ernstige psychische aandoeningen

Hier is de plaats voor discussie en vragen over psychische aandoeningen

mariejo 2
Lid geworden op: 15 jun 2008, 15:13

19 jun 2008, 22:15

hallo,ik kom voor het eerst hierop met mijn probleem,misschien kan iemand een beetje verstaan hulp altijd welkom
Ik ben moeder van 2 zonen ,de oudste doet het heel goed ,maar de jongstedat is andere koek,het is een jongeman van 29 jaar met heel wat problemen ,hij heeft namelijk een lichte vorm van autisme,wat heel veel energie en aandacht vereist is geweest,is van zijn 13de naar gewoon onderwijs gegaan omdat hij onhandelbaar werdt en dat zo wou,wij hebben toegestemd met vele vragen ,het is gebeurd,het gevolg andere vrienden en hij was zeer beinvloedbaar,wat er allemaal gebeurde konden wij ook niet weten hij was knap in verstoppen,begon weg te blijven kwam ook steeds terug tot hij 18 was moest hij toch opgenomen worden in de pc met angsaanvallen,achterdocht en noem maar op,je kon het zien aankomen maar dan ben je zoals gewoonlijk al lang te laat,het gaat dan steeds op en af,je maakt toch een afschuwelijke tijd mee,en steeds die terugval,later vertelde hij wel dat hij toch spullen genomen heeft er kwam zelfs drank bij,normaal moet hij medikatie nemen maar weigerd die dikwijls,
dan hebben we dachten wij ,gelukkig een opvangtehuis gevonden voor mensen met deze problematiek,met betere begeleiding,deze plaatsing was met zijn toestemming dus vrijwillig,het is niet genoeg naar zijn goesting en doet weer regelmatig hetzelfde blijft geregeld weg en komt terug ,maar nu wil hij daar helemaal niet meer zijn ;is kunnen weggaan en komt niet meer terug,vrijwillige bewoners mogen gaan als ze dat wensen wij werden wel op de hoogte gebracht,en dat was het,nu leeft hij op straat ,heeft wel een beetje zakgeld dat hij kan afhalen op een privébank waar dat opgezet wordt,en wij zitten nu in zeer onrustige omstandigheden en wat kunnen wij doen? afwachten zeker? we hebben al een lange weg afgelegd met verplichte opname en uit vrije wil,het houd niet op,ik wordt er gek van denk ik somsen dat wil ik niet
jammer dat er nog zo'n mensen dat weet ik,maar wat moeten we
groetjes mariejo 2
een dag niet gelachen is een dag niet geleeft
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan
Gast

20 jun 2008, 14:39

Je zoon zal van de regen in de drup komen.
Zolang niks ernstig wordt uitgehaald, wordt hij niet voorgoed van straat gehaald.

Ik wil je alleen hoop geven dat het zou veranderen maar helaas ik vrees ervoor.

mariejo 2
Lid geworden op: 15 jun 2008, 15:13

20 jun 2008, 17:27

ja kwezel dat is zo,en waar je ook te rade gaat,het blijft je eigen kind en op straat zetten vind ik hem helemaal een vogel voor de kat,voorlopig zie ik hem niet en het beetje geld dat hij ontvangt kan hem een beetje helpen om niet te stelen,t'is eingelijk een angsthaas ,hoe kan dat toch he,
en de angst zet bij hem om in woede ,die woede aanvallen zijn niet min
al ben je er op voorbereid toch zal het nooit wennen,een sukkelaar die het zelf niet beseft,en denkt nog dat hij alleen verder kan,en te weten dat hij helemaal niet dom geweest is,we kunnen alleen maar hopen dat hij toch nog ergens goed opgevangen wordt he
groetjes mariejo 2
een dag niet gelachen is een dag niet geleeft
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan
Gast

20 jun 2008, 17:43

Maar dat wil nog niet zeggen dat je het mag tollereren in je eigen huis overhoop geslagen te worden of dat hij de deuren instampt.

Ofwel neemt hij op tijd een keerpunt in zijn leven en daar twijfel ik heel sterk aan ofwel gaat hij tenonder aan hetgene waarmee hij bezig is.

