Gedichten van Claire Vanfleteren

Dit is de rubriek die volledig voor poëzie en proza is voorbehouden.
clairev

10 apr 2008, 11:04

Verknocht aan het verleden
Verkocht aan het heden
Verliefd op de toekomst

Liefde en leed
In harmonie gekleed
Lachen en verdriet
Samen aaneen geniet

Storm en wind
Zijn als een blij kind
Twijfel en ongemak
Zit in een keurslijf, te strak

Wij zijn één geworden
In mening en gedachten
Verstrengeld als wortels
In de onuitputtelijke aarde

Ons leven is een ketting
Met aaneengeregen parels
Wit, grijs, zwart
Ons huwelijk blijft iets apart.

Claire Vanfleteren

bo'ke
Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47

10 apr 2008, 15:52

Claire,


Schrijf gerust jouw gedichten
hier verder, we zullen ze met
plezier komen lezen.


nog een fijne dag verder
bo
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan

dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan

'zalig genieten'
.

frannie
Lid geworden op: 18 mar 2006, 17:40
Locatie: moorsele

10 apr 2008, 18:51

hallo Claire

mooi gedaan hoor doe maar verder ik zal ze zeker lezen

groetjes Frannie
ik ben vijftig geweest
geboren in 1956

Bosrankje
Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
Locatie: Antwerpen

10 apr 2008, 21:28

Afbeelding

Welkom op Poëzie- en Prozaforum, beste Claire.

Goed begonnen, met een mooi gedicht ! Doe zo verder :wink: :D

Groetjes in vrede en vriendschap van Alterego en Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....

swakke
Moderator SeniorenNet
Lid geworden op: 04 aug 2002, 00:29
Locatie: Mechelen

12 apr 2008, 17:34

clairev Geplaatst: Za 12 Apr 2008, 11:41 Onderwerp: gedichten van Claire Vanfleteren

--------------------------------------------------------------------------------
Dementie

Het geluid is verstomd,
de stilte is ingetreden.
De stem heeft plaats gemaakt,
voor een stilzwijgen.

De stralende ogen,
zijn dof en kijken in het ijle.
De woorden zijn geen zinnen,
alleen onverstaanbaar gebrabbel.

Geen emotioneel moment meer
alleen agressie tegen …. niets.

Ik zou bij haar willen zijn,
in haar wereld zonder begrip.
Ik hou zo van mijn moeder,
maar zij ontglipt mij.

Haar wereld heeft voorrang
op mijn pijnlijk hart.
clairev

15 apr 2008, 14:40

Afgrond

Grondeloze diepte,
met gevaarlijke bijgedachte.
Diepe rotskloof,
met steile wanden.

Alles verzinkt erin,
in de onpeilbare diepte.
In de aardkorst,
een uitstrekkende ruimte,

waar de grenzeloze tijd,
de afgrond van het hart,
het onpeilbare gevoel,
die geen grenzen kent.

De rampzalige toestand,
van diepe ellende.

Claire Vanfleteren
clairev

16 apr 2008, 19:25

Beeld


Ik vond hem daar, heel alleen
Niets of niemand om hem geen
Hij was mooi glad
Lag te zonnen in een graspad.

Lieflijk nam ik hem mee
Hij was zwaar, maar gedwee
Ik stalde hem uit voor mij
Nam hamer en beitel en deed een stap opzij

Van hem, zal ik iemand maken
Over hem zal ik waken
Ik gaf hem een gezicht
Niet van een man, daarvoor ben ik gezwicht

Er ontwaakte een vrouw
Ingekapseld met een hauw
Ze keek mij vragend aan,
Wat was dat vlug gegaan

Nu staat de hij, die een zij werd
Te pronken in mijn tuin
Het beeld kwam uit een eenzame kei
Ergens op een graspad, dicht bij de wei.

Claire Vanfleteren
clairev

16 apr 2008, 19:27

Beeld


Ik vond hem daar, heel alleen
Niets of niemand om hem geen
Hij was mooi glad
Lag te zonnen in een graspad.

Lieflijk nam ik hem mee
Hij was zwaar, maar gedwee
Ik stalde hem uit voor mij
Nam hamer en beitel en deed een stap opzij

Van hem, zal ik iemand maken
Over hem zal ik waken
Ik gaf hem een gezicht
Niet van een man, daarvoor ben ik gezwicht

Er ontwaakte een vrouw
Ingekapseld met een hauw
Ze keek mij vragend aan,
Wat was dat vlug gegaan

Nu staat de hij, die een zij werd
Te pronken in mijn tuin
Het beeld kwam uit een eenzame kei
Ergens op een graspad, dicht bij de wei.

Claire Vanfleteren

ria
Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
Locatie: waar het goed is om wonen...

18 apr 2008, 10:48

Heel bijzondere gedichten Claire.

