Lucrezia Borgia, de dochter van de paus
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
Het zal je maar gebeuren geboren en getogen te zijn in een familie van pauzen en kardinalen.
Gedurende bijna 1000 jaar zijn de pauzen de onbetwiste heersers van West Europa geweest. Van de oude ascetische pauzen, die in versterving en lijden hun heil zochten, zijn we stilaan maar zeker ver verwijderd geraakt. Vriendjespolitiek, nepotisme, favoritisme zijn nu de minste kwalen. Seksuele uitspattingen, afpersing, maffiapraktijken, moord, kortom het hele gamma doodzonden zijn nu dagelijkse kost in het Vaticaan.
In 1444 wordt de bisschop van Valencia in Spanje, Alfonso de Borja, curiekardinaal in Rome en in 1455 wordt hij paus onder de naam Calixtus III. Hij zorgt er voor dat zijn neven kardinaal worden. Rodrigo de Borja, een van hen, wordt later paus als Alexander VI.
De man heeft al een reeks kinderen bij een van zijn minnaressen Vannozza Cataneï. De beruchte Caesar Borgia (de Spaanse naam Borja wordt ver-italiaanst tot Borgia) is een van hen, Lucrezia is het derde kind en de enige dochter.
Ze wordt geboren in 1480 en zal heel haar leven het willoos werktuig blijven van haar vader en van haar broer.
De familiebelangen zijn voor deze heren belangrijker dan het geluk van hun dochter en zuster.
Nauwelijks 11 jaar oud wordt ze verloofd met Spaanse don, maar enkele maanden later wordt het contract al verbroken.
13 jaar oud is ze al getrouwd met een graaf, die de politiek van haar vader, inmiddels paus, moet ondersteunen. Frankrijk is Italië binnen gevallen en Rome wordt bedreigd. Maar graaf Pesaro laat het afweten en vlucht.
Lucrezia vindt troost in de armen van de prins van Mantoua. Ook die liefde is geen lang leven beschoren. Lucrezia trekt zich zelfs even terug in een klooster. Maar niet voor lang. Haar huwelijk met de bange graaf wordt nietig verklaard
De mooie pausdochter heeft nu een affaire met een pauselijke heraut. Ze bevalt van een flinke zoon.
Dat verhindert haar niet verliefd te worden op een edelman, die ook weer de paus moet bijstaan in de strijd tegen de oprukkende Fransen. Alfonso di Bisceglia is knap maar niet dapper. Hij vlucht naar Napels en laat Lucrezia zwanger achter. Rodrigo wordt geboren.
Dat alles is weer niet naar de zin van papa en nog minder naar die van de brutale broer, Caesar.
Bisceglia wordt dus vermoord.
We schrijven 18 augustus 1500. Lucrezia is 20 jaar oud, heeft 2 kinderen, 2 huwelijken en minstens 2 relaties achter de rug.
Een jaar later is ze al getrouwd met de erfhertog van Ferrara, een klein gebied in de Povlakte.
Als ze een jaar later eindelijk naar haar nieuwe thuis vertrekt komt ze midden een pestepidemie terecht. Ze trekt zich voor een tweede keer terug in een klooster.
Enkele maanden later, terug bij de mensen, ontmoet ze Bempo, een dichter uit Venetië. Vlammende liefde. Passie.
Maar Bempo moet naar Rome, waar zijn broer stervende is. Paus Alexander sterft en ook haar schoonvader, de hertog van Ferrara. Haar man Alfonso, wordt hertog en is jaloers. Erg jaloers. Gedaan met Bempo dus.
Dan volgt een reeks moorden, passioneel misschien, maar zeker machtsgeil.
Alfonso heeft immers de kant van Frankrijk gekozen, in het conflict. In Rome echter, heeft de vervaarlijke Julius II het heft in handen genomen. De Fransen verliezen op alle terreinen.
Lucrezia, door de oorlog, weer alleen gelaten, heeft een aantal relaties met kunstenaars maar ook plaatselijke edelen.
Ze heeft nog 7 kinderen. Officieel van Alfonso.
22 juni 1519 sterft Lucrezia.
De geschiedenis heeft haar als wulps, vulgair en hoerig beschreven. Op het eerste zicht moge dat zo zijn. Teruggeplaatst in haar eigen tijd ziet de werkelijk er iets anders uit.
De Borgia’s waren als ‘inwijkelingen’ gehaat in Italië. Eens Alexander VI overleden ontstaat een golf van haatberichten over hem en zijn familie.
Het is de wraak van de verliezers.
De waarheid is dat Lucrezia heel haar leven op zoek is naar warmte, liefde en geborgenheid. Dat zij door haar broer en haar vader als wisselmunt wordt gebruikt. Een vrouw, in die dagen, heeft geen andere keuze dan te doen wat haar gevraagd wordt.
Laten we niet vergeten dat de dominante kerkvaders en theologen uit de middeleeuwen, nog steeds zeer grote invloed hadden. Odo van Cluny(879-942), beschreef de vrouw als ‘een vat vol viezigheid’. Thomas van Aquino(1224-1274), twijfelde eraan of een vrouw wel een ziel had.
De 15 eeuw is zich aan de wurgende greep van het christendom aan het ontworstelen. Dat heroïsch gevecht zal nog eeuwen duren. De Borgia’s zijn de voorbodes van de hervorming en misschien een van de oorzaken ervan. Lucrezia is een intelligente kunstzinnige vrouw die tracht overeind te blijven in een ontsporende wereld.
