Lastige lekkernij

Veel van die vervelende onkruiden die je telkens opnieuw (tevergeefs) uit je tuin probeert te bannen, zijn eetbaar. Van netels en paardenbloemen wist je dat misschien wel al, maar ook andere passen perfect in een lekker gerechtje. Wat meer is: je hoeft ze niet eens te zaaien, want je vindt ze toch in overvloed! Hieronder vind je een al een aantal ondergewaardeerde plantjes. 

Brandnetel

In principe kan je de grote brandnetel (Urtica dioica) en de kleine brandnetel (Urtica urens) rauw eten als je de blaadjes veelvuldig oprolt om de brandhaartjes te breken. Een riskante en tijdrovende klus. Dus liever (handschoenen gebruiken!) even onderdompelen in kokend water. Gebruik de eindknop en de (vier) bovenste bladeren. De andere bladeren zijn ook eetbaar, maar die zijn wat ouder en taaier. En netels zijn er toch meer dan genoeg. Past goed in pesto, kaas en brood.

De blaadjes en bloemen van alle soorten netels zijn eetbaar. Ook die van niet-prikkende dovenetels (Lamium), als de paarse (Lamium purpureum), de witte (L. album), de gevlekte (L. maculatum) en de gele dovenetel (L. galeobdolon).

Japanse duizendknoop

De Japanse duizendknoop (Fallopia japonica, synoniem: Polygonum cuspidatum) is een invasieve exoot die nu hier woekert. Geiten, runderen en varkens smullen ervan. En ook voor ons is het eetbaar. De plant smaakt als rabarber, een groente uit dezelfde plantenfamilie, en je kan de duizendknoop ook op dezelfde manier bereiden. Oogst scheuten tussen de 15 en 25 centimeter. De iets dikkere best eerst schillen.

Hondsdraf

Hondsdraf (Glechoma Hederacea) is een sterke, woekerende bodembedekker met mooie ronde blaadjes en paarse bloempjes. Als je er eentje vindt, vind je er meteen veel. Smaakt een beetje bitter, maar is heel lekker op een boterham met kaas. Hondsdraf werd vroeger in plaats van hop gebruikt om bier te brouwen.

Knopkruid

Harig (Galinsoga quadriradiata) en kaal knopkruid (G. parviflora) vind je bijna overal, vooral in de tuin. De jonge bladeren en stengels (voor de bloei) kan je gebruiken in soepen, een stamppot, salade en als spinazie.

Lisdodde

Grote lisdodde (Typha latifolia L.) groeit langs de waterkant en herken je aan de rietsigaren. Jonge scheuten van de grote lisdodde hebben aan de binnenkant een witte stengel die zelfs rauw eetbaar is. De wortelstokken (onder water) zijn zeer voedzaam. Opgelet: oogst enkel bij schoon water en was en verhit de wortels om bacteriën te doden. De zetmeelrijke binnenkant kan je eten na het koken of bakken.

Jonge knoppen van de grote lisdodde kan je eten als asperges. Het stuifmeel van de bloem is bruikbaar als meel. De zaden kan je ook eten: brand het pluizige gedeelte van de plant en rooster of droog de zaadjes.  

Kleefkruid

De jonge scheuten van het kleefkruid (Galium aparine) kan je eten na een kort dompelbad in kokend water om de kleefkracht van de blaadjes weg te nemen. Van de geroosterde zaadjes kan je koffie maken en van de bladeren en de steel kan je thee maken!

Weegbree

Weegbree (ruige: Plantago media, smalle: P. lanceolata en grote: P. major ) is rauw te eten en bevat veel vitamines. Hij kan gebruikt worden in plaats van sla of spinazie. De zaadjes kunnen tot poeder worden vermalen en toegevoegd aan bloem om als meel te dienen.

Paardenbloem

Paardenbloem (Taraxacum officinalis): rooster de wortel voor koffie en eet jong blad als sla (eventueel bleken). Van de bloem maak je (voor de zaadvorming) marmelade. Opgelet: de steel is giftig.

Het volledige artikel lees je hier: (Vervelende, maar) eetbare onkruiden