6.8.1.1 Volmacht of lastgeving
6.8.1.1 Volmacht of lastgeving
Een volmacht, ook wel een lastgeving genoemd, is een handeling waarbij een persoon aan een ander de macht geeft om iets voor hem en in zijn naam te doen (art. 1984 uit Burgerlijk Wetboek).
De zorgbehoevende persoon (volmachtgever of lastgever) schenkt de volmacht (verantwoordelijkheid) aan één of meerdere personen (volmachtdrager(s) of lasthebber(s)). Het contract komt slechts tot stand door de aanneming van de volmachtdrager. Wie een volmacht geeft, moet beschikken over al zijn geestelijke vermogens. De volmacht kan steeds worden ingetrokken, zonder enige verantwoording.
Men kan een volmacht geven :
- bij een openbare akte;
- bij een onderhands geschrift of zelfs een brief;
- mondeling (maar dan zijn er geen bewijzen bij geschillen);
- stilzwijgend (en blijkend uit de uitvoering).
Men kan een volmachtdrager aanduiden voor alle zaken of slechts voor bepaalde handelingen. Daden van beschikking m.b.t. onroerende goederen (vb. verkoop van een huis) gebeuren steeds via een notariële volmacht.
De volmachtdrager dient zijn taak uit te voeren tot het einde van de voorziene duur, tot hij ze opzegt of tot hij uit zijn taak wordt ontheven en hij dient dit te doen 'zoals een goede huisvader'. De volmachtdrager kan echter niet zomaar op eigen houtje en naar willekeur handelen. Hij dient zich ervan bewust te zijn dat hij een zware verantwoordelijkheid heeft. Hij moet immers ten volle rekenschap kunnen geven van alle handelingen die hij met die volmacht heeft uitgevoerd. Men kan hem tot rechtvaardiging dwingen, zelfs indien de zorgbehoevende persoon reeds jaren overleden is. Wees dus gewaarschuwd en hou alle documenten goed bij.
Indien er op een bepaald moment een voorlopig bewindvoerder wordt aangesteld, vervallen alle volmachten !
Bron: Werkgroep thuisverzorgers vzw
Deel via