Reini
Lid geworden op: 18 jul 2004, 10:46
Locatie: Brasschaat

20 jun 2008, 18:00

Als het mogelijk zou zijn , Marie Jo , en het was mijn kind , zou ik hem terug plaatsen in een home waar hij niet buiten kan , om hem tegen zichzelf en tegen de buitenwereld te beschermen .
Stel dat een angstaanval weer eindigt in een woede-aanval , en er vallen gekwetsten , wat dan ?
Moet er echt gewacht worden tot er erge dingen gebeuren ?
In de instelling kennen ze hem ook , en het probleem is dat hij zijn medicatie niet neemt zoals het hoort .
ik begrijp dat je dat als ouder erg vindt , maar tenslotte is de denkwereld van een autist anders dan de onze .
Misschien dat hij zich beschermd weet in een goede instelling en daar toch tevreden kan leven .
Ik hoop alvast het beste voor jullie .

mariejo 2
Lid geworden op: 15 jun 2008, 15:13

21 jun 2008, 10:27

beste Reini,
dank voor uw aandacht van mijn probleem,ik had al meerdere aanvragen gedaan aan de dokter waar hij verbleef om een verplichte plaatsing aldaar of elders,maar pas op het einde van deze rit zag men dat dit ging gebeuren,meerdere keren hebben wij dat aangevraagd maar ze wachten te lang en denken zelf dat hij zal draaien en zich beter zal voelen
ik ben zeker harder geworden,en zal het nodige doen als ik maar weet wat te doen op dit moment,zijn adres staat op naam van de instelling en ook daar zegt de dokter wij moeten hem zien dan kan hij terug opgenomen worden in de pc en kan men een verplichting aanvragen en die kan blijvend verlengt worden,zolang hij niet tegen de lamp loopt zal de rechter ook niets doen als dat wel gebeurd,zal er een goede advokaat moeten pleiten voor hem,en je kan wel denken wat die zal aanrekenen
we hopen een beetje dat hij met hangende pootjes terugkomt en vraagt
om geholpen te worden ,dan kan onze huisdokter inspringen en voor het nodige zorgen ,maar zover zijn we blijkbaar nog niet ,
vriendelijke groetjes mariejo 2
een dag niet gelachen is een dag niet geleeft
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan
Gast

22 jun 2008, 09:09

Wij hebben al 40 jaar ervaring met mijn broer die sinds zijn 25 jaar aanvallen kreeg.
Eerst wist niemand wat er aan de hand was en is hij opgenomen in Tienen .
Daar zat hij als een zombie, onder de pillen en spuiten.
Mijn moeder heeft die daarbuiten gehaald (wat zeer veel moeite en ruzie heeft gekost)
Vele jaren van in en uit de psychiatrie met tussenpozen van begeleiding van een psychiater waar hij dan van thuis uit een spuitje moest gaan halen.
Dikwijls werden de afspraken afgebeled (soms wel 8 maanden na elkaar) met gevolg : volgende aanval.
Want ondertussen waren ze er wel achter dat het een soort schizofrenie was.
Zolang hij thuis verbleef ( eerlijkheidshalve moet ook worden gezegd dat moeder een heel slecht karakter had en zeer dominant gewoon ziekelijk)
kon niemand iets doen enkel als hij vrijwillig meeging kon dat.
Toen moeder op zijn 60e jaar gedwongen is opgenomen in de kliniek zorgde zij ervoor door haar gedrag en geklaag dat hij een dokteres aanviel, niet heel erg maar ze was toch heel flink geschrokken.
Toen is hij gecolocceerd en dat was eigenlijk het beste wat hem overkomen is.
In een gesloten instelling tot hij verbeterde, wat goed ging want hij was nu onder medicatie en onder controle.
Daarna naar een open instelling, ondertussen is moeder gestorven en daarna naar begeleid wonen. Voor de rest van zijn leven onder medicatie en controle en hij beseft maar al te goed dat dit nodig is.

Waanbeelden van zijn slechte periodes waren : achtervolgingswaanzin op alle vlak, als er een vliegtuig overvloog was dit ofwel spionage of ander de duitsers en oorlog. Niemand mocht controle over hem nemen en hij was zeer sterk. Dat er daar geen ongelukken thuis zijn gebeurd !

