snijden.
Maar de twijfels, de frustraties die somtijds de kop opsteken, bij het overdenken van wat indien ik...
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Gast

02 feb 2009, 12:46

Wanneer men de laatste dagen het nieuws bekijkt of de krant open slaat, zou je denken dat het maken van plezier niet meer van deze tijd is. Oorlogen overal in de wereld, de financiële crisis die maar niet ophouden wil en dan nog maar te zwijgen van onze Belgische politici. Werkvoer genoeg voor onze stand-up comedians. Onze politici staan als slechte buutredenaars in tussentijd in ons Belgisch halfrond mekaar af te breken en zich belachelijk te maken voor de media. Die zelfde media is eigenlijk de grote fout van dit alles. Hoeveel procent van je dagblad heeft het over personen die plezier maken bij een of andere activiteit. Neen, het gaat altijd over miserie en zaken die mislopen. Je moet als vereniging maar eens publiciteit willen maken voor een plezante activiteit. Als je de prijs hoort voor je annonce laat je het vanzelf wel. Welke vereniging zou de mensen ruimte geven voor plezante activiteiten? Iets waar mensen even alle stress en problematiek vergeten en kunnen lachen. Wat is er mooier dan eens goed kunnen lachen en vergeten?
Ze zouden beter meer aandacht schenken aan al die mensen die dagelijks hun vrije tijd opofferen om een vereniging mee helpen te draaien. Geen vereniging zonder de vele vrijwilligers. Heb je deze niet, ligt alles stil. Een vrijwilliger is een heel belangrijke persoon, zonder hem valt dikwijls een activiteit in duigen. Hij is zeker zo broodnodig als de premier. Als je even zonder premier en ministers zit, loopt alles gewoon door voor de burgers maar zit je zonder die vrijwilligers ligt het boeltje op zijn gat binnen de kortste keren. Trouwens, de naam van onze nieuwe premier wil me niet zo vlug te binnen schieten!
Ga je naar een wedstrijd om mee te doen of om passief langs de kant te staan, zie je al van ver waar je moet zijn. De nadars staan netjes geschikt, de reclameborden hangen goed zichtbaar en meestal heb je nog een sporthal ter beschikking om je om te kleden. Dagen op voorhand word er eerst een inventaris opgemaakt van mensen die een taak willen uitvoeren. Sommigen willen aan de entree zitten, anderen willen dan weer iets meer verantwoordelijkheid dragen. Iedere taak die men doet is verantwoordelijk genoeg want als niemand bijvoorbeeld in de gangen waar zich de douches bevinden wil staan, kan het zijn dat je op het toilet terecht komt in plaats van onder de sproeier. Buiten zorgt de parkwachter voor de correcte parkeergelegenheden want iedereen wil graag aan de deur parkeren en niet iedereen krijgt een VIP-behandeling. Zit niemand of de verkeerde persoon aan de inscantafel sta je voor spek en bonen, je loopt je medaille mis. Degenen die achter de toog vertoeven kennen duidelijk het verschil tussen platwater en bruiswater voor de dorstigen achteraf. Iemand moet zich bezig houden met de resultaten bij te houden, een ander verzorgt de PR voor het maandblad dat iedereen zo graag op tijd in zijn brievenbus wil hebben. Voornamer is het kaderbestuur, je bent de voorzitter of secretaris, de typemadame of gewoon iemand die de notities maakt voor de volgende maand. De opstelling van het parcours moet kloppen, de vele pijltjes die men langs de weg zet, de verfmarkering op straat moet in de juiste richting staan en niet te vergeten de kleur kiezen in een combinatie die je van ver kan zien. Donkerblauw op een zwarte ondergrond is niet zo geslaagd, liever geel of lichtblauw aub. Als men deze ingrediënten allemaal mengelt bekomt men de lekkerste soep die men nodig heeft voor een vereniging. Tenslotte blijven er nog de toeschouwers en de deelnemers zelf over. Zij zijn de ballekes van de tomatensoep. Zonder supporters is het maar een saaie boel en zonder deelnemers is het de moeite niet om een club uit de grond te stampen. En dan heb je de winnaars contra verliezers. Gunnen ze mekaar een blik in de ogen, kunnen we verdragen dat men laatst of eerst geworden is? Het is geen schande rode lantaarndrager te zijn. In alle geval, laat het plezant wezen, gun iedereen het zijne. Sportiviteit staat hoog aangeschreven bij de mensen. Vinden we niks wat ons nog een doel geeft in het leven, dan houden we het bij carnaval dat al overal zijn intrede gedaan heeft. Foefelaren zijn dat carnavalisten?! Allé, kzèn er weer mee weg hé!

telloorlekker
Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46

02 feb 2009, 15:51

Jij weg, ik terug... :lol:
Want zeg nou zelf; je hebt het voortdurend over de werkers, zij die de zijlijn eens niét bevolken, zij die eens niét aan te kant kunnen staan. Voor hén is het geen inflatie, deflatie of weet ik welke flatie méér; zij moeten hun vereniging draaiende houden.
Nu moet ik mijzelf niet gaan ophemelen hé; ik heb er de brui aan gegeven. Ik wil ook eens op de tribune voor toeschouwer spelen, ik wil ook eens ervaren wat de toeschouwer ervan vind. 't Is altijd makkelijk dit aan anderen over te laten, maar zijn die wel objectief genoeg om de archivaris te bevoorraden me adekwaat opgevolgde gebeurtenissen; ben je -als bestuurslid- wel voldoende gewapend en geinformeerd over het verloop van de activiteiten ? In de periode dat ik bevoegd was de bende te leiden alleszins niét. Ik kon het koor niet verlaten om te horen hoe het klonk, ik kon evenmin op de tribune plaatsnemen om een mede-clublid luidkeels aan te moedigen. Wat reste mij dan anders dan van uniform te wisselen ?
Gelukkig zijn er nog hobbies waarin de gebruiker, zonder zich te moeten afzonderen, waardering en soelaas kan krijgen. Neem nou die andere hobby van mij -het radiogebeuren- . De luisteraard, ic. tegenpersoon zal, ook als hij zijn hobby naar behoren vervult mij een luisterrapport bezorgen, de broodnodige QSL-kaart doen toekomen ter bevestiging van onze werkingscondities. Als de tegenpartij de hoorn op de haak gooit zonder mij een "tot werkens" te wensen dan is mijn bezigheid ook maar voor de helft geslaagd. Hém wens ik dan alle geluk toe bij het uitoefenen van zijn vrijetijdsbesteding er wel bij denkend hoe lang het voor hem nog zal duren...