Gedurende bijna 1000 jaar zijn de pauzen de onbetwiste heersers van West Europa geweest. Van de oude ascetische pauzen, die in versterving en lijden hun heil zochten, zijn we stilaan maar zeker ver verwijderd geraakt. Vriendjespolitiek, nepotisme, favoritisme zijn nu de minste kwalen. Seksuele uitspattingen, afpersing, maffiapraktijken, moord, kortom het hele gamma doodzonden zijn nu dagelijkse kost in het Vaticaan.
In 1444 wordt de bisschop van Valencia in Spanje, Alfonso de Borja, curiekardinaal in Rome en in 1455 wordt hij paus onder de naam Calixtus III. Hij zorgt er voor dat zijn neven kardinaal worden. Rodrigo de Borja, een van hen, wordt later paus als Alexander VI.
De man heeft al een reeks kinderen bij een van zijn minnaressen Vannozza Cataneï. De beruchte Caesar Borgia (de Spaanse naam Borja wordt ver-italiaanst tot Borgia) is een van hen, Lucrezia is het derde kind en de enige dochter.
Ze wordt geboren in 1480 en zal heel haar leven het willoos werktuig blijven van haar vader en van haar broer.
De familiebelangen zijn voor deze heren belangrijker dan het geluk van hun dochter en zuster.
Nauwelijks 11 jaar oud wordt ze verloofd met Spaanse don, maar enkele maanden later wordt het contract al verbroken.
13 jaar oud is ze al getrouwd met een graaf, die de politiek van haar vader, inmiddels paus, moet ondersteunen. Frankrijk is Italië binnen gevallen en Rome wordt bedreigd. Maar graaf Pesaro laat het afweten en vlucht.
Lucrezia vindt troost in de armen van de prins van Mantoua. Ook die liefde is geen lang leven beschoren. Lucrezia trekt zich zelfs even terug in een klooster. Maar niet voor lang. Haar huwelijk met de bange graaf wordt nietig verklaard
De mooie pausdochter heeft nu een affaire met een pauselijke heraut. Ze bevalt van een flinke zoon.
Dat verhindert haar niet verliefd te worden op een edelman, die ook weer de paus moet bijstaan in de strijd tegen de oprukkende Fransen. Alfonso di Bisceglia is knap maar niet dapper. Hij vlucht naar Napels en laat Lucrezia zwanger achter. Rodrigo wordt geboren.
Dat alles is weer niet naar de zin van papa en nog minder naar die van de brutale broer, Caesar.
Bisceglia wordt dus vermoord.
We schrijven 18 augustus 1500. Lucrezia is 20 jaar oud, heeft 2 kinderen, 2 huwelijken en minstens 2 relaties achter de rug.
Een jaar later is ze al getrouwd met de erfhertog van Ferrara, een klein gebied in de Povlakte.
Als ze een jaar later eindelijk naar haar nieuwe thuis vertrekt komt ze midden een pestepidemie terecht. Ze trekt zich voor een tweede keer terug in een klooster.
Enkele maanden later, terug bij de mensen, ontmoet ze Bempo, een dichter uit Venetië. Vlammende liefde. Passie.
Maar Bempo moet naar Rome, waar zijn broer stervende is. Paus Alexander sterft en ook haar schoonvader, de hertog van Ferrara. Haar man Alfonso, wordt hertog en is jaloers. Erg jaloers. Gedaan met Bempo dus.
Dan volgt een reeks moorden, passioneel misschien, maar zeker machtsgeil.
Alfonso heeft immers de kant van Frankrijk gekozen, in het conflict. In Rome echter, heeft de vervaarlijke Julius II het heft in handen genomen. De Fransen verliezen op alle terreinen.
Lucrezia, door de oorlog, weer alleen gelaten, heeft een aantal relaties met kunstenaars maar ook plaatselijke edelen.
Ze heeft nog 7 kinderen. Officieel van Alfonso.
22 juni 1519 sterft Lucrezia.
De geschiedenis heeft haar als wulps, vulgair en hoerig beschreven. Op het eerste zicht moge dat zo zijn. Teruggeplaatst in haar eigen tijd ziet de werkelijk er iets anders uit.
De Borgia’s waren als ‘inwijkelingen’ gehaat in Italië. Eens Alexander VI overleden ontstaat een golf van haatberichten over hem en zijn familie.
Het is de wraak van de verliezers.
De waarheid is dat Lucrezia heel haar leven op zoek is naar warmte, liefde en geborgenheid. Dat zij door haar broer en haar vader als wisselmunt wordt gebruikt. Een vrouw, in die dagen, heeft geen andere keuze dan te doen wat haar gevraagd wordt.
Laten we niet vergeten dat de dominante kerkvaders en theologen uit de middeleeuwen, nog steeds zeer grote invloed hadden. Odo van Cluny(879-942), beschreef de vrouw als ‘een vat vol viezigheid’. Thomas van Aquino(1224-1274), twijfelde eraan of een vrouw wel een ziel had.
De 15 eeuw is zich aan de wurgende greep van het christendom aan het ontworstelen. Dat heroïsch gevecht zal nog eeuwen duren. De Borgia’s zijn de voorbodes van de hervorming en misschien een van de oorzaken ervan. Lucrezia is een intelligente kunstzinnige vrouw die tracht overeind te blijven in een ontsporende wereld.
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)