Welkom en laat ons nog lang en veel meegenieten,
ria :wink:



PS. Van Fleteren, komt zeker van VAN VLETEREN (in de westhoek)
VLETEREN en vooral dan West-Vleteren is mij heel dierbaar.
Tijdens de oorlog woonden wij daar als vluchtelingen. Ik was toen 5.
Als ik dus jouw naam lees denk ik aan dat mooie, vlakke land!
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
clairev

09 mei 2008, 17:40

Kanker


Vroeger was zij kalm,
nuchter van geest.
Nu is er iets geweest,
waar ik geen vat meer op heb.
Het is gewoon vergaan, weggeëbd.

De branding is er nog,
alleen in bitterheid,
van het alleen zijn,
de eenzaamheid.

Het einde is in zicht,
maar zal het beter smaken?
Ze weet nergens van,
wanneer, hoe?
Dat maakt haar hele geest
en lichaam moe.

Wie het zal halen, weet ze niet?
Strijden, opofferen en tranen,
weet zij veel,
maar zij heeft tijd nodig,
wie weet……

ria
Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
Locatie: waar het goed is om wonen...

16 mei 2008, 15:20

Afbeelding

ik hoop dat je gedicht Kanker slechts fictief is.
Zo niet, wens ik haar veel sterkte en genezing,
ria :wink:
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.

frannie
Lid geworden op: 18 mar 2006, 17:40
Locatie: moorsele

16 mei 2008, 18:39

heel mooi prachtig om te lezen

groetjes frannie

Afbeelding
ik ben vijftig geweest
geboren in 1956
clairev

18 mei 2008, 20:57

Nooit content

De tijd van toen
zouden wij die over doen?
Ik weet het niet,
het is zoals je het ziet.

Vroeger waren we content
met een eenvoudige prent.
Nu moet het een poster zijn,
liever groot, dan klein.

We speelden met onze vriendjes
buiten op straat.
Weet je hoe dat nu gaat?
Jullie zitten te chatten tot
diep in de nacht.
Dat is niet het echte leven
die jullie wacht.

Wij schreven brieven
naar elkaar.
Dat was een tof gebaar,
een omslag onder je deur.
Nu vinden jullie schrijven een sleur.

Iedereen heeft een pc, met de nieuwste
snufjes.
Mailtjes versturen met knufjes.
Is dat niet onpersoonlijk?
Zelfs onbegrijpelijk!

Met een pc zijn jullie zelf niet meer tevreden.
Een laptop, ja dat is het heden.
Een gsm die foto’s trekt,
met futuristische geluiden doorspekt.

Gewone kleren, wat denken wij wel!
Dat doen jullie niet aan je vel.
Merken van de bovenste plank,
en een MP 3 speler met de zuiverste klank.

Een gewone televisie,
neen een flatsreen, net fictie.
De laatste jaren gaat het razendsnel,
heb je tijd…. gebruikt hem wel.

Maar dat hebben jullie niet meer
de tijd van weleer!
Weggewaaid
en met onrecht bezaait.

Zo vergaat het de wereld
in zijn geheel.
Veel hebben van het goede….
maar een heel klein deel.

Dat laat jullie jongeren koud.
Wat moeten wij daarover zeggen…
de ouders, die zijn toch al oud.

Jullie moeten niet denken
dat de wereld aan jonge mensen aandacht
zullen schenken.
Uw omgeving bestaat niet echt,
in sociale omhang zijn jullie slecht.

Doe er wat aan en zit minder aan
het scherm gekluisterd.
Er wordt nu al gefluisterd,
dat die dingen de jeugd beïnvloeden.
Het is zo, wij ouderen….
willen jullie behoeden.

Het is een druppel op een hete plaat,
er wordt niet meer gepraat.
Chatten is toch zo belangrijk
in jullie leven,
uw eigen bestaan zou je er voor geven.

Tracht eens content te zijn,
met wat je hebt en dat is veel!
Besef dat elders armoede bestaat,
dat is geen fictie maar reëel.
clairev

12 jun 2008, 18:08

De dood

De overtocht is moeilijk,
door de druilerige nattigheid.
Er is geen houvast meer,
en met de moed der wanhoop,
probeer je het weer,
zonder resultaat, zonder hoop.

Zwetend en vermoeit,
je vingernagels verschroeit,
door het willen grijpen in het ijle,
je laatste krachten zijn weg,
te hoog was die spitse berg.

Je glijdt weg, je ogen gaan dicht.
Je glipt in de vergetelheid
naar het mooie verblindend licht
clairev

20 jun 2008, 20:41

De ommekeer


Het spel is gespeeld
Pionnen opgeborgen
Geen woorden meer uitgesproken
Alleen de gedachten,
waar ik de ene pion voor de andere schoof.

Het plezier dat ik eraan beleefde
De waagkansen
Het polsen, wat kon en niet
Alles weg in één zucht!
Wat nu?

Het antwoord moet nog komen
Nu alleen maar in mijn dromen
De werkelijkheid is anders
Alles werd mij ontnomen.

Waar en wanneer zal ik aan
de eenzaamheid ontkomen
Het heldere brein zal verschroeien,
het ongenoegen zal groeien.

Alleen ikzelf heb het in handen
Alleen ikzelf leg het aan banden.
Misschien wordt alles weer goed,
verdomd nog aan toe… het moet.