Wat wij hieruit geleerd hebben is dat er echt eerst ongelukken moeten gebeuren voordat er echt kan worden ingegrepen.
Sterkte dus.

mariejo 2
Lid geworden op: 15 jun 2008, 15:13

22 jun 2008, 13:06

Beste snoezer
ik zie dat het voor jullie ook zeer zwaar moet geweest zijn,en zo'n moeder ben ik niet gelukkig maar,en we willen alleen het beste voor mijn zoon,hij had ook van die aanvallen en reageerde ook zo en dan kan je weinig daartegen doen en medikatie als die aangepast is,maar dat is soms lang zoeken,dan kunnen deze mensen toch nog een beetje gelukkig zijn met momenten ,onze zoon was in een instelling en naar ons inziens was de medikatie toch aangepast want hij heeft ook nog een vorm van autistschme ,dat kan daarbij ook veel verwarring geven en het lijkt zo op elkaar hij kreeg daar ook nogal vrijheid en we dachten dat heeft hij nodig ,maar nu twijfel ik daar toch aan hij kan toch zo agressief worden en dreigen roepen en vooral schelden,maar nu staat hij min of meer op straat misschien durft hij niet naar huis terugkomen,hij weet ook wel dat we hem terug moeten laten opnemen en zeker met verplichting(collokeren),als we zover al maar waren,we weten zelfs niet waar hij nu zit,dat voor deze mensen geen goedeaanpak van justiyie is dat is onbegrijpelijk,maar we moeten erdoor en mee leven
groetjes mariejo 2
een dag niet gelachen is een dag niet geleeft
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan

PLUTO 989
Lid geworden op: 28 dec 2006, 14:41

23 jun 2008, 10:07

mariejo 2

Moest Peter Vermeulen of Dokter Hans Hellemans (hoofd kinderpyschiatery Middelheim) dit horen zou hij weeral boos worden. ASS LICHT BESTAAT NIET. Je hebt ASS of je hebt het niet. Wat er voor de rest nog kan bijkomen zijn 101 dingen. ADHD of Noem maar op....
En ben je zeker dat hij autisme heeft. ??? Is er niks meer aan de hand???


Nog veel sterkte.

mariejo 2
Lid geworden op: 15 jun 2008, 15:13

24 jun 2008, 11:33

beste pluto 89 ,
je hebt gelijk als je zegd je hebt autisme of niet, dat is de algemene omschrijving maar bij het onderzoek in de universitaire kliniek heeft men ons wel duidelijk gezegd,er zijn wel verschillende vormen ,hij heeft een goed onderzoek gehad van stichting A.kinsbergen van antwerpen ,wat ook goed gekend is door peter vermeulen en door hem ook vertrouwbaar onderzoek genoemd,we zijn ook aangesloten bij autisme vereniging ,maar voor mij gaat het heel veel over de kinderen wat ook zeer belangrijk is ,je kan er ook terecht wat ik ook al veel gedaan heb
maar men kan ook weinig hulp bieden wel doorverwijzen ,hebben we allemaal geprobeerd,het ongelukkige is wel ,het is pas kunnen vastgesteld worden op zijn 19 jaar,omdat voorheen het onderzoek nog in de kinderschoenen stond vooral voor de normaal begaafde personen,deze kunnen goed camoefleren en nadoen van anderen,dus op dat gebied is er wel een verklaring ,maar de psychische storingen die erbij gekomen zijn die zijn zeer complex,en moeilijk te behandelen,mijn zoon denkt dat hij veel alleen kan ,er zijn wel een aantal zaken alleen op zijn manier,maar de maatschappij ziet dat niet zo,het zo moeilijk
maar wij moeten meestal zonder hulp verder want er is gewoon tekort aan deze
groetjes mariejp 2
een dag niet gelachen is een dag niet geleeft
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan

PLUTO 989
Lid geworden op: 28 dec 2006, 14:41

25 jun 2008, 10:12

Beste Mariejo 2,

Daarom spreken ze nu niet meer over autisme maar van autisme spectrum stoornis (ASS).

En inderdaad, op gebied van hulp is er veel te kort. En dat maakt mij ook zo kwaad en machteloos. Het gevoel dat je tegen heel de wereld moet vechten...
Wat me dan ook tegensteekt is als je naar z'on studiedag gaat o.a. met Peter Vermeulen, kost ons die dag z'on 50,00€ inschrijvingsgeld per persoon. Waarom kunnen ze het niet gratis maken voor ons...
En als ze meerderjarig zijn en zoals je beschrijft een "normaal" IQ is het nog eens een reden meer dat je moeilijker hulp krijgt. Hun IQ is te hoog om in een instelling te zitten en voor andere hulpen zijn ze dan weer te moeilijk...
Zo is er een kennis van me ( ge moet het natuurlijk kunnen) die in de dag constante begeleiding prive in dienst heeft genomen. Het is inderdaad niet gemakkelijk en je moet zelf hel sterk zijn om het aan te kunnen en dat word dikwijls onderschat door buitenstaanders.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte.

