Clotilde, koningin en moeder
-
Joris - Lid geworden op: 12 mar 2003, 19:01
Het zal je maar gebeuren. Je ouders, koningen in Bourgondië nodigen oom Gondebaud uit voor een etentje, bij hen thuis in Lyon. Oom Gondebaud, die in Dijon regeert heeft een oog laten vallen op de domeinen van zijn broer en ze hebben er al vaak over geruzied. Maar nu, bij een romer wijn en een speenvarken aan ’t spit zal alles worden uitgeklaard en bijgelegd.
Tenminste dat denkt Chilperic.
Er worden wat beleefdheden uitgewisseld en wat geschenken, zoals een bijl, die Gondebaud zonder verpinken in de schedel van zijn broer plant. Ondertussen grijpen zijn mannen de koningin vast en werpen haar, goed vastgebonden aan armen en benen ter verdrinking in de Rhone.
Zo gaat dat in die tijd. We schrijven het jaar 480 van onze tijdrekening.
Clotilde is 6 jaar oud, haar zusje 5 en oom Gondebaud, die dan toch niet zo slecht is, ontfermt zich over de meisjes.
De jongste zal in het klooster treden, maar Clotilde groeit op tot een flinke meid met blonde haren en groene ogen.
Ze is 18 als een Salische vorst met een niet al te beste reputatie haar handje vraagt. Clotilde hapt toe omdat ze via die woesteling hoopt wraak te nemen op de moordenaar van haar ouders.
Ze wordt de vrouw van Chlodovech, bij ons beter bekend als Clovis.
Ja, we weten het, ze heeft Clovis bekeerd en door hem heel zijn rijk.
Zoveel voor de officiële geschiedenis. Er zijn nogal wat historici die daar een ietwat afwijkende mening over huldigen.
Onze brave Clotilde is waarschijnlijk de 9de vrouw van de grote Clovis. Maar al heel vlug de absolute favoriete.
Daar zit een logica in. De woeste Salische Franken zijn nog volop bezig vanuit hun ruwe en onherbergzame noordelijke wouden af te zakken naar de meer geromaniseerde gebieden in het zuiden. Clotilde is daar in het zuiden opgegroeid en heeft ten volle kunnen genieten van de late erfenis die de Romeinen er hebben achter gelaten.
Het is dus meer dan waarschijnlijk dat Clotilde haar woeste Clovis enkele fijne trucjes in de liefde heeft geleerd. De wilde krijger heeft tot dan toe slechts vrouwen gekend die zich slaafs en willoos aan zijn geweld en lust onderwerpen. Nu komt daar een Bourgondische prinses, die hem de zalige finesses van het liefdesspel leert.
Je zou voor minder.
Eén voor één laat Clotilde haar rivalen liquideren, inclusief hun broedsels. In vrij korte tijd heeft ze het rijk voor zich. Ze jaagt haar Clovis op en eist steeds meer veroveringen. Vooral haar stamland, Bourgondië moet eraan geloven. Gondebaud en zijn stam gaan over de kling.
Eens dat hoofdstuk afgewerkt verandert Clotilde van tactiek.
Waar ze tot dan toe steeds klaar staat om de wellust van haar man te stimuleren en te bevredigen, zegt zij hem nu vlakaf dat zij zich wil terugtrekken in een klooster om te boeten voor al dat bloedvergieten en een eind te maken aan die overspelige relatie. Seks buiten het huwelijk!
Clovis is volledig van de kaart. Het vooruitzicht zonder zijn prinses verder te moeten maakt hem waanzinnig van verdriet.
Clotilde kent de oplossing.
Bekeer je tot het christendom, we trouwen voor de kerk en ik blijf.
Het wordt een reuzefeest. Alle notabelen van de stam van Clovis zijn er en laten zich samen met hun chef dopen. Daarna mogen ook zij kennis maken met de extra christelijke geneugtes die Clotilde ondertussen heeft onderwezen aan de dames van de hofhouding.
Remigius heeft er zijn werk mee, maar is wat blij dat hij nu eindelijk zijn werk bekroond ziet.
We schrijven kerstmis 499 (of 498).
Mannen leven in die tijd niet lang, maar zoveel intenser. Clovis sterft 45 jaar oud in 511. Hij laat 3 zonen na, een vierde is hem al voorgegaan.
En daar begint de heisa.
Volgens de wetten van het Salische volk wordt de erfenis in gelijke delen verdeeld. Dat wordt oorlog.
