Ongerustheid

• Zich overmatig zorgen maken is het voornaamste kenmerk van een chronisch angstsyndroom; dit is duidelijk verschillend van reactionele angst - een reactie op een makkelijk te onderscheiden levensgebeurtenis of situatie. Een chronisch angstsyndroom is zoals de naam het laat vermoeden, chronisch (t.t.z. blijft aanwezig gedurende een langere periode) en wordt, in tegenstelling tot andere angststoornissen, niet uitgelokt door een specifieke omgeving of situatie. Het staat veeleer in verband met een brede waaier van gebeurtenissen en activiteiten, en kan in belangrijke mate het leven van iemand beïnvloeden. Ondanks de grote impact ervan op het leven van iemand, kan het gebeuren dat het chronische angstsyndroom gedurende jaren aanwezig is zonder dat het vastgesteld werd. Vaak kunnen mensen met het nog niet gediagnosticeerde (= als dusdanig nog niet herkende) chronische angstsyndroom, fysieke symptomen zoals spijsverteringsproblemen, hoofdpijn en borstpijn ervaren, zonder dat ze die in verband brengen met hun bezorgdheid. Indien deze symptomen geen andere medische oorzaak hebben, dan zijn ze een manier waarmee het lichaam iemand duidelijk maakt dat het in nood is.
• De symptomen van het chronische angstsyndroom die
  gezondheidsspecialisten vastgesteld hebben, omvatten:
  • moeilijk te controleren angst of zich overmatig zorgen maken gedurende minstens 6 maanden
  • met tenminste 3 van de volgende symptomen : rusteloosheid, zenuwachtigheid, snel vermoeid zijn, concentratiemoeilijkheden, prikkelbaarheid, spierspanning of slaapstoornissen
  • en een belangrijk lijden of de onmogelijkheid om goed te functioneren, ten gevolge van deze symptomen.

• Ongeveer 5 % van de bevolking heeft het op een bepaald moment in zijn leven en 3% van de bevolking lijdt eraan in een welbepaald jaar.
  De meeste patiënten die hieraan lijden, hebben symptomen ervaren gedurende een belangrijk deel van hun leven. Inderdaad, hoewel de diagnose vaak pas op volwassen leeftijd gesteld wordt, kunnen de symptomen al tijdens de puberteit ontstaan zijn.
  Méér vrouwen dan mannen lijden aan het chronische angstsyndroom; naar schatting 61 % van alle patiënten met een chronisch angstsyndroom, zijn vrouwen.
• Patiënten met een chronisch angstsyndroom kunnen ook aan bijkomende aandoeningen (vb. depressie) lijden die hun geestelijk en emotioneel welzijn beïnvloeden. Mensen die af te rekenen hebben met 2 of meer dergelijke aandoeningen, lijden veel meer dan mensen die alleen depressie of angst hebben. Paniekaanvallen en sociale fobie kunnen ook voorkomen bij patiënten met een chronisch angstsyndroom. Onderzoekers geloven steeds meer dat een niet-behandeld chronisch angstsyndroom, dat zich gewoonlijk vroeger ontwikkelt dan deze andere aandoeningen, kan leiden tot deze andere aandoeningen of de ernst ervan kan verergeren. Dit is nog een bijkomende reden om snel hulp te zoeken bij een chronisch angstsyndroom.

• Psychotherapie
  Psychotherapie betekent dat u met een psychotherapeut of een psychiater praat over wat de oorzaak zou kunnen zijn van de overmatige bezorgdheid, de angst, de stress en de spanning die u voelt en die uw levenskwaliteit negatief beïnvloeden.
  Dit type behandeling kan de symptomen helpen verlichten en kan, in sommige gevallen, voldoende zijn om u van uw angst af te helpen.
• Geneesmiddelen
  Onlangs goedgekeurde geneesmiddelen hebben hun doeltreffendheid aangetoond in de behandeling van het chronische angstsyndroom, zowel op korte als op lange termijn. Sommige geneesmiddelen werken doordat ze een scheikundig onevenwicht in uw lichaam, dat de oorzaak kan zijn van uw symptomen, verbeteren. Van deze behandelingen werd aangetoond dat ze kunnen leiden tot een hoog percentage herstel, wat betekent dat u zich in dat geval opnieuw goed voelt en blijft, zoals voorheen.
  U doet er goed aan om met uw arts te spreken over deze behandelingsopties, omdat alleen uw arts uw persoonlijke medische voorgeschiedenis kent en omdat deze behandelingen enkel op voorschrift te verkrijgen zijn.

Wat kan een behandeling doen voor mij?

Voordelen van de behandeling

• Beterschap en beter globaal functioneren
  Indien de gekozen behandeling doeltreffend is, dan zult u merken dat u zich minder zorgen maakt, dat u minder stress voelt en dat u minder gespannen bent. Deze verbeterde geestestoestand zou u ook moeten in staat stellen om opnieuw normaal te functioneren, zowel op uw werk, thuis als in uw relaties met anderen.
• Vermindering van de ernst van bijkomende aandoeningen
  Een chronisch angstsyndroom komt vaak terzelfdertijd voor als andere stoornissen, zoals depressie en paniekaanvallen. Vermits deze stoornissen en een chronisch angstsyndroom vaak bepaalde symptomen gemeenschappelijk hebben, is er een grote kans dat de behandeling die u krijgt voor uw chronisch angstsyndroom, eveneens de symptomen van de andere aandoeningen waaraan u lijdt, helpt te verminderen.
• Verbetering van het fysieke welzijn
  Een chronisch angstsyndroom omvat vaak fysieke symptomen zoals hoofdpijn, zweten of misselijkheid. Deze symptomen kunnen minder vaak optreden of minder intens worden indien de gekozen behandeling doeltreffend is. U zult zich mogelijkerwijze ook minder snel moe voelen en merken dat uw concentratievermogen verbeterd is.

Antwoord op de vragen van onderstaande test en kijk of uw antwoorden iets meer aan het licht brengen

1. Voelt u zich vaak bezorgd, angstig of gespannen?
   JA/NEEN
2. Heeft u de neiging om te piekeren over alles en niets?
   JA/NEEN
3. Komen uw zorgen u steeds terug voor de geest?
   JA/NEEN
4. Denkt u dat uw bezorgdheid of angst uw concentratie en functioneren verstoort?
   JA/NEEN

Indien u meerdere van deze vragen met JA beantwoord heeft, dan zou dit kunnen wijzen op de aanwezigheid van een chronisch angstsyndroom, wetenschappelijk ook wel "gegeneraliseerde angst" genoemd.

Dit betekent dat zich zorgen maken, angst en spanning een te belangrijke rol spelen in uw leven en u mogelijkerwijze meer leed berokkenen dan u zelf beseft.

Indien u sommige van deze symptomen heeft, dan is het belangrijk voor u om hierover te spreken met uw arts. Hij alleen kan de diagnose stellen.

Bron: Wyeth