mariejo 2
Lid geworden op: 15 jun 2008, 15:13

25 jun 2008, 11:44

Beste Pluto 989,
het is inderdaat zeer moeilijk om deze mensen te motiveren en willen meestal niet geholpen worden,in de instelling zijn er geregeld conflikten
over het waarom moet ik hier eingelijk zitten,het lijkt wel een bejaardenhuis en hier moet ik heel mijn leven slijten,en thuis geeft hij telkens weer ons de schuld dat hij met dat probleem zit,en wij hebben daar alle schuld aan,het enige wat wij ons kunnen verwijten waarom hebben wij kinderen gewild,toch maar normaal zoals zoveel mensen dat willen,en hopen dat ze gezond zijn
Nu loopt hij rond weet ik waar zonder geld of indetiteit dus helemaal niets hij staat nu geseint door de procureur,de instelling heeft dat niet gedaan waar de procureur en de politie niet tevreden over zijn te meer dat mijn zoon meerdere keren laat horen dat hij niet meer wil leven en geen medikatie neemt en dringend hulp nodig heeft
onze huisdokter had alles inorde gebracht om te laten collokeren,maar de politie moet vastellen dat dit nodig is,gewoon belachelijk nu heeft de psychiater van het tehuis op een paar minuten kunnen regelen ,waar gaat dat naartoe en dat was nadat ik gezegd had ik ga juridische stappen ondernemen,en dan komt de instelling in een mindere gunstige situatie terecht,misschien hebben we die nog nodig he,wanneer er schot in gaat komen weten wij niet de politie werkt ook niet hard meer daarvoor naar ik hoor,en als hij hier aankmt moeten wij de 101 bellen en die gaan de nodige stappen ondernemen wat zeker niet goed meevalt
nog vriendelijke groetjes mariejo 2
een dag niet gelachen is een dag niet geleeft
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan

PLUTO 989
Lid geworden op: 28 dec 2006, 14:41

26 jun 2008, 11:37

mariejo 2,

Amai, een hele weg al afgelegd en nog een hele weg te gaan. Het is en blijft je kind. En ik bewonder je dat je zo sterk bent.

Heel veel sterkte.

mariejo 2
Lid geworden op: 15 jun 2008, 15:13

26 jun 2008, 13:09

beste pluto989,
er is inderdaad schot in de roos gekomen,de politie had mijn zoon opgepakt wegens straatoverlast eingelijk is dat wel schreeuwen om hulp
hij ging rustig met de politie mee zelfs content dat er iemand iets deed
dan is het nodige gedaan nadat wij eerst gekontakteerd zijn geweest ,en die hadden de opdracht van de procureur nog niet eens gelezen ,ze wisten zogezegd niet wat er met hem moest gebeuren,hij stond geseind maar waarvoor?dan heeft onze buurtpolitie die er alles van wist aan die collega's moeten uitleggen wat er aan de hand was,dan is het snel opgelost geraakt,zijn die agenten zo overbelast of hebben ze weinig zin om daar veel tijd in te steken,ge hoort wel dat ze veel minder gemotiveerd zijn dat oppakken en twee minuten later staan die terug op straat ,,en de opleidingen zijn van bedenkelijke kwaliteit bij de meeste toch,vooral voor die mensen die echt hulp nodig hebben en gedwongen moeten worden.
nu is hij opgenomen in de psychiatrische centrum en is daar gelukkig rustig binnengebracht en dat is een geruststelling,hopelijk wordt er goed voor hem gezorgd ,wij hebben gedaan wat we konden en moesten en verder zoeken zij het maar uit he
groetjes mariejo 2
een dag niet gelachen is een dag niet geleeft
positief denken verlengt je leven
en je kan het veel beter aan

PLUTO 989
Lid geworden op: 28 dec 2006, 14:41

30 jun 2008, 14:35

beste Mariejo 2,

Maar het is en blijft je kind he. Wel een geruststelling dat je weet dat hij nu in een instelling is en daar waarschijnlijk een tijdje (of langer) kan blijven.

Heb je nog kinderen?

Veel sterkte.