Clotilde trekt zich dan toch terug in het klooster Saint Martin in Tours. Ze sterft er op de gezegende leeftijd van 71 jaar. Oud genoeg om te zien hoe haar jongste, zijn broers vermoordt en 9 vrouwen neemt. Zoals zijn vader. De geschiedenis herhaalt zich….
Tenminste dat denkt Chilperic.
Er worden wat beleefdheden uitgewisseld en wat geschenken, zoals een bijl, die Gondebaud zonder verpinken in de schedel van zijn broer plant. Ondertussen grijpen zijn mannen de koningin vast en werpen haar, goed vastgebonden aan armen en benen ter verdrinking in de Rhone.
Zo gaat dat in die tijd. We schrijven het jaar 480 van onze tijdrekening.
Clotilde is 6 jaar oud, haar zusje 5 en oom Gondebaud, die dan toch niet zo slecht is, ontfermt zich over de meisjes.
De jongste zal in het klooster treden, maar Clotilde groeit op tot een flinke meid met blonde haren en groene ogen.
Ze is 18 als een Salische vorst met een niet al te beste reputatie haar handje vraagt. Clotilde hapt toe omdat ze via die woesteling hoopt wraak te nemen op de moordenaar van haar ouders.
Ze wordt de vrouw van Chlodovech, bij ons beter bekend als Clovis.
Ja, we weten het, ze heeft Clovis bekeerd en door hem heel zijn rijk.
Zoveel voor de officiële geschiedenis. Er zijn nogal wat historici die daar een ietwat afwijkende mening over huldigen.
Onze brave Clotilde is waarschijnlijk de 9de vrouw van de grote Clovis. Maar al heel vlug de absolute favoriete.
Daar zit een logica in. De woeste Salische Franken zijn nog volop bezig vanuit hun ruwe en onherbergzame noordelijke wouden af te zakken naar de meer geromaniseerde gebieden in het zuiden. Clotilde is daar in het zuiden opgegroeid en heeft ten volle kunnen genieten van de late erfenis die de Romeinen er hebben achter gelaten.
Het is dus meer dan waarschijnlijk dat Clotilde haar woeste Clovis enkele fijne trucjes in de liefde heeft geleerd. De wilde krijger heeft tot dan toe slechts vrouwen gekend die zich slaafs en willoos aan zijn geweld en lust onderwerpen. Nu komt daar een Bourgondische prinses, die hem de zalige finesses van het liefdesspel leert.
Je zou voor minder.
Eén voor één laat Clotilde haar rivalen liquideren, inclusief hun broedsels. In vrij korte tijd heeft ze het rijk voor zich. Ze jaagt haar Clovis op en eist steeds meer veroveringen. Vooral haar stamland, Bourgondië moet eraan geloven. Gondebaud en zijn stam gaan over de kling.
Eens dat hoofdstuk afgewerkt verandert Clotilde van tactiek.
Waar ze tot dan toe steeds klaar staat om de wellust van haar man te stimuleren en te bevredigen, zegt zij hem nu vlakaf dat zij zich wil terugtrekken in een klooster om te boeten voor al dat bloedvergieten en een eind te maken aan die overspelige relatie. Seks buiten het huwelijk!
Clovis is volledig van de kaart. Het vooruitzicht zonder zijn prinses verder te moeten maakt hem waanzinnig van verdriet.
Clotilde kent de oplossing.
Bekeer je tot het christendom, we trouwen voor de kerk en ik blijf.
Het wordt een reuzefeest. Alle notabelen van de stam van Clovis zijn er en laten zich samen met hun chef dopen. Daarna mogen ook zij kennis maken met de extra christelijke geneugtes die Clotilde ondertussen heeft onderwezen aan de dames van de hofhouding.
Remigius heeft er zijn werk mee, maar is wat blij dat hij nu eindelijk zijn werk bekroond ziet.
We schrijven kerstmis 499 (of 498).
Mannen leven in die tijd niet lang, maar zoveel intenser. Clovis sterft 45 jaar oud in 511. Hij laat 3 zonen na, een vierde is hem al voorgegaan.
En daar begint de heisa.
Volgens de wetten van het Salische volk wordt de erfenis in gelijke delen verdeeld. Dat wordt oorlog.
Clotilde trekt zich dan toch terug in het klooster Saint Martin in Tours. Ze sterft er op de gezegende leeftijd van 71 jaar. Oud genoeg om te zien hoe haar jongste, zijn broers vermoordt en 9 vrouwen neemt. Zoals zijn vader. De geschiedenis herhaalt zich….
L'homme n'est ni ange ni bête, mais celui qui veut faire l'ange, fait la bête (Blaise Pascal)
