Diane (70): Toen mijn moeder in het rusthuis woonde, vroeg ze me regelmatig of ik wou helpen haar rug in te wrijven. Ze vertelde erover aan haar medebewoners, waardoor ik dat na een tijdje ook bij anderen deed. Dat deed ik met plezier, en ik kon heel goed met de oudere mensen praten, naar hen luisteren, en hen de aandacht geven die ze verdienen. Nadat mijn man na een lang ziekenhuisverblijf terug thuis was, had ik gezien hoeveel troost, aandacht en tijd een vrijwilliger kan bieden aan een zieke. Daardoor wou ik ook graag anderen helpen. Toen ik belde naar het ziekenhuis om te vragen of ik kon komen helpen als vrijwilliger, mocht ik meteen de dag erna al beginnen. Ze zijn er echt nodig, de vrijwilligers!
Een medische vorming heb ik niet gehad, ik heb talen gestudeerd, maar ik voel me er goed bij. Elke week ga ik met plezier naar de Geriatrie, en ik kom steeds moe, maar met de glimlach, weer thuis. Ik ben gepensioneerd, net 70 geworden, maar ik ben nog heel actief! Zo ben ik ook lid van de werkgroep van Present, leid ik nieuwe vrijwilligers op en geef ik leesbegeleiding aan de eerste en tweedeklassertjes in de school van mijn kleindochter. Daarnaast steun ik zoveel mogelijk mijn echtgenoot, die als hobbyfotograaf deelneemt aan tentoonstellingen. Hij maakt de foto's, en als ze geplaatst worden, schrijf ik er de begeleidende gedichten bij. Neem eens een kijkje op onze website.
Vrijwillig? Jazeker!
Mijn lieve buren hebben weer boekjes gebracht. Boekjes, die ik elke week meeneem als ik in het ziekenhuis, afdeling Geriatrie, ga helpen als vrijwilliger. Boekjes die ik dan uitdeel aan de patiënten die, meestal, gewoon zitten te wachten, benieuwd of er bezoek zal komen, tot ze naar huis mogen, op een volgend onderzoek of tot het etenstijd is.
Ik ga de laatste kamer binnen voor een babbelmomentje, en vraag aan mevrouw of ze graag iets heeft om te lezen. ‘Ik zou graag iets hebben om te lezen,’ zegt ze, ‘maar toen ik naar het ziekenhuis ben gebracht, heb ik mijn bril thuis laten liggen, dus ik kan niet lezen, geen televisie kijken, spijtig.’ Ik vraag haar of er niemand de bril kan brengen? Of ze kinderen heeft, die, als ze langskomen, de bril eerst kunnen gaan halen bij haar thuis?
Met een blij gezicht begint ze te vertellen over haar vijf kinderen, hoe goed ze gestudeerd hebben, dat ze allemaal een fijn gezin hebben, en dat ze al acht kleinkinderen heeft. Ik zeg haar hen dan even te bellen om de bril mee te brengen, maar ze durft niet. Ze zijn nog niet kunnen langskomen, wegens te druk, en ze wil hen niet lastig vallen. Maar zondag zal er wel iemand komen, dan komt dat wel in orde.
Enkele dagen later moet ik in het ziekenhuis zijn om iemand te bezoeken, en ik denk ‘ik spring even binnen bij die mevrouw’. Het is inmiddels dinsdag, en ik zie dat ze nog altijd gewoon in haar stoel zit, zonder een boek, terwijl ze toch graag leest. Ik vraag of er niemand de bril heeft langs gebracht. ‘Nee,’ zegt ze, ‘ze zullen geen tijd gehad hebben. Ik heb nog niemand gezien, maar ik weet hoe druk ze het hebben. ‘t Is niet erg.’ Ik stel haar voor dat ik even bel voor haar, en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Ze geeft me vijf gsm-nummers, en nadat ik bij de eerste drie voicemail krijg, wordt er bij het vierde nummer opgenomen: de zoon. Ik leg hem het probleem uit, even blijft het stil. Hij zegt dat ze het voorbije weekend op citytrip waren, maar dat ze zullen proberen om zondag langs te gaan, en dat er voor de bril gezorgd wordt.
Als ik op donderdag terug ga werken, zit ze de krant te lezen. Ze pakt mijn hand en ze vertelt dat haar jongste kleinzoon haar bril de dag voordien met de fiets heeft gebracht. Hij is een uurtje gebleven en ze zijn zelfs samen naar de cafetaria geweest. Hij was zo lief voor haar, en het had haar duidelijk deugd gedaan. Zo’n fijne jongen, en zaterdag komt hij opnieuw op bezoek!
Met een fijn gevoel ga ik aan het werk. Vrijwilliger zijn, het geeft je zo veel goede momenten, en je gaat veel meer relativeren!
Heb jij al ooit gewerkt als vrijwilliger? Deel je ervaringen onderaan dit artikel!
Heb jij ook een uitzonderlijke hobby, een merkwaardig talent of heb je onlangs (of niet zo onlangs) iets heel unieks meegemaakt? Dan horen wij graag jouw verhaal!
Stuur een mailtje naar redactie@sennetmagazine.be en misschien staat jouw verhaal binnenkort in de rubriek Openhartig!